Alex party-Don't Give Me Your Life 1995

Πιθανότατα η καλύτερη αστυνομική ιστορία που γράφτηκε ποτέ, το θρυλικό Γεράκι της Μάλτας μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο τρεις φορές. Η συναρπαστική αφήγηση διακρίνεται για τον ωμό ρεαλισμό, την ακρίβεια και την οικονομία της καθώς και για τους φυσικούς και δυνατούς διαλόγους.

Πρωταγωνιστές της ταινίας είναι ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ στο ρόλο του ιδιωτικού ντετέκτιβ Σαμ Σπέιντ και η Μαίρη Άστορ στο ρόλο της femme fatale πελάτισσάς του. Οι δυο πρωταγωνιστές πλαισιώνονται από τους Γκλάντις Τζορτζ, Πίτερ Λόρε και Σίντνεϊ Γκρίνστριτ. Η ταινία αποτελεί το πρώτο σκηνοθετικό εγχείρημα του Τζον Χιούστον( σηματοδότησε το ξεκίνημα ενός νέου κινηματογραφικού είδους, τη γέννηση ενός διαχρονικού σταρ και την αρχή μιας υπέροχης φιλίας και συνεργασίας μεταξύ των Χιούστον και Μπόγκαρτ)και προτάθηκε για 3 βραβεία Όσκαρ μεταξύ των οποίων και για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας.

Όταν η Warner Brothers διαπίστωσε την επιτυχία του Maltese Falcon θέλησε να γυρίσει και ένα sequel, μάλιστα ο John Huston είχε γράψει και το σενάριο με τον τίτλο ‘Three Strangers’. Στην ταινία θα πρωταγωνιστούσαν πολλοί από τους κεντρικούς χαρακτήρες του Maltese Falcon και φυσικά ο Sam Spade. Πριν μπεί μπροστά η παραγωγή όμως, ο Dashiell Hammett πληροφόρησε την Warner Brothers ότι διατηρούσε τα δικαιώματα των χαρακτήρων και παρά το γεγονός ότι το στούντιο είχε αγοράσει τα δικαιώματα του μυθιστορήματος αυτό δεν σήμαινε ότι του ανήκαν και τα δικαιώματα των χαρακτήρων. Το sequel δεν έγινε ποτέ. Αλλά το σενάριο του John Huston, Three Strangers τελικά γυρίστηκε με διαφορετικούς χαρακτήρες. Οι Peter Lorre και Sydney Greenstreet εμφανίστηκαν στο φιλμ.

Ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ δεν ήταν η πρώτη επιλογή για τον ρόλο του Σαμ Σπέιντ. Ο παραγωγός της ταινίας Χαλ Ουόλις προσέγγισε αρχικά τον Τζορτζ Ραφτ, ο οποίος απέρριψε το ρόλο του Σπέιντ επειδή δεν ήθελε να συνεργαστεί με έναν άπειρο σκηνοθέτη

Πηγη-wikipedia-www.politeianet.gr-cine.gr

Σας αρέσει το μπιλιάρδο; Σας αρέσει ο τζόγος, επίσης; Τότε αυτή είναι η ταινία σας! Ο κόσμος είναι δικός μου μας λέει ο αυτοκαταστροφικός, εθισμένος στο παιχνίδι και στο τζόγο Newman σ` αυτήν την ταινία του Robert Rossen(Σκηνοθέτης του Alexander the Great ,του 1956 τον Richard Burton στον ομώνυμο ρόλο),στο «The Hustler» του 1961 .

Πολλοί θα έχετε ακουστά ή θα έχετε δει την ταινία του Μάρτιν Σκορσέζε, το «Χρώμα του Χρήματος», με τον Πωλ Νιούμαν στο ρόλο του Έντι Φέλσον, για τον οποίο είχε κερδίσει και το μοναδικό του Όσκαρ (σε σύνολο εννέα υποψηφιοτήτων). Αυτό που ίσως να μην είναι ευρέως γνωστό είναι πως αυτός ο χαρακτήρας του Έντι Φέλσον είναι βασισμένος στον ομώνυμο ρόλο που είχε ερμηνεύσει ο Νιούμαν το 1961 στο «The Hustler», για τον οποίο είχε προταθεί για το Όσκαρ καλύτερης ανδρικής ερμηνείας, και πως το «Χρώμα του Χρήματος» είναι ουσιαστικά η συνέχεια αυτής της (καλύτερης) ταινίας του 1961.

Το βιβλίο είχε γράψει το 1959 ο Sidney Carroll, ο οποίος συνεργάστηκε με τον σκηνοθέτη Robert Rossen(έκανε και την παραγωγή), στην συγγραφή του σεναρίου. Η ταινία μας πάει στο 1960, για να παρακολουθήσουμε τις περιπέτειες(και τα δράματα), του “Fast Eddie” Felson, ενός νεαρού και ταλαντούχου παίκτη του μπιλιάρδου. Ο Felson αναλώνει το ταλέντο του σε μικρά παιγνίδια στοιχημάτων, βγάζοντας τα προς το ζην(μάθε τέχνη κι άστηνε και όταν πεινάσεις πιάστηνε, που λέμε). Από τα καταγώγια της περιοχής του(Καλιφόρνια) και τα κακόφημα στέκια(μη ξεχνάτε ότι δεν ήταν και το πιο κυριλέ άθλημα, εκείνα τα χρόνια…), επιχειρεί να φτάσει στα σαλόνια, νικώντας τον θρύλο «Minnesota Fats». Αυτή είναι η επιδίωξη και η κεντρική ιδέα, γιατί πάνω της χτίζεται ένα πολύ ενδιαφέρον ταξίδι στον κόσμο των συναισθημάτων.

Αρχικά ο ρόλος του Έντι Φέλσον ήταν να τον υποδύθει ο Φρανκ Σινάτρα, αλλά τελικά επιλέχθηκε ο Πωλ Νιούμαν μετά από προτροπή της Λιζ Τέιλορ προς τους παραγωγούς.


Πηγη-cine.gr-cinemanights.gr-cineoasis-wikipedia

Είναι ευχάριστο που στο ευρύ διάστημα των τελών του 2019 και του πρώτου μισού του 2020 είδαν το φως της κυκλοφορίας μερικές αξιόλογες και με αέρα φρεσκάδας horror παραγωγές. Σε αυτό το κύμα αλλόκοτων ταινιών τρόμου εντάσσεται το «Come to Daddy» το οποίο αποτελεί την πρώτη full length σκηνοθετική απόπειρα του ταλαντούχου κινηματογραφιστή Ant Timpson.

Η γενική ιδέα πίσω από το φιλμ είναι ο πραγματικός θάνατος του πατέρα του σκηνοθέτη Ant Timpson. Μετά το χαμό του πατέρα του η σωρός κρατήθηκλε ταρριχευμένη για λίγες ημέρες στο σπίτι του σκηνοθέτη και άγνωστοι συνέρρεαν να εκφράσουν τη θλίψη τους.

Το φιλμ επικεντρώνεται στον νεαρό μουσικό που υποδύεται ο Elijah Wood και στην επίσκεψη που πραγματοποιεί στη μακρινή εξοχική κατοικία του ιδιόρρυθμου πατέρα του. Πατέρας και γιος είχαν να ιδωθούν από όταν ο δεύτερος ήταν 5 χρονών! Ωστόσο, το reunion εξελίσσεται επεισοδιακά. Σκοτεινά μυστικά έρχονται στην επιφάνεια και μετατρέπουν την επίσκεψη του νεαρού σε εφιαλτική περιπέτεια επιβίωσης!

Συστήνουμε λοιπόν το φιλμ στους περισσότερους φίλους του τρόμου. Η διασκέδαση είναι εγγυημένη ακόμα κι αν δεν το λατρέψετε.

Πηγη-Horrormovies.gr

Peter Dinklage και Jason Momoa ,Οι δύο στάρ της σειράς  Game of Thrones ,μαζί σε καινούραι ταινία με βρικόλακες.

Η ταινία θα φέρει τον τίτλο «Good Bad & Undead» και τη σκηνοθεσία θα αναλάβει ο Max Barbakow (Palm Springs).

Ο Dinklage θα παίξει τον ρόλο του διάσημου κυνηγού βρικολάκων Van Helsing, ο οποίος συμμαχεί με έναν βρικόλακα τον οποίο υποδύεται ο Momoa. Ο βρικόλακας έχει ορκιστεί να μην ξανασκοτώσει άνθρωπο. Οι δυο τους έχουν θέσει σε εφαρμογή μια κομπίνα περιφερόμενοι από πόλη σε πόλη όπου ο Van Helsing «εξαφανίζει» τον βρικόλακα έναντι αδράς αμοιβής. Σύντομα ωστόσο, βγαίνει επικήρυξη για το κεφάλι του βρικόλακα και το δίδυμο πρέπει να χρησιμοποιήσει κάθε κόλπο για να επιβιώσει.

Περιμένουμε με ανυπομονησία για το αποτέλεσμα.Ημερομηνία κυκλοφορίας δεν έχουμε ακόμα, αλλά θα σας ενημερώσουμε όταν γνωστοποιηθεί κάτι.

Πηγη-deadline.com-Horrormovies.gr

Louie Louie:Το  είχε γράψει ο Richard Berry και το είχε ηχογραφήσει με το συγκρότημά του The Pharaohs, το 1957. Στις 6 Απριλίου του 1963, οι Kingsmen μπήκαν στο στούντιο να ηχογραφήσουν μια διασκευή του Louie Louie, τραγουδιού

Το είχαν παίξει αρκετές φορές ζωντανά, αλλά το στούντιο κλείστηκε τελευταία στιγμή και δεν πρόλαβαν να το προβάρουν και να ετοιμαστούν. Εν τέλει το κομμάτι βγήκε και έγινε χιτ — μόνο που κανείς δεν καταλάβαινε τους στίχους. Σε πολλά σημεία, είναι αδύνατον να ακούσει κανείς καθαρά και να αποφανθεί με βεβαιότητα αν ο τραγουδιστής Jack Ely τραγουδάει όντως τους στίχους του Louie Louie ή κάτι άλλο.

Συνολικά, οι Kingston κάθε άλλο παρά περήφανοι ήταν για αυτό το ένα και μοναδικό take, που το θεωρούσαν ζέσταμα αλλά τελικά έγινε single.Το κομμάτι είναι εμβληματικό και κατέχει μια θέση ψηλά στην ιστορία του ροκ.

Πηγη- dimartdimartblog.com

Ακόμη μια κλασσική ταινία σε άσπρο – μαύρο, απ` αυτές που αξίζει κανείς να έχει στην ταινιοθήκη του, ή απλά να την δει. Ένα αριστουργηματικό φιλμ του Τζών Χιούστον, από αυτά που άφησαν εποχή.

Μεγάλοι ηθοποιοί, σπουδαίες ερμηνείες και μια καταπληκτική ατμόσφαιρα που σφυροκοπάει αλύπητα το φιλμ νουάρ, όπως τα κύματα το σκάφος της κάθε μοιραίας φιγούρας που επιβαίνει σ` αυτό.

Πρόκειται για ένα περίτεχνο θρίλερ δωματίου, από αυτά που έχουμε πλέον συνηθίσει να βλέπουμε. Εδώ, όμως, οι χαρακτήρες είναι μελετημένοι κι όχι απλά στημένοι για να δημιουργηθούν οι όποιες εντάσεις.

 Ένα πάζλ ανθρώπων που στοιχειοθετούν μια ολόκληρη κοινωνία των δεκαετιών του 1930 και του 1940. Το καλό και το κακό που φαντάζει ξεκάθαρο, αλλά κι όλη αυτή η διαλεκτική διαδικασία που γεμίζει τα ενδιάμεσα, μέσα από τους διαλόγους των δύο κεντρικών ανταγωνιστών.

Η ταινία αποτέλεσε την τέταρτη από τις 6 συνεργασίες του Χιούστον με τον Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ και την τέταρτη και τελευταία συνεργασία του Μπόγκαρτ με τη σύζυγο του Λορίν Μπακόλ. Ο χαρακτήρας του Τζόνι Ρόκκο τον οποίο υποδύεται ο Έντουαρντ Τζ. Ρόμπινσον είναι βασισμένος σε εκείνον του Αλ Καπόνε, ενώ ο σεναριογράφος Ρίτσαρντ Μπρουκς προσέθεσε κάποια στοιχεία από τη ζωή του γκάνγκστερ Λάκι Λουτσιάνο στον Τζόνι Ρόκκο.

Η Κλερ Τρέβορ, απέσπασε το  Όσκαρ Δεύτερου Γυναικείου ρόλου εκείνη τη χρονιά.

Γυρίστηκε εξ’ ολοκλήρου σε στούντιο, ενώ οι σκηνές της τροπικής καταιγίδας έχουν προστεθεί από παλαιότερες παραγωγές της Warner Bros. Ενδεικτικό ότι την παραγωγή και την χρηματοδότηση της ιδέας, ανέλαβε για λογαριασμό της Warner Bros., ο Τζέρι Γουάλντ, ένας από τους μεγαλύτερους παραγωγούς του Χόλυγουντ.

Πηγή: www.lifo.gr-Wikipedia-Cine.gr-Cineoasis-m.myfilm.gr

Το τραγούδι που ηχογραφήθηκε πρώτη φορά το 1971 και έγινε μεγάλη επιτυχία από το χιπ χοπ συγκρότημα το 1995 έχει ένα σκοτεινό αλλά και αλληγορικό τίτλο. Το τραγούδι αναφέρεται σε ένα μικρό αγόρι που με το τραγούδι του περιγράφει τη ζωή της κοπέλας και την σκοτώνει απαλά με τις λέξεις του. Το τραγούδι φυσικά και δεν αναφέρεται κυριολεκτικά στον θάνατο αλλά μονάχα η λέξη «killing» στον τίτλο, είναι αρκετή για να του δώσει μια πιο σκοτεινή χροιά.

Πηγη-The Weird Side Daily

;Eνα πολύ ξεχωριστό film noir της δεκαετίας του`50, με θαυμάσια φωτογραφία που χαρακτηρίστηκε μοναδική, αλλά και με την υπέροχη ερμηνεία του Robert Mitchum σε έναν ρόλο που έμελε να είναι ένας από τους κορυφαίους της μεγάλης του καριέρας. “Night of the hunter” του 1955, σε αριστουργηματική σκηνοθεσία από τον Charles Laughton.

Η πρώτη, αλλά και τελευταία δημιουργία του ευρέως καταξιωμένου ηθοποιού Charles Laughton, είναι μια μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου του Davis Grubb και βασίζεται στην πραγματική ιστορία του εγκληματία Harry Powell που αναστάτωσε την τοπική ‘παρθένα’ μόνο κατ’ επίφαση κοινωνία της Βιρτζίνια. Η παγωμένη ερμηνεία του Robert Mitchum, η διάχυση του κακού από τον υποτιθέμενο άνθρωπο του Θεού και η εικονιζόμενη δυστυχία της Αμερικής του 1930? με τα δεκάδες αστεγα χαμίνια να περιφέρονται στους δρόμους και τις ερημιές, συνθέτουν ένα σκοτεινό, υποβλητικό έργο. Πηγη-Cineoasis-Cine.gr

Ντεμπούτο άλμπουμ ΤΩΝ Depeche Mode το Speak and Spell (1981).Το Speak and Spell ήταν το πρώτο και τελευταίο άλμπουμ με κύριο συνθέτη τον Vince Clarke, ο οποίος αποφασίζει να αφήσει τους Depeche Mode και να δημιουργήσει με την Alison Moyet τους Yazoo και αργότερα τους Erasure.


Το γεγονός αυτό έγινε αφού ολοκληρώθηκε η ομώνυμη περιοδεία Speak and Spell Tour και τη συνθετική σκυτάλλη πήρε ο Martin Gore. O Gore είχε συνθέσει δυο τραγούδια στο Speak and Spell, τα Tora Tora Tora! και Big Muff.

Οι Depeche Mode των Speak & Spell ημερών ήταν μεν σε ικανά μετεφηβική ηλικία, αλλά δεν έδειχναν μεγαλύτεροι από 14 ετών. Όπως ορθά έχει ειπωθεί ήταν η πρώτη ηλεκτρονική teen boy band.


O Martin Gore, επηρεασμένος από τη μουσική γνώση του μέντορα και αφεντικού τους Daniel Miller, γράφει τα Big Muff και Tora Tora Tora, που υπογείως δείχνουν το μέλλον του συγκροτήματος, προς την σκοτεινή πλευρά της συναισθηματικής ακρότητας, στο πιο προσβάσιμο αυτής.

Πηγη-wikipedia-www.mic.gr

Το ποίημα του Μίμη Φωτόπουλου για τους άνεργους ηθοποιούς.

Ένας από τους πιο σπουδαίους και αγαπημένους ηθοποιούς του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου υπήρξε ο Μίμης Φωτόπουλος, ο οποίος παράλληλα με την υποκριτική ασχολούνταν και με την ποίηση.


Μάλιστα, η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο “Μπουλούκια” είχε την ατυχία να κυκλοφορήσει στις 28 Οκτωβρίου 1940, δηλαδή την ημέρα που ξέσπασε ο ελληνοϊταλικός πόλεμος.

Όπως μπορεί κάποιος ν’ αντιληφθεί και από τον τίτλο, τα ποιήματα της συλλογής είχαν σχέση με το επάγγελμα του ηθοποιού αποτυπώνοντας τις εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες – ειδικά για τους ηθοποιούς των “μπουλουκιών”.


Ένα από αυτά ήταν και το ποίημα “Οι χωρίς φίρμα”, που περιέγραφε ακριβώς αυτές τις δυσκολίες του επαγγέλματος, όπου χωρίς δεκάρα στην τσέπη, θεωρούμενοι και άνθρωποι του περιθωρίου, οι άνεργοι ηθοποιοί περίμεναν κάποιο θιασάρχη να τους προσφέρει δουλειά.

ΟΙ ΧΩΡΙΣ ΦΙΡΜΑ
Μήνες τώρα κάθονται στο “Στέμμα”
και ζούνε με μια χίμαιρα
και κάποιο ψέμα.
Προσμένουν ένα θιασάρχη
να τους αγκαζάρει
για κάποια μακρινή επαρχία
και να συνεχιστεί η θλιβερή τους ιστορία.
Τα δυο, που οικονομήσανε για σήμερα
τσιγάρα, τάχουν καπνίσει,
κι έχουν αρχίσει
τα νεύρα τους να σπάνε.
Το γκαρσόνι τους κοιτάζει αυστηρά
– τους ρώτησε όλους στη σειρά –
δεν πήρε κανένας τους πιοτό.
Κι είναι σωστό
να πιάνουν αδίκως το τραπέζι;
Μια γριά θεατρίνα
– είχε παίξει κάποτε και στην Αθήνα –
με παράπονο κοιτάζει
τις καινούριες. Τα μάτια της σκεπάζει,
κι ονειροπολεί περασμένες ιστορίες
που όλες έχουν γραφτεί στις επαρχίες.
Κι είν’ όλοι τους σα να μη ζούνε
τους κυκλώνουν τόσοι πόνοι!
Κι όλο προσμένουν κάποιο θεατρώνη.



πηγή-ellinikoskinimatografos.gr

The Animals - We Gotta Get Out Of This Place (1965) HD/widescreen ♫♥

Ρόμπερτ Ντιβάλ :Η ήρεμη δύναμη του Χόλιγουντ

Βραβευμένος με Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου για την ταινία του 1983 Τρυφερές Σχέσεις (Tender Mercies), είναι επίσης κάτοχος δυο βραβείων Έμμυ, τεσσάρων χρυσών σφαιρών και ενός BAFTA.

Ο Ντυβάλ έγινε γνωστός το 1959 με τη συμμετοχή του στην τηλεοπτική σειρά The Twilight Zone και έπειτα μεταπήδησε στον κινηματογράφο ερμηνεύοντας το ρόλο του Μπου Ράντλεϊ στην ταινία του 1962 Σκιές στη Σιωπή (To Kill A Mockingbird) πλάι στον Γκρέγκορι Πεκ.

 Άλλες του αξιόλογες ταινίες περιλαμβάνουν τις: M*A*S*H, 1970, THX 1138, 1971, Ο Νονός (The Godfather, 1972), Ο Νονός ΙΙ (The Godfather Part II, 1974), Η Συνομιλία (The Conversation, 1974), Το Δίκτυο (Network, 1976), Αποκάλυψη Τώρα (Apocalypse Now, 1979)(Ο Μάρτιν Σιν, δίνοντας μια εσωτερική ερμηνεία στο ρόλο του λοχαγού, είναι συγκλονιστικός, αλλά του κλέβει, θα ‘λεγε κανείς, την «κρέμα» της δόξας αυτός ο ραδιούργος Ρόμπερτ Ντιβάλ. Στο ολιγόλεπτο ρόλο του «αρπαγμένου» αντισυνταγματάρχη του ιππικού, που κάθεται και απολαμβάνει τη μυρωδιά της κηροζίνης από τις βόμβες ναπάλμ, λέγοντας ότι «είναι η μυρωδιά της νίκης», τοποθετεί δικαίως το όνομά του στους πολύ μεγάλους της υποκριτικής.), Ο Κληρονόμος της Βίας (The Great Santini, 1979), Ο Καλύτερος (The Natural, 1984), Τα Χρώματα της Βίας (Colours, 1988), Κοφτερό Λεπίδι (Sling Blade, 1996), Ο Απόστολος (The Apostle, 1997) και Ο Δικαστής (Judge, 2014).

Πηγή-Wikipedia-iselida.gr-parallaximag.gr/life/apokalypsi-tora-to-antipolemiko-epos-40-chronia-meta

BABY BLUE ~ The Echoes (1961)

Τα stop-motion εφε στα πλάσματα είναι από τον μάστορα Ray Harryhausen, την τελευταία ταινία του με θέμα τον δεινόσαυρο . 

Είχε κληρονομήσει το κινηματογραφικό έργο από τον μέντορά του Willis O'Brien, υπεύθυνο για τα εφέ στο αρχικό King Kong (1933). Ο O'Brien είχε προγραμματίσει να κάνει την Κοιλάδα του Gwangi δεκαετίες νωρίτερα, αλλά πέθανε το 1962 πριν μπορέσει να υλοποιηθεί.

Ο παραγωγός Charles Schneer ανέθεσε στον Ray Harryhausen τα εφέ της ταινίας.Ο Schneer είχε ξαναγράψει το σενάριο από τον William Bast και προσέφερε το έργο στην Columbia, η οποία είχε κάνει όλες τις προηγούμενες συνεργασίες του Scheer με τον Harryhausen. 

Το στούντιο το απέρριψε αλλά η Warner Bros συμφώνησε να το χρηματοδοτήσει. Ο James O'Connelly υπέγραψε για σκηνοθεσία.

 O μουσικός πατέρας του «Ροζ Πάνθηρα», Χένρι Μαντσίνι,εξαίρετος συνθέτης και τζαζίστας, βραβευμένος με 4 Όσκαρ και 20 Γκράμι, επηρέασε με τους απαλούς, σε τζαζ αποχρώσεις, μελωδικούς ήχους του την κινηματογραφική μουσική της δεκαετίας του ’60.

Πριν τον Τζον Ουίλιαμς και τον Χανς Ζίμερ, υπήρχε ο Χένρι Μαντσίνι, ο πρώτος σούπερ σταρ της κινηματογραφικής μουσικής, που γεννήθηκε σαν σήμερα το 1924. Μέσα από μια σειρά κορυφαίων άλμπουμ, τα ανεξίτηλα κομμάτια του Μαντσίνι παιζόντουσαν σε όλον τον κόσμο και τα τραγούδια του και τα μουσικά του θέματα τα ερμήνευαν και τα ηχογραφούσαν οι κορυφαίοι καλλιτέχνες της εποχής. Αλλά αυτή η δημοτικότητα ήρθε με το ανάλογο τίμημα.

Τα πρώτα μαθήματα μουσικής τα πήρε από τον πατέρα του στο φλάουτο και στο πίκολο.

Αργότερα με δάσκαλο σύνθεσης,τον Max Adkins, και λάτρη της τζαζ, δέχτηκε τη μεγαλύτερη επιρροή στη μουσική του παιδεία.
Φοίτησε στη Μουσική σχολή Τζούλιαρντ στη Νέα Υόρκη,αλλά διέκοψε τις σπουδές του, γιατί κλήθηκε να υπηρετήσει στην πολεμική αεροπορία, κατά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο.

Μετά τη θητεία του προσχώρησε στην ορχήστρα του Γκλεν Μίλερ ως πιανίστας και ενορχηστρωτής. Την περίοδο 1952-58 εργάστηκε στα κινηματογραφικά στούντιο της Universal, γράφοντας τη μουσική και αναλαμβάνοντας την ενορχήστρωση για περισσότερες από 100 ταινίες. Μετά την αποχώρησή του από τη συγκεκριμένη εταιρεία, συνέχισε με νέες δουλειές για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση, έχοντας μια ιδιαίτερα στενή συνεργασία με τον σεναριογράφο και σκηνοθέτη Μπλέικ Έντουαρντς. Ανάμεσα στις πιο γνωστές συνθέσεις του, ξεχωρίζουν η μουσική για τις  σειρές Πίτερ Γκαν και Ροζ Πάνθηρας.

Το ταλέντο του, πέρα από την αστείρευτη μελωδικότητα, αποτυπωνόταν στην περίεργη και ευφάνταστη ενορχήστρωση μέσω της οποίας επέβαλε τον «ήχο» του. Ολόκληρη σχεδόν η ελαφρά μουσική της δεκαετίας του '60 χαρακτηρίζεται ως The Mancini Soond.

Ο Χένρυ Μαντσίνι πέθανε  σε ηλικία 70 ετών στής14  Ιουνίου 1994 . Η σορός του αποτεφρώθηκε. Την εποχή του θανάτου του δούλευε τη θεατρική παραγωγή του Βίκτορ-Βικτόρια, το οποίο δεν πρόλαβε να δει στη σκηνή.

Πηγη-www.ert.gr -www.pelop.gr-www.cinemag.gr-www.kathimerini.gr-Wikipedia

Dion & The Belmonts "A Teenager in Love"

«Θηλυκό Θηριοτροφείο»  1984,  αρκετά τολμηρή για την εποχή που γυρίστηκε και θεωρείται cult για τους φίλους των ταινιών των eighties.Η σκηνοθεσία είναι του Νίκου Ζερβού και το σενάριο της Ισαβέλας Μαυράκη.

Λατρεμενη ταινια και το καλυτερο ειναι οτι δεν ειχε το αναμενωμενο happy end....φοβερο το soundtrack so sad- Marianne Faithful  που επιλέχθηκε για να ντύσει τον παράνομο έρωτα ενός καθηγητή (Τάκης Χρυσικάκος) με μία μαθήτριά του (Σοφία Αλιμπέρτη) στην 80's  αυτή βιντεοταινία . Εκεί είχα ακούσει για πρώτη φορά το αριστούργημα της Mrs Jagger.Στην ίδια ταινία είχε ακουστεί και το "Girls wanna have fun" που τραγουδά η Cindy Lauper...

H Σοφία Αλιμπέρτη όταν έκανε τα πρώτα της βήματα στον ελληνικό κινηματογράφο επιστράτευσε όλο το ταλέντο της και τελικά κατάφερε να κάνει τη διαφορά.
Η ηθοποιός συμμετείχε στην ταινία «Θηλυκό Θηριοτροφείο» και σε μία σκηνή τη βλέπουμε να βγαίνει γυμνή από τα αποδυτήρια, όπου μόλις είχε κάνει το μπάνιο της.

Η Τέτα Κωσταντά επίσης  από τις πιο γοητευτικές ηθοποιούς των 80s, «έπαιζε» με το look της, βάφοντας τα μαλλιά της σε φλογερό κόκκινο ή σε γήινο καστανό χρώμα, και δούλεψε με παρτενέρ της τα μεγαλύτερα ονόματα της εποχής,ο ρόλος της άτακτης μαθήτριας του «Θηλυκού θηριοτροφείου» -που φλέρταρε με τον υπεύθυνο του κυλικείου, Κώστα Τσάκωνα- ήταν από τους πιο χαρακτηριστικούς.

Η υπόθεση της ταινίας:Σε ένα παρθεναγωγείο, οι μαθήτριες συναγωνίζονται η μια την άλλη σε σκανδαλιές. Τσαχπίνες και περπατημένες, αποφασίζουν να ξελογιάσουν ένα σοβαρό καθηγητή τους, τον νεαρό γυμναστή Δημήτρη, που εκτελεί με περισσή ευσυνειδησία τα καθήκοντά του ως εκπαιδευτικός, αλλά αρνείται παντελώς να τις δει ως γυναίκες.

Πηγη- wiz guidecyprus.wiz-guide.com ›-dreamfm.gr-espressonews.gr

Από το «Αλδεβαράν» στον «Δράκουλα των Εξαρχείων» – Έξι κλασικές ταινίες του ελληνικού ροκ

Έξι ελληνικές ροκ ταινίες που θεωρούνται κλασικές. Με αναφορές στο παγκόσμιο φαινόμενο από την εποχή των τεντιμπόηδων (1956) μέχρι τους ζόρικους φρίκους στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1980.


Απαθανατίζουν πρόσωπα εμβληματικά του ελληνικού ροκ, όπως τους Παύλο Σιδηρόπουλο, Τζίμη Πανούση, Δημήτρη Πουλικάκο, Νικόλα Άσιμο, Δημήτρη Πολύτιμο, Γιολάντα Αναγνωστοπούλου, αλλά και άλλους που αναμφίβολα συνδέονται με το ελληνικό ροκ (Κώστα Φέρρη, Θέκλα Τσελεπή, Μαριλή Τσοπανέλλη, Άλκη Παναγιωτίδη κ.α).

Οι ταινίες αυτές είναι:
Αλδεβαράν (1975)
2.Εξόριστος στην Κεντρική Λεωφόρο (1979)
3.Ο Ασυμβίβαστος (1979)
4.Τα Κουρέλια Τραγουδάνε Ακόμα (1979)
5.Σουβλίστε τους (1981)
6.Ο Δράκουλας των Εξαρχείων (1983)
Το φιλμ «Αλδεβαράν» του Ανδρέα Θωμόπουλου (1976).
Το «Αλδεβαράν» είναι μια χώρα που βρίσκεται σε πτώση. Πρωτεύουσά της, το «Αλμικανταράτε».


«Αλδεβαράν».Είναι προφανές, ότι ο Θωμόπουλος δημιουργεί μία πικρή ωδή στο πολιτικό και κοινωνικό κλίμα της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, οπότε πολλοί της λαμπερής αντιδικτατορικής νεολαίας έσπευδαν να τακτοποιηθούν σε κομματικές και κρατικές θέσεις. Πρωταγωνιστής ο Δημήτρης Φινινής, που αναφέρεται στο Αλμικανταράτε (δηλαδή στην Αθήνα της εποχής) με τους στίχους…

Χαίρε που όλα σου είναι πελώρια
Χαίρε που η τύχη σου στάζει γονόρροια
Χαίρε Αλμικανταράτε του Αλδεβαράν
Χαίρε καμπαναριό
που οι καμπάνες του
πια δεν βαράν.
Χαίρε συνάρτηση πολλών μεταβλητών
Χαίρε μιγαδικέ
Χαίρε υπερωκεάνιο 15000 τόνων
Χαίρε Τιτανικέ!
Το φιλμ απαθανατίζει και τον Δημήτρη Πουλικάκο και μέλη του ιστορικού συγκροτήματος Εξαδάκτυλος, στο τραγούδι «Σκόνη, Πέτρες, Λάσπη».



Το φιλμ «Εξόριστος στην Κεντρική Λεωφόρο» του Νίκου Ζερβού (1979)
Σε σκηνοθεσία Νίκου Ζερβού και σε σενάριο Κώστα Φέρρη και Νίκου Ζερβού, το φιλμ έχει κεντρική αναφορά στο Καλοκαίρι της Αγάπης, στα Παιδιά των Λουλουδιών αλλά και στον Μάη του 1968. Η αναφορά έχει νοσταλγική αλλά έντονα θλιμμένη ματιά.
Πολλά στοιχεία της ταινίας σχετικά με τους ψυχεδελικούς της δεκαετίας του 60 αλλά και τους επαναστάτες του Μάη 68, είναι προσωπικά βιώματα του Κώστα Φέρρη, ο οποίος (όπως και η συμπρωταγωνίστρια Μαριλή Τσοπανέλλη) έζησε στο Παρίσι εκείνη την εποχή.


 «Ο Ασυμβίβαστος» του Ανδρέα Θωμόπουλου (1979)
Η ταινία είναι πολύ αγαπητή στην ελληνική ροκ νεολαία, αφού πρωταγωνιστής είναι ο Παύλος Σιδηρόπουλος (συμπρωταγωνιστούν η Μπέττυ Λιβανού, ο Σταύρος Ξενίδης και η Βέρα Κρούσκα). Ο Παύλος ονομάζεται Ασυμβίβαστος, τίτλος που θα υιοθετηθεί από τον ίδιο και θα μετατραπεί λίγο μετά σε Απροσάρμοστος.

Στο φιλμ, ο ασυμβίβαστος Παύλος εγκαταλείπει τις σπουδές του, επιλέγει την ανέμελη ζωή του μουσικού του δρόμου, ακολουθώντας έναν περιπλανώμενο ονόματι …Φλου (Κώστας Βρεττός). Στο τέλος όμως, και έπειτα από την αυτοκτονία του Φλου, ο Παύλος συμβιβάζεται. Ερωτεύεται και παντρεύεται μια δημοσιογράφο, την Ελένη (Βέρα Κρούσκα), αποκτά οικογένεια, παίρνει το πτυχίο του και αρχίζει να εργάζεται ως γιατρός.
Ο Παύλος Σιδηρόπουλος στο φιλμ «Ο Ασυμβίβαστος»
Το φιλμ παρουσίασε για πρώτη φορά το τραγούδι «Να μ’ Αγαπάς» που τραγουδά ο Παύλος αλλά είναι γραμμένο από τον Ανδρέα Θωμόπουλο για την γυναίκα του Ηρώ.


 «Τα Κουρέλια Τραγουδάνε Ακόμα» του Νίκου Νικολαΐδη (1979)
Νοσταλγική και απαισιόδοξη αναφορά στην εποχή του ροκ εν ρολ και στους τεντιμπόηδες τους οποίους ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Νικολαΐδης υμνεί, αλλά τους θεωρεί ηττημένους και πλέον «νεκρούς». Χαρακτηριστικό είναι το απόσπασμα με τον Άλκη Παναγιωτίδη που αναφέρεται σε σύγκρουση του 1956, μεταξύ τεντιμπόηδων και αστυνομικών στο κλαμπ Μαξίμ.
Η ταινία κέρδισε το Βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας και το Βραβείο Καλύτερης Φωτογραφίας του Συλλόγου Κριτικών Κινηματογράφου της Αθήνας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης τον Σεπτέμβρη του 1979. Παίζουν οι Κωνσταντίνος Τζούμας, Χρήστος Βαλαβανίδης, Όλια Λαζαρίδου κ.α.
Βασικά πρόσωπα του ελληνικού ροκ που εμφανίζονται στην ταινία, είναι οι Δημήτρης Πολύτιμος, Άλκης Παναγιωτίδης και η ποιήτρια Γιόλα Αναγνωστοπούλου (και όχι Γιούλα Αναγνώστου όπως λανθασμένα αναφέρεται στην Βικιπαίδεια).


 «Σουβλίστε τους» του Νίκου Ζερβού (1981)
Σε σκηνοθεσία και σενάριο του Νίκου Ζερβού, η ταινία περιγράφει τον βίο και πολιτεία τριών περιθωριακών τους οποίους υποδύονται οι Δημήτρης Πουλικάκος, Θέκλα Τσελεπή και Κωνσταντίνος Χριστίδης.
Αναμφίβολα, ταινία του ελληνικού underground με αναρχική διάθεση και πολύ σαρκασμό. Στο σενάριο, συμμετοχή έχει ο Δημήτρης Πουλικάκος.



 «Ο Δράκουλας των Εξαρχείων» του Νίκου Ζερβού (1983)
Η ταινία απαθανατίζει το θρυλικό συγκρότημα Μουσικές Ταξιαρχίες του Τζίμη Πανούση, στα πρώτα χρόνια οπότε και δημιούργησε ηθικό πανικό.
Το συγκρότημα παρουσιάζεται σαν ένα δημιούργημα του τρελού επιστήμονα Βίκτωρα Παπαδόπουλου (Κωνσταντίνος Τζούμας) ο οποίος ερχόμενος από τα Καρπάθια, έχει εγκατασταθεί στα Εξάρχεια. Λειτουργώντας σαν Δόκτορας Φρανκενστάιν και Κόμης Δράκουλας, έχει για στόχο τη δημιουργία ενός τέλειου ροκ μουσικού συγκροτήματος από νεκρούς! Το συγκρότημα που «κατασκευάζει» είναι οι Μουσικές Ταξιαρχίες.
Στο φιλμ εμφανίζεται και ο Νικόλας Άσιμος. Το σενάριο είναι γραμμένο από τους Τζίμη Πανούση, Νίκο Ζερβό, Βαγγέλη Κοτρώνη και Λίλη Πανούση. Περίφημη και η σκηνή του Δημήτρη Πουλικάκου που εμφανίζεται σαν αστυνομικός να τραγουδά σε ροκ εκτέλεση το βαρύ λαϊκό «Υπάρχω» γνωστό από τον Στέλιο Καζαντζίδη.


Πηγή: iefimerida.gr - https://www.iefimerida.gr/stories/tainies-apo-aldebaran-ston-drakoyla-ton-exarheion

Mr. Flagio - Take a Chance (Italo-disco 1983)

Wish Key - Last Summer(1986)

Dimitris Poulikakos & Exadaktylos - Skoni Petres Laspi

Το συγκρότημα «Εξαδάκτυλος» δημιουργήθηκε προς τα τέλη του 1970 στην Αθήνα και διαλύθηκε οριστικά, μετά από διάφορες ανακατατάξεις στην σύνθεσή του, στα μέσα του 1973.

Το όνομα «Εξαδάκτυλος» διακωμωδούσε τον μύθο του εξαδάκτυλου Βασιλιά, που ο ευσεβής λαός πίστευε ότι θα είναι εκείνος που θα γεννιόταν με έξι δάκτυλα και θα κατόρθωνε να ελευθερώσει την Κωνσταντινούπολη από τους Τούρκους.

Οι πρώτες ζωντανές εμφανίσεις του γκρουπ ήταν σε ανοιχτό μαγαζί της Θεσσαλονίκης όπου παίξανε για περίπου είκοσι μέρες. Η σύνθεση της μπάντας ήταν: Δημήτρης Πουλικάκος (τραγούδι), Νίκος Πολίτης (κιθάρα), Λεωνίδας Αλαχαδάμης (ντραμς), Αντώνης Τριανταφύλλου (μπάσο) και Κώστας Δουκάκης (κιθάρα).


Το θρυλικό πλέον συγκρότημα ''Εξαδάκτυλος'' θεωρείται από τα καλύτερα ψυχεδελικά ροκ γκρουπ της δεκαετίας του '70. Μέχρι στις μέρες μας παραμένουν στην ιστορία  ως ένα από τα πιο ζωντανά σχήματα του πρώτου μισού της δεκαετίας του '70. Από την μπάντα έχουν περάσει κατά καιρούς και οι παρακάτω μουσικοί:
Λάκης Διακογιάννης - Σαξόφωνο
Δημήτρης Πολύτιμος - Πλήκτρα,
Δήμης Παπαχρήστου - Κιθάρα,
Γιώργος Φιλιππίδης - Μπάσο.
Οι δύο τελευταίοι, δηλαδή ο Δήμης Παπαχρήστου και ο Γιώργος Φιλιππίδης, το καλοκαίρι του 1972 είχαν αντικαταστήσει τους Κώστα Δουκάκη και Λεωνίδα Αλαχαδάμη που είχαν αποχωρήσει από την μπάντα.

Στις αρχές του 1971 θα κυκλοφορήσει το πρώτο τους δισκάκι 45 στροφών με τίτλο ''Τα Παιδιά Είν' Εντάξει / Σε Καλή Μεριά'' που κυκλοφόρησε από την Zodiac. Ο δίσκος συναντά προβλήματα με τη  λογοκρισία της Χούντας και η εταιρεία αναγκάζεται να τον αποσύρει και να τον επανακυκλοφορήσει την ίδια χρονιά αντικαθιστώντας το «προβληματικό» τραγούδι ''Σε καλή μεριά'' με το ''Έχουν κακούς σκοπούς'' που το γκρουπ ηχογράφησε για το σκοπό αυτό. Έτσι κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά με τον ίδιο κωδικό το δισκάκι 45 στροφών με τίτλο ''Τα Παιδιά Είν' Εντάξει / Έχουν κακούς σκοπούς''.

Τα χρόνια της δράσης τους, ήταν στα χρόνια όπου υπήρχε η δικτατορία της χούντας στην Ελλάδα. Ο στίχος που χρησιμοποιήσε το συγκρότημα ήταν ελληνικός. Όσον αφορά στην λογοκρισία ο Δημήτρης Πουλικάκος έχει δηλώσει: «Λογοκρισία υπήρχε από τη στιγμή που θα έβγαζες δίσκο. Έπρεπε να τους δώσεις τα λόγια και τη μουσική. Γιατί και η μουσική πέρναγε από λογοκρισία. Τώρα, τί είδους λογοκρισία μπορεί να επιβληθεί στη μουσική... Βέβαια μας κόψανε ένα κομμάτι! Ενώ δεν κόψανε, φερ' ειπείν, το “Έχουν Κακούς Σκοπούς”, που είναι φανερό και από τον τίτλο, πού το πάμε, μας κόψανε ένα που λεγόταν “Σε Καλή Μεριά”, που ήταν ένα αυτοσαρκαστικό περισσότερο κομμάτι. Τώρα, ποιός ξέρει, τα μυαλά τους τί σκεφτήκαν. Ούτως ή άλλως, πρόκειται για αρρωστημένες καταστάσεις, να πούμε.».


Πηγη-in.gr-elliniko-greek-rock.blogspot.grelliniko-greek-rock.blogspot.com

Εξόριστοι στη Χαμένη Λεωφόρο

Εξόριστοι στη Χαμένη Λεωφόρο

Θυμάστε τα 90s. Ήταν η δεκαετία των χρωμάτων, των ρέιβ πάρτι και των τεχνικολόρ δελτίων ειδήσεων. Ήταν επίσης η δεκαετία που οι περισσότεροι καλλιτέχνες πρέπει να σκέφτηκαν συλλογικά «Τώρα θα κάνω ό,τι γουστάρω», κι έτσι καταλήξαμε με αυτά τα (κάποια από αυτά λιγάκι λερωμένα) διαμάντια της μουσικής, που σας παρουσιάζουμε παρακάτω.



Ας το παραδεχθούμε όμως! Η δεκαετία του 90 είναι τόσο…. Guilty pleasure που όλοι μας μέσα μας την αγαπάμε ακόμα και αν τη θεωρούμε pure trash! Είναι αποδεδειγμένο άλλωστε πως πλέον όπου φιλοξενούνται 90’s Parties γίνεται το αδιαχώρητο!

Φορέστε λοιπόν το fly jacket και τα σπορτέξ σας με τα λαμπάκια και ετοιμαστείτε να χτυπηθείτε!


Πηγη-in2life-musichunter.

01. Στοιχηματίζω – Μαντώ

Μουσική: Κώστας Χαριτοδιπλωμένος | Στίχοι: Γιώργος Μήτσιγκας

Δίσκος: “Πτήση για δυο” (1990)

02. Ορκίσου – Αλέξια

Μουσική: Κώστας Χαριτοδιπλωμένος | Στίχοι: Γιώργος Μήτσιγκας

Δίσκος: “Έλα μια νύχτα” (1990)

03. Μπαμ και κάτω – Λάμπης Λιβιεράτος

Μουσική: Νίκος Καρβέλας | Στίχοι: Ναταλία Γερμανού

Δίσκος: “Μπαμ και κάτω” (1996)

04. Μην αντιστέκεσαι – Σάκης Ρουβάς

Μουσική: Νίκος Τερζής | Στίχοι: Ναταλία Γερμανού

Δίσκος: “Μην αντιστέκεσαι” (1992)

05. Άνοιξη – Σοφία Βόσσου

Μουσική: Ανδρέας Μικρούτσικος | Στίχοι: Ανδρέας Μικρούτσικος

Δίσκος: “Άνοιξη” (1991)

06. Πυξίδα – Ευρυδίκη

Μουσική: Γιώργος Θεοφάνους | Στίχοι: Κώστας Τριγώνης

Δίσκος: “Πόσο λίγο με ξέρεις” (1992)

07. Και βγάλε το κραγιόν σου – Στέφανος Κορκολής

Μουσική: Στέφανος Κορκολής | Στίχοι: Εύη Δρούτσα

Δίσκος: “Εφ’ όλης της ύλης” (1993)

08. Καμπριολέ – Γιάννης Βασιλείου

Μουσική: Γιάννης Βασιλείου | Στίχοι: Γιάννης Βασιλείου

Δίσκος: “Όλα θα στα μάθω” (1991)

09. Τώρα μου μιλάει – Στέλλα Γεωργιάδου

Μουσική: Ανδρέας Μπονάτσος | Στίχοι: Ανδρέας Μπονάτσος

Δίσκος: “Αποφασισμένη” (1998) 

10. Όταν το τηλέφωνο χτυπήσει – Ελίνα Κωνσταντοπούλου

Μουσική: Νίκος Τερζής | Στίχοι: Γιώργος Παυριανός

Δίσκος: “Σαν παραμύθι” (1993)

11. Ένα-Ένα – Σαμπρίνα

Μουσική: Κωνσταντίνος Πατζής | Στίχοι: Ναταλία Γερμανού

Δίσκος: “Επικίνδυνο Παιχνίδι” (1997)

12. Εξάρτηση – Γιώργος Λεμπέσης

Μουσική: Φοίβος | Στίχοι: Φοίβος

Δίσκος: “Εξάρτηση” (1999)

13. Λιωμένο Παγωτό – Ξύλινα Σπαθιά

Μουσική: Παύλος Παυλίδης | Στίχοι: Παύλος Παυλίδης

Δίσκος: “Πέρα απ’ τις πόλεις…” (1994) 

14. Απιστία – Λίτσα Γιαγκούση

Μουσική: Γιάννης Καραλής | Στίχοι: Γιάννης Καραλής

Δίσκος: “Κακές συνήθειες” (1998)

15. Νύχτες στη Μύκονο – Βίκυ Χαρίτου

Μουσική: Παναγιώτης Μαθιέλλης | Στίχοι: Πάνος Φαλάρας

Δίσκος: “Έρωτα πειρατή” (1994) 

1985 ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ Νο13 - ΑΡΛΕΤΑ , ΜΠΟΥΛΑΣ , ΓΙΟΚΑΡΙΝΗΣ

Σάκης Μπουλάς - Ζαμανφού

Ο Σταύρος Παράβας ήταν ο πρώτος ηθοποιός στον ελληνικό κινηματογράφο που ερμήνευσε ρόλο ομοφυλόφιλου.

Άφησε εποχή υποδυόμενος τον «Φίφη τον Αχτύπητο» στην ομώνυμη ταινία. Ο Φίφης έγινε πρωταγωνιστής γιατί ήταν πρωταγωνιστής αυτός που τον ενσάρκωνε, μιας και ο Παράβας έφερνε τον ρόλο στα μέτρα του και τον απογείωνε, παρά το γεγονός ότι δεν είχε ποτέ σε εκτίμηση το ανάλαφρο εμπορικό σινεμά του καιρού του: «Για ό,τι τους έλειπε στο σινεμά, φώναζαν τον Παράβα», δήλωσε σε συνέντευξή του στα τέλη της δεκαετίας του 1990.

Πηγη-ellinikoskinimatografos.gr

Υπήρξε από τις πιο όμορφες γυναίκες του παλιού καλού ελληνικού κινηματογράφου… Από το 1960 που έκανε το ντεμπούτο της στον κινηματογράφο με το έργο «Το ραντεβού της Κυριακής» και για τα επόμενα δώδεκα χρόνια έλαβε μέρος σε συνολικά 23 ταινίες.
Σε πολλές από αυτές τις ταινίες και ειδικά όταν ο ρόλος της συνοδευόταν από χορό, είχε πρωταγωνιστικό ρόλο αφού όχι μόνο υπήρξε χορεύτρια αλλά είχε και την επιμέλεια των χορογραφιών.

Η Ελένη Προκοπίου έπαιξε σε διάφορες ταινίες, από μιούζικαλ και κωμωδίες μέχρι και δράματα. Η καριέρα της χωρίστηκε σε τρεις περιόδους. Η πρώτη περίοδος αρχίζει το 1955 και διαρκεί μέχρι το 1962.

Εκείνη την περίοδο εμφανιζόταν μόνο σαν χορεύτρια στο θέατρο και τον κινηματογράφο, στον οποίο εμφανίστηκε σε τρεις ταινίες με χορευτικό ρόλο και συγκεκριμένα: «Το ραντεβού της Κυριακής» που γυρίστηκε το 1960, «Η Αθήνα τη Νύχτα» που γυρίστηκε δύο χρόνια αργότερα και στην «Προδομένη Αγάπη» που έγινε την ίδια χρονιά.

Η δεύτερη περίοδος ήρθε το 1963 και διήρκεσε μέχρι το 1966. Τότε καταξιώθηκε και ως ηθοποιός. Την εμπιστοσύνη του της έδειξε ο Νίκος Κούνδουρος στην ταινία «Μικρές Αφροδίτες» το 1963. Επρόκειτο για μια ταινία που γνώρισε διεθνή επιτυχία. Ένα χρόνο αργότερα έγινε η ταινία «Ο Εμίρης και ο Κακομοίρης» στην οποία υποδύθηκε τη Γκιουλινάρ, μια πανέμορφη ανατολίτισσα πριγκίπισσα κάποιου Εμιράτου.

Το 1965 έκανε την ταινία «Το Πρόσωπο της Ημέρας» και την ίδια χρονιά ήρθε το «Ραντεβού στον Αέρα», στην οποία είχε πολύ σημαντικό ρόλο και ως χορεύτρια και ως ηθοποιός και έτσι έγινε μέλος της οικογένειας της Φίνος Φιλμ.

Ακολούθησε το «Και οι… 14 ήταν υπέροχοι!» όμως το 1966 υπήρξε η πιο παραγωγική της χρονιά αφού είχε αναλάβει χρέη πρωταγωνιστικού ρόλου σε πέντε ταινίες και συγκεκριμένα στις «Παράνομοι Πόθοι», «Το Συρτάκι της Αμαρτίας», «Πέντε Χιλιάδες Ψέματα», «Οι Κυρίες της Αυλής» και «Αγάπη που δεν σβήνει ο χρόνος».

Από το 1967 μέχρι το 1972 πρωταγωνίστησε σε ταινίες χαμηλότερου προϋπολογισμού που το κοινό τις αναγνώρισε. Εκείνη την περίοδο συναντήθηκε καλλιτεχνικά με σπουδαίους ηθοποιούς όπως οι Νίκος Σταυρίδης, Τάσος Γιαννόπουλος, Τζένη Ρουσσέα, Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, Νίκος Ρίζος, Σωτήρης Μουστάκας κ. ά. Η τελευταία της ταινία με τη Φίνος Φιλμ ήταν «Το Κοροϊδάκι της Πριγκηπέσας» έγινε το 1972. Σε αυτή την ταινία υποδύθηκε μια αφελή ηθοποιό και χορεύτρια.


Πηγη-ellinikoskinimatografos.gr

LA BOUM - Reality - Richard Sanderson (HD)

Clio - Faces (Italo Disco) (Good Quality)

Το Στοιχειωμένο Σινεμά της Ελλάδας | The Haunted Drive in Cinema of Gree...

Come Together - John Lennon/The Beatles (Live In New York City)

Billie Jean:Το παρασκήνιο της σύνθεσης του τραγουδιού είναι ιδιαίτερα αλλόκοτο.  Γράφτηκε από τον Τζάκσον, με παραγωγό του Κουίνσι Τζόουνς (με συμπαραγωγό τον Τζάκσον), για το άλμπουμ Thriller (1982). Αρχικά το τραγούδι δεν άρεσε στον Τζόουνς, και το τραγούδι παραλίγο να μην συμπεριληφθεί στο άλμπουμ λόγω των διαφωνιών του Τζάκσον και του Τζόουνς.

Η γκάμα της φωνής του Michael Jackson περιλάμβανε από νότες βαρύτονου μέχρι falsetto (στριγκλιές) και γι’ αυτό έγραφε συχνά μελωδίες που τον βοηθούσαν να δείξει το εύρος της φωνής του.

 Εντούτοις, στα κουπλέ του «Billie Jean» τα φωνητικά του τραγουδιστή κυμαίνονται από τενόρο (οξύφωνο) μέχρι χαμηλό falsetto. Στο ρεφρέν ο Jackson επιδεικνύει falsetto από τέσσερις νότες και στον τελευταίο στίχο κορυφώνει τα φωνητικά του σε μια πλήρη οκτάβα.


Ο Τζάκσον εμπνεύστηκε το τραγούδι από κάποια επαναλαμβανόμενα γράμματα μιας θαυμάστριας που ισχυριζόταν ότι ο Τζάκσον ήταν ο πατέρας ενός από τα δίδυμά της. Ο Τζάκσον αγνόησε τα γράμματα μέχρι που η κατάσταση έφτασε σε ακραίο σημείο: η κοπέλα του έστειλε ένα δέμα με μια φωτογραφία της, ένα όπλο και ένα σημείωμα που τον συμβούλευε να αυτοκτονήσει μια συγκεκριμένη στιγμή. Η κοπέλα ισχυριζόταν ότι θα έκανε το ίδιο, αφού πρώτα θα είχε σκοτώσει το μωρό της, ώστε να συναντηθούν οι τρεις τους μετά θάνατον. Η κοπέλα κατέληξε σε ψυχιατρική κλινική αλλά αποτέλεσε την αφορμή για να δημιουργηθεί ένα από τα καλύτερα τραγούδια όλων των εποχών.


BILLIE JEAN – Michael Jackson

She was more like a beauty queen from a movie scene

I said don’t mind, but what do you mean I am the one

Who will dance on the floor in the round

She said I am the one who will dance on the floor in the round

She told me her name was Billie Jean, as she caused a scene

Then every head turned with eyes that dreamed of being the one

Who will dance on the floor in the round

People always told me be careful of what you do

And don’t go around breaking young girls’ hearts

And mother always told me be careful of who you love

And be careful of what you do ’cause the lie becomes the truth

Billie Jean is not my lover

She’s just a girl who claims that I am the one

But the kid is not my son

She says I am the one, but the kid is not my son

For forty days and forty nights the law was on her side

But who can stand when she’s in demand her schemes and plans

‘Cause we danced on the floor in the round

So take my strong advice, just remember to always think twice

(Do think twice)

She told my baby we’d danced ’til three then she looked at me

Then showed a photo of my baby cried his eyes were like mine

Go on dance on the floor in the round, baby

People always told me be careful of what you do

And don’t go around breaking young girls’ hearts

She came and stood right by me then the smell of sweet perfume

This happened much too soon She called me to her room

Chorus (x2)

She says I am the one, but the kid is not my son (x2)

Chorus

She says I am the one, but the kid is not my son

She says I am the one, she says he is my son

She says I am the one

Billie Jean is not my lover (x6)

Πηγές-wikipedia.org-www.tralala.gr -weirdsides.com 

«Ξέρεις αυτό το τραγούδι που γράφτηκε ενώ κάποιος πνιγόταν;» λένε πολλοί αναφερόμενοι στην ποπ ροκ μπαλάντα του Φιλ Κόλινς που κυκλοφόρησε το 1981.

Ο αστικός θρύλος λέει ότι οι στίχοι βασίζονται στο γεγονός ότι κάποιος, αν και μπορούσε να σώσει έναν άνθρωπο από τον πνιγμό, επέλεξε να μην το κάνει, ενώ ο Κόλινς παρακολουθούσε το συμβάν από μακριά όντας ανήμπορος να βοηθήσει. Ο θρύλος είναι τόσο γνωστός που μέχρι και ο Eminem είχε αναφερθεί σε αυτόν στο τραγούδι του «Stan».

Στην πραγματικότητα όμως τίποτα από όλα αυτά δεν συνέβη. Ο ίδιος ο Collins έχει πει ότι ούτε εκείνος ξέρει σε τι αναφέρεται το τραγούδι. Δεν το έχει γράψει με τον παραδοσιακό τρόπο, όπως οι περισσότεροι μουσικοί. Αντίθετα, έφτιαξε τις βασικές συγχορδίες και τη μουσική και στη συνέχεια άρχισε να τραγουδάει ότι του ερχόταν στο μυαλό εκείνη τη στιγμή. Τελικά δεν ήταν πνιγμένος, αλλά κερατωμένος Εκείνη την εποχή , Collins βρισκόταν στη μέση ενός καταστροφικού διαζυγίου με την Andrea Bertorelli, με την οποία ήταν παντρεμένος επί 4 χρόνια και έχουν έναν γιο. Όταν ο Collins επέστρεψε στο σπίτι από περιοδεία, ανακάλυψε ότι η γυναίκα του είχε δεσμό με τον ζωγράφο – διακοσμητή τους. Το τραγούδι βγήκε από τον θυμό που ένιωθε για την όλη κατάσταση, αν και ο ίδιος δηλώνει ότι δεν ήταν ακριβώς για κάτι συγκεκριμένο… Ήταν απλά ένα τραγούδι για τον θυμό....

Ο Phil Collins έγραψε το In the air tonight το 1979, το ηχογράφησε το 1980 και έγινε γνωστό από την τηλεοπτική σειρά Miami Vice. Το In the air tonight πρωτοεμφανίστηκε το 1981 στο σόλο άλμπουμ του Collins «Face Value» και ως single γρήγορα ανέβηκε στη δεύτερη θέση του UK single charts. 00:00 00:01 ...

Πηγές-www.mixanitouxronou.gr-weirdsides.com 

Η αγάπη του Peter Hyams(Capricorn One-End of Days-Timecop-Sudden Death) για τα γουέστερν και συγκεκριμένα για το κλασικό High Noon δεν κρύβεται. Ο Χάιαμς πήρε όλους τους κανόνες και τα κλισέ των γουέστερν και τα μετέφερε στο διάστημα, δίνοντας μας έτσι ένα αξιόλογο φιλμ, σχεδόν ριμέικ του κλασικού γουέστερν του Φρεντ Ζίνεμαν.

Βρισκόμαστε στην εποχή που η επιστημονική φαντασία δεν είναι πια θέμα των b-movies αλλά έχει περάσει στις πιο mainstream παραγωγές. Συμβολή σε αυτό είχαν φυσικά τα Star Wars και Alien, τα οποία έδειξαν ότι όταν υπάρχει αξιόλογο σενάριο και όραμα από τους σκηνοθέτες, το είδος της επιστημονικής φαντασίας μπορεί να προσφέρει αλησμόνητες στιγμές στο κοινό. Σε αυτή την έξαρση λοιπόν ταινιών γυρισμένων στο διάστημα, έρχεται και το Outland του Πίτερ Χάιαμς. Ο Χάιαμς, όμως, χρησιμοποιεί το διάστημα χωρίς να τον ενδιαφέρει ιδιαίτερα το διάστημα αυτό καθαυτό. Ναι μεν είναι το ντεκόρ αλλά δεν έχει και τόση σημασία στην εξέλιξη της ιστορίας, που έγραψε ο ίδιος.

Όλα μέσα στο φιλμ του Αμερικανού σκηνοθέτη κινούνται με τους κανόνες των γουέστερν.

Η καρδιά του Άουτλαντ όμως χτυπά στον Σον Κόνερι και στον τρόπο με τον οποίον αποδίδει τον επίμονο, λακωνικό, αρχικά αντιηρωικό αλλά αποφασισμένο να ανακαλύψει τον πραγματικό του εαυτό Ο’Νηλ, τελικά μόνο του κόντρα σε όλες τις αντιξοότητες σ’ ένα θανατηφόρο παιχνίδι γάτας και ποντικού. Ο Κόνερι συνεπικουρείται βεβαίως και από τις άψογες ερμηνείες των συμπρωταγωνιστών του. Συνολικά, ο Πίτερ Χάιαμς (Αιγόκερως Ένα, 2010: Το έτος της παγκόσμιας συμφιλίωσης) παρέδωσε ένα φιλμ ίσως όχι κλασικό ή αριστουργηματικό, αλλά πολύ παραπάνω από απλώς αξιοπρεπές, για να χαθεί μετά τα μέσα της δεκαετίας του 1980 από το προσκήνιο και να καταλήξει να σκηνοθετεί ταινίες δράσης β’ διαλογής με πρωταγωνιστή τον Ζαν-Κλωντ Βαν Νταμ.

Πηγες-des-kai-pes.blogspot.com-concretereviews.blogspot.com