Ο σκηνοθετης Robert Zemeckis ( Contact ) φανερά  επηρεασμένος απο τις τεχνικές του μέτρ του είδους Alfred Hitchcock , μας παρουσιάζει ενα ευτυχισμένο ζευγάρι που ζεί με απόλυτη ευτυχία εώς ότου το φάντασμα μιας όμορφης κοπέλας στοιχειώνει το σπιτι τους.

Ο σκηνοθέτης Robert Zemeckis γνωστός από την υπερεπιτυχημένη τριλογία του Back to the Future και κάτοχος Όσκαρ λόγω του Forest Camp, ασχολείται εδώ με το μεταφυσικό στοιχείο, ένα θέμα που τον απασχόλησε και στο The Contact του 1997, διαφορετικά βέβαια.

Και μόνο τα ονόματα των πρωταγωνιστών, του Harrison Ford και της Michelle Pfeiffer   αρκούν για να φέρουν την επιτυχία σε μια ταινία. Εδώ όμως πέρα από τα ονόματα η ιστορία παίζει τον πρώτο ρόλο, καθηλώνοντας το κοινό από την αγωνία!  Ο Robert Zemekis δημιουργεί συνεχείς ανατροπές και έντονο σασπένς κρατώντας το ενδιαφέρον αμείωτο ως το τέλος.

Ενα έντονο χαρακτηριστικό της ταινίας είναι η απουσία ομιλίας . Ένα μεγάλο μέρος της ειναι σχεδόν σιωπηλό ... ακουγέται ο ήχος της αναπνοής , πατήματα , πόρτες που τρίζουν ... ένα ακόμη στοιχείο λοιπόν που δημιουργεί ένταση . Η μουσική υπόκρουση , σημαντικό στοιχειό ενός θρίλερ , είναι άκρως ικανοποιητική : μπορεί να μην υπάρχει σε όλες τις σκηνές μουσική αλλά εκεί που υπάρχει δένει μοναδικά με τα υπόλοιπα.

Ο τρόπος κινηματογράφησης θυμίζει έντονα την τεχνική του Alfred Hitchcock.
O Zemeckis δεν προσπάθησε να αντιγράψει ή να μιμηθεί τον σκηνοθέτη-μύθο, απλώς από ότι φαίνεται ήθελε να επαναφέρει τον ψυχολογικό τρόμο που διακατείχε τις ταινίες του Hitchcock, σε συνδυασμό όμως με το εξωπραγματικό στοιχείο.

Κάτι που ο Hitchcock δεν επιχείρησε ποτέ.

Η πλοκή της ταινίας είναι η εξής:Η ζωή της Κλέ

ρ, συζύγου ενός καθηγητή, αναστατώνεται όταν αρχίζει να βλέπει το όραμα μιας γυναίκας της οποίας αγνοεί την ταυτότητα. Πρόκειται για φάντασμα ή παραίσθηση; Και τι σχέση μπορεί να έχει το σκοτεινό παρελθόν του ζεύγους με αυτή την εκδικητική μορφή από το υπερπέραν;

Ο Harrison Ford είχε ως συμπρωταγωνίστρια την Michelle Pfeiffer, με τον μισθό τους να φτάνει συνολικά τα 30 εκατομμύρια δολάρια. Βάση λοιπόν του μισθού των δύο ηθοποιών, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι ο προϋπολογισμός της ταινίας ήταν τριπλάσιος, φτάνοντας τα 100 εκατομμύρια δολάρια.

Elvis Presley και David Bowie:Οι δύο μουσικοί θρύλοι βρέθηκαν κοντά στο σημείο να μοιραστούν και το ίδιο τραγούδι, αλλά και να συνεργαστούν περαιτέρω.Δεν έγινε ποτέ.

Όπως και τα περισσότερα παιδιά της δεκαετίας του '50, ο David Bowie θεωρούσε τον Ελβις μια εικονική φιγούρα. Ωστόσο, σε αντίθεση με την πλειοψηφία, είχε πολλά κοινά με το βασιλιά.

Δύο λαμπεροί θρύλοι, δύο εμβληματικά είδωλα, δύο μεγάλοι εμπνευστές. Ο Elvis Presley και ο David Bowie μοιράζονται την ίδια ημερομηνία γέννησης (8 Ιανουαρίου) με διαφορά δώδεκα ετών και παραλίγο να είχαν μοιραστεί και ανεπανάληπτες στιγμές δημιουργίας.

Το 1975, ο David Bowie πρότεινε στον Elvis Presley να ερμηνεύσει ένα τραγούδι με τίτλο «Golden Years».

Παρότι ο τελευταίος φέρεται να αρνήθηκε την πρόταση, το εν λόγω single συμπεριελήφθη στο άλμπουμ «Station to Station» του David Bowie, ερμηνευμένο βέβαια από τον ίδιο.

 Έχει ισχυριστεί ότι ζήτησε από την τότε γυναίκα του Angie να αποστείλει το αίτημα, αλλά ήταν πολύ ντροπαλή για να το πράξει.

Εν τω μεταξύ, ένα σπάνιο τραγούδι του  Elvis με τίτλο «Black Star», το οποίο δεν κυκλοφόρησε εδώ και δεκαετίες μετά την ηχογραφησή του το 1960 - έχει ονομαστεί ως πιθανή έμπνευση για το ομώνυμο άλμπουμ του Bowie που κυκλοφόρησε το 2016.

Οι στίχοι του τραγουδιού διαβάζουν: "Κάθε άνθρωπος έχει ένα μαύρο αστέρι / Ένα μαύρο αστέρι πάνω από τον ώμο του / Και όταν ένας άνθρωπος βλέπει το μαύρο αστέρι του / Ξέρει το χρόνο του, έφτασε η ώρα του."

Με τον ακαταμάχητο συνδυασμό της μουσικής και της εμφάνισης, ο Elvis Presley και ο David Bowie κατέκτησαν αβίαστα μία θέση στο καλλιτεχνικό πάνθεον, παραμένοντας καλλιτέχνες με έκδηλη επίδραση στη μουσική πραγματικότητα.

Ο Elton John και η ιστορία του “Bennie and the Jets”.Όπως και τα περισσότερα από τα τραγούδια του Elton John, έτσι και το “Bennie and the Jets” έπρεπε να έχει και στίχους από τον Bernie Taupin.

Ο Bernie Taupin εξήγησε ότι το τραγούδι είναι για ένα φουτουριστικό συγκρότημα rock'n'roll, τους “Bennie and the Jets” που αποτελείται από όμοιους θηλυκούς τύπους David Bowie, που φτάνει στην κορυφή των charts.  Η τραγουδίστρια Bennie έχει ηλεκτρικές μπότες και ένα φόρεμα από μοχέρ (τύπος μαλλιού από κατσίκες ράτσας Άγκυρας). Και ότι το συγκρότημά της “weird and wonderful”, οι Jets, μοιάζουν λίγο σαν ένα πλήρες glam.

Το τραγούδι εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο άλμπουμ  Goodbye Yellow Brick Road το 1973. Το "Bennie and the Jets" ήταν ένα από τα πιο δημοφιλή τραγούδια του Elton John και εμφανίστηκε  κατά την εμφάνισή του στο Live Aid. Το κομμάτι ήταν ένα τεράστιο hit στην Αμερική και τον Καναδά, το οποίο κυκλοφόρησε το 1974 ως A-side ".  Το κομμάτι κυκλοφόρησε ως A-side στο Ηνωμένο Βασίλειο το 1976.

Το τραγούδι αφηγείται από την μεριά μιας μεγάλης θαυμάστριας, η οποία μιλάει για τη μπάντα στις φίλες της Ronnie και Candy. Το διάσημο hit του  φτάνει στην πρώτη θέση του  Billboard Hot 100.

Το "Bennie And The Jets" ήταν ένα από τα πιο λαμπρά δείγματα λευκής, γαλανομάτας soul και έχει μείνει στην ιστορία ως ειρωνικό σχόλιο στη δισκογραφική βιομηχανία. Ο δίσκος ήταν γεμάτος μελωδικά ψυχοδράματα, μύθους, φαντασιώσεις, υγρά όνειρα και υπερφιλόδοξες πιανιστικές μελωδίες.

Μπαντ Σπένσερκαι Τέρενς Χιλ :Μαζί θα  φτιάξουν ένα επικό δίδυμο που θα καθηλώσει το κοινό και θα του προσφέρει απλόχερα ψυχαγωγία.

Ατελείωτο γέλιο, ξύλο με τη… σέσουλα και απίθανες καταστάσεις που έκαναν αμφότερους ιδιαίτερα αγαπητούς στους φαν τέτοιων ταινιών. Και όχι μόνο.

Μαζί γύρισαν περισσότερες από 20 ταινίες τη δεκαετία του 1970 και έγραψαν ιστορία ως αχτύπητο ντουέτο. Ο Μπαντ Σπένσερ γνώρισε τον Τέρενς Χιλ στα γυρίσματα ενός σπαγγέτι γουέστερν και η χημεία των δυο ηθοποιών ταίριαξε αμέσως.

Πρώτη τους ταινία ήταν το γουέστερν «Ο Θεός Συγχωρεί, Εγώ Όχι» του 1968, ενώ ακολουθεί το «Οι 4 του Άβε Μαρία» και αμέσως μετά έρχεται η μεγάλη επιτυχία «Το όνομά μου είναι Τρινιτά» του 1970, που τους καθιερώνει στον παγκόσμιο κινηματογράφο.

Ο Τέρενς Χιλλ γεννήθηκε στη Βενετία της Ιταλίας στις 29 Μαρτίου του 1939.Ο  Μπάντ Σπένσερ η Κάρλο Πεντερσόλι , όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 1929 στη Νάπολη, από πλούσια οικογένεια.

Το καλλιτεχνικό αυτό δίδυμο θα μπορούσαμε να πούμε οτι είναι μια ιταλική εκδοχή του Χονδρού - Λιγνού των οποίων οι  περιπέτειές τους,  στόχευαν στην επιβολή του καλού επί του κακού.

Σαν πολύ μικρός σε ηλικία που ήμουν παίζει να είχα δει όλες τους τις ταινίες στο βίντεο και μετά όταν ήρθε η ιδιωτική τηλεόραση στηνόμουν μπροστά στο γυαλί όποτε τύχαινε να προβληθεί κάποια απ της δουλειές τους.

Τους θυμάμαι χαρακτηριστικά σε σκηνές καβγάδων, να στέκονται στωικά και να κοιτάνε γενικά τη δουλειά τους, μέχρι τη στιγμή που ένας άτυχος μπαχαλάκιας τους την πέφτουν και αποφασίζουν να επιβάλλουν την τάξη μοιράζοντας σφαλιάρες και ρίχνοντας χαρακτηριστικά χτυπήματα,ειδικά ο Μπάντ Σπένσερ, στον τράχηλο που έθεταν νοκ άουτ όποιον βρισκόταν απέναντί τους.

Το 1967 ήταν σημαδιακό έτος για τους δύο αυτούς εξαιρετικούς καλλιτέχνες. Ο σκηνοθέτης Giuseppe Colizzi, τους κάλεσε να παίξουν σε ένα ιταλικό σπαγγέτι – γουέστερν. Ήτνα η πρώτη τους γνωριμία. Η ταινία λεγόταν «Ο θεός συγχωρεί, εγώ όχι». Τότε ο Κάρλο Πεντερσόλι άλλαξε τον όνομά του σε Μπαντ Σπένσερ και ο Mario Girotti  σε Τerence Hill.

Το κλασικό δίδυμο Τέρενς Χιλ και Μπαντ Σπένσερ καθιερώθηκε με το εύθυμο γουέστερν ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΡΙΝΙΤΑ - THEY CALL ME TRINITY,που περιέχει μεγάλες δόσεις χιούμορ και ασταμάτητη δράση! Πρόκειται για την πρώτη από μια σειρά ταινιών όπου το εκρηκτικό δίδυμο μπλέκει σε σπαρταριστές περιπέτειες ως Τρινίτα και Μπαμπίνο.

Η τελευταία τους κοινή κινηματογραφική εμφάνιση έγινε το 1985 στην ταινία The Miami Cops  .Μετά απο 9 χρόνια ξαναενωθήκαν για μια φορά ακόμα στην ταινία The troublemakers .

Η είδηση πρίν απο τέσσερα χρόνια σχέδον,το καλοκαίρι του 2016 ,ότι ο Μπαντ Σπένσερ, στα 86 του χρόνια έφυγε απο τη ζωή , με γέμισε θλίψη και μου έφερε στο νου όλες εκείνες τις ταινίες μέσα από τις οποίεςφαντάστηκα με το δικό μου μυαλό  αυτό το είδος της αθωότητας που μαγνήτιζε την τότες εποχή  τα περισσότερα αγόρια στα τέλη της δεκαετίας του εβδομήντα και στις αρχές του ογδόντα αλλά και την δικιά μου στα  τέλη  του ογδόντα και αρχές της δεκαετίας του 90.

Ο Τέρενς Χιλ έχει κλείσει 79 χρόνια ζωής και πρωταγωνιστεί σε δημοφιλείς ιταλικές τηλεοπτικές σειρές.

«Still Of The Night», αιώνιος rock ύμνος (No. 27 τραγούδι στη λίστα με τα καλύτερα όλων των εποχών του έγκριτου VH1) με το φοβερό βίντεο και τη συμμετοχή της μέλλουσας συζύγου του Coverdale της Tawny Kitaen, πρώην του μακαρίτη Robbin Crosby των Ratt και μετέπειτα παράνομη σύντροφο του γνωστού και μη εξαιρετέου για την πολύκροτη δίκη του OJ Simpson.

1987 και το hard rock είδος βρίσκεται στα ντουζένια του, αφού εκείνη την εποχή κυκλοφορούν μερικά από τα καλύτερα άλμπουμ και τραγούδια του συγκεκριμένου είδους.


Χωρίς υπερβολή, μιλάμε για την αποθέωση του hard rock ήχου, αφού τόσο καλό κομμάτι σε έναν δίσκο του είδους σαν τον , ομώνυμο “Whitesnake” ή “1987”, όπως ονομάστηκε στην Ευρωπαϊκή του έκδοση σπάνια βρίσκει κανείς.

Ο πιο σκληροπυρηνικός rock ύμνος που αναδύεται σε αυτή την δεκαετία, βρίσκεται ανάμεσα στις θέσεις του Top 40.

Η μεγάλη επιρροή στο συγκεκριμένο κομμάτι προέρχεται από ένα rock’n’roll τραγούδι που λάτρεψε όταν ήταν  μικρός. Πρόκειται για το “Jailhouse Rock” (πρώτη εκτέλεση από τον Elvis Presley-1957). Ακόμα μια επιρροή που είχε για το συγκεκριμένο τραγούδι ήταν τα ακούσματα που είχε στους δίσκους των Jeff Beck Group!

Συνδυάζει τα μπλούζ της μπάντας με τον πιο στρεβλωμένο, σκληρότερο ήχο που οδηγεί το τραγούδι, δημιουργώντας ένα ισχυρό σκληρό ροκ τραγούδι. Τόσο η τρέχουσα  Whitesnake αισθητική ήχου όσο και ο κιθαρίστας  John Sykes παίζουν το τραγούδι ως ζωντανό encore τους.

O Δημήτρης Ταμπόσης είναι ένας από τους καλλιτέχνες που αδικαιολόγητα αγνοήθηκαν και αγνοούνται από την ελληνική κοινή γνώμη. Η αγγελική ροκ φωνή του, με το απαραίτητο γρέζι που ομορφαίνει και ξεχωρίζει την ροκ, μπορούσε να κάνει την διαφορά και να σε καθηλώσει, κάνοντας σε να ψάχνεις ποιος τραγουδάει.

Ίσως οι περισσότεροι με το δίκιο σας θα ρωτήσετε «ποιος είναι αυτός;»



Το πιο εύκολο θα ήταν να σας έλεγα πως και να μην ξέρετε αυτό το όνομα, σίγουρα οι περισσότεροι τον έχετε ακούσει  σε ορισμένα τραγούδια του ελληνικού κινηματογράφου στα οποία στα τέλη των ‘60ς δάνεισε τη φωνή του, όπως τα ‘Sunshine for Your Dreams’, ‘Search For Love’, ‘Come On Baby’.



Αυτό όμως δεν είναι ούτε το 1/100 από αυτά που έκανε στη μουσική του σταδιοδρομία ο λαμπρός αυτός καλλιτέχνης, ο λευκός τραγουδιστής με τη ‘μαύρη’ φωνή όπως τον αποκαλούσαν εκείνα τα χρόνια.



Μια σταδιοδρομία στην οποία η θεά Τύχη έπαιξε παιχνίδια, άλλοτε καλά και άλλοτε άσχημα.

Ο χαρισματικός αυτός μουσικοσυνθέτης - τραγουδιστής είναι γνωστός στο εξωτερικό και ως Dimitri. Εξακολουθεί να γράφει και να τραγουδάει.Τώρα ζει στην Αθήνα με την σύζυγό του Έλλη και την γάτα τους Μuffin.

Γεννήθηκε το 1949 στην Βουδαπέστη της Ουγγαρίας και ήρθε στην Ελλάδα σε ηλικία 9 ετών. Το ξεκίνημα γίνεται γύρω στο 1963 όταν βρίσκει τον πρώτο του έρωτα… μια κιθάρα. Αυτό ήταν. Το πάθος σε συνδυασμό με το ταλέντο του τον οδηγούν στον κόσμο της μουσικής.

Το ξεκίνημα του γίνεται με το συγκρότημα των "SHARKS", ενα γκρουπάκι της εποχής τότες και εν συνεχεία και σε άλλα γκρουπάκια ,τους "CINQUETTI", τους "STORKS" του Ρήγα Σαριτζιώτη και τους "ARTOMICS".Οι επιρροές ήταν από τα τότε ακούσματα: The Beatles, Otis Redding, James Brown.

Στον ελληνικό κινηματογράφο η φωνή του ακούστηκε σε δύο απ τα μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη , την Παριζιάνα και η θεία μου η χίπισσα που με την βοήθεια και τα τραγούδια του Μίμη Πλέσσα εμφανίστηκε τραγουδώντας τα "Search for love", και "Sunshine for your dreams".

Απο τότες ,μετά και την συνεργασία αυτή ,ο Ταμπόσης έφυγε κι΄έζησε στο Σικάγο περίπου 20 χρόνια για να επιστρέψει στήν ελλάδα  το 1998 και Από τις αρχές του 1999 έως το 2010, ζει και εργάζεται ως μουσικός στην Ρόδο στο Sofitel Capsis Hotel.

Τώρα, ζει στην Αθήνα, συνεχίζει να γράφει μουσική και να τραγουδάει .

Χρήμα, δόξα, εμπειρίες και… απογοητεύσεις. Αυτή είναι η ζωή του. Ποτέ δεν τον φόβισε το άγνωστο. Εξάλλου, από μικρό παιδί - 10 ετών - έμπαινε στο λεωφορείο και έφευγε…



Ο Δημήτρης Ταμπόσης βρίσκεται στο Πάνθεον των Ελλήνων καλλιτεχνών οι οποίοι διέπρεψαν στο εξωτερικό και  ελπίζουμε οι νεότεροι να γνωρίσουν αυτόν και τα τραγούδια του, και οι παλαιότεροι οι ίσως πιο ψαγμένοι με τον καλλιτέχνη Ταμπόση να λύσουν πολλές από τις απορίες που είχαν και έχουν όλα αυτά τα χρόνια αφού οι πληροφορίες για αυτόν, τη ζωή του και τη καριέρα του ήταν μέχρι τώρα λιγοστές.

Πολύ  Μεγάλος (για εμένα ο μεγαλύτερος) Μουσικός που πέρασε απο την Ελλάδα και οχι μόνο ! Ένας έφηβος γεμάτος ρομαντισμό, ταλέντο, μεράκι αλλά και με ένα απίστευτα στοχαστικό πνεύμα Ασχολήθηκε με όλα τα είδη μουσικής, οργανική, συμφωνική, λαϊκή, πειραματική μοντέρνα μουσική. Κι όμως αμφισβητήθηκε όσο κανένας άλλος, και η καταξίωσή άργησε για εκείνον   Ο Μίμης Πλέσσας γεννήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 1924 στην Αθήνα.

Με το κουαρτέτο και τις ορχήστρες του συνεργάστηκε με όλους τουε τότε διάσημους τραγουδιστές (Δανάη, Μαρούδας, Μόλυ, Παναγόπουλος, Νινή Ζαχά, Τζίμυ Μακούλη κλπ).

Φοίτησε στο Λεόντειο Λύκειο και στη συνέχεια σπούδασε στη Φυσικομαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη συνέχεια πήγε στις ΗΠΑ για συνέχιση σπουδών.Επίσης έχει και διδακτορικό  στη Χημεία στο Πανεπιστήμιο Κορνέλ στις ΗΠΑ.

Ο Μίμης Πλέσσας, ο ζωντανός θρύλος της μουσικής, έχει γράψει χιλιάδες τραγούδια. Όπως είπε ο ίδιος, έχει γράψει 3220 τραγούδια που έχουν γίνει μεγάλες επιτυχίες.

Τραγούδια όπως Άνοιξε Πέτρα, Άναψε καινούριο μου φεγγάρι, Όλα δικά σου μάτια μου, Τι σου ΄κανα και πίνεις, Καμαρούλα, Οι χάντρες, Το φεγγάρι πανωθέ μου, Το άγαλμα, Έχω στενάχωρη καρδία, Θα πιω απόψε το φεγγάρι, Έπεφτε βαθιά σιωπή, Σταμάτησε του ρολογιού τους δείχτες, Πρώτη φορά και άλλες αγαπημένες μελωδίες είναι μερικές απο της ωραιότερες στιγμές του ελληνικού πενταγράμμου που γραφτήκανε απ τον θρυλικό έλληνα συνθέτη.

Όπως επίσης μεγάλες στιγμές ήταν σαφώς και οι συνεργασίες με τον αξέχαστο Γιάννη Δαλιανίδη  στα θρυλικά μιούζικαλ που αφήσανε ιστορία.

Αγαπημένο του τραγούδι από τα δικά του όπως είχε δηλώσει σε συνεντευξή του  είναι το “ποιός το ξέρει” που είχε τραγουδήσει ο Χορν κι έχει αποσπάσει δύο εθνικές διακρίσεις.

Στο ραδιόφωνο υπήρξε ο παραγωγός της  ιστορικής ραδιοφωνικής εκπομπής «Σε 30 δευτερόλεπτα». Βράβευσης γνώσεων με διάφορα δώρα, (ραδιόφωνα και βιβλία), στη δεκαετία του 1960 – 1970.

Το  πλούσιο ενεργητικό του είναι 104 ταινίες και 70 παραστάσεις.Οι βραβέυσεις του πάρα πολλές.

Το μεγάλο  παράπονο του συνθέτη ήταν για τα τραγούδια του, στα οποία υπήρξε μεγάλη εκμετάλλευση.Όπως επίσης και το μεγάλο παραπονό του για πολλούς καλλιτέχνες με τους οποίους συνεργάστηκε.

Δεν θέλει να παινεύεται για όσα έχει κάνει γιατί, στα 93 του, δεν στέκεται στο παρελθόν, αλλά δηλώνει ότι μπορεί να κάνει πολύ σημαντικότερα πράγματα από όσα έκανε μέχρι τώρα, κάτι που θεωρεί ύψιστη υποχρέωση στα παιδιά και στα εγγόνια του.

Η Μουσική  του φουσκοθαλασσιά  έμπνευσης και συναισθήματος.Θα ομορφαίνουν τις ζωές μας και θα υψηλώνουν τον πολιτισμό μας .Σας ευχαριστουμε κύριε Πλέσσα .

ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΕΧΕΙ ΤΣΟΝΤΑ.Αυτή

η έκφραση ήταν πολύ δημοφιλής στις γενιές που μεγάλωσαν με ασπρόμαυρη τηλεόραση,ΥΕΝΕΔ,και ελληνική ταινία το σαββατόβραδο ,το ελληνικό όπως ήταν πιο γνωστό.

Μπροστα στο μεγαλειο αυτης της ταινιαρας καθε μου λεξη ειναι περιττη!! Η βλεφαριδα της Ναθαναηλ, ο μπατλερ του Αντωνοπουλου, η Τασσω και τελος η πληρης μετατροπη της ταινιας απο τσοντα σε καλη αστυνομικη περιπετεια.

 Η  Αναζήτηση ,Παραγωγη του Κλεαρχου Κονιτσιωτη, αλλη μια κοσμοπολιτικη ταινια του όπως οι ταινίες, Το Αγκίστρι το 1976 και το Ψυχή και Σάρκα το 1974.

Γυρισμενη το 1972, με την Ελενα Ναθαναηλ και τον Αγγελο Αντωνοπουλο, πλαισιωμενους απο την Τασω Καββαδια, τον Βασο Ανδρονιδη, τον Ντινο Καρυδη, κ.α. Ο Άγγελος Αντωνόπουλος εκείνη την εποχή ήταν πολύ διάσημος λόγω του ρόλου του ως υπολοχαγός Βαρτάνης στην διάσημη σειρά του Νίκου Φώσκολου Ο Άγνωστος Πόλεμος.


Πολλες οι τολμηρες σκηνες του εργου, κατι που συνηθιζε ο Κονιτσιωτης στις ταινιες του '70.Η Μουσική Και τα τραγούδια της ταινίας είναι του Γιάννη Σπανού.Μαρία Δημητριάδη, αξεπέραστη ερμηνέυτρια των τραγουδιών.




 Πλουτος, ερωτας, μυστηριο, και το καυτο ελληνικο καλοκαιρι, συνθετουν μια ταινια ενδιαφερουσα, υπο τη σκηνοθετικη καθοδηγηση του Ερρικου Ανδρεου.

Η μουσικη και τα τραγουδια απο τον οπως παντα εξοχο Γιαννη Σπανο. Πολυ δυνατη σκηνοθετικα, με ενα εκπληκτικο πρωταγωνιστικο διδυμο, εξαιρετικη ενδυματολογια, ως προς τη φωτογραφια εχω καποιες αντιρρησεις (σε καποια κοντινα), ενδιαφερον ο Εξαρχος στο ρολο του μπατλερ, γοητευτικοτατη η αξεχαστη Τασσω!

Cyndi Lauper.Το ποπ είδωλο των 80s με την γεμάτη φλόγα, κίνηση και τσαχπινιά τραγουδίστρια .

όλες οι εφηβικές φάσεις μιας αντισυμβατικής και αυτοκαταστροφικής συμπεριφοράς: έγραφε στίχους στα τετράδιά της, παράτησε το σχολείο, έβαφε τα μαλλιά της στα χρώματα του ουράνιου τόξου και άρχισε να κάνει χρήση ναρκωτικών. Βέβαια, αυτή η ταραχώδης εφηβική ζωής προκλήθηκε από την άσχημη οικογενειακή ζωή....

Η καριέρα της έχει διαρκέσει πάνω από 40 χρόνια. Το άλμπουμ της She's So Unusual (1983)  ήταν το πρώτο ντεμπούτο άλμπουμ  της με τέσσερις κορυφαίες επιτυχίες στο Billboard Hot 100 - "Girls Just Want to Have Fun", "Time After Time", "She Bop" και "All Through the Night" και κέρδισε το βραβείο Καλύτερου Νέου Καλλιτέχνη στο 27ο βραβείο Grammy το 1985. Η επιτυχία της συνεχίστηκε με το soundtrack για την ταινία The Goonies και το δεύτερο δίσκο της True Colors (1986). Αυτό το άλμπουμ περιελάμβανε το μοναδικό αριθμό "True Colors"  και "Change of Heart", τα οποία ανέβηκαν στην κορυφή στον αριθμό τρία.

Από το 1983, η Lauper κυκλοφόρησε έντεκα άλμπουμ στούντιο και συμμετείχε σε πολλά άλλα projects.Το εκκεντρικό της ντύσιμο βοήθησε να διαδοθεί η εικόνα της σε έφηβες όλης της Αμερικής. Μία απ’ τις γυναίκες που εμπνεύστηκαν από το ντύσιμο της Λόπερ ήταν ένα ανερχόμενο αστέρι της μουσικής σκηνής, ονόματι Μαντόνα....




To  "Girls Just Want to Have Fun"  είναι ένα τραγούδι που γράφτηκε και ηχογραφήθηκε  για πρώτη φορά το 1979 από τον Αμερικανό μουσικό Robert Hazard. Είναι όμως ποιό γνωστή η εκτέλεση του κομματιού ως single από την  Cyndi Lauper, της οποίας η έκδοση κυκλοφόρησε το 1983.  Ήταν το πρώτο μεγάλο single που κυκλοφόρησε η Lauper ως σόλο καλλιτέχνης και το single από το ντεμπούτο της άλμπουμ "She's So Unusual" (1983).

«Time after time» τραγούδησε η  Σίντι Λόπερ

το 1984 με το τραγούδι να κυκλοφορεί για πρώτη φορά στις 27 Μαρτίου του ίδιου έτους.  Ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία για την αμερικανίδα καλλιτέχνιδα και μία από τις χαρακτηριστικότερες μπαλάντες της δεκαετίας του 1980

Το τραγούδι μπήκε στην κυριολεξία την τελευταία στιγμή στο άλμπουμ She’s so Unusual. Ο παραγωγός Ρικ Τσέρτοφ ήθελε ένα ακόμη δυνατό κομμάτι για να πλαισιώσει τα Girls Just Want To Have Fun, She’s Bop και All Through The Night, που προορίζονταν για σινγκλ.



Το 2010, το Memphis Blues ,το δέκατο άλμπουμ της έγινε το πιο επιτυχημένο άλμπουμ του Billboard του έτους, παραμένοντας στο νούμερο ένα στο  Billboard Blues Albums για 13 συνεχόμενες εβδομάδες. Το 2013, η Lauper κέρδισε το βραβείο Tony για την  καλύτερη μουσική για τη σύνθεση του μιούζικαλ Kinky Boots του Broadway, καθιστώντας την την πρώτη γυναίκα που κέρδισε την κατηγορία από μόνη της.  Το 2014, η Lauper έλαβε το  Grammy Award for Best Musical Theater Album για το άλμπουμ   the cast recording.

H Σίντι Λόπερ έχει κάνει τα πάντα στην καριέρα της και το μόνο σίγουρο είναι ότι τίποτε δεν την σταματά. Έτσι το 2016, στα 62 της χρόνια , μετά την ποπ και το μιούζικαλ αφιερώθηκε  στην κάουντρι. Ο καινούργιος της δίσκος ονομάστηκε«Detour» και ηχογραφήθηκε στην Νάσβιλ.

Πρόκειται για διασκευές γνωστών κομματιών του συγκεκριμένου είδους μουσικής, από τη δεκαετία του ’40 μέχρι σήμερα. Πρόκειται για επιτυχίες των Patsy Cline, Loretta Lynn, Wanda Jackson, George Jones, Dolly Parton και Marty Robbins.

Σε αρκετά γνωστά τραγούδια οι στίχοι αποτελούν είτε νοηματικά είτε γραμματικά μυστήριο για αρκετό κόσμο. Παρ’ όλα αυτά, απομνημονεύονται εύκολα και τραγουδιούνται συχνά πυκνά.Ένα τέτοιο τραγούδι είναι και το «Ζαβαρακατρανέμια»
       
Γραμμένο από τον Μαρκόπουλο και ερμηνευμένο από τον θρυλικό Νίκο Ξυλούρη τα δύσκολα χρόνια της χούντας, το Zαβαρακατρανέμια εκφράζει την αντίσταση των δημιουργών στη λογοκρισία και τη γενικότερη καταπίεση της επταετίας.

Το τραγούδησε για πρώτη φορά ο Νίκος Ξυλούρης το 1968 στο δίσκο «Επιχείρησις Απόλλων».Εκείνη την εποχή απαγορευόταν να ακούγονται επαναστατικά τραγούδια κι έτσι έπρεπε να βρεθεί ο τρόπος εκείνος που θα μετέδιδε στον κόσμο ένα κρυφό μήνυμα…

Δώθηκαν πολλές εκδοχές για το τι μπορεί να σημαίνουν. Ο ίδιος ο Γιάννης Μαρκόπουλος πολλά χρόνια αργότερα θα λύσει το μυστήριο εξηγώντας:

«Αλληλούια» = αλληλουχία,   «ζάβαρα» = λάβαρα,   «κάτρα» = μαύρα,   «νάμα» = βάπτισμα,  «λάμα» = το μαχαίρι,   «νέμια» = Ανέμισαν,   «ίλεος» = Έλεος

Δηλαδή:   

Ζάβαρα κάτρα νέμια =  Λάβαρα Μαύρα Ανέμισαν
Έλεος, Έλεος =  Ίλεος Ίλεος
Λάμα Λάμα Νάμα Νάμα Νέμια =  Το μαχαίρι, το μαχαίρι μάνα μάνα  ανέμισαν.

Η ταινία “Νοκ Άουτ” προβλήθηκε το 1986.Η σκηνοθεσία και το σενάριο ανήκουν στον Παύλο Τάσιο. Η ταινία είναι εξαιρετική, μπορείς να την χαρακτηρίσεις κωμωδία αλλά και δράμα με μεγάλες δόσεις σαρκασμού και με ιδιαίτερο νόημα για τις γενικές σχέσεις των ανθρώπων.

 Στο «Νοκ άουτ» (1986), ο Γιώργος Κιμούλης κυριαρχεί στο ρόλο ενός μπερδεμένου, συνεχώς σε αδιέξοδα νέου, που επιχειρεί συνεχώς να αυτοκτονήσει.

«Νοκ Αουτ» σε μια γυμνή εποχή που ζούμε. Ο Γιώργος σαν καλός θεατρίνος που είναι κάνει διάφορες περίεργες απόπειρες αυτοκτονίας μπροστά στον φίλο του γνωρίζοντας ότι τελικά εκείνος θα προλάβει να τον σώσει. Είναι όμως πραγματικά απελπισμένος και έτσι απομακρύνει όποιον ενδιαφέρεται για τα προβλήματα του. Διαλύει το δεσμό του με την Κατερίνα που τον αγαπάει και πιστεύει σε αυτόν. Ξαφνικά εμφανίζεται στην υπόθεση ο τύπος εκείνος που είναι καταλύτης στην ιστορία του και ο Γιώργος έρχεται στ' αλήθεια αντιμέτωπος με το θάνατο....


Η ταινία απέσπασε το πρώτο βραβείο Καλύτερης Ταινίας στο 27ο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, το βραβείο μοντάζ (Γιάννης Τσιτσόπουλος) και το βραβείο Σκηνοθεσίας, ενώ ο Γιώργος Κιμούλης και ο Φάνης Χηνάς παίρνουν το Βραβείο Α΄ και Β΄ αντρικού ρόλου αντίστοιχα.

Ο Σκηνοθέτης της ταινίας ,ο Πάυλος Τάσιος έγραψε,  αυτός ο αυτοδίδακτος, όπως και πολλοί άλλοι της γενιάς του, τη δική του σημαντική ιστορία με ένα κινηματογραφικό στίγμα διαφορετικό από αυτό της «Φίνος Φιλμ».

Ο Παύλος Τάσιος, σκηνοθέτης των ταινιών «Βαρύ πεπόνι» και «Παραγγελιά», διακρίθηκε όχι μόνο ως μάστορας της τέχνης του, αλλά κυρίως για τη δύναμη και την οξυδέρκεια μιας σειράς ρεαλιστικών ταινιών κοινωνικής κριτικής, που ταυτίστηκαν με την εποχή της Μεταπολίτευσης, τους συνδικαλιστικούς προβληματισμούς και τις πολιτικές ζυμώσεις της.


Από τις καλύτερες ελληνικές ταινίες των 80ς. Αστεία και ταυτόχρονα πικρή, ένα χρονικό πάνω στις φοβίες του σύγχρονου ανθρώπου. Κ.Τασσιο που ειστε κρυμμένος τα τελευταία χρόνια;

Copacabana:`Ενα τραγούδι με ευχάριστη μουσική, κρύβει μια τραγική ιστορία που ίσως δεν έχουμε προσέξει...

Κυκλοφόρησε το 1978 ως το τρίτο και τελευταίο single από το πέμπτο studio album του Barry Manilow. , Even Now (1978).

Το τραγούδι ήταν εμπνευσμένο από μια συνομιλία μεταξύ του Manilow και του στιχουργού Bruce  Sussman στο ξενοδοχείο Copacabana στο Ρίο ντε Τζανέιρο, όταν συζήτησαν αν υπήρχε ποτέ  τραγούδι που να  ονομάζεται "Copacabana". Αφού επέστρεψε στις ΗΠΑ, ο Manilow - ο οποίος στη δεκαετία του 1960 ήταν τακτικός επισκέπτης στο  Copacabana nightclub στη Νέα Υόρκη - πρότεινε στούς  Bruce  Sussman καιJack Feldman να  γράψουν τους στίχους σε ένα τραγούδι που αναφέρεται σε μια ιστορία που ενέπνευσε τον Manilow να διηγηθεί. Το έκαναν και ο Manilow συνέθεσε τη μουσική.

Οι στίχοι του τραγουδιού αναφέρονται στο νυχτερινό κέντρο διασκέδασης Copacabana, "το πιο καυτό σημείο βόρεια της Νέας Υόρκης. Η ιστορία ξεκινάει στα τέλη της δεκαετίας του 1940, επικεντρώθηκε στην Λόλα, ένα κορίτσι  στη Κοπακαμπάνα, και στον αγαπημένο της Τόνυ, μπάρμαν  και ιδιοκτήτης στη λέσχη.

Μια νύχτα, ένας γκάνγκστερ,αρχηγός μια συμμορίας που ονομάζεται Rico παίρνει την Lola απ το χέρι , ενώ προσπαθεί να την αποπλανήσει και επιτίθεται από τον Tony.

Ωστόσο εξελίσσεται άσχημα η τροπή της υπόθεσης καθώς ο Tony πυροβολείται απο τον Rico και σκοτώνεται .Τα χρόνια περνούν και βρίσκουμε την Lola τριάντα χρόνια αργότερα να έχει πια χάσει το μυαλό της απ την απώλεια του αγαπημένου της.

ΈΝΙΟ ΜΟΡΙΚΟΝΕ: Ένα από τα σπουδαιότερα κεφάλαια της κινηματογραφικής μουσικής. 

Έχει γράψει μουσική για περισσότερες από 500 ταινίες και τηλεοπτικές σειρές, καθώς και σύγχρονα έργα κλασσικής μουσικής. Η καριέρα του περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα ειδών μουσικής σύνθεσης, καθιστώντας τον έναν από τους πιο πολύπλευρους, παραγωγικούς και με επιρροή συνθέτες μουσικής για ταινίες όλων των εποχών.

Χωρίς αυτόν δεν θα 'χαμε σήμερα Χανς Ζίμερ, Τζέημς Χόρνερ,,Ντάνυ Έλφμαν κ.α.. Γιατί αυτός δίδαξε τους καλύτερους της εποχής του (Γουίλιαμς, Μπέρνστιν). Γιατί κρύβεται πίσω από τις πιο πολλές και πιο σπουδαίες δουλειές από όλους τους υπόλοιπους μαζί. Μα πάνω απ' όλα, γιατί αυτός ο τύπος έκανε το απίστευτο: πήρε τη μουσική κι από κομπάρσο την έκανε πρωταγωνιστή.

Λέγεται ότι ο Μορικόνε ήταν έξι ετών όταν συνέθεσε για πρώτη φορά μουσική. Ο πατέρας του έπαιζε τρομπέτα. Ήταν λοιπόν επόμενο ο μικρός Ένιο να ξεκινήσει την πορεία του από αυτό το όργανο.

Ωστόσο, το όνομά του είναι συνδεδεμένο με το σινεμά, καθώς το σημάδεψε με τις μελωδίες του, πολλές φορές άγριες και σπαραχτικές, μοναδικά ξεχωριστές και ιδιοφυείς, ενώ δεν είναι υπερβολή να σημειωθεί ότι πολλές ταινίες θα μείνουν στην αιωνιότητα μόνο και μόνο γιατί αυτός έχει γράψει τη μουσική.

Από κωμωδίες μέχρι δράμα, θρίλερ και ιστορικές ταινίες. Αρκετές από τις συνθέσεις του γνώρισαν εμπορική επιτυχία, όπως το The Ecstasy of Gold, μουσικό θέμα της ταινίας Ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος, το A Man with Harmonica, το Here's to You, το οποίο ερμηνεύθηκε από την Τζόαν Μπαέζ, και το Chi Mai.

Για μια χούφτα δολάρια-A Fistful of Dollars (1964) , Ο καλός, ο κακός και ο άσχημος-The Good, the Bad and the Ugly (1966) ,Ο καλός, ο κακός και ο άσχημος-The Good, the Bad and the Ugly (1966) ,Κάποτε στη Δύση-Once Upon a Time in the West (1968) ,Mανταλένα-Maddalena (1971),Κάποτε στην Αμερική-Once Upon a Time in America (1984) ,Η αποστολή-The Mission (1986) ,Οι αδιάφθοροι-The Untouchables (1987) ,Σινεμά ο Παράδεισος-Cinema Paradiso (1989), O θρύλος του 1900-The Legend of 1900 (1998) ,Μαλένα-Malèna (2000) είναι μερικά απ τα αριστουργηματά του.

Πολύπλευρος, παραγωγικός και επιδραστικός, ο Μορικόνε υπήρξε ενορχηστρωτής στούντιο για την RCA, συνεργάστηκε με μουσικούς όπως ο Τσετ Μπέικερ και ο Πολ Άνκα, έγινε παγκοσμίως γνωστός για τη συνεργασία του με τον Σέρτζιο Λεόνε, το 2007 παρέλαβε τιμητικό Όσκαρ «για την πολυπρόσωπη συνεισφορά του στην τέχνη της κινηματογραφικής μουσικής», ενώ από το 1979 ως το 2001 είχε προταθεί για άλλα πέντε Όσκαρ.

Οι καινοτομίες του είναι μέχρι σήμερα εμφανείς και σε χώρους όπως η εναλλακτική ροκ και η ποπ, με μπάντες όπως οι Portishead ή οι Radiohead να του χρωστάνε σχεδόν… τη μισή τους καριέρα.

 Στις πρώτες ταινίες που συμμετείχε γράφοντας και ενορχηστρώνοντας μουσική, αυτές πιστώνονταν σε ήδη γνωστούς μουσικοσυνθέτες, ενώ κατά καιρούς υιοθέτησε ψευδώνυμα όπως Νταν Σάβιο ή Λέο Νίκολς.

"Οι μισητοί οχτώ" (The Hateful Eight) ;iσως είναι και η τελευταία ταινία του Ένιο Μορικόνε απ την οποία παρέλαβε και το Όσκαρ Καλύτερης Πρωτότυπης Μουσικής το 2016 .

Από το ξεκίνημα της ελληνικής τηλεόρασης την δεκαετία του 1960 με ΕΡΤ και αργότερα με ΥΕΝΕΔ, υπήρξαν κάποιες δειλές προσπάθειες εκπομπής τηλεοπτικού σήματος από πειρατές, οι οποίες όμως συνήθως στέφονταν από αποτυχία καθώς η εκπομπή τηλεοπτικού καναλιού είναι πολύ πιο δύσκολη τεχνικά και οικονομικά από ένα ραδιοφωνικό σταθμό.

Ξεκίνησε για πρώτη φορά τη λειτουργία της το 1960, με κάποιες πειραματικές εκπομπές που δεν μονιμοποιήθηκαν, ενώ ξεκίνησε να εκπέμπει τακτικά από τις 23 Φεβρουαρίου 1966, από έναν δημόσιο τηλεοπτικό σταθμό και από δεύτερο σταθμό που λειτούργησε από τις Ένοπλες Δυνάμεις.

Η Δεκαετία του 80 ήταν εκείνη των σλόγκαν και τον jingles που έχουν αποτυπωθεί μέχρι και σήμερα στο μυαλό μας απο της διαφημίσεις  της εποχής ,ακόμα και αν πολλά προϊόντα που διαφήμιζαν δεν υπάρχουν πια.

Να αναφέρω μερικές απο της εκπομπές και σειρές που παρακολουθούσαμε εκείνη την εποχή:

Στις αρχές της δεκαετίας του '80 η Δανάη Στρατηγάκη με περισσό μακιγιάζ (που παραπέμπει άνετα στο Θέατρο Καμπούκι) και μακριά πλεχτή κοτσίδα πραγματοποιεί ρεπορτάζ για τη θεατρική κίνηση εν Αθήναις.

«Στον πυρετό της δόξας»

Ο Λιρόι, η Κόκο, o Ντάνι, ο καθηγητής Σορόφκσι και η λοιπή παρέα τραγουδούν με μια φωνή «Fame, I'm gonna live for ever» και άπαντα τα Ελληνόπουλα ονειρεύονται να φοιτήσουν σε νεοϋορκέζικη σχολή δραματικής τέχνης και χορού.

«Μουσικόραμα»

Τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του '80 δεν υπήρχαν MTV και τα τοιαύτα! Κάθε Παρασκευή γύρω στις 7 το απόγευμα ασθμαίνοντες έφηβοι σπεύδουν να απολαύσουν στην ΕΡΤ ένα ημίωρο με μουσικά βιντεοκλίπ. Ολοι κρέμονται από τα χείλη του πρώιμου ροκ οικοδεσπότη Γιώργου Γκούτη. Της ιδίας σχολής το «Ηχόχρωμα», με παραγωγό την Αθηνά Ρικάκη, και οι «Συχνότητες» του Γιάννη Πετρόπουλου.

Κινούμενα σχέδια

Τα καρτούν θα αφήσουν και αυτά το στίγμα τους. Η αρχή θα γίνει με την ΥΕΝΕΔ, η οποία πριν από κάθε εκπομπή της τοποθετεί δικά της παιχνιδιάρικα ανθρωπάκια. Π.χ., πριν από ένα γυναικείου προσανατολισμού μαγκαζίνο βάζει καρτουνίστικες κυρίες να παίζουν κουμ καν. Ακολουθούν τα κλασικά πλέον «Μπόλεκ και Λόλεκ» (ένας καρτουνίστικος σοσιαλιστικός ρεαλισμός), τα δύο εξαιρετικά υψηλής ευφυΐας κοράκια «Χέκελ και Τζέκελ», ο «Σπορτ Μπίλι» («Είσαι ήρωας από άλλον πλανήτη»), ο επίκαιρος «Αστυνόμος Σαΐνης», οι εντομολογικές ανησυχίες της «Μάγιας της Μέλισσας», τα διαρκώς απειλούμενα από τον Δρακουμέλ «Στρουμφ», η «Χάιντι» με τα εκνευριστικά ροδαλά μαγουλάκια.

«Γράμματα και αριθμοί»

Κυκλοφόρησε και σε επιτραπέζιο αλλά η τηλεοπτική εκδοχή του με παρουσιαστή τον Χρήστο Οικονόμου υπήρξε σαφώς πιο δημοφιλής. Το πρώτο εγχώριο τηλεπαιχνίδι με ζωντανό κοινό (ορδές τα σχολεία στο στούντιο). Σήμα κατεθέν το αποχαιρετιστήριο ανέκδοτο του οικοδεσπότη και το αποχαιρετιστήριο δάκτυλο προς την οθόνη.

Και πολλά άλλα τα οποία θα θέλαμε πολλές σειρές να γράφω.Δέκα χρόνια μετά το 1980 ξεκίνησε η μεγάλη περιπέτεια της ιδιωτικής τηλεόρασης. Τριανταένα χρόνια  από τότε που έκανε τα πρώτα της βήματα, δειλά δειλά, γεννώντας μια νέα εποχή, για τα τηλεοπτικά πράγματα, αλλά και για την ελληνική κοινωνία.

Η σπίθα για τη δημιουργία της ιδιωτικής τηλεόρασης στην Ελλάδα ξεπήδησε το 1985, αλλά χρειάστηκαν περίπου τέσσερα χρόνια, ώστε αυτό τελικά να γίνει πράξη.

Το καλοκαίρι του 1989 με το νόμο 1866/1989 προχώρησε στη νομιμοποίηση της λειτουργίας της "μη κρατικής ραδιοφωνίας και τηλεόρασης" δίνοντας προσωρινή άδεια λειτουργίας σε δύο ιδιωτικά κανάλια, στο Mega και στη Νέα Τηλεόραση.

Οι πρώτες προσωρινές άδειες δόθηκαν στις 24 Ιουλίου του 1989 για δύο σταθμούς, αλλά τελικά εξέπεμψε μόνο το Mega. Αυτό έγινε στις 20 Νοεμβρίου του 1989.

Την παραμονή της πρωτοχρονιάς του 1989 ξεκίνησε το πρόγραμμά του και ο ΑΝΤ1 ιδιοκτησίας της οικογένειας Κυριακού.

Μετά το Mega και τον ΑΝΤ1 εμφανίστηκε και το Κανάλι 29 του Ομίλου Κουρή.Kαι μετέπειτα πολλά ακόμα ιδιωτικά κανάλια όπως Star ,Alter κ.α.

Η τηλεόραση

- που αγαπήσαμε
- που μεγαλώσαμε μαζί της
 - που μας δίδαξε
- που μας έκανε να γελάσουμε,
  να δακρύσουμε αλλά κυρίως
  να σκεφτούμε, να προβληματιστούμε
- που μας πληροφόρησε
- που μας κράτησε και μας κρατά συντροφιά

Ο καθένας μας έχει τη δική του τηλεόραση που αγαπά, γιατί αυτό που βλέπουμε είναι μία ακόμα επιλογή μας .

Όμηρος Ευστρατιάδης: Από βοηθός στα γυρίσματα των ταινιών του Τζαβέλα και του Αλέκου Σακελλάριου, τα ερωτικά φιλμ των ʼ70, τις βιντεοκασέτες του '80 μέχρι το Χρυσό Κουφέτο και το Ζετέμ.

Γεννήθηκε το 1938.Μεγάλωσε στο Μεταξουργείο. Η περιοχή ήταν γεμάτη κινηματογράφους . Τότες που όλα τα παιδιά της εποχής αυτής σκαρφαλώνανε τη μάντρα του κινηματογράφου και παρακολουθούσανε ταινίες, από καουμπόικα μέχρι ελληνικές ταινίες.

Έμενε σε ένα σπίτι  κοντά στη Φίνος Φιλμ που ήταν στο Σταθμό Λαρίσης, στην οδό Χίου, και πήγαινε κάπου-κάπου και χάζευε τα γυρίσματα. Ο πατέρας του είχε ένα ψαράδικο στην οδό Λέκκα. Η πολυκατοικία ήταν του Γιώργου Τζαβέλα του σκηνοθέτη και στον τελευταίο όροφο ήταν τα γραφεία του. Έτσι  μια μέρα του είπε «κ. Τζαβέλα θέλω να έρθω να δω πώς γίνεται ένα γύρισμα», έτσι και τον πήρε μαζί του στο «Μεθύστακα». 

Πήγαινε νυκτερινό γυμνάσιο στον Κολωνό και παράλληλα στη σχολή του Λυκούργου Σταυράκου για να γίνει σκηνοθέτης. Κατόρθωσε και μπήκε στον Φίνο, δούλεψε στα εμφανιστήρια, τύπωνε φωτογραφίες και έγινε τρίτος βοηθός μεγάλων σκηνοθετών, όπως ήταν ο Σακελλάριος και ο Τζαβέλας.

Η πρώτη του ταινία, βασικά δύο ήταν

οι πρώτες του ταινίες τις οποίες γύρισε την ίδια χρονιά, το Αθήνα ώρα 12, μαζί με τον Μίμη Φραγκιουδάκη και  το Κάθε λιμάνι και καημός.

Τη δεκαετία του 70 η κάμερα «απελευθερώνεται» και αγκαλιάζει τολμηρά πλάνα με γυμνές σκηνές με φόντο δολοπλοκίες, δολοφονίες, αντιζηλίες και απιστίες.

Ο ελληνικός κινηματογράφος τη δεκαετία του 70 γίνεται πιο τολμηρός, σε σχέση με τις προηγούμενες δεκαετίες. Η κάμερα απελευθερώνεται, επικεντρώνεται σε θέματα ερωτικού περιεχομένου, ώστε να μπορεί να δείχνει και πλάνα με γυμνές σκηνές. , ο Όμηρος Ευστρατιάδης ηγείται του χώρου, ενώ γνωστοί ηθοποιοί της εποχής όπως η Άννα Φόνσου, η Ελένη Ανουσάκη, η Γκιζέλα Ντάλι, η Έλενα Ναθαναήλ, η Τίνα Σπάθη, ο Κώστας Πρέκας, ο Άγγελος Αντωνόπουλος, ο Ανδρέας Μπάρκουλης, συμμετέχουν σε ταινίες με τολμηρό περιεχόμενο. Στις περισσότερες από αυτές έχουμε δολοπλοκίες και δολοφονίες που προκύπτουν από τις ερωτικές αντιζηλίες και απιστίες.


Αδελφός του είναι ο Γιάννης Σκλάβος, γνωστός σεναριογράφος, με τον οποίο έχει συνεργαστεί σε αρκετές ταινίες. Πολλές ταινίες γύρισαν μαζί με τον αδελφό του ,σκηνοθέτης και σεναριογράφος αντίστοιχα όπως το Ρόδα, τσάντα και κοπάνα, Τροχονόμος Βαρβάρα, Και ο πρώτος ματάκιας, Ο καβαλάρης των F.M. Stereo, Ο γλυκοψεύτης, Οι Πόντιοι κ.λπ, σκηνοθετώντας μεγάλα ονόματα της δεκαετίας του 1980 όπως Στάθης Ψάλτης, Σωτήρης Μουστάκας κ.ά.

Στην τηλεόραση έκανε πολλές δουλειές. Μια απ αυτές ήταν το Χρυσό Κουφέτο, έκανε 52% τηλεθέαση.Όπως είχε δηλώσει ο Όμηρος Ευστρατιάδης σε δήλωση του: Παντρέψαμε 40 ζευγάρια από το ʼ95 μέχρι το ʼ98.

Η διαδρομή του Όμηρου Ευστρατιάδη είναι γεμάτη από αξιομνημόνευτες στιγμές. Ο έρωτας στη δουλειά του τον ακολουθεί με οποιονδήποτε τρόπο. 

Πάντα όταν αρχίζουμε να σκαλίζουμε την ιστορία της ροκ μουσικής μένουμε με ένα αίσθημα δέους. Πώς γίνεται άνθρωποι τόσο νέοι, τόσο άπειροι στην πλειοψηφία τους από τη ζωή να είπαν τόσο μεγάλα πράγματα και με μία μελωδία ή έναν στίχο τους να επηρέασαν όχι μόνο τη δική τους γενιά αλλά και όσες ακολούθησαν; Η απάντηση βρίσκεται στη δύναμη της ροκ, που από την εμφάνισή της ως μουσικό είδος σε αυτόν τον κόσμο άλλαξε μια για πάντα το ηχητικό μας τοπίο.


Ο Έλβις δίνει τον ρυθμό. Τον ακολουθούν οι Rolling Stones, οι Beatles, ο Χέντριξ, ο Κομπέιν και άλλοι θρύλοι της μουσικής....


Είναι δύσκολο να εκτιμήσεις την ιστορία πίσω από ένα τραγούδι, όταν εδώ και αρκετά χρόνια η πλειοψηφία των συνθέσεων ελληνικών και ξένων, εκφράζει με κάθε ανατριχιαστική λεπτομέρεια τον καημό του συνθέτη/τραγουδιστή για την κοπέλα που τον (ή την) παράτησε η εκφράζουν κάποια πραγματικά γεγονότα που εκτυλίχθηκαν γενικώς .

Σήμερα θα μιλήσω για το γνωστό τραγούδι του μεγάλου Bob Dylan, το Hurricane.O Dylan έγραψε τους στίχους του τραγουδιού μαζί με τον σκηνοθέτη και στιχουργό Jacques Levy, με τον οποίο θα συνεργαζόταν για την επερχόμενη δισκογραφική δουλειά του.


O νομπελίστας Bob Dylan έγραψε το γνωστό κομμάτι για να διαμαρτυρηθεί για την φυλάκιση του θρύλου Rubin ”Hurricane” Carter. O μποξέρ κατηγορήθηκε άδικα το 1966  για την δολοφονία τριών ανθρώπων σ’ένα μπαρ του Νιου Τζέρσυ. Οι κατηγορίες στηρίχτηκαν στην καταγγελία δύο λευκών που προσπάθησαν να κάνουν μια ληστεία και ενοχοποίησαν τον Τυφώνα για ένα έγκλημα που δεν διέπραξε.

Η Dylan ηχογράφησε  για πρώτη φορά το τραγούδι στα τέλη Ιουλίου του 1975.  Ο Dylan αναγκάστηκε να ξαναγράψει το τραγούδι με τροποποιημένους στίχους τον Οκτώβριο του 1975 μετά από ανησυχίες που έθεσαν οι δικηγόροι της Columbia ότι οι αναφορές στον Alfred Bello και τον Arthur Dexter Bradley (οι δύο αστέρες μάρτυρες της υπόθεσης) ότι «έκλεψαν τα σώματα» να οδηγήσει σε αγωγή.

Ο Bob Dylan άρχισε εκστρατεία για την αθωότητά τους μετά την έκδοση βιβλίου από τον Carter στο οποίο περιέγραφε την ιστορία του. Το Hurricane από το άλμπουμ Desire έγινε μεγάλη επιτυχία και οι κατήγοροι άλλαξαν τις καταθέσεις τους λέγοντας ότι πιέσθηκαν να δώσουν ψεύτικα στοιχεία και ο Carter απελευθερώθηκε.

 To ίδιο τραγούδι, αρκετά χρόνια μετά, κόσμησε το soundtrack της ομώνυμης ταινίας με τον Denzel Washington. «That's the story of the Hurricane. But it won't be over till they clear his name. And give him back the time he's done».

Αν και ο Carter δεν κατείχε ποτέ έναν τίτλο παγκόσμιου πρωταθλήματος, το ρεκόρ του ήταν εντυπωσιακο στον κόσμο του μποξ.Μτακόμισε στο Τορόντο αμέσως μετά την απελευθέρωσή του.Απεβίωσε  στο Τορόντο σε ηλικία  76 ετών.

Ενας από τους σπουδαιότερους Ελληνες δημοσιογράφους, θεατρικούς συγγραφείς, σεναριογράφους και σκηνοθέτες ήταν ο Νίκος Τσιφόρος.

Και ποιος δεν έχει γελάσει με τις καλές ,παλιές ελληνικές ταινίες; Και ποιος δεν έχει αντιγράψει τις ατάκες του; Μόνο που μπορεί να μην ξέραμε τι ακριβώς έχει πει, έχει γράψει ή έχει σκηνοθετήσει. Ίσως από τους πιο αγαπημένους συγγραφείς και σεναριογράφους στην Ελλάδα …

Πρωτοεμφανίστηκε κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής με το θεατρικό έργο Η πινακοθήκη των ηλιθίων και ακολούθησαν πολλές θεατρικές επιτυχίες του, τις περισσότερες από τις οποίες έγραψε σε συνεργασία με τον Πωλ Βασιλειάδη.

Ο Τσιφόρος δεν έγραφε μόνο θεατρικά έργα και κωμωδίες. Ήταν πολυγραφότατος.  και ήταν ένας μοναδικός γητευτής του λόγου. Είχε ένα μοναδικό τρόπο να “μαστορεύει” τις λέξεις. Τις κατακτούσε. Τις έκανε εργαλεία του. Τις έκανε να τον υπηρετούν. Να υπηρετούν τον στόχο του να φτιάξει ένα περίτεχνο κείμενο.

Στη θεατρική τέχνη πρωτοεμφανίστηκε κατά τη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής, με το θεατρικό έργο του «Η Πινακοθήκη των Ηλιθίων», το οποίο, το 1944, ανέβηκε από το θίασο Δημήτρη Χόρν και Μαίρης Αρώνη. Από τότε παίχτηκαν με επιτυχία πολλά θεατρικά έργα του, όπως: “Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο κοντός” και “Η Κυρία του Κυρίου”. Πολλά έργα του μεταφέρθηκαν στον κινηματογράφο σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία, ενώ πολλά σενάρια έγραψε ο ίδιος και σκηνοθέτησε αρκετές ταινίες.


Σκηνοθέτησε τα παρακάτω έργα: Χαμένοι άγγελοι (1948),Έλα στο θείο... (1950), Ο πύργος των ιπποτών (1952),Το ποντικάκι / Το κορίτσι με τα λουλούδια (1954), Η ωραία των Αθηνών (1954), Γλέντι - λεφτά κι αγάπη (1955),Ο γυναικάς (1957),Ο λεφτάς (1958),Ο θησαυρός του μακαρίτη (1959),Τρεις κούκλες κι εγώ! (1960).Ο Κλέαρχος η Μαρίνα και ο κοντός (1961).


Παράλληλα, συνεργάστηκε με εφημερίδες και περιοδικά και έγραψε πολλά ευθυμογραφήματα, στηλιτεύοντας τα κακώς κείμενα της ελληνικής κοινωνίας. Ο Τσιφόρος γνώρισε μεγάλη επιτυχία και ως πεζογράφος. Τα πλέον δημοφιλή πεζογραφήματα του είναι « Τα παιδιά της πιάτσας» και «Τα παλιόπαιδα τα ατίθασα».

Ο Νίκος Τσιφόρος πέθανε στις 6 Αυγούστου του 1970. Απλόχερα προικισμένος με ταλέντο, γνώσεις και φαντασία, ο Τσιφόρος ήταν, πριν και πάνω απ' όλα, ένας ευαίσθητος δέκτης όσων συνέβαιναν γύρω του, ένας ανατόμος της κοινωνικής πραγματικότητας με διεισδυτική ματιά και ευρηματικό χιούμορ.

ΣΤΑΥΡΟΣ ΖΩΡΑΣ- ΕΣΕΝΑ ΠΟΥ ΣΕ ΞΕΡΩ ΤΟΣΟ ΛΙΓΟ .ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΜΑΓΕΨΕΙ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ.Το “Εσένα που σε ξέρω τόσο λίγο” υπήρξε μεγάλη επιτυχία στην δεκαετία του 70 και ήταν ένα από τα αγαπημένα μπλουζ τραγούδια της νεολαίας, που ακούγονταν σε κάθε party.

Ένα από τα πιο γνωστά τραγούδια της δεκαετίας του ’70 και η μεγαλύτερη επιτυχία του Σταύρου Ζώρα, ο οποίος δεν βρίσκεται πια στη ζωή.

Στιχουργός, συνθέτης αλλά και ερμηνευτής ο Σταύρος Ζώρας προσέφερε ένα ιδιότυπο μουσικό κλίμα μέσα στο οποίο διακρίνεις την ευαισθησία, την μελαγχολία, την τρυφερότητα και το ήρεμο πάθος.


Ένα τραγούδι δίκαια αξιαγάπητο.Ένα στιλ που σε εμάς τους νεότερους έγινε γνωστό περισσότερο από παλιές ηχογραφήσεις και ασπρόμαυρες συνήθως καταπληκτικές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου.

Το συγκεκριμένο τραγούδι φέρνει στο προσκήνιο τις μουσικές αξίες της δεκαετίας του ’70 με σύγχρονες απόψεις, αναμοχλεύουν συναισθήματα και αναμνήσεις που παραμένουν αναλλοίωτες μέσα στο χρόνο.

Κυκλοφόρησε 24 Οκτωβρίου του 1983. Έχει "γαζωθεί" στο μυαλό μας από τα μέσα της δεκαετίας του '80 οπότε και έπαιζε παντού κυριολεκτικά!Ο χορευτικός ρυθμός του τραγουδιού, σε συνδυασμό με στίχους που είχαν σεξουαλικό υπονοούμενο, τα μπλουζάκια, το βίντεο, την καμπανια και την  ομοφυλοφιλική απεικόνιση ήταν αυτά που ξεχωρίζαν απ το συγκεκριμένο τραγούδι. Relax και Frankie Goes to Hollywood (FGTH).

Το τραγούδι «κόπηκε» από το BBC εκείνη τη χρονιά ενώ βρισκόταν στα charts και έμενε στην κορυφή για πέντε εβδομάδες. «Χαλάρωσε, μην το κάνεις, αν θέλεις να φτάσεις» έλεγαν τα παιδιά μαζί με το συγκρότημα και έσπευσαν να αγοράσουν και το άλμπουμ, 1984, «Welcome to the Pleasuredome».
Το βίντεο του τραγουδιού, που είχε σκηνοθετήσει ο Μπέρναρντ Ρόουζ (o οποίος αργότερα έκανε και το cult του τρόμου «Candyman») σε ένα ένα s&m γκέι μπαρ σκηνικό, δεν το έπαιξαν τότε ούτε το BBC ούτε το MTV και οι παραγωγοί αναγκάστηκαν να φτιάξουν άλλο βίντεο με το γκρουπ να τραγουδάει και να χορεύει μέσα σε μια χαρά από λέιζερ.

ο Trevor Horn από την ZTT Records, αφοσιώθηκε ο ίδιος ατελειώτες ώρες και ημέρες για να φτιάξει τον ήχο του “Relax”… και τα κατάφερε, ενώ ο Paul Morley (συνιδρυτής της ZTT) ανέλαβε τη στρατηγική προβολή του γκρουπ και τα κατάφερε κι αυτός.

Ωστόσο, το Relax κατάφερε να γίνει νο1 στη Μεγάλη Βρετανία για 5 συνεχόμενες εβδομάδες και το 7ο πιο εμπορικό τραγούδι όλων των εποχών. Κέρδισε και στα Brit Awards το βραβείο καλύτερου βρετανικού τραγουδιού.


Από τις 28 Ιανουαρίου 1984 και για 5 εβδομάδες (μέχρι τις 3 Μαρτίου) το τραγούδι Relax των Frankie Goes to Hollywood (FGTH) ήταν στην κορυφή των UK Chart.

Το συγκρότημα, που ξεκίνησε από το Liverpool το 1980, αποτελούσαν οι: Holly Johnson (φωνητικά), Paul Rutherford (φωνητικά, πλήκτρα), Peter Gill (ντραμς, τύμπανα), Mark O’Toole (μπάσο) και Brian Nash (κιθάρα).

Αυτό το τραγούδι είναι ένα τεράστιο κομμάτι της μουσικής ιστορίας, καθώς είναι το πρώτο Hit Hot 100 που ηχογραφήθηκε στο Muscle Shoals της Αλαμπάμα, όπου η Aretha Franklin, ο Paul Simon, οι Rolling Stones και πολλοί άλλοι διάσημοι μουσικοί κηχογράφησαν αργότερα μερικά από τα κλασικά τραγούδια τους . Είναι ένα θρυλικό τραγούδι αγάπης και μια τεράστια επιτυχία, αλλά η ιστορία της γραφής και της ηχογράφησης είναι αρκετά σκοτεινή.

O Percy Sledge ήταν νοσοκόμος και έγραψε το τραγούδι για το τότε κορίτσι του που τον εγκατέλειψε για να γίνει μοντέλο. Την εποχή εκείνη, όταν έγραψε τη μουσική και τους στίχους του ο Sledge, είχε χάσει τη δουλειά του στον κατασκευαστικό τομέα αλλά και την αγαπημένη του που είχε φύγει για το Λος Άντζελες.

Ο Sledge είχε δηλώσει σε μια παλιά συνεντευξή του  ότι μια νύχτα ήταν αναστατωμένος  από μια διαλυμένη σχέση και ζήτησε από δύο μουσικούς ,τον Calvin Lewis και τον Andrew Wright,μέλοι του συγκροτήματος«Esquires Combo»  να παίξουν ένα αργό μπλουζ πάνω από το οποίο να αυτοσχεδιάσει τους στίχους που περιγράφουν τα συναισθήματά του.Ο μουσικός παραγωγός Quin Ivy που ήταν παρών εντυπωσιάστηκε από το κομμάτι, ζήτησε από την μπάντα να τροποποιήσει κάπως τους στίχους ώστε να ακούγονται λίγο πιο αισιόδοξοι και να μπορέσει αυτό να ηχογραφηθεί.

 Ο αρχικός τίτλος του τραγουδιού ήταν “Why Did You Leave Me Baby” .

Το τραγούδι βρίσκεται στην  54η θέση της λίστας  του περιοδικού Rolling Stone 's στα 500 καλύτερα  τραγούδια όλων των εποχών.
Πολύ αργότερα το τραγούδησε ο  Michael Bolton το 1991, του οποίου η έκδοση  έφθασε στο νούμερο  στα chat  στις ΗΠΑ και ο Μπόλτον πήρε ένα βραβείο Grammy για το τραγούδι.

Οι περισσότεροι, ίσως το θυμούνται στην ομώνυμη ταινία...
"When a man loves a woman”, στην οποία παρουσιάζεται η προσπάθεια που κάνει μία τετραμελής οικογένεια για να αντιμετωπίσει και να ξεπεράσει το πρόβλημα αλκοολισμού της μητέρας. Η αγάπη του ζευγαριού δοκιμάζεται σκληρά από τη δυσκολία της απεξάρτησης από το αλκοόλ. Οι συντελεστές της ταινίας πέτυχαν να βγει στο κοινό μια ταινία δυνατή που παρουσιάζει τη δύσκολη πλευρά της ζωής αλλά και τη δύναμη της αγάπης. Αλλά για την ταινία θα μιλήσουμε κάποια άλλη στιγμή.

Ο Percy Sledge μας χάρισε   ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα τραγούδια όλων των εποχών που ακόμα κάπου σε κάποιο ραδιόφωνο θα το ακούσουμε ξανά.

Πριν από 60 χρόνια , οι Drifters πήγαν στην κορυφή του Billboard Hot 100 με ένα τραγούδι σε στίχους Doc Pomus και Mort Shuman με τον τίτλο Save the last dance for me.

Όπως αποκαλύπτει η ιστορία, ο Clark ήταν πολύ ικανοποιημένος με το τραγούδι , καθώς ανέβηκε ναι μέν στην κορυφή του Hot 100, αλλά αυτό που ήταν αναμφισβήτητα πιο σημαντικό για τους Drifters εκείνη την εποχή ήταν ότι βοήθησε στην προσπαθειά της εμπορικής τους επιτυχίας μετά από την  Αποχώρηση του Ben E. King από το γκρούπ. Φυσικά, ο βασιλιάς ήταν ακόμα στην ομάδα όταν ηχογραφήθηκε  το τραγούδι.Απο κει και πέρα έβγαλαν  αρκετά επιπλέον κορυφαία Hit, συμπεριλαμβανομένων των "Up on the Roof", "Broadway" και "Under the Boardwalk".

Tο τραγούδι, σε στίχους Doc Pomus και Mort Shuman, αφηγείται την ιστορία ενός ζευγαριού σε ένα χορό. Ο σύζυγος επιτρέπει στη γυναίκα του να χορεύει με άλλους άνδρες όλο το βράδυ, αλλά αυτή δεν πρέπει να ξεχνά ότι θα επιστρέψει σπίτι μαζί του.

το τραγούδι γράφτηκε την ημέρα του γάμου του Doc Pomus, o οποίος  έπασχε απο πολιομυελίτιδα και ήταν σε αναπηρική καρέκλα  και παρακολουθούσε τη νύφη του να χορεύει με τους καλεσμένους του και αυτός δυστυχώς δεν μπορούσε.  Η σύζυγός του, Willi Burke, ήταν  ηθοποιός και χορευτής του Broadway.

Η ιστορία που το συνοδεύει το Save the last dance for me  μπορεί να είναι θλιβερή αλλά παραμένει όμορφη και συγκινητική, βγαλμένη από την ψυχή του δημιουργού του.

Αποτελεί μόνιμη διάσταση του πολιτιστικού μας βίου η κατακραυγή για την κακή ποιότητα των τηλεοπτικών προγραμμάτων, που συχνά θίγουν και το γούστο του τηλεθεατή και τη νοημοσύνη του. Εχει μάλιστα κατασκευαστεί και ειδική μειωτική λέξη για την τηλεόραση, το «χαζοκούτι». Αλλά δεν ξέρω πόσο γενική είναι αυτή η αποδοκιμασία, αφού υπέρτατος κριτής που καθορίζει τα προγράμματα είναι η θεαματικότητά τους και αυτή μετριέται πολύ προσεκτικά από τους διαφημιστές και τους διαφημιζομένους.

Σήμερα θα μιλήσω για μια πολύ ωραία εκπομπή της τότες δημόσιας τηλεόρασης την οποία σαν πολύ μικρός τότες θυμάμαι κάποιες εικόνες όταν προβαλλόταν άλλα με την σημερίνη άνεση του ίντερνετ και συγκεκριμένα του youtoube την παρακολούθησα ξανά και με πήγε σε πολλοί ωραία χρόνια νοσταλγίας του αξέχαστου ελληνικού κινηματογράφου μας.

Ίσως είναι η μοναδική εκπομπή στην 50χρονη ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης που κατάφερε να «φιλοξενήσει» σχεδόν όλους τους εν ζωή σπουδαίους και μεγάλους ηθοποιούς, τραγουδιστές, σκηνοθέτες, συνθέτες, θεατρικούς συγγραφείς και στιχουργούς που έβγαλε αυτός ο τόπος. Αν αρχίσουμε ν’ αναφέρουμε ονόματα, θα χρειαστούμε σχεδόν…όλες τις στήλες της φετινής σεζόν και πιθανώς ούτε κι αυτές να είναι αρκετές…

Ξεκίνησε το Σάββατο 4 Ιανουαρίου 1986 στις 21:45 στην ΕΡΤ-1 και σχεδόν αμέσως κατάφερε να κερδίσει ένα μεγάλο ποσοστό τηλεθεατών.

Παρουσιαστές ήτανε τρεις καλλιτέχνες από διαφορετικούς χώρους: Ο συνθέτης και μαέστρος Μίμης Πλέσσας, ο σκηνοθέτης Κώστας Φέρρης και ο αξέχαστος ηθοποιός Βασίλης Τσιβιλίκας.

Προγράμματα που ούτε στο όνειρό του δεν θα μπορούσε να έχει το σημερινό τηλεοπτικό τοπίο. Μια από τις καλύτερες σειρές του μουσικού μας φάσματος, στην 55 χρονη ιστορία της τηλεόρασης, στην Ελλάδα, ήταν και το »Καλλιτεχνικό Καφενείο»

Όλος ο σπουδαίος κόσμος του θεάματος Όλοι αυτοί οι μύθοι του πολιτισμού μας πέρασαν από αυτή την εκπομπή. Αφήνοντας πάνω της την αύρα και το μεγαλείο τους, τα ανεξίτηλα ίχνη .

Το τελευταίο επεισόδιο της υπέροχης εκπομπής έγινε   στις 20 Ιουλίου 1988.

Τα βιβλία του Ιουλίου Βερν παραμένουν μέχρι και σήμερα από τα περισσότερα γοητευτικά, περιπετειώδη και προφητικά μυθιστορήματα που γράφτηκαν ποτέ.

Το αγαπημένο έργο του Ιουλίου Βερν γίνεται κινηματογραφική ταινία που αν και δεν φτάνει βεβαίως στα ύψη του βιβλίου είναι μια από τις πιο ωραίες ταινίες του κινηματογράφου από καταβολής του και η καλύτερη παραγωγή που βγήκε ποτέ από τα στούντιο Disney.

Εξαιρετικός ο Τζέιμς Μέισον στο ρόλο του Νέμο δίνει όμως έμφαση στη σκοτεινή πλευρά του. Συμπαθέστατες και οι ερμηνείες των κωμικών εδώ Ντάγκλας, Λόρε. Ο Πολ Λούκας δίνει κατώτερη αλλά σχετικά προσεγμένη ερμηνεία.

Ο σκηνοθέτης Ρίτσαρντ Φλέισερ καταφέρνει να μεταδώσει όλη τη μαγεία του κόσμου κάτω από τη θάλασσα μαζί με το πνεύμα του έργου, με εντυπωσιακά, για την εποχή τους, οπτικά εφέ.

Από τους κύριους πρωταγωνιστές της ταινίας είναι ο περίφημος Ναυτίλος, ένα εφεύρημα άγνωστο για την εποχή του 19ου αιώνα.Η δουλειά που έχει γίνει από την Disney για το σχεδιασμό του Ναυτίλου είναι αξιέπαινη. Χωρίς, υπενθυμίζω, την πολυτέλεια του CGI, η Disney κατασκεύασε μοντέλα μικρών ή μεγαλύτερων διαστάσεων για το Ναυτίλο και το αποτέλεσμα καταφέρνει να γίνεται ανεκτό ακόμη και σήμερα.

Η ταινία περιλαμβανει μια απίστευτα  υπεροχη φωτογραφια και  πρωτοποριακές υποβρυχιες ληψεις.

Το δημοφιλές μυθιστόρημα παρακολουθεί ένα τεράστιο «κήτος», το οποίο διατρέχει τους ωκεανούς και προκαλεί τους ναυτικούς. Δεν είναι γέννημα της φύσης αλλά της ανθρώπινης επινόησης. Ο Ναυτίλος διοικείται από τον πλοίαρχο Νέμο, ο οποίος έχει ορκιστεί να «τιμωρήσει» την ανθρωπότητα και να βοηθήσει τους αδικημένους.

Πριν από λίγους μήνες, η Disney αποφάσισε να «τορπιλίσει» το σχέδιο του McG για μια νέα κινηματογραφική ανάγνωση του
κλασικού του Ιουλίου Βερν, «20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα» .Το πρότζεκτ επανέρχεται και μάλιστα με πολύ καλύτερους όρους, αφού στη σκηνοθετική καρέκλα θα καθίσει ο Ντέιβιντ Φίντσερ,η ιδιοφυία πίσω από το Fight Club, άρτι αφιχθείς από το σύμπαν του Facebook.

Aυτη θα ειναι και η πρωτη σοβαρη αποπειρα ριμεικ της θρυλικης ταινιας βασισμενης στο μυθιστορημα του Ιουλιου Βερν απο το 1954.

Η συγκεκριμένη ταινία ,του 1954 ειναι η τρίτη στη σειρά ταινία βασισμένη στο θρυλικό μυθιστόρημα του Ιούλιου Βέρν.Οι δύο πρώτες ήταν εκείνες του Ζορζ Μελιές το 1907 και του Στούαρτ Πάτον το 1916.


Να αναφέρω και λίγα λόγια για το βιβλίο , εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1869 και είναι ένα από τα γνωστότερα έργα του Ιουλίου Βερν και για πολλούς το ποιό αγαπημένο.

Το 1956 ο Κωστας Φερρης βλέπει στον κινηματογράφο την ταινία Carosello Napolitano, του Ettore Giannini, γεγονός που του γεννά την ιδέα για τη δημιουργία ενός ελληνικού μιούζικαλ που να παρουσιάζει την πρόσφατη ελληνική ιστορία μέσα από το ρεμπέτικο τραγούδι.Η ιστορία μιας μεγάλης ρεμπέτισσας από τη γέννηση της στη Σμύρνη το 1917 μέχρι τον θάνατο της στην Αθήνα το 1955.

Ο τρόπος αφήγησης.σε αντίθεση με λακκες βιογραφικές ταινίες ,είναι απόλυτα γραμμικός και τα ιστορικά γεγονότα που λαμβάνουν χώρα την περίοδο αυτή ,τα παρακολουθούμε μέσα απο ασπρόμαυρα φιλμάκια που παρεμβάλλονται μεταξύ των σκηνών.

Η φτώχεια, οι κακουχίες αλλά και οι έρωτες, το φιλότιμο και η ελπίδα ήταν τα συστατικά που φτιάξανε το ρεμπέτικο τραγούδι. Την εξιστόρηση των γεγονότων συνοδεύει η μουσική και τα τραγούδια του Σταύρου Ξαρχάκου και η ποίηση του Νίκου Γκάτσου.

Το «Ρεμπέτικο» γυρίστηκε μια εποχή ,όπου ο ελληνικός Κινηματογράφος φαίνεται να περνάει σε μία φάση ωρίμανσης και ανανέωσης. Παρά την εμφάνιση της τηλεόρασης, που υπήρξε ένα πλήγμα για τον κινηματογράφο, εμφανίζονται πολλοί σκηνοθέτες με πρωτότυπες ιδέες, νέες τεχνικές  και όραμα που προσπαθούν να αναμορφώσουν τον Ελληνικό Κινηματογράφο, εκείνη την περίοδο γεννιέται ο Νέος Ελληνικός Κινηματογράφος, ο οποίος εισάγει νέες ιδέες και μια εντελώς διαφορετική αισθητική. Η συγκεκριμένη ταινία ανήκει σε ακριβώς αυτή τη κατηγορία και μάλιστα πετυχαίνει τον σκοπό της καθώς και είναι άριστη από καλλιτεχνικής απόψεως και έχει μεγάλη εμπορική επιτυχία, σε σημείο που να ξεπερνάει τα στενά όρια της Ελλάδας.

Η ερμηνεία της αξέχαστης Σωτηρίας Λεονάρδου  στο «Ρεμπέτικο» παραμένει εμβληματική για τον σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο, από εκείνες που έχουν στοιχειώσει τη μεγάλη οθόνη. βραβεύτηκε το 1984 με το βραβείο α’ γυναικείου ρόλου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Στην ταινία ερμήνευσε επίσης μοναδικά το τραγούδι «Καίγομαι – Καίγομαι» σε μουσική Σταύρου Ξαρχάκου και στίχους Νίκου Γκάτσου.

Πρόκειται για μια φανταστική αναπαράσταση -αλλά ακριβή και πειστική- μιας πραγματικότητας, στην οποία κυριαρχεί το έγκλημα, η λογοκρισία, οι διώξεις, τα ναρκωτικά και η απολύτως εξαιρετική μουσική..!

Το ρεμπέτικο τραγούδι σήμερα έχει ξεχαστεί και επανέρχεται μόνο ως αποκριάτικη ατραξιόν σε τηλεοπτικά σώου. Εξάλλου, το αξιακό σύστημα του ρεμπέτη έχει αντικατασταθεί οριστικά από εντελώς διαμετρικές επικρατούσες αρχές.

Βραβεία / Διακρίσεις:
4 βραβεία στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (καλύτερης ταινίας, α’ γυναικείου ρόλου, β’ γυναικείου ρόλου και ειδικό βραβείο μουσικής).
5 Κρατικά Βραβεία Ποιότητας (καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, ερμηνείας, μακιγιάζ και τεχνικής επίδοσης).
7 Κορφιάτικα βραβεία.
Αργυρή Άρκτος στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Βερολίνου.
Ειδικό βραβείο επιτροπής στο Φεστιβάλ Valencia.
Μεγάλο βραβείο στο Φεστιβάλ Αλεξανδρείας.
Ψηφίστηκε το 2000 ως η δημοφιλέστερη ελληνική ταινία στο Internet Movie Database.

Πολλές φορές ανακαλύπτουμε εμείς, αλλά και οι λίστες των επιτυχιών κάποια παρουσία από το πουθενά, όπως νομίζουν όλοι. Το «πουθενά» όμως, είναι μια φανταστική έννοια, που απλά υπονοεί το άγνωστο ή ακόμα το άφταστο.

Κάπου στα τέλη της δεκαετίας του '80 και αρχές '90, η οθόνη του MTV γέμισε με μια νέα, επιβλητική και προπάντων εντυπωσιακή παρουσία. Η Alannah Myles κατάφερε να εντυπωσιάσει και όχι μόνο με τις συνθέσεις της και την φωνή της, γνήσια ροκ, αλλά και με την εμφάνισή της. Έγραψε το πρώτο της τραγούδι στα οκτώ της χρόνια, με τίτλο Ugly Little Cabbage in the Garden, που αναφερόταν στην αδερφή της, που την πείραζε συνέχεια. Αργότερα, πούλησε το άλογό της προκειμένου να αγοράζει μία κιθάρα τύπου Ovation για να παίξει σε διάφορα μαγαζιά (κυρίως κλαμπ και καφέ).

Το Black Velvet πολλοί μπορεί να το γνωρίζουν, ωστόσο ίσως λίγοι ξέρουν ότι αναφέρεται στο βασιλιά της ροκ, το θρυλικό Elvis Presley κάνοντας μια σύντομη περιγραφή της ζωής του.

Το γνωστό αυτό αισθησιακό τραγούδι είναι για τον Elvis Presley και την αναρρίχησή του στη μουσική βιομηχανία! Ο Christopher Ward συνέλαβε την ιδέα για τους στίχους κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού του με προορισμό μια αγρυπνία στο Μέμφις μέσα σε ένα λεωφορείο γεμάτο με fans του βασιλιά της ροκ εντ ρολ. Μετά την επιστροφή του στον Καναδά, μοιράστηκε την ιδέα του με την Alannah Miles και τον μουσικό παραγωγό David Tyson, που βοήθησε στη συγγραφή και τη σύνθεση του τραγουδιού.

Έγινε Νο1 Ηit  για δύο εβδομάδες στο Billboard Hot 100 charts το 1990 και έφτασε στο νούμερο ένα στο album Rock Tracks chart, καθώς και στον αριθμό δέκα στον  Καναδά και στον αριθμό δύο στο UK Singles Chart. Το τραγούδι έφτασε επίσης στο νούμερο ένα στη Νορβηγία, τη Σουηδία και την Ελβετία και ήταν μια μεγάλη επιτυχία σε πολλές άλλες χώρες.

Το «Black Velvet» περιλαμβάνεται στον πρώτο δίσκο της Alannah Myles, με τίτλο το όνομά της, που κυκλοφόρησε το Μάρτιο του 1989.

Ο  τίτλος του τραγουδιού, "Black Velvet ", προφανώς προήλθε από δημοφιλή έργα τέχνης που απεικονίζουν το βασιλιά που είναι ζωγραφισμένα σε μαύρους, βελούδινους καμβάδες.

`Αλλωστε, "Black Velvet" (Sullivan’s Black Velvet Hair Dye) ονομαζόταν η χρωστική ουσία που χρησιμοποιούσε ο θρυλικός καλλιτέχνης για να δίνει στα καστανά  μαλλιά τη χαρακτηριστική τους μαύρη γυαλάδα...



Ένα πραγματικά υπέροχο τραγούδι, με μελωδία που μας ταξιδεύει και μας γοητεύει...

Mississippi in the middle of a dry spell
Jimmy Rogers on the Victrola up high
Mama`s dancin` with baby on her shoulder
The sun is settin` like molasses in the sky
The boy could sing, knew how to move, everything
Always wanting more, he`d leave you longing for

Black velvet and that little boy`s smile
Black velvet with that slow southern style
A new religion that`ll bring ya to your knees
Black velvet if you please

Up in Memphis the music`s like a heatwave
White lightning, bound to drive you wild
Mama`s baby`s in the heart of every school girl
"Love me tender" leaves `em cryin` in the aisle
The way he moved, it was a sin, so sweet and true
Always wanting more, he`d leave you longing for

Black velvet and that little boy`s smile
Black velvet with that slow southern style
A new religion that`ll bring ya to your knees
Black velvet if you please

Every word of every song that he sang was for you
In a flash he was gone, it happened so soon, what could
You do?

Black velvet and that little boy`s smile
Black velvet with that slow southern style
A new religion that`ll bring ya to your knees
Black velvet if you please

Black velvet and that little boy`s smile
Black velvet with that slow southern style
A new religion that`ll bring ya to your knees
Black velvet if you please