Χίλιες μπαλάντες-Ριφιφί

Αγαπημένος Μάνος Ελευθερίου . Δυστυχώς δεν είναι κοντά μας τώρα ποια.

Έχει γράψει ποιητικές συλλογές, διηγήματα, μία νουβέλα, δύο μυθιστορήματα και περισσότερα από 400 τραγούδια. Παράλληλα έχει εργαστεί ως αρθρογράφος, επιμελητής εκδόσεων, εικονογράφος και ραδιοφωνικός παραγωγός.

Επίσης έκανε ραδιόφωνο στον Αθήνα 9,84 και στο Δεύτερο Πρόγραμμα. Καταγωγή απ την πανέμορφη Σύρος και συγκεκριμένα απ την Ερμούπολη. 

Το 1960 στα Ιωάννινα όπου βρέθηκε για να εκτελέσει την στρατιωτική του θητεία αρχίζει να γράφει θεατρικά έργα και ποιήματα. Το 1962 σε ηλικία μόλις 24 ετών δημοσιεύει την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο Συνοικισμός, με δικά του χρήματα αλλά δεν είχε την αναμενόμενη επιτυχία. Την ίδια εποχή στα Ιωάννινα γράφει τους πρώτους στίχους, ανάμεσα στους οποίους ήταν και «Το τρένο φεύγει στις 8:00» που αργότερα μελοποίησε ο Μίκης Θεοδωράκης. Τον Οκτώβριο του 1963 ξεκινά να εργάζεται στο «Reader’s Digest» όπου και παρέμεινε για τα επόμενα δεκαέξι χρόνια. Στο μεταξύ κυκλοφορούν τα δύο πρώτα του βιβλία με διηγήματα, Το διευθυντήριο (1964) και Η σφαγή (1965) για τα οποία γράφτηκαν εξαιρετικές κριτικές.Το 1964 παρουσιάζεται στην ελληνική δισκογραφία.

Συνεργάζεται με το συνθέτη Χρήστο Λεοντή καθώς και τον Μίκη Θεοδωράκη (1967) με τον οποίο η συνεργασία διακόπηκε λόγω της Δικτατορίας. Τα συγκεκριμένα τραγούδια πρωτοκυκλοφόρησαν το 1970 στο Παρίσι. Συνεργάστηκε με τον Δήμο Μούτση (Άγιος Φεβρουάριος, 1971) και με τον Γιάννη Μαρκόπουλο στον δίσκο Θητεία του οποίου η ηχογράφηση άρχισε το Νοέμβριο του 1973, διακόπηκε από τα γεγονότα του Πολυτεχνείου και τελικά κυκλοφόρησε το 1974 με την Μεταπολίτευση.

Οι στίχοι των τραγουδιών που έγραψε ο ποιητής Μάνος Ελευθερίου, μελοποίησαν σημαντικοί παλαιότεροι και νέοι συνθέτες κι ερμήνευσαν αγαπημένοι τραγουδιστές.

"Το παλικάρι έχει καημό", "Το τρένο φεύγει στις οκτώ", "Άλλος για Χίο τράβηξε", "Τα λόγια και τα χρόνια τα χαμένα", "Κάτω απ' τη μαρκίζα", "Ναύτης βγήκε στη στεριά", "Παραπονεμένα λόγια", "Οι ελεύθεροι κι ωραίοι" κι αμέτρητα άλλα τραγούδια που όπως όλα τα σπουδαία έργα κερδίζουν με τον καιρό τη μεγαλύτερη αναγνώριση, περνώντας στον χώρο της ανωνυμίας των δημιουργών τους, σαν τα δημοτικά και τα λαϊκά τραγούδια.

Γιατί από εκεί, από τα ηρωικά δημοτικά τραγούδια και τ' αθάνατα λαϊκά, έρχεται ως στιχουργός ο Μάνος Ελευθερίου. Ένας άνθρωπος που μας έμαθε να τραγουδάμε τα "Μαλαματένια λόγια", "Του Κάτω Κόσμου τα πουλιά και τα παγόνια", "Ποιος τη ζωή μου, ποιος την κυνηγά", "Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες" και "Στων αγγέλων τα μπουζούκια". Λόγια που τραγουδήσαμε, που τραγουδιούνται και θα τραγουδιούνται.

Πηγη-pagenews.gr

Κάποτε ο Κινηματογράφος ήταν η βασική ψυχαγωγία του έλληνα ,απο τα 50s μέχρι θα λεγα και τα 80s με 90s .Βεβαίως μέχρι και σήμερα υπάρχουν πολλοί θεατές της 7ης τέχνης που παρα την τεχνολογία που έχει εξελιχθει και θα εξελίσεται ,συνεχίζει μέχρι και σήμερα να στηρίζει το Σινεμαδάκι.Ένας κινηματογράφος που ξεχωρίζει στην πρωτέυουσα αυτή τη στιγμή ,είναι και ο κινηματοθέατρος ΛΑΜΠΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ - ΡΕΝΑ ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ στο Αιγάλεω.Όπως μας είπε και ο ιδιοκτήτης του κινηματοθέατρου ,κύριος Ευάγγελος Κιτσιανός Το συγκεκριμένο κτίριο, λειτουργεί ως ''Κινηματοθέατρα'' από το 1965, δηλαδή πάνω από μισό αιώνα προσφέροντας
ταινίες  Α' προβολής.Επίσης οργανώνουμε θεατρικές παραστάσεις και παραστάσεις για παιδιά, όπως επίσης και προβολές παιδικών ταινιών, μεταγλωττισμένων.

Διαθέτουμε 2 μεγάλες αίθουσες και προσπαθούμε να προσφέρουμε το καλύτερο δυνατό....στους επισκέπτες.

Οι αίθουσες είναι στην διάθεση όλων, για φιλοξενία.. παρουσιάσεων βιβλίων, διαλέξεων, σεμιναρίων, ιδιαίτερων εκδηλώσεων...κ.τ.λ....
Η χωρητικότητα των αιθουσών [450 και 150 ατόμων] καθώς και η εμπειρία μας στον χώρο, αποτελούν εγγύηση επιτυχίας για όσους μας τιμήσουν με την προτίμηση τους.Το προσωπικό μας, κατάλληλα εκπαιδευμένο ώστε να να ικανοποιήσει όλους τους επισκέπτες.
Μία δοκιμή των παροχών υπηρεσιών μας, με μία επίσκεψη στον χώρο μας....θα σας πείσει !!!
Για τιμές εισιτηρίων, όπως και για ειδικές τιμές σε ομαδικές προσελεύσεις και εκδηλώσεις....προσφέρουμε εκπληκτικές προτάσεις !!!

Η πρόσβαση είναι πολύ εύκολη....είμαστε 5 λεπτά με τα πόδια...από τον σταθμό ΜΕΤΡΟ του Αιγάλεω.
Ακόμη και εάν έρθετε με Ι.Χ. αυτοκίνητο....η υπόθεση ΠΑΡΚΙΝΓΚ....είναι μία εύκολη υπόθεση....
Έξω ακριβώς από τον χώρο μας...κάνει στάση...η γραμμή λεωφορείου..... 813 "ΑΒΕΡΩΦ - ΠΡΟΥΣΗΣ" ....
Είμαστε ανοιχτά, καθημερινά....από το μεσημέρι έως αργά το βράδυ, με συνεχείς προβολές, παραστάσεις και εκδηλώσεις.

10 μήνες το χρόνο....από Σεπτέμβρη έως Ιούνη....
είμαστε εκεί...και σας περιμένουμε να μας γνωρίσετε καλύτερα. Εμείς να ευχηθούμε καλές δουλειές στον Kύριο  Κιτσιανό και καλές προβολές στους φίλους της 7ης τέχνης.

Όταν πριν από κάνα  εννιά χρόνια ακούγαμε για μια κωμική ταινία με μποξέρ από τον Πίτερ Σιγκάλ (Anger Management, Get Smart) δεν είχαμε φανταστεί την εξέλιξη. Ο τίτλος Grudge Match (δηλαδή η λεγόμενη ρεβάνς) και οι ήρωες δύο βετεράνοι πρώην πρωταθλητές της πυγμαχίας που θα δώσουν μετά από χρόνια μονομαχίας στο ρινγκ ένα τελευταίο αγώνα. Ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο και ο Σιλβέστερ Σταλόνε τελικά κάναν λίγους κοιλιακούς για να είναι σε φόρμα και φορέσαν τελικά τα γάντια το έτος 2013 στην ταινία Grudge Match.

Δυο πρώην μποξέρ και ορκισμένοι αντίπαλοι από το Πίτσμπουργκ ξαναμπαίνουν στον αγωνιστικό χώρο έπειτα από 30 χρόνια, αναζωπυρώνοντας τη βεντέτα που άφησαν στη μέση την περίοδο που βρίσκονταν στο πικ της καριέρας τους. Ειρωνικό, αν σκεφτεί κανείς ότι δεν μιλάμε μόνο για δύο φανταστικούς χαρακτήρες, την επιστροφή των οποίων στο ρινγκ θα πρέπει να δικαιολογήσει το σενάριο, αλλά και για δύο υπαρκτούς, καθώς μιλάμε για τον κύριο «Χρυσά Γάντια» Σιλβέστερ Σταλόνε και το «Οργισμένο Είδωλο» Ρόμπερτ ντε Νίρο που αποφάσισαν να ασχοληθούν για ακόμη μία φορά με το άθλημα του μποξ, παρά την προχωρημένη τους ηλικία.

Πέραν του γεγονότος, ότι βλέπουμε έναν τελείως μεταλλαγμένο Σιλβέστερ Σταλόνε και έχουμε για πολλοστή φορά το Ντε Νίρο σε κωμικό - ουσιαστικά - ρόλο, αυτή τη φορά έχουμε ένα σενάριο τέλειας επιστημονικής φαντασίας. Διότι είναι επιστημονική φαντασία, να βλέπεις δύο τύπους άνω των 65 ετών να χτυπιούνται στο ρινγκ επί δέκα γύρους(!) με γροθιές, που αν έτρωγαν μια από αυτές στο δρόμο, θα έπεφταν σύξυλοι.

Γενικά, έχουμε να κάνουμε με μια πολύ μέτρια ταινία, από τις πιο αδιάφορες που έχουμε δεί τα τελευταία χρόνια, με καλές στιγμές που μετριούνται το πολύ στα δάχτυλα του ενός χεριού και καλό θα ήταν οι συντελεστές της να την ξεχάσουν γρήγορα. Γιατί όσοι επιλέξουν να την δουν είναι σίγουρο πως θα το έχουν κάνει, πριν καν πέσουν οι τίτλοι τέλους.

Πηγη-cinemagazine-cineramen-cine.gr-lifo

MADE IN GREECE 1982 FULL LP VINYL

"ΣυνΕίδηση”:  Άλλη μια υπέροχη ταινία μικρού μήκους της Ακριβής Κόλλια  η οποία το μεγαλύτερο μέρος της γυρίστηκε στην παραλία της Καλόγριας, στη Δυτική Μάνη, μέρος το οποίο είναι όπως έχω αναφέρει και σε προηγούμενο άρθρο μου  πηγή έμπνευσης τα τελευταία χρόνια  για την σκηνοθέτιδα Ακριβή Κόλλια, η οποία έχει ξεκινήσει δυναμικά την δική της πορεία στο χώρο των ταινιών μικρού μήκους και η οποία έχει ήδη μια μεγάλη διάκριση για την ταινία της...блокада (Πολιορκία) την οποία έστειλε στην Αγία Πετρούπολη και απέσπασε το βραβείο καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας.

Υπόθεσή : Η νυχτερινή εικόνα της καλοκαιρινής παραλίας μοιάζει ξεχασμένο τοπίο, γεμάτη από παρατημένα σκουπίδια των παραθεριστών. Ο φακός ενός καθαριστή που μαζεύει τα σκουπίδια από την άμμο φωτίζει μια γυναίκα, ξαπλωμένη λίγα μέτρα μακριά. Εκείνη σηκώνεται και μπαίνει στη θάλασσα, πετώντας ένα κουτί μπύρας πίσω της. Αιφνίδια, ένα φωτεινό δίχτυ εμφανίζεται πάνω στην επιφάνεια του νερού και μοιάζει να την τυλίγει. Ενώ παλεύει να απεγκλωβιστεί, την κυκλώνουν σκουπίδια που διαγράφονται φωτεινά στα κύματα. Η γυναίκα βυθίζεται όλο και περισσότερο…

Δείτε το Τρέιλερ της ταινίας μικρού μήκους.

Πηγή-eleftheriaonline.gr

Γιάννης Πουλόπουλος και Μίμης Πλέσσας στο "Καλλιτεχνικό καφενείο" (1986)

9 1/2 εβδομάδες: μία κλασσική ταινία για αυτούς που ήταν έφηβοι όταν πρωτοβγήκε στις αίθουσες.

Ο σκηνοθέτης της είναι γνωστός για τις ερωτικές του ταινίες. Η, μικρής έκτασης, φιλμογραφία του περιλαμβάνει το αρκετά αισθησιακό Flashdance, το θεωρητικά ακραίο 9 ½ Weeks, το υπερβολικό Fatal Attraction, μία μάλλον αποτυχημένη εκδοχή της διάσημης Λολίτας (αρκετά πιστή στο μυθιστόρημα αλλά ανεπαρκέστατη ως προς την ανάδειξη των προβληματισμών του ευφυούς Nabokov) και το Unfaithful, το πιο ώριμο ίσως δείγμα της δουλειάς του σκηνοθέτη παρ’ όλο που και αυτό παρουσιάζει φοβερές αδυναμίες.

Προβλήθηκε το 1986 και αμέσως οι δύο πρωταγωνιστές της έγιναν σταρ. Η ταινία για τα δεδομένα της εποχής ήταν αρκετά τολμηρή. Ήταν εξόχως αισθησιακή χωρίς να γίνεται hardcore και δημιούργησε σχολή....

Κιμ Μπάσιντζερ, Mίκι Ρουρκ και... «9 1/2 Εβδομάδες»! Η απόλυτη έννοια του στριπτίζ και η μακράν πιο σέξι ταινία των τελευταίων δεκαετιών. Ο Μίκι Ρουρκ και η Κιμ Μπάσιντζερ πρωταγωνιστούν ως οι Τζον και Ελίζαμπεθ, καριερίστες στη Νέα Υόρκη που ξεκινούν μία σύντομη αλλά παθιασμένη σχέση που δοκιμάζει τα σεξουαλικά τους όρια.

Μια έντονη ιστορία πάθους με πολλές σκηνές φλερτ, διέγερσης και σεξ ανάμεσα των πρωταγωνιστών, που τους έκανε παγκοσμίως γνωστούς, ανεβάζοντας την κινηματογραφική λίμπιντο στα ύψη.

Για τον ρόλο της Ελίζαμπεθ πέρασαν από οντισιόν πολλές γνωστές ηθοποιοί ανάμεσά τους και η Ντέμι Μουρ, τον ρόλο όμως πήρε τελικά η 33χρονη τότε Κιμ Μπάσιντζερ. Τον γοητευτικό και μυστηριώδη Τζον υποδύθηκε ο Μίκι Ρουρκ και χάρη σε αυτό τον ρόλο επιβλήθηκε στο Χόλιγουντ που τον ήξερε ήδη από πιο ποιοτικούς ρόλους όπως στην ταινία «ο Αταίριαστος»....

Το στριπτίζ της Μπάσιντζερ είναι η πιο γνωστή και αισθησιακή στιγμή της ταινίας. Στο γύρισμα της επίμαχης σκηνής, στο πλατό επικρατούσε απόλυτη ησυχία και μόνο τα απαραίτητα άτομα από το συνεργείο ήταν παρόντα ώστε οι ηθοποιοί να είναι συγκεντρωμένοι και λιγότερο αμήχανοι....

Η σκηνή που ο Μίκι Ρουρκ ταΐζει ό,τι βρίσκει την Μπάσιντζερ στην κουζίνα του σπιτιού του είναι η πιο γνωστή μετά το στριπτίζ. Η Μπάσιντζερ σιχαινόταν τόσο πολύ να φάει τα φαγητά, που είχε πει στον Ρουρκ να την ταΐσει μόνο τα φρούτα. Κεράσια, κρασί, σιρόπι, ζυμαρικά, μέλι και γάλα καταλήγουν στο στόμα της Μπάσιντζερ και ενώ η σκηνή ακούγεται αηδιαστική, είναι από τις πιο χαριτωμένες και ερωτικές στιγμές της ταινίας.


Η συγκεκριμένη ταινία του Adrian Lyne δομείται ως θρίλερ. Μην ξεγελαστείτε. Δεν γίνονται φόνοι, δεν υπάρχει αστυνομική πλοκή, τίποτε δεν σας περιμένει στην γωνία. Κάνω μία μικρή κατάχρηση του όρου προκειμένου να τονίσω ότι ο σκηνοθέτης επιλέγει να διηγηθεί μία ερωτική ιστορία χρησιμοποιώντας τις συμβάσεις ενός καλογυρισμένου αστυνομικού φιλμ. Βγάλτε το καλογυρισμένου. Απλώς αστυνομικού.


Η «9 1/2 Εβδομάδες», αν και εμπορική ταινία, είναι από τις πιο χαρακτηριστικές της δεκαετίας και αποενοχοποίησε τα ερωτικά παιχνίδια, ακόμη και τα φετίχ....



Πηγη-cine.gr-mixanitouxronou.gr-protothema

Εσύ ξεχνάς-Μπλα μπλα

Μπλα-Μπλα - Μαρίνα(1990)

Μουσική-Στίχοι: Νίκος Ακαρέπης

Από τον δίσκο ''Μπλα-Μπλα '' που κυκλοφόρησε το 1990 από την Sony Music.Tο τραγούδι από τον δίσκο '' Το Χρυσό Πακέτο'' που κυκλοφόρησε το 1991 από την BMG

Ένα πανέμορφο τραγούδι,σήμα κατατεθέν της εποχής εκείνης,που σημάδεψε όλα εμάς τα, νεαρά τότε, παιδιά κι έμεινε ανεξίτηλα χαραγμένο στη μνήμη μας!

τραγουδι το οποιο εχει σημαδεψει τις τοτε γενιες και ακομα περισοτερο το βιντεοκλιπ.

Το Χάραμα υπήρξε θρύλος της νυχτερινής ζωής της Αθήνας για πάνω από τριάντα χρόνια. Ήταν ένα μικρό μαγαζί που βρισκόταν καλά κρυμμένο μέσα στο ιστορικό δάσος της Καισαριανής, δίπλα ακριβώς από το μνημείο πεσόντων.

ΝΑ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΕΡΑ:

Η ιστορία του

Το εγκαινίασε μεταπολεμικά ο Πάνος Γαβαλάς, με άλλο όνομα και δέσποζε στην Καισαριανή, στην περιοχή Σκοπευτήριον. Μετά το ’60 και αφού άλλαξε χέρια -από το 1964 ανήκε πια στον Κίμωνα Φαραντζή- μετονομάζεται σε Χάραμα (από το τραγούδι του Παπαϊωάννου «Πριν το χάραμα μονάχος») κι επαναλαμβάνεται κι εδώ η επιτυχημένη σύμπραξη Τσιτσάνη – Παπαϊωάννου που είχε προηγηθεί στο Φαληρικόν το 1956.

Στο Χάραμα γυρνάει τις στροφές του ο Τσαρούχης, εδώ μεσουρανεί η Μπέλλου για χρόνια, εδώ συχνάζει ο Φλωράκης και αλλοι.

Το 1979, η UNESCO στέλνει τον καθηγητή εθνομουσικολόγο Simha Arom στην Ελλάδα να καταγράψει για το αρχείο της την ελληνικη λαϊκή μουσική. Στο Χάραμα και για την UNESCO ο Τσιτσάνης ηχογραφεί ένα live, που γίνεται διπλός δίσκος το 1980 (“Το Χάραμα Τραγούδια και ταξίμια του Βασίλη Τσιτσάνη”) από τη θρυλική ετικέτα δίσκων της Oμόνοιας «TzinaVenus».  Ό,τι γράφτηκε σ’αυτο το δίσκο, αποτελει θησαυρό της λαϊκής μας μουσικής. Η εγγραφη γινεται μια και εξω, οπως την εποχη του ρεμπετικου.

Δεκαετία του ’70

Τη δεκαετία του 1970, δίπλα στον Βασίλη Τσιτσάνη στο Χάραμα τραγουδούν, κάνοντας τα περάσματά τους, οι μεγαλύτερες νεότερες γυναικείες φωνές της Ελλάδας: η Βίκυ Μοσχολιού, η Χάρις Αλεξίου, η Δήμητρα Γαλάνη, η Μαρίζα Κωχ, η Τάνια Τσανακλίδου, η Αλεξάνδρα. Με κάποιες συνεργάζεται και στη δισκογραφία, όπως με τη Γαλάνη, ενώ τελευταία στενή συνεργάτιδά του είναι η Χαρούλα Λαμπράκη.

Share

Από το Χάραμα περνούν οι πάντες για να τον ακούσουν και να τον δουν στο πάλκο. Τα ζεύγη Παπαμιχαήλ – Βουγιουκλάκη και Καζάκος –  Καρέζη, ο Λάμπρος Κωνσταντάρας, η Μελίνα Μερκούρη ο Αριστοτέλης Ωνάσης αλλά και μεγάλες ξένες προσωπικότητες.

«Περίπου δέκα χρόνια κράτησε η συνεργασία του Βασίλη Τσιτσάνη με την Σωτηρία Μπέλλου στο Χάραμα, αλλά μόνο μια φορά κάθισαν κι οι δυο μαζί στο πάλκο: το 1976 για τη Μουσική βραδιά που είχαμε αφιερώσει στη μεγάλη τραγουδίστρια» λέει ο Γιώργος Παπαστεφάνου. «Απο αυτή τη μοναδική βραδιά ειναι και το πολύτιμο απόσπασμα που εχουμε συμπεριλάβει στο βιντεο μας.»

Πηγη-mikropragmata@lifo.gr

Η Ακριβή Κόλλια είναι ένας από τους ανθρώπους του κινηματογραφικού χώρου που μας γεμίζουν ειλικρινή και αστείρευτη έμπνευση. Με σπουδές στο Θέατρο, αλλά και στις Ψηφιακές Μορφές Τέχνης , έχει καταφέρει πολλά και σε ιδιαίτερα νεαρή ηλικία. Έχει στο βιογραφικό της ως σκηνοθέτιδα 10 ταινίες μικρού μήκους, από το 2010!

Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, στη Σχολή Καλών Τεχνών - Τμήμα Θεατρικών Σπουδών και αποφοίτησε το 2013. Η πτυχιακή της εργασία «Στοιχεία Θεατρικότητας Στον Κινηματογράφο, Τεχνική και Αφηγηματική Χρήση του Πλάνου Σεκάνς» αποτέλεσε τον σύνδεσμο ανάμεσα στην θεατρική της εκπαίδευση και την αγάπη της για τον Κινηματογράφο.  Συνέχισε τις σπουδές της στη Σχολή Καλών Τεχνών, στο μεταπτυχιακό τμήμα  Ψηφιακές Μορφές Τέχνης, από το οποίο αποφοίτησε το 2018. Η ταινία της «Πολιορκία» (блокада) βραβεύτηκε το 2016 με το βραβείο καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου "ПЕРЕРЫВ НА ВОЙНУ" της Αγίας Πετρούπολης.
Είναι ιδρυτικό μέλος και Έφορος Τμήματος Κινηματογράφου ΝΑΡΤΟΥΡΑ.

Πηγή έμπνευσης αποτελεί τα τελευταία χρόνια η Μάνη για την σκηνοθέτιδα Ακριβή Κόλλια, η οποία έχει ξεκινήσει δυναμικά την δική της πορεία στο χώρο των ταινιών μικρού μήκους.

Τα θέματά της... ακανθώδη και όλα τα φιλμ της διακατέχονται από βαθύ κοινωνικό προβληματισμό. Εκτός αυτού, όπως όλα δείχνουν, οι συνθήκες έχουν ωριμάσει και για το επόμενο μεγάλο βήμα της, που θα είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της, η οποία θα γυριστεί στη Μάνη.

Παρακάτω θα δείτε την ταινία μικρού μήκους με τίτλο  ΚΑΡΤΑ ΜΝΗΜΗΣ(2012)-Υπόθεση:Σε ένα προάστιο της Αθήνας ο Σωκράτης βιώνει την ρουτίνα της καθημερινότητας του, έχοντας αναπτύξει μια δική του λογική ύπαρξης. Για εκείνον όλα είναι απλά, ενώ καθένας γύρω του βλέπει τη σημασία των ανθρώπινων σχέσεων από τη δική του οπτική γωνία. Υπάρχει όμως κατάλληλος τρόπος να δει κανείς τη πραγματικότητα;

Πηγη-artic.gr-eleftheriaonline.gr-kalamatajournal.gr

Η μουσική σταδιοδρομία του Βαγγέλη Βέκιου ξεκινάει ουσιαστικά στα τέλη της δεκαετίας του 1970, όταν, όντας έφηβος ντράμερ, εντάσσεται στις Μουσικές Ταξιαρχίες του Τζίμη Πανούση.

Για την ακρίβεια, εκείνος παίζει ντραμς στο ''Disco Tsoutsouni'', το θρυλικό ντεμπούτο του συγκροτήματος από το 1977, που έμελλε να πρωτοκυκλοφορήσει το 1980 σε κασέτα και πολλά χρόνια μετά - πρόσφατα δηλαδή - έως και σε CD premium σε εφημερίδα. Είχε προηγηθεί φυσικά η πρώτη ψηφιακή κυκλοφορία του ''Disco Tsoutsouni'' το 1996 μαζί με το βιβλίο του Πανούση, ''Υγιεινή Διαστροφή'' (εκδόσεις Όπερα). 

Δική του ιδέα ήταν και ο ραδιοσταθμός Στο Κόκκινο 105,5 με αρχικό σκοπό τη δημιουργία ενός ραδιοφώνου που δε θα έπαιζε τα ίδια και τα ίδια, τα ''σκυλοβαρετά άτεχνα έντεχνα'', όπως τα έλεγε.   Με τις Μουσικές Ταξιαρχίες ο Βέκιος συμμετείχε στο πρώτο, εξίσου θρυλικό, ομότιτλο άλμπουμ τους στην EMI το 1982.

 Ένα άλμπουμ για το οποίο τόνοι μελάνι έχουν χυθεί, με μία υψηλή θέση μέσα στην ιστορία της ελληνικής ροκ σκηνής. Δύο χρόνια μετά, οι Μουσικές Ταξιαρχίες του Τζίμη Πανούση, με τον Βαγγέλη Βέκιο πάντα στα ντραμς, κυκλοφορούν στην ίδια εταιρεία το άλμπουμ ''Αν η γιαγιά μου είχε ρουλεμάν''.

Στον τρίτο και τελευταίο δίσκο των Μουσικών Ταξιαρχίων, το live ''Hard Core'' (1985) από το Κύτταρο, ο Βέκιος είχε αποχωρήσει και στη θέση του έπαιζε ο Άκης Περδίκης. Τον επόμενο χρόνο, ο δίσκος ''Κάγκελα παντού'' θα είχε μόνο το όνομα του Τζίμη Πανούση στο εξώφυλλο.

Έπαιξε επίσης στους «Ντέρτι», «Τέσσερις Εποχές», τους «Blue Light», στους «Σελάνα» (Κρίστη Στασινοπούλου και Στάθη Καλυβιώτη) και τους Vavoura Band.

Πηγή: www.lifo.gr

Πόσοι έχουν στο μυαλό τους το καλοκαίρι ως μια εκδρομή με ένα αυτοκίνητο χωρίς οροφή; Πολλοί μάλλον. Και επειδή οι περισσότεροι από εμάς δεν έχουμε την δυνατότητα να έχουμε κάτι τέτοιο, τότε μπορούμε να ανοίξουμε τα παράθυρα ή το air condition και να δημιουργήσουμε μια κινηματογραφική ατμόσφαιρα, βάζοντας λίγα τραγούδια να παίζουν. Κι αν χρειάζεστε κάτι τέτοιο πραγματικά, τότε μπορείτε να το κάνετε...  

Πηγη-e-daily.gr

Wilson Pickett - Mustang Sally

Rose Royce - Car Wash

The Clash - Brand New Cadillac

War - Low Rider

Bruce Springsteen - Cadillac Ranch

The Rolling Stones - Black Limousine

The Cure - Pictures Of You

Creedence Clearwater Revival - Up Around The Bend

Tom Cochrane - Life Is A Highway

Queen - Brighton Rock

Shuky & Aviva - je t'aime un peu trop - bye bye a bientot

Όσες φορές και να τις δεις, τις κλασικές ταινίες της χρυσής εποχής του ελληνικού σινεμά έχουν χαραχτεί βαθιά στη μνήμη μας και δεν παλιώνουν ποτέ. Ατάκες, σκηνές, τραγούδια και πρωταγωνιστές μας βοηθούν να ξεφύγουμε για δύο ώρες από την καθημερινότητά μας.

Το παρελθόν του ελληνικού κινηματογράφου, παραμένει διασκεδαστικό κόντρα σε αυτούς που λένε ότι η παρελθοντολαγνεία είναι κουραστική κι ανώφελη.

Ένα σπίτι που χρησιμοποιήθηκε σε αρκετές ελληνικές ταινίες ήταν η Βίλα Λεβίδη, που βρίσκεται στην είσοδο της Παλλήνης, μετά την Αττική οδό σε ένα λόφο δεξιά.


H βίλα Λεβίδη είναι ένα επιβλητικό οίκημα στον καταπράσινο, πευκόφυτο λόφο της Παλλήνης.

Τα δωμάτια, αλλά και ο κήπος είναι σε όλους μας γνωστούς ακόμη κι αν δεν έχουμε πάει ποτέ - από ταινίες που όλοι έχουμε δει, όπως «Το λεβεντόπαιδο», «Δικτάτωρ καλεί Θανάση», «Μια Ιταλίδα από την Κυψέλη», και η «Αρχόντισσα και ο αλήτης».

Ένα εντυπωσιακό κτίσμα που, από τα πλέον κοσμικά πάρτι της Αθήνας του ’50 και του ’60 και τη χρυσή εποχή της Finos Films.  Διέθετε 70 δωμάτια, τα ταβάνια είχαν επένδυση από άχυρο, ενώ παντού είχε χρησιμοποιηθεί πεντελικό μάρμαρο.

Η βίλα, από την οποία πλέον έχει παραμείνει μόνο ο σκελετός, χτίστηκε το μακρινό 1935. Βρίσκεται σε ένα τεράστιο κτήμα 80 στρεμμάτων, ενώ την αρχιτεκτονική υπογραφή του έργου φέρει ο διάσημος αρχιτέκτονας Κωνσταντίνος Σακελλάριος. Το έμβλημα της βίλας Λεβίδη είναι ο πύργος που βρίσκεται πριν εισέλθεις σε αυτή, που μάλιστα προϋπήρχε του σπιτιού στον λόφο.


Το πανέμορφο τεράστιο σπίτι, μεταβιβάστηκε στον Λεβίδη όπου έζησε εκεί με την οικογένειά του ως το θάνατό του το 1963. Έπειτα, η γυναίκα του, λόγω οικονομικών δυσκολιών νοίκιαζε συχνά το κτίσμα για κινηματογραφικές παραγωγές.


Πηγή: https://www.athensvoice.gr-e-daily.gr

Είναι ένα από τα αμφιλεγόμενα φιλμ του Brian De Palma όσον αφορά την ποιότητα και γενικά δημιούργησε ανάμεικτες εντυπώσεις στους κριτικούς. Σε κάθε περίπτωση το «Raising Cain» δεν είναι από τις πιο φημισμένες ταινίες του De Palma. Mπορώ να δηλώσω με ασφάλεια όμως ότι πρόκειται για μια από τις πιο underrated δουλειές του εν λόγω σκηνοθέτη που άξιζε περισσότερη προσοχή.

Κεντρική φιγούρα του έργου είναι ο Dr. Nix Carter, ένας ιδιόρρυθμος ψυχολόγος που πάσχει από πολλαπλές προσωπικότητες. Μια από τις άλλες προσωπικότητες που βγαίνουν στην επιφάνεια είναι ο κακόβουλος Cain μέσω του οποίου ο δόκτορας πραγματοποιεί ένα εγκληματικό σχέδιο που περιλαμβάνει φόνους και απαγωγές. Απώτερους σκοπός του σχεδίου είναι κατά τα φαινόμενα η μελέτη της ψυχολογίας των απαχθέντων μικρών παιδιών και η διάπλαση της προσωπικότητας τους.

lolita davidovich raising cain
Η σύζυγος (επίσης γιατρός) του Dr. Nix αντιλαμβάνεται έγκαιρα την προβληματική συμπεριφορά του άντρα της και σε συνεργασία με την αστυνομία και έναν πρώην εραστή της τον οποίο ξαναερωτεύεται (όχι παίζουμε!), προσπαθεί να εντοπίσει τον Nix και να σώσει την απαχθείσα κόρη της και τα υπόλοιπα παιδιά από τις παρανοϊκές ορέξεις του άντρα της. Θα τα καταφέρει;

Το «Raising Cain» συγκέντρωσε 37,1 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως όντας μια «μέτρια» επιτυχία…

Το φιλμ περιέχει τα συνήθη στοιχεία των θρίλερ του Brian De Palma. Εφετζίδικη σκηνοθεσία με έξυπνα πλάνα, δαιδαλώδη πλοκή με μπόλικο σασπένς, ανατροπές και αγωνιώδες φινάλε με επιρροές από την βασική πηγή έμπνευσης του αμερικανού σκηνοθέτη, τον μοναδικό Alfred Hitchcock. Γενικά λοιπόν το «Raising Cain» σε καμία περίπτωση δεν σας απογοητεύσει ακόμα κι αν δεν είστε εξοικειωμένοι με το ξεχωριστό στιλ του De Palma. Εκεί που χάνει λίγους πόντους είναι στο σενάριο το οποίο ανά διαστήματα γίνεται υπερβολικά περίπλοκο και μη ρεαλιστικό (βλέπε π.χ. την εύκολη απόδραση του Dr. Nix από το αστυνομικό τμήμα), αφήνοντας παράλληλα και λίγες τρύπες που δεν μπαλώνονται όπως πρέπει (ή και καθόλου).


Η συνηθισμένη ερωτική ατμόσφαιρα των ταινιών του De Palma απαντά σε κάποιες αισθησιακές σκηνές οι οποίες εναλλάσσονται με σκηνές σοκ όπως εκείνη στο νοσοκομείο που μια άτυχη γυναίκα πεθαίνει βλέποντας τον άντρα της να ερωτοτροπεί με την γιατρό και σύζυγο του Dr. Nix. Όσο δυσάρεστη κι αν είναι για την ψυχική μας υγεία, άλλο τόσο ευρηματική είναι μαρτυρώντας την ατελείωτη νοσηρή φαντασία του σκηνοθέτη. Σε καλά επίπεδα κυμαίνονται και οι ερμηνείες, με τον John Lithgow να αποδίδει πειστικά τον ρόλο του ψυχάκια Dr. Nix/Cain ξεχωρίζοντας από τους υπόλοιπους.

Τα αργόσυρτα, στακάτα και κλιμακούμενα μουσικά θέματα του Ιταλού μετρ Pino Donaggio που έχει επιλεμληθεί το soundtrack κάνουν την ατμόσφαιρα εφιαλτική ανά διαστήματα και εντείνουν το σασπένς. Το συνολικό αποτέλεσμα είναι ικανοποιητικό, (ίσως και λίγο παραπάνω) και παρότι ο χρόνος φαίνεται να έχει αφήσει λίγα σημάδια στο ιδιαίτερο αυτό ψυχολογικό θρίλερ, εγώ θα παρότρεινα το κοινό να του δώσει μια ευκαιρία. Αχ αυτό το πρώτο μισό των 90s…Πόσες αξιόλογες ταινίες παρόμοιου στιλ ξεχάστηκαν από εκείνη την περίοδο…

Πηγη-Horrormovies.gr

Ποιος θα περίμενε ότι εν έτει 2020 ένα από τα πιο κακόφημα cult φιλμ τρόμου θα κυκλοφορήσει σε video game; Κι όμως αυτή είναι η πραγματικότητα για το κλασικό ανοσιούργημα του Ιταλού Ruggero Deodato, Cannibal Holocaust (1980)!

Σε εορτασμό λοιπόν των 40 χρόνων από την κυκλοφορία του φιλμ, ο Deodato και η Fantastico Studio κυκλοφορούν το Νοέμβρη του 2020 το video game Cannibal για Nintendo Switch, PS4, Xbox One, PC και κινητό τηλέφωνο.

Το Cannibal περιγράφεται ως διαδραστικό horror adventure όπου ο παίκτης ελέγχει διάφορους χαρακτήρες οι οποίοι αποκαλύπτουν τους λόγους για τους οποίους οδηγήθηκαν στις ζούγκλες του Βόρνεο, μέχρι να αποκαλυφθεί η πιο συνταρακτική συνέχεια της ιστορίας. Ο Ruggero Deodato έχει επιμεληθεί τη σκηνοθεσία και το σενάριο του παιχνιδιού ενώ θα περιληφθούν τα original γραφικά του Solo Macello.

Υπομονή μέχρι το Νοέμβρη λοιπόν. Προς το παρόν τσεκάρετε το πρώτο announcement trailer που δόθηκε στη δημοσιότητα για το παιχνίδι.

ΠΗΓΗbloody-disgusting.com

• ΕΤΙΚΕΤΕΣ
• cannibal holocaust
• ruggero deodato

The Charms - Kapio vrady (Κάποιο βράδυ)

Το Star Trek είναι αναμφισβήτητα το μεγαλύτερο και πιο εκτεταμένο σύμπαν επιστημονικής φαντασίας που έχει βγει από το Hollywood, με διαφορά.

Το Star Trek, δημιούργημα του παραγωγού Gene Roddenberry, υπήρξε αρχικά εμπορική αποτυχία. Ενώ προοριζόταν να εκπέμπεται για πέντε χρόνια, κόπηκε το 1969 λόγω χαμηλής τηλεθέασης. Αλλά κατά την επόμενη δεκαετία, η σειρά γνώρισε αναπάντεχη επιτυχία κατά την επαναπροβολή της από περιφερειακούς σταθμούς, ενώ οι θαυμαστές της –κατά κανόνα, ενήλικες νέοι άνθρωποι– κινητοποιούνταν, διοργάνωναν συνέδρια και επιζητούσαν τη συνέχισή της.


Το τηλεοπτικό «Σταρ Τρεκ» είχε ξεκινήσει να προβάλλεται στην Ελλάδα νωρίτερα, από τα μέσα της δεκαετίας του 70, με τίτλο «Ταξίδι Στ Αστέρια». Στην αμερικανική μικρή οθόνη, η σειρά έκανε την παρθενική της εμφάνιση το φθινόπωρο του 1966, σύστησε τον Γουίλιαμ Σάτνερ ως Κάπτεν Κερκ και τον Λίοναρντ Νίμοϊ ως Σποκ, απέκτησε πολύ σύντομα φανατικούς θαυμαστές . Κι όλα αυτά ξεκίνησαν από έναν φαντασιόπληκτο Τεξανό που γεννήθηκε στο Ελ Πάσο, μετακόμισε σε δεδομένη στιγμή στο Λος Αντζελες και από εκεί δρομολόγησε την πορεία του στα αστέρια.

Ο Τζιν Ρόντμπερι είχε οραματιστεί τη σειρά του «Σταρ Τρεκ» ως ένα διαστημικό ανάλογο του γουέστερν σίριαλ «Wagon Τrain» και η αρχική σκέψη του ήταν το ταξίδι του σκάφους Εντερπράιζ να δρομολογηθεί το 1964 και να κρατήσει 5 χρόνια, έστω κι αν κατέληξε τελικά να διαρκεί για δεκαετίες ολόκληρες. Ο Ρόντμπερι συνέλαβε τη μυθική τηλεοπτική εκπομπή ενσωματώνοντας στοιχεία από ανάλογους «διαστημικούς» χαρακτήρες όπως ο Φλας Γκόρντον και ο Μπακ Ρότζερς. Επηρεασμένος από τα λογοτεχνικά «Ταξίδια του Γκιούλιβερ» που έγραψε ο Τζόναθαν Σουίφτ και τις περιπέτειες του Οράτιου Χόρνμπλοουερ που σκαρφίστηκε ο συγγραφέας Σ.Σ. Φόρεστερ, αλλά και από το κλασικό φιλμ του 1956 «Απαγορευμένος Πλανήτης», ο Ρόντμπερι δεν δίστασε να θίξει μέσω της τηλεοπτικής σειράς θεμελιώδη για την εποχή ζητήματα, όπως τον φόβο για μια παγκόσμια πολεμική σύρραξη ή τις διαφυλετικές σχέσεις.



Το 1977 σχεδιάστηκε μια δεύτερη τηλεοπτική σειρά. Ωστόσο, μετά την τεράστια επιτυχία του «Πολέμου των Αστρων» του George Lucas επιλέχθηκε η μεταφορά της στον κινηματογράφο. Το 1979 κυκλοφόρησε η πρώτη κινηματογραφική ταινία. Το 1987, η σειρά γνώρισε την πρώτη επανεκκίνηση, με ανάλογη επιτυχία: το Next Generation εισήγαγε το χαρακτήρα του Πάτρικ Στιούαρτ/Ζαν-Λικ Πικάρ και του… Ντέιτα, του ανθρωποειδούς με τη μαλατένια ψυχή .

Το 1994, ξεκίνησαν τα φιλμ με τον Πικάρ στην καρέκλα του κυβερνήτη του Έντερπραϊζ, που έφτασαν μέχρι το 2002.

Το Σταρ Τρεκ έχει σημαντικό αριθμό φανατικών οπαδών, οι οποίοι συμμετείχαν σε δραστηριότητες σχετικά με το Σταρ Τρεκ, ακόμη και στα διαστήματα στα οποία δεν προβαλλόταν η τηλεοπτική σειρά. Οι οπαδοί αυτοί αυτοαποκαλούνται trekkies (τρέκις) και έχουν δημιουργήσει οργανώσεις σε διάφορες χώρες. Στην Ελλάδα, για λίγο καιρό κυκλοφόρησε περιοδικό fanzine των οπαδών του Σταρ Τρεκ κατά την δεκαετία του 1990.

Πηγη-wikipedia-kathimerini.gr-cinemagazine.gr-blog.public.gr

Van Halen – Van Halen (1978)
Ήλθε από το πουθενά, ένα άγνωστο συγκρότημα που άλλοι το πρόφεραν Βαν Έιλεν άλλοι Βαν Χάλεν, αλλά όλοι είχαμε μείνει με το παίξιμο του χαμογελαστού άγνωστου κιθαρίστα. Το κλασικό “You really got me’ πήρε μια καινούργια μορφή, το “Eruption” μας τρύπησε τα ηχεία, το "Runnin' with the Devil" έγινε σύντομα ύμνος και το "Ain't Talkin' 'bout Love" τραγουδήθηκε απ όλους μας. Ένας εντελώς φρέσκος ήχος , και ένας τραγουδιστής με φωνάρα. Μόλις είχαμε ανακαλύψει ένα τεράστιο δίσκο κι ένα τεράστιο συγκρότημα.

Πηγη-rockmachine.gr

Mariska Veres.Κόρη βιολονίστα, γεννήθηκε στη Χάγη και ξεκίνησε τη μουσική της καριέρα το 1964 με το συγκρότημα Les Mysteres, στη συνέχεια με τους Blue Fighters το 1966, τους Bumble Bees, τους Danny and his Favorites το 1967 και τους Motowns . Το 1968 έγινε μέλος των Shocking Blue και το 1969-1970 έκανε διεθνή επιτυχία με το τραγούδι «Venus».

Οι Shocking Blue διαλύθηκαν την 1 Ιουνίου 1974 . Η Veres ακολούθησε προσωπική καριέρα, μετά την διάλυση των Shocking Blue έως το 1982,
κυκλοφορώντας μικρούς δίσκους, κάποιοι εξ αυτών ιδιαιτέρα δημοφιλείς στην Ολλανδία και στις όμορες χώρες, Το 1993 διασκεύασε και κυκλοφόρησε γνωστές επιτυχίες άλλων καλλιτεχνών αλλά και τραγούδια των Shocking Blue με το σχήμα The Shocking Jazz Quintet. Για τα πρώτα χρόνια στο
συγκρότημα είχε δηλώσει: ‘’Ήμουν μία βαμμένη κούκλα. Κανείς δεν μπορούσε να με αγγίξει.’’
Αγαπούσε τις γάτες. Δεν έκανε καταχρήσεις (αλκοόλ, τσιγάρα, ναρκωτικά). Απεβίωσε το 2006.

Οι Shocking Blue σχηματίσθηκαν στην Ολλανδία το 1967 από τον κιθαρίστα Robbie van Leeuwen, πρώην μέλος των Motions. Συνοδοιπόροι στο αρχικό σχήμα οι Fred de Wilde (τραγούδι), Klassje van der Wal (μπάσο) και Cornelius van der Beek (τύμπανα).
To 1968 με το τραγούδι “Lucy Brown Is Back in Town” έκαναν κάποια αίσθηση στην γενέτειρά τους (Νο. 21), όμως ο τραγουδιστής τους αποχώρησε για να υπηρετήσει την θητεία του.
Η Maria Elisabeth Ender, πιο γνωστή με το όνομα Mariska Veres, γεννημένη στην Χάγη, από πατέρα Ούγγρο Ρομά, βιολιστή,και μητέρα Γερμανίδα, επελέγη για την αντικατάσταση του de Wilde.
Ο μάνατζερ των Shocking Blue ήταν θαμώνας σε κάποιο πάρτυ, στο οποίο τραγούδησε η Veres, ως
μέλος των Bumble Bees. Εντυπωσιασμένος από την εξαιρετική ερμηνεία αλλά και από το
παρουσιαστικό της (γαλάζια μάτια, ψηλά ζυγωματικά, έντονο βάψιμο, περούκα με μακριά μαύρα
μαλλιά), την πρότεινε στον Robbie van Leeuwen.
Ο Ολλανδός κιθαρίστας είχε δηλώσει για την Mariska: “Διέθετε πολύ εντυπωσιακή φωνή, πολύ
διαφορετική απ’ όλες τις άλλες τραγουδίστριες. Ομοίαζε δε, στην Grace Slick των Jefferson
Airplane.”

Η επιτυχία δεν άργησε για το συγκρότημα. Πρώτα, το “Send Me a Postcard” που έφθασε στο Νο.
10 στην χώρα τους, αλλά ακόμη υψηλότερα σε Νορβηγία και Γαλλία και μετέπειτα το “Long and
Lonesome Road “ άνοιξαν τον δρόμο για το “Venus” (καλοκαίρι του 1969). Το τραγούδι έφθασε
έως το Νο. 3, όπου παρέμεινε επί αρκετές εβδομάδες, αλλά κυριολεκτικά “σάρωσε” με την
κυκλοφορία του εκτός Ολλανδίας, καταλαμβάνοντας την πρώτη θέση σε αρκετές ευρωπαϊκές
χώρες.
Ο γνωστός παραγωγός Jerry Moss ήταν εκείνος που πήρε τον δίσκο μαζί του στις Ηνωμένες
Πολιτείες και έστησε εταιρεία διανομής για να πωλήσει το συγκεκριμένο τραγούδι. Κυκλοφόρησε σε
μικρό δίσκο τον Δεκέμβριο 1969 και σε διάστημα μικρότερο των δύο μηνών σκαρφάλωσε στην
κορυφή του Billboard Hot 100, έχοντας ξεπεράσει το ένα εκατομμύριο σε πωλήσεις πριν την
κατάκτηση της πρώτης θέσης. Ήταν το πρώτο συγκρότημα από την χώρα της τουλίπας που κατόρθωνε κάτι τέτοιο, ενώ και η επιτυχία τους στο Ηνωμένο Βασίλειο (Νο. 8) δεν ήταν συνηθισμένο επίτευγμα για τα συγκροτήματα από την ηπειρωτική Ευρώπη. Η επιτυχία στις Ηνωμένες Πολιτείες οδήγησε στην κορυφή το “Venus” και σε άλλες αγορές (Καναδάς, Νότιος Αφρική, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία).
Οι πωλήσεις του έως τον Δεκέμβριο του 1972 είχαν υπερβεί τα 7,5 εκατομμύρια παγκοσμίως
(περιοδικό Billboard).

Οι διάδοχοι του “Venus”, “Mighty Joe” και “Never Marry a Railroad Man”, συνολικά ξεπέρασαν το
εκατομμύριο σε πωλήσεις, με το τελευταίο να σημειώνει επιτυχία σε αρκετές χώρες.
Όλες οι επόμενες κυκλοφορίες τα πήγαν καλά σε Κεντρική Ευρώπη, Ασία και Λατινική Αμερική,
αλλά όχι σε Ηνωμένες Πολιτείες και Ηνωμένο Βασίλειο.
Από τις εμφανίσεις τους στην Ιαπωνία προέκυψε ο δίσκος Live in Japan (1972). Το συγκρότημα
διαλύθηκε το 1974, μετά την αποχώρηση των Van Leeuwen και Veres.
Επανενώθηκαν το 1979, αλλά το single που ηχογράφησαν δεν κυκλοφόρησε ποτέ. Περιορίστηκαν
σε κάποιες εμφανίσεις το 1984, ενώ το το 1986 ηχογράφησαν τρία τραγούδια, εκ των οποίων το
ένα δεν κυκλοφόρησε.
Με την Mariska ως μοναδικό μέλος από την κλασική σύνθεση, αλλά με τον van Leeuwen στην θέση
του παραγωγού, κυκλοφόρησαν cd/single to 1994, εκτός από τις εμφανίσεις σε διάφορα φεστιβάλ.
Οι Shocking Blue προσπάθησαν να γεφυρώσουν το κενό ανάμεσα στην ψυχεδέλεια και το
προοδευτικό ροκ με την μουσική τους. Σίγουρα το “Venus” αποτελεί την μεγαλύτερη επιτυχία τους,
όμως οι δίσκοι των Shocking Blue έχουν κι άλλα διαμαντάκια στο περιεχόμενό τους. Αξίζει τον κόπο
να ακούσετε τα ”Deamon Lover”, “Blossom Lady”, “Never Marry a Railroad man”,
“Send Me a Postcard” καθώς και τα μεταγενέστερα “The Jury and the Judge” (1986) και
“Body&Soul” (1994).


Πηγη-rockmachine.gr

The Strangers - Rantevou (Ραντεβού)

Οι φετινές πετυχημένες καλοκαιρινές πολιτιστικές εκδηλώσεις «Μουσικές ανάσες, αισιοδοξίας και χαράς» στο Άλσος Περιστερίου (στάση Μετρό «Ανθούπολη»), επιστρέφουν τον Σεπτέμβριο 2020, καθημερινά στις 8 το βράδυ.

Γωνιές μουσικής, με τραγούδια που αγαπήσαμε από ταλαντούχους μουσικούς, καθώς και κινηματογραφικές προβολές με επιλεγμένες ταινίες των τελευταίων ετών, τις καλύτερες παιδικές ταινίες για τους μικρούς μας φίλους μεταγλωττισμένες στα Ελληνικά.

Η είσοδος είναι ελεύθερη. Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας κατά την προσέλευση. Πάντα με πρώτη προτεραιότητα την υγεία και την ασφάλεια όλων. Το πρόγραμμα κινηματογραφικών προβολών, με ώρα έναρξης 8.30 το βράδυ, έχει ως εξής:


ΚΥΡΙΑΚΗ 30 - 31 ΔΕΥΤΕΡΑ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ και ΤΡΙΤΗ 1 - ΤΕΤΑΡΤΗ 2 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

Κινηματογραφική προβολή “ΕΥΤΥΧΙΑ”. Ελληνική δραματική 2019 | Έγχρ. | Διάρκεια: 123'. Σκηνοθεσία: Άγγελος Φραντζής. Με τους: Κάτια Γκουλιώνη, Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη, Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Ντίνα Μιχαηλίδου, Θάνο Τοκάκη.



ΠΕΜΠΤΗ 3 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

Παιδική ταινία “ΤΑ ΣΤΡΟΥΜΦΑΚΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΧΑΜΕΝΟ ΧΩΡΙΟ”.

Aμερικάνικο animation 2017 | Έγχρ. | Διάρκεια: 89'. Κατάλληλη για όλες τις ηλικίες. Σκηνοθεσία: Χαλ Άσμπουρι.


ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 4 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ - ΣΑΒΒΑΤΟ 5 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

Παιδική ταινία “ΨΥΧΡΑ ΚΑΙ ΑΝΑΠΟΔΑ 2”. Aμερικάνικο animation 2019 | Έγχρ. | Διάρκεια: 103'. Κατάλληλη για όλες τις ηλικίες. Σκηνοθεσία: Κρις Μπακ, Τζένιφερ Λι.



ΚΥΡΙΑΚΗ 6 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ - ΔΕΥΤΕΡΑ 7 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

Κινηματογραφική προβολή “ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΖΕΥΓΑΡΙΩΝ” (Α΄ Προβολή). Γαλλική κομεντί 2018 | Έγχρ. | Διάρκεια: 108'. Σκηνοθεσία: Ολιβιέ Ασαγιάς. Mε τους: Ζιλιέτ Μπινός, Γκιγιόμ Κανέ, Βενσάν Μακέν, Νορά Χαμζαουί.



ΤΡΙΤΗ 8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ - ΤΕΤΑΡΤΗ 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

Κινηματογραφική προβολή “Ο ΓΑΜΠΡΟΥΛΗΣ ΜΑΣ” (Α΄ Προβολή).

Γαλλική κωμωδία 2019 | Έγχρ. | Διάρκεια: 83'. Σκηνοθεσία: Ετόρ Καμπέγιο Ρέγιες. Με τους: Ζοζιάν Μπαλασκό, Ντιντιέ Μπουρντόν, Μπεναμπάρ.


ΠΕΜΠΤΗ 10 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

Παιδική ταινία “Ο ΚΑΡΥΟΘΡΑΥΣΤΗΣ ΚΑΙ ΤΑ 4 ΒΑΣΙΛΕΙΑ”. Aμερικανική ταινία φαντασίας 2018 | Έγχρ. | Διάρκεια: 99'. Σκηνοθεσία: Τζέιμς Χάουαρντ. Με τους: Κίρα Νάιτλι, Έλεν Μίρεν, Μακένζι Φόι.


ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 11 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

Παιδική ταινία “ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΣΠΙΤΙ”. Βέλγικο animation 2013 | Έγχρ. | Διάρκεια: 85'. Κατάλληλη για όλες τις ηλικίες. Σκηνοθεσία: Μπεν Στάσεν, Ζερεμί Ντεγκρουσόν.


ΣΑΒΒΑΤΟ 12 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ - ΚΥΡΙΑΚΗ 13 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

Κινηματογραφική προβολή “ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ". Eλληνική δραματική 2017 | Έγχρ. | Διάρκεια: 122'. Σκηνοθεσία: Γιάννης Σμαραγδής. Με τους: Μαρίνα Καλογήρου, Θοδωρή Αθερίδη, Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο, Νίκο Καρδώνη, Αργύρη Ξάφη.


ΔΕΥΤΕΡΑ 14 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ - ΤΡΙΤΗ 15 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ - ΤΕΤΑΡΤΗ 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

Κινηματογραφική προβολή “ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΑΛΑΟΥΑ” (Α΄ Προβολή). Γαλλική κωμωδία 2019 | Έγχρ. | Διάρκεια: 92'. Σκηνοθεσία: Τζέιμς Χιουθ. Με τους: Κριστιάν Κλαβιέ, Μισέλ Γιουν, Σιλβί Τεστίντ, Ραμζί Μπεντιά.


ΠΕΜΠΤΗ 17 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

Παιδική ταινία - Live action της Disney “H ΣΤΑΧΤΟΠΟΥΤΑ”. Aμερικανική φαντασίας 2015 | Έγχρ. | Διάρκεια: 112'. Σκηνοθεσία: Κένεθ Μπράνα. Με τους: Κέιτ Μπλάνσετ, Έλενα Μπόναμ Κάρτερ, Λίλι Τζέιμς, Ρίτσαρντ Μάντεν.


ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 18 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ - ΣΑΒΒΑΤΟ 19 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

Παιδική ταινία “ΤΟ ΑΠΙΘΑΝΟ ΚΟΑΛΑ”. Animation 2015 | Έγχρ. | Διάρκεια: 93' Κατάλληλη για όλες τις ηλικίες. Αμερικανο-αυστραλέζικη ταινία. Σκηνοθεσία: Ντιν Τέιλορ.


ΚΥΡΙΑΚΗ 20 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

Παιδική ταινία “Η ΚΛΕΜΜΕΝΗ ΠΡΙΓΚΗΠΙΣΣΑ”. Ουκρανικό animation 2018 | Έγχρ. | Διάρκεια: 85'. Κατάλληλη για όλες τις ηλικίες. Σκηνοθεσία: Όλεχ Μαλαμούζ.

Η ΡΕΝΑ ΠΑΓΚΡΑΤΗ ΣΤΟ INTO THE NIGHT Η ΡΕΝΑ ΠΑΓΚΡΑΤΗ Διαβάζοντας κείμενο για τον τρόπο επικοινωνίας με την εκπομπή

Λατρεμένη Ρενα Παγκράτη.Η Ρένα συνδυάζοντας το χιούμορ με τον ρομαντισμό, μας περιγράφει μια ιστορία της μέσα απο την υπέροχη εκπομπή του αγαπημένου φίλου,του Τάσου Μπούρχα
από την εκπομπή "INTO THE NIGHT" στο ραδιόφωνο του Jeronimo Groovy 88.9 FM

  Είχε γίνει διάσημη απ' την τηλεόραση και τον '80ς εμπορικό κινηματογράφο, όμως η μπογιά της είχε περάσει. Τα ψυχολογικά της προβλήματα σε συνδυασμό με την έλλειψη ενδιαφέροντος για τη δουλειά της την είχαν αφήσει μόνη και απένταρη. Κανείς δεν την έπαιρνε πια στο θέατρο, κι ας ήταν το μόνο που ήθελε να κάνει από παιδί.

Τα δύο ελληνικά τραγούδια που ακούγονται στον Εξορκιστή .

Η ταινία "Εξορκιστής" είναι μία από τις διαχρονικές ταινίες τρόμου σε σκηνοθεσία William Friedkin (Γουίλιαμ Φρίντκιν) που βγήκε στους κινηματογράφους πριν από 42 χρόνια και προκάλεσε ποικίλες συζητήσεις στην εποχή της. Είναι το εμπορικότερο θρίλερ όλων των εποχών και θεωρείται μία από τις κλασικές ταινίες του είδους με αρκετά ελληνικά στοιχεία. Δύο από αυτά είναι τα ελληνικά λαϊκά τραγούδια που ακούγονται στο κλασικό θρίλερ. 

   Το πρώτο τραγούδι που ακούγεται είναι το "Ιστορία μου, Αμαρτία μου" (μουσική: Γιώργος Μανισαλής, στίχοι: Κώστας Ψυχογιός) με τη Ρίτα Σακελλαρίου το οποίο στην ταινία ακούγεται από ραδιοφωνικό σταθμό και αργότερα ακούγεται το τραγούδι "Παραμμυθάκι μου" με τον Γιάννη Καλατζή (μουσική: Μάνος Λοΐζος, στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος).    Η ταινία ήταν υποψήφια για 10 όσκαρ και κέδρισε δύο από αυτά για το σενάριο και τον ήχο της. 


       
Πηγή: www.musicpaper.gr