Παρασκευή 31 Μαΐου 2019

Η Ποπ μουσική  αποτελεί για την Ελλάδα ένα ξενόφερτο είδος μουσικής. Ίσως γι’ αυτό ποτέ στο παρελθόν δεν είχε αναπτυχθεί ολοκληρωτικά. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ουσιαστικά η ελληνική Ποπ μουσική από τις αρχές του 21ου αιώνα και ιδιαίτερα σήμερα ανήκει στα δημοφιλή ακούσματα των Ελλήνων. Κι αυτό γιατί η βάση του ελληνικού τραγουδιού ήταν η λαϊκή μουσική. Η Ελληνική ποπ σκηνή γνώρισε μεγάλη έξαρση στην δεκαετία του ’60, αλλά με περισσότερα διασκευασμένα χιτ του εξωτερικού, μεταφρασμένα στα Ελληνικά. Στα ‘70’ς τα πράγματα έγιναν πιο αυθεντικά.

Τόσο μερικοί σόλο καλλιτέχνες, αλλά και συγκροτήματα έκαναν απίστευτη επιτυχία στην νεολαία της εποχής, που και λόγο χούντας, «δίψαγε» για λίγο αμφισβήτηση και για πιο ανέμελο στιλ. Οι Poll Socrates Drunk the Conium, Δημήτρης Πουλικάκος & Εξαδάχτυλος, Πελόμα Μποκιού, Νοστράδαμος, ο Πασχάλης, ο Ρόμπερτ, η Μπέσσυ, η Ελπίδα, η Μαρίνα, η Βίκυ, ο Γιώργος Ρωμανός και κάποιοι ακόμα ήταν τα είδωλα της νεολαίας με ποπ και ροκ γούστα.Για όσους γεννηθήκανε τέλη  δεκαετίας του 70 αλλά και λίγο αργότερα, τα ελληνικά pop των 90's θα μείνουν στη μνήμη χαραγμένα για πάντα. Η διαχρονικότητα που επιδεικνύουν κάποια τραγούδια από τα τιμημένα 90s, για παράδειγμα, δεν οφείλεται μόνο στη νοσταλγική διάθεση των σημερινών τριαντάρηδων αλλά και στο μεράκι των δημιουργών τους.

Μια δεκαετία που η ελληνική showbiz γιγαντώθηκε και μαζί της η ελληνική δισκογραφία. Μέσα σε χιλιάδες κομμάτια που κυκλοφόρησαν, υπήρξαν και πάρα πολλά ντουέτα που έγιναν μόδα ειδικά εξαιτίας της τεράστιας επιτυχίας του διδύμου Βίσση-Καρβέλα.Kαλλιτέχνες πολλοί όπως  Πωλίνα, Χαριτοδιπλωμένος,Ρακιντζής,Δάντης,Μπίγαλης,Αλέξια ,Μαντώ και πολλλοί άλλοι ακόμα.

Μια δεκαετία που ξεκίνησε με τον pop ήχο να κυριαρχεί στην ελληνική μουσική, και τον λαικό να τον διαδέχεται από τα μέσα της και έπειτα με την μόδα των ελληνάδικων.
Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Νίκος Νικολαίδης καυτηριάζει με τον δικό του τρόπο , εν έτη 1983  με την Γλυκιά Συμμορία την τότε εποχή η κάποια εποχή  του παρελθόντος η του μέλλοντος.Η ταινία αποτέλεσε τον οιωνό, μιας νέας εποχής που θα είχε ως οδηγό έναν άσκοπο αμοραλισμό και μια σειρά από βαρετά καταναλωτικά πρότυπα.Η ταινία είναι μια μελέτη πάνω στο νέο πρόσωπο μίας αστικής κοινωνίας όπου όλοι παρακολουθούνται, ελέγχονται και λογοδοτούν για τις πράξεις τους. Είναι όμως και μια ιστορία χαράς και τρυφερής αγάπης. Μια μουσική θανάτου, μια αποθέωση χρωμάτων, γλυκιάς βίας και ονείρου.Η ταινία, παραγωγής αποτελεί το δεύτερο μέρος της τριλογίας ταινιών την οποία ο σκηνοθέτης ονόμασε «Τα χρόνια της χολέρας». Η τριλογία ξεκίνησε με την ταινία Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα (1979) και τελείωσε με το Ο χαμένος τα παίρνει όλα (2002), και αφορά τις τελευταίες δεκαετίες του εικοστού αιώνα. Η ομάδα ζει σε ένα σπίτι-σκηνικό με έντονες ροκ επιρροές από τη δεκαετία του 1950. Juke Box, κούκλες, μεγάλες χειροποίητες κινηματογραφικές αφίσες παντού. Το εικαστικό μέρος της ταινίας (Μαρί Λουίζ Βαρθολομαίου) είναι πολύ σημαντικό για την προώθηση της δράσης και, όπως σε όλες τις ταινίες του Νικολαϊδη, είναι εξαιρετικά φροντισμένο, πολύχρωμο, σκοτεινό και προκλητικό. Τέσσερα νεαρά άτομα ζουν σε μια μονοκατοικία-κοινόβιο και ζουν από μικροκλοπές. Η συμπεριφορά τους τραβάει την προσοχή του κράτους, το οποίο αρχίζει να τους παρακολουθεί. Παρακρατικοί ζώνουν το σπίτι τους, με επικεφαλής έναν σιωπηλό άντρα.

Πέμπτη 30 Μαΐου 2019

Blaine L. Reininger .Έγραψε μουσική ιστορία με την αρτίστικη no-new wave αμερικανο-ευρωπαϊκή κολεκτίβα των Tuxedomoon,ενός πρωτοπόρου συγκροτήματος που συνδύαζε την ηλεκτρονική με τη ροκ μουσική, το θέατρο με τον χορό κα την performance, στο ‘Παρασκήνιο’.Ο Reininger είναι ο τελευταίος Αμερικανός εξόριστος, ένας καλλιτέχνης στην παράδοση του Έρνεστ Χέμινγγουέι, της Γερτρούδης Στάϊν και του Τζακ Κέρουακ, που δημιουργεί και εμπνέεται έξω από τα σύνορα της χώρας του.  Δημιούργησε μια εξαιρετική προσωπική δισκογραφία που ξεκίνησε το 1982 από την εκλεκτική βελγική δισκογραφική της Crepuscule, έγραψε μουσική για θέατρο και κινηματογράφο με σκηνοθέτες όπως ο Μιχάλης Μαρμαρινός, ο Στάθης Λιβαθηνός και ο Νίκος Τριανταφυλλίδης. Από το 1998 επέλεξε να ζει στην Αθήνα. Από τότε που μετεγκαταστάθηκε στην Ελλάδα στα τέλη της δεκαετίας του 1990, λίγο πριν από το θάνατο της γυναίκας του JJ La Rue , η συμμετοχή του σε έργα κινηματογράφου και θεάτρου αυξήθηκε με  soundtrack, όπως The Manic Man , Danton's Death και Elektra.Το 2017 ο Blaine L. Reininger θα συνεργαστεί με την Ιταλική ψυχεδελική-progressive μπάντα Twenty Four Hours για το έκτο άλμπουμ της.
Το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου 1977.  Η Αισθητική της Αναρχίας, το να ζεις δηλαδή σύμφωνα με τις ανάγκες και τις επιθυμίες της ελεύθερης βούλησης σου, χωρίς κανένα εξωτερικό πρόσκομμα, είναι μία θεματική που απασχόλησε τη μεγάλη οθόνη, από την πρώτη εκείνη στιγμή που καταπιάστηκε μαζί της το τρομερό παιδί του παγκόσμιου κινηματογράφου, Λουίς Μπουνιουέλ (1900-1983).Ελεύθερα μεταφέροντας το μυθιστόρημα του Πιερ Λουίς "Η Γυναίκα Και Το Νευρόσπαστο" (1898), ο Ισπανός σουρεαλιστής, στα 77 του χρόνια, αποδεικνύει την ακούραστη εικονοκλαστική του έκφραση και το μοναδικό του χιούμορ. Το πανέμορφο απόσταγμα όλης της ζωής και της πορείας του, όπως πάντα χλευάζει τη λογική, λατρεύει τα όνειρα και περιφρονεί αστικούς τρόπους και σύμβολα. Ο Μπουνιουέλ  εξέφρασε στο έργο του -με πρωτοτυπία, πάθος, ειρωνεία, εικονοκλαστική διάθεση και ρήξη προς τα ταμπού της εποχής του- την αναζήτηση του τρελού έρωτα των σουρεαλιστών καλλιτεχνών. Μέσα σε αυτόν τον έρωτα, ο μεγάλος κινηματογραφιστής βρήκε την ευκαιρία να εκφράσει τις ιδιότυπες αναζητήσεις της ερωτικής επιθυμίας, τους μυστηριώδεις δαίδαλους που διασχίζει για να φτάσει στον προορισμό της, στο σκοτεινό και απομακρυνσμένο αντικείμενό της.. Ο σκηνοθέτης του "Ανδαλουσιανού Σκύλου", μετά από πενήντα χρόνια κινηματογραφικής περιπλάνησης, μας αποχαιρετά με ένα ματωμένο νυχτικό και μια έκρηξη βόμβας τρομοκρατών. Ο παθιασμένος έρωτας ενός αριστοκράτη για μια νεαρή που τον οδηγεί στην ψυχική καταρράκωση και την καταστροφή. Στον κεντρικό ρόλο ο μόνιμος συνεργάτης του Μπουνιουέλ, Φερνάντο Ρέι, ενώ τον κεντρικό γυναικείο ρόλο ερμηνεύουν δύο πρωταγωνίστριες, η Carole Bouquet και
Ángela Molina. Υποψήφια για Όσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας & διασκευασμένου σεναρίου.
Θυμαστε το υποβρύχιο Stingray;;Ήταν μια ιδέα του ζεύγους Gerry και Sylvia Anderson από το 1964. Πολυτάλαντα άτομα και ανήσυχα και οι δύο, είχαν μια ιδιαίτερα αξιοπρόσεχτη πορεία στον χώρο του θεάματος, με σενάρια, σχεδιασμό κοστουμιών, αλλά και αφηγήσεις σε ντοκιμαντέρ και παιδικές ταινίες(μεταξύ άλλων), στο ενεργητικό τους. Oι πρωταγωνιστές ήταν μαριονέτες και η σειρά αφηγοταν της περιπέτειες του υποβρυχίου Stingray.Κρατησε για ένα χρόνο 1964-65 ,μετά ,το ζευγοςAnderson δημιούργησε την επίσης διάσημη σειρά με μαριονέτες Thunderbirds.

Τετάρτη 29 Μαΐου 2019

Έντονη φημολογία περί παραγωγής του sequel του Bohemian Rhapsody κάνει τον γύρο του internet τις τελευταίες ημέρες.

Ο Rudi Dolezal, παραγωγός αρκετών video clips των Queen ήταν ο πρώτος που έκανε αναφορά για sequel, λέγοντας πως κάτι τέτοιο συζητιέται ανάμεσα στον Brian May, τον Roger Taylor αλλά και τον manager της μπάντας Jim Beach.Το «Bohemian Rhapsody» κέρδισε  4 Όσκαρ, και είναι λογικό η συζήτηση περί sequel να είναι υπαρκτή.Αναμένονται νέα..
Η επιτυχία του Bohemian Rhapsody φαίνεται πως άνοιξε την όρεξη και σε άλλους παραγωγούς, καθώς σύμφωνα με πληροφορίες μια νέα βιογραφική ταινία για τους Sex Pistols βρίσκεται στα πρώτα στάδια της παραγωγής της.Η ζωή των Sex Pistols, λοιπόν, θα μεταφερθεί όπως όλα δείχνουν στη μεγάλη οθόνη.Οι Sex Pistols ήταν πανκ συγκρότημα, ένα από τα πρώτα συγκροτήματα που ξεκίνησαν το είδος στην Αγγλία, κι επηρέασαν πολλά μεταγενέστερα συγκροτήματα τόσο σε μουσικό επίπεδο, όσο και καθιερώνοντας το πανκ σαν μόδα.

Το γκρουπ σχηματίστηκε το 1975 και ουσιαστικά διαλύθηκε το 1978 με την αποχώρηση του τραγουδιστή Τζόνι Ρότεν.Σύμφωνα με πληροφορίες η Starlight Pictures και η σκηνοθέτης Ayesha Plunkett θα ξεκινήσουν την παραγωγή μιας ταινίας για το punk συγκρότημα, ενώ η ταινία θα επικεντρώνεται στους Malcolm McLaren και Vivienne Westwood.

Η σκηνοθέτης Ayesha Plunkett μίλησε για το project της στην Βρετανική εφημερίδα Daily Star: «Εντυπωσιαστήκαμε με την υποδοχή που είχε το Bohemian Rhapsody. Καταλάβαμε ότι το κοινό διψά για τέτοια films».

Η εταιρία παραγωγής της Plunkett θα αρχίσει το casting τις επόμενες εβδομάδες, με τους πρώτους υποψήφιους να έχουν ήδη μπει στα μπλοκάκια της εταιρίας.

Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, η ταινία θα καλύψει όλες τις λεπτομέρειες της σύντομης, αλλά πολύ επιδραστικής πορείας των πρωτοπόρων της Αγγλικής punk rock σκηνής.

Η ταινία αναμένεται να κάνει πρεμιέρα σε 18 μήνες από σήμερα.
Στις 13 Φεβρουαρίου 1970 η Vertigo Records κυκλοφόρησε το μνημειώδες ομότιτλο ντεμπούτο των Black Sabbath, του album που άλλαξε την ιστορία της σκληρής μουσικής.

Ακριβώς 50 χρόνια μετά, οι Zakk Sabbath, το all-star tribute group των Black Sabbath στο οποίο πρωταγωνιστεί ο Zakk Wylde (Black Label Society, Ozzy Osbourne), θα επανακυκλοφορήσουν τον δίσκο!

Ο δίσκος θα τιτλοφορείται απλώς «Vertigo» και θα βγει στην αγορά στις 13 Φεβρουαρίου 2020. Πρόθεση του Wylde και της μπάντας του είναι να ακολουθήσουν πιστά τον τρόπο που ηχογραφήθηκε το καθοριστικότερο heavy metal album όλων των εποχών: live σε πλήρως αναλογικό studio και μέσα σε 24 μόλις ώρες.

Η όλη διαδικασία θα κινηματογραφηθεί από συνεργείο, και το DVD θα συνοδεύει το album που πρόκειται να τυπωθεί σε μόλις 500 αντίτυπα.
Οι Megadeth βρίσκονται στο studio για την ηχογράφηση του διαδόχου του «Dystopia».
Το συγκρότημα δουλεύει μαζί με τον παραγωγό Chris Rakestraw, ο οποίος είχε κάτσει πίσω από την κονσόλα και το 2016.
Σε ότι έχει να κάνει με τα νέα τραγούδια, ο Dave Mustaine έχει δηλώσει ότι σκοπός του είναι να ολοκληρώσει 12 – 13 τραγούδια. Ήδη 8 από αυτά είναι έτοιμα, όπως είχε δηλώσει τον Μάρτιο.Ας δούμε φωτό απ το στούντιο μέσα.


Εφευρέτης του συνθεσαϊζερ Theremin  και πρωτοπόρος της ηλεκτρονικής μουσικής.Ο λόγος βεβαίως για τον Αμερικανό Robert Moog.Ο Robert Moog γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη στις 23 Μαΐου 1934 και μεγάλωσε στο Flushing του Queens . Αποφοίτησε από το Bronx High School of Science το 1952.Ως αγόρι, οι γονείς του Moog τον ανάγκαζαν να σπουδάσει  πιάνο, αλλά προτιμούσε να περνάει τον χρόνο του στην αίθουσα εργασίας του πατέρα του, στην εταιρεία Edison . Έγινε γοητευμένος από το tammin , ένα ηλεκτρονικό όργανο που ελέγχονταν με τη μετακίνηση των χεριών στις κεραίες ραδιοφώνου . Το 1949, ηλικίας 14 ετών, έφτιαξε ένα από τα σχέδια που εκτυπώθηκαν στο Electronics World,ένα ηλεκτρονικό περιοδικό της εποχής τότες .Στα μέσα της δεκαετίας του 60, ο  Robert Moog ανακάλυψε ένα νέο σύμπαν ήχων σε μουσική με την εφεύρεσή του  Moog Synthesizer. Το στύλ και οι ήχοι αυτού του μουσικού οργάνου θα έρθουν να καθορίσουν μια γενιά μουσικής, που χαρακτηρίζεται σε μεγάλο βαθμό από τα τραγούδια των The Beatles, The Doors, Stevie Wonder, Kraftwerk και πολλοί άλλοι.Η εφεύρεσή τουσυνθέτη Robert Moog το 1964 (σε συνεργασία με τον Herb Deutsch) έφερε επανάσταση σχεδόν σε κάθε είδος μουσικής, προσφέροντας στους ερμηνευτές νέες δυνατότητες για να εκφράσουν τη δημιουργικότητά τους. ο 1970 τιμηθηκε με το βραβειο Grammy “Trustees Award” και το 2002 με το Grammy “Tech Award”. Το συνθεσαϊζερ Moog εχει χρησιμοποιηθει σε αλμπουμ των Pink Floyd, Kraftwerk, The Neptunes, Black Eyed Peas κ.α.

Τρίτη 28 Μαΐου 2019

Ο JOHN CARPENTER ΘΑ ΕΚΑΝΕ ΝΕΑ ΤΑΙΝΙΑ ΤΡΟΜΟΥ ΥΠΟ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ.Το συμπαθητικό αλλά οπωσδήποτε όχι κάτι ιδιαίτερο The Ward (2010) ήταν η τελευταία σκηνοθετική του απόπειρα.

Ωστόσο, πρόσφατες δηλώσεις του στο Collider.com άφησαν ανοικτό το ενδεχόμενο για μια μελλοντική ταινία τρόμου ή δράσης…υπό αυστηρές όμως προϋποθέσεις. Σε μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη όπου ο Carpenter μίλησε για μια ευρεία γκάμα θεμάτων γύρω από τον κινηματογράφο και την πολιτική κατάσταση της σημερινής εποχής, κάποια στιγμή προέβη στην ακόλουθη αινιγματική δήλωση:

Δεν έχω κάτι προγραμματισμένο αλλά δουλεύω πάνω σε διάφορα πράγματα. Έκανα πολλές ταινίες με αποτέλεσμα να «καώ» και έπρεπε να σταματήσω για ένα διάστημα. Πρέπει να ζήσω κιόλας. Θα πρέπει οι συνθήκες να είναι σωστές για να το ξανακάνω. Θα μου άρεσε να κάνω άλλο ένα φιλμ τρόμου ή μια σπουδαία περιπέτεια. Θα ήταν ένα project που θα έπρεπε να έχει τον σωστό προϋπολογισμό. Σήμερα, αναγκάζουν τους νέους σκηνοθέτες να κάνουν ταινίες για 2 εκατομμύρια δολάρια όταν η ταινία έχει γραφτεί για προϋπολογισμό 10 εκατομμυρίων δολαρίων. Συνεπώς πρέπει να τα «συμπιέσεις» όλα μέσα σ’ αυτό το εύρος και γι’ αυτό δεν θέλω να κάνω κάτι τέτοιο.

Σίγουρα κατανοητός ο προβληματισμός του Carpenter αλλά στο ευμετάβλητο τοπίο του κινηματογράφου ποτέ δεν ξέρεις πότε θα πει κάποιος την τελευταία του λέξη. Πάντως στην ίδια συνέντευξη ο Carpenter δήλωσε πως θα ήθελε να ασχοληθεί και με τηλεοπτική σειρά κάτι που άλλωστε έχει ήδη ξανακάνει στην πιο πρόσφατη ιστορία του (βλέπε Masters of Horror).

Για να δούμε…
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΔΥΟ ΔΙΑΣΗΜΑ HORROR FRANCHISES.
Πρόσφατα κυκλοφόρησαν στην πιάτσα κάποια νέα για δύο πολύ γνωστά franchise τρόμου. Το πρώτο αφορά το The Purge που μετρά μέχρι σήμερα 4 ταινίες. Το δυστοπικό action horror franchise θα αποκτήσει άλλη μια ταινία στην ιστορία του η οποία θα βγει στις 10 Ιουλίου 2020. Λέγεται μάλιστα ότι θα είναι και το τελευταίο αλλά ποιος μπορεί να είναι σίγουρος για κάτι τέτοιο;

Το άλλο franchise που θα μας απασχολήσει είναι το Saw. Ναι καλά διαβάζετε. Το ήδη ξεχειλωμένο από ταινίες (8 μέχρι σήμερα!) horror franchise θα συνεχίσει να αναπτύσσεται αλλά με τη μορφή reboot. Συγκεκριμένα ο ηθοποιός και κωμικός Chris Rock συνεργάζεται ως εκτελεστικός παραγωγός με την Lionsgate και την Twisted Pictures για τη δημιουργία reboot του Saw.

Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, σκηνοθέτης του reboot θα είναι ο Darren Lynn Bousman ο οποίος μέχρι σήμερα έχει σκηνοθετήσει μεταξύ άλλων τα Saw II, Saw III και Saw IV.
THE SOUND: Η ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΗ ΑΦΑΝΗΣ ΒΡΕΤΑΝΙΚΗ ΜΠΑΝΤΑ ΤΩΝ 80S.Σχηματίστηκε στο Νότιο Λονδίνο το 1979 από τα απομεινάρια της μπάντας punk Outsiders . Η αρχική σύνθεση των Sound αποτελείται από τους Adrian Borland (φωνητικά, κιθάρα) , Graham Bailey (μπάσο κιθάρα),  μαζί με τον Mike Dudley (τύμπανα) και Benita "Bi" Marshall (πληκτρολόγιο, σαξόφωνο, κλαρινέτο). Έκαναν το ντεμπούτο τους με το άλμπουμ  Physical World το 1979. Το Theopardy , το ντεμπούτο τους άλμπουμ, ηχογραφήθηκε  με χαμηλό κόστος και κυκλοφόρησε το Νοέμβριο του 1980 .Κατόπιν ήρθε και το “Propaganda”, ηχογραφημένο κι αυτό το 1979, αλλά χωρίς να δει το φως της δημοσιότητας μέχρι το 1999. Δεύτερο καθαρό διαμάντι.Το 1983, οι The Sound κυκλοφόρησαν  ένα κοινό EP σε συνεργασία με τον τραγουδιστή Kevin Hewick.Οι ομοιότητες με τους Joy Division πάρα πολλές. Αλλά πέρα από την αναμενόμενη παραδοχή: «Μα γιατί οι Division άφησαν τέτοια παρακαταθήκη, ενώ οι Sound έπεσαν στην ανυποληψία;», σταδιακά κατάφερα να τοποθετήσω τους δεύτερους στη χορεία των σπουδαίων post punk συγκροτημάτων.
ΑΦΑΙΡΕΣΑΝ ΤΗΝ ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΑΦΗΣΑΝ ΜΟΝΟ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΣΤΟ ΠΙΟ ΘΡΥΛΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΟ.Πρόκειται για το We Are the Champions των Queen, το οποίο περιλαμβάνεται στο άλμπουμ News of the world που κυκλοφόρησε στις 28 Οκτωβρίου 1977, τη σύνθεση και τους στίχους του τραγουδιού υπογράφει ο Φρέντι Μέρκιουρι, ο οποίος κάνει τα κύρια φωνητικά στο τραγούδι με τα υπόλοιπα μέλη του γκρουπ να ακολουθούν σε δεύτερη φωνή.

Ένα τραγούδι που άντεξε στο χρόνο, καθώς λόγω του τίτλου του αποτελεί έναν άτυπο «ύμνο» αθλητικών αναμετρήσεων, κυρίως κατά τη στιγμή της απονομής των τροπαίων στις νικήτριες ομάδες μιας σειράς διοργανώσεων, τόσο σε εθνικό, όσο και σε διεθνές επίπεδο.

Η ιστοσελίδα Playback.fm αφαίρεσε την μουσική από πολλά βίντεο κλιπ του θρυλικού τραγουδιού και τα σύνθεσε όλα μαζί σε ένα καταπληκτικό βίντεο που μόλις το ακούσετε πραγματικά θα ανατριχιάσετε.

Σάββατο 25 Μαΐου 2019

Με μία Ιαπωνία που θυμίζει περισσότερο την ατμόσφαιρα του Blade Runner, o Ridley Scott σκηνοθετεί μία κλασική αστυνομική ιστορία, με μοντέρνα αισθητική.Δύο αστυνομικοί της Νέας Υόρκης αναλαμβάνουν να συνοδεύουν έναν δολοφόνο της Ιαπωνικής μαφίας, πίσω στην χώρα του. Όταν φτάσουν, αυτός καταφέρνει να αποδράσει και οι δύο αστυνομικοί θα πρέπει να διεισδύσουν στα άδυτα της ιαπωνικής μαφίας για να τον εντοπίσουν.     Η φωτογραφία της ταινίας είναι απο τον μετέπειτα μελλοντικό σκηνοθέτη Jan de Bont ,γνωστό για της ταινίες του The Haunted 1999  και Speed 1995.Ο  Jackie Chan , προσεγγίσθηκε για πρώτη φορά για να κάνει της  σκηνές δράσης και να παίξει ένα μικρό κομμάτι ως κακοποιός, αλλά αποφάσισε ότι ο ρόλος δεν ταιριάζει με τις αξίες και  την εικόνα του και έτσι αρνήθηκε.Η ταινία άρχισε να γυρίζετε το Νοέμβριο του 1988 και τελείωσε τον Μάρτιο του 1989. Ο Ιάπωναςηθοποιός Yūsaku Matsuda , ο οποίος έπαιξε τον Sato, πέθανε από καρκίνο της ουροδόχου κύστης λίγο μετά την ολοκλήρωση της ταινίας.  Ο σκηνοθέτης Ridley Scott αφιέρωσε την ταινία στη μνήμη του.

Το υψηλό κόστος και η γραφειοκρατία που σχετίζονται με τα γυρίσματα στην Ιαπωνία ώθησαν τον Scott να δηλώσει ότι ποτέ δεν θα κινηματογραφούσε ξανά στη χώρα αυτή. Ο Scott τελικά αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα και να ολοκληρώσει την ταινία στην κοιλάδα Napa της Καλιφόρνιας .

Αυτή η ταινία σηματοδοτεί την πρώτη συνεργασία μεταξύ Hans Zimmer και Ridley Scott. Ωραία ατμόσφαιρα, ωραία πλοκή, ωραία μουσική, όλα ωραία είναι σε αυτήν την ταινία.
«Metallica: Through the Never» – Ένα επικών διαστάσεων μουσικό ντοκιμαντέρ στην ΕΡΤ2 Παρασκευή 31 Μαΐου 2019, στις 00:45 . Ένα ντοκιμαντέρ επικών διαστάσεων, το οποίο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και μουσικό γεγονός, αφιερωμένο στους Metallica . Κατά τη διάρκεια μιας συναυλίας των Metallica, ένας νεαρός υπάλληλος της παραγωγής αναλαμβάνει μια αποστολή ρουτίνας, η οποία θα εξελιχθεί απρόοπτα σε σουρεαλιστικό εφιάλτη. O νεαρός Ντέιν ΝτεΧάαν («The Amazing Spider-Man 2», «Chronicle», «Place Beyond the Pines», «Valerian and the City of a Thousand Planets») υποδύεται τον Τριπ στον πρωταγωνιστικό ρόλο.        Το ντοκιμαντέρ ήταν υποψήφιο για Βραβείο Grammy καλύτερου μουσικού βίντεο μεγάλου μήκους.  Η σκηνοθεσία και το σενάριο είναι του βραβευμένου Nιμρόντ Αντάλ.       
Τα 10 Δεκάρια 1987.Τα δεκα δεκαρια τα θυμαστε ??? H παραγωγή
ηταν της θρυλικής Columbia.
2 χρόνια πριν κυκλοφορήσει τον πρώτο της δίσκο η Καίτη Γαρμπή ("Πρόβα" 1989), συμμετείχε στη συλλογή με διασκευές ,Τα Δέκα Δεκάρια. Στον δίσκο αυτό η Καίτη έκανε την πρώτη της επιτυχία με το τραγούδι Στο Σαν Τροπέ&. Στο άλμπουμ αυτό όμως έκανε και την πρώτη της εμφάνιση σε ελληνικό δίσκο η Μαντώ, με τα τραγούδια "Στα Ζεστά Φεγγάρια" και "Το Γράμμα". Στο ίδιο άλμπουμ συμμετείχαν επίσης οι Σοφία Βόσσου, Ανδρέας Μικρούτσικος, ο ποιοτικος εντεχνος Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Σάκης Μπουλάς, Στέλιος Σταυράκης και η Πωλίνα, που με τη διασκευή της στο "Ροζ Μπικίνι" έκανε το άλμπουμ να εκτοξευτεί!                             
Tracklist
1 –Πωλίνα Το Ροζ Μπικίνι (Itsy, Bitsy, Teenie, Weenie)
2 –Αντρέας Μικρούτσικος Kάρολ (Oh Carol)
3 –Καίτη Γαρμπή Στο Σαν Τροπέ (Saint Tropez Twist)
4 –Λαυρέντης Μαχαιρίτσας Θέλω (I'd Love You To Want Me)
5 –Μαντώ Στα Ζεστά Φεγγάρια (The Land Of 1.000 Dances)
6 –Σάκης Μπουλάς Η Μπούλα (Wooly Bully)
7 –Καίτη Γαρμπή Γλύκα (Sugar-Sugar)
8 –Μαντώ Το Γράμμα (The Letter)
9 –Σοφία Βόσσου Τη Νύχτα Αυτή (Sympathy)
10 –Στέλιος Σταυράκης* Hello Μαίρη (Hello Mary Loo)   

Παρασκευή 24 Μαΐου 2019

Bαφτήστικαν IDOLS το 1965 σε δημοψήφισμα από τους θαμώνες μια βραδιά που έπαιζαν στο Ωτο Κλαμπ στην Κηφισιά  με πρωτοβουλία της γνωστής Ελληνίδας  τραγουδίστριας Κας Δανάης.  Οι Idols ήταν ελληνικό μουσικό συγκρότημα, το οποίο εμφανίστηκε τον Οκτώβριο του 1964 και κατάφερε να παραμείνει στο προσκήνιο για μια ολόκληρη δεκαετία, μέχρι το 1974, πράγμα πολύ σπάνιο για τα Ελληνικά συγκροτήματα της εποχής.Από την σύνθεσή τους πέρασαν αρκετοί μουσικοί, με πιο βασικούς τους: Αντώνη Γιούλη (κιθάρα, όργανο), Ντέμη Ρούσσο (μπάσο), Ντίνο Παπαβασιλείου (πιάνο, όργανο), Νότη Λαλαΐτη (αρμόνιο), Μανώλη Καβουκλή (μπάσο), Τζίμη Τζιμόπουλο (ντραμς), Τζο Μισά (τραγούδι), Γιώργο Πετρίδη (τραγούδι), Λάζαρο Παπαγεωργίου (τραγούδι), Νίκο Τσιλογιάννη (ντραμς), Βασίλη Κωνσταντινίδη (ντραμς).Μέσα σε ένα χρόνο ο Ντέμης Ρούσος μετεπήδησε στους MINIS ένα άλλο συγκρότημα της εποχής που τον ήθελαν εκτός από μπασίστα και σαν βασικό τραγουδιστή. Tην θέση του Ντέμη στους Αϊντολς πήρε ο μπασίστας Μανόλης Καβουκλής.

Οι IDOLS πέντε άτομα πλέον (από 6 που ξεκίνησαν) έφυγαν για περιοδεία σε διάφορα Κλαμπ της Ευρώπης και Κυρίως της Γαλλίας και της Ελβετίας.  Την πρώτη περίοδο ηχογράφησαν τα 45ρια "He's The One/Hellow Honey", "Reward/Wanted By The Low" και "La Dem Da Da"/"Boys", αλλά δεν έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση. Μετά το 1968 άλλαξαν εταιρεία κι έκαναν στροφή στον ελληνικό στίχο και κυκλοφόρησαν αρκετές επιτυχίες, όπως τα "Τρικυμία στην Καρδιά Μου", "Τα Χρόνια Περνούν", "Ξαφνικά με Αγαπάς" κι ένα άλμπουμ το 1969 με τίτλο τ' όνομά τους.

Πέμπτη 23 Μαΐου 2019

Ο Χάρρυ Κλυνν πάντρευε τη μουσική με τη σάτιρα και άφησε ιστορία με τα βινύλια της δεκαετίας του ‘80.
Είχε δώσει τα διαπιστευτήριά του στο θέατρο και τον κινηματογράφο.Όπως και να ’χει, δε νομίζω να υπάρχει άλλος καλλιτέχνης στο είδος που υπηρέτησε, που να «κεντράρισε» τόσο επιτυχημένα στα στραβά και τα ανάποδα του δημόσιου βίου, ανοίγοντας παράλληλα δρόμους για τους επόμενους… Ελάχιστοι βέβαια ήταν αυτοί, που κατάφεραν να πλησιάσουν το «μύθο» του…O μόνος από τα στελέχη της COLUMBIA που πίστεψε στην ιδέα αυτή και τη στήριξε μέχρι τέλους ήταν ο Γιώργος Πετσίλας, που ανέλαβε μάλιστα και την παραγωγή των πρώτων δίσκων του Χάρρυ Κλυνν.
Άρχισε να γίνεται ευρύτερα γνωστός μετά την κυκλοφορία του πρώτου του δίσκου «Για δέσιμο», από τη δισκογραφική εταιρεία Columbia το φθινόπωρο του 1978.Κυκλοφόρησε ακόμα μεγάλος αριθμός από πειρατικές κασέτες με ηχογραφήματα από ζωντανές του παραστάσεις και οι ραδιοφωνικές εκπομπές «Aραμπάδες με καρούλια», «Βάσανα που 'χει η Αγάπη» που παρουσιάστηκαν από το Δεύτερο Πρόγραμμα της Eλληνικής Pαδιοφωνίας το 1981 μαζί με τον Aντώνη Aνδρικάκη.
Όλοι, ανεξαιρέτως, οι δίσκοι του υπήρξαν πρώτοι σε κυκλοφορία και ακόμα τα νούμερα-ρεκόρ πωλήσεων των δίσκων του Xάρρυ Kλυνν παραμένουν ακατάρριπτα.
Αναλυτικά η προσωπική του δισκογραφία                                         
Για Δέσιμο (1978), EMI-Columbia Δοξάστε Με (1979), EMI-Columbia Πατάτες (1981), EMI-Columbia Γεώργιος Σουρής (1982), EMI-Columbia Μαλακά... Πιο Μαλακά (1984), EMI-Columbia Έθνος Ανάδελφον (1985), PolyGram Τίποτα (1987), PolyGram Natin-Fatin (1987), PolyGram Ραντεβού με την εισαγγελία (1989), PolyGram Αποκάλυψις (1990), PolyGram Γρανίτα από τζατζίκι (1992), PolyGram The (X) Κλυνν Files Ανάποδα (1998), PolyGram Κλασσικά Ηχογραφημένα (2002), MINOS-EMI (Τα καλύτερα των 5 πρώτων δίσκων)                                                                                                         Οι συμμετοχές του στην δισκογραφία είναι οι εξής: Ζήτω το ελληνικό τραγούδι (1987), MINOS Το χαμόγελο του Τάκη (1994), UNIVERSAL Ποντιακή Ραψωδία (1997), Vasipap Φανταρίστικα (2001), Δίφωνο 
Cher.Η ενασχόλησή της με τη μουσική ξεκίνησε  όταν σε ηλικία 16 χρόνων εγκατέλειψε το σχολείο, έφυγε από το σπίτι της μητέρας της και μετακόμισε στο Λος Αντζελες, όπου έκανε μαθήματα υποκριτικής, ενώ παράλληλα δούλευε για να συντηρήσει τον εαυτό της. Άλλωστε, είχε μάθει από μικρή στις δυσκολίες, αφού ο πατέρας της εγκατέλειψε την οικογένεια και η μητέρα της, που ήταν ηθοποιός, την άφηνε σε ορφανοτροφεία, όταν αντιμετώπιζε οικονομικές δυσκολίες. Στο Λος Αντζελες γνώρισε τον Sonny Bono, ο οποίος δούλευε μαζί με τον παραγωγό Phil Spector. Ο Sonny την γνώρισε στον παραγωγό, ο οποίος την αξιοποίησε σε διάφορους δίσκους. Η Cher ξεκίνησε δειλά δειλά την μεγάλη καριέρα της.... Έπειτα από μεγάλες δισκογραφικές επιτυχίες που έκαναν ως Sonny & Cher, τη δεκαετία του 1970 επιδίωξε να μετατραπεί σε τηλεοπτική ντίβα, παρουσιάζοντας πολύ επιτυχημένα ψυχαγωγικά σόου που άφησαν εποχή και συνάντησε επιτυχία ως solo τραγουδίστρια πλέον, κατορθώνοντας 3 #1 singles στο Billboard chart και αρκετούς χρυσούς δίσκους.Γρήγορα ήρθε και το πρώτο της single που όμως απέτυχε εμπορικά. Ήταν το “Ringo I love yοu” το οποίο η Cher  κυκλοφόρησε με το ψευδώνυμο Bonnie Jo Mason και ήταν ένας ύμνος στον Ringo Star tων Beattles.Η Cher και ο Sonny παντρεύτηκαν σε ένα ξενοδοχείο στο Μεξικό τον Οκτώβριο του 1964.Το 1986 κέρδισε το βραβείο Όσκαρ A' Γυναικείου Ρόλου για τη ταινία "Κάτω από τη λάμψη του φεγγαριού". Προς τα τέλη της δεκαετίας του 1990 και έπειτα από μια "χλιαρή περίοδο" στην καριέρα της, κυκλοφόρησε το άλμπουμ Believe το οποίο πούλησε περισσότερα από 20 εκατομμύρια αντίτυπα, ενώ το ομώνυμο single μπήκε στη λίστα με τα 30 πιο εμβληματικά και εμπορικά επιτυχημένα singles όλων των εποχών.Το 2018, η Cher επέστρεψε στον κινηματογράφο για τον πρώτο της ρόλο επί της οθόνης μετά από το Burlesque του 2010 ,  στη ρομαντική μιούζικαλ ταινία κωμωδία Mamma Mia! Here We Go Again.  Εκτός της μουσικής , είναι γνωστή και για τις πολιτικές της απόψεις, τις φιλανθρωπικές προσπάθειες και τον κοινωνικό ακτιβισμό, συμπεριλαμβανομένων των  LGBT rights και της πρόληψης του HIV / AIDS .
To κλασικό καρτούν της Hanna-Barbera, Tom and Jerry θα μεταφερθεί στην μεγάλη οθόνη από την Warner Bros.Oι δυο ηθοποιοί που θα παίξουν στην ταινία είναι οι Chloë Grace Moretz, Michael Peña.Σε σκηνοθεσία τον Tim Story (που έχει κάνει τα Fantastic Four (2005) και Fantastic Four: Rise of the Silver Surfer.

Τετάρτη 22 Μαΐου 2019

Τα θρυλικά μουσικά συγκροτήματα των 60s στην Ελλάδα. Τα πρώτα συγκροτήματα εμφανίστηκαν στην Ελλάδα κατά τη δεκαετία του 1960 και αποτελούσαν απομιμήσεις των “Beatles”. Ακολούθησαν αρκετοί πειραματισμοί για να καταφέρουν να φτιάξουν αργότερα τον δικό τους μοναδικό χαρακτήρα.Τα συγκροτήματα έπαιζαν τότε, στην αρχή τους τουλάχιστον, στα λεγόμενα μουσικά πρωινά, τα οποία γίνονταν συνήθως την Κυριακή σε κινηματογράφους, πλατείες ή παραλίες. Η αποδοχή από τους νέους ήταν τεράστια και αποτελούσαν εβδομαδιαίο γεγονός σε κάθε γειτονιά. Στα μουσικά πρωινά οι επιχειρηματίες νυχτερινών κέντρων ανακάλυπταν τα καινούργια συγκροτήματα, τα αξιολογούσαν και τους πρόσφεραν, ενδεχομένως, δουλειά.Ας κάνουμε μια αναδρομή σε μερικά απ αυτά τα συγκροτήματα και της επιτυχίες τους.                                                                                             Οι The Charms ξεκίνησαν την πορεία τους το 1967 με το LP που έφερε για τίτλο το όνομά τουςΓιώργος Μελέκης, Michael Rozakis, Κώστας ΛιάκηςΚώστας ΝικολόπουλοςΚώστας ΤσερώνηςΠέτρος ΠολλάτοςΤέρης Ιερεμίας και Βασίλης Τζαβάραςείναι τα μέλη που δημιούργησαν το συγκρότημα που έμελλε να μείνει στην ιστορία ως ένα από τα πιο επιτυχημένα συγκροτήματα της ελληνικής μουσικής βιομηχανίας! Η «Γλυκιά αγαπημένη» με τον ξεσηκωτικό ρυθμό της αλλά και το περιβόητο «Τρελοκόριτσο» που διασκεύασαν ένα χρόνο αργότερα από το κλασσικό “Simon Says” των 1910 Fruitgum Company, αναδείχτηκαν σε τεράστιες επιτυχίες της εποχής εκείνης και καθιερώθηκαν ως must σε αντίστοιχα playlists! Δεν είναι τυχαίο που το original -και σχεδόν παιδικό- τραγούδι των 1910 Fruitgum Company έγινε αργότερα ένα από τα πιο επιτυχημένα singles όλων των εποχών πράγμα που αποδεικνύει πως ακόμα και με τους ελληνικούς στίχους του Κώστα Τσερώνη, η αποδοχή του από το ελληνικό κοινό δεν θα μπορούσε να είναι καθόλου διαφορετική! Ακολούθησαν πολλά ακόμα τραγούδια που τους διατηρούσαν υψηλά στις προτιμήσεις της –τότε- νεολαίας όπως: «Η ερημιά», «Κορίτσι του Βοριά», «Yanka», «Γαλάζιο όνειρο», «Έξω απ’τον κόσμο», «Εύκολη ζωή» κ.α. που κράτησαν μαζί τα μέλη του συγκροτήματος μέχρι το  1973. Η διάλυση τους διήρκεσε περίπου 4 δεκαετίες καθώς από το 2012 και μετά οι The Charms είναι και πάλι μαζί ενωμένοι και έτοιμοι να συστηθούν ξανά και στις νεότερες γενιές!

Σίγουρα η Μαίρη Αλεξοπούλου κατάφερε να τραβήξει τα βλέμματα όλης της χώρας όταν στα τέλη της δεκαετίας του 60 διασκεύασε την αισθαντική ιταλική μπαλάντα της Patty Pravo, “La bambola”!  H επιτυχία του τραγουδιού ήταν τόσο μεγάλη που κυριάρχησε στα ραδιόφωνα της Ελλάδας αποφέροντάς της πολλά κέρδη με τα οποία επιχείρησε λίγο αργότερα να δημιουργήσει τότε την δική της επιχείρηση κάνοντας μια μεγάλη παύση από την μουσική! Η Μαίρη Αλεξοπούλου θέλησε αρχικά να αφοσιωθεί στην οικογένεια της αλλά τελικά επέστρεψε στην δισκογραφία μέχρι τα 43 της, όταν ο τραγικός θάνατος της κόρης της, την ανάγκασε να αφήσει πίσω της όχι μόνο την καριέρα της ως τραγουδίστρια αλλά και τα εγκόσμια! Έκτοτε ζει ως μοναχή σε ένα μοναστήρι λίγο έξω από την Αθήνα με το όνομα Θεονύμφη! Βέβαια πριν πάρει αυτήν την απόφαση, μας άφησε πολύτιμη κληρονομιά πολλές μεγάλες της επιτυχίες όπως είναι και το προαναφερθέν «Μπάμπολα» τους ελληνικούς στίχους του οποίου υπογράφει ο Νότης Κύτταρης!


Ένα από τα πιο γνωστά και δημοφιλή συγκροτήματα της εποχής, με -επίσης- πολλές διασκευές ξένων τραγουδιών και κυρίαρχη μορφή τον τραγουδιστή Τάκη Αντωνιάδη ήταν αυτό των The Sounds! «Το έτος 2525», «Απόψε σε θέλω» και σαφώς το περιβόητο «Μάθημα» έγιναν τεράστιες επιτυχίες που εκτόξευσαν το συγκρότημα σε πωλήσεις μέχρι το 1967! Από εκείνη την χρονιά και πέρα ο τελικός σχηματισμός των μελών της μπάντας δέχτηκε πάμπολλες αλλαγές πράγμα που σίγουρα δεν βοήθησε αρκετά στην συνέχεια του!  Για την ιστορία, αναφέρουμε πως οι πολύ-τραγουδισμένοι στίχοι του Γιώργου Παπαστεφάνου για «Το Μάθημα» γράφτηκαν για να διασκευάσουν οι The Sounds το πασίγνωστο “Un bimbo sul leone” του μεγάλου ιταλού τραγουδιστή Andriano Celentano!


Οι Idols ήταν από τις λίγες περιπτώσεις συγκροτημάτων που κατάφεραν να παραμείνουν μαζί για μια ολόκληρη δεκαετία (1964-1974) καθώς τα περισσότερα σχήματα της εποχής συνήθιζαν να παρουσιάζουν στο κοινό τους μερικές μόνο επιτυχίες και μετά να χάνονται οριστικά από το προσκήνιο! Μπορεί στην αρχή οι Idols να μην κατάφεραν να εντυπωσιάσουν το ελληνικό κοινό με τα αγγλόφωνα 45άρια τους αλλά όταν έκαναν «στροφή» στον ελληνικό στίχο τότε επικράτησε κυριολεκτικός πανικός! «Τα Χρόνια Περνούν», «Ξαφνικά με Αγαπάς», «Να σε δω ξανά» και σαφώς το πασίγνωστο «Τρικυμία στην καρδιά μου» είναι μόνο λίγες από τις επιτυχίες που τους απογείωσαν. Από την σύνθεση του συγκροτήματος πέρασαν μεγάλοι μουσικοί ανάμεσα στους οποίους είδαμε και τα ονόματα των: Αντώνη Γιούλη (κιθάρα, όργανο), Ντίνο Παπαβασιλείου (πιάνο, όργανο), Νότη Λαλαΐτη (αρμόνιο), Μανώλη Καβουκλή (μπάσο), Τζίμη Τζιμόπουλο (ντραμς), Τζο Μισά (τραγούδι), Γιώργο Πετρίδη (τραγούδι), Λάζαρο Παπαγεωργίου (τραγούδι), Νίκο Τσιλογιάννη (ντραμς), Βασίλη Κωνσταντινίδη (ντραμς)αλλά και τον μεγάλο Ντέμη Ρούσσο σε ρόλο μπασίστα και όχι τραγουδιστή όπως θα περίμεναν πολλοί –παράδοξο κι όμως αληθινό-! Το «Τρικυμία στην καρδιά μου» είναι μια διασκευή στο τραγούδι “La tempesta” του Roberto Carlos που κυκλοφόρησε το 1968.

Η επόμενη τραγουδίστρια είναι από τις λίγες περιπτώσεις καλλιτεχνών που έχουν κάνει περήφανους τους Έλληνες και στο εξωτερικό! Ως Βασιλική Παπαθανασίου ίσως να μην την γνωρίζει κανένας αλλά ως Βίκυ Λέανδρος την «ξέρουν και οι πέτρες»! Εκπροσωπώντας το Λουξεμβούργο κατέκτησε το 1967 την 4η θέση στον διαγωνισμό της Eurovision με το “L’amour est bleu” ενώ μερικά χρόνια αργότερα κατάφερε πάλι για λογαριασμό της ίδιας χώρας να κερδίσει τον διαγωνισμό με το “Après Toi” που σημείωσε ρεκόρ πωλήσεων σε όλον τον κόσμο! Με έδρα την δεύτερη πατρίδα της, την Γερμανία ξεκίνησε να ηχογραφεί από τα μέσα της δεκαετίας του 60 και παραμένει ακόμα και σήμερα ενεργή στην δισκογραφία! Βέβαια οι περισσότεροι την θυμόμαστε μέσα από τις επιτυχίες της δεκαετίας εκείνης όταν τραγούδια όπως τα: «Το μυστικό», «Κουτό παιδί», «Κακομαθημένο παιδί», «Έϊ Καζανόβα» και πολλά άλλα, της προσέδωσαν τον τίτλο μιας από τις πιο εμπορικές «εξαγώγιμες» τραγουδίστριες της Ελλάδας!

Θεσσαλονίκη 1965. Ο Πασχάλης Αρβανιτίδης γίνεται η φωνή του συγκροτήματος των The Olympians όπου μαζί με τα πατριωτάκια του και επίσης πρώην μέλη του συγκροτήματος των Brahms : Βαγγέλη Κουτσοτόλη (σαξόφωνο), Κούλη Καλογιαννίδη(κιθάρα), Δημήτρη Λαζαρίδη (τύμπανα) και τον Άλκη Κακαλιάγκο (πλήκτρα) πρώην μέλος του συγκροτήματος VIPS, καταφέρνουν να γίνουν πολύ γρήγορα ένα από τα πιο επιτυχημένα εγχώρια συγκροτήματα όλων των εποχών. Και που οφείλεται αυτό; Το γεγονός πως η δεκαετία του 60 σημαδεύτηκε μουσικά από την ξενόφερτη χορευτική pop της εποχής, (τουτέστιν τα shake), και όλοι οι Έλληνες καλλιτέχνες σνόμπαραν τον ελληνικό στίχο (ή τραγουδούσαν με την χαρακτηριστική και σχεδόν κωμική ξενική προφορά) ήταν κάτι που μάλλον το κοινό «ψαχνόταν» για να απαρνηθεί, πράγμα που συνέβη και στην πραγματικότητα όταν οι The Olympians μας παρουσίασαν με σοβαρό και σαφώς ελληνικό στίχο, τραγούδια που και μπορούσαν να χορευτούν αλλά και να ξεπεράσουν σε ραδιοφωνική επιτυχία τα αγγλόφωνα! Ακόμα και οι διασκευές τους από ξένα τραγούδια καθιέρωσαν την ελληνική γλώσσα με αποτέλεσμα να έχουμε τώρα στα playlists μας αξεπέραστες επιτυχίες όπως: «Το σχολείο», «Αν μια μέρα σε χάσω», «Συγνώμη», «Ο τρόπος», «Ο Αλέξης», «Γράψε στ’αστέρια το όνομά σου», «Mammy Blue» αλλά και την αλησμόνητη διασκευή στο κλασσικό Venus”των γερμανών Shocking Blue, που μας το παρουσίασαν ως το αλησμόνητο «Κορίτσι του Μάη» το 1969!

Όταν ο Λάκης Τζορντανέλλι έφυγε από την γενέτειρά του, την Κωνσταντινούπολη, και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα το 1966 δεν έχασε πάρα πολύ χρόνο και δημιούργησε το συγκρότημα των Cinquetti ερμηνεύοντας κυρίως ξένες επιτυχίες της εποχής, διασκευασμένες στα ελληνικά. To συγκρότημα «έζησε» μόλις 4 χρόνια καθώς το 1969 ο Τζορντανέλλι θέλησε να ακολουθήσει solo καριέρα και έτσι η μπάντα διαλύθηκε αφού πρώτα μας παρουσίασε μια σειρά από επιτυχημένα σουξέ που βασίζονταν στα smash hits της παγκόσμιας βιομηχανίας! Πιο τρανταχτό παράδειγμα είναι το τραγούδι «Το κορίτσι του φίλου μου» που πρώτο-κυκλοφόρησε στα ιταλικά από τον Albano με τίτλο “La donna di un amico mio”!

To πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα ερμηνείας με ξενική προφορά είναι το τραγούδι «Στη μαμά μου θα το πω» όταν η Alba 
προσπαθούσε να μας πείσει για τις ξένες καταβολές της! Το τραγούδι έγινε ένα από τα μεγαλύτερα σουξέ της δεκαετίας παρόλο που θεωρήθηκε ιδιαίτερα «παιδικό». Η συμμετοχή του Άρη Καραντάνη στο σαξόφωνο αλλά και των Χρήστου Εμμανουήλ (κιθάρα) και Μάρκου Αλεξίου (πλήκτρα) που απάρτιζαν το μουσικό σχήμα των The Olympics έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στην επιτυχία του αλλά αυτό ήταν και το μόνο τραγούδι τους που κατάφερε να κάνει επιτυχία καθώς αργότερα όλοι τους προσανατολίστηκαν σε άλλα μουσικά σχήματα όταν ο Άρης  αποχώρησε από το συγκρότημα προκειμένου να συνεχίσει για λίγο ακόμα μαζί με την Alba, ως duo με την ονομασία Aris-Alba!

Οι Sover Group ήταν στην ουσία μια συνεύρεση διάφορων μουσικών, την ευθύνη των οποίων είχε ο παραγωγός Σώβερ Μεταξάς. Μ’ αυτό το όνομα κυκλοφόρησαν μοναχά 2 επιτυχίες και ελάχιστα ακόμα τραγούδια. Αργότερα και αναλόγως το όνομα του καλλιτέχνη που συνόδευαν, παρουσιάζονταν στο κοινό με τα διαφορετικές ονομασίες όπως: «Μάκης Καλαβρός & Sover Group» ή « Έλενα & Sover Group». Μεγάλες επιτυχίες όπως τα: «Το δικό σου μυστικό», «Αγόρι μου γλυκό», «Αντζελίνα», «Μαρία», «Μαριάνα» κ.α.τους έκαναν ιδιαιτέρως γνωστούς αλλά δεν ήταν μέχρι λίγο πριν την εκπνοή της δεκαετίας του 60 που γνώρισαν τεράστια επιτυχία με το «Σε περιμένω το άλλο καλοκαίρι» το οποίο ερμήνευε –και πάλι με την χρήση της ξενόφερτης προφοράς- η Έλενα!


Μια από τις πιο διακεκριμένες οργανικές μπάντες των 50s και 60s, Οι Johnny & the  Hurricanes μας προσφέραν  το Top Ten hit "Red River Rock" και σημείωσαν αρκετές άλλες συναυλιακές επιτυχίες και  μετέτρεψαν to rock & roll με παραδοσιακές μελωδίες. Οι Johnny and the Hurricanes  σχηματίστηκαν το 1957 από μια ομάδα φοιτητών από το  Τόλντφορντ. Ο ηγέτης της ομάδας ήταν ο σαξοφωνιστής Johnny Paris, γεννημένος John Pocisk, το 1940 στο Walbridge, Ohio. Ο Johnny Paris μεγάλωσε ακούγοντας όλους τους μεγάλους της τζαζ καλλιτέχνες . Το 1962, Οι Johnny and the Hurricanes έπαιξαν στο Star-Club στο Αμβούργο , όπου οι Beatles , τότε λιγότερο γνωστό συγκρότημα, τους είχανε Support . Το καλοκαίρι του 1959 ηχογραφήσανε το άλμπουμ "Crossfire"το οποίο έγινε  τεράστιο hit  στις ΗΠΑ και έφθασε στον αριθμό 23 .Οι Johnny and the Hurricanes μετά ηχογραφήσανε  το "Red River Rock", στην Warwick Records , και ανέβηκε στην  πρώτη δεκάδα  (αριθ. 5 στις ΗΠΑ) και πούλησε πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα.  Οι Hurricanes ανταποκρίθηκαν στην επιτυχία τους με πολλές ακόμα επιτυχίες όπως "Reveille Rock", "Rockin 'Goose", "Revival" και "Beatnik Fly".

Δευτέρα 20 Μαΐου 2019

Ένα από τα σημαντικά γυναικεία­ φωνητικά γκρουπ ήταν οι Chordettes –κουαρτέτο και χωρίς καμία συγγένεια μεταξύ τους–, που κυριάρχησαν στη δεκαετία του ’50. Οι μεγάλες τους επιτυχίες («Mr. Sandman» και «Lollipop») ακούγονται μέχρι σήμερα με κάθε ευκαιρία, σε πάρτι ή στον κινηματογράφο.Tο συγκρότημα δημιουργήθηκε το 1946.Τα αρχικά μέλη της ομάδας ήταν η Janet Ertel, η Alice Mae Buschmann Spielvogel (που αντικαταστάθηκε από την Carol Buschmann, την αδελφή της το 1947), τη Dorothy "Dottie"  Schwartz , και Jinny Osborn .Η μεγαλύτερη επιτυχία τους ήταν το " "Mr. Sandman" το 1954. . Έχουν επίσηςανέβει στο  Νο. 2 με το " Lollipop " του 1958 και επίσης με μερικά σάουντρακς απ της ταινίες ,Zorro της Disney (1959) και την ταινία Ποτέ την Κυριακή  (1961). Άλλες επιτυχίες για το συγκρότημα  περιελάμβαναν το 1956 το "Eddie My Love" , το "Born to Be With You" , "Lay Your Arms" το 1956 και "Just Between You and Me"  το 1957.

Κυριακή 19 Μαΐου 2019

Paul Mazzolini, η αλλιώς, Gazebo.Γνωστός στο ευρύ κοινό των 80s και της Ντίσκο μουσικής.Το διεθνές hit τραγούδι του " I like  Chopin " έφτασε στο νούμερο 1 σε περισσότερες από 15 χώρες.Πούλησε 8 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως και έφθασε στον αριθμό 1 των ιταλικών charts. Γεννήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου του 1960.Ως έφηβος, έπαιξε σε μια ροκ μπάντα. αργότερα μελέτησε την κλασσική κιθάρα στο Παρίσι για δύο χρόνια και ξόδεψε λίγο χρόνο στο Λονδίνο, όπου ενδιαφέρθηκε σύντομα για τη μουσική σκηνή punk. Με την επιστροφή του στην Ιταλία στις αρχές της δεκαετίας του '80, έγραψε το πρώτο του τραγούδι, "Masterpiece",  μαζί με τον φίλο του Pier Luigi Giombini (ο οποίος θα γίνει συνώνυμος συνεργάτης του). Έγινε  μεγάλη επιτυχία στην Ιταλία το 1982.Ένα χρόνο αργότερα, Ο Gazebo κυκλοφόρησε το αυτοβιογραφικό του ντεμπούτο άλμπουμ που περιέχει το τραγούδι " I like  Chopin ".Ακολούθησε το "Lunatic" το οποίο εισήλθε στο Top 20 σε όλη την Ευρώπη. Εν τω μεταξύ, ο καλλιτέχνης εξέδωσε άλλα τρία άλμπουμ: Univision (1986), The Rainbow Tales (1988) και Sweet Life(1989).Το 2007 κυκλοφόρησε το single "Ladies!" για το album "The Syndrome".
Ι will survive! Αυτό είναι σίγουρα ένα από τα τραγούδια που έχουμε χορέψει σίγουρα όποτε έχουμε παει σε κάποια ντίσκο στο παρελθόν αλλα και στο παρόν.Η σούπερ σταρ της ντίσκο Γκλόρια Γκέινορ έχει σήμερα γενέθλια. Ξεκίνησε την καριέρα της σε ηλικία μόλις 16 ετών.Γεννήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου του 1949 ."Υπήρχε πάντα μουσική στο σπίτι μας",  έγραψε στην αυτοβιογραφία της . Απολάμβανε να ακούει  ραδιόφωνο συνέχεια στο σπίτι. Η Γκέινορ άρχισε να τραγουδά σε ένα νυχτερινό κέντρο στο Newark, NJ, Όπου συστήθηκε σε μια τοπική μπάντα από έναν γείτονα. Μετά από αρκετά χρόνια παρουσίας σε τοπικούς συλλόγους , η Γκέινορ ξεκίνησε την ηχογράφηση της το 1971 στο Columbia Records.Η πρώτη πραγματική της επιτυχία ήρθε το 1975 με την  κυκλοφορία του άλμπουμ της, το Never Can Say Goodbye στηνColumbia Records. Η πρώτη πλευρά του album περιελάμβανε τρία τραγούδια ("Honey Bee", " Never Can Say Goodbye " και " Reach Out, I'll Be There").Όταν το 1978 κυκλοφόρησε το “I Will Survive” κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα γινόταν ο ύμνος των απανταχού χωρισμένων.

Μάλιστα, το κομμάτι αυτό που αποθέωσε την ντίσκο κουλτούρα, έχει μια αναπάντεχη ιστορία. Αν και όλοι νομίζουμε πως αναφέρεται στην ανάκαμψη μετά από το τέλος μιας παθιασμένης σχέσης, ωστόσο η πραγματικότητα είναι ότι γράφτηκε για έναν τελείως διαφορετικό λόγο: την επιβίωση της διάσημης τραγουδίστριας από μια δύσκολη εγχείρηση…σκωληκοειδίτιδας.Το κομμάτι κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 1978.Πως όμως αυτή η κοπέλα που γεννήθηκε πριν από 70 χρόνια στο Νιου Τζέρσι, για να ανακηρυχθεί αργότερα «Βασίλισα της Ντίσκο» από τη International Association of Disco-disc- Jockeys («αυτή ήταν η πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής μου», ομολογεί), έγινε τόσο, μα τόσο ταγμένη Χριστιανή; Μία πτώση από τη σκηνή εν έτει 1978, και ο σοβαρός τραυματισμός εξαιτίας αυτής, ήταν αρκετή. Αλλά όχι αποτρεπτική για τη συνέχιση της καριέρας της. «Σε αντίθεση με ό,τι πιστεύει πολύς κόσμος, ο χριστιανισμός είναι πολύ διασκεδαστικός. Οπότε συνεχίζω να περνάω καλά πάνω στη σκηνή και να κάνω και τους fans μου να νιώθουν όμορφα».

Σάββατο 18 Μαΐου 2019

Το 3D έπαιξε μεγάλο ρόλο στην μαγική εικόνα του κινηματογράφου. Για τα κινούμενα σχέδια οι δυσκολίες ήταν μεγάλες. Έτσι, εφευρέθηκε, από τον William Gruber, μια καινούργια πατέντα σαν παιδικό παιχνίδι που λεγόταν View Master (1939), που ξεκίνησε να εφαρμόζει σε ειδικά κυάλια την τεχνική του 3D χρησιμοποιώντας στρογγυλές καρτέλες που έχουν απεικόνηση διπλή από φιγούρες των ηρώων της Disney.Το view master ήταν ένα παιχνίδι που έμοιαζε με κιάλια. Στο μπροστινό του μέρος είχε μια υποδοχή, στην οποία τοποθετούνταν ένας χάρτινος δίσκος με φωτογραφίες. Κάθε μια από αυτές ήταν μια στατική τρισδιάστατη εικόνα. Κάθε δίσκος χωρούσε εφτά διαφορετικές εικόνες. Με το πάτημα ενός κουμπιού, μια ολόκληρη ιστορία 3D ξεδιπλωνόταν μπροστά στα μάτια μικρών και μεγάλων....                                         
 Η εταιρεία Sawyer’s ήταν η πρώτη που κατασκεύασε και προώθησε το View Master μέχρι το 1966, όπου πέρασε η ιδιοκτησία στην εταιρεία GAF (General Aniline and Film Corporation), αλλά το όνομα παρέμεινε το ίδιο, μόνο που τα θέματα των καρτελών έγερναν περισσότερο προς την τηλεόραση, τις ταινίες και την ψυχαγωγία, αντί για το θέμα ταξιδιού που είχε μέχρι τότε. Το 1981 αγοράστηκε και μετονομάστηκε σε View-Master International Group (VMI), αλλά δεν κράτησε για πολύ διότι το 1984 η εταιρεία Ideal Toy αγόρασε την VMI και είχε τον απόλυτο έλεγχο της παραγωγής των View Master. Η τέταρτη εταιρεία που διεκδίκησε την ιδιοκτησία, στα μέσα του ’80, η Tyco Toys συνέχισε την παραγωγή από το 1989 ως το 1997, όταν η Mattel, Inc. ενώθηκε με την Tyco. Η Fisher-Price, από τότε έως τώρα, κατέχει όλα τα copyrights του ονόματος View-Master και συνεχίζει να τα κατασκευάζει και να τα πουλάει.Στην Ελλάδα έγινε πολύ γνωστό τη δεκαετία του 1980.Το view master ήταν πολύ επαναστατικό, καθώς μιλάμε για μια εποχή που δεν υπήρχε καν το οικιακό βίντεο.Η διάδοση της τηλεόρασης και αργότερα του βίντεο, έκανε τo view master να ξεχαστεί.
Το Φεστιβάλ των Καννών απέτισε φόρο τιμής στον Τζον Κάρπεντερ για την προσφορά του στον κινηματογράφο. Ο Κάρπεντερ έλαβε το βραβείο Golden Coach από το σωματείο Γάλλων σκηνοθετών κατά τη διάρκεια της τελετής έναρξης της ενότητας "Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών". "Ο κινηματογράφος συνεχίζει να με συναρπάζει" δήλωσε ο 71ενός ετών Αμερικανός σκηνοθέτης."Ακόμη και σήμερα βιώνω το βαθύ μυστήριο του κινηματογραφικού μου οράματος που μου επιτρέπει να δημιουργώ ένα σύμπαν, μια ιστορία την οποία και μοιράζομαι με το κοινό σε μια σκοτεινή αίθουσα. Οι αχτιδές φωτός που ξεπηδούν μέσα από τον προβολέα συνεχίζει να με ενθουσιάζει. Ο κινηματογράφος, το φως και οι σκιές μεταφέρουν τους θεατές σε ένα άλλο κόσμο. Είμαι λοιπόν περήφανος που ανήκω στην οικογένεια του κινηματογράφου. Σας ευχαριστώ θερμά .

Αν πριν από το «Burnt Offerings» έχετε δει την «Λάμψη» τότε θα διαπιστώσετε τρομακτικές ομοιότητες. Ουσιαστικά η «Λάμψη» είναι μια κόπια του «Burnt Offerings». Το τελευταίο είναι νουβέλα του 1973 από τον Robert Marasco ενώ η «Λάμψη» είναι του 1977 από τον πολυαγαπημένο μου Stephen King. Ο Oliver Reed είναι εξαιρετικός στο ρόλο του επιθετικού πατέρα, η Karen Black ξεχωρίζει στο ρόλο της ευάλωτης και ευσυνείδητης οικοδέσποινας του σπιτιού ενώ εκείνη που κλέβει την παράσταση είναι η μια και μοναδική Betty Davis ως η ενεργητικότατη και αξιαγάπητη θεία.Μεταφυσικό θρίλερ βασισμένο στην ιδέα του στοιχειωμένου σπιτιού. Οι πρωταγωνιστές παγιδεύονται σε ένα σπίτι το οποίο με διάφορους τρόπους προσπαθεί να επιβάλλει την παρουσία του. Προσωπικά θεωρώ πως ένα από τα μεγάλα ατού της ταινίας /είναι οι εκπληκτικές ερμηνείες των πρωταγωνιστών και κυρίως του Όλιβερ Ριντ, ειδικά από την στιγμή και μετά που διχάζεται ως προσωπικότητα.Άξια αναφοράς είναι και η σύντομη εμφάνιση του Burgess Meredith (ROCKY), με άψογη Βρετανική προφορά, σε ένα ρόλο στον οποίο δεν τον έχουμε συνηθίσει.To BURNT OFFERINGS δεν έχει κυκλοφορήσει σε DVD στην Ελλάδα.

Παρασκευή 17 Μαΐου 2019

Ο Bruce Springsteen έδωσε στην δημοσιότητα το δεύτερο δείγμα μέσα από το επερχόμενο studio album του «Western Stars».

Πρόκειται για το «There Goes My Miracle», το lyric video του οποίου μπορείτε να ακούσετε παρακάτω και ακολουθεί το «Hello Sunshine».

Το album θα κυκλοφορήσει στις 14 Ιουνίου και θα περιλαμβάνει 13 τραγούδια. 

Τρίτη 14 Μαΐου 2019

Robert De Niro, Tommy Lee Jones και Morgan Freeman μαζί σε ταινία.Συγκεκριμένα η ταινία λέγεται “The Comeback Trail”.Για τον σκηνοθέτη ακόμα δεν έχουμε πληροφορίες.Η ταινία ακολουθεί τον Max Barber, έναν άνθρωπο που έχει χρέη σε αρχηγό της μαφίας και θα δημιουργήσει μια ασφαλιστική απάτη για μια κινηματογραφική ταινία γουέστερν, όπου έχει σκοπό να σκοτώσει στις πρώτες μέρες των γυρισμάτων τον αποτυχημένο και με τάσεις αυτοκτονίας ηθοποιό Duke Montana.
Οι θρυλικοί Anthrax είναι η μπάντα που θα συνοδεύσει τους εκρηκτικούς Disturbed, την Κυριακή 30 Ιουνίου, στην Πλατεία Νερού! Oι Αμερικανοί τιτάνες του thrash metal, μαζί με την σπουδαία μπάντα από το Σικάγο, θα δημιουργήσουν μία ανεπανάληπτη βραδιά σκληρού ήχου που θα κλείσει ιδανικά το Release Athens 2019.

Δευτέρα 13 Μαΐου 2019

H Peggy Lipton του "Twin Peaks" πέθανε σε ηλικία 72 ετών.   Σύμφωνα με τη δήλωση που έκαναν οι κόρες της, Rashida και Kidada Jones, η αιτία ήταν ο καρκίνος. 
Οι θρυλικοί Stranglers επιστρέφουν στη χώρα μας για μια μοναδική εμφάνιση αφιερωμένη σε όσους αγαπούν τα ‘70s και τα ‘80s!            Την Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου 2019, το FUZZ club υποδέχεται τους πολυαγαπημένους «άντρες με τα μαύρα» του ελληνικού κοινού, σε μια βραδιά γεμάτη κέφι, χορό και τραγούδια που έχουν μεγαλώσει γενιές και γενιές.

Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου 2019 @ FUZZ CLUB
Οι πόρτες ανοίγουν στις 21:00

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ:

Πειραιώς 209 και Πατριάρχου Ιωακείμ 1, Ταύρος, 17778

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ:

- 25 ευρώ (early bird)
- 30 ευρώ (αρχική φάση προπώλησης)
- 33 ευρώ (τελική φάση προπώλησης και ταμείο)

ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ:

Φυσικά σημεία: Καταστήματα PUBLIC και εκδοτήριο TICKET SERVICES (Πανεπιστημίου 39, εντός στοάς Πεσαμαζόγλου)
Τηλεφωνικά: 210 72 34 567
Ηλεκτρονικά: www.ticketservices.gr & www.tickets.public.gr     

Σάββατο 11 Μαΐου 2019

Η Ελληνίδα μάνα στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο.Αθάνατη Ελληνίδα μάνα! Κλισέ έκφραση ή μήπως μια πραγματικότητα που διαπερνά κάθε μας δραστηριότητα από την παιδική μας ηλικία; Με αφορμή την ημέρα της μητέρας κάνουμε μια αναδρομή στις πιο διάσημες μανάδες του παλιού καλού ελληνικού κινηματογράφου. Από την Πάστα Φλώρα, στην πολίτισσα μαμά του Κιοπέουγλου (Κώστα Βουτσά) ή την Ελένη Ζαφειρίου έχουμε το χάρτη όλων των τύπων γυναικών της ελληνικής οικογένειας.Από τις άξιες εκπροσώπους του δράματος ή έστω και του μελοδράματος και της ηθογραφίας και τις Ελένη Ζαφειρίου, Μαλαίνα Ανουσάκη και Νίτσα Τσαγανέα, περνάμε σε πιο ανάλαφρες και κωμικές παρουσίες, όπως είναι η Σμάρω Στεφανίδου, η Μαίρη Μεταξά και φυσικά η Μαίρη Αρώνη.Ακόμα και όσοι δεν γνωρίζουν πολλά από τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο, βλέποντας την Ελένη Ζαφειρίου είτε σε κάποια παλιά ταινία, είτε σε κάποια ασπρόμαυρη φωτογραφία θα αναγνωρίσουν στο πρόσωπό της την πλέον δημοφιλή ελληνίδα πρωταγωνίστρια που στην πολύ σπουδαία καριέρα της υποδύθηκε τον ρόλο της μάνας στην συντριπτική πλειοψηφία των ταινιών στις οποίες συμμετείχε.Πάμε να δούμε μερικές.                                                                                       Ακόμα και όσοι δεν γνωρίζουν πολλά από τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο, βλέποντας την Ελένη Ζαφειρίου είτε σε κάποια παλιά ταινία, είτε σε κάποια ασπρόμαυρη φωτογραφία θα αναγνωρίσουν στο πρόσωπό της την πλέον δημοφιλή ελληνίδα πρωταγωνίστρια που στην πολύ σπουδαία καριέρα της υποδύθηκε τον ρόλο της μάνας στην συντριπτική πλειοψηφία των ταινιών στις οποίες συμμετείχε.
Ακόμα και όταν δεν υποδύονταν την μητέρα, υποδύονταν είτε την πεθερά, είτε την θεία κάποιου παιδιού. Πάντα ωστόσο το μητρικό στοιχείο ήταν εκείνο που κυριαρχούσε στις ερμηνείες της. Σύμφωνα με τα στοιχεία, η Ελένη Ζαφειρίου συμμετείχε περίπου σε 100 ελληνικές ταινίες, στις 20 από τις οποίες υποδύθηκε την μητέρα του Νίκου Ξανθόπουλου, ενώ 23 ακόμα γύρισε με την Φίνος Φίλμ, αριθμός που είναι ρεκόρ συμμετοχών γυναίκας ηθοποιού για την ιστορική εταιρεία του Φιλοποίμην Φίνου. Κι όμως, η σπουδαία αυτή ηθοποιός, που ερμήνευσε με τόσο πάθος και ρεαλισμό τον ρόλο της μάνας, δεν είχε γνωρίζει ποτέ την πραγματική της μητέρα... 

   
Οι αξέχαστες Ελληνίδες μανάδες του ελληνικού κινηματογράφου
Η Μαίρη Αρώνη υποδύθηκε χωρίς αμφιβολία την πιο τρελή μάνα του ελληνικού κινηματογράφου. Ύφος μπλαζέ, αφέλεια που σκοτώνει και μια μοναδική ικανότητα να κάνει τις πιο άσχετες παρατηρήσεις. "Στέλιο ήρθες;" ρωτά με τέτοια φυσικότητα που θέλεις να καλέσεις το 166 για απευθείας παράδοση στο Δαφνί. Πόσες φορές άραγε δεν ένιωσε κάποιος αυτή την απελπισία στις απίθανες παρατηρήσεις της μητέρας του;       
Οι αξέχαστες Ελληνίδες μανάδες του ελληνικού κινηματογράφου
Η Μαρίκα Κρεβατά ενσάρκωσε μοναδική επιτυχία τη μαμά της κακομαθημένης Αλίκης Βουγιουκλάκη στο "Ξύλο Βγήκε Από τον Παράδεισο" που όπως κάθε μητέρα που σέβεται τον τίτλο της στην Ελλάδα, μπουκάρει σε σχολεία, φροντιστήρια και κάθε λογής δραστηριότητα του παιδιού της και ζητά το λόγο από οποιονδήποτε τολμήσει να πειράξει το σπλάχνο της. Τι κι αν ξέρει πως κατά πάσα πιθανότητα είναι το... σπλάχνο της που έχει άδικο. Το αίμα νερό δεν γίνεται. Και μετά αναρωτιώμαστε πως μα κακομαθαίνουν.   



Η Μαίρη Μεταξά, από την άλλη, ήταν το αντίπαλο δέος, αλλά σε κωμικούς κυρίως ρόλους. Ήταν η τσαούσα μάνα, η Πολίτισσα, η πληθωρική, η κακιά πεθερά που έβαζε τη μύτη της παντού. Ήταν ακόμη, η υπερπροστατευτική μάνα, κυρίως του Κώστα Βουτσά, με τον οποίο αποτέλεσαν ένα αχτύπητο και άκρως απολαυστικό δίδυμο.
Ενδεχομένως, το όνομα της να μη λέει κάτι με τη μία, όμως, δεν υπάρχει κανείς που να μην την αναγνωρίσει μόλις τη δει. Άλλωστε, με την πληθωρική της παρουσία και το αστείρευτο ταλέντο της, κατάφερε κι εκείνη να βάλει το μικρό της λιθαράκι στην «χρυσή εποχή» του ελληνικού κινηματογράφου. Κατάφερε, όμως, να γίνει και η αγαπημένη του κοινού (και ας μοιάζει με αντίφαση το να μην γνωρίζουν όλοι το όνομά της) και να ταυτιστούν μαζί της πολλές Ελληνίδες μανάδες, της εποχής εκείνης.
Και να φανταστεί κανείς πως η Μαίρη Μεταξά δεν απέκτησε παιδιά, μα ούτε και παντρεύτηκε ποτέ.                                                                                                                                                                   

Είναι η μαμά της φρεγάτας Ντέντης [Ρίκα Διαλυνά] στο «Λαός και Κολωνάκι» [1959] που το παίζει υπεράνω αλλά χρωστάει σε όλη τη γειτονιά... Ξανά μαμά υψηλής κοινωνίας αλλά αυτή τη φορά, της Μίλη Ντεκρίση [Σμαρούλα Γιούλη]στο «Φτωχαδάκια και Λεφτάδες» [1961]. Και  μια και  το συνήθισε, την επόμενη χρονιά, ξανά μητέρα της Χριστίνας [Σμαρούλα Γιούλη] στο καταπληκτικό: «ο Θόδωρος και το δίκανο» [1962].
Στην προσωπική της ζωή, υπήρξε σύζυγος και συμπρωταγωνίστρια του ηθοποιού Χρήστου Τσαγανέα και μητέρα της ηθοποιού και ποιήτριας Λιάνας Βιτσώρη – Οικονομίδη, συζύγου του κονφερασιέ Γιώργου Οικονομίδη.                                                                                                                                      

Μπορεί να έπαιξαν μαμάδες και μαμάδες... Η Δέσπω Διαμαντίδου ήταν η μαμά της Αλίκης στο «η Αλίκη στο Ναυτικό» [1961] ενώ η Σμάρω Στεφανίδου μητέρα της Καίτης Πάνου και πεθερά του Κωνσταντάρα στο «Ο τρελός τα χει τετρακόσια» [1968].  Εμείς όμως θα τις θυμόμαστε πάντα ως αντίπαλες μαμάδες στο «Γάμος αλά ελληνικά» [1964], τη μεν Σμάρω Στεφανίδου ως μαμά του Γιώργου Κωνσταντίνου , τη δε Δέσπω Διαμαντίδου ως μαμά της Ξένιας Καλογεροπούλου... Να μοιράζονται το ίδιο δωμάτιο, να μαλώνουν για το αν θα ανάψουν ή θα σβήσουν το φως, να γλωσσοτρώνε η μία την άλλη... Αξέχαστες!
Και μία μαμά  εκτός δεκάδας  και εκτός συναγωνισμού!
      

 Το 2022 έφυγε .Χρυσή  κινηματογραφική χρονιά δεν θα τη λέγαμε αλλά κάποια διαμαντάκια υπήρξαν. Ας τα δούμε αναλυτικά:  1) BLACK PHONE:  Μετ...