Ένας από τους τελευταίους θρύλους της χρυσής εποχής του Χόλιγουντ, ο Γκλεν Φορντ.
Αν και έπαιξε διαφορετικούς τύπους ρόλων σε πολλά είδη ταινιών, ο Ford ήταν πιο γνωστός στο να παίζει απλούς άντρες σε ασυνήθιστες συνθήκες. Ήταν από τους πιο διάσημους σταρ κατά τη Χρυσή Εποχή του Χόλιγουντ με μεγάλες εισπράξεις στις δεκαετίες '40, '50 και '60.


Αν και πολλοί από τους ρόλους που ενσάρκωσε ήταν αυτοί του σκληρού και κακού τύπου, εκείνος τους προσέγγισε με ευγένεια και εσωτερικότητα. «Όταν βρίσκομαι μπροστά από την κάμερα φέρομαι όπως και στην καθημερινή μου ζωή. Αυτό προσφέρει στον κόσμο ένα αληθινό πρόσωπο για να ταυτιστεί» είχε πει σε μία συνέντευξή του.


 Από τους πιο σημαντικούς ρόλους του ήταν στο Gilda (1946), στο The Big Heat (1953) και Blackboard Jungle (1955). Ο πιο αξιομνημόνευτος ρόλος της καριέρας του Ford ήρθε με την πρώτη του μεταπολεμική ταινία το 1946, με πρωταγωνίστρια τη Ρίτα Χέιγουορθ στη Gilda. Αυτή ήταν 2η ταινία του Glenn Ford με την Hayworth. η πρώτη ήταν στο The Lady In Question (1940).

  Άλλες αξιόλογες ταινίες του οι Flight Lieutenant (1942), The Desperadoes (1943),The Man from Colorado (1949), The Secret of Convict Lake (1951), The Man from the Alamo (1953), Human Desire (1954), 3:10 to Yuma (1957), Torpedo Run (1958), Cimarron (1960), Four Horsemen of the Apocalypse (1962), The Rounders (1965), Day of the Evil Gun (1968) και η τελευταία του ταινία Raw Nerve (1991). Κατά διαστήματα είχε σχέσεις με πολλές ηθοποιούς, όπως με τις Judy Garland, Connie Stevens, Suzanne Pleshette, Rhonda Fleming, Angie Dickinson, Debbie Reynolds, Brigitte Bardot, Loretta Young, κ.α.



Έφυγε στις 30 Αυγούστου το 2006 σε ηλικία 90 ετών.



Πηγή: https://www.sansimera.gr/biographies/188--Documento-Movies History from 40's to 70's facebook page-

The Hand - A Suite (James Horner - 1981)

The Hand (1981):Στα ελληνικα ειχε κυκλοφορησει με τον τιτλο ''Το Χερι που Σκοτωνει''.

Πολύ ωραία ταινία με αρκετό μυστήριο. Εξαιρετικός ο Caine στον πρωταγωνιστικό ρόλο.H συγκεκριμενη ταινια ειναι ενα υποτιμημενο διαμαντακι του Oliver stone που σε συνδιασμο με τον παντα εξαιρετικο Michael Caine γεινεται εξαιρετικο.

Εξαλου ποιος δεν εχει την περιεργεια να δει μια απο της πολυ πρωτες (την δευτερη αν θυμαμαι καλα) ταινιες του μεγαλου oliver stone που αν τον ρωτησουν σημερα γιαυτην μπορει να αποφυγει να απαντησει.Ο στοουν οντως είναι πολύ καλός σκηνοθέτης, γιατι την αποκύρηξε την ταινια;Ποιος ξερει.



Υπόθεση:

Ο Τζο Λάνσντεϊλ οφείλει την επιτυχία του σε ένα κόμικ με ήρωα έναν μάτσο, του στυλ Κόναν τύπο. Σε ένα τρομερό αυτοκινητιστικό ατύχημα, το χέρι του Τζο κόβεται και η καριέρα του, η αξιοπρέπεια του και ο αυτοέλεγχος του ξεκινούν να τον εγκαταλείπουν. Η έντονη σχέση του με τη σύζυγο του, Αν, διαλύεται, όταν αυτή βρίσκει την ευκαιρία να κάνει τη δική της ζωή. Καταβλημένος και παρανοϊκός πια, ο Τζο αρχίζει να εξοργίζεται με τους πάντες. Αρχίζει, δε, να πιστεύει ότι το χαμένο του χέρι έχει επιστρέψει στη ζωή και περιφέρεται προκαλώντας τον θάνατο, με απώτερο σκοπό να τον συναντήσει.


Πηγή: retromaniax

DAKHS VIDEO 1967

ΜΟΝΤΕΡΝΟΙ ΡΥΘΜΟΙ

ΜΟΝΤΕΡΝΟΙ ΡΥΘΜΟΙ: ΤΟ ΘΡΥΛΙΚΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΤΟΥ '60.
Tο μοναδικό  για κάποια χρόνια– που συνδέθηκε με την νεανική (μουσική) κουλτούρα στην Ελλάδα των sixties.


Η δεκαετία του ᾽60 είναι ίσως από τις πιο ιδιαίτερες για πολλούς τομείς. Πολιτική, επιστήμη και πάνω απ᾽ όλα, σε αυτούς της μουσικής και των τεχνών. Στην Ελλάδα, δεν θα μπορούσαμε να παραβλέψουμε τους γνωστούς σε όλους μας πολιτικούς λόγους που κάνουν αυτή τη δεκαετία ιδιαίτερη όμως, ας εστιάσουμε κάπου αλλού.

Σήμερα, με δεδομένη την πρόοδο της τεχνολογίας έχουμε την ευκαιρία μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα να ενημερωθούμε για οτιδήποτε μπορεί να έχει σχέση με τα ενδιαφέροντά μας. Τη δεκαετία του ’60 όμως τα πράγματα ήταν τελείως διαφορετικά. Ο Τύπος βρισκόταν ακόμη σε άνθηση, αποτελώντας το βασικό μέσο ενημέρωσης, μαζί με το ραδιόφωνο. Η τηλεόραση έκανε τα πρώτα της  -νηπιακά- βήματα σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, που μόλις τότε είχε αρχίσει να ορθοποδεί, αφήνοντας πίσω της οριστικά τα σημάδια που της άφησε ο εμφύλιος.


Ξεκίνησε την κυκλοφορία του τον Απρίλιο του 1964 και υπήρξε το πρώτο μουσικό νεανικό περιοδικό στην Ελλάδα που φιλοδοξούσε να καλύψει το έντονο ενδιαφέρον των νέων για το ροκ εν ρολ, όπως αυτό είχε διαμορφωθεί μετά την «απόβαση» στις Ηνωμένες Πολιτείες συγκροτημάτων από τη Βρετανία, όπως οιBeatles, οι Rolling Stones, οιKings, οι Animals κ.λπ.

Στο πρώτο τους τεύχος, εξώφυλλο είχαν τον Johnny Hallyday, είδωλο της εποχής για τον γαλλόφωνο κόσμο και κόστιζε 3 δραχμές.


 Ένα από τα πράγματα που κάνουν εντύπωση είναι πως, σε κάθε τεύχος των Μοντέρνων Ρυθμών μπορούσες να βρεις στίχους των επιτυχιών της εποχής. Τραγούδια των Beatles, Elvis Presley, Animals και πολλών ακόμη. Η ιδιαιτερότητα σε αυτό τον τομέα του περιοδικού όμως, είναι πως οι στίχοι γράφονται με Ελληνικούς χαρακτήρες αλλά στα Αγγλικά! Κάτι σαν τα σημερινά Greeklish αλλά στο ανάποδο. Υποθέτουμε πως αυτό ήταν αναγκαίο κακό μιας και οι πιο πολλοί νέοι ίσως να μην γνώριζαν Αγγλικά -ή Εγγλέζικα όπως τα έλεγαν πολλοί τότε- και λογικά, να μην ήξεραν ακριβώς τι τραγουδούσαν στα κλαμπάκια της εποχής!


Μεγάλο μέρος της ύλης καταλάμβαναν και οι Ελληνικές, κυρίως αγγλόφωνες, μπάντες της εποχής. Συγκροτήματα όπως οι Forminx, The Playboys, Juniors και άλλοι πολλοί έβλεπαν τους εαυτούς τους να φιγουράρουν δίπλα σε όλους τους υπόλοιπους σταρ της εποχής.


Φυσικά, δεν θα μπορούσαν να λείπουν και τα κινηματογραφικά νέα των εκάστοτε ημερών. Με τους Σον Κόνερι, Σίρλεϋ Μακ Λέιν, Αλέν Ντελόν, Μάρλον Μπράντο και Γκρέγκορι Πεγκ να πρωτοστατούν μεταξύ άλλων.


Φυσικά, όπως είπαμε οι εποχές ήταν δύσκολες οικονομικά. Στην εξαετία που κυκλοφόρησε, το περιοδικό αντιμετώπισε δυσκολίες επιβίωσης. Οι νέοι της εποχής δεν είχαν αρκετά χρήματα ώστε να το αγοράζουν, οπότε ένας από την παρέα το αγόραζε για να το δώσει να το διαβάσουν και οι υπόλοιποι. Συν τοις άλλοις, οι «Μοντέρνοι Ρυθμοί» δεν βρήκαν την επιθυμητή υποστήριξη από τη διαφήμιση.
Την περίοδο μάλιστα της δικτατορίας πολλά από τα γραφόμενά του λογοκρίθηκαν και επιβλήθηκαν εγκωμιαστικά για το καθεστώς άρθρα.


Σε αυτό έγραφαν μεταξύ άλλων ο Νίκος Μαστοράκης, ο Χρήστος Λεβέντης, ο Σπύρος Καρατζαφέρης και ο Γιάννης Πετρίδης,

 Ίσως αν το διαβάζαμε σήμερα, η γραφή του να μας φαινόταν παιδιάστικη και το περιεχόμενό του φτωχό, οφείλουμε όμως να ομολογήσουμε πως υπήρξε η έκφραση μιας γενιάς που αναζητούσε την ταυτότητά της. Ομοίως έκανε και το περιοδικό.

Πηγές:-hypnovatis.blogspot.com-Μοντέρνοι Ρυθμοί – Λεύκωμα
Τάκης Καλογερόπουλος – Λεξικό της Ελληνικής Μουσικής-
www.vice.com

Peppino Di Capri Melancolie 1967

 Alfred Zinneman:   Κέρδισε τέσσερα βραβεία Όσκαρ σκηνοθεσίας ταινιών σε διάφορα είδη, συμπεριλαμβανομένων θρίλερ, western και ταινιών noir και σκηνοθέτησε 25 ταινίες κατά τη διάρκεια της 50χρονης καριέρας του.

 Ήταν από τους πρώτους σκηνοθέτες που επέμενε να χρησιμοποιεί αυθεντικές τοποθεσίες και να αναμειγνύει ηθοποιούς με απλούς πολίτες για να δώσει στις ταινίες του περισσότερο ρεαλισμό.

Μεταξύ των ταινιών του ήταν οι The Search (1947), The Men (1950), High Noon (1952), From Here to Eternity (1953), Oklahoma! (1955), The Nun's Story (1959), A Man For All Seasons (1966), The Day of the Jackal (1973) και Julia (1977). Οι ταινίες του έχουν λάβει 65 υποψηφιότητες για Όσκαρ και έχουν κερδίσει 26!!


Σκηνοθέτησε και παρουσίασε έναν αριθμό απο μεγάλους και θρυλικούς σταρ στα ντεμπούτα τους στις ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένων των Marlon Brando, Rod Steiger, Pier Angeli, Julie Harris, Brandon deWilde, Montgomery Clift, Shirley Jones και Meryl Streep. Σκηνοθέτησε 19 ηθοποιούς σε υποψηφιότητες για Όσκαρ, συμπεριλαμβανομένων των Frank Sinatra, Montgomery Clift, Audrey Hepburn, Glynis Johns, Paul Scofield, Robert Shaw, Wendy Hiller, Jason Robards, Vanessa Redgrave, Jane Fonda, Gary Cooper και Maximilian Schell.


Πηγη-Wikipedia-Documento-Movies History from 40's to 70's facebook page

Μετά την πτώση της χούντας ο Νίκος Μαστοράκης εργάστηκε στην Αγγλία και την Αμερική ως σκηνοθέτης και ως παραγωγός κινηματογραφικών ταινιών.Κατόπιν εγκαταστάθηκε στο Λος Άντζελες όπου έγραψε, σκηνοθέτησε και έκανε την παραγωγή σε περισσότερες από 17 ταινίες. Ήταν ο σεναριογράφος της ταινίας του Άντονι Κουίν "The Greek Tycoon" (1978) με συμπρωταγωνίστρια την Ζακλιν Μπισέ, μια ταινία βασισμένη στην ταραχώδη ζωή του Αριστοτέλη Ωνάση. Οι ταινίες που σκηνοθέτησε ευρισκόμενος στην Αμερική είναι οι, Island of Death (1975), Death Has Blue Eyes (1976), The Greek Tycoon (1978), Blood Tide (1982), Blind Date (1984), The Next One (1984), Sky High (1986), The Zero Boys (1986), Terminal Exposure (1987), Ninja Academy (1988), Bloodstone (1988), Darkroom (1988), Grandmother's House (1989), Hired to Kill (1990), The Naked Truth (1992), .com for Murder (2002), κ.α.

Την ίδια εποχή ο Μαστοράκης εργάστηκε στο κρατικό ραδιόφωνο ως ραδιοφωνικός παραγωγός των πιο επιτυχημένων εκπομπών για ξένη μουσική.[10][11] Στα τέλη της δεκαετίας του 60, οργάνωσε την  επεισοδιακή συναυλία των Rolling Stones στο Καλλιμάρμαρο, λίγες μέρες πριν την Χούντα της 21ης Απριλίου 1967.[12][13] Ο Μαστοράκης ήταν ο στιχουργός και ο παραγωγός των Forminx, του διάσημου pop-group των 60s, στο οποίο ξεκίνησε την καριέρα του ως συνθέτης και keyboard player ο Βαγγέλης Παπαθανασίου.


Σήμερα εργάζεται σε κινηματογραφικά και τηλεοπτικά projects σε Αμερική και Ελλάδα.

Οι νεότεροι τον γνώρισαν από εκπομπές τύπου «Αργά» με πρόσωπα της επικαιρότητας, όχι πάντα πρώ- της γραμμής, που συζητούσαν μαζί του.

Πηγη-Wikipedia-Documento-Movies History from 40's to 70's facebook page

Στη διάρκεια της δεκαετίας του ’30 ο John Ford γυρίζει τρεις από τις καλύτερες ταινίες του («Η ταχυδρομική άμαξα» και «Τύμπανα ανάμεσα στους Μοχώκ» είναι οι δύο πρώτες) μία εκ των οποίων ήταν και το «The informer» (Ο καταδότης), ταινία που θεωρείται από τους αμερικανούς κριτικούς και σαν το αριστούργημα του προπολεμικού κινηματογράφου. Στον Καταδότη ο Ford καταπιάνεται με τον IRA βασιζόμενος στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Liam O’Flaherty αποφεύγοντας ωστόσο να εστιάσει στις έντονες πολιτικές αναφορές του βιβλίου. 

Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειώσουμε ότι «Ο καταδότης» είναι εκτός των άλλων και μία θρησκευτική αλληγορία γύρω από το θέμα της προδοσίας και της απολύτρωσης.


Η ταινία κέρδισε 4 βραβεία Oscar, καλύτερης σκηνοθεσίας, σεναρίου, πρώτου ανδρικού ρόλου και μουσικής το 1936. Επίσης κέρδισε τα βραβεία καλύτερης ταινίας και σκηνοθεσίας από την ένωση κριτικών κινηματογράφου της Νέας Υόρκης, καθώς και το βραβείο καλύτερης ταινίας από την παγκόσμια ένωση κριτικών κινηματογράφου.

Πρωταγωνιστές της ταινίας είναι οι Βίκτορ ΜακΛάγκλεν, Χέδερ Έιντζελ, Πρέστον Φόστερ, Μάργκο Γκράχαμ και Γουάλας Φορντ. Η ταινία είναι βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Λίαμ Ο'Φλάχερτι, το οποίο διασκεύασε για τη μεγάλη οθόνη ο Ντάντλεϊ Νίκολς. Πρόκειται για τη δεύτερη κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος, το οποίο είχε μεταφερθεί στον κινηματογράφο το 1929.


Πηγη-Wikipedia-Κ.Ο.Π.ΙΚινηματογραφική Ομάδα του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων (Κ.Ο.Π.Ι.)

Jimmy Page Listening to Rumble.avi

David Gilmour's Recording Studio

David Gilmour's Recording Studio

Αμερικανίδα κωμική ηθοποιός ,η Licille Ball (1911-1989) που πρωταγωνίστησε στην Αμερικάνικη Τηλεόραση στο Lucy Show, έπαιξε επίσης και σε αρκετές ταινίες κυρίως κωμικές. Το 1962, η Ball έγινε η πρώτη γυναίκα που διοργάνωσε ένα μεγάλο τηλεοπτικό στούντιο, το Desilu Productions, το οποίο παρήγαγε πολλές δημοφιλείς τηλεοπτικές σειρές, συμπεριλαμβανομένων των Mission: Impossible και Star Trek.

Η Λουσίλ Μπολ ξεκίνησε τη σταδιοδρομία της τη δεκαετία του 1930, μέσα από ραδιοφωνικές εκπομπές, ενώ στη δεκαετία του 1940 μετεπήδησε στον κινηματογράφο. Τη δεκαετία του ’50 έγινε τηλεοπτική σταρ, καριέρα που συνέχισε μέχρι το 1970.

Το 1929 η Μπολ έκανε τα πρώτα της βήματα στην πασαρέλα σαν μοντέλο και αργότερα ξεκίνησε την καριέρα της στο σανίδι με το ψευδώνυμο Dianne Belmont.
Εμφανίστηκε σε πολλούς μικρούς κινηματογραφικούς ρόλους κατάτη δεκαετία του ’30, σαν μισθωμένη ερμηνεύτρια για την εταιρία RKO Radio Pictures και χαρακτηρίσθηκε σαν «Η Βασίλισσα των Β-ταινιών».


Η Μπολ προτάθηκε για τα Βραβεία Έμμυ δεκατρείς φορές και το κέρδισε τέσσερις. Το 1977 η Μπολ ήταν ανάμεσα στις πρώτες γυναίκες ηθοποιούς που τιμήθηκαν με το βραβείο Women in Film Crystal Award. Τιμήθηκε επίσης με το βραβείο Golden Globe Cecil B. DeMille (1979), το βραβείο Lifetime Achievement από το κέντρο απονομής τιμών Kennedy (1986) και το βραβείο Governors από την Ακαδημία τηλεοπτικών τεχνών και επιστημών (1989).


Πηγη-www.in.gr-Wikipedia-Movies History from 40's to 70's fb.

Κλασική ταινία στην υποκατηγορία των λυκάνθρωπων με ισχυρή φήμη στο horror genre γενικότερα...

Αρχικά ο Rick Baker προτάθηκε να αναλάβει τα ειδικά εφέ για την ταινία, αλλά έφυγε από την παραγωγή για να δουλέψει στο An American Werewolf in London (1981). Ο Baker άφησε τη δουλειά για τα εφέ για αυτήν την ταινία στα χέρια του βοηθού του Rob Bottin(Υπεύθυνος για τα εφέ του The Thing και The Fog , του john carpenter).

 Τόσο αυτή η ταινία όσο και το "An American Werewolf in London" κυκλοφόρησαν την ίδια χρονιά και και οι δύο έλαβαν βραβείο για το εξαίρετο makeup τους.Ο ταλαντούχος Joe Dante (σκηνοθέτης του θρυλικού «Gremlins») κατάφερε να φτιάξει ένα έργο που θεωρείται δικαιολογημένα από τα κορυφαία στη συγκεκριμένη υποκατηγορία.

Πηγη-Horrormovies.gr-Cine.gr

Είχε γίνει πρόταση στον George Romero να σκηνοθετήσει την ταινία όμως μετά από την προβολή των ταινιών του John Badham, Dracula (1979) και του Werner Herzog, Νοσφεράτου, ο δράκουλας της νύχτας (1979), η Warner Bros αποφάσισε να κάνει την ταινία mini ΤV series. 

Ο Romero παραιτήθηκε, καθώς οι περιορισμοί της τηλεόρασης δεν του επέτρεπαν να σκηνοθετήσει την ταινία με τον τρόπο που ήθελε.Ο Στίβεν Κινγκ έγραψε έναν δικό του, american gothic «Δράκουλα». Το «Salem's Lot» του 1975 είναι το δεύτερο βιβλίο του και ένα από τα πιο αγαπημένα των φαν του.

 Το «Salem's Lot» μεταφέρθηκε για πρώτη φορά στην τηλεόραση το 1979 ως τρίωρη ταινία σε δύο μέρη. Σκηνοθετούσε ο Τομπ Χούπερ (του «Ο Σχιζοφρενής Δολοφόνος με το Πριόνι») και πρωταγωνιστούσε ο Ντέιβιντ Σόουλ (του «Στάρσκι και Χατς») και ο μεγάλος Βρετανός ηθοποιός Τζέιμς Μέισον. Ο βρυκόλακας Μπάρλοου (Ρέτζι Νάλντερ) ήταν ένας από τους πιο τρομαχτικούς που έχουν περάσει από την οθόνη.


Πηγη-Horrormovies.gr

25 Ιανουαρίου 1971: στις σκοτεινές αίθουσες κάνει πρεμιέρα η ταινία της Φίνος Φιλμ «Οι Αμαρτωλοί». Εννέα χρόνια μετά τον «Κατήφορο», ο Γιάννης Δαλιανίδης επιχειρεί με επιτυχία να γυρίσει μια ταινία με θέμα τους παραστρατημένους νέους της εποχής. Είναι η πρώτη φορά που ο κορυφαίος Έλληνας σκηνοθέτης εισάγει τόση «ελευθεριότητα» στη διαχείριση της ιστορίας του.


 Οι «Αμαρτωλοί» είναι ένα φιλμ γεμάτο από ανηθικότητα καθώς ο Δαλιανίδης αφήνει «νύξεις» περί ομαδικών οργίων, κάτι που είχε κάνει τρία χρόνια πριν και στην ταινία του «Στεφανία». Όπως τότε έτσι και εδώ κατάφερε να κρατήσει μια ισορροπία μεταξύ τολμηρού και αξιοπρεπούς για το αστικό κοινό της Ελλάδας. Ποιό ήταν όμως το στόρυ αυτής της ιδιαίτερης ταινίας;



«Ένας νέος από την Θεσσαλονίκη, προσπαθεί να κάνει ένα νέο ξεκίνημα στην Αθήνα, αλλά ο θείος του που είναι εργοστασιάρχης, και πάνω στον οποίον βασιζόταν, δεν τον στηρίζει στα σχέδια του. Η Άννα, την οποία είχε συναντήσει στο τρένο κατεβαίνοντας στην Αθήνα, δέχεται να τον φιλοξενήσει στο σπίτι της. Όμως ο νέος μπλέκεται άθελά του με μια σπείρα εμπόρων ναρκωτικών. Οι δρόμοι των δύο νέων θα χωρίσουν καθώς εκείνος  συνδέεται με την Μάρθα, μια πλούσια κυρία, και εκείνη παντρεύεται τον δικηγόρο για τον οποίο εργαζόταν. Όμως κάποια στιγμή ξαναβρίσκονται, το παλιό τους αίσθημα φουντώνει εκ νέου, αλλά ένα μοιραίο ατύχημα θα βάλει σε δοκιμασίες τη σχέση τους…»





Πρωταγωνιστές στην ταινία είναι οι πρωτοεμφανιζόμενοι Χρήστος Νομικός και η Μπέτυ Λιβανού. Το ταίριασμα τους είναι από αυτά που λίγες φορές συναντά κανείς στο πανί και εδώ θα έπρεπε να σταθούμε στο σωστό αισθητήριο του Γιάννη Δαλιανίδη, ο οποίος πήρε αυτά τα δύο εντελώς άβγαλτα παιδιά και τα έβαλε να παίξουν μαζί, μην ξέροντας καθόλου πως θα τα πάνε. Το αποτέλεσμα τον δικαίωσε αφού έδωσαν ένα  μοναδικό  ερωτικό  ζευγάρι στην εγχώρια κινηματογραφική μυθολογία.





Από τους δευτεραγωνιστές των «Αμαρτωλών» ξεχωρίζουν οι  Βασίλης  Ανδρεόπουλος και Χαριτίνη Καρόλου. Εξαιρετικοί ηθοποιοί που γενικά αδικήθηκαν, από το ότι σπανιότατα τους  εμπιστεύτηκαν οι παραγωγοί  και σκηνοθέτες καθαρόαιμους πρωταγωνιστικούς ρόλους αν και σίγουρα είχαν τα εχέγγυα για κάτι τέτοιο. Δεν θα μπορούσε να μείνει ασχολίαστη η εξαιρετική δουλειά του Γιώργου Χατζηνάσιου, στα πρώτα μουσικά του βήματα στην κινηματογραφική μουσική.

Πηγη-ellinikoskinimatografos.gr

30 λεπτά με ατάκες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου.Ευχαριστούμε το site

30 λεπτά με ατάκες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου.Ευχαριστούμε το site ellinikoskinimatografos.gr για αυτο το πολύ ωραίο βίντεο.

Πηγη-ellinikoskinimatografos.gr

Νίκος Τσαχιρίδης: Ο "κακός" του ελληνικού σινεμά.

Παιδί του ποντιακού ξεριζωμού και ορφανός από πατέρα, βγήκε από πολύ μικρός στη σκληρή βιοπάλη της ζωής και δούλευε στην οικοδομή.

Σε ηλικία 19 ετών έκανε την πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο, στην ταινία «Η Φλόγα της Ελευθερίας» του Παναγιώτη Σπύρου, ενώ ακολούθησε η συμμετοχή του στη «Μαγική πόλη», το 1954, όπου ο Νίκος Κούνδουρος του είχε δώσει ένα μικρό ρόλο.



Επιβλητικός και με βλέμμα οργισμένο, εμφανίστηκε σε περισσότερες από 130 ταινίες, τόσο του ασπρόμαυρου, όσο και του έγχρωμου ελληνικού κινηματογράφου, από τον «Ουρανό» του Τάκη Κανελλόπουλου (1963) και το «Δρόμο της Κορίνθου» του Κλοντ Σαμπρόλ (1967) μέχρι τα «Παιδιά του Διαβόλου» του Νίκου Μαστοράκη (1976) και την «Υπόγεια Διαδρομή» του Απόστολου Δοξιάδη (1983).


Μερικές από τις πιο γνωστές ταινίες που πήρε μέρος ήταν : Καμικάζι αγάπη μου, Φυλακές ανηλίκων, αλλά και στα Κανόνια του Ναβαρόνε.


Στις περισσότερες ταινίες έπαιζε ρόλους «σκληρού», με τόσο πειστικό τρόπο, που δικαιολογημένα θεωρείται ένας από τους πιο αναγνωρίσιμους «σκληρούς» του ελληνικού κινηματογράφου. Εκτός από ηθοποιός, υπήρξε κι ένας από τους καλύτερους κασκαντέρ, με συμμετοχές σε διεθνείς παραγωγές.

Υπήρξε ποδοσφαιριστής και μέλος του ΠΣΑΠ. Ήταν αυτός που έμαθε τα μυστικά της μπάλας στον Στράτο Τζώρτζογλου, πρωταγωνιστή της ταινίας του Παντελή Βούλγαρη «Η Φανέλα με το 9».

Ο Νίκος Τσαχιρίδης πέθανε στις 3 Αυγούστου 2015, σε ηλικία 81 ετών. Τα τελευταία χρόνια έπασχε από τη νόσο Αλτσχάιμερ.


Φιλμογραφία

•    Η φλόγα της ελευθερίας (1952)
•    Μαγική πόλις (1954)
•    Ο Δράκος (1956)
•    Επιστροφή από το μέτωπο (1959)
•    Κρυστάλλω (1959)
•    Μπουμπουλίνα (1959)
•    Ο θείος από τον Καναδά (1959)
•    Ποτέ την Κυριακή (1960)
•    Αμαρτωλά νιάτα (1960)
•    Η αυγή του θριάμβου (1960)
•    Ο τσακιτζής (1960)
•    Το γεφύρι του πεπρωμένου (1960)
•    Διαμάντω (1961)
•    Η ζωή μου αρχίζει με σένα (1961)
•    Η κατάρα της μάνας (1961)
•    Καραγκούνα (1961)
•    Μάνα μου παραστράτησα (1961)
•    Μυρτιά (1961)
•    Στέγνωσαν τα δάκρυα μας (1961)
•    Λαφίνα (1962)
•    Οι υπερήφανοι (1962)
•    Προδομένη αγάπη (1962)
•    Το κορίτσι του λόχου (1962)
•    Αμαρτίες γονέων (1963)
•    Για την αγάπη του παιδιού μου (1963)
•    Διεστραμμένοι (1963)
•    Ζητείται τίμιος (1963)
•    Κάθαρμα (1963)
•    Μίσος (1963)
•    Ο Ιππόλυτος και το βιολί του (1963)
•    Ουρανός (1963)
•    Τα παλιόπαιδα (1963)
•    Όταν η μοίρα προστάζει (1964)
•    Αθήνα ώρα δώδεκα (1964)
•    Η Κύπρος στις φλόγες (1964)
•    Η δική σου μοίρα με σέρνει (1964)
•    Κατατρεγμένοι της μοίρας (1964)
•    Κραυγή (1964)
•    Μας ενώνει ο πόνος (1964)
•    Μονεμβασιά (1964)
•    Νυχτοπερπατήματα (1964)
•    Οι κολασμένοι (1964)
•    Σε ποιον να πω τον πόνο μου (1964)
•    Στη θύελλα του πάθους (1964)
•    Το κορίτσι της Κυριακής (1964)
•    Βρώμικη πόλη (1965)
•    Θα ζήσω για σένα (1965)
•    Με πότισες φαρμάκι (1965)
•    Μια σφαίρα στην καρδιά (1966)
•    Επιχείρηση Δούρειος Ίππος (1966)
•    Η μοίρα μας χτύπησε σκληρά (1966)
•    Κάποια μάννα αναστενάζει (1966)
•    Οι άγγελοι της αμαρτίας (1966)
•    Οι εκδικηταί (1966)
•    Οι στιγματισμένοι (1966)
•    Δρόσω η αρχοντοπούλα (1967)
•    Ο προδότης (1967)
•    Πράκτωρ Κίτσος καλεί Γαστούνη (1967)
•    Χάιδω (1967)
•    Έμπαινε Κίτσο (1968)
•    Βυζαντινή ραψωδία (1968)
•    Η ζωή ενός ανθρώπου (1968)
•    Για ένα ταγάρι δολάρια (1969)
•    Δάφνης και Χλόη: Οι μικροί ερασταί (1969)
•    Ακόμα μια φορά πριν ξεψυχήσω (1970)
•    Η ανταρσία των δέκα (1970)
•    Η σκλάβα (1970)
•    Κολασμένη φύση (1971)
•    Κραυγή της αλήθειας (1971)
•    Κυνηγημένοι εραστές (1972)
•    Οι απάνθρωποι (1972)
•    Πιο θερμή και από τον ήλιο (1972)
•    Στη θύελλα της μεγάλης αγάπης (1972)
•    Στον ίλιγγο της αμαρτίας (1972)
•    Το κυνήγι της Μέδουσας (1973)
•    Δαίμονες της βίας και του σεξ (1973)
•    Παύλος Μελάς (1974)
•    Καυτές διακοπές (1976)
•    Ο χορός των βρόμικων εραστών (1976)
•    Τα παιδιά του διαβόλου (1976)
•    Ένα ένα τέσσερα (1977)
•    1922 (1978)
•    Από που πάνε για τη χαβούζα (1978)
•    Το χαμόγελο της Πυθίας (1979)
•    Τα διαμάντια δεν λένε ψέματα (1981)
•    Άρπα Colla (1982)
•    Εγώ και το πουλί μου (1982)
•    Καμικάζι τσαντάκιας (1982)
•    Ο ρεπόρτερ (1982)
•    Το κόκκινο τρένο (1982)
•    Φυλακές ανηλίκων (1982)
•    Κάτω τα χέρια από τα νιάτα (1983)
•    Ο βιασμός μιας μοναχής (1983)
•    Σιδηρά κυρία (1983)
•    Υπόγεια διαδρομή (1983)
•    Λούφα και παραλλαγή (1984)
•    Φυλακές ανηλίκων Νο2 (1984)
•    Μπορντέλο (1985)
•    Τα παιδιά μας οι άγγελοι (1985)
•    Κεκαρμένοι (1986)
•    Ράδιο Αρβύλα (1986)
•    Το ρεμάλι της Αθήνας (1987)
•    Η φανέλα με το "9" (1988)
•    Φάκελος Πολκ στον αέρα (1988)
•    Υπέρ επείγον (1989)
•    Δυο ήλιοι στον ουρανό (1991)
•    Μια τολμηρή ιστορία (1993)

Βιντεοταινίες

•    Ο Τσιγγάνος (1984)
•    Κλεφτρόνια της πλάκας (1985)
•    Ο ιππότης της σφαλιάρας (1985)
•    Ένα και να καίει (1986)
•    Όλυμπος: Θάνατος στην κατοικία των θεών (1986)
•    Κως - Το κυνήγι των παρανόμων (1986)
•    Μπέιμπι -σίτερ για μεγάλα κορίτσια (1986)
•    Ο γλύκας (1986)
•    Οικογένεια παντρευόμαστε (1986)
•    Μια κούκλα για τον αστυνόμο (1987)
•    Ο άγραφος νόμος (1987)
•    Ο ευρωγκόμενος (1987)
•    Ο πρωτάρης και η κούκλα! (1987)
•    Ο πρωταθλητής (1987)
•    Ο τελευταίος μπάτσος (1987)
•    Ο Θεός του δάσους (1988)
•    Παπα-Ράμπο (1988)
•    Σούπερ κουφό κολέγιο (1988)
•    Ένας παράξενος έρωτας (1989)
•    Κύριε καθηγητά που κοιμηθήκατε χθες; (1989)
•    Οι 3 1/2 τσαμπουκάδες (1989)
•    Επιστροφή των καθαρμάτων (2003)

Τηλεοπτικές σειρές

•    Ένα φως στην ομίχλη (1972, ΕΙΡΤ)
•    Κατοχή (1973, ΥΕΝΕΔ)
•    Ο φωτογράφος του χωριού (1977, ΕΡΤ)
•    Υποψίες: Το καλοκαίρι του φόβου (1977, ΕΡΤ)
•    Τα Λαυρεωτικά (1982, ΕΡΤ)
•    Το μυστικό του άσπρου βράχου (1982, ΥΕΝΕΔ)
•    Η κάθοδος (1983, ΕΡΤ)
•    Ο ξένος της Νέας Κερασούντας (1984, ΕΡΤ2)
•    Τα φώτα της πόλης (1986, ΕΡΤ2)
•    ...στο camping… (1989, ΕΤ1)
•    Η φανέλα με το "9" (1990, ΕΤ1)
•    Ημέρες οργής (1991, ΕΤ1)
•    Κύριε καθηγητά που κοιμηθήκατε χθες; (1991, Mega)
•    Ο φόβος (1991, ΕΤ2)
•    Τμήμα ηθών: Γροθιές απελπισίας (1992, ΑΝΤ1)
•    Φάκελος Πολκ στον αέρα (1992, ΕΤ1)
•    Τμήμα ηθών: Εκδίκηση (1993, ΑΝΤ1)
•    Τμήμα ηθών: Κρύος άνεμος (1993, ΑΝΤ1)
•    Όταν ήμουν δάσκαλος (1993, ΕΤ1)
•    Τα πέτρινα λιοντάρια (1994, ΕΤ1)
•    Ταύρος με Τοξότη: Μπόμπες (1994, ΑΝΤ1)
•    Ταύρος με Τοξότη: Σικέ… (1994, ΑΝΤ1)
•    Δρόμοι της πόλης: Απαγωγή (1995, ΑΝΤ1)
•    Αθώος ή ένοχος: Το όνομά μου είναι Τζώνυ (2000, ΑΝΤ1)

Πηγη-kulturosupa.gr-greekactor.blogspot.gr-ellinikoskinimatografos.gr 

Γιάννης Χαρτοματζίδης:Σκηνοθέτης γνωστών ταινιών της δεκαετίας το ’80 με πρωταγωνιστές τον Στάθη Ψάλτη, τον Σωτήρη Μουστάκα και άλλους δημοφιλείς ηθοποιούς.

 Ο σκηνοθέτης από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 μέχρι το θάνατό του ασχολήθηκε ενεργά με τον Οργανισμό συλλογικής διαχείρισης σκηνοθετών, σεναριογράφων και άλλων δημιουργών «Αθηνά», ως μέλος του Δ.Σ. και ταμίας.

Συνεργάστηκε με τον παραγωγό Γιώργο Καραγιάννη και τον Όμηρο Ευστρατιάδη. Μερικές από τις ταινίες που είχε κάνει -κυρίως με παραγωγό τον Γιώργο Καραγιάννη- είναι οι «Κλεφτρόνι και τζέντλεμαν», «Ροζ Γάτος», «Τρελός είμαι ό,τι θέλω κάνω», «Λαλάκης ο Εισαγόμενος».

Ο Ομηρος Ευστρατιάδης, που συνεργαζόταν μαζί του ως βοηθός σκηνοθέτης επί 44 χρόνια και είναι κουμπάρος του, είχε δηλώσει στην «Εspresso» για τον συνεργάτη και φίλο του: «Ηταν τελειομανής, πολύ υπεύθυνος στη δουλειά του και χρυσό παιδί. Ανήκε στην κατηγορία εκείνων των ανθρώπων που δεν λένε πολλά και προτιμούν να μιλούν με το έργο τους. Είναι μεγάλη απώλεια για τον κλάδο μας».

Πέθανε τον Ιούνιο του 2013 σε ιδιωτικό νοσοκομείο της Αθήνας, όπου νοσηλευόταν δίνοντας μεγάλη μάχη με τον καρκίνο.

Φιλμογραφία
1984 Τρελλός είμαι ό,τι θέλω κάνω!
1984 Μάντεψε τι κάνω… τα βράδυα (Ο ανοιχτομάτης)
1984 Λαλάκης ο εισαγόμενος
1985 Ψηλός λιγνός και ψεύταρος
1985 Ο ροζ γάτος
1986 Ράκος νο 14 και ο πρώτος μπουνάκιας
1987 Οι κυβερνήσεις πέφτουνε… αλλά ο Ψάλτης μένει
1987 Ο τρελλογιατρός
1987 Αδελφή μου.. αγάπη μου / Ο άσωτος
1987 Κλεφτρόνι και τζέντλεμαν
1988 Ένας αλλά… Λέων (Best of the best)
1988 Εραστής… από χαρτόνι
1988 Ο μεγάλος παραμυθάς
1988 Η κρουαζιέρα του έρωτα
1988 Ξενοδοχείο «Καστρί»
1988 Ακαταμάχητος πιλότος
1988 Ξαφνικός πειρασμός
1989 Απαγωγή στα τυφλά



Πηγή-wikipedia.org-hellenicnews.wordpress.com

Νίκος Τζόγιας:Ενας ακούραστος εργάτης του θεάτρου.Η παρουσία του στον καλλιτεχνικό χώρο ήταν από τις σημαντικότερες και από τις πιο καθοριστικές, για την διατήρηση και την συνέχιση του καλού Ελληνικού Θεάτρου, μεταλαμπαδεύοντας στους νέους ηθοποιούς, τον τρόπο με τον οποίο θα ενσαρκώνουν τον κάθε ρόλο χωρίς υπερβολή και ανεμελιά, αλλά με μεγάλη αγάπη και εκτίμηση προς τον εαυτό τους, προς το κοινό και κυρίως προς το επάγγελμα που επέλεξαν να ακολουθήσουν.

Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 8 Ιουλίου του 1921 και ήταν αριστούχος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου. Είχε επίσης παρακολουθήσει μαθήματα στην Πάντειο Ανωτάτη Σχολή Πολιτικών Επιστημών καθώς και στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών.


Τρεις φορές αποκλείστηκε, την εποχή εκείνη, από το Εθνικό Θέατρο,εξαιτίας της ΕΑΜικής του δράσης και των αριστερών, μέχρι το τέλος της ζωής του, πολιτικών του πεποιθήσεων.

Εργάστηκε με το θίασο "Κατερίνα" και για πολλά χρόνια με τον θίασο Μουσούρη,ενώ το 1954 έκανε δικό του θίασο με την Ελένη Χατζηαργύρη.Οι μεγάλοι ρόλοι τον περίμεναν στο Εθνικό Θέατρο, όπου έπαιξε πολλούς ρόλους σε ελληνικά έργα, όπως "Υπάλληλος", "Φοιτητές",αλλά και έργα του διεθνούς δραματολογίου όπως "Βασιλιάς Λιρ", "Ριχάρδος Γ", "Εμπορος της Βενετίας",κ. ά. και βέβαια σε αρχαίες τραγωδίες, όπως"Βάκχες", "Αγαμέμνων", "Εκάβη", "Μήδεια",κ. ά.


Επίσης μεγάλη καριέρα έκανε στον κινηματογράφο, στην τηλεόραση αλλά και στο ραδιόφωνο.

Η πρώτη του κινηματογραφική δουλειά ήταν το 1949 στην ταινία «Τελευταία αποστολή» και η τελευταία του ταινία ήταν το 1987 στις «Απουσίες».  Επίσης έχει συμμετάσχει και σε μια ξένη παραγωγή μαζί με την Μελίνα Μερκούρη το 1962 στη ταινία «Φαίδρα».

Μερικές κινηματογραφικές του δουλειές ήταν «Ο άνθρωπος για όλες τις δουλειές», «Επιστροφή από το μέτωπο», «Όπου φτώχεια και Φιλότιμο», «Δύο κόσμοι», «Μια γυναίκα κατηγορείται», «Επιστροφή από το μέτωπο» κ.α.

Για δώδεκα χρόνια ήταν διευθυντής και δάσκαλος της δραματικής σχολής τουΕθνικού Θεάτρου και για ένα διάστημα, από το 1991, διετέλεσε, πρόεδρος του ΔΣ του Εθνικού Θεάτρου.





Πηγη-rizospastis.gr-Wikipedia-ellinikoskinimatografos.gr

Τα στούντιο της Φίνος φιλμς στους Αγίους Αναργύρους. Μια προσπάθεια να ερευνήσουμε το μέρος που βρίσκονταν και να ανασυνθέσουμε την περιοχή, ταυτοποιώντας τις ταινίες. Τα στούντιο αυτά βρίσκοντας στους Αγίους Αναργύρους. Η είσοδος του οικοπέδου ήταν Νικ.Πλαστήρα και το τετράγωνο που τα περιέκλειε ήταν Πλαστήρα, Γράμμου, Κεφαλληνίας, Μαυρομιχάλη. Η Σοφ.Βενιζέλου που σήμερα φαίνεται στο χάρτη είναι νέα. Τότε δεν υπήρχε. Ευχαριστούμε θερμά όλα τα μέλη της ιστοσελίδας Retromaniax για την πολύτιμη συμβολή τους στην έρευνα και στις πληροφορίες στο "πού γυρίστηκαν οι Ελληνικές ταινίες".

Ο Νικόλαος Ξένος είναι ένας απο τούς αξιόλογους επαγγελματίες μουσικούς στο χώρο του θεάματος και της τέχνης.


ΕΧΕΙ ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΕΙ  ΜΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΚΑΤΑΞΙΩΜΕΝΟΥΣ  ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΘΕΣΗ ΚΑΙ ΣΤΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟ ΔΥΝΑΜΙΚΟ ΤΗΣ
ΜΙΝΟΣ-ΕΜΙ UNIVERSAL.

 ΕΔΩ ΚΑΙ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΝ ΣΥΝΘΕΤΗΣ
ΕΧΕΙ ΔΙΔΑΞΕΙ ΣΤΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΗΣ ΠΑΛΛΗΝΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΝΕΑ ΜΕΣΑ ΚΑΘΩΣ  ΚΑΙ ΟΡΘΟΦΩΝΙΑ- ΣΥΝΘΕΣΗ ΚΑΙ  ΕΙΔΙΚΕΥΕΤΑΙ ΚΑΙ  ΣΤΑ  ΠΕΡΙΣΟΤΕΡΑ ΕΙΔΗ ΜΟΥΣΙΚΗΣ
ΓΙΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΚΑΙ  ΓΡΑΦΕΙ.

 ΑΠΟ ΤΟ 2001 ΕΧΕΙ ΙΔΡΥΣΕΙ ΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ  ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΑ (ΜΗΛΑΡΑΚΙΑ).


Σε μια συνέντευξη ιντερνετική του στο Polis Magazino είχε δηλώσει.


ΝΙΚΟΣ ΞΕΝΟΣ: “…Η έμπνευση μπορεί να έρθει με πολλούς τρόπους ή βιωματικούς ή βλέποντας και ακούγοντας εμπειρίες άλλων”

Σε ποιά ηλικία ανακαλύψατε ότι θέλετε να γίνετε μουσικοσυνθέτης; Μμμ σε ηλικία 6 χρονών θυμάμαι ότι έπαιρνα τις κατσαρόλες, τις λεκάνες και τις κουτάλες και έστηνα συναυλία.. Αυτά λοιπόν ήταν τα πρώτα μου βήματα.

Ποιόν ηθοποιό, μουσικό – καλλιτέχνη θαυμάζετε; Τη γυναίκα μου (ελπίζω να το διαβάσει) ναι είναι και αυτή καλλιτέχνης ηθοποιός και σκηνοθέτης είναι η Ανδριανή Μπαρτσώτα και υπεύθυνη των θεατρικών ομάδων της εταιρίας μου. Και από μουσικό καλλιτέχνη τον Ιταλό τενόρο Andrea Bocelli.

Θέατρο ή κινηματογράφος τι προτιμάτε; Μουσικές και θεατρικές παραστάσεις και προπαντώς τους καλοκαιρινούς μήνες που το διασκεδάζουμε περισσότερο.

Τι σημαίνουν οι λέξεις καριέρα – επιτυχία για εσάς; Υπομονή, σκληρή δουλειά και κυρίως όχι καβάλημα καλαμιού αλλά κρατώντας χαμηλούς τόνους στην επιτυχία.

Καλλιτέχνης γεννιέται κανείς ή γίνεται; Αν κρίνω από τον εαυτό μου γεννιέται χα χα χα. Μμμ αυτό είναι αυτογνωσία βέβαια και όχι υπερβολή.

Ποιά λέξη σας εκφράζει ως καλλιτέχνη; Δημιουργία, οργάνωση αποτέλεσμα. Αν και τρεις λέξεις για μένα είναι μόνο μία.

Νοιώθετε την «έμπνευση» πριν δημιουργήσετε; Ναι φυσικά. Αν και η έμπνευση μπορεί να έρθει με πολλούς τρόπους ή βιωματικούς ή βλέποντας και ακούγοντας εμπειρίες άλλων.

Πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας ως Καλλιτέχνη; Rock.

Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Αρχίζοντας μετά Κορωνοϊού βέβαια και θεού θέλοντος θα ξεκινήσουμε την καλοκαιρινή περιοδεία με τους θιάσους καθώς και συνεργασία με την Culture and Prosperity s.c.e. με αντικείμενο τον σχεδιασμό, την οργάνωση και υποστήριξη Πολιτιστικών και Καλλιτεχνικών Φεστιβάλ όπως το Φεστιβάλ Αρχαίας Ολυμπίας και τα υποσύσταση Πολιτιστικά και Καλλιτεχνικά Φεστιβάλ σε Ζαχάρω και Βελεστίνο και σε δήμους στην Αθήνα.
Για το Χειμώνα θα ξεκινήσω την ηχογράφηση του προσωπικού μου άλμπουμ με ορχηστρική μουσική καθώς και συνεργασίες με καλλιτέχνες.
Και το κερασάκι στην τούρτα θα είναι η επετειακή παράσταση για τα 200 χρόνια της απελευθέρωσης του 1821 σε παραγωγή της Apple Productions. Βασισμένο στο βιβλίο Οι Αγωνιστές του 21 του Δημητρίου Ζέρβα δασκάλου και παππού της συζύγου μου Ανδριανής Μπαρτσώτα.

Βρισκόμαστε σε μια περίοδο όπου οι συνεργασίες αποτελούν κινητήριο δύναμη για την επίτευξη σημαντικών στόχων και πρωτοβουλιών, αυξάνοντας παράλληλα την ποιότητα του επαγγελματικού επιπέδου που διαθέτουμε στον χώρο των Τεχνών και της Μουσικής .

Βιογραφικό. ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ:
website: apple-productions.com
ΜΟΥΣΙΚΟΣΥΝΘΕΤΗΣ – ΜΟΥΣΙΚΟΣ
ΚΑΙ ΘΕΑΤΡΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ

ΣΠΟΥΔΕΣ
Μουσική τεχνολογία – Σύνθεση – Ορθοφωνία και Φωνητική τοποθέτηση

Όργανα: Κιθάρα, πιάνο, κρουστά                                                                                                            ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ

Ιδιοκτήτης ΤΟΥ APPLE STUDIO μουσικών, θεατρικών και κινηματογραφικών παραγωγών.
Διευθυντής της Apple Productions εταιρία μουσικών και θεατρικών παραγωγών
Παραγωγός της MINOS EMI UNIVERSAL

Δραστηριοποιείται 21 χρόνια στο χώρο της δισκογραφίας, του θεάτρου ως μουσικοσυνθέτης, καλλιτεχνικός διευθυντής και παραγωγός.

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ
HEAVEN δισκογραφική εταιρία του ομίλου Ant1 διετές συμβόλαιο σαν προκαταρκτικός εξεταστής του X FACTOR, συνεργασία με το MAD TV στα μουσικά βραβεία
Δισκογραφική συνεργασία με Γιάννη Πάριο, με Γιάννη Πλούταρχο, με Ελένη Καρουσάκη, με Χαρούλα Λαμπράκη και πολλούς άλλους καλλιτέχνες.
Συνεργασία με τον τενόρο Bruno Ferretti και τον βαρύτονο Angelo Greco και συμμετοχή στο φεστιβάλ του San Remo κερδίζοντας την δεύτερη θέση του φεστιβάλ.
Δημιουργία ιστορικού ντοκιμαντέρ για την ΕΥΔΑΠ της κατασκευής του φράγματος Μαραθώνα λαμβάνοντας το πρώτο βραβείο κατά την παρουσίαση του στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης

Τριετές συμβόλαιο με τα σουπερ μάρκετ ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗΣ παίζοντας στα καταστήματα του αποκλειστικά δική του μουσική.
Καλλιτεχνική διεύθυνση – μουσικη επιμέλεια στη συναυλία του Γιάννη Πλούταρχου θέατρο Φλόκα Αρχαία Ολυμπία και στο Ηράκλειο Κρήτης

Καλλιτεχνικός διευθυντής στην Αρχιτεκτονική (ροκ σκηνή), συνεργασία στο Γυάλινο μουσικό θέατρο, Rock &Art μουσική σκηνή
Καλλιτεχνικός διευθυντής της θεατρικής ομάδας ΤΑ ΜΗΛΑΡΑΚΙΑ (θέατρο για παιδιά) και της θεατρικής ομάδας ΗΛΙΑΕΙΣ
ΒΡΑΒΕΥΣΗ από την UNESCO για την παράσταση ΠΕΡΣΕΣ του ΑΙΣΧΥΛΟΥ στην Lyon της Γαλλίας και για την παιδική παράσταση ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΤΗΣ ΟΔΟΝΤΟΣΤΟΙΧΟΥΛΑΣ
Έπαινο από τον Πάπα Φραγκίσκο βατικανό για το κλασσικό μουσικό του έργο GLORIA
Δημιουργία μουσικής επένδυσης για το site της ελληνορθόδοξης εκκλησίας της Γερμανίας που ανήκει στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Πηγη-polismagazino.gr

Ντοκιμαντέρ που καταγράφει την προσπάθεια των κατοίκων της ισπανικής επαρχιακής πόλης Μπούργκος, να αποκαταστήσουν μερικές από τις τοποθεσίες όπου έλαβαν χώρα τα γυρίσματα του διάσημου γουέστερν "Ο Καλός ο Κακός κι ο Άσχημος", με έμφαση στο νεκροταφείο Sad Hill, που κατασκευάστηκε ειδικά για την περίφημη τελική μονομαχία.

MANIAC COP. Σε σενάριο του θρυλικού σεναριογράφου και σκηνοθέτη ,Larry Cohen το cult φιλμ τρόμου των 80s του σκηνοθέτη William Lustig όπου πρωταγωνιστούσε μεταξύ άλλων ο μεγάλος Bruce Campbell (The Evil Dead).

Η πρώτη ταινία Maniac Cop προβλήθηκε το 1988, η επόμενη το 1990 και ολοκληρώθηκε με το τρίτο μέρος το 1993. Το σενάριο της πρώτης ταινίας γράφτηκε από τον Larry Cohen με πρωταγωνιστές τους Robert Z’Dar, Tom Atkins, Bruce Campbell, Laurene Landon, Richard Roundtree, William Smith και Sheree North. Στην υπόθεση, ένας άγνωστος ντυμένος με στολή αστυνομικού, έσπερνε τον τρόμο στην πόλη σκοτώνοντας φαινομενικά ασύνδετα άτομα, χωρίς κάποιον εμφανή λόγο.

Στη χώρα μας το γνωρίσαμε με τον άρτια μεταφρασμένο τίτλο «Μανιακός Μπάτσος» στη χρυσή εποχή των VHS.

Η πρώτη έγχρωμη μεταφορά μυθιστορήματος του Sherlock Holmes έμελλε να κυκλοφορήσει από τη μυθικότερη παραγωγό εταιρία ταινιών τρόμου της ιστορίας του κινηματογράφου.

Η Hammer συνέζευξε για το φιλμ του Terence Fisher τα ταλέντα δύο μεγαθηρίων του είδους, ντύνοντας τον Peter Cushing με την καμπαρτίνα του διάσημου ντετέκτιβ και προσφέροντας παράλληλα στον Christopher Lee μια από τις σπάνιες ευκαιρίες στην καριέρα του να υποδυθεί έναν ηρωικό πρωταγωνιστικό ρόλο.

Και εκείνος όχι απλά παραθέτει τις ερμηνευτικές του περγαμηνές και την απαράμιλλη εκφραστικότητα των βαριών χαρακτηριστικών του, αλλά γίνεται το πηδάλιο που κινεί το τελικό αποτέλεσμα πέρα από τα όρια των πρώιμων προσδοκιών.

 Το στόρι, που θέλει τον Holmes στα βήματα μιας κατάρας που βαραίνει τον οίκο των Baskerville καθώς και στο κυνήγι ενός γιγαντιαίου σκυλιού που τρομοκρατεί τους βαλτότοπους μιας Αγγλικής επαρχίας, προσφέρεται για πολλές εναλλαγές στην πλοκή μα κυρίως για άφθονα φωτογραφικά παιχνιδίσματα. Νυχτερινά πλάνα σε χλωμούς φωτισμούς, σκοτεινή ατμόσφαιρα με ξεσπάσματα πολύχρωμων παραστάσεων και λεπτομερώς σχεδιασμένες σκηνοθετικές κινήσεις συνθέτουν το παζλ μιας κλασικής μεταφοράς, που αν και στους αμύητους μπορεί να πέσει αρκετά βαρύ, για τους φίλους του είδους δίνει υποσχέσεις για γνήσια κινηματογραφική απόλαυση. Δαγκώστε άφοβα…


 Πηγη -cine.gr

Δεν είναι η πρώτη φορά που διάσημες προσωπικότητες της σκληρής μουσικής θα κάνουν την εμφάνισή τους σε ταινία τρόμου. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ο γνωστός manager rock συγκροτημάτων Allen Kovac (Blondie, The Bee Gees, Mötley Crüe, Meatloaf) ίδρυσε μια εταιρία παραγωγής με την ονομασία Better Noise Films.

Από τις πρώτες ταινίες της εταιρίας θα είναι το φιλμ τρόμου The Retaliators όπου θα κάνουν cameo εμφανίσεις rock αστέρες όπως ο Tommy Lee και άλλοι από τις μπάντες Five Finger Death Punch, Papa Roach, The Hu, Ice Nine Kills και Escape The Fate. Οι εν λόγω καλλιτέχνες θα συνεισφέρουν στην ταινία και με soundtracks.

Η εταιρία του Kovac δεν περιορίζεται μόνο σε κινηματογραφικές παραγωγές αλλά θα ασχολείται και με έκδοση βιβλίων, διοργάνωση περιοδειών, θεατρικών παραστάσεων, δημιουργία τηλεοπτικών προγραμμάτων και ντοκιμαντέρ.

Ως προς το The Retaliators αυτό περιγράφεται ως μια ταινία τρόμου-θρίλερ πολλών οκτανίων με πρωταγωνιστές τους Michael Lombardi (Rescue Me), Marc Menchaca (Ozark, The Outsider) και Joseph Gatt (Dumbo) και με special εμφανίσεις και soundtrack από μεγάλα ονόματα της rock μουσικής όπως οι Tommy Lee, Five Finger Death Punch, Papa Roach, The Hu, Ice Nine Kills, Escape The Fate κ.α. Το σενάριο έχουν επιμεληθεί οι Darren Geare και Jeff Allen Geare, ενώ τη σκηνοθεσία η Bridget Smith.

Το φιλμ αναμένεται να κυκλοφορήσει μέσα στο 2020. Μπορείτε να τσεκάρετε ένα μουσικό βίντεο από τη μπάντα The HU που περιλαμβάνει σκηνές από το επερχόμενο φιλμ.

ΠΗΓΗ-ihorror.com

CAPONE Official Trailer (2020) Tom Hardy, Al Capone Movie HD

ROBERT WILLIAMS-ΜΗΝ ΝΟΜΙΖΕΙΣ

ROBERT WILLIAMS-ΜΗΝ ΝΟΜΙΖΕΙΣ

THE SOUNDS & TAKIS ANTONIADIS Mustang Sally

Ο Τάκης Αντωνιάδης είναι ένας από τους σπάνιους τραγουδιστές που έχει βγάλει το ελληνικό μουσικό στερέωμα, με επιλογές που τον χαρακτηρίζουν ως… το No1 Έλληνα pop star!

Ο Τάκης Αντωνιάδης έλαμψε  στη δεκαετία του ‘60 με τη συμμετοχή του στο συγκρότημα «The Sounds»(«Το έτος 2525», «Απόψε σε θέλω», «Το Μάθημα», «Το έτος 2525» κ.α) , όπου ήταν ο κεντρικός τραγουδιστής.

Ξεκίνησε τη πορεία του στο χώρο, τη δεκαετία του 60 . Το 1989 είχε κυκλοφορήσει και ένα προσωπικό album, με τίτλο “τα χρόνια της σιωπής” που περιείχε διασκευές πολύ γνωστών ξένων τραγουδιών.

Διακρίθηκε και ως σόλο καλλιτέχνης, αφοσιωμένος στο μοντέρνο τραγούδι, είτε πρωτότυπο, είτε διασκευασμένο. Μερικές από τις γνωστές επιτυχίες του: «Το μάθημα», «Η κιβωτός», «Εννιά κορίτσια», «Δεν ζητώ άλλη αγάπη», «Είσαι μόνο εσύ», «Περιμένω», «Είναι σκληρή», «Ό, τι πεις εσύ», «Πάλι χθες», «Πάντα μαζί» (ντουέτο με τη Μπέσσυ Αργυράκη) και άλλες. Πήρε αρκετές φορές μέρος στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, όπου απέσπασε το πρώτο Βραβείο το 1978, μαζί με τη Χριστίνα (επίσης μέλος των Sounds) και το «Κράτα με».

Έφυγε από τη ζωή στης 24 Απριλίου του  2015.


Πηγη-ogdoo.gr-hit-channel.com -Flash.gr-Infegreece,gr

America - You Can Do Magic

Εννιά κορίτσια| Τάκης Αντωνιάδης | Cine 1971

Είσαι ένα θαύμα -''ROCKΟΜΕΛΑ''

Εκεί στα 80ς είδαμε έναν τελείως διαφορετικό Θανάση Βέγγο, από αυτόν που είχαμε συνηθίσει στις σπαρταριστές, ξεκαρδιστικές κωμωδίες του από τα 60ς !!!

οι "80ς ταινίες" του Βέγγου ξεχειλίζουν από ανθρωπιά και από κοινωνική ευαισθησία .... Θα έλεγες ότι ακουμπούν με ζεστασιά στα προβλήματα και στις αγωνίες του απλού, καθημερινού ανθρώπου, που θα μπορούσε να είναι "της διπλανής πόρτας" .... Οπωσδήποτε, όλα αυτά τα "χαρακτριστικά" ουδέποτε έλειψαν στις παλιές ταινίες του Βέγγου !!! Όμως, στις ταινίες που γύρισε στα 80ς αυτά τα χαρακτηριστικά είναι ακόμη πιο έντονα και αναδεικνύονται περισσότερο !!!! 

Μια απ της ταινίες των 80s του Θανάση Βέγγου είναι και το Το Μεγάλο Κανόνι (1981) του σκηνοθέτη Πάνου Γλυκοφρύδη.


Σύνοψη της υπόθεσης:
Ο Θανάσης (Θανάσης Βέγγος) μαθαίνει ότι ο γιος του που σπούδαζε ιατρική στη Γερμανία έχει προσχωρήσει σε μια ομάδα νεοναζί. Ταξιδεύει ο ίδιος στη Γερμανία, φέρνει πίσω τον γιο του (Θανάσης Βέγγος) και αποφασίζει να φτιάξει ένα μεγάλο κανόνι για να εξοντώσει τον ίδιο τον Χίτλερ.


Η ταινία προβλήθηκε τη σαιζόν 1981-1982 και έκοψε 163.415 εισιτήρια. Ήρθε στην 8η θέση σε 45 ταινίες.

Πηγη-Retromaniax

O δίσκος των RHCP “Blood Sugar Sex Magik” το 1992 έφερε μια νέα μουσική επανάσταση. Είχε έναν ήχο πρωτόγνωρο για τα μουσικά δεδομένα της εποχής. 

Το τραγούδι  Under The Bridge είναι σε στίχους του Anthony Keidis, που αναφερόταν σε πολύ προσωπικές σκέψεις του για τον αντίκτυπο των ναρκωτικών στη ζωή του  και τη μοναξιά του. Θέλω να σου θυμίσω σε αυτό το σημείο ότι ο Anthony Keidis δοκίμασε πρώτη φορά ηρωίνη στα 14 του και γνώριζε τα ναρκωτικά σε όλη του την ζωή αφού ο πατέρας του ήταν ένας ηθοποιός που για να τα βγάλει πέρα έκανε και τον ντίλερ.

Αρχικά ο ίδιος δεν ένιωθε ότι το τραγούδι θα ταίριαζε στο ρεπερτόριο της μπάντας αλλά τα υπόλοιπα μέλη τον έπεισαν και ευτυχώς που το έκαναν.


Ο τραγουδιστής Anthony Kiedis έγραψε τους στίχους για να εκφράσουν το συναίσθημα της μοναξιάς και της απογοήτευσης, και να προβληματιστούν σχετικά με τα ναρκωτικά και τις επιπτώσεις τους στη ζωή του. Το "Under the Bridge" επέτρεψε στους Red Hot Chili Peppers να εισέλθουν στο mainstream.

Πηγη-Ladylike-Wikipedia

Pete Willis! Κιθαρίστας ο οποίος συμμετείχε στην N.W.O.B.H.M. περίοδο των απόλυτων Def Leppard. Οι δίσκοι "On through the night" ('80) και "High 'n dry" ('81) έχουν μια πιο ωμή μουσική τοποθέτηση της μπάντας οι οποία τα επόμενα χρόνια θα κατακτούσε charts και αρένες με το πιο εύπεπτο arena rock της. Μέρος ευθύνης σε αυτόν τον "άγριο" ήχο έχει και ο Pete Willis.


Στην αρχή της ενήλικης ζωής του, δημιούργησε ένα συγκρότημα που ονομαζόταν  Atomic Mass με τους Nicholas Mackley, Rick Savage, Paul Hampshire και Tony Kenning. Συναντήθηκε με τον Joe Elliott το 1977 και τον προσκάλεσε σε ακρόαση για τα φωνητικά του  συγκροτήματος, το οποίο αργότερα ονομάστηκε  Def Leppard.


Το “PYROMANIA” είναι το τελευταίο album των Def Leppard με τον Pete Willis στην κιθάρα.
Ως γνωστόν, απολύθηκε κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων εξαιτίας του εθισμού του στον αλκοολισμό. Τη θέση του πήρε ο Phil Collen, ο οποίος έπαιξε όλα τα solo των κομματιών αλλά και τα λοιπά μέρη τα οποία δεν πρόλαβε να ηχογραφήσει ο Willis, παρόλα αυτά η επιρροή του τελευταίου σε όλον τον δίσκο είναι κάτι παραπάνω από έντονη.











Πηγη-Rockmachine.gr-Rockway.gr-Wikipedia

Def Leppard - Rock Brigade

Ένα άγνωστο NWOBHM διαμαντάκι για το ευρύ κοινό των metalheads. Το 7άρι πλέον τιμάται πάνω από 500 ευρώ με τους συλλέκτες να σφάζονται για την απόκτηση του. Μaiden-ικές δισολίες, εκπληκτικά φωνητικά, αθάνατη σύνθεση! 

Δισολίες που παραπέμπουν σε Iron Maiden, παθιασμένα φωνητικά, σύνθεση υψηλού επιπέδου. Αν δεν τους ξέρεις, ήρθε η ώρα να τους μάθεις. Ηρωϊκό NWOBHM από μία εκπληκτική μπάντα που στάθηκε άτυχη καθώς τα παράτησε γρήγορα. Προσωπική αδυναμία μου.

Πηγη-Gazzeta.gr-Oneman

Υβόν Σανσόν: Η καλλονή ηθοποιός που αναστάτωσε την Φίνος Φιλμ

Lujon

Ο τραγουδιστής και συνθέτης  της βρετανικής synth-pop μπάντας  Human League   ,Philip Oakey.  Με πρωτοποριακό ήχο για την εποχή και πολλά "μπλιμπλίκια", αρχικά αποτελούνταν μόνο από άντρες.

Το μόνο σταθερό μέλος από την ίδρυση τους, ο τραγουδιστής και συνθέτης Philip Oakey. Φυσικά, προστέθηκαν και γυναικεία φωνητικά και η μπάντα ουσιαστικά έγινε τρίο με τον Oakey και τις Joanne Catherall και (την κουκλάρα!) Susan Ann Sulley που συμμετείχε στο συγκρότημα από το 1980. 

Υπήρξαν ιδιαίτερα επιδραστικοί για ένα πλήθος καλλιτεχνών όπως ο Moby, η Madonna, o Robbie Williams και πολλοί άλλοι. Αρκετά κομμάτια τους έγιναν remixes.  Από το 1978 έβγαλαν 9 άλμπουμς, 26 σίνγκλς (10 UK top 10 και 2 UK/US) και έπαιξαν σε πάνω από 350 συναυλίες. Έχουν πουλήσει παγκοσμίως περίπου 20 εκατομμύρια δίσκους!


Πηγη-Retromaniax

Good-Bye Bad Times (2003 Digital Remaster)

New Order - Blue Monday (HD music video 1983)

Sweet - Love Is Like Oxygen - Disco 20.03.1978 (OFFICIAL)

Batman & Joker: Η πεμπτουσία της σχέσης - Arkham Origins (Βίντεο Έκθεση)

BOBBY ORLANDO MEDLEY SPECIAL DJ´ GAPUL 1984

This Is Not America (The theme from 'The Falcon And The Snowman') (2018 ...

Λίγοι μουσικοί κατάφεραν να έχουν μεγαλύτερη επιρροή στον ήχο, το "βλέμμα" και το πνεύμα του rock and roll από τον ανυπότακτο Iggy Pop.

Το τέλειο τραγούδι για την έναρξη ενός road trip με όνειρα και ελπίδες για το ταξίδι είναι το “Passenger” του Iggy Pop που κυκλοφόρησε το 1977 στο album “Lust for Life”. Και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικό αφού είναι ένα τραγούδι γραμμένο ακριβώς ως ωδή στα ταξίδια του Iggy Pop παρέα με τον David Bowie. Είτε τα ταξίδια γίνονταν στον ηλεκτρικό σιδηρόδρομο του Βερολίνου όπου οι δύο καλλιτέχνες διέμεναν για καιρό είτε στο αυτοκίνητο του Bowie στην Αμερική. Ο ίδιος επιβεβαίωσε ότι αυτά τα τραγούδια τον ενέπνευσαν μαζί με την απόλυτη ένωσή τους ως ομάδα, ως συνεργάτες, ως άνθρωποι με αμοιβαία κατανόηση. Ακριβώς όπως πρέπει να είναι οι σωστοί συνεπιβάτες.

 Οι Siouxsie & The Banshees δημιούργησαν τη διασκευή του το 1987 και κατάφερε να του δώσει άλλη πνοή, σίγουρα πιο fun με ελάχιστη δόση ποπ. Αυτό κι αν είναι δύσκολο:

Πηγη-Ladylike-NEWS 24/7

Stevie Wonder - Superstition - 1974

Cream CROSSROAD Live 1968

To 1967 το «καλοκαίρι της αγάπης» οι Jefferson Airplane κυκλοφορούν το τραγούδι White Rabbit. Το τραγούδι έχει σαφείς αναφορές στην «Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων» υπό το πρίσμα της κουλτούρας των παραισθησιογόνων ναρκωτικών ουσιών και των άλλων διαστάσεων στις οποίες «ταξίδευε» με τη χρήση τους η νέα γενιά των ΗΠΑ. Έγινε ουσιαστικά ο ύμνος της εποχής επειδή όπως επιβεβαίωσε και ο ιδρυτής των Jefferson Airplane Marty Balin σε συνέντευξή του «Ήταν επίκαιρο, αντανακλούσε την εποχή. Τον μύθο, την ιδέα, το acid». Ωστόσο η συνθέτρια Grace Slick έλεγε πάντα ότι απευθυνόταν στην υποκρισία των γονέων που διάβαζαν παραμύθια στα παιδιά τους που εμπεριείχαν αυτή την κουλτούρα των ναρκωτικών. Επιπλέον έλεγε ότι ο στίχος “Feed your head” στο κρεσέντο του τραγουδιού είχε πρόθεση να εκφράσει την ανάγκη να απελευθερώσουμε το μυαλό μας μέσω της εκπαίδευσης, το ίδιο με τις αισθήσεις μας.

Πηγη-Ladylike