Σάββατο 29 Ιουνίου 2019

Ροζέ Βαντίμ.Λάτρης του γυναικείου φύλου, αλλά και λάτρης του πάθους γενικότερα, υπήρξε ο σκηνοθέτης που ανάδειξε μερικές από τις πιο γνωστές πρωταγωνίστριες του γαλλικού κινηματογράφου.
Πριν όμως τις αναδείξει φρόντιζε να τις… ερωτευτεί.
Ο άνθρωπος που δημιούργησε την ταινία «Και ο θεός έπλασε τη γυναίκα», εκείνος που έφερε στον κινηματογράφο την Μπριζίτ Μπαρντό, ο σκηνοθέτης που απενοχοποίησε το αισθησιακό,  άκουγε στο όνομα Ροζέ Βαντίμ .Είναι η εποχή του απόλυτου σικ, όταν όλοι -και όχι μόνο οι καλλιτέχνες- δείχνουν πιο περιποιημένοι, πιο όμορφοι, πιο κομψοί από σήμερα. Είναι η εποχή που ένας διάσημος σκηνοθέτης σαν τον Ροζέ Βαντίμ δημιουργεί πραγματικές ειδήσεις με την σεξουαλική του ζωή και τις προτιμήσεις του, προκαλώντας παγκόσμια ρίγη ενθουσιασμού στις ορδές των θαυμαστριών, Είναι η εποχή που όλα είναι πιο αισθησιακά, πιο δημιουργικά, πιο ενδιαφέροντα ή τουλάχιστον έτσι δείχνουν.
Σκηνοθέτης, σεναριογράφος, παραγωγός και ηθοποιός, που αποτέλεσε σταθμό στην εξέλιξη του γαλλικού κινηματογράφου της εποχής του και «θεωρήθηκε ο σκηνοθέτης που έφτιαχνε ντίβες».Το όνομα Ροζέ του το έδωσε ο πατέρας του, γιατί το τότε γαλλικό δίκαιο απαιτούσε ένα γαλλικό όνομα. Ο πατέρας του,  ήταν Λευκορώσος, εβραϊκής καταγωγής.Ο Ροζέ Βαντίμ πλάθει το μύθο της Μπριζίτ Μπαρντό, σε μια κλασική πλέον ταινία-προάγγελο της σεξουαλικής απελευθέρωσης της δεκαετίας του εξήντα.
«Και ο θεός έπλασε τη γυναίκα» (1956)
Η Μπριζίτ Μπαρντό πρωταγωνιστεί σε αυτό το σκανδαλώδες για την εποχή του, μελόδραμα, τριγυρίζοντας ξυπόλητη με αφοπλιστικό ερωτισμό και αυθάδεια και ασκώντας επικίνδυνη γοητεία στους συμπρωταγωνιστές της, τον Κουρτ Γιούγκενς και τον Ζαν Λουί Τρεντινιάν. Όταν προβλήθηκε στην Αμερική η γαλλική αυτή ταινία, ορισμένες σκηνές της λογοκρίθηκαν, ωστόσο η εκρηκτική πρωταγωνίστρια έγινε η αφορμή για να αναθεωρηθεί ο τρόπος με τον οποίο αποτυπωνόταν η σεξουαλικότητα στο αμερικανικό σινεμά.Ήταν 1968 όταν ο  Ροζέ Βαντίμ, αποφάσισε να γυρίσει μια ταινία επιστημονικής φαντασίας, επηρεασμένος από την αγάπη του για τα κόμικ.
Η θρυλική «Μπαρμπαρέλα» αποτελεί το πόνημα του σκηνοθέτη ο οποίος κατάφερε και έπεισε την τότε σύζυγό του Τζέιν Φόντα να πρωταγωνιστήσει στην ταινία.Οταν προβλήθηκε το φιλμ αποτέλεσε παταγώδη αποτυχία, ωστόσο, στη συνέχεια απέκτησε μια περίεργη καλτ φήμη και πλέον θεωρείται «κλασσικό».Ο σκηνοθέτης είχε προσεγγίσει πολλές ηθοποιούς προτού επιλεγεί τελικά η σύζυγός του. Η πρώτη του επιλογή ήταν η Βίρνα Λίζι, η δεύτερη ήταν η Μπριζίτ Μπαρντό, που δεν ενδιαφερόταν, ωστόσο για έναν τόσο σεξουαλικό ρόλο. Η τρίτη επιλογή ήταν η Σοφία Λόρεν, η οποία όμως ήταν έγκυος και ένιωσε πως δεν θα ταίριαζε με το ρόλο. Η Φόντα ήταν αβέβαιη για την ταινία, αλλά ο Βαντίμ την έπεισε λέγοντας πως η επιστημονική φαντασία ήταν ένα εξελισσόμενο είδος. Ο Βαντίμ ανέδειξε την Τζέιν Φόντα με τη ταινία του Μπαρμπαρέλα και την καθιέρωσε ως «σύμβολο του σεξ» και «Αμερικανίδα Μπριζίτ Μπαρντό». Οι ταινίες που σκηνοθέτησε ήταν κυρίως αισθησιακές, ενώ μεγάλη επιτυχία σημείωσαν τα απομνημονεύματά του, τα οποία αναφέρονται στην ερωτική του ζωή, στους γάμους του και στη δυσκολία του να παραμείνει πιστός στις συντρόφους του.                                                        Ο Ροζέ Βαντίμ πέθανε στις 11 Φεβρουαρίου του 2000 σε νοσοκομείο στο Παρίσι, σε ηλικία 72 ετών.   


Παρασκευή 28 Ιουνίου 2019

Luis Bunnuel . θεωρείται ο πατέρας του κινηματογραφικού σουρεαλισμού και ένας από τους πιο πρωτότυπους σκηνοθέτες που υπήρξαν ποτέ. Κανείς δεν φανταζόταν στις αρχές του 1929 πως κάτι καινούριο θα άνοιγε στους κόλπους της κινηματογραφικής αφήγησης, που μέχρι τότε έψαχνε διεξόδους για να πρωτοτυπήσει ανάμεσα στις υπόλοιπες μορφές τέχνης.
Κι όμως, o Luis Bunnuel, καλός φίλος του ήδη γνωστού σουρεαλιστή ζωγράφου Salvador Dali, επιχειρεί κάτι που όχι μόνο θα σόκαρε τους θεατές, αλλα θα μετέτρεπε αυτο το συναίσθημα αποστροφής σε κάτι δημιουργικά πρωτότυπο και πρωτοποριακό.
Θολωμένα όνειρα, σοκαριστικές μνήμες απο τα βάθη του ασυνειδήτου και εφιαλτικές σκηνές απο μπερδεμένες σκέψεις, ανακατεύονται στα συνεχόμενα καρέ μιας αφήγησης που διεκδικεί τον μοναδικό της χώρο στην ιστορία του κινηματογράφου, ανοίγοντας το δρόμο, με την ταινία "Ανδαλουσιανός σκύλος" στη μεταφορά του σουρεαλισμού στην 7η τέχνη.Συνδέθηκε με το κίνημα του υπερρεαλισμού, ενώ κατόρθωσε με το έργο του να διαμορφώσει ένα προσωπικό κινηματογραφικό ύφος.Πολλές από τις ταινίες του θεωρούνται σήμερα κλασικές. Εκτός από τον " κινηματογραφικό αναρχισμό", ο Μπουνιουέλ είχε επίσης Αναρχικές πεποιθήσεις και στα πολιτικά θέματα, κάτι που μπορεί να αντιληφθεί κάποιος κάλλιστα και από το σύνολο της φιλμογραφίας του.Ο Μπουνιουέλ γεννήθηκε στην Καλάντα (Calanda) της Ισπανίας, στην επαρχία της Αραγονίας, το 1900, αν και τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στην πόλη της Σαραγόσα. Ήταν γόνος εύπορης οικογένειας Ιησουϊτων, ανατράφηκε ιδιαίτερα αυστηρά, πράγμα που φανερώνεται στα έργα του από την εμμονή του με τη θρησκεία. Είχε την πρώτη του επαφή με τον κινηματογράφο σε ηλικία οκτώ ετών.Μετά τις σπουδές του ξεκίνησε να εργάζεται ως βοηθός σκηνοθέτη στο Παρίσι αν και οι γνώσεις του γύρω από τη σκηνοθεσία και τις τεχνικές του κινηματογράφου ήταν ελάχιστες. Η πρώτη του προσωπική κινηματογραφική απόπειρα εκδηλώθηκε με τον Ανδαλουσιανό σκύλο, το 1929, μία ταινία μικρού μήκους, μόλις 17 λεπτών, αμιγώς υπερρεαλιστική. Το σενάριο της ταινίας συνυπογράφει μαζί με τον Μπουνιουέλ και ο Νταλί. Η ταινία γυρίστηκε το 1929 και αποτελεί ένα μοναδικό δείγμα καθαρής υπερρεαλιστικής έκφρασης στον χώρο της Έβδομης Τέχνης. Βασισμένη σε όνειρα, των Μπουνιουέλ και Νταλί, ο "Ανδαλουσιανός Σκύλος" αποτελεί συρραφή φαινομενικά ασύνδετων, απρόσμενων και αισθητικά προκλητικών σκηνών, οι οποίες έχουν κατά καιρούς ερμηνευτεί ως αλληγορίες, συχνά υπό το πρίσμα των φροϋδικών θεωριών.Το «Σκοτεινό Αντικείμενο του Πόθου» (1977) αποτελεί το κύκνειο κινηματογραφικό του αριστούργημα. Βασίζεται σε ένα μυθιστόρημα του Πιερ Λουίς (1870- 1925)  «Η Γυναίκα και το Νευρόσπαστο»  και πραγματεύεται το αγαπημένο θέμα της μεγάλης οθόνης, αυτό του μοιραίου θηλυκού και τις «οδύνες» που αυτό προκαλεί στους απανταχού μπουνταλάδες που τρέχουν πίσω από το φουστάνι του, ως άλλα άμυαλα κοκόρια.

Ο Μπουνιουέλ καταφέρνει να διεισδύσει βαθύτερα από την επιδερμική επιφάνεια, φτάνοντας μέχρι την καρδιά που αποτελεί την πεμπτουσία  της ύπαρξης μας. Εκεί θα ανακαλύψει τα μύχια της ανθρώπινης ανασφάλειας και του παθιασμένου ερωτικού δράματος που μπορεί να οδηγήσει στην παραφροσύνη.Ο Luis Bunnuel αποσύρθηκε από τον κινηματογράφο το 1977 και στα επόμενα χρόνια ολοκλήρωσε την αυτοβιογραφία του. Πέθανε το 1983 στο Μεξικό από κίρρωση του ήπατος.
Ο μέγας ντράμερ των Rainbow και μετέπειτα Black Sabbath, Cozy Powell .Ξεκίνησε να παίζει τύμπανα σε ηλικία δώδεκα ετών για τη μπάντα του σχολείου του. Το πρώτο του συγκρότημα λεγόταν The Corals και στα δεκαπέντε του υιοθέτησε το όνομα Cozy από τον ντράμερ της τζαζ μουσικής, Cozy Cole.Είναι γνωστός για τις συνεργασίες του με τους Jeff Beck, Rainbow, Michael Schenker Group, Whitesnake, Emerson Lake And Powell, Gary Moore, Black Sabbath, The Brian May Band, Robert Plant, Peter Green, Thin Lizzy, κ.α.Το μεστό καθηλωτικό παίξιμο του τον έκανε έναν από τους καλύτερους drummers της μουσικής μας και αποτέλεσε καθηγητή για τους μεταγενέστερους μουσικούς.;Hταν μεγάλος λάτρης της ταχύτητας.Το 1975, έγινε μέλος των Rainbow του Ρίτσι Μπλάκμορ ηχογραφώντας τον ιδιαίτερα επιτυχημένο, χρυσό δίσκο "Rainbow Rising" και περιοδεύοντας σε παγκόσμια κλίμακα. Οι συναυλίες στη Γερμανία ηχογραφήθηκαν και την επόμενη χρονιά κυκλοφόρησε το ζωντανό άλμπουμ "Rainbow On Stage", το πρώτο Top-10 άλμπουμ των Rainbow στην πατρίδα τους. Το 1978, ηχογράφησαν το "Long Live Rock 'n Roll", το οποίο περιείχε την ομώνυμη επιτυχία και τον "LA Connection". Το 1979, ο Πάουελ ηχογράφησε τον τελευταίο του δίσκο με τους Rainbow, το "Down to Earth", με το μικρόφωνο να αναλαμβάνει ο Γκράχαμ Μπονέτ στη θέση του Ρόνι Τζέιμς Ντίο. Η τελευταία του συναυλία του με τους Rainbow ήταν στην εμφάνιση του συγκροτήματος ως πρώτο όνομα στο φεστιβάλ "Monsters of Rock", στο Ντόνινγκτον της Αγγλίας.Πέθανε στης 5 Απριλίου 1998 μετά απο αυτοκινητιστικό δυστύχημα.


Πέμπτη 27 Ιουνίου 2019

Van Morrison – ένας από τους λίγους αληθινούς θρύλους της Βρετανικής μουσικής.Το πραγματικό του όνομα είναι George Ivan Morrison.
 Ο Van Morrison άρχισε να ενδιαφέρεται για τη μουσική σε παιδική ηλικία, γοητευμένος από την συλλογή δίσκων που διατηρούσε ο πατέρας του.
 Ξεκίνησε να μαθαίνει κιθάρα σε ηλικία 11 χρονών και ένα χρόνο αργότερα είχε δικό του συγκρότημα με όνομα «The Sputniks» που εμπνεύστηκε από τον Ρώσικο δορυφόρο Sputnik, που εκτοξεύθηκε στο διάστημα εκείνη τη χρονιά (το 1957).
 Σε νεαρή ηλικία έκανε πολλές περιστασιακές δουλειές, μεταξύ των οποίων και καθαριστής τζαμιών, το οποίο αναφέρεται και σε μεταγενέστερο χρόνο σε κάποια τραγούδια του, όπως π.χ. στο «Cleaning Windows» και στο «Saint Dominic’s Preview».Το ‘Astral Weeks’ ήταν ένα μοναχικό άλμπουμ που ο Van Morrison ηχογράφησε σχεδόν ολομόναχος. Ακολούθησε  το ‘Saint Dominic’s Preview’ που ήταν περισσότερο αινιγματικό και φανέρωνε μια τάση ανησυχίας του καλλιτέχνη για το μέλλον του.Ακολούθησαν μερικές μάλλον μέτριες κυκλοφορίες και ύστερα από απουσία τριών ετών, ο Van Morrison κυκλοφόρησε το ‘A Period Of Transition’ με την πολύτιμη συνεργασία του Dr. John και του πρώην οργανίστα των Them Peter Bardens . κολούθησαν αρκετά άλμπουμς που δημιούργησαν κάποια αίσθηση κυρίως στο βρετανικό κοινό. Ενδεικτικά αναφέρουμε τα ‘Common One’, ‘Beautiful Vision’, ‘Inarticulate Speech Of The Heart’ και ‘A Sense Of Wonder’.Ο Van Morrison παίζει πολλά διαφορετικά μουσικά όργανα, στα οποία συμπεριλαμβάνονται η κιθάρα, η αρμόνικα, το πιάνο, το σαξόφωνο, ντραμς, κ.α…
 Έχει βραβευτεί με 6 βραβεία GRAMMY, 1 βραβείο BRIT και έχει τιμηθεί με τον Βρετανικό τίτλο «Sir» για την συνολικά πολύ αξιόλογη συνεισφορά του στη μουσική.
Οι fans συνηθίζουν να τον αποκαλούν «Van the Man».
 Είναι εσωστρεφής και αποφύγει τα πλήθη, ακόμη και στις συναυλίες του αποφεύγει να κοιτάζει τον κόσμο.Παρά τις αντικρουόμενες κριτικές, ο Van Morrison μένει σταθερός στο μουσικό του ύφος και αναμφίβολα θεωρείται από πολλούς ως ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες. Ό,τι έχει ηχογραφήσει μέχρι τώρα αποτελεί σπουδαία προσφορά στη δισκογραφία της ροκ μουσικής.


The Exploited.Το θρυλικό punk συγκρότημα.Το αγγλικό πανκ της περιόδου 1976 - 77 στηρίχθηκε στο ατίθασο αστικό ροκ Νεοϋορκέζων καλλιτεχνών όπως οι Ramones, οι New York Dolls και η Πάτυ Σμιθ. Στο Λονδίνο οι Sex Pistols, οι Clash, οι Damned, οι Buzzcocks δημιούργησαν μιαν έκρηξη. Εγραψαν σύντομα, γρήγορα και δυνατά κομμάτια φόρεσαν ρούχα-σκουπίδια (ενωμένα με παραμάνες), έκοψαν κοντά κι έβαψαν τα μαλλιά τους και ώθησαν το κοινό να βιώσει τις συναυλίες ως δυνητικές ταραχές.Η δεύτερη γενιά αναδύεται γύρω στο 1982, με συγκροτήματα σαν τους Exploited, τους GBH και τους Vice Squad.Για πολλούς θεωρούνται ένα καρτουνίστικο και χοντροκομμένο αστείο, ένα ενοχλητικό ζιζάνιο που ήκμασε πατώντας στην παρακμή του punk rock. Για άλλους είναι η απόλυτη punk rock μπάντα, οι θρύλοι του είδους, που με ένα τους μόνο σύνθημα ξεσήκωσαν μια ολόκληρη γενιά πριν αυτή ολισθήσει ξανά στο λήθαργο. Οι πρώτοι μιλούν για τέσσερα ανέπνευστα και κλοουνίστικα ανδρείκελα με μοικάνικα λοφία, στρατιωτικές μπότες και συμπεριφορά που οδηγεί απλά και μόνο στη βία. Σκοτσέζοι από το Εδιμβούργο λοιπόν οι Exploited, αυτοί που διχάζουν για πάνω από μία τριακονταπενταετία την punk rock κοινωνία. Δημιουργήθηκαν το 1979 και μία από τις πιο πρώιμες συνθέσεις τους περιλάμβανε τον Terry Buchan στα φωνητικά, τον Steve "Hayboy" Hay στην κιθάρα, τον Mark Patrizio στο μπάσο και τον Jim "Jimbo" Park ντραμς. Όταν ο Terry θ' αποχωρήσει, την θέση του θα πάρει ο αδελφός του Walter Buchan, ο ονομαστός Wattie, ο ηθικός αυτουργός της διχόνοιας, αλλά και μία από τις μεγαλύτερες μορφές που ανέδειξε ποτέ αυτό το μουσικό είδος. Το 1980, η ομάδα ίδρυσε την  δικιά της   ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία ,την Exploited Records και κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο single τους  Army Life , το οποίο ήταν # 6 στους Indie / Independent charts για οκτώ εβδομάδες, στη συνέχεια ήταν στα Top 20 για δεκαοκτώ μήνες.
Στη συνέχεια κυκλοφόρησαν ένα ακόμη single, το  "Barmy Army", το οποίο ανέβηκε στα charts και παρέμεινε εκεί για 53 εβδομάδες, ανεβαίνοντας στο # 4.  Το single τους "Dead Cities" ανέβηκε στο # 31 στο UK Charts. Το single τους "Exploited Barmy Army" έφτασε στο # 4 .
Τον Μάρτιο του 1981, η μπάντα υπέγραψε την Secret Records και πέρασε ένα μήνα για να ηχογραφήσει  το ντεμπούτο άλμπουμ τους, το Punks Not Dead .  Επίσης, το 1981, η μπάντα κυκλοφόρησε το πρώτο τους live album, On Stage , που ηχογραφήθηκε  κατά τη διάρκεια μιας συναυλίας στο Εδιμβούργο.                                                   Σημαντικότερα live πλην του On Stage τα Live At The Whitehouse ηχογραφημένο στην Ουάσιγκτον το 1985, το Live And Loud που είναι μια μικρή ανασκόπηση διαφόρων ζωντανών ηχογραφήσεών τους απ' το 81 μέχρι το 87, όπως φυσικά το σχετικά ημιεπίσημο Apocalypse Tour από τη θρυλική περιοδεία του 1981.
Τώρα αν κάποιος θέλει έστω μια επιδερμική ενασχόληση με αυτό το συγκρότημα, η καλύτερη αγορά είναι το Singles Collection που προσφέρει όλα τα τραγούδια από τα σιγκλάκια τους από το Army Life ως και το Rival Leaders.


Κώστας Καπνίσης. ένας από τους μεγαλύτερους συνθέτες κινηματογραφικής μουσικής, παγκοσμίου εμβέλειας και ειδικού βάρους, πηγή έμπνευσης για όλους τους έλληνες συνθέτες που ασχολήθηκαν με το είδος.Ο πατέρας του έμπορος υφασμάτων, είχε στο κατάστημά του ένα πιάνο, που ήταν ένα πρώτο ερέθισμα για την ενασχόλησή του με τη μουσική.Γεννήθηκε στην Αθήνα και ακολούθησε κλασσικές σπουδές.Η πρώτη του σύνθεση ήταν το τραγούδι «Γελάς» (1939)στα 19 του χρόνια. Το 1941 εισήλθε στο τότε Εθνικό Ιδρυμα Ραδιοφωνίας.
Χάρη στην ιδιαίτερη «γραφή» και ενορχήστρωσή του δημιούργησε «σχολή», ενώ ενορχήστρωσε και διασκεύασε τραγούδια άλλων δημιουργών.Στις αρχές της δεκαετίας του ’50 πρωτοασχολήθηκε με τον χώρο της κινηματογραφικής σύνθεσης και στα δέκα επόμενα χρόνια συνθέτει τη μουσική σε 23 ελληνικές ταινίες. Η πρώτη του κινηματογραφική σύνθεση είναι για την ταινία του Γιώργου Δεμερτζή «Μια νύχτα στον Παράδεισο» και η τελευταία το 1978, στην ταινία του Ντίμη Δαδήρα «Η γυναίκα του Παππά». Με τη Φίνος Φιλμ συνεργάστηκε σε 17 ταινίες και έγινε ευρύτερα γνωστός από τη μουσική επένδυση της ταινίας «Ο Κατήφορος».Θα έλεγα πως είναι ο δικός μας Ένιο Μορικόνε. Ανάλογα με τις ανάγκες της κάθε ταινίας ο Καπνίσης απέδιδε και το αντίστοιχο μουσικό ύφος, εναλλάσσοντας ήχους από συμφωνική ορχήστρα, κουαρτέτου τζαζ και ελληνικών μουσικών ιδιωμάτων. Αντιμετώπιζε τη μουσική μιας ταινίας ως λειτουργικό τμήμα της γραφής και της γλώσσας της. Τιμήθηκε 4 φορές με το Βραβείο καλύτερης κινηματογραφικής μουσικής στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Πολυβραβευμένος στην κατηγορία αυτή μαζί με τον Νίκο Κυπουργό (5 φορές) και Δημήτρη Παπαδημητρίου (6 φορές). Το 1962 για την ταινία του Τζον Κόντε "Τα χέρια", το οποίο δεν παίχτηκε στην Ελλάδα, το 1969 για τον «Πανικό» του Στάυρου Τσιώλη ενώ το 1977, την μοναδική χρονιά που το Φεστιβάλ Κινηματογράφου χωρίζεται σε κανονικό (κυβερνητικό) και αντιφεστιβάλ, θα κερδίσει το αντίστοιχο βραβείο και στις 2 εκδηλώσεις για την μουσική του στο ντοκιμαντέρ «Αλέξανδρος ο μέγας. Ανάμεσα στην ιστορία και τον Θρύλο» (Θεσσαλονίκη 1977). Σε καμιά από τις βραβεύσεις του ο συνθέτης δε θα παραβρεθεί…Έλαβε μέρος σε πολλά διεθνή φεστιβάλ, μεταξύ των οποίων στην Ισπανία, στη Βραζιλία, στη Χιλή, και δύο φορές στη Ρωσία. Στη Βραζιλία τιμήθηκε το 1967, στο Φεστιβάλ Τραγουδιού, με το Χρυσό Μετάλλιο.Μερικές απ της ταινίες του Κατήφορος, Το Δόλωμα, Υπολοχαγός Νατάσσα, Ο Παπαφλέσσας, Τζένη Τζένη, Αγάπη και Αίμα, Κοντσέρτο για πολυβόλα, Πανικός, Η δε γυνή να φοβήται τον άντρα, Πανικός, Η Ζούγκλα των πόλεων κ.ά. . Πέθανε στις 4 Ιουλίου του 2007.

Τετάρτη 26 Ιουνίου 2019

Οι Whitesnake αποτελούν ένα από τα πιο σπουδαία groups πίσω στη δεκαετία των 80s. Οι WHITESNAKE, του μεγάλου David Coverdale που δημιούργησε μετά την αποχώρηση του από τους Deep Purple, το 1978.Αγαπω τους Whitesnake, ειναι το δευτερο πιο αγαπημενο μου συγκροτημα μετα τους Led Zeppelin και γενικα εχω μια αδυναμια στον David Coverdale οφείλω να ομολογήσω.Ο David Coverdale είναι ένας από τους 5 καλύτερους τραγουδιστές της ευρύτερης rock μουσικής και σίγουρα ένας από τους καλύτερους frontmen. Χαρισματικός όσο λίγοι, δεν με απασχολεί αν είναι περίεργος και τσακώνεται με πολλούς μουσικούς που έχει παίξει. Έχει ερμηνεύσει ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ τραγούδια με τους WHITESNAKE (αφήνω στην άκρη τους PURPLE, αφού δεν είναι του παρόντος) σε όλες τις περιόδους του.Είναι ένα από τα πιο διάσημα πρόσωπα που  εκπροσώπησε επάξια  το rock and roll στο MTV. Αυτός που ζήλεψαν πολλοί για το  βίντεο του  "Here I Go Again." Και την όμορφη που εμφανιζόταν σε αυτό και όχι μόνο, την παντρεύτηκε και στη συνέχεια, τη χώρισε γρήγορα. Ναι, πράγματι, αυτός είναι ο David Coverdale που όλοι γνωρίζουμε, ο τραγουδοποιός της ερωτικής αγάπης ... υπάρχει μόνο ένας... David Coverdale!Οι Whitesnake δημιουργήθηκαν στο Μίντλεσμπρο το 1978, με τους κιθαρίστες Bernie Marsden, Micky Moody, τον μπασίστα  Neil Murray ,ντράμερ  David "Duck" Dowle και τον κιμπορντίστα Τζον Λορντ να πλαισιώνουν τον Coverdale .Απο τοτε ομως το συγκροτημα εχει αλλαξει 40 μελη,ολοι εχουν αλλαξει εκτος απο τον τραγουδιστη και ισως αυτο ειναι που φταιει για την μη γνωρισιμοτητα του συγκροτήματος,οτι ποτε δεν υπηρξε ενας σταθερος κορμος αν και περασε πολυ ταλεντο.Ντεμπούτο άλμπουμ ήταν το  EP “Snake Bite”, το οποίο φτάνει μέχρι την 61η θέση στην Αγγλία τον Ιουνίο του 1978.Στις 1 Νοεμβρίου 1980 κυκλοφόρησε το "Live...In the Heart of the City", το οποίο σκαρφάλωσε στο # 5 στο Ηνωμένο Βασίλειο και έγινε πλατινένιο.Το συγκρότημα επέστρεψε με το "Come an' Get It", το οποίο ανέβηκε στη δεύτερη θέση στην πατρίδα τους και συνοδευόταν από την επιτυχία "Don't Break My Heart Again".Η επιτυχία ήρθε λίγο αργότερα, το 1984, με το πρώτο πλατινένιο άλμπουμ τους Slide It In και η παγκόσμια αναγνώριση τρία χρόνια μετά, το 1987, με το άλμπουμ Whitesnake. Τα κομμάτια από το δίσκο, Here I Go Again και Is This Love, είναι από τα πιο πολυπαιγμένα κομμάτια της δεκαετίας του 1980.Η περίφημη υπερ-κουκλάρα στα ροκ βιντεοκλίπ των Whitesnake  στα 80's,η Tawny Kitaen η νεαρή τότε ηθοποιός και μοντέλο ταυτίστηκε απόλυτα με το συγκρότημα των Whitesnake, αφού πρωταγωνίστησε σε όλα σχεδόν τα βιντεοκλίπ τους. Και όχι τυχαία, αφού στο τέλος παντρεύτηκε τον Κάβερντεϊλ και απέκτησε όλες του τις κακές συνήθειες (αλκοόλ και ναρκωτικά).
Dick Smith.Γνωστός ως ο «Νονός του μακιγιάζ».Χρησιμοποίησε επαναστατικές τεχνικές εφαρμογής μακιγιάζ που ριζικά μεταμόρφωσαν τους ηθοποιούς για τους ρόλους τους. Οι μέθοδοι του για τη δημιουργία ψεύτικου αίματος και για τη χρήση στρωματοποιημένων προσθετικών και αφρού latex για την ηλικία του προσώπου ενός ηθοποιού έγιναν πρότυπα του Χόλυγουντ. ξεκίνησε την καριέρα του το 1945.Οι  σημαντικές ταινίες του Smith περιλαμβάνουν το μακιγιάζ για τον Dustin Hoffman στο Little Big Man (1970),Marlon Brando στο The Godfather (1972), Linda Blair στο The Exorcist (1973), και Robert De Niro στο Taxi Driver (1976). Ο Smith φοίτησε στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ το 1943, όπου ήταν πρόθυμος φοιτητής έως ότου διαβάσει   ένα βιβλίο μακιγιάζ και απο κει και πέρα γοητεύτηκε απ τη συγκεκριμένη δουλειά.Επαινέθηκε για τη μακρά του καριέρα και την «γενναιοδωρία» του να μοιράζεται μυστικά του επαγγέλματός του με νεότερους συναδέλφους του.
«Απολάμβανα πάρα πολύ να κάνω αυτή τη δουλειά», είπε ο 89χρονος Σμιθ. «Αλλά να δέχομαι τόσο πολύ ευγένεια με μιας πάει πάρα πολύ. Νιώθω τόσο ευγνώμων…»                                                                       Ο Μάρλον Μπράντο χρειάστηκε να «μεταμορφωθεί» για να ερμηνεύσει τον αξιοσέβαστο πολίτη και γκάγκστερ Ντον Βίτο Κορλεόνε στον θρυλικό «Νονό» του Φράνσις Φορντ Κόπολα. Με τη βοήθεια του make up artist Ντικ Σμιθ, το πιο νεανικό για το ρόλο πρόσωπο του Μπράντο απέκτησε την εικόνα ενός αξιότιμου ηλικιωμένου γκάγκστερ παλιάς εποχής.Ειδικα η μεταμόρφωση της. Linda blair στον εξορκιστή θεωρώ είναι η καλύτερη του δουλειά.Αmadeus(το οποίο κέρδισε και το Όσκαρ καλύτερου μακιγιάζ),The Hunger,Τaxi driver μερικές απ της δουλειές του.Προτάθηκε ξανά για Όσκαρ το 1989 για το «Dad». O Dick Smith πέθανε στο Λος Άντζελες στις 30 Ιουλίου 2014, σε ηλικία 92 ετών.

Τρίτη 25 Ιουνίου 2019

Ντίνος Δημόπουλος .Υπήρξε ηθοποιός, σκηνοθέτης του θεάτρου και του κινηματογράφου και συγγραφέας. Οι ταινίες του κατέχουν ξεχωριστή θέση στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου ενώ αρκετές από αυτές συμμετείχαν σε φεστιβάλ του εξωτερικού.Ο κινηματογράφος του Ντίνου Δημόπουλου ίσως ορίζει τη βασική διαφορά ανάμεσα στην ευγένεια της κινηματογραφικής λαϊκότητας και τη βαρβαρότητα του λαϊκισμού. Μ' άλλα λόγια, δεν εκβίασε το γέλιο, το χαμόγελο, το δάκρυ ή τη συγκίνηση με φτηνά κόλπα. Είχε την αίσθηση της κινηματογραφικής ερμηνείας και τη δίδαξε στους ηθοποιούς, γνώριζε τη σημασία της φωτογραφίας, των σκηνικών.Γεννήθηκε στο Πάλαιρο Ακαρνανίας στις 21 Αυγούστου του 1921.Σπουδάζει νομικά στο Πανεπιστήμιο Aθηνών και θεατρική τέχνη στη Δραματική Σχολή του Γιαννούλη Σαραντίδη. Άρχισε την καριέρα του ως ηθοποιός, αλλά γρήγορα και  αυτοδίδακτος.Ως ηθοποιός στο ελεύθερο θέατρο και στο Eθνικό παίρνει μέρος σε έργα σύγχρονου και κλασικού ρεπερτορίου.Ασχολήθηκε με τη σκηνοθεσία το 1953.Πρώτη του ταινία ήταν «Οι ουρανοί είναι δικοί μας». Από τις ταινίες του στη συνέχεια ξεχώρισαν η «Μανταλένα», «Πυρετός στην άσφαλτο», «Κοινωνία ώρα μηδέν» «Ο Ήλιος του θανάτου» κ.ά. Υπήρξε μόνιμος συνεργάτης της Φίνος Φιλμ.Καταπιάστηκε με όλα τα είδη του κινηματογράφου, αφήνοντας αξέχαστες κωμωδίες, συγκινητικά μελοδράματα, αστυνομικά μυστήρια, ακόμα και ταινίες βουκολικού περιεχομένου, που κατέκτησαν πλήθος διακρίσεων.Υπήρξε μεγάλος, πανέξυπνος και ευρηματικός σκηνοθέτης με πολύ αρχοντική συμπεριφορά στους συναδέλφους του άλλα και στους ηθοποιούς στα γυρίσματα.Εκτός βεβαίως απο ηθοποιός και σκηνοθέτης ,Ο Ντίνος Δημόπουλος ήταν και ποιητής.Tα πρώτα του ποιήματα δημοσιεύονται στο λογοτεχνικό περιοδικό "Eλεύθερα Γράμματα" στα χρόνια της Κατοχής.Ο Ντίνος Δημόπουλος ήταν παντρεμένος αρχικά με την Βεατρίκη Δεληγιάννη με την οποία έχουν και και έναν γιό ,των Χρήστο Δημόπουλο,τον γνωρίζουνε φαντάζομαι πολλοί σαν   παρουσιαστής της παιδικής εκπομπής "Ουράνιο τόξο" και αργότερα παντρέυτηκε  με την ηθοποιό Φλωρέττα Ζάννα.Πέθανε στις 28 Φεβρουαρίου του 2003 από καρδιακό επεισόδιο.

Δευτέρα 24 Ιουνίου 2019

Το Δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ, του Μενέλαου Κυρλίδη, που συγκινεί με σκληρές εικόνες όσους διατηρούν ακόμη μέσα τους ζωντανό τον Άνθρωπο και παλεύουν για ένα Λογικό Αύριο. Διαδρομή με τον Ηλεκτρικό και πρωταγωνιστή έναν παλαίμαχο της ζωής, κάτοικο τα τελευταία 15 χρόνια Κηφισιάς... Τον υποδύεται ο Χρήστος Σάββας.Δε ξέρω τι με έσπρωξε εκείνο το πρωινό και αντί για τον καθημερινό περίπατο, πήρα το τραίνο για την Ομόνοια. Νόμιζα πως εκείνο το κεφάλαιο είχε κλείσει για μένα. Χρόνια υπάλληλος στο φαρμακείο της γωνίας, είχαν γεμίσει τα ρουθούνια μου από τις μυρωδιές των φαρμάκων και από τις οσμές της πλατείας.Παρακάτω θα δούμε εικόνες απο τα γυρίσματα του ντοκυμαντέρ.

ΒραΒεία Ταινίας 3ο Βραβείο Ελληνικής Ταινίας Μικρού Μήκους
Βραβείο Κοινού
Παραγωγή: ΚΥΡΛΙΔΗΣ ΜΕΝΕΛΑΟΣ










Γράφτηκε από τον Ray Davies για την αγγλική rock μπάντα  Kinks . Το τραγούδι, το οποίο είχε αρχικά εμφανιστεί σε ένα πιο μπλουζ στυλ, εμπνεύστηκε από καλλιτέχνες όπως η Lead Belly και ο Big Bill Broonzy . Αν και φημολογήθηκε ότι ο κιθαρίστας των  Led Zeppelin ,Jimmy Page είχε εκτελέσει το σόλο κιθάρας του τραγουδιού, ο μύθος από τότε έχει αποδειχθεί ψευδής.Κυκλοφόρησε 4 Αυγούστου του 1964.Χτισμένο γύρω από ένα riff κιθάρας που έπαιξε ο Dave Davies , οι στίχοι του τραγουδιού περιγράφηκαν από τον Davies ως "ένα τραγούδι αγάπης για τα παιδιά του δρόμου". Κυκλοφόρησε  ως το τρίτο single του συηκροτήματος  και έφτασε στο νούμερο ένα στο UK singles chart τον επόμενο μήνα, παραμένοντας για δύο εβδομάδες. Το τραγούδι έγινε το πιο επιτυχημένο Ηιτ του συγκροτήματος. Το  καθιέρωσε ως ένα  από τις κορυφαία βρετανικά συγκροτήματα  στις Ηνωμένες Πολιτείες.Το τραγούδι εκτελέστηκε ξανά  από την αμερικανική ροκ μπάντα Van Halen το 1978.

Τη ζωή και την καριέρα του Μπιλ Ουάιμαν, ιδρυτικού μέλους και πρώην μπασίστα του βρετανικού ροκ συγκροτήματος «The Rolling Stones» καταγράφει το ντοκιμαντέρ του Όλιβερ Μάρεϊ με τίτλο «The Quiet One».Ο σεναριογράφος – συνθέτης, Όλιβερ Μάρεϊ συνθέτει την ιστορία χρησιμοποιώντας προσωπικές ηχογραφήσεις του Ουάιμαν, παλιές φωτογραφίες, συνεντεύξεις μελών του συγκροτήματος και ηχογραφήσεις στο στούντιο και τις συνδυάζει με λεπτομέρειες της παιδικής και προσωπικής ζωής του Ουάιμαν.
Αυτή η disco επιτυχία ξεκίνησε ως ένα riff που εμπνεύστηκε ο κιθαρίστας Nile Rodgers των Chic (περιζήτητος παραγωγός δίσκων κατόπιν με καλλιτέχνες όπως ο μακαρίτης David Bowie ή ο Pharrell Williams), όταν ένας πορτιέρης του αρνήθηκε να μπει στην Studio 54. Ο αυθεντικός στίχος - ένα επίθετο με κατεύθυνση ειδικά στον πορτιέρη και συνολικά στην Studio 54 - μαλάκωσε σε "Aaaahh, freak out"! Κυκλοφόρησε ως single το 1978 και πούλησε 7 εκατομμύρια αντίτυπα.

Κυριακή 23 Ιουνίου 2019

Πρόκειται για κινηματογραφική μεταφορά του θεατρικού έργου, του Δημήτρη Γιαννουκάκη, "Το Έκτο Πάτωμα".Ο Ντίνος Ηλιόπουλος εμφανίζεται στη ταινία με τη μόλις δύο ετών κόρη του Εβίτα.Η ταινία γυρίστηκε για τον κινηματογράφο μετά την μεγάλη θεατρική επιτυχία του Ντίνου Ηλιόπουλου, την περίοδο 1964-65 στο θέατρο Γκλόρια. O τότε νεαρός Βασιλιάς Κωνσταντίνος είχε παρακολουθήσει την πρεμιέρα του θεατρικού έργου και είχε συγχαρεί τον ηθοποιό για την έξοχη ερμηνεία του.Απο τις ωραιοτερες κωμικες ταινιες του Δημοπουλου (σε σεναριο Γιαννουκακη) η ταινια Οι Κυριες της Αυλης παρα την εμφυτη θεατρικοτητα της και την θολη αντανακλαση της Συνοικιας το Όνειρο εχει ρυθμο, ενω το χιουμορ και το δραμα περιπλεκονται εντεχνα γυρω απο τις ζωες αυτων των απλων ανθρωπων που κατοικουν στην αυλη.Η ταινία που προβλήθηκε για πρώτη φορά στις 9 Απριλίου του 1966, κατετάγη 10η σε εισπράξεις, ανάμεσα στις 100 εκείνης της σεζόν.Για την κινηματογραφική εκδοχή, ο Ηλιόπουλος έλαβε μια αρκετά μεγάλη για την εποχή αμοιβή από τη Φίνος Φιλμ, καθώς πήρε 90.000 δραχμές.την αυλή ενός παλιού σπιτιού κατοικούν πολλοί διαφορετικοί άνθρωποι: ο Πίπης, ένας αστείος ψευτοζωγράφος που είναι μονίμως άφραγκος, ο Νίκος, που νοικιάζει ένα δωμάτιο και ενδιαφέρεται για την Μελίτα, η Αννούλα, η κόρη του κυρ-Νώντα του λατερνατζή, που ερωτεύεται τον Νίκο, η Νίτσα η χορεύτρια, ο Τάσος, που είναι ερωτευμένος με την Αννούλα αλλά βρίσκεται στην αγκαλιά άλλης, και όλες οι άλλες κυρίες της αυλής. Μετά από μια σειρά κωμικών επεισοδίων τα πράγματα μπερδεύονται όταν ο Νίκος ερωτεύεται τη νεαρή Αννούλα.H φωτογραφία της ταινίας είναι του Έλληνα οπερατέρ Νίκου Δημόπουλου.
Tη  μουσική,  συνέθεσε ο Μίμης Πλέσσας.


Σπύρος Σκούρας. Το αφεντικό του Χόλιγουντ από το Σκουροχώρι Ηλείας που δημιούργησε την 20th Century Fox.Γεννήθηκε στις 28 Μαρτίου 1893.Αν σκηνοθετούσε τη ζωή του ο Ηλίας Καζάν, θα τον παρουσίαζε ως παμπόνηρο Έλληνα μετανάστη   που μεταλλάχτηκε σε σκληροτράχηλο μπίζνεσμαν που  τα΄ βαλε και κατανίκησε Οβριούς και μαφιόζους μπόσηδες του Χόλιγουντ. Αν αναλάμβανε το σενάριο ο Κώστας Γαβράς, θα τον βιογραφούσε ως προστάτη πολιτικών και ιερωμένων - και προς ίδιον όφελος... Εγώ θα πω: Ο Σπύρος Σκούρας ήταν το τσοπανόπουλο που έγινε μπροστοκρίαρο και κατασπάραξε τους λύκους αλλά και μαρκάλισε τις προβατίνες του Χόλιγουντ! Για είκοσι χρόνια υπήρξε το μεγάλο αφεντικό της 20th CENTURY FOX. Ξεκίνησε με τα αδέρφια του να πουλάει ποπ κόρν σε μιά αίθουσα του βωβού κινηματογράφου στο Σεν Λούις και συνέχισε να "πουλάει" τους συνεταίρους του στο Χόλιγουντ.Το όνομα του Σπύρου Σκούρα έχει μείνει στην ιστορία του κινηματογράφου με φωτεινά γράμματα. Είναι ο άνθρωπος που κάνοντας μια τολμηρή κίνηση στις αρχές της δεκαετίας του ’50 εισήγαγε το σινεμασκόπ και συνέβαλε στο ξέπερασμα της κρίσης που έφερε η τηλεόραση.ένα από τα δέκα παιδιά ενός φτωχού βοσκού και της συζύγου του. Ο μικρός Σπύρος βγαίνει στο βουνό με τα πρόβατα από πολύ μικρός, καθώς το σχολείο δεν είναι η πρώτη προτεραιότητα της οικογένειας που παλεύει να θρέψει τα παιδιά της.

Λόγω της καταραμένης φτώχειας, ο Σπύρος και τα αδέλφια του, Κάρολος και Γεώργιος, παίρνουν την πικρή απόφαση να μεταναστεύσουν στις ΗΠΑ. Μέχρι τότε ο Σπύρος θα έχει μάθει μερικά κουτσογράμματα σε ένα μοναστήρι του Πύργου και θα περάσει από τυπογραφείο αλλά και ναυτιλιακή εταιρία της Πάτρας, ως κλητήρας.H τελευταία δραστηριότητα έμενε να είναι η αρχή μίας ανοδικής πορείας που ο επίλογος της θα γραφόταν πάντοτε στις σκοτεινές αίθουσες. Με το ποσό των 3.500 δολαρίων – ποσό που ακούγεται αστείο σήμερα αλλά αντιστοιχούσε σε μία μικρή περιουσία το 1914 - που συγκέντρωσαν τα τρία αδέλφια, αλλά και την βοήθεια άλλων ομογενών θα χτίσουν τον κινηματογράφο Olympia στον αριθμό 1420 της οδού Μάρκερ. Στην αίθουσα αυτή με τα χρόνια προστέθηκαν και άλλες και έτσι δημιουργήθηκε η αυτοκρατορία της Skouras Brothers Co η οποία δέκα χρόνια μετά το ξεκίνημα των κινηματογραφικών τους δραστηριοτήτων έφθανε να τζιράρει 400.000 δολάρια τον χρόνο μέσα από τις 30 κινηματογραφικές αίθουσες που διέθετε, σχεδόν το σύνολο των σινεμά του Σεντ Λιούις.

Όμως δεν σταμάτησαν εκεί, επόμενο μεγάλο βήμα ήταν η απόκτηση του εντυπωσιακού συγκροτήματος 17 ορόφων Ambassador Theater έναντι 5,5 εκατ. δολαριών το 1926. Με τα χρήματα που πήραν αγόρασαν τις μετοχές της μικρής και άγνωστης ακόμη «20th Century» την οποία κατάφεραν να συγχωνεύσουν με τη μεγάλη κινηματογραφική εταιρεία «Fox», η οποία βρισκόταν στα πρόθυρα χρεοκοπίας και να δημιουργήσουν το σύγχρονο πλέον κολοσσό «20th Century Fox». ... 

Όμως στην γωνία παραμόνευε το κράχ και ο προπομπός των multiplex βρέθηκε στα χέρια της παντοδύναμης Warner Bros.Ήταν  επί 20 χρόνια πρόεδρος της εταιρείας, υπεύθυνος για τη χρήση του σινεμασκόπ και την παραγωγή εμβληματικών ταινιών του αμερικανικού κινηματογράφου, με τελευταία την επική «Κλεοπάτρα» (1963).
.Ο "Papa Skouras", όπως συνήθιζε ν' αποκαλεί η Marilyn Monroe  τον Σπύρο Σκούρα,  ήταν αυτός που την είχε ανακαλύψει όταν ήταν ακόμη ένα άσημο μοντέλο. Η αποπομπή του από την προεδρία της εταιρείας έγινε ύστερα από τους οικονομικούς κλυδωνισμούς που προκάλεσε η παταγώδης αποτυχία της ταινίας Κλεοπάτρα. Έμεινε στην εταιρία σαν πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου, αλλά με μειωμένες αρμοδιότητες, μέχρι το 1969. Πέθανε από καρδιακή προσβολή το 1971 σε ηλικία 78 ετών.


Από τους τελευταίους μεγάλους κινηματογραφιστές ο Νίκος Καβουκίδης.Υπηρέτησε τον χώρο του κινηματογράφου για περισσότερα απο εξήντα χρόνια  ως μοντέρ,διευθυντής φωτογραφίας και σκηνοθέτης και με  την καμερά του φώτισε τεράστιους μορφές της υποκριτικής  όπως οι Κατίνα Παξινού,Τζένη Καρέζη,Δημήτρης Χόρν,Αλίκη Βουγιουκλάκη κ.α . Είναι καταξιωμένος διευθυντής φωτογραφίας και μοντέρ και έχει δουλέψει στον κινηματογράφο, την τηλεόραση και το θέατρο.Είναι γιος του πρωτοπόρου κινηματογραφιστή Γιώργου Καβουκίδη, ο οποίος γύρισε την πρώτη ταινία του Φίνου. Πριν ακόμα γεννηθεί, το 1932, ο πατέρας του είχε ξεκινήσει τη ενασχόληση με την κινηματογράφηση, ενώ το 1940 γύρισε την πρώτη ταινία του Φίνου, Η φωνή της καρδιάς, στην οποία έπαιζαν μεταξύ άλλων οι Αιμίλιος Βεάκης, Λάμπρος Κωνσταντάρας, Δημήτρης Χορν, και η 7χρονη τότε Σμαρούλα Γιούλη. Μάλιστα, από το 1936 ο πατέρας του Νίκου Καβουκίδη είχε δικό του εργαστήριο-εμφανιστήριο και τραβούσε κοινωνικοπολιτικά γεγονότα, κάνοντας δικά του ντοκιμαντέρ.Ο Νίκος Καβουκίδης Ξεκινάει από τη μεγάλη πρακτική σχολή της Φίνος Φιλμ σε ηλικία 15 ετών. Από πολύ μικρός διδάχτηκε τα μυστικά της 7ης τέχνης από τον πατέρα του, ο οποίος ήταν πιστός φίλος, συνεργάτης και στήριγμα του Φιλοποίμενα Φίνου.Μέσα σ'αυτή την οικεία κατάσταση ένας 15χρονος ξεκινά την μεγάλη καριέρα του που περιλαμβάνει δεκάδες ταινίες και συνεργασίες με μεγάλους σκηνοθέτες όπως: Αλέκος Σακελλάριος, Ντίνος Δημόπουλος, Γιάννης Δαλιανίδης, Νίκος Κούνδουρος, Μιχάλης Κακογιάννης, Παντελής Βούλγαρης, Νίκος Παναγιωτόπουλος, Ντίμης Δαδήρας, Βαγγέλης Σερντάρης, Χρήστος Σιοπαχάς, Νίκος Τζήμας, Γιώργος Κατακουζηνός, Αντώνης Κόκκινος, Ροβήρος Μανθούλης, Τάσος Ψαρράς και πολλούς άλλους.Παράλληλα με τις ταινίες του, από το 1957 και μετά, κατέγραφε με το φακό του κάθε πολιτικό γεγονός στην Ελλάδα, με κορύφωση τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, από τα οποία σκηνοθέτησε την ταινία-ντοκυμαντέρ «Μαρτυρίες» (1974), που  διακρίθηκε σε πολλά ξένα φεστιβάλ.Ο Νίκος Καβουκίδης, το όνομα του οποίου θα βρούμε στους τίτλους δεκάδων ταινιών από την «Λόλα» μέχρι την «Τζένη Τζένη» και από το «Μπορντέλο» μέχρι την «Χορωδία του Χαρίτωνα».Στη διαδρομή του, ως διευθυντής φωτογραφίας στον κινηματογράφο, την τηλεόραση και το θέατρο έχει βραβευτεί δέκα φορές με τελευταία στο Φεστιβάλ της Ολυμπίας, στο οποίο ήταν το τιμώμενο πρόσωπο για τη συνολική προσφορά του στον κινηματογράφο, αλλά και για τη βοήθεια που προσφέρει στους νέους κινηματογραφιστές.Από το 1957 χρησιμοποίησε την κάμερά του για να αποτυπώσει τα κοινωνικοπολιτικά γεγονότα που σημάδεψαν την σύγχρονη ιστορία. Κινηματογράφησε τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, τα  οποία συμπεριλήφθηκαν στο ντοκιμαντέρ του 1975 με τίτλο «Μαρτυρίες», το οποίο διακρίθηκε σε φεστιβάλ του εξωτερικού.Σύζυγός του ήταν  η ηθοποιός Σοφία Ρούμπου η οποία πρωταγωνίστησε και  Έπαιξε  στις ταινίες «Γυμνοί στο δρόμο» (1969), «Πανικός« (1969), «Το Στραβόξυλο» (1969), «Αγάπησα μια άγνωστη» (1970), «Ένα αστείο κορίτσι» (1970), «Η Μεσόγειος φλέγεται» (1972), «Το αγκίστρι» (1976), «Παραγγελιά» (1980), και «Ηλεκτρικός Άγγελος» (1981).   και κόρη τους η, επίσης ηθοποιός, Μαρία Καβουκίδη.Παρακάτω παρουσιάζω υλικό φωτογραφιών απο τον Νίκο Καβουκίδη.Ευχάριστω τον Κύριο Μενέλαο Κυρλίδη για την βοηθειά του στο υλικό .








Πέμπτη 20 Ιουνίου 2019

«Νευρικός Εραστής» (Annie Hall)1977. Η ταινία κέρδισε 4 Όσκαρ το 1978: καλύτερης ταινίας, Α΄ γυναικείου ρόλου (Νταϊάν Κίτον), καλύτερης σκηνοθεσίας (Γούντι Άλεν), καλύτερου πρωτότυπου σεναρίου (Γούντι Άλεν, Μάρσαλ Μπρίκμαν).Μια γλυκόπικρη ρομαντική κωμωδία για την μοντέρνα αγάπη, τη δυσκολία των σχέσεων, όπου το σεξ τοποθετείται σε περίοπτη θέση. Μία ταινία που εισήγαγε ένα νέο είδος κωμωδίας.Όσο τετριμμένο κι αν ακούγεται αυτό, το συγκεκριμένο φιλμ θα στερήσει 3 βραβεία Όσκαρ από το θρυλικό «Πόλεμο των Άστρων», θα φέρει επανάσταση στον κόσμο του κινηματογράφου και θα αποτελέσει τη βάση για κάθε ρομαντική ταινία που δημιουργήθηκε από τότε. Όσο για τον σκηνοθέτη, 40 περίπου χρόνια μετά από αυτή την επιτυχία θα μετρά…   4 χρυσά αγαλματίδια κι άλλες 20 υποψηφιότητες από την Ακαδημία, καθώς παραμένει ακόμη ενεργός ως ένας ζωντανός θρύλος!Η παραγωγή της ταινίας έγινε από τον επι σειρά χρόνων αντζέτη του Άλεν, Τσαρλς Τζόφι κι έλαβε την εύνοια των κριτικών. Ο σκηνοθέτης εμφανίζεται στην ταινία στο ρόλο του Άλβι Σίνγκερ, ενός ηθοποιού που προσπαθεί να καταλάβει το λόγο για τον οποίο απέτυχε η σχέση του με την Άννι Χολ, την οποία υποδύεται η Ντάιαν Κίτον. Αρκετά αυτοβιογραφικά στοιχεία έχει και ο ρόλος της Diane Keaton. Αρχικά το ίδιο το  όνομα-και τίτλος της ταινίας- αφού Hall ήταν το πατρικό της όνομα και Annie το παρατσούκλι της. Ένας ρόλος που εκτός από τη φήμη που της χάρισε την ανέδειξε σε ένα ιδιαίτερο σύμβολο της μόδας καθώς τα ρούχα που φορούσε στην ταινία, τα οποία άνηκαν στην ηθοποιό προκάλεσαν εντυπώσεις και σφράγισαν τη μόδα της εποχής.Η υπόθεση είναι κατά βάση αυτοβιογραφική: ο δις διαζευγμένος, αλλά επαγγελματικά πετυχημένος Εβραίος κωμικός, Alvy Singer, ζει μόνος του στο Manhattan, μοιράζοντας τον καιρό του ανάμεσα στις επαγγελματικές του, εμφανίσεις, το σινεμά και τον ψυχολόγο του με τη βοήθεια του οποίου προσπαθεί να ανακαλύψει το συνδετικό κρίκο ανάμεσα στις παρούσες νευρώσεις του και στα στερημένα παιδικά του χρόνια. Ανάμεσα σε όλα αυτά γνωρίζει και ερωτεύεται την όμορφη και επίσης νευρωτική Annie Hall. Κατά τη διάρκεια της συμβίωσή τους, ο Alvy προσπαθεί να την ενθαρρύνει στην επίτευξη του ονείρου της, να γίνει τραγουδίστρια και να κατακτήσει το Hollywood. Οι συμβουλές του όμως, οδηγούν στη σταδιακή της ανεξαρτητοποίηση και στο δικό του αίσθημα ζήλιας. Ο χωρισμός είναι αναπόφευκτος και μετά από μια σειρά γεγονότων οι δρόμοι τους ενώνονται ξανά για να ανακαλύψουν ότι εξακολουθούν να είναι φίλοι. Για το ελληνικό κοινό το Annie Hall έγινε γνωστό με τον τίτλο «Νευρικός Εραστής», παρόλα αυτά ο Woody Allen ήθελε αρχικά να ονομάσει την ταινία του «Anhedonia», κάνοντας λογοπαίγνιο με το όνομα της πρωταγωνίστριας από την μια (Annie) και με την ψυχική κατάσταση κατά την οποία κάποιος αδυνατεί να νιώσει σωματική και ψυχική ικανοποίηση (Ανηδονία) από την άλλη. Οι παραγωγοί εν τέλει τον μετέπεισαν, όμως, σίγουρα η επιλογή του τίτλου δεν ήταν τυχαία.
Το εξώφυλλο με το θρυλικό Snaggletooth σε ρόλο ατμομηχανής που σαρώνει τα πάντα (εμπνευσμένο από τον προσωρινό τίτλο του άλμπουμ (Riding with the driver), έδωσε την σειρά του σε μια σειρά τραγούδια που εν μέρει απογοήτευσαν αλλά και κάποια που έγιναν αυτομάτως κλασσικά. Το άλμπουμ "Orgasmatron" είναι το έβδομο των Motörhead και κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 1986. Ο Lemmy  φτάνει στο απόγειο της στιχουργικής και φωνητικής δημιουργικότητας του, στο ομότιτλο κομμάτι .Το εξώφυλλο είναι από τον Joe Petagno.Ο δίσκος περιείχε μερικά από τα πιο σκοτεινά κομμάτια των Motörhead, όπως το "Deaf Forever" και το ομώνυμο τραγούδι.Ο αρχικός τίτλος του δίσκου ήταν "Ridin' with the Driver", τίτλος που ταιριάζει στο εξώφυλλο το οποίο δεν άλλαξε μετά την αλλαγή της ονομασίας του δίσκου.Η περιοδεία για την προώθηση του "Orgasmatron" ξεκίνησε στις 16 Αυγούστου 1986, με το συγκρότημα να εμφανίζεται στο φεστιβάλ "Monsters of Rock" μαζί με τον Ozzy Osbourne, τους Scorpions και τους Def Leppard.
Το ''Powerslave'' των Iron Maiden είναι ένα από αυτά τα άλμπουμ που όχι μόνο δεν παλιώνουν ποτέ, αλλά γερνάνε και ωριμάζουν μέσα σε κάθε ακροατή όλο και περισσότερο όσο περνάνε τα χρόνια. Ο 5ος διαδοχικός δίσκος του συγκροτήματος που για 5η συνεχόμενη χρονιά είχαν κάτι νέο να κυκλοφορήσουν, ηχογραφήθηκε όπως και ο προκάτοχος του, ''Piece Of Mind'' στα Compass Point Studios στις Μπαχάμες και συγκεκριμένα στο Nassau, αφού είχαν πρώτα μαζευτεί στο Jersey για να γράψουν τα κομμάτια.Ένα από τα πιο εντυπωσιακά εξώφυλλα όλων των εποχών σε όλα τα είδη της μουσικής. Οι IRON MAIDEN είναι στην κορυφή του κόσμου και ο Eddie γίνεται Φαραώ. Η είσοδος προς το ναό είναι στον καβάλο του ενώ όσοι έχουν τον δίσκο μπορούν να βρουν διάφορα πραγματάκια καλά κρυμμένα όπως για παράδειγμα τη φράση “Indiana Jones was here”.Κεντρική φιγούρα στο Powerslave ο επιβλητικός Eddie εμφανίζεται σαν φαραώ πλαισιωμένος από σφίγγες και δύο αγάλματα του θεού Ανούβι.Το άλμπουμ ξεκινάει με το "Aces High",

Τι να πεις για αυτό το διαμάντι;  Είναι ένα all time classic τραγούδι των Iron Maiden, μοναδικό σε όλα του και με εξαιρετικές αποδόσεις επί σκηνής από την μπάντα! Περιέχει ομιλία του Churchill, κατά τη διάρκεια της ‘Μάχης της Βρετανίας’ του δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου και ο ρυθμός του το απογειώνει στα δυναμικά live του group…
To τραγούδι γράφτηκε από τον Steve Harris και εξυμνεί τους πιλότους της βρετανικής αεροπορίας στη μάχη εναντίον της γερμανικής Luftwaffe, στην πρώτη μάχη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου που δόθηκε αποκλειστικά στον αέρα.
Ο Εddie φοράει την κάσκα του και μπαίνει στο cockpit:.Ακολουθεί το "2 Minutes to Midnight", το οποίο αναφέρεται στην απειλή ενός πυρηνικού πολέμου και είναι ένα από τα ελάχιστα κομμάτια του συγκροτήματος στο οποίο ο Στιβ Χάρις δεν ανήκει στη συγγραφική ομάδα.

Τρίτο τραγούδι του δίσκου είναι το ορχηστρικό "Losfer Words (Big 'Orra)" για να μεταβεί στο "Flash of the Blade" το οποίο λέει την ιστορία ενός ιππότη του Μεσαίωνα ο οποίος αποζητά εκδίκηση.Ακολουθεί άλλο ένα δυνατό χέβι μέταλ κομμάτι με τίτλο "The Duellists" πριν το επηρεασμένο από την τηλεοπτική σειρά "The Prisoner" του "BBC", "Back in the Village". Έβδομο κομμάτι του άλμπουμ είναι το τραγούδι που έδωσε και το όνομα του στο δίσκο, το "Powerslave", του οποίου οι στίχοι μιλούν για ένα Φαραώ ο οποίος την ώρα του θανάτου του αναρωτιέται γιατί πεθαίνει έχοντας την ιδέα ότι ήταν Θεός.Ο δίσκος τελειώνει με το επικό κομμάτι διάρκειας 13 λεπτών, "Rime of the Ancient Mariner", το οποίο είναι επηρεασμένο από το ομώνυμο ποίημα του Σάμιουελ Τέιλορ Κόλεριτζ.World Slavery Tour. Η συγκεκριμένη περιοδεία αποτελεί την μεγαλύτερη που έκανε ποτέ το συγκρότημα καθώς διήρκησε 13 μήνες και πέρασε από 28 χώρες!Αποτέλεσμα της περιοδείας αυτής, το ιστορικό ζωντανό άλμπουμ ''Live After Death'', το οποίο ηχογραφήθηκε σε 4 διαφορετικές ημέρες στο Long Beach Arena στο Los Angeles και το Ηammersmith Odeon στο Λονδίνο.Ο δίσκος γνώρισε μεγάλη επιτυχία ανεβαίνοντας στο # 2 των τσαρτ της Μεγάλης Βρετανίας και το Top-10 των περισσότερων ευρωπαϊκών χωρών. Το 1995, επανεκδόθηκε σε μορφή διπλού CD, το οποίο περιείχε τέσσερα επιπλέον κομμάτια.

Τετάρτη 19 Ιουνίου 2019

Πριν φτάσουμε στο σημείο να πρέπει να στείλουμε SMS για να μάθουμε τον τίτλο του τραγουδιού που μόλις ακούσαμε, το ραδιόφωνο, και κυρίως το ερασιτεχνικό ραδιόφωνο, ήταν μια αγνή υπόθεση. Μια υπόθεση για παθιασμένους ιππότες της ασφάλτου των FM δρόμων, για βαμπίρ που άντεχαν ολόκληρες νύχτες με μοναδική βοήθεια αυτή του καφέ και για λάτρεις της μουσικής που σχεδόν σε παρακαλούσαν να περάσεις από το στούντιο για να σου γράψουν μια κασέτα. Τη δεκαετία του ογδόντα από υπερβολική δόση πολιτικο-υπαρξιακού αδιεξόδου τους κινηματογραφόφιλους τους έβγαζαν τέσσερις από τις αίθουσες. Στα ταμεία των κινηματογράφων βαρούσαν μύγες, η τηλεόραση είχε αηδίες και έκλεινε νωρίς, το βίντεο γινόταν μόδα, ανέβαινε ως αξία, πίστευες πως σου είναι απαραίτητο. Τα βιντεοκλάμπ ξεφύτρωναν παντού σαν μανιτάρια. Ήταν τέτοια η ζήτηση που ακόμα και μίνι μάρκετ ή καταστήματα ηλεκτρικών ειδών δημιουργούσαν τμήματα βιντεοκασέτας. Βασικά το 1982 δύο ραδιοφωνικοί σταθμοί έρχονται αντιμέτωποι, το “Ράδιο καψούρα” με λαικές επιτυχίες και το “Studio 69” με ντίσκο χιτς καταλαμβάνοντας την τρίτη θέση ανάμεσα σε 48 ταινίες της σεζόν. Πρωταγωνιστές ήταν ο Στάθης ψάλτης, Σταμάτης Γαρδέλης,Πάνος Μιχαλόπουλος, Γιώργος Ρήγας, Ρένα Παγκράτη, Καίτη Φίνου, Σοφία Αλιμπέρτη. Ατάκες της ταινίας το “69 Studio speaking”  και το “Κούλα μ’ακούς;“.
Από τους ρόλους του Στάθη Ψάλτη που αγαπήθηκαν ιδιαίτερα τη χρυσή εποχή της βιντεοταινίας ήταν αυτός στο ρόλο του… ραδιοπειρατή.Οι ελληνικές κωμικές ταινίες με τον Στάθη Ψάλτη έστελναν πάντα τα δικά τους κοινωνικά μηνύματα. Συνήθως προκαλούσαν γέλιο με πολλές αστείες ατάκες και σκηνές αφού αυτός ήταν ο σκοπός τους.Μέτα απο πολλά χρόνια η Καίτη Φίνου ,Η αγαπημένη ηθοποιός ενέδωσε στην επιθυμία πολλών θαυμαστών της που της ζητούσαν να μιλήσει για τα backstage των γυρισμάτων της μεγάλης επιτυχίας των 80s γράφοντας τα εξής:



Πολλοί μου ζητήσατε να κάνω γράψω backstage και για την ταινία που έδειξε χθές στον Άλφα.
Ευχαριστώ για την αγάπη σας....ότι θυμάμαι τα γράφω...
#alphatv
"Βασικά καλησπέρα σας"
Backstage
Η πρώτη μου συνεργασία με τον Δαλιανιδη.
Το φόρεμα το λευκό του φινάλε το αγόρασα από το sotris και κόστισε όσο ένα μηνιάτικό μου στο θέατρο.
Τα ασημί ρούχα της ντίσκο ήταν της μικρότερης αδελφής μου....που λεφτά για να καλύψεις τα ρούχα μιας ταινίας.
Στα γύρισματα μια μέρα έπεσα από αυτοκίνητο εν κινήσει κι έπαθα μικροδιάσειση....
Και πολλά άλλα που δεν.....γράφονται. Για την ωρα.                                             
Ενα μεγάλο μέρος της ταινίας γυρίστηκε στον Πειραιά.                                                                       Το σπίτι του Στάθη Ψάλτη υπάρχει ακόμη!!!
Βρίσκεται στο Χατζηκυριάκειο, στην περιοχή της Ζωοδόχου Πηγής και συγκεκριμένα στην γωνία των οδών Σπετσών και Ζωοδόχου Πηγής.                                                                                                                             Ταινία η οποία  μέσα απ αυτήν  γεννήθηκαν τα νέα αστέρια της μεγάλης οθόνης και ξεκίνησαν τη ξέφρενη ανοδική πορεία στην καριέρα τους μεταξύ άλλων ο Σταμάτης Γαρδέλης, ο Πάνος Μιχαλόπουλος, η Έφη Πίκουλα, η Καίτη Φίνου,  η Σοφία Αλιμπέρτη ,ο Γιώργος Ρήγας και ο Νίκος Παπαδόπουλος.                                                                                                                            To Βασικά Καλησπέρα Σας είναι η κωμωδία που θα είχε γράψει ο Shakespeare αν στην εποχή του είχαν ανακαλυφθεί τα ερτζιανά.                                                                                                       Χωρις αμφιβολια(μαζι με το Γρανιτα απο λεμονι)οι καλυτερες κωμωδιες της δεκαετιας του 80.                                                                                                                                                                         
Η ταινία προβλήθηκε τη σεζόν 1982-1983, έκοψε 253.240 εισιτήρια και ήρθε 3η ανάμεσα στις 48 ταινίες της σεζόν    

Τρίτη 18 Ιουνίου 2019

Σήμερα έγινε διαθέσιμο το 19ο άλμπουμ του Bruce Springsteen με τίτλο 'Western Stars'.
Το 19ο studio album του Bruce Springsteen περιέχει 13 τραγούδια – αυτοτελείς ιστορίες.To «αφεντικό» αντλεί έμπνευση από τους pop δίσκους της Νότιας Καλιφόρνιας από τα τέλη της δεκαετίας του ’60 και τις αρχές της δεκαετίας του ’70.

 Το 2022 έφυγε .Χρυσή  κινηματογραφική χρονιά δεν θα τη λέγαμε αλλά κάποια διαμαντάκια υπήρξαν. Ας τα δούμε αναλυτικά:  1) BLACK PHONE:  Μετ...