Οι Roxette αγαπήθηκαν όσο λίγα συγκροτήματα στην ιστορία της pop μουσικής. ;Eχουν πουλήσει πάνω από 75 εκατομμύρια δίσκους διεθνώς και έκαναν τέσσερα νούμερο ένα σινγκλ στο "Billboard" των Η.Π.Α: «The Look», «Listen to your Heart», «It must have been Love», «Joyride».Την ψυχή των Roxette αποτελούν η Marie Fredriksson (γεννήθηκε στις 30 Μαϊου του 1958 στη Σουηδία) και ο Per Gessle (γεννήθηκε στις 12 Ιανουαρίου του 1965 στη Σουηδία). Ο Gessle ήταν ήδη γνωστός από τις αρχές της δεκαετίας του '80 σαν μέλος της new wave μπάντας Gyllene Tider. Το ταλέντο του είχε ανακαλύψει ο μάνατζερ των Abba Thomas Johannson την εποχή που έψαχνε για μουσικούς που θα συμμετείχαν στο προσωπικό άλμπουμ της Frida. Εν τω μεταξύ η Marie Fredriksson από το 1977 συνέθετε και ερμήνευε τραγούδια συμμετέχοντας κατά περιόδους σε διάφορα συγκροτήματα. Μία από τις συμμετοχές της ήταν το 1981 στους Gyllene Tider, το συγκρότημα όπου τότε ήταν μέλος ο Per Gessle.O Gessle επέλεξε το όνομα Roxette από ένα παλιότερο τραγούδι των Dr. Feelgood. Το 1986 αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους για την κυκλοφορία ενός και μοναδικού single υπό τη μορφή πειράματος. Το single είχε τίτλο Neverending Love και το συγκρότημα των Roxette είχε πια γεννηθεί. το συγκρότημα προχωρεί στην ηχογράφηση full play album με τίτλο Pearls of Passion, μια γλυκιά μπαλάντα ξεχωρίζει αμέσως και ένα χρόνο αργότερα …oι Roxette παίζουν σε open air festival της Σουηδίας μπροστά σε κοινό 100,000 οπαδών. Το “It Must Have Been Love” τραγουδιέται από τη μια άκρη στην άλλη της Σουηδίας. Ένα χρόνο μετά κάνει την εμφάνιση του στα δισκοπωλεία το album με τίτλο “Look Sharp” που αποτυγχάνει παταγωδώς στον υπόλοιπο κόσμο αλλά σημειώνει τεράστια επιτυχία στη χώρα τους. Οι Roxette δεν το βάζουν κάτω και καταφέρνουν να εντυπωσιάσουν τον μουσικό κόσμο το 1989 για πρώτη φορά όταν κυκλοφορούν το πολύ δημοφιλές single με τίτλο : The Look. Το single αυτό πέφτει στα χέρια ενός Αμερικανού σπουδαστή, ο οποίος το ηχογραφεί σε κασετα και το μοιράζει σε μικρούς και μεγαλύτερους ραδιοφωνικούς σταθμούς της Minneapolis όταν επιστρέφει στον τόπο του. Σαν αποτέλεσμα οι Roxette έχουν το πρώτο hit single στα Αμερικανικά charts πριν ακόμα ο δίσκος κυκλοφορήσει στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το όνομα των Roxette έμελε να συνδεθεί με μία από τις πιο επιτυχημένες ταινίες της δεκαετίας του ’90, όταν οι παραγωγοί της ταινίας «Pretty Woman» ζήτησαν από το συγκρότημα ένα τραγούδι για το soundtrack της ταινίας. Επειδή δεν είχαν χρόνο να ηχογραφήσουν ένα καινούργιο τραγούδι, επέλεξαν το «It Must Have Been Love», αφαιρώντας όμως τους χριστουγεννιάτικους στίχους.
Το «Joyride» που ακολούθησε το 1991 είχε και αυτό τεράστια επιτυχία και καρφώθηκε στο Νο 1 σε 25 χώρες. Στην Αμερική όμως τα πράγματα δεν ήταν ίδια με την υπόλοιπη Ευρώπη. Η άνοδος του grunge και του hip hop, δημιούργησε νέα μουσικά ρεύματα και οι Roxette δε θα μπορούσαν να ξεφύγουν από εκείνη την σχετικά «κακή» δεκαετία για την pop.Το 1993 το τηλεοπτικό κανάλι MTV καλεί τους Roxette να ερμηνεύσουν Unplugged μερικά από τα τραγούδια τους ενώ την ίδια χρονιά ηχογραφούν το single 'Almost Unreal' για το soundtrack της ταινίας 'Super Mario Bros'.
 Μια χρονιά αργότερα οι Roxette κυκλοφορούν ένα ακόμη άλμπουμ, το 'Crash! Boom! Bang!' που πραγματοποίησε πωλήσεις 5 εκατομμυρίων αντιτύπων κυρίως στην Ευρώπη. Το άλμπουμ κυκλοφόρησε σε διαφορετική έκδοση στην Αμερική δεν πούλησε όμως παρά μόνο 1 εκατομμύριο κόπιες. Οι Roxette έκαναν μία ακόμη περιοδεία και το 1995 κυκλοφόρησαν ένα Greatest Hits με 14 μεγάλες επιτυχίες και τέσσερα καινούργια τραγούδια τους. Πριν από αυτό όμως, προηγήθηκε μια συλλογή με B-sides και Remixes ενώ σε μερικές χώρες κυκλοφόρησε επίσης το 'Rarities' που περιείχε ορισμένα demos και μερικά τραγούδια που είχαν τραγουδήσει οι Ροχεττε στο MTV Unplugged.
 Στις αρχές του 1996 οι Roxette προκειμένου να ικανοποιήσουν το τεράστιο αριθμό θαυμαστών τους από την Λατινική Αμερική, κυκλοφορούν το 'Baladas En Espanol' με μερικές από τις πιο γνωστές μπαλάντες τους ηχογραφημένες στα Ισπανικά. Αν και κανένα μέλος των Roxette δεν ξέρει να μιλά Ισπανικά, το άλμπουμ αγκαλιάστηκε θερμά από όλα τα Ισπανόφωνα κράτη.
 Το 1997 οι Roxette ανανενώνουν το δισκογραφικό τους συμβόλαιο με την EMI για άλλα 10 χρόνια και το πρώτο τους άλμπουμ 'Pearls Of Passion' που είχε κυκλοφορήσει αρχικά ο 1986 μόνο στη Σουηδία, επανακυκλοφορεί σε παγκόσμιο επίπεδο. Από τα επιπλέον τραγούδια που προστέθηκαν σε αυτή την επανακυκλοφορία ήταν το ομότιτλο και το 'Turn To Me'.
 Στα τέλη του 1998 κι έπειτα από σχεδόν τέσσερα χρόνια αποχής τους από το στούντιο, οι Roxette επιστρέφουν στη δισκογραφία με το 'Have A Nice Day' και πρώτο single να ξεχωρίζει το 'Wish I Could Fly' που γνώρισε μεγάλη επιτυχία ακόμα και στην Αμερική. Επόμενο single ήταν το 'Anyone' συνοδευόμενο με ένα video clip που πολλά κανάλια προτίμησαν να το μεταδώσουν μετά τις 10 το βράδυ επειδή πίστευαν ότι το περιεχόμενό του ωθούσε τους νέους στην αυτοκτονία. Τρίτο single ήταν το 'Stars' του οποίου η χορευτική έκδοση ακούστηκε πολύ κυρίως το καλοκαίρι του '99.To 2002 υπήρξε η χρονιά που τους σημάδεψε. Στη Marie διαγνώστηκε όγκος στον εγκέφαλο ο οποίος και αφαιρέθηκε με εγχείρηση. Το συγκρότημα πέρασε σε δεύτερη μοίρα και μια περίοδος απραγίας ακολούθησε. Η Marie συνέθεσε και κυκλοφόρησε το πρώτο αγγλόφωνο σόλο album της το οποίο πήγε πολύ καλά στη Σουηδία και ο Per κυκλοφόρησε επίσης σόλο albums και επανενώθηκε με τους Gyllene Tider εορτάζοντας τα 25 χρόνια καριέρας τους.
Τέσσερα χρόνια μετά, το 2006 και αφού δεν είχαν βρεθεί ποτέ δημοσίως από την ανακοίνωση της αρρώστιας της Marie, αυτή και ο Per βρέθηκαν ξανά μαζί για να παραλάβουν ένα βραβείο για το airplay του «It Must Have Been Love» το οποίο είχε παιχτεί στα αμερικανικά ραδιόφωνα πάνω από 4 εκατομμύρια φορές τον περασμένο χρόνο!

Η νέα πολύ ενδιαφέρουσα ταινία του Pedro Almodovar έχει το τίτλο “Dolor y Gloria” και η πρεμιέρα της θα  είναι τον Μάρτιο.Πρωταγωνιστές Οι Antonio Banderas, Asier Etxeandia, Penélope Cruz, Julieta Serrano, Leonardo Sbaraglia.Η υπόθεσή περιστρέφεται γύρω από έναν άντρα, τον σκηνοθέτη Ντολόρ, που κοιτάζει πίσω στην τεράστια καριέρα του και συναντά ξανά ανθρώπους, μνήμες, πρώτους έρωτες, τη μητέρα του και  τους ηθοποιούς με τους οποίους δούλεψε από τη δεκαετία του ’60 μέχρι τη δεκαετία του ’80.Δείτε το τρέιλερ.

Η νέα ταινία τρόμου από τον Zack Snyder για το Netflix.Η ταινία θα έρθει με τον τίτλο "Army of the Dead" και θα ακολουθεί μία ομάδα μισθοφόρων που "θα πάρουν το τελειωτικό ρίσκο: μετά από ένα ξέσπασμα από ζόμπι θα ορμίσουν σε μία ζώνη καραντίνας για να καταφέρουν τη μεγαλύτερη ληστεία που αποπειράθηκε ποτέ".Η zombie horror ταινία θα είναι η δεύτερη του είδους στο ενεργητικό του αφού έκανε το σκηνοθετικό ντεμπούτο του με το Dawn of the Dead του 2004.

"Out Of Africa".Ο Syndney Pollack δεν μας μεταφέρει απλά στην Αφρική. Μας αφήνει να την εξερευνήσουμε από άκρη σε άκρη. Μας επιτρέπει να την ζήσουμε σε κάθε της μορφή κι έκταση, να κατανοήσουμε τους άγραφους νόμους της, τον τρόπο ζωής των κατοίκων αλλά και τις διαφορές που έχει αυτός από εκείνον των Δυτικών που βίαια εισέβαλαν στα δικά τους χωράφια προσπαθώντας δήθεν μου τάχα να τους εκπολιτίσουν. Μια προσπάθεια άχρηστη αφού πολύ σύντομα αντιλαμβανόμαστε ότι οι βάρβαροι δεν είναι εκείνοι αλλά εμείς. Η σκηνοθεσία του είναι κάτι περισσότερο από αριστοτεχνική, το μοντάζ σφιχτοδεμένο και κάθε εικόνα του, είτε συνοδεύεται από λέξεις είτε όχι, έχει τόσα πολλά να πει και να εκφράσει και είναι τόσο απίθανο να μην μπορέσεις να τα καταλάβεις. Είναι όλα τόσο γοητευτικά και μοναδικά που πολύ απλά, σου κόβουν την ανάσα.Στους ρόλους η Μέριλ Στριπ και ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ, με τον Κλάους Μαρία Μπραντάουερ στο ρόλο του βαρόνου. Επτά Όσκαρ, όπως αυτά της ταινίας, της σκηνοθεσίας και του σεναρίου. Τι θα μπορούσε άραγε να πει κανείς για την μοναδική, την υπέροχη Meryl Streep Όσα χρόνια κι αν περάσουν, σε όσες ταινίες κι αν την δω, δεν μπορώ παρά να την λατρεύω, όχι μόνο για τις ταινίες εκείνες που είναι πραγματικά αξιόλογες αλλά, και για εκείνες που ενώ δεν αξίζουν καταφέρνει να τις στολίζει και να τις αναβαθμίζει με την παρουσία της και μόνο. Γοητευτική, με μυστηριώδη θλίψη και την ανάγκη ενός ανθρώπου να αγαπήσει και να αγαπηθεί ολοκληρωτικά, χωρίς κανόνες και όρια, η Streep ζωντανεύει την Karen της λογοτεχνικής φαντασίας μας, τόσο ρεαλιστικά όσο δεν θα μπορούσα να ελπίζω. Από την άλλη, οι Klaus Maria Brandauer και Robert Redford, εκπροσωπώντας δύο εκ δια μέτρου αντίθετα πρότυπα αρσενικών, είναι επίσης μοναδικοί, ο καθένας με τον δικό του τρόπο, υποστηρίζοντας επάξια το καθήκον που τους έχει ανατεθεί, με τον Redford ωστόσο να κερδίζει την συμπάθεια του κοινού σε μεγαλύτερο βαθμό εξαιτίας της γοητείας, τόσο του ίδιου όσο και του ασυμβίβαστου και αδάμαστου του χαρακτήρα που υποδύεται.Η ταινία είναι βασισμένη  στο ομώνυμο αυτοβιογραφικό βιβλίο της Κάρεν Μπλίξεν (με το ψευδώνυμο Ισακ Ντίνεσεν),  του 1937.Μια συγγραφέας από τη Δανία ζει στην αποικιακή Κένυα και έχει στην ιδιοκτησία της μια φυτεία καφέ την οποία και διευθύνει με δυναμισμό. Παράλληλα ζει μια μοναχική ζωή καθώς ο άντρας της την απατά, ενώ σύντομα θα βρει τον έρωτα στο πρόσωπο ενός άλλου άντρα.

AC/DC - Back In Black: Ένα εκτυφλωτικό διαμάντι της rock .Έβδομος στούντιο δίσκος του Αυστραλιανού Hard Rock συγκροτήματος AC/DC.Όταν ο τραγουδιστής Μπον Σκοτ πέθανε  στις 19 Φεβρουαρίου 1980 Τα υπόλοιπα μέλη του σχήματος σκέφτηκαν να διαλύσουν το συγκρότημα, αλλά τελικά αποφάσισαν να συνεχίσουν, αφιερώνοντας το νέο δίσκο στην μνήμη του .Στα μέσα Ιουλίου του 1980, το συγκρότημα ξεκίνησε περιοδεία σε Η.Π.Α. και Καναδά για την προώθηση του νέου τους άλμπουμ, το οποίο κυκλοφόρησε σε ολόκληρο τον κόσμο στα μέσα Αυγούστου. Ο τίτλος του ήταν "Back In Black". Το μαύρο εξώφυλλο του είναι σημάδι πένθους για τον αδικοχαμένο Μπον Σκοτ, ενώ το τραγούδι "Have A Drink On Me" είναι επίσης αφιερωμένο στον μέχρι πρόσφατα τραγουδιστή του συγκροτήματος.
Μέχρι τον Νοέμβριο του 1980, το "Back In Black" είχε πουλήσει δέκα εκατομμύρια αντίτυπα σε ολόκληρο τον κόσμο.Τραγούδια
1. Hell's Bells
2. Shoot to Thrill
3. What Do You Do for Money Honey
4. Given the Dog a Bone
5. Let Me Put My Love Into You
6. Back in Black
7. You Shook Me All Night Long
8. Have a Drink on Me
9. Shake a Leg
10. Rock and Roll Ain't Noise Pollution

Toν περασμένο Αύγουστο μια φωτογραφία του Brian Johnson και του Phil Rudd έξω από το στούντιο των AC/DC πυροδότησε φήμες για επιστροφή του μεγάλου frontman στο συγκρότημα.
Τίποτα νέο δεν κυκλοφόρησε, από τότε, στην δημοσιότητα μέχρι και… σήμερα.Oι φήμες επιβαιβεώθηκαν και ο Brian Johnson θα είναι πίσω από το μικρόφωνο στο νέο άλμπουμ των θρυλικών AC/DC.
Αυτό αναφέρει βραζιλιάνικη ιστοσελίδα φανατικών οπαδών όπου φιλοξενείται και δήλωση του Johnson: “Ναι, κουράστηκα να το αρνούμαι”.

REBOOT ΤΟΥ INVISIBLE MAN .Σύμφωνα λοιπόν με αποκλειστικές πληροφορίες , η Universal έχει προσλάβει τον σεναριογράφο των ταινιών Saw, Leigh Whannell (και σκηνοθέτη του πρόφατου sci fi/thriller Upgrade), για να σκηνοθετήσει το reboot του The Invisible Man το οποίο βασίζεται στο ομότιτλο βιβλίο του μεγάλου H.G. Wells.Αναμένουμε περισσότερες λεπτομέρειες σύντομα.

ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ - ΕΛΕΝΗ ΔΗΜΟΥ

Mixalis Rakintzis - Dikos Sou Gia Panta

Ο Κλάους Νόμι υπήρξε ένα φαινόμενο μοναδικό στην ιστορία της μουσικής του 20ου αιώνα, όντας ο πρώτος που ανέμειξε με επιτυχία όπερα και ποπ μουσική. Οι εμφανίσεις του ήταν φαντασμαγορικές παραστάσεις, στις οποίες ντυνόταν έξαλλα, φορούσε υπερβολικό μακιγιάζ, ενώ ήταν αναγνωρίσιμος από το χτένισμα - υπογραφή του.Θυμάμαι το Total Eclipse του από εκείνη την καλογυρισμένη τηλεοπτική διαφήμιση του Campari στα 80s. Το ίδιο διάστημα, παιδάκι ήμουν, νόμιζα πως η καινούργια αρρώστια χτυπούσε ανθρώπους με περίεργη εξωπραγματική εμφάνιση. Τον Οκτώβριο του 1981 εμφανίστηκε σε συναυλία στη Νέα Υόρκη, αυτό το..."πράγμα" - όπως χαρακτήρισαν κάποιοι ανόητοι τον μεγαλειώδη Γερμανό καλλιτέχνη Κλάους Νόμι.
Αφήνοντας το μοναδικό του μουσικό αποτύπωμα, κοιτάξτε πώς τόλμησε να ντυθεί, αλλά και ακούστε πόσο μαγικά τραγουδούσε... Οι παλιότεροι θα τον θυμούνται από την τηλεοπτική διαφήμιση του Καμπάρι στο οποίο είχε δώσει το τραγούδι του έναντι αδράς αμοιβής.O Klaus μεγάλωσε στη Γερμανία και στα νεανικά του χρόνια λόγω της λυρικής χαρισματικής φωνής του έκανε ένα μικρο πέρασμα από τον χώρο της όπερας,όπου με τον χαρακτήρα και τις ιδιαιτερότητες του ήταν σίγουρο ότι δεν θα έβρισκε στέγη σε έναν συντηρητικό χώρο μιας εξίσου συντηρητικής χώρας.Έτσι στα 33 του(1977) έκανε το ταξίδι για την Μέκκα της μουσικής,την Νέα Υόρκη.Δούλεψε σε ζαχαροπλαστείο ως pastry chef και σιγά σιγά άρχισε να τραγουδάει σε μικρά κλαμπάκια,όπου ο κόσμος έμενε ''κάγκελο'' από το τρομερό εύρος της φωνής του και την εντελώς ''φεύγα'' παρουσία του στην σκηνή.Φυσικά τα κομμάτια που ερμήνευε ο skinny Γερμανός τενόρος δεν ήταν άλλα από sixties διασκευές.To 1978, στη Νέα Υόρκη, παίρνει μέρος στο "New Wave Vaudeville", ένα τετραήμερο δρώμενο του David McDermott. Ντυμένος με μια εξαιρετικά κολλητή διαστημική στολή, ερμηνεύει την άρια "Mon cœur s'ouvre à ta voix", από την όπερα "Σαμψών και Δαλιδά" του Καμίγ Σαιν-Σανς.Το όνομά του έφτασε στα αυτιά του Ντέιβιντ Μπάουι, ο οποίος θέλησε να τον συναντήσει. Σύντομα τον προσέλαβε μαζί με τον συνεργάτη του Joey Arias ως περφόρμερ και βοηθούς τραγουδιστές, για μια εμφάνισή του στην τηλεοπτική εκπομπή Saturday Night Live.Η ανδρόγυνη εμφάνισή του και η ψιλή φωνή του καθιστούν αρχικά αδύνατο στους θεατές να καταλάβουν αν είναι άντρας ή γυναίκα. Συνήθιζε να συνοδεύει τα τραγούδια του με μηχανικές κινήσεις που προσιδίαζαν σε ρομπότ.Λίγο μετά ήρθε η διάγνωση “Gay Related Immune Deficiency” όπως με ονομαζόταν ακόμα το AIDS, που συνδεόταν λανθασμένα και προκατειλημμένα μόνο με τους ομοφυλόφιλους. Τα αίτια της ασθένειας ήταν άγνωστα, όπως και οποιαδήποτε απόπειρα θεραπείας.Προηγουμένως, λίγοι γνώριζαν πως οι τεράστιοι ελισαβετιανοί γιακάδες του δεν αποτελούσαν ακόμη μία ενδυματολογική εκκεντρικότητα του, αλλά έκρυβαν επιμελώς το σάρκωμα Caposi γύρω από τον λαιμό του. Από τους πιο καταλυτικούς καλλιτέχνες στην ιστορία της pop μουσικής -εισήγαγε σαφώς το θεατρικό cabaret punk- ο Klaus Nomi επένδυσε με synthesizers πολλά hits των '60s, έβαλε σε μια κάψουλα το ίνδαλμα του, τη Marlene Dietrich, αφήνοντας τη να αιωρείται στο διάστημα για πάντα, επιχείρησε ασυνείδητα να επανασυνδέσει τη, μολυσμένη απ' το ναζισμό, Γερμανία του παρελθόντος με την open mind Δημοκρατία της Βαϊμάρης.Απεβίωσε 6  Αυγούστου 1983. Υπήρξε από τις πρώτες προσωπικότητες που πέθαναν από αίτια σχετιζόμενα με το AIDS. Οι στάχτες του σκορπίστηκαν στη Νέα Υόρκη.

To ντουέτο των Modern Talking δημιουργήθηκε στα τέλη του 1984 από τους Dieter Bohlen και Thomas Anders. Έγιναν αμέσως δημοφιλείς όταν κυκλοφόρησαν το πρώτο τους disco hit: "You're My Heart, You're My Soul", που ακολουθήθηκε από τις επόμενες επιτυχίες: "You Can Win If You Want" και "Cheri, Cheri Lady". Μεταξύ του 1985 και 1987 κυκλοφόρησαν 2 άλμπουμ και εμφανίστηκαν σε μουσικά shows σε όλη την Ευρώπη, ενώ το 1987, κυκλοφόρησε το άλμπουμ: "Romantic Warriors" που σημείωσε μικρότερη επιτυχία.Το συγκεκριμένο μουσικό ύφος που υπηρέτησαν οι Modern Talking, γύρω στα μέσα τις δεκαετίας του ’80 ονομάστηκε “Euro Disco”Ωστόσο, σε μερικές περιοχές της Ευρώπης –όπως η Ελλάδα- ήταν γνωστότερο ως "Italo-disco", και θεωρούνταν το πιο επιτυχημένο γερμανικό ποπ ντουέτο.Έκαναν ρεκορ για τα περισσότερα σερί singles στο No 1,των Γερμανικών Charts.Υπολογίζεται πως έχουν πουλήσει περισσότερα από 120 εκατομμύρια δίσκους παγκοσμίως.Λόγω των συχνών τσακωμών τους διαλύθηκαν το 1987.Άφορμή  ήταν η γυναίκα του Άντερς, Νόρα Μπάλινγκ, που εμπλεκόταν στις αποφάσεις του συγκροτήματος, κάτι που εκνεύριζε τον Μπόλεν.Ο Μπόλεν συνέχισε να γράφει τραγούδια και δημιούργησε τους Blue System. Είχε πάλι επιτυχίες αλλά όχι τόσο μεγάλες, όσο αυτές των Modern Talking.Το συγκρότημα , επανασυνδέθηκε  το 1998  με μια επιτυχημένη επιστροφή, με το νέο τους album, Back for Good. Το νέο τους album έκανε τεράστια επιτυχία στην Ευρώπη, αφού ο δίσκος τους ήταν 3 φορές πλατινένιος, ενώ στην χώρα μας έγινε χρυσός.Γύρω στο 2003, ο Bohlen δήλωσε πως είναι πολύ απασχολημένος με το τηλεοπτικό show “Deutschland Sucht Den Superstar”, (τη Γερμανική εκδοχή του reality παιχνιδιού Pop Idol), ώστε δεν είχε χρόνο για το συγκρότημα… Έτσι, οι Bohlen και Anders να ακολουθήσουν διαφορετικό δρόμο για άλλη μια φορά. Ο Thomas Anders ξεκίνησε solo καριέρα, ενώ ο Bohlen αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στο κυνήγι και την προώθηση των νέων ταλέντων που ανακάλυπτε από το παιχνίδι. 

Νέα ταινία για τον J. R ,Tolkien

.Ο σκηνοθέτης Dome Karukoski θα κάνει biopic ταινία για τον συγγραφέα J.R.R. Tolkien, που θα βασίζεται σε συνεντεύξεις 6 χρόνων και γενικότερα υλικό αρχείου για μερικά από τα πιο σημαντικά γεγονότα στην ζωή του σπουδαίου ανθρώπου.

O ηθοποιός που υποδύεται τον J.R.R. Tolkien είναι ο Nicholas Hoult στην ταινία που θα έχει τίτλο Tolkien και θα ασχολείται όπως αναφέρθηκε με ένα μέρος της ζωής του δημιουργού των The Lord Of The Rings και The Hobbit, η οποία έχει ημερομηνία πρεμιέρας τις 10 Μαϊου.

Μαζί του παίζουν οι Lily Collins (The Last Tycoon, Rules Don’t Apply), Colm Meaney (Star Trek: Deep Space Nine), Craig Roberts (Red Oaks), Anthony Boyle (The Lost City of Z), Patrick Gibson (The OA), Tom Glynn-Carney (Dunkirk), Genevieve O’Reilly (The Legend of Tarzan), Laura Donnelly (Outlander), Pam Ferris (Holmes and Watson), Derek Jacobi (Murder on the Orient Express).

Οι Pavlov's Dog στη χώρα μας για δύο συναυλίες.Συγκεκριμένα στής 22 Νοεμβρίου στην Αθήνα στο Κύτταρο και στην Θεσσαλονίκη στης 23 Νοεμβρίου στο Eightball.Περισσότερες πληροφορίες σύντομα.

Μια πολύ ωραία συνέντευξη με τον Τάκη Φωτίου ,ραδιοφωνικό παραγωγό του  αξέχαστου Jeronymo Groovy.O Jeronimo Groovy ήταν ο ραδιοφωνικός σταθμός που όλη την δεκαετία του ’90 και μέχρι τις αρχές των ’00s υπήρξε ο ορισμός του καλτ. Καλτ με την καλή, την αυθεντική έννοια.

Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο .Η τέταρτη ταινία του Νίκου Τζίμα ήταν η μεγάλη εμπορική επιτυχία το 1980. Η κινηματογράφηση είναι πολύ κλασική, θυμίζοντας παλιό ελληνικό κινηματογράφο. Ακρως πολιτικοποιημένη, είχε προκαλέσει αίσθηση όταν προβλήθηκε, ενώ ξεχωριστή παρουσία αποτελεί εκείνη του Μάνου Κατράκη.Πολλοί ηθοποιοί άνηκαν και στον χώρο της Αριστεράς (Κώστας Καζάκος, Αλέκος Αλεξανδράκης, Μάνος Κατράκης, Αντώνης Αντωνίου) και προκάλεσε αίσθηση όταν κυκλοφόρησε, παρ'όλα αυτά η εμπορική της επιτυχία ήταν τεράστια.Συγκεκριμένα ήρθε πρώτη σε εισπράξεις τη σεζόν που προβλήθηκε.Μια ταινία ύμνος στα δημοκρατικά ιδεώδη και τον αγωνιστή Νίκο Μπελογιάννη που υπερασπίστηκε με τη ζωή του τα λαϊκά συμφέροντα, τη δημοκρατία, την ειρήνη, την εθνική ανεξαρτησία, την ταραγμένη περίοδο της μεταπολεμικής Ελλάδας.Τον Μπελογιάννη ενσάρκωσε ο ερασιτέχνης Φοίβος Γκικόπουλος και την Έλλη Παππά, η Μίρκα Παπακωνσταντίνου.  Η πρώτη προβολή έγινε Νοέμβριο του 1980 και τη μουσική της ταινίας υπέγραψε ο Μίκης Θεοδωράκης.

Πάνος Γλυκοφρύδης , Άφησε  σημαντικό έργο κατά τη διάρκεια της δημιουργικής του πορείας στον χώρο του ελληνικού κινηματογράφου. Σκηνοθέτησε επίσης θεατρικές παραστάσεις καθώς και τηλεοπτικές σειρές που αγαπήθηκαν από το κοινό όπως η σειρά «Γιάννης και Μαρία». Κινήθηκε στη χρυσή τομή του επορικού με τον καλλιτεχνικό κινηματογράφο. Επαγγελματίας που δούλεψε με πάθος και συνέπεια τις δεκαετίες που το ελληνικό σινεμά είχε ανάγκη και τα δύο.Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε κινηματογράφο στην Σχολή Λυκούργου-Σταυράκου και έκανε την κινηματογραφική πρακτική του στο Παρίσι. Με την επιστροφή του, εργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη, αρχικά δίπλα στον δάσκαλό του Γρηγόρη Γρηγορίου, και στη συνέχεια πλάι στους Ντίμη Δαδήρα και Βασίλη Γεωργιάδη.
Το 1959 γύρισε την πρώτη του ταινία, «Δουλειές με Φούντες» και το 1961, με την ταινία «Διαβόλου Κάλτσα», ξεκίνησε η πολύχρονη και γονιμότατη συνεργασία του με τον Θανάση Βέγγο, με τον οποίον γύρισε έντεκα ταινίες σε διάστημα είκοσι χρόνων. Το 1966 έκανε στροφή στην καριέρα του, γυρίζοντας την ξεχωριστή ταινία «Με τη Λάμψη στα Μάτια», η οποία κατέκτησε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκη τρία βραβεία και αργότερα προβλήθηκε ως ένα από τα σημαντικότερα ελληνικά κινηματογραφικά έργα, στο πλαίσιο δύο μεγάλων αναδρομικών εκδηλώσεων που οργάνωσαν το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης (1993) και το Κέντρο Ζορζ Πομπιντού στο Παρίσι (1995).
Ο Πάνος Γλυκοφρύδης σκηνοθέτησε συνολικά 21 ταινίες. Το 1974 γύρισε την ταινία Η δίκη των δικαστών με θέμα τη δική του Κολοκοτρώνη και του Πλαπούτα και πρωταγωνιστή τον Νίκο Κούρκουλο. Η τελευταία ταινία του, τα «Παιδιά του ονείρου», γυρίστηκε το 1992.Ο Πάνος Γλυκοφρύδης ασχολήθηκε επίσης με το θέατρο και την τηλεόραση, ενώ δίδαξε επί πολλά χρόνια στη Σχολή Σταυράκου.

Οι Αθηναίοι πρωτοβλέπουν κινηματογράφο το 1897. Η προβολή της κινούμενης εικόνας προκαλεί ζωηρές αντιδράσεις και το καινούργιο θέαμα γίνεται μόνιμο θέμα συζήτησης και αιτία πολλών δημοσιεύσεων. Ο ελληνικός αλλά και βαλκανικός κινηματογράφος ξεκινάει το 1906 με τους αδερφούς Γιαννάκη και Μίλτο Μανάκια που αρχίζουν να κινηματογραφούν στην ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας, η οποία ανήκει ακόμα στην επικράτεια της καταρρέουσας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Οι Μανάκια δημιουργούν ένα μοναδικής αξίας αρχείο με περισσότερες από 60 ταινίες. Ένας γάλλος κινηματογραφιστής ο Λεόνς, γυρνά τα πρώτα επίκαιρα από τη Μεσοολυμπιάδα της Αθήνας την ίδια χρονιά. Το 1907 ανοίγει ο πρώτος κινηματογράφος στην Αθήνα. Οι αίθουσες προβολών αρχίζουν να πολλαπλασιάζονται. Έκτακτες προβολές οργανώνονται στα θέατρα. Τη χρονική περίοδο μεταξύ 1910-11 γυρίζονται ορισμένες βουβές κωμωδίες μικρού μήκους από τον σκηνοθέτη – ηθοποιό Σπύρο Δημητρακόπουλο, ο οποίος ερμηνεύει και τους περισσότερους ρόλους των ταινιών, με το ψευδώνυμο “Σπυρίδιον”. Το 1914 ιδρύεται η κινηματογραφική εταιρία “Αστυ Φιλμ” και αρχίζει η παραγωγή ταινιών μεγάλης διάρκειας. Η Γκόλφω, ένα γνωστό θεατρικό δραματικό ειδύλλιο, δίνει το σενάριο και είναι η πρώτη Ελληνική ταινία μεγάλου μήκους.... Το 1931 γυρίζεται η βουβή ταινία του σκηνοθέτη Ορέστη Λάσκου Δάφνις και Χλόη.Σημείωσε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία όταν πρωτοπαίχτηκε στους κινηματογράφους.Οι ηθοποιοί ήταν ερασιτέχνες και οι πρωταγωνιστές, η Ελληνοαμερικανίδα χορεύτρια Λούση (Λουκία) Ματλή -που, όπως έχει λεχθεί, ο Λάσκος την είχε ερωτευθεί "αυθωρεί και παραχρήµα"και ο Απόλλων Μαρσύας, παρουσιάστηκαν από την παραγωγή ως "νέοι αρχαιοελληνικής κατατομής".Η ταινία γυρίστηκε στη Λέσβο, το τόπο που έλαβε χώρα η ιστορία του Δάφνι και της Χλόης, και συγκεκριμένα στην Αγιάσο, εκτός από τη σκηνή των νυμφών, η οποία για λόγους κόστους γυρίστηκε στη λίμνη Βουλιαγμένη.Οι γυμνές σκηνές σήμερα δείχνουν αθώες και καθόλου αποκαλυπτικές. Όταν όμως η ταινία προβλήθηκε για πρώτη φορά στους κινηματογράφους στις 27 Ιουνίου 1931 υπήρξαν αντιδράσεις και πολλοί την αποκάλεσαν «πορνογράφημα». Για τον Λάσκο ήταν μια εισπρακτική επιτυχία που αργότερα χαρακτηρίστηκε ως «η πιο καλλιτεχνική ταινία του προπολεμικού καλλιτεχνικού κινηματογράφου». Ήταν η πρώτη σκηνοθετική απόπειρα του Λάσκου και η ταινία ήταν η πρώτη ταινία στην Ευρώπη που έδειχνε γυμνούς τους πρωταγωνιστές.Ο Φιλοποίμην Φίνος εμφανίζεται στο προσκήνιο της Ελληνικής παραγωγής ιδρύοντας μαζί με συνεταίρους το 1939 στο Καλαμάκι τα “Ελληνικά Κινηματογραφικά Στούντιο”. Γυρίζει την πρώτη του ταινία σαν παραγωγός, αλλά και σκηνοθέτης, “Το τραγούδι του χωρισμού”, που είναι η πρώτη κι η τελευταία που σκηνοθετεί. Μέσα στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής που ακολουθεί, ο Φίνος ιδρύει τη “Φίνος Φιλμ”, το 1942, που έμελλε να σφραγίσει την ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου. Μέσα στην κατοχή γυρίζονται δύο σημαντικές ταινίες, Η φωνή της καρδιάς (1943, σε σκηνοθεσία Δ. Ιωαννόπουλου) και Χειροκροτήματα (1944, σε σκηνοθεσία Γ. Τζαβέλα). Και στις δύο εμφανίζεται στην πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση ο νεαρός πρωταγωνιστής του θεάτρου Δημήτρης Χορν προκαλώντας αίσθηση. Στην ουσία αυτές οι δύο ταινίες είναι που εγκαινιάζουν μια νέα πολύ δημιουργική περίοδο για το ελληνικό σινεμά. Τα “Χειροκροτήματα” αναγγέλουν το μεγάλο σκηνοθετικό ταλέντο του Τζαβέλλα, ο οποίος για την επόμενη εικοσαετία γυρνάει μερικές από τις καλύτερες ταινίες του ελληνικού σινεμά. Το 1944 η μεγάλη μας τραγωδός Κατίνα Παξινού, τιμάται με το Όσκαρ Β΄ γυναικείου ρόλου για την ερμηνεία της στην ταινία “Για ποιόν χτυπάει η καμπάνα”....
Από τον ελληνικό κινηματογράφο έχουν περάσει κάμποσες ταινίες-διαμάντια. Σίγουρα, όμως, «Οι Γερμανοί ξανάρχονται» είναι ένα από τα αριστουργήματα, αν όχι το αριστούργημα των αριστουργημάτων. Τέσσερα χρόνια μετά την αποχώρηση των Γερμανικών στρατευμάτων κι ενώ η Ελλάδα σπαραζόταν από τον Εμφύλιο, ο Αλέκος Σακελλάριος με τον Χρήστο Γιαννακόπουλο μετέφεραν στη μεγάλη οθόνη το θεατρικό τους έργο, που είχαν ανεβάσει το 1946.Αν κάτι χαρακτηρίζει την ταινία «Οι Γερμανοί ξανάρχονται» και την κατατάσσει στο Πάνθεον των αριστουργημάτων, είναι τα πολλαπλά και διαχρονικά κοινωνικό-πολιτικά μηνύματα που πέρασε, σε μία ταραχώδη περίοδο, στη μαύρη σελίδα της σύγχρονης ιστορίας της Ελλάδας, τον Εμφύλιο. Ο Αλέκος Σακελλάριος, στην πρώτη του σκηνοθετική (και απόλυτα πετυχημένη).Κατά την περίοδο 1955-1967, στη λεγόμενη «Χρυσή Εποχή», γυρίστηκαν μερικές από τις γνωστότερες ταινίες, συμπεριλαμβανομένων των Στέλλα (1955) του Μιχάλη Κακογιάννη, Ιστορία μιας κάλπικης λίρας (1955) του Γιώργου Τζαβέλλα, Ο Δράκος (1956) του Νίκου Κούνδουρου, Ποτέ την Κυριακή (1960) του Ζυλ Ντασέν, Τα Κόκκινα Φανάρια (1963) του Βασίλη Γεωργιάδη και των κωμωδιών του Αλέκου Σακελλάριου (Ο Ηλίας του 16ου – 1959, Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο – 1959, Τα κίτρινα γάντια – 1960 κ.ά.).Εν μέσω της δικτατορίας των ετών 1967-1974, το εμπορικό σινεμά των προηγούμενων ετών παράκμασε και ταυτόχρονα εμφανίστηκε το ρεύμα του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου, που αναζωογόνησε τη σκηνή με την Μεταπολίτευση.Κεντρικές μορφές αυτής της περιόδου είναι ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, ίσως ο πλέον καταξιωμένος Έλληνας σκηνοθέτης, ο Αλέξης Δαμιανός, ο Παντελής Βούλγαρης και ο Νίκος Νικολαϊδης. Σύντομα όμως, η τάση για πιο καλλιτεχνικές ταινίες μείωσε δραματικά το ενδιαφέρον του κοινού.Στα φιλμ που ξεχώρισαν τη δεκαετία του 1980 ανήκουν οι Ρεμπέτικο (1983) και Λούφα και παραλλαγή (1984) των Κώστα Φέρρη και Νίκου Περάκη αντίστοιχα.Να θυμηθούμε και μερικές ατάκες απ της ταινίες όπως, *Θα σας εξαφανίσομεν
Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας προετοιμάζει τον πολιτικό του λόγο με μοναδικό κοινό του έναν γάιδαρο, ο οποίος ακούει ό,τι και εμείς σήμερα: Τους επίδοξους «άρχοντες» να μας εξαφανίζουν αντί να μας εξασφαλίσουν. Πιο επίκαιρος από ποτέ, ο Μαυρογιαλούρος στο «Υπάρχει και φιλότιμο» (σενάριο: Αλέκος Σακελλάριος) δίνει (πολιτικά) ρέστα:        *Μπουρλότο!
Η αγαπημένη Σαπφώ Νοταρά έχει τα λουμπάγκα της, δεν διατρέχει κίνδυνο απόλυσης γιατί «θα της σκάσουν πολλές χιλιαδίτσες» και δεν διστάζει να γίνει κυριολεκτικά εκρηκτική στην κλασική κωμωδία «Αχ Αυτή η Γυναίκα μου» (σενάριο: Τσιφόρος, Βασιλειάδης) ρίχνοντας… μπουρλότο.   *Εδώ μέσα γίνονται Σόδομα και Γόμορρα
Στην ίδια, απολαυστικά σκηνοθετημένη από τον Γιώργο Σκαλενάκη ταινία, η Σαπφώ Νοταρά συνεχίζει να τροφοδοτεί την παράδοση του ελληνικού σινεμά με ατάκες, επικρίνοντας τα ερωτικά τρίγωνα της Αλίκης Βουγιουκλάκη με την αμίμητη φράση .                                                                                                                                *Μια ωραία ατμόσφαιρα είμαστε!
Φανταστείτε τον Βενιζέλο, την Μέρκελ, τον Σαρκοζί και την τρόικα σε ένα δωμάτιο, να συνεδριάζουν για την τύχη της Ευρωζώνης. Βάλτε τον Γιώργο Παπανδρέου στην θέση του «Ατσίδα» Ντίνου Ηλιόπουλου (σενάριο: Γ.Δαλιανίδης) και θα διαπιστώσετε γιατί η παρακάτω σκηνή είναι διαχρονική.                                  *Ξέρεις από Βέσπα
Ο αλησμόνητος Θανάσης Βέγγος δεν έγινε τυχαία ο «καλός μας άνθρωπος», ο αγαπημένος του κοινού και ο πιο «original» κωμικός ηθοποιός του ελληνικού σινεμά.                                 *Έχω και κότερο, πάμε μια βόλτα;
Χρησιμοποιώντας το all time classic εύρημα της αλλαγής ταυτοτήτων, το σενάριο της ταινίας «Κορίτσια για φίλημα» (σενάριο: Γ. Δαλιανίδη) βάζει το φτωχαδάκι Κώστα Βουτσά στην θέση του εφοπλιστή Ράμογλου, προικίζοντάς τον με ένα κότερο, το οποίο ο ήρωας του Γιάννη Δαλιανίδη αποφασίζει να χρησιμοποιήσει ως μόνιμο επιχείρημα στο φλερτ του.

The Animals.Άδικα ξεχασμένοι!!! Τους θυμόμαστε και τους αναφέρουμε όποτε συζητάμε για την περίφημη “Βρετανική Εισβολή”. Όλοι όμως ξέρουμε ότι ηχογράφησαν το 'House Of The Risin' Sun', αλλά δεν ξέρω αν ξέρουμε όλοι ότι πυροδότησαν την ηλεκτρική βόμβα που άφησε την Ευρώπη άναυδη, μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 60.Ο Giorgio Gomelsky ήταν αυτός που τους ανακάλυψε να παίζουν στο κλαμπ του Newcastle «Club a Gogo» μια βραδιά του Δεκεμβρίου του 1963 και εντυπωσιάστηκε.
Μερικές μέρες αργότερα το συγκρότημα θα μετακομίσει στο Λονδίνο και θα αλλάξει το όνομά του σε Animals, ύστερα από υπόδειξη ενός άλλου μουσικού, του Graham Bond, που με αυτόν χαρακτηρισμό ήθελε να αποδώσει τη δυναμική που έβγαινε μέσα από τον ήχο του συγκροτήματος.Το πρώτο τραγούδι που κυκλοφόρησαν ήταν το Baby Let Me Take You Home με σχετική επιτυχία.Το τραγούδι «Τhe House of the Rising Sun» έγινε γνωστό το 1964 από το συγκρότημα «The Animals» και είναι μια από τις πιο διαχρονικές επιτυχίες της φολκ-ροκ μουσικής. Το έχουν διασκευάσει πολλοί καλλιτέχνες. Έχει μείνει στην κορυφή των βρετανικών, αμερικανικών και καναδικών chart για μεγάλα διαστήματα. Πρόκειται για ένα αμερικανικό παραδοσιακό τραγούδι με άγνωστους συντελεστές, που έχει διχάσει με την ιστορία του. Μέχρι σήμερα υπάρχουν πολλά σενάρια. Υπάρχουν όμως και δυο εκδοχές που έχουν επικρατήσει μέσα από το πέρασμα του χρόνου. Ένας οίκος ανοχής στη Νέα Ορλεάνη ονομαζόταν «Τhe House of the Rising Sun» και λέγεται ότι πήρε το όνομα του από τη μαντάμ Μαριάν Λε Σολείλ Λεβάντ. Το επίθετο της παραπέμπει στον ανατέλλοντα ήλιο. Ξεκίνησε τη λειτουργία του το 1862 και έκλεισε ύστερα από καταγγελίες ενοχλημένων κατοίκων της περιοχής το 1874.Η δεύτερη ιστορία μιλάει για μια γυναικεία φυλακή στη Νέα Ορλεάνη, όπου στην είσοδο υπήρχε μια μεγάλη ζωγραφιά με τον ήλιο να ανατέλλει.Το 1965 ηχογραφούν 2 ακόμη επιτυχίες, το καταπληκτικό Don’t Let Me Be Misunderstood και το εξ’ ίσου καλό We Gotta Get Out Of This Place, μετά την ηχογράφηση του οποίου ο κημπορντίστας Alan Price απεχώρησε από το συγκρότημα και αντικαταστάθηκε από τον Dave Rowberry. Μ’ αυτή την σύνθεση ηχογραφούν μια ακόμη μεγάλη επιτυχία με το It’s My Life.Η αποχώρηση του Alan Price, το 1965, οδήγησε λίγο αργότερα τον Burdon στο να δημιουργήσει τη νέα μορφή του συγκροτήματος, με το όνομα Eric Burdon and The Animals, και η κατεύθυνσή τους στράφηκε πια περισσότερο στην ψυχεδελική μουσική που είχε αρχίσει να κυριαρχεί εκείνη την περίοδο.
Ο Burdon θα είναι ένα από τα μεγάλα ονόματα που θα παρουσιαστούν στο γνωστό φεστιβάλ του Μοντερέι, θα γράψει μάλιστα και το ομώνυμο τραγούδι - επιτυχία γι' αυτό, ενώ η Καλιφόρνια θα τον απορροφήσει πια καλλιτεχνικά και θα γράψει τα τραγούδια San Franciscan nights, when Ι was young, που ο ήχος του πλησιάζει αυτόν του χέβι μέταλ και για πολλούς θεωρείται και πρόδρομος του grunge.
Από τη νέα μορφή των Animals θα περάσουν ονόματα όπως ο Andrew Somers, ο οποίος ως Andy Summers θα γίνει αργότερα μέλος των Police, ενώ από τα παλαιότερα μέλη των Animals, ο Chas Chandler θα γίνει ο πρώτος μάνατζερ του Jimi Hendrix και αυτός που θα τον επιβάλει αρχικά στην Αγγλία και στη συνέχεια στην Αμερική, ενώ ο Alan Price, εκτός από τις επιτυχίες που θα γνωρίσει με το όνομα Alan Price Set, θα γράψει το 1971 και τη μουσική για την πετυχημένη κινηματογραφική ταινία Ο lucky man!.
To συγκρότημα όμως έρχεται σε ρήξη με την εταιρεία τους EMI που ήθελε από το συγκρότημα να ηχογραφούν πιο pop υλικό. Υπογράφουν με την Decca/London και κυκλοφορούν το 1966 το “δυνατό” Animalisms στο οποίο ξεχωρίζουν τα Gin House Blues, Outcast και μια όχι τόσο γνωστή εκτέλεση του κλασσικού I Put A Spell On You.Το συγκρότημα μπήκε στο Rock and Roll Hall of Fame to 1994.

«Ο Δράκος» του Νίκου Κούνδουρου είναι μια από τις ελάχιστες ταινίες που επηρέασαν τον ελληνικό κινηματογράφο σε τέτοιο βαθμό, ώστε να θεωρείται από τις σπουδαιότερες δημιουργίες του. Γυρισμένη στα μέσα του 20ου αιώνα, το τετράπτυχο –Κούνδουρος, Καμπανέλης, Χατζιδάκις, Ηλιόπουλος- μετατρέπει την φαντασίωση της μικροαστικής τάξης της χώρας σε ένα αξεπέραστο αριστούργημα.Γυρίστηκε στην Ελλάδα και πρωτοεμφανίστηκε στο κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Βενετίας. Όταν προβλήθηκε στις ελληνικές αίθουσες το 1956 αντιμετώπισε εμπορική αποτυχία αλλά και επιθετικότητα μεγάλης μερίδας του τύπου. Είναι χαρακτηριστικό πως οι εφημερίδες της εποχής «Εστία» και «Αυγή», κατηγόρησαν την ταινία ως ανθελληνική ζητώντας την επέμβαση του εισαγγελέα.Η ιστορία κινείται γύρω από τον Θωμά, έναν άσημο τραπεζικό υπάλληλο εγκλωβισμένο στην άχαρη καθημερινότητα. Αυτή η βασανιστική καθημερινότητα γίνεται ακόμα πιο βαριά για όποιον πρόκειται να περάσει την πρωτοχρονιά μόνος, όπως ο Θωμάς. Φεύγοντας για το σπίτι, ανακαλύπτει πως μοιάζει με έναν εγκληματία της Αθήνας, τον «Δράκο». Μόνο φτάνοντας στο σπίτι θα βεβαιωθεί για την ομοιότητα. Σύντομα όμως, θα αναγκαστεί να φύγει κυνηγημένος από την αστυνομία και να βρει καταφύγιο σε ένα καμπαρέ. Εκεί, θα αναγνωριστεί από μια συμμορία ως ο πραγματικός «Δράκος» και θα τεθεί αρχηγός μιας επιχείρησης κλοπής αρχαιοτήτων. Θα συλληφθεί από την αστυνομία και αφού διαπιστωθεί πως δεν είναι αυτός ο καταζητούμενος εγκληματίας, θα αφεθεί ελεύθερος. Έπειτα θα ζήσει τις πιο δυνατές και συνάμα τελευταίες ώρες της ζωής του. Θα νιώσει την ελευθερία του να περπατά κανείς στους δρόμους ανάμεσα σε πλήθος κόσμου, αλλά και την στοργή μιας γυναίκας που αγαπά αληθινά. Γυρνώντας πίσω στο καμπαρέ, βρίσκει τα μέλη της συμμορίας να ετοιμάζονται για την επιχείρηση το ίδιο βράδυ. Και μόνο η παρουσία του ίδιου του «Δράκου» είναι αποφασιστικής σημασίας. Στην κορύφωση ίσως της ταινίας, την σκηνή του χορού, θα γίνει γνωστή η πραγματική φύση του υποτιθέμενου «Δράκου» και δεν θα αργήσει να έρθει το τέλος του Θωμά από μια μαχαιριά. Πληγωμένος, θα συρθεί μέχρι τον δρόμο όπου και θα αφήσει την τελευταία του πνοή πεταμένος και κουλουριασμένος.Ο νεαρότατος σκηνοθέτης (είχε δεν είχε κλείσει τα 30 του ακόμα) επιστρατεύει λοιπόν τον εξίσου νεαρό Ιάκωβο Καμπανέλλη (στα 35 του αυτός) να του γράψει μια ιστορία για ένα καθημερινό ανθρωπάκι, η φυσιογνωμική ομοιότητα του οποίου με έναν μοχθηρό κακοποιό του δίνει ξαφνικά αξία στον κόσμο του περιθωρίου.Ο Κούνδουρος καταφέρνει να μας παρουσιάσει ως εγκληματογόνο συνθήκη την εικόνα μίας κοινωνίας στην οποία οι πολίτες (ακόμα και οι πλέον νομοταγείς, όπως φαίνεται ότι ήταν κατά το παρελθόν ο Θωμάς) δεν βρίσκουν νόημα στη ζωή τους.Βλέποντας το τέλος στα αυτιά μας αντηχούν οι λέξεις: «Ο Δράκος ούτε πιάστηκε, ούτε πιάνεται, ούτε θα πιαστεί».

Ο κινηματογράφος τρόμου περνάει μια χρυσή εποχή – κι αυτό μας κάνει πολύ χαρούμενους σαν θεατές, αλλά πρωτίστως σαν ανθρώπους. Μ’ αυτήν την έννοια, δεν είναι καθόλου τυχαίο που όλο και περισσότεροι καταξιωμένοι δημιουργοί επιστρέφουν στο horror, είτε είχανε παρελθόν σ’ αυτό είτε όχι.ΤΟ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΟ ΤΟΥ ΝΤΕΜΠΟΥΤΟ ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ Ο ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ ΤΟΥ "BABY DRIVER".Μπορεί ο Βρετανός Edgar Wright να έχει συνδέσει το όνομά του με action-horror ταινίες τύπου Shaun of the Dead (2004) και Hot Fuzz (2007), αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν ενδιαφέρεται καθόλου για αλλαγή κατεύθυνσης, παραμένοντας όμως σε horror πλαίσια.
Σύμφωνα λοιπόν με πληροφορίες από το Empire, ο Βρετανός κινηματογραφιστής έχει στα σκαριά μια νέα ταινία τρόμου που θα εστιάζει στον ψυχολογικό παράγοντα. Λέγεται ότι θα αφορά μια γυναίκα στην περιοχή Soho του Λονδίνου. Υφολογικά θα μοιάζει με κλασικές ταινίες ψυχολογικού τρόμου όπως τα Repulsion του Polanski και το Don’ t Look Now του Nicolas Roeg.
Το σενάριο θα γράψει ο ίδιος μαζί με την Krysty Wilson-Cairns (Penny Dreadful). Ο ίδιος δήλωσε "Συνειδητοποίησα ότι δεν έχω κάνει ταινία για το κεντρικό Λονδίνο, ιδίως το Σόχο, αν και έχω περάσει γύρω στα 25 χρόνια εκεί. Με τις ταινίες 'Hot Fuzz' και 'Shaun of the Dead' έκανα ταινίες για τα μέρη που έχω ζήσει. Σε αυτήν την ταινία θα δείτε το Λονδίνο στο οποίο υπήρχα".
 Άγνωστα παραμένουν πολλά στοιχεία, όπως το cast ή η ημερομηνία πρεμιέρας, αν και τα γυρίσματα ευελπιστούν να ξεκινήσουν το καλοκαίρι στο Λονδίνο.Αυτά προς το παρόν. Θα ενημερώσουμε για οτιδήποτε νεότερο μάθουμε.

Ρότζερ Ντάλτρευ.Aπό τους Monty Python στους The Who:Γεννήθηκε το 1944 στο Λονδίνο και μεγάλωσε στην ίδια γειτονιά με τον Πιτ Τάουνσεντ και τον Τζον Εντουίστλ, σχηματίζοντας μαζί τους το πρώτο τους συγκρότημα με την ονομασία The Detours. Και αργότερα το γκρούπ ονομάστηκε The  Who μετά από πρόταση του Ρίτσαρντ Μπαρνς, παιδικού φίλου του κιθαρίστα ΠίτερΤάουνσεντ.Ο Ντάλτρι εξελίχθηκε σε έναν από τους πιο δυναμικούς τραγουδιστές της ροκ μουσικής.Το 1973 έκανε το πρώτο του προσωπικό άλμπουμ ταυτόχρονας και μέλος των The  Who με τίτλο "Daltrey".Το δεύτερο του άλμπουμ κυκλοφόρησε το 1975 με τίτλο "Ride a Rock Horse" και την ίδια χρονιά, ο Ντάλτρι δοκίμασε και της ικανοτητές του στήν υποκριτική παίζοντας  στις ταινίες "Lisztomania" και "Tommy".Ακολούθησε το "One of the Boys" το 1977 και την επόμενη χρονιά εμφανίστηκε στην ταινία "The Legacy".Μετά την διάλυση των Who το 1983,  κυκλοφόρησε τα άλμπουμ "Parting Should Be Painless" (1984),"Under a Raging Moon" (1985) και "Can't Wait to See the Movie" (1987).Οι The Who ξαναεπανενώθηκαν το 1988.Το 1998 έκανε δύο συναυλίες για τα πεντηκοστά γενέθλια του στο "Carnegie Hall", με τίτλο A Celebration: The Music of Pete Townshend and the Who".ο Ντάλτρι είχε στο παρελθόν αναφερθεί στη συγγραφή του βιβλίου του: «Πάντα αντιστεκόμουν στην παρόρμηση να “γράψω τα απομνημονεύματα”, αλλά τώρα, τελικά, αισθάνομαι ότι έχω αρκετή προοπτική. Όταν έχεις περάσει περισσότερο από μισό αιώνα στο επίκεντρο μιας μπάντας όπως οι «The Who», η προοπτική μπορεί να είναι ένα πρόβλημα. Όλα έγιναν σε μία στιγμή. Τη μία στιγμή ήμουν στο εργοστάσιο στο Shepherd’s Bush, την επόμενη, πρώτο όνομα στο Woodstock».
«Χρειάστηκαν τρία χρόνια για να ξετυλίξω τα γεγονότα της ζωής μου, για να θυμηθώ ποιος έκανε τι και πότε και γιατί, να χωρίσω τους μύθους από την πραγματικότητα, να ξεδιπλώσω τι συνέβη πραγματικά στα 21α γενέθλια του Κιθ Μουν στο Holiday Inn», πρόσθεσε ο Ντάλτρι.Το βιβλίο με τίτλο "Thanks A Lot Mr. Kibblewhite: My Story" (Ευχαριστώ πολύ κ. Κιμπλγουάιτ: Η ιστορία μου)  κυκλοφόρησε στη Βρετανία στις 18 Οκτωβρίου και στις ΗΠΑ στις 23 Οκτωβρίου.Σύμφωνα με την περίληψη της αυτοβιογραφίας ο κ. Κιμπλγουάιτ (Mr. Kibblewhite) ήταν "ο αυστηρός λυκειάρχης" του Ντάλτρι στη διάρκεια των επαναστατικών εφηβικών χρόνων του.

Santana - Savor / Jingo - 8/18/1970 - Tanglewood

Ο αμερικανός ηθοποιός Γκρέγκορι Πεκ υπήρξε ένας από τους τελευταίους αστέρες της χρυσής εποχής του Χόλιγουντ. Προτάθηκε πέντε φορές για Όσκαρ και το κέρδισε μία φορά, το 1962, για τη συγκλονιστική του ερμηνεία στην ταινία του Ρόμπερτ Μάλιγκαν «Σκιές στη σιωπή» («To Kill a Mockingbird»).Ο Γκρέγκορι Πεκ γεννήθηκε στις 5 Απριλίου του 1916.
Μετά την ολοκλήρωση των γυμνασιακών του σπουδών συνέχισε στο Πανεπιστήμιο σπουδές στην Ιατρική τις οποίες και γρήγορα εγκατέλειψε για ν΄ αφιερωθεί στο θέατρο στις αρχές της δεκαετίας του 1940.Για την ερμηνεία του στον κινηματογραφικό πρωταγωνιστικό ρόλο ενός ηρωικού δικηγόρου του αμερικανικού Νότου, του 'Ατικους Φιντς, ο Γκρέγκορι Πεκ κέρδισε (το 1962) το βραβείο Οσκαρ του πρώτου αντρικού ρόλου.
Πρωταγωνιστική συμμετοχή είχε ο Πεκ στα "Κανόνια του Ναβαρόνε" - πολεμική ταινία που αφηγείται ένα σαμποτάζ των Συμμάχων σε ένα κατεχόμενο από τους Ναζί νησί του κεντρικού Αιγαίου.Σήμερα είναι εύκολο να ξεχάσει κανείς πόσο εντυπωσιακός υπήρξε στο μεγάλο πανί ο αξέχαστος Γκρέγκορι Πεκ, καθώς μας χωρίζουν αρκετές δεκαετίες από τις μεγάλες του ερμηνείες.
Πανύψηλος, γοητευτικός και με αθλητική κορμοστασιά, ο Πεκ ξεκίνησε τα βήματά του στο αμερικανικό σινεμά ως άλλος ένας νέος και ωραίος επίδοξος σταρ για να μετατραπεί σταδιακά σε μεγάλο πρωταγωνιστή απαιτητικών ρόλων.Μεγαλώνοντας μέσα στο αυστηρό καθολικό πλαίσιο, ήθελε από μικρός να γίνει ιερέας, αν και τον έστειλαν σε ηλικία 10 ετών να φοιτήσει σε στρατιωτική σχολή. Αργότερα επέστρεψε στο Γυμνάσιο, όπου αναμείχθηκε με το θέατρο και τον αθλητισμό, όντας μέλος τόσο του σχολικού θιάσου όσο και της ομάδας στίβου.Όντας αστέρι στον αθλητισμό, έγινε αμέσως δεκτός στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, αν και μέχρι τότε τον κέρδιζε ολοένα και πιο πολύ η υποκριτική. Στα φοιτητικά του χρόνια ανέβηκε πολλές φορές στο θεατρικό σανίδι, κάτι που τον ανάγκασε να παρατήσει την ιατρική και να πάρει τελικά πτυχίο στην αγγλική φιλολογία. Μέχρι το τέλος βέβαια των σπουδών του ήξερε πια ότι ήθελε να γίνει ηθοποιός, γι’ αυτό και μετακόμισε αμέσως στη Νέα Υόρκη ώστε να φοιτήσει σε δραματική σχολή.Ο Γκρέγκορι Πεκ εμφανίστηκε σε αρκετές θεατρικές παραγωγές, πριν από τους πρώτους κινηματογραφικούς ρόλους του στις ταινίες «Σπάστε τα δεσμό» («Days of Glory») του Ζακ Τουρνέρ και «Τα κλειδιά τού Παραδείσου» (The Keys of the Kingdom) του Τζον Στολ και οι δυο γυρισμένες το 1944.
Η ομορφιά, η χάρη και ο μετρημένος χαρακτήρας του συνέβαλαν, ώστε να ξεχωρίσει και να γίνει ένα από τα μεγαλύτερα ινδάλματα του κινηματογράφου. Διακρίθηκε για τις ερμηνείες του σε ταινίες, όπως «Νύχτα αγωνίας» («Spellbound», 1945) του Άλφρεντ Χίτσκοκ, «Μονομαχία στον ήλιο» («Duel in the Sun», 1946) του Κινγκ Βίντορ, «Θρύλοι του δάσους» («The Yearling», 1946) του Κλάρενς Μπράουν, «Συμφωνία κυρίων» (Gentleman’s Agreement, 1947) του Ηλία Καζάν και «Ατσαλένιοι αετοί» (Twelve Ο' Clock High, 1949) του Χένρι Κινγκ.
Όμως, η απεικόνιση τού κουρασμένου, κυνικού ήρωα της ταινίας «Μονομαχία την αυγή» («The Gunfighter», 1950) του Χένρι Κινγκ, τον καθιέρωσε ως έναν ηθοποιό με εξαιρετικές ικανότητες. Από το υπόλοιπο κινηματογραφικό του έργο αξίζει να αναφερθούν οι ταινίες: «Διακοπές στην Ρώμη» («Roman Holiday», 1953) του Γουίλιαμ Γουάιλερ, «Μομπι Ντικ» («Moby Dick», 1956) του Τζον Χιούστον, «Τα κανόνια του Ναβαρόνε» («The Guns of Navarone», 1961) του Τζέι Λι Τόμσον, «Η μέρα της εκδίκησης» («Behold a Pale Horse», 1964) του Φρεντ Τσίνεμαν, «Η προφητεία» («The Omen», 1976) του Ρίτσαρντ Ντόνερ, «Οι λύκοι τής θάλασσας» («The Sea Wolves», 1981) του Άντριου Μακ Λάγκλεν, «Ο γερο-Γκρίνγκο» («Old Gringo», 1989) του Λούις Πουέντσο και το «Ακρωτήρι του Φόβου» («Cape Fear»,1991) στην εκδοχή του Μάρτιν Σκορσέζε.Πέθανε στις 12 Ιουνίου του 2003 στο Λος Άντζελες από καρδιακό επεισόδιο μετά από βρογχοπνευμονία που είχε υποστεί.
Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου τον έχει κατατάξει δωδέκατο στη λίστα με τους 25 μεγαλύτερους σταρ όλων των εποχών.

Βλάσσης Μπονάτσος - Ο Γουίλλυ, ο μαύρος θερμαστής.

Οι Sharp Ties ήταν το μεγαλύτερο ερωτηματικό που έγραψε ποτέ η αγγλόφωνη ελληνική σκηνή. Όχι μόνο στο κοινό της αλλά και πέρα από αυτό. Τα είχαν όλα. Ρεφρέν που θα τραγούδαγες στο αμάξι οδηγώντας."Οι Sharp Ties γιά την Ελλάδά, ήταν ότι οι Pistols γιά την Βρετανία. Η μεγάλη τους επιτυχία:50.000 δίσκοι-αστρονομικό νούμερο γιά την εποχή και το είδος -παιδιά της λευκής reggae κι αποτέλεσμα τεκνοποίησης της πρώτης συναυλίας των Police στο Sporting- επηρέασε τις δισκογραφικές εταιρείες, ώστε νανοίξουν δειλά-δειλά τις πόρτες τους στο Αγγλόφωνο Μεταπολιτευτικό Νέο Κύμα, παρά την τότε (πολιτική) επικρατούσα εχθρική αντιμετώπιση... Φυσικά η Ιστορία δεν τους δικαίωσε και δεν τους απέδωσε την αρμόζουσα θέση που δικαιούντο Πράγμα oυδόλως περίεργο γιά το Elladistan." Η μεγάλη τους επιτυχία ήταν το Get that beat. Kαι ποιος δεν έχει χορέψει με το Get That Beat των Sharp Ties, ένα ελληνικό συγκρότημα από το οποίο είχε κάνει το πέρασμά του και ο Νίκος Καρβέλας ως πληκτράς το 1982. Το Get That Beat κυκλοφόρησε το 1981 και δεν ήταν λίγοι εκείνοι που δυσκολευτήκαν  να πιστέψουν ότι πρόκειται για ελληνική παραγωγή. Οι Sharp Ties ιδρύθηκαν το 1979 και ήταν οι Τόλης Φασώης, Γιώργος Καραγιαννίδης, Παντελής “Βees” Καραχισαρίδης, Πέτρος Σκουτάρης και ο Πιέρ Χορέμης. Συνολικά είχαν κυκλοφορήσει μέχρι το 1989 τέσσερα album.Οι “Sharp Ties” μαζί με τις “Μουσικές Ταξιαρχίες”, είναι οι δύο μπάντες που στην αρχή της δεκαετίας, ανέτρεψαν το έως τότε αρνητικό κλίμα των δισκογραφικών εταιριών για την εγχώρια Rock σκηνή. Η δισκογραφική εταιρεία που είχε υπογράψει συμβόλαιο μαζί τους δεν κατάλαβε ποτέ πως είχε χρυσό στα χέρια της. Η πορεία του γκρουπ έσβησε παρέα με τις ταινίες των ηχογραφήσεών τους. Ο τραγουδιστής του συγκροτήματος,Τόλης Φασόης δήλωσε σε μια συνεντευξή του οτί Το “Get that beat”, όπως ερμηνεύθηκε στη συναυλία στο Σπόρτινγκ, όπου το γήπεδο ήταν γεμάτο, μπορεί να το δει κανείς στο youtube. Αυτό που δεν μπορεί να δει κανείς είναι ότι οι ροκάδες είχαν πλακωθεί με τα πανκιά. Εκεί έγινε το ξεκαθάρισμα: πάμε με το καινούριο ή όχι; Τραγουδάγαμε και κάποια στιγμή τους βλέπουμε να παίζουν ξύλο στις κερκίδες. Εμείς το είχαμε κατά κάποιο τρόπο προβλέψει γιατί ξέραμε ότι ήμασταν φορείς ενός άλλου τρόπου ζωής. Δεν ήμασταν ροκάδες με την εικόνα του μαλλιά, δεν είχαμε 100.000 solo, ήταν όλα γρήγορα, γκανγκ γκανγκ γκανγκ γκανγκ, ήταν ένας new wave πανκοειδής ήχος. Ήταν πιο ωμό και πιο χορευτικό όλο αυτό και για να πούμε την αλήθεια οι ροκάδες δεν το είχαν πολύ με το χορό.

Με το τέλος των Sharp Ties ένιωθα απογοητευμένος γιατί δεν είχαμε καταφέρει να βγούμε στο εξωτερικό ενώ υπήρχαν οι προϋποθέσεις αλλά λόγω κακών χειρισμών της εταιρίας δεν έγινε. Γι’ αυτό το λόγο αποσύρθηκα, αν μπορεί κανείς μπορεί να αποσυρθεί ολοκληρωτικά από τη μουσική. Έκανα φωνητικά, έκανα παραγωγές, έγραφα στίχους για άλλους κι έτσι σταδιακά ξαναμπήκα στο παιχνίδι. Υπήρχε συνεργασία με τους Πυξ Λαξ γιατί μου έβαλαν ένα καρότο που με δελέασε: να γράψω τους αγγλικούς στίχους για τους Eric Burdon, Marc Almond, Steve Wynn και Gordon Ganno. Μου αρέσουν οι καλλιτέχνες που πάντα δίνουν σημασία στον στίχο όπως ο Leonard Cohen και ο Bob Dylan.

Sharp Ties - Safari Boys (Maxi-Single) 1984

Οι φοβεροί και τρομεροί Orange Goblin έρχονται στην Ελλάδα για δύο εκρηκτικές συναυλίες, στο Eightball (Θεσαλονίκη) και στο Fuzz Live Music Club (Αθήνα).την Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου στο Eightball (Θεσαλονίκη) και τοΣάββατο 21 Σεπτεμβρίου στο Fuzz Live Music Club (Αθήνα)!Από το κλασικό ντεμπούτο τους "Frequencies From Planet Ten" και το "A Eulogy ForThe Damned" μέχρι το "Back From The Abyss" και το περσινό "The Wolf Bites Back", έχουν κερδίσει τον σεβασμό όλων και η αξία τους θεωρείται αδιαμφισβήτητη και, πλέον, δεδομένη.

Οι σειρές τα τελευταία χρόνια έχουν πάρει σταθερά ανοδική πορεία, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται ακόμα περισσότερες σταδιακά και τώρα η σειρά The Boys ελπίζουμε να καταφέρει κάτι πολύ καλό.
 H σειρά εξελίσσεται σε έναν κόσμο όπου οι υπερήρωες αποδέχονται την σκοτεινή πλευρά της δόξας τους και επικεντρώνεται σε μία ομάδα τιμωρών, γνωστοί και ως “The Boys”, οι οποίοι έχουν σαν στόχο να καταρρίψουν διαφθαρμένους υπερήρωες με άγριους καβγάδες και μία γενική επιθυμία για βρώμικα παιχνίδια.Οι δημιουργοί του βιβλίου, Garth Ennis και Darick Robertson είναι στην συμπαραγωγή, ο δημιουργός του “Supernatural” Eric Kripke είναι showrunner, ενώ πρωταγωνιστούν οι Karl Urban, Elisabeth Shue, Erin Moriarty, Antony Starr, Dominique McElligott, Jessie T. Usher και άλλοι.

Δείτε το trailer

Στo sequel του Wonder Woman με τίτλο Wonder Woman 1984 σκηνοθέτιδα είναι και πάλι η Patty Jenkins, πρωταγωνίστρια φυσικά η Gal Gadot, ενώ villain θα είναι η Kristen Wiig στον ρόλο της villain Δρ. Μπάρμπαρα Αν Μινέρβα.Παράλληλα η Patty Jenkins ουσιαστικά ανακοίνωσε πως θα υπάρξει και ταινία Wonder Woman 3, μιας και ανέφερε πως έχει η ίδια ιδέες και ετοιμάζει τα πλάνα της ακόμα και αν δεν την σκηνοθετήσει η ιδία.Η ταινία Wonder Woman 1984 θα εξελίσσεται στη δεκαετία του 80 και την κόντρα ΗΠΑ-ΕΣΣΔ.

Η ταινία του Μελ Γκίμπσον «Apocalypto», η οποία ήταν υποψήφια για 16 βραβεία ... Ο Γκίμπσον είχε αρχίσει να σχεδιάζει το «Αpocalypto”, όταν ακόμα βρισκόταν στα γυρίσματα της ταινίας «Τα πάθη του Χριστού». Αν και κατηγορήθηκε ότι παρουσίαζε υπερβολικά βίαιους τους Μάγια, είχε προσλάβει καθηγητές Πανεπιστημίου που είχαν μελετήσει τον πολιτισμό τους, ώστε η ταινία να είναι όσο το δυνατόν περισσότερο πιστή στην ιστορική πραγματικότητα.... Η ταινία διαθέτει ένα καστ των Ιθαγενών του Μεξικού και αμερικανών γηγενών ηθοποιών που αποτελείται από τον Ρούντι Γιάνγκμπλαντ, Ραούλ Τρουχίγιο, Μάιρα Sérbulo, Ντάλια Hernández, Ίαν Uriel, Gerardo Taracena, Rodolfo Palacios, Bernardo Ruiz Χουάρες, Ammel Ροντρίγκο Μεντόζα, Ρικάρντο Ντίαζ Μεντόζα και τον Ισραήλ Κοντρέρας. Παρόμοια με την προηγούμενη ταινία του Γκίμπσον Τα Πάθη του Χριστού, όλοι οι διάλογοι είναι σε μια σύγχρονη προσέγγιση της αρχαίας γλώσσας. Εδώ η γλώσσα της ταινίας χρησιμοποιεί την Yucatec Μάγια, με την αγγλική και τις άλλες γλώσσες να υπάρχουν ως υπότιτλοι, οι οποίες αναφέρονται ορισμένες φορές στη γλώσσα ως Μάγια.Η τέταρτη ταινία που σκηνοθετεί, το Apocalypto, συνδυάζει τις μόνιμες επωδούς, δηλαδή τη βία και την οικογένεια, με τη μεταφυσική του απορία μήπως η απώλεια της πολιτισμένης κοινωνίας συνδέεται με την υβριστική συμπεριφορά του ανθρώπου προς τα θεία. Με ρεαλιστικούς όρους και μια βιωμένη δομή για το πώς πρέπει να γυρίζεται μια περιπέτεια, όποιο κι αν είναι το θέμα της, ο Γκίμπσον δεν παραλείπει να εφαρμόσει όλους τους κανόνες της δράσης στο Apocalypto, το οποίο θυμίζει πολύ το Μαντ Μαξ και τον Φυγά μεταφερμένα σε παρελθούσα εποχή, με διάλογο στη νεκρή γλώσσα των Μάγια. Το φοβισμένο όραμα του Τζάγουαρ Ποου (Πάτημα Ιαγουάρου), ενός από τους δυναμικότερους και σεβαστούς κυνηγούς μιας φιλήσυχης φυλής Μάγια, θα γίνει πραγματικότητα ένα ζεστό πρωινό, όταν το χωριό θα δεχτεί την φονική επίθεση μανιασμένων ιθαγενών. Οι γυναίκες της φυλής θα βιαστούν, τα παιδιά θα εγκαταλειφθούν στην τύχη τους και οι άντρες, θα οδηγηθούν αλυσοδεμένοι είτε στο σκλαβοπάζαρο είτε στο θυσιαστήριο. Ο Τζάγκουαρ Πόου, που βρίσκεται ανάμεσα στους αιχμάλωτος, βαδίζει στο άγνωστο, έχοντας δώσει την υπόσχεση να επιστρέψει για να διασώσει την εγκυμονούσα γυναίκα του και τον γιο του, που έχει κρύψει με ασφάλεια σε ένα βαθύ πηγάδι.

Μία από τις πιο συγκλονιστικές περιπέτειες όλων των εποχών, η οποία ακολουθεί δέκα επιζώντες καθώς αγωνίζονται να ξεφύγουν από ένα υπερωκεάνιο το οποίο έχει ανατραπεί από παλιρροϊκό κύμα. Γεμάτο σασπένς και τρόμο - σε συνδυασμό με τις ενδόμυχες και προσωπικές ιστορίες των θυμάτων – συνθέτει ένα συναρπαστικό δράμα που κόβει την ανάσα. Υποψήφια για εννέα Όσκαρ και έχοντας κερδίσει το βραβείο για τα καλύτερα οπτικά εφέ, αυτή η ταινία μπορεί να χαρακτηριστεί ως μια από τις κλασσικότερες ταινίες καταστροφής.Στο τελευταίο του ταξίδι προς την Ελλάδα ένα υπερωκεάνειο αντιμετωπίζει μια σαρωτική θύελλα, χάνει την ισορροπία του και ναυαγεί. Οι ναυαγοί αρχίζουν μιά τρομακτική πάλη για να επιζήσουν...Σε σκηνοθεσία Ρόναλντ Νιμ, με τους: Τζιν Χάκμαν, Έρνεστ Μποργκνίν, Σέλεϊ Γουίντερς, Ρεντ Μπάτονς.

Η επιδραστικότητα του «The Haunting» είναι αναμφισβήτητη. Άραγε πόσες ταινίες με ομάδες ερευνητών του παραφυσικού και στοιχειωμένα σπίτια έχουν πατήσει πάνω στην ταινία του τεράστιου Robert Wise; Σίγουρα πολλές και δεν αναφέρομαι στο τρισάθλιο remake του 1999 βεβαίως. Βασισμένο στη νουβέλα «The Haunting of Hill House» της εξαιρετικά διάσημης για την εποχή της Αμερικανίδας συγγραφέως Shirley Jackson το φιλμ διηγείται την ιστορία τεσσάρων ερευνητών του παραφυσικού που διαμένουν ένα σύντομο διάστημα στο έρημο εδώ και πολλά χρόνια Hill House, ένα ογκώδες μέγαρο με φήμη στοιχειωμένου σπιτιού.Αν όχι η καλύτερη (μιας και υπάρχει η Ψυχώ), τότε σίγουρα ο Στοιχειωμένος Πύργος του 1963 είναι μια από τις καλύτερες ταινίες τρόμου της δεκαετίας του `60. Κι αυτό οφείλεται χάρη στη δεξιοτεχνία του μεγάλου σκηνοθέτη Robert Wise, ο οποίος χωρίς να μας δείξει ούτε μια σκηνή με αίματα να ρέουν, με τρομαχτικά φαντάσματα, με κακάσχημα ζόμπι και άλλα κουραφέξαλα, δημιουργεί τρόμο! Ο τίτλος του φιλμ προέρχεται από face-to-face επαφή του Robert Wise με την συγγραφέα του original μυθιστορήματος «The Haunting of Hill House». Του τον εκμυστηρεύτηκε ύστερα από ερώτηση του ιδίου ως τον μόνο εναλλακτικό τίτλο που θα μπορούσε να δώσει στο βιβλίο της.Υπόθεση, Ενας γιατρός θέλωντας να κάνει μια έρευνα σχετικά με τις αντιδράσεις των ανθρώπων απέναντι στο φόβο μαζεύει μια ομάδα παιδιών σε ένα απομακρισμένο σπίτι.Κανείς όμως δεν περιμένει τη συνέχεια ούτε καν ο ίδιος ο γιατρός.

Frida - I Know There's Something Going On (ABBA) (1982)

Το σημαντικότερο, και σίγουρα το πιο αγαπητό στην χώρα μας, συγκρότημα από την προοδευτική rock σκηνή της Γερμανίας είναι οι Eloy. Ο ιθύνων νους πίσω από τους Eloy ήταν (και ακόμα είναι) ο Frank Bornemann, ένας νεαρός μαθητής από το Αννόβερο, ο οποίος, προκειμένου να εκφράσει τις μουσικές του ανησυχίες, και επηρεασμένος κυρίως από τους Shadowsκαι τους Beatles,δημιούργησε μία μπάντα, κάπου στο 1969.Tα τέλη της δεκαετίας του ’60,η Δυτική (τότε) Γερμανία ζούσε μία ιδιότυπη μουσική επανάσταση. Μία πειραματική σκηνή rock είχε αρχίσει να βγαίνει στο προσκήνιο, με σαφείς αναφορές προέλευσης από την ψυχεδέλεια των 60s, τάση η οποία επικρατούσε μέχρι και τα τέλη τους. Πρόκειται για το περίφημο «krautrock», με έκδηλα στοιχεία avant-garde, jazz, funkκαι χρήση ηλεκτρονικών ήχων.Ένα από τα σπουδαιότερα αλλά συνάμα και πιο αδικημένα συγκροτήματα στην ιστορία της rock μουσικής είναι οι Eloy. Μία μπάντα που συνεχίζει να αγνοεί το περιοδικό Rolling Stone, αλλά και οι περισσότερες rock εγκυκλοπαίδειες στον κόσμο. Οι Eloy έχοντας στην πλάτη τους πάνω από 20 δίσκους και 3 δεκαετίες μουσικής, είναι ένα περίεργο κράμα ατμοσφαιρικής ψυχεδελικής εναρμόνισης σε progressive rock άτυπες φόρμες. Παίρνοντας το όνομά τους από το βιβλίο του H.G. Wells “Time Machine”, οι Eloy δημιουργήθηκαν στην Γερμανία από τον Frank Bornemann το 1969, κυρίως ως σχολική μπάντα επηρεασμένοι από τους Shadows και τους Beatles. Το 1971, υπέγραψαν στην "Phillips Records" και μετέβησαν στο Αμβούργο για την ηχογράφηση του πρώτου τους δίσκου με τίτλο "Eloy".Δέυτερο άλμπουμ το  "Inside" τον Σεπτέμβριο του 1972.Στις αρχές του 1974 ηχογράφησαν τον δίσκο "Floating", συνεχίζοντας την ανοδική τους πορεία.Ακολούθησε το "Power and the Passion" την επόμενη χρονιά, ο πρώτος concept δίσκος των Eloy, στον οποίο συμμετείχε για πρώτη φορά ο ρυθμικός κιθαρίστας Ντέτλεφ Σβάαρ.1976-1979: Η ΧΡΥΣΗ ΕΠΟΧΗ
O Frank αν και απογοητευμένος από το απρόσμενο τέλος της μπάντας, βρήκε τη δύναμη αλλά και τους μουσικούς που θα τον πλαισίωναν για να μοιραστούν μαζί, το μουσικό του όραμα. Με τη νέα πλέον σύνθεση: Frank Bornemann (vocals, guitars), Klaus-Peter Matziol (bass), Detlev Schmidtchen (keyboards), Jurgen Roshental (drums) οι Εloy κυκλοφορούν τρία στούντιο άλμπουμ και ένα Live τα οποία γνωρίζουν τεράστια επιτυχία και εκτοξεύουν τη δημοτικότητα της μπάντας στα ύψη. Το πρώτο από τα τρία αριστουργήματα, ήταν το ποιητικό ''DAWN'' το οποίο κυκλοφορεί το 1976. Ήταν το δεύτερο στη σειρά ''concept'' άλμπουμ για το γκρουπ, έχοντας ως θέμα το ταξίδι του μυαλού μέσα στο χωροχρόνο, σε μια περιπέτεια που εξελίσσεται από το πρωϊνό ξύπνημα έως το επόμενο χάραμα. Το ''DAWN'' σημειώνει μεγάλη επιτυχία και πουλάει πάνω από 150.000 αντίτυπα. Η έμπνευση όμως του γκρουπ για concept άλμπουμ δε σταματάει στο ''DAWN''. Ένα χρόνο αργότερα το 1977 οι Eloy κυκλοφορούν έναν από τους καλύτερους δίσκους της ιστoρίας τους, και σίγουρα τον πιο γνωστό τους στο ευρύτερο κοινό της rock, το περίφημο ''OCEAN''. Ηθικοί αυτουργοί ήταν οι δύο περίφημοι διάλογοι ''Τίμαιος'' και ''Κριτίας'', για το μύθο της Ατλαντίδας, υπογεγραμμένοι από τον Πλάτωνα. Το ''Poseidon’s Creation'' γίνεται ο ύμνος της μπάντας και αποτελεί μέχρι σήμερα μία από τις καλύτερες progressive rock συνθέσεις που έχουν γραφτεί ποτέ. Το ''OCEAN'' ξεπερνάει τα 200.000 αντίτυπα και μαζί ξεπερνάει σε πωλήσεις τους Genesis και τους Queen ενώ αποτελεί το πιό εμπορικό τους άλμπουμ μέχρι και σήμερα.
Το 1978 οι Eloy θα κυκλοφορήσουν το πρώτο τους επίσημο ''LIVE'' album αποκαλύπτοντας έτσι τη δυναμική τους και πάνω στο σανίδι. Την επόμενη χρονιά,το 1979, ηχογραφούν ένα ακόμη ''concept'' άλμπουμ, το εξαιρετικά ατμοσφαιρικό ''SILENT CRIES AND MIGHTY ECHOES'' με έντονο το θρησκευτικό στοιχείο στους στίχους τους. Οι στίχοι όπως και στα δύο προηγούμενα άλμπουμ είναι προσωπική δουλειά του Jurgen Roshental. To άλμπουμ γνωρίζει τεράστια επιτυχία και ξεπερνάει σε πωλήσεις το ''OCEAN''. Το τραγούδι ''The Apocalypse'' αποδεικνύει για ακόμη μια φορά το λόγο για τον οποίο οι Εloy θεωρούνται η κορυφαία μπάντα του είδους.
Και ενώ η μπάντα έχει φτάσει στο απόγειο της επιτυχίας της ο Detlev Schmidtchen και ο Jurgen Roshental αποφασίζουν να αποχωρήσουν από το γκρουπ επικαλούμενοι διάσταση απόψεων με τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας, ως προς το στυλ της μουσικής που θα έπρεπε να ακολουθήσουν. Σύμφωνα με τον Frank όμως, οι διαφωνούντες δεν αρκούνταν στο να είναι απλά μέλη του συγκροτήματος αλλά ήθελαν να αναλάβουν πρωταγωνιστικό ρόλο στο γκρουπ. Ως ''αντίδραση'' ο Detlev με το Jurgen δημιουργούνε λίγο αργότερα το δικό τους συγκρότημα με την ειρωνική ονομασία "Εgo on the rocks" με το οποίο θα κυκλοφορήσουνε ένα και μοναδικό άλμπουμ, το ''Acid In Wounderland''. Η χρυσή εποχή των Eloy είχει φτάσει στο τέλος της…Oι Eloy κυκλοφόρησαν το 1980 το “Colours”, το 1981 το “Planets” σαν το πρώτο μέρος μιας ενότητας, με δεύτερο το 1982 το “Time To Turn” (έχει ήδη επιστρέψει στην θέση του drummer ο Fritz Randow μετά από εφτά χρόνια), το 1983 το “Performance” και το 1984 το “Metromania”. Πριν καν κυκλοφορήσει το “Metromania” οι Eloy διαλύονται για μία ακόμη φορά. Μιλάμε για μία θρυλική μπάντα που όσες δυσκολίες και αν αντιμετώπιζε τόσο πιο δυναμικά επέστρεφε. Μέχρι το 1984 αν και δεν υπήρχε ομαδικό πνεύμα το όλο εγχείρημα δούλευε πολύ καλά. Είχαν αρχίσει πολλές εμφανίσεις κυρίως στην Μεγάλη Βρετανία (μερικές ηχογραφήθηκαν από το ΒΒC), αλλά και στις περιοχές γύρω από την Γερμανία με πολύ μεγάλη επιτυχία. Εκεί κάπου όμως τελείωσε και το συμβόλαιο με την EMI και έτσι εκτός από την μουσική και οι οικονομικοί λόγοι οδήγησαν στην οριστική ρήξη μεταξύ του Bornemann και των υπολοίπων. Το 1988, ο Μπόρνεμαν, μαζί με τον κιμπορντίστα Μίκαελ Γκέρλαχ έγραψαν τα κομμάτια τα οποία θα αποτελούσαν τον δίσκο "Ra".Το άλμπουμ κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 1988 και μπήκε στους καταλόγους επιτυχιών της Γερμανίας. Η σύνθεση του συγκροτήματος συμπληρώθηκε από γκεστ μουσικούς, αφού ο Μπόρνεμαν φοβόταν να μην επαναληφθούν τα προβλήματα του παρελθόντος.

Οι επαγγελματικές υποχρεώσεις δεν επέτρεψαν στον κιθαρίστα να συνεχίσει την δραστηριότητα των Eloy απευθείας, με την επόμενη δισκογραφική τους δουλειά να πραγματοποιείται το 1992, όταν κυκλοφόρησαν το άλμπουμ "Destination", με τον ήχο τους να περιλαμβάνει λιγότερα πλήκτρα και περισσότερες κιθάρες.

Την επόμενη χρονιά, οι Eloy γιόρτασαν τα 25 τους χρόνια με την κυκλοφορία δύο συλλογών τραγουδιών με τίτλο "Chronicles I" και "Chronicles IΙ", με επανηχογραφήσεις των κλασικών τους κομματιών από την σύνθεση η οποία τα ηχογράφησε.Για το συγκεκριμένο πρότζεκτ, ο Κλάους Πέτερ Μάτζιολ επέστρεψε στο συγκρότημα, παραμένοντας ως τρίτο μόνιμο μέλος των Eloy και την άνοιξη του 1994 κυκλοφόρησαν το "The Tides Return Forever", περιοδεύοντας για πρώτη φορά κατά την δεκαετία του '90.Την σύνθεση τους συμπλήρωσε ο ντράμερ Μπόντο Σοπφ και ο κιθαρίστας και κιμπορντίστας Στιβ Μαν, όπως και οι τραγουδίστριες Σουζάν Σέτσλε και Τίνα Λουξ.
Η περιοδεία για την προώθηση του δίσκου συνεχίστηκε το 1995, πριν το συγκρότημα επιστρέψει στο στούντιο για να ηχογραφήσει το άλμπουμ "Ocean 2: The Answer", το οποίο κυκλοφόρησε το 1998 μέσω της "GUN Records".Ο δίσκος έλαβε θετικές κριτικές και το συγκρότημα πραγματοποίησε μία ακόμη περιοδεία, μετά το πέρας της οποίας σταμάτησε τις δραστηριότητες του για μεγάλο χρονικό διάστημα.2009: Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ!
Έντεκα χρόνια ύστερα από την κυκλοφορία του ''Ocean 2-The Answer'', o Frank Bornemann, προς μεγάλο ενθουσιασμό των οπαδών του συγκροτήματος, συγκινημένος από την αγάπη των fans για τη μουσική της μπάντας 40 χρόνια μετά, παίρνει τη μεγάλη απόφαση να επαναφέρει στο προσκήνιο τους Eloy με την κυκλοφορία του 17ου κατά σειρά στούντιο άλμπουμ.Το νέο άλμπουμ φέρει την ονομασία ''VISIONARY'' και η κυκλοφορία του σηματοδοτεί τα 40 χρόνια ύπαρξής της μπάντας. Η σύνθεση παραμένει η ίδια της τελευταίας κυκλοφορίας -Ocean II-The Answer- ενώ ενεργή συμμετοχή σε κάποια κομμάτια  έχει και ο Ηannes Folberth.

Klaus Meine.Μια πολύ ιδιαίτερη φωνή, με απίστευτο χρώμα και μεγάλο εύρος, που παρά τις πέντε δεκαετίες παρουσίας της στο μουσικό στερέωμα, διατηρεί ακέραια τη λάμψη της.Μαζί με τον Ρούντολφ Σένκερ έγραφε τα περισσότερα τραγούδια της μπάντας, όπως το Rock You Like a Hurricane. Γεννήθηκε στο Ανόβερο της Γερμανίας και μεγάλωσε δείχνοντας έντονο ενδιαφέρον για το rock ‘n’ roll και τη μουσική, εν αντιθέσει με το σχολείο και τις σπουδές, που τον άφηναν μάλλον αδιάφορο. Ο πατέρας του βλέποντας πως ο γιος του δεν το’χε με τα μαθήματα, πίστευε πως θα μάθαινε κάποια τέχνη ή θα γινόταν εργάτης. Εκείνος απ’ την άλλη είχε πάρει απόφαση πως η μελλοντική δουλειά θα ήταν αυτή του τραγουδιστή. Ήδη άλλωστε πέρναγε μεγάλο μέρος απ’ τον ελεύθερο χρόνο του για να τραγουδάει σε πάρτι και σχολικές εκδηλώσεις. Θαυμάζοντας rock και progressive γκρουπ, όπως για παράδειγμα τους Βρετανούς  Colosseum, αποφάσισε να σχηματίσει μια δική του μπάντα, τους Mushroom, που έπαιζαν σε μαγαζιά του Ανόβερου. Το συγκρότημα όμως αναγκάστηκε να διακόψει την πορεία του, μια και ο Meine κλήθηκε να υπηρετήσει τη θητεία του. Επιστρέφοντας, ίδρυσε νέα μπάντα, τους Copernicus, σε μια εποχή που ένα άλλο σχήμα, μάχονταν για τον τίτλο του καλύτερου συγκροτήματος στο Ανόβερο. Ήταν οι Scorpions, του Rudolf Schenker.Όταν όμως οι δύο μπάντες συμφώνησαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους, γεννήθηκε η νέα μορφή των Scorpions. Ο Meine ξεχώρισε ευθύς εξ’ αρχής για την ξεχωριστή του φωνή και την ικανότητα του να ερμηνεύει μοναδικά διαφορετικά στυλ κομματιών. Το 1981, μετά από το Blackout Tour έχασε τη φωνή του. Μετά τη θεραπεία και δύο φωνητικές χειρουργικές επεμβάσεις νωτιαίου μυελού, ξαναβρήκε τη φωνή του.;Eγινε μέλος των Scorpions  το 1970 ενώ η μπάντα ιδρύθηκε το 1965 απ τον Γερμανό κιθαρίστα, Rudoph Schenker.Έχει κάνει επίσης την επιμέλεια στα τραγούδια «Wind of Change» & «A Moment in a Million Years».Μπορεί να ερμηνεύσει το ίδιο καλά τόσο τις ψηλές όσο & τις χαμηλές νότες!Ο Klaus κατατάχθηκε από το  ‘’Hit Parader’’ στην 22η θέση με τις καλύτερες heavy metal φωνές…!Στην προσωπική του ζωή είναι παντρεμένος από το 1976, με τη σύζυγό του Gabi και έχουν έναν γιο, τον  Christian που σήμερα είναι 28 ετών.

Beach Boys - Misirlou

Beach Boys, το θρυλικό συγκρότημα που καθόρισε τον ήχο της Καλιφόρνια, αντανακλώντας την κουλτούρα και τις συνήθειές της.Η πρώτη σύνθεση του συγκροτήματος αποτελούταν από πέντε άτομα: τα αδέλφια Ουίλσον: Μπράιαν, Ντένις και Καρλ και από τον ξάδελφο αυτών, τον Μάικ Λοβ, αλλά κι από έναν φίλο τους, τον Αλ Τζαρντίν. Το συγκρότημα ήταν κατά βάση Rock, όμως πειραματίζονταν με διάφορα είδη όπως ποπ, ψυχεδελική ροκ και μπαρόκ. Οι Beach Boys που αρχικά ονομάζονταν Pendletones, που ήταν οικογενειακή μπάντα και που συχνά αναφέρονται σαν την Αμερικανική έκδοση των Beatles, ήταν για τους Αμερικάνους ένα σύμβολο.Ο ηγέτης και ιδρυτής των Beach Boys, Μπράιαν Γουίλσον, έμεινε στην ιστορία για τον ανορθόδοξο τρόπο σύνθεσης πολλών επιτυχιών της μπάντας και θεωρείται από πολλούς ως ένα από τα πιο λαμπρά, δημιουργικά μυαλά στον χώρο της ποπ μουσικής. Ξεκίνησε την καριέρα του –μαζί με τα αδέλφια του και τον ξάδερφό του- από πολύ μικρός με το όνομα Pendletones, μέχρι που η δισκογραφική τους εταιρία τους ονόμασε Beach Boys. Στα 1964 και όταν κατά τη διάρκεια μιας πτήσης έπαθε νευρικό κλονισμό, αποφάσισε να διακόψει τις live εμφανίσεις με τη μπάντα και προσέλαβε σαν αντικαταστάτη τον Glenn Campbell και αργότερα τον Bruce Johnston. Στα τέλη του 1965 και αφού άκουσε το Rubber Soul των Beatles, άρχισε να εργάζεται για το υλικό ενός νέου album που όμως τα υπόλοιπα μέλη με "μπροστάρη" τον Mike Love, έδειξαν τη δυσαρέσκειά τους. "Ωστόσο όταν τελείωσαν οι ηχογραφήσεις –λέει ο Brian- τους άρεσε ή άρχισε να τους αρέσει". Το album κυκλοφόρησε το καλοκαίρι του 1966 και παρ’ όλο που οι πωλήσεις του ήταν –για την εποχή- χαμηλές, αντιμετωπίστηκε από τους κριτικούς σαν "ένα από τα καλύτερα album όλων των εποχών". Εννοώ φυσικά το Pet Sounds που κυκλοφόρησε μεν με το όνομα της μπάντας, αλλά θεωρείται περισσότερο σαν προσωπικό album του Brian.ο συγκρότημα γνώρισε τεράστια επιτυχία στις ΗΠΑ, όπου θεωρείται ως ένα από τα πιο δημοφιλή συγκροτήματα εκεί, ίσως και το σπουδαιότερο.Η Δισκογραφία τους αποτελείται απο τα Άλμπουμ
1962: Surfin' Safari
1963: Surfin' USA,
1963: Surfer Girl
1963: Little Deuce Coupe
1964: Shut Down Vol. 2
1964: All Summer Long
1964: Concert
1965: Today!
1965: Summer Days (And Summer Nights)
1965: Party!
1966: Pet Sounds
1967: Smiley Smile
1967: Wild Honey
1968: Friends
1969: 20/20
1970: Live In London
1970: Sunflower
1971: Surf's Up
1972: Carl And The Passions/So Tough
1973: Holland
1973: In Concert
1976: 15 Big Ones
1977: Love You
1978: M.I.U. Album
1979: L.A. 
1980: Keepin' The Summer Ali

Μπάρμπαρα Στάνγουικ (Barbara Stanwyck),Θρυλική σταρ των φιλμ νουάρ.Κορυφαία ηθοποιός του κινηματογράφου, του θεάτρου και της τηλεόρασης, η Στάνγουικ έμεινε στην ιστορία του Χόλιγουντ για τη δυναμική κινηματογραφική της παρουσία, το υποκριτικό της εύρος καθώς και για τις συνεργασίες της με μεγάλους σκηνοθέτες της μεγάλης οθόνης όπως ο Σέσιλ Μπι Ντε Μιλ, ο Φριτς Λανγκ, ο Φρανκ Κάπρα κι ο Μπίλι Γουάιλντερ.Η ηθοποιός έκανε το ντεμπούτο της στον κινηματογράφο στα τέλη της δεκαετίας του '20, μετά από ένα μικρό διάστημα, στο οποίο εργάστηκε ως μοντέλο.Καριέρα είναι μια πολύ πομπώδης λέξη. Ήταν πάντα μια δουλειά και αισθάνομαι πολύ τυχερή που είχα το προνόμιο να κάνω αυτό που αγαπάω.. ήταν τα λόγια της σε μεγάλη ηλικία που είχε δηλώσει.Η Στάνγουικ βραβεύτηκε με 3 Έμμυ και 2 Χρυσές Σφαίρες. Προτάθηκε για τέσσερα Όσκαρ χωρίς, ωστόσο, να κερδίσει ποτέ και γι’ αυτό το λόγο την αποκαλούσαν στο Χόλιγουντ, ως «η καλύτερη ηθοποιός στην ιστορία που δεν βραβεύτηκε ποτέ με Όσκαρ»!Τo 1944 ερμήνευσε τον πιο αξιομνημόνευτο ρόλο της καριέρας της στο αριστουργηματικό φιλμ νουάρ του Μπίλι Γουάιλντερ «Κολασμένη Αγάπη» (Double Indemnity) στο ρόλο μιας αδίστακτης γυναίκας που εμπλέκει έναν ασφαλιστή στο έγκλημα του συζύγου της.
Η συγκλονιστική ερμηνεία της της χάρισε την τρίτη υποψηφιότητα για Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου, αλλά έχασε το βραβείο από την Ίνγκριντ Μπέργκμαν και την ερμηνεία της στην ταινία «Εφιάλτης» (Gaslight). Την ίδια χρονιά η Στάνγουικ ήταν ήδη η πιο ακριβοπληρωμένη ηθοποιός του Χόλιγουντ.Η καριέρα της ηθοποιού άρχισε να φθίνει στα τέλη της δεκαετίας του '50 και από το 1957 άρχισε να αναλαμβάνει τηλεοπτικούς ρόλους.Κατά τη δεκαετία του '80 έλαβε δευτερεύοντες αλλά σημαντικούς ρόλους στις σειρές Τα Πουλιά Πεθαίνουν Τραγουδώντας (The Thorn Birds) και το 1985 εμφανίστηκε στη σειρά του Άαρον Σπέλινγκ Οι Κόλμπις (The Colbys), spin-off της σειράς Δυναστεία (Dynasty). Ο ρόλος της στη σειρά Τα Πουλιά Πεθαίνουν Τραουδώντας της χάρισε το τρίτο της Έμμυ[24]. Κατα τις αρχές της δεκαετίας του '80, οι παραγωγοί της σειράς Falcon Crest της πρότειναν τον πρωταγωνιστικό ρόλο της Άντζελα Τσάνινγκ, αλλά εκείνη τον απέρριψε και τον ανέλαβε τελικά η φίλη της Τζέιν Γουάιμαν.
Στην προσωπική της ζωή παντρεύτηκε 2 φορές και απόκτησε ένα παιδί, ενώ είχε θυελλώδης σχέσεις τόσο με άντρες όσο και με γυναίκες, ανάμεσα τους και με την Τζόαν Κρόφορντ.Έφυγε από τη ζωή το 1990 στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, σε ηλικία 82 ετών.