Η ιστορία του franchise Mad Max είναι τόσο τρελή όσο και ο πρωταγωνιστής του. Και όλα ξεκίνησαν από το πείσμα ενός Έλληνα, του σκηνοθέτη, σεναριογράφου και παραγωγού, George Miller, που είναι ελληνικής καταγωγής.

Ο Αυστραλός, με ελληνικές ρίζες, κινηματογραφιστής σκηνοθέτησε την πρώτη ταινία του franchise, με τίτλο «Mad Max» το 1979, όπως και τα δυο σίκουελ, «Mad Max 2: The Road Warrior» (1981) και «Mad Max: Beyond Thunderdome» (1985).


Η σειρά έχει δεχτεί καλές κριτικές από τους κριτικούς,  Το Mad Max 2 The Road Warior και το Fury Road ειδικότερα κατατάχθηκαν μεταξύ των καλύτερων ταινιών δράσης που έγιναν ποτέ. Επιπλέον, η σειρά έχει επίσης σημαντική επίδραση στη λαϊκή κουλτούρα, κυρίως στην αποκαλυπτική και μετα-αποκαλυπτική φαντασία, και περιλαμβάνει έργα σε επιπρόσθετα μέσα, συμπεριλαμβανομένων των βιντεοπαιχνιδιών και των κόμικς. Το 2016, η Fury Road έγινε η πρώτη ταινία του franchise Mad Max για να λάβει την αναγνώριση του βραβείου της Ακαδημίας, συμπεριλαμβανομένου του υποψηφίου για την καλύτερη εικόνα και του καλύτερου σκηνοθέτη για τον Miller, κερδίζοντας έξι από τις δέκα υποψηφιότητες του.



Από μικρή ηλικία έπαιζε με τα αδέλφια και τους συμμαθητές του στην αλάνα της γειτονιάς, άκουγε ιστορίες στο ράδιο και πήγαινε συχνά στον κινηματογράφο. Μία από τις αγαπημένες του ταινίες είναι η ‘’The Thing’’ του Χάουαρντ Χόξ, την οποία είχε δει με τον δίδυμο αδελφό κρυφά.


Τελειώνοντας τις σπουδές στην Ιατρική, κέρδισε έναν διαγωνισμό ταινιών μικρού μήκους μαζί με τον δίδυμο αδελφό του. Έτσι, το 1971 ταξίδεψε 900 μίλια με ένα μηχανάκι για να γραφτεί στο εργαστήρι παραγωγής ταινιών, που ήταν και το έπαθλο που είχε κερδίσει. Εκεί γνώρισε τον συνεργάτη του, Μπάυρον Κέννεντυ, με τον οποίον σκηνοθέτησε ταινίες μικρού μήκους.


Με 300.000 δολάρια από την τσέπη του, συνεργάτες χωρίς εμπειρία και έναν άγνωστο πρωταγωνιστή με το όνομα Μέλ Γκίμπσον, ο Μίλλερ γύρισε την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία μέσα σε 12 εβδομάδες στην Αυστραλία. Το μοντάζ έγινε στην κουζίνα του σπιτιού του. Η ταινία λεγόταν «Μαντ Μαξ». Έγινε επιτυχία σε όλο τον κόσμο και κέρδισε μια θέση στο βιβλίο γκίνες για την πιο φθηνή παραγωγή που πέτυχε τα μεγαλύτερα κέρδη. Το ρεκόρ έμεινε άθικτο για 21 χρόνια....




 Για να μαζέψει τα απαιτούμενα χρήματα, ο Miller δούλευε προηγουμένως ως γιατρός σε αίθουσα επειγόντων περιστατικών, ενώ κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, αναγκαζόταν να πληρώνει ορισμένα από τα άτομα της παραγωγής με μπύρες και να θυσιάσει το δικό του βαν (διαλύθηκε στην καταδίωξη που ανοίγει την ταινία), επειδή δεν υπήρχαν λεφτά για να πάρουν άλλο. 


Καμιά φορά, χρειάζεσαι και τη συμμαχία της μητέρας φύσης. Αυτό συνέβη στο Mad Max: Beyond Thunderdome. Προς το τέλος της τρίτης ταινίας του franchise, μία αμμοθύελλα πρωταγωνιστεί στις οθόνες μας. Ωστόσο, δεν πρόκειται για κάποιο τρικ της ομάδας οπτικών ή ειδικών εφέ, αλλά για πραγματικό φαινόμενο, μέσα στο οποίο, μάλιστα, πέταξε ένα αεροπλάνο με κάμερα για να εξασφαλίσει πλάνα.


Μία από τις πιο εντυπωσιακές τούμπες στη γεμάτη καταδιώξεις δεύτερη ταινία, Mad Max 2: The Road Warrior, είναι στην πραγματικότητα, τόσο εντυπωσιακή επειδή δεν είναι αποτέλεσμα κάποιας επιτυχημένης εκτέλεσης ενός stunt, αλλά ένα αληθινό ατύχημα. Παρόλα αυτά, το πλάνο άρεσε πολύ στην παραγωγή και κρατήθηκε στο τελικό μοντάζ.

Mad Max (1979)
 Η ταινία, με πρωταγωνιστή τον τότε λίγο γνωστό Mel Gibson, κυκλοφόρησε διεθνώς το 1980. Η ταινία έγινε μια κορυφαία αυστραλιανή ταινία, διατηρώντας την ιστορία στο βιβλίο του Guinness Records για δεκαετίες ως την πιο κερδοφόρα ταινία που δημιουργήθηκε ποτέ και έχει πιστωθεί για το περαιτέρω άνοιγμα της παγκόσμιας αγοράς στις αυστραλιανές ταινίες New Wave.

Mad Max 2 (1981)
Αυτή η συνέχεια του Mad Max του Miller ήταν μια παγκόσμια επιτυχία box office που ξεκίνησε περαιτέρω την καριέρα του Mel Gibson. Η ιστορία της ταινίας μιας κοινότητας εποίκων κινήθηκε για να υπερασπιστεί τους εαυτούς τους εναντίον μιας αδίστακτης ομάδας μηχανόβιων, ακολουθώντας ένα αρχέτυπο "δυτικό" κινηματογραφικό μοτίβο, όπως και ο ρόλος του Max ως σκληροπυρηνικός άνθρωπος που ξαναβρίσκει την ανθρωπιά του. Ανοίγει επίσης με μια προηγούμενη ανεξήγητη ιστορία για τα τραγικά γεγονότα που οδήγησαν σε αυτά στην αρχική ταινία.

Mad Max Beyond Thunderdome (1985)
 Ενώ ο Miller είχε αρχικά χάσει το ενδιαφέρον του για το έργο αφού ο φίλος και ο παραγωγός του Byron Kennedy σκοτώθηκε σε συντριβή ελικόπτερου, αργότερα συμφώνησε να προχωρήσει με τη βοήθεια του Ogilvie.

Mad Max: Οδός Fury (2015)
  Ο εμπνευστής και δημιουργός του πρωτότυπου Μαντ Μαξ, ο ελληνικής καταγωγής Αυστραλός σκηνοθέτης Τζορτζ Μίλερ, επανέρχεται 36 χρόνια μετά το πρώτο επεισόδιο της ανθεκτικής κινηματογραφικής σειράς με την ανυπολόγιστη επιρροή, με ένα reboot εκρηκτικό, ακούραστο, θεαματικό και απολύτως συμπαγές.    Το μοτίβο της καταδίωξης είναι και πάλι παρόν, μια καταδίωξη η οποία δεν παύει λεπτό να κόβει την ανάσα και να κρατά το θεατή σε υψηλά επίπεδα αδρεναλίνης. Θα ορκιζόταν κανείς (με τέτοια πειθώ που έχει σε σύνολο η ταινία) πως το ημερολόγιο δείχνει και πάλι σε εκείνη τη δεκαετία. Τα CGI χρησιμοποιούνται μόνο όπου κρίνονται απαραίτητα, ο υπόλοιπος κόσμος παραμένει χειροπιαστός. Το σενάριο διατηρεί την αγριάδα και το σκοτάδι του, ενώ ο Tom Hardy μας κάνει να ξεχνάμε όποια ένσταση υπήρξε σχετικά με τη μη-επιλογή του Gibson στον κεντρικό ρόλο. Διατηρεί ακέραια τη σκληροτράχηλη κοψιά του χαρακτήρα του, όπως και τη σύνθετη ψυχοσύνθεσή του. Δεν πρόκειται περί καρικατούρας, αλλά, αντιθέτως για έναν πλήρη, δομημένο ήρωα, με έντονο το στοιχείο της τραγωδίας.

Paula Abdul.Τη δεκαετία του ’90 τα βιντεοκλίπ της έπαιζαν συνεχώς στο MTV.«Ξεκίνησε» από τους Lakers όπου την ανακάλυψαν οι Jackson Five.

Μετά από χορογράφηση μουσικών βίντεο για τη Janet Jackson,σύντομα υπέγραψε την Virgin Records. Το ντεμπούτο άλμπουμ της Forever Your Girl (1988) έγινε ένα από τα πιο επιτυχημένα ντεμπούτο άλμπουμ εκείνη την εποχή, και πούλησε 7 εκατομμύρια αντίτυπα στις Ηνωμένες Πολιτείες "Straight Up", "Forever Your Girl", "Cold Hearted", και "Opposites Attract". μερικά απ τα τραγούδια του άλμπουμ. Τα έξι Νο1 singles στο Billboard Hot 100 τη συγκαταλέγουν με την Diana Ross μέσα στης εφτά γυναίκες ερμηνέυτριες σόλο που έχουν ανέβει στην κορυφή..

Η μικρή Πόλα αποφάσισε να ασχοληθεί με τον χορό όταν γοητεύτηκε, βλέποντας τον Gene Kelly στο Singing in the Rain....


Η Αμπντούλ γεννήθηκε στο Σαν Φερνάντο της Καλιφόρνιας απο εβραίους γονείς. Ο πατέρας της , Χάρι Αμπντούλ, γεννήθηκε στη συριακή εβραϊκή κοινότητα στο Αλέππο της Συρίας και μεγάλωσε στη Βραζιλία και μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες . Η μητέρα της, πιανίστρια συναυλιών Lorraine M. Rykiss, μεγάλωσε σε μία από τις δύο καναδικές εβραϊκές οικογένειες στο Minnedosa της Μανιτόμπα .
Η Αμπντούλ άρχισε να παίρνει μαθήματα χορού σε μικρή ηλικία στο μπαλέτο. Το 1980, αποφοίτησε από το γυμνάσιο Van Nuys. Ο Αμπντούλ φοίτησε στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, Northridge. Κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους της, επιλέχθηκε από 700 υποψηφίες για την ομάδα cherleader της ομάδας μπάσκετ του Λος Άντζελες , τους Lakers ΝΒΑ - την φημισμένη Laker Girls. Μέσα σε μια χρονιά έγινε επικεφαλής χορογράφος.

Το 1982 οι Jackson Five την είδαν σε ένα παιχνίδι των Lakers και της πρότειναν να αναλάβει τη χορογραφία στο βίντεο κλιπ του νέους τους τραγουδιού «Τorture». Η επιτυχία της χορογραφίας είχε ως αποτέλεσμα να της γίνουν αντίστοιχες προτάσεις από άλλους καλλιτέχνες τις οποίες αποδέχθηκε. Τα επόμενα χρόνια έκανε τις χορογραφίες σε δεκάδες βίντεο κλιπ....

Κέρδισε βραβείο Grammy στην κατηγορία καλύτερου βίντεο για το τραγούδι της «Opposites Attract», ενώ ήταν υποψήφια στην κατηγορία καλύτερη ποπ τραγουδίστρια για το τραγούδι της «Straight Up». Ακολούθησαν κι άλλοι δίσκοι τη δεκαετία του ΄90, όχι όμως με την ίδια επιτυχία....

Σήμερα, στα 53 της χρόνια παραμένει κορμάρα και δραστήρια.

Eye of the Tiger:Το τραγούδι ήταν το soundtrack της ταινίας Rocky III .Επιλέχθηκε από τον ίδιο τον Σταλόνε, αφού πρώτα εισέπραξε ένα μεγάλο «όχι» από τους Queen για το «Another one bites the dust.

   Κυκλοφόρησε ως single  απ το τρίτο τους άλμπουμ με το ίδιο όνομα Eye of the Tiger. Το τραγούδι γράφτηκε από τον κιθαρίστα των Survivor Frankie Sullivan και τον πληκτρα  Jim Peterik.

Τα μέλη του συγκροτήματος σκέφτονταν να δώσουν τον τίτλο «Survivor» στο τραγούδι. Αλλά τελικά έδωσαν τον προφανή τίτλο, με βάση τους στίχους και το ρεφρέν του κομματιού!

Ο γνωστός ηθοποιός και σκηνοθέτης των επιτυχημένων films ” Rocky”, Ο Sylvester Stallone ήθελε να συνεργαστεί με το ροκ συγκρότημα των Survivor για την 3η κατά σειρά ταινία του, Rocky 3 The greatest challenge, που αναμένονταν να βγει στις 28 Μαϊου του 1982, καθώς αναζητούσε το μουσικό θέμα της νέας ταινίας.

Αξίζει να αναφέρω βεβαίως οτι το   επικό  soundtrack του "Rocky III" δεν θα ήταν αυτό που είναι σήμερα ή μάλλον δεν θα υπήρχε καν εάν οι "Queen" δεν έριχναν άκυρο στον Συλβεστερ Σταλόνε.


Το 1982, ένας από τους ιδρυτές του συγκροτήματος Survivor, ο Τζιμ Πέτερικ, βρήκε ένα περίεργο μήνυμα στον τηλεφωνητή του.... Ήταν ο Σταλόνε.

Ο Σταλόνε τους είπε πως έψαχνε ένα μουσικό κομμάτι για τα πρώτα τρία λεπτά του «Ρόκι 3. Ο θρίαμβος». Αποφάσισε να δώσει μια ευκαιρία σε ένα ανερχόμενο συγκρότημα, τους Survivor, καθώς του άρεσε πολύ το τραγούδι τους, «Poor Man’s Song». Θα τους έστελνε τα πρώτα τρία λεπτά της ταινίας για να γράψουν τη μουσική πάνω στα πλάνα....


Οι Survivor δέχτηκαν την πρόταση του ηθοποιού με μεγάλη χαρά και έτσι η συνεργασία τους έμελλε να είναι ιστορική και για τις δύο πλευρές, αλλά και να αφήσει το συγκρότημα για πολλά χρόνια στην ιστορία της μουσικής βιομηχανίας.

Ήταν το μόνο τραγούδι από τις ταινίες Rocky που προτάθηκε για Όσκαρ.


Φυσικά ακούγεται συχνά στα ραδιόφωνα μέχρι σήμερα, σχεδόν τρεισήμισι δεκαετίες μετά τη δημιουργία του....

Μπορεί να είναι μικρού μήκους, θεωρείται όμως ένα διαμάντι των πρώτων ετών του κινηματογράφου και η αυγή του αμερικανικού κινηματογράφου.

Ήταν η πρώτη ταινία με πλοκή που γυρίστηκε ποτέ. Μέχρι τότε οι ταινίες έμοιαζαν περισσότερο με ντοκιμαντέρ, καθώς κατέγραφαν καθημερινά συμβάντα, χωρίς σενάριο.

Η 12λεπτη ταινία του Πόρτερ, όμως, εξιστορούσε μία φανταστική ληστεία που ξετρέλανε τους θεατές. Η ταινία ήταν τόσο δημοφιλής, που έκτοτε όποτε γινόταν ληστεία σε τρένο, οι εφημερίδες επεδίωκαν να κάνουν τη σύνδεση στους τίτλους, για να τραβήξουν το ενδιαφέρον του κοινού....

Εντυπωσιακό είναι το πλάνο όπου ένας από τους ληστές σημαδεύει προς την κατεύθυνση των θεατών και πυροβολεί στο κενό.

ΠΛΟΚΗ: Μία συμμορία βίαιων καουμπόυ ληστεύει ένα τρένο στον σταθμό.
Η συμμορία κτυπά ανηλεώς τον υπάλληλο του Σταθμού, πυροβολεί και σκοτώνει τον φρουρό της χρηματαποστολής, ληστεύει τους επιβάτες και σαν να μη έφταναν όλα αυτά...πυροβολεί στην πλάτη ένα φουκαρά επιβάτη που προπάθησε να δραπετεύσει...

Ο Νόμος, όμως, ήταν αποφασισμένος, έτσι ένα ολοκληρο οπλισμένο απόσπασμα τους κυνηγά με μανία...

Ο  Michael Sembello είχε αρχικά γράψει το τραγούδι ως θέμα τρόμου αφού παρακολούθησε μια ταινία slasher (πιθανόν του 1980 το  Maniac) με στίχους όπως He's a maniac, maniac, that's for sure / He will kill your cat and nail it to the door."

Το τραγούδι συμπεριλήφθηκε στο Flashdance αφού η σύζυγος του Sembello το περιέλαβε τυχαία σε μια κασετα  που σταλθηκε σε στελέχη της Paramount Pictures που αναζητούσαν μουσική για την ταινία Flashdance του σκηνοθέτη Andrian Lyne.


Ο παραγωγός Phil Ramone έπεισε τον Sembello να γράψει νέους στίχους για να αντικατοπτρίζει το θέμα της ταινίας.

Το "Maniac" εμφανίζεται κατά τη διάρκεια   της σκηνής στην οποία  προπονείται η Άλεξ  (JenniferBeals) έντονα στην μετατραπείσα αποθήκη.

The police.Το είδος μουσικής που έπαιζαν ήταν ροκ επηρεασμένο από τζαζ, ρέγκε και πανκ.

Δημιουργήθηκε από τον ντράμερ Stewart Copeland.

Οι Police, ιστορικά καταγεγραμμένοι ως τρίο, αποτελούνταν από τους: Gordon Sumner(γνωστός και ως Sting) στο μπάσο και την φωνή, Andy Summers στην κιθάρα και τα φωνητικά και Stewart Copeland στα drums, τα φωνητικά και τα κρουστά. Παρόλη τη «μικρή» διάρκεια ζωής τους ως μπάντα(1977-1984) κατάφεραν να καθορίσουν μεγάλο μέρος της ιστορίας του Rock,της Pop και του New Wave.

Το άλμπουμ τους Synchronicity, που εκδόθηκε το 1983, έφτασε στο νούμερο ένα στο Βρετανικό Πίνακα επιτυχιών Δίσκων (UK Albums Chart) και στο Αμερικανικό Μπίλμπορντ 200, με οχτώ εκατομμύρια πωλήσεις και ήταν το πιο εμπορικό τους άλμπουμ.


Το ντεμπούτο άλμπουμ του 1978, το Outlandos d'Amour, έφθασε στο Νο. 6 στο UK Chart του Ηνωμένου Βασιλείου. Το δεύτερο άλμπουμ τους Reggatta de Blanc (1979), έγινε το πρώτο από τα τέσσερα διαδοχικά λευκώματα στούντιο αριθ. 1 στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Αυστραλία με το μόλυβδο single, Message in the bottle", το πρώτο τους UK number one. Τα επόμενα δύο άλμπουμ τους, Zenyatta Mondatta (1980) και Ghost in the Machine (1981), με τα τραγούδια"Don't Stand So Close to Me" και "Every Little Thing She Does Is Magic", να ξεχωρίζουν.

Το single, "Every Breath You Take", ανέβηκε στον αριθμό 5 στο  Ηνωμένο Βασιλείο, και πρώτο στις Οι Police  έχουν πουλήσει πάνω από 75 εκατομμύρια δίσκους, καθιστώντας τους ένα απ τα  καλυτερα γκρουπ  του κόσμου όλων των εποχών.

Το συγκρότημα διαλύθηκε το 1986 .

Αυτό κι αν είναι απρόσμενο νέο! Οι φήμες υπήρχαν αλλά όχι η οριστική επιβεβαίωση. Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του Bloody Disgusting ο σκηνοθέτης των Evil Dead και Don’t Breathe, Fede Álvarez θα αναλάβει την παραγωγή ενός νέου φιλμ γύρω από το μύθο του The Texas Chain Saw Massacreγια λογαριασμό της Legendary Pictures.

Οι πρώτες πληροφορίες λένε ότι η επερχόμενη ταινία θα είναι sequel της πρώτης θρυλικής ταινίας (1974) του Tobe Hooper. Κάτι ανάλογο δηλαδή με το πρόσφατο φιλμ Halloween που ήταν άμεσο sequel του αρχικού Halloween(1978) του John Carpenter.

Για να δούμε λοιπόν πώς αναμένεται να συνεχιστεί η ιστορία της περιβόητης οικογένειας Sawyer. Για οτιδήποτε νεότερο θα ακολουθήσει σχετική ενημέρωση.

Πηγή:Horrormovies.gr

Μόλις ο Giorgio Moroder έγραψε τη μουσική ,ο στιχουργός Tom Whitlock έγραψε τους στίχους οδηγωντας στο σπίτι από το στούντιο και στη συνέχεια πέρασαν λίγες ώρες στο στούντιο για την ολοκλήρωση του τραγουδιού. Ένα demo του τραγουδιού, εντυπωσίασε τον σκηνοθέτη Tony Scott και τους παραγωγούς Jerry Bruckheimer και Don Simpson, που αποφάσισαν να κινηματογραφήσουν μερικές ρομαντικές σκηνές μεταξύ του Tom Cruise και της Kelly McGillis για να την ταινία Top Gun  για να παρουσιάσουν το τραγούδι.

Το τραγούδι προσφέρθηκε για πρώτη φορά στο συγκρότημα των  The Motels, που πολύ αργότερα κυκλοφόρησε το αρχικό τους demo, το οποίο είναι αρκετά παρόμοιο με την έκδοση των Berlin , στο album τους Anthologyland.

Το Take My Breath Away "ήταν το δεύτερο single από το soundtrack Top Gun. Album, ακολουθώντας τo Danger Zone "του Kenny Loggins και κυκλοφόρησε το 1986.

Στις 22 Οκτωβρίου του 1982 προβλήθηκε για πρώτη φορά στους κινηματογράφους της Αμερικής το φιλμ του Ted Kotcheff 'First Blood'...Η σκηνοθετική κορυφή του Τεντ Κότσεφ και η ταινία που ανέβασε ξανά την καριέρα του Σταλόνε.

Η πιο σκοτεινη και «ευαίσθητη» στα νοήματά της από όλα τα sequel που πυροδότησε. Είναι μια ταινία δράσης και επιβίωσης που τη ζεις ως το μεδούλι και δεν τη χορταίνεις, αν και η μαγεία της δεν σταματά κατά κανέναν τρόπο εκεί. Και αρχίζει μάλιστα όταν τελειώσεις με την περιπέτεια.

Εδώ ο Ράμπο είναι απομεινάρι πολέμου, ένας παρίας για το σύστημα που του έμαθε να πολεμά, και είδος προς εξόντωση. Ο Τεντ Κότσεφ δουλεύει καλά αυτό το στοιχείο για αρκετή ώρα, και στη συνέχεια μας παραδίδει μια καλοστημένη περιπέτεια στις αμερικανικές «ζούγκλες», όπου ο Ράμπο φαντάζει ως ανήμερο θηρίο ανάμεσα σε πολιτισμένα «τέρατα».

Βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Ντέιβιντ Μορέλ από το 1972 .


Ο σκηνοθέτης
 Τεντ Κότσεφ προτείνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στον Σιλβέστερ Σταλόνε, ο οποίος δέχεται, με τον όρο να επεξεργαστεί το σενάριο μαζί με τον Κότσεφ. Ο Κότσεφ κρίνει θετικά τις σχετικές προτάσεις του Σταλόνε, οι οποίες όμως απομακρύνουν την ταινία από το μυθιστόρημα του Μορέλ. Στον Σταλόνε για παράδειγμα οφείλεται το ότι ο Ράμπο της ταινίας δε χρησιμοποιεί πυροβόλα όπλα τόσο όσο στο βιβλίο αλλά βασίζεται περισσότερο σε διάφορες τεχνικές που έμαθε στο Βιετνάμ. Επίσης ήταν ιδέα του Σταλόνε ο Ράμπο να είναι λιγομίλητος.

 Μια άλλη διαφορά είναι ότι ο Ράμπο της ταινίας σκοτώνει πολύ λιγότερους ανθρώπους από ότι στο βιβλίο, όπου παρουσιάζεται σαν υπερβολικά αιμοβόρος κυνηγημένος. Το τέλος γυρίζεται αρχικά όπως το λέει το μυθιστόρημα, όπου ο συνταγματάρχης Τράουτμαν σκοτώνει τον Ράμπο.

πολλά πρωτοκλασάτα ονόματα υπογράφουν για τον πρωταγωνιστικό ρόλο και τα παρατούν τελικά. Θέλετε μερικά; Στιβ ΜακΚουίν, Πολ Νιούμαν, Κλιντ Ίστγουντ, Αλ Πατσίνο, Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Νικ Νόλτε, Τζον Τραβόλτα, ακόμα και ο Ντάστιν Χόφμαν!

Σχεδόν τέσσερις δεκαετίες μετά την πρώτη ταινία, ο Σιλβέστερ Σταλόνε επιστρέφει ως ένας από τους κορυφαίους ήρωες δράσης όλων των εποχών, ως Τζον Ράμπο στο Tambo:Last Blood που θα κυκλοφορήσει στους κινηματογράφους.

Ένα ενδιαφέρον φιλμ supernatural horror θεματολογίας έρχεται τον Οκτώβρη του 2019 από την Dark Sky Film. Ο λόγος για το υποσχόμενο Girl on the Third Floor που στις 25 Οκτώβρη θα δει το φως της κυκλοφορίας μετά από τη συμμετοχή του σε κινηματογραφικά φεστιβάλ της Γερμανίας και των ΗΠΑ.

Με πρωταγωνιστές τον θρύλο του WWE Phil «C.M. Punk» Brooks και την Trieste Kelly Dunn, το φιλμ επιδιώκει να τρομάξει τους φίλους του υπερφυσικού τρόμου και όπως προδίδει το επίσημο trailer αλλά και οι εξαιρετικές κριτικές που έχει λάβει ως τώρα από τα φεστιβάλ όπου έχει προβληθεί, μάλλον θα το καταφέρει.

Η υπόθεση περιστρέφεται γύρω από ένα σπίτι της Βικτωριανής περιόδου το οποίο ένας άνδρας επιδιώκει να ανακαινίσει. Ωστόσο, πίσω από τους σαπισμένους τοίχους το σπίτι κρύβει ένα διαβολικό μυστικό που μετατρέπει τη ζωή του άνδρα και της συζύγου του σε εφιάλτη.

Το σενάριο και τη σκηνοθεσία έχει αναλάβει ο Travis Stevens. Παρακάτω μπορείτε να απολαύσετε το επίσημο trailer που μας βάζει για τα καλά στο τρομακτικό κλίμα του Girl on the Third Floor.

Πηγή:Horrormovies

Από τους «Τερμίτες» στη σόλο καριέρα, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας με τη μουσική του πέρασε στο πάνθεον των Ελλήνων τραγουδιστών.

Γεννήθηκε στο Βόλο και στα έξι του χρόνια κάνει μαθήματα πιάνου. Για έναν χρόνο. Αρκούσε για να καταλάβει ότι αγαπούσε τη μουσική. Αρκούσε το πιάνο και -όπως συνέβη σε πολλούς ανθρώπους της γενιάς του και όχι μόνο- οι Beatles. Και μάλλον αποφάσισε ότι θέλει να γράφει τραγούδια όταν άκουσε το Revolver.

Σε νεαρή ηλικία πηγαίνει να εργαστεί την αποθήκη μιας δισκογραφικής εταιρείας και λίγα χρόνια αργότερα σε αυτή την εταιρεία θα βγάλει και τον πρώτο του δίσκο.

Το 1978 θα κυκλοφορήσει το πρώτο του άλμπουμ με αγγλικό στίχο με τους “P.L.J. Band” με τίτλο ‘Gaspar’, ένας δίσκος extended play 45’ στροφών.

Οι P.L.J. Band φεύγουν στο Παρίσι, ελπίζοντας να έχουν την τύχη του Βαγγέλη Παπαθανασίου, ή του Ντέμη Ρούσου. Τους«Aphrodite's Child .


Επιστρέφουν πάμφτωχοι, πεινασμένοι κυριολεκτικά και αποφασίζουν να το πάρουν αλλιώς: Ελληνικός στίχος και ελληνικό όνομα. Και γεννιούνται οι Τερμίτες, ένα όνομα-φόρος τιμής στους Beatles.

«Οι Τερμίτες ως όνομα ήταν ένας φόρος τιμής στους Beatles. Όταν διαλυθήκανε για κανά δυο χρόνια Ο Λαυρέντης πέρασε πολύ δύσκολα.Έκανα έναν δίσκο «Ο μαγαπάς και η σαγαπώ», ο οποίος ήταν καλός, αλλά δεν έκανε τίποτα και ξαφνικά μου προκύπτει το «Διδυμότειχο Μπλουζ». Και λέω θα το τραγουδήσω με τον Παπακωνσταντίνου σκεφτόμουν. Είχε δηλώσει κάποτε σε μια συνέντευξη του.

Το «Διδυμότειχο Βlues» είναι όχι μόνο ένα από τα πιο εμβληματικά και διαχρονικά τραγούδια του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα αλλά και εκείνο που απογείωσε την καριέρα του στις αρχές της δεκαετίας του ’90, σε μια μάλιστα ιδιαίτερα δύσκολη και κρίσιμη εποχή για εκείνον.

Το τραγούδι κυκλοφόρησε το 1991 και βρίσκεται στο ομώνυμο δίσκο του Λαυρέντη.

Ειχε συνεργαστεί με μεγάλους καλλιτέχνες, όπως οι Γιώργος Νταλάρας, Δημήτρης Μητροπάνος, Γιάννης Κότσιρας, Χαρούλα Αλεξίου, Κατερίνα Στανίση, Μαρία Φαραντούρη, Βασίλη Παπακωνσταντίνου, Νότη Μαυρουδή, Γιώργο Μαργαρίτη, Μίλτο Πασχαλίδη,Γιάννη Ζουγανέλη και πολλούς άλλους ακόμα.



Ηταν τεράστιο μέγεθος για την  ελληνική

μουσική ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, που έφυγε  από τη ζωή σε ηλικία 63 ετών από καρδιακή ανακοπή. Συνθέτης και τραγουδιστής σπάνιας ποιότητας και, ταυτόχρονα, άνθρωπος σπάνιας στόφας και ήθους. Δύσκολα αυτά τα δύο τα βρίσκεις μαζί, σε ένα «πακέτο».

Θα μας λείψεις Λαυρέντη.

Γυρισμένη τη χρονιά του 1960 από την Ολύμπια Φιλμ σε σκηνοθεσία του Ντίμη Δαδήρα και σενάριο του Γρηγόρη Βαφιά το «Ραντεβού στη Βενετία» αποτελεί μία χαρακτηριστική αισθηματική κομεντί εκείνης της  εποχής.
Γυρισμένη στη μαγευτική Βενετία.

Στις αρχές του 60 ο ελληνικός κινηματογράφος βρίσκεται σε μεγάλη άνοδο. Ο αριθμός των ταινιών που γυρίζονται μεγαλώνει το ίδιο και οι εισπράξεις των εισιτηρίων στα ταμεία. Την εποχή αυτή, την εμφάνισή τους κάνουν γοητευτικοί ζεν πρεμιέ και νεαρές ενζενύ, τα καινούργια αστέρια του ελληνικού κινηματογράφου. Ένα από εκείνα τα καινούργια αστέρια ήτανε και η πολύ νεαρή τότε Γκιζέλα Ντάλι κατά κόσμον Αδαμαντία Μαυροειδή.

Χαζεύοντας τη Βενετία, ας παίξουμε το παιχνίδι «Το “Ραντεβού στη Βενετία” έκανε την “Αλίκη στο Ναυτικό” ή η “Αλίκη στο Ναυτικό” το “Ραντεβού στη Βενετία”»; 

Στην πρώτη της εμφάνιση, η Γκιζέλα Ντάλι επιβιβάζεται ως λαθρεπιβάτισσα στο πλοίο του πατέρα της με προορισμό τη Βενετία όπου ζει η μητέρα της, με σκοπό να τη γνωρίσει. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού ερωτεύεται κάποιον από το πλήρωμα και κάνει διάφορες καλές πράξεις.

Στην ταινία επίσης παίζουν οι:
Λυκούργος Καλλέργης, Ρίκα Διαλυνά, Γιώργος Καμπανέλλης, Κάκια Παναγιώτου κ.ά.

Ρ

αφαέλα Καρά . Έγινε γνωστή στη χώρα μας τη δεκαετία του’70 με το τραγούδι της A far l’amore comincia tu, το οποίο χορεύεται μέχρι σήμερα στις ντίσκο.

Γεννήθηκε στη Μπολόνια το 1943.Σε ηλικία 9 ετών εμφανίστηκε στην πρώτη κινηματογραφική ταινία της καριέρας της.

Πολλά τα τραγούδια που έχει ηχογραφήσει οπως το “Tuca Tuca”, το οποίο έγραψε για τον άντρα που αγάπησε, το “Tanti Auguri” (“Best Wishes”) που λατρεύτηκε και γνώρισε αποθέωση από την ελληνική ομοφυλοφιλική κοινότητα και φυσικά το “A far l’amore comincia tu”, το οποίο σημείωσε τεράστια επιτυχία και ηχογραφήθηκε και σε αγγλική version με τίτλο “Do It, Do It Again”.

Στην Ελλάδα έγινε γνωστή κυρίως χάρη στην τεράστια διεθνή επιτυχία της “A far l’amore comincia tu”, γνωστότερη στα καθ’ημάς ως “Σκόπια-Σκόπια μι σκό”, σύνθετη ονομασία erga omne.

Η τηλεοπτική καριέρα της απογειωθηκε. Το υπερθέαμα που πρώτη λάνσαρε στην τηλεόραση έγινε παράδειγμα για πολλές παρουσιάστριες που την μιμήθηκαν. Γύρω της είχε πάντα πλήθος επαγγελματιών χορευτών που την πλαισίωναν. Ένας από τους χορευτές της Ραφαέλας, το 1971, ήταν ο Έλληνας, μετέπειτα σχεδιαστής, μόδας Λάκης Γαβαλάς. Σε μία από τις εκπομπές της, χόρεψε συρτάκι με τον Ντέμη Ρούσο.

Σήμερα η Ραφαέλα Καρά στα 76 της χρόνια, εξακολουθεί να διαθέτει ενέργεια και το απαράμιλλο στυλ που είχε πάντα.

Ο...χαμένος πίσω από τις τρίχες Lon Chaney, Jr., σε τούτο το τρομακτικό σουξέ του genre, το οποίο επηρέασε όλες τις κατοπινές φιλμικές απόπειρες που άγγιξαν τον μύθο του λυκανθρωπισμού.

 Η δεύτερη φορά που ο κινηματογράφος ασχολείται με τον λυκάνθρωπο είναι η πιο εμβληματική (πρώτη ήταν το 1935, με τίτλο Werewolf of London). Ο Λον Τσέινι ο νεότερος, παίρνει τον ρόλο που θα τον κυνηγά για πάντα και θα χαρακτηρίσει την καριέρα του και ο Τζορτζ Βάγκνερ σκηνοθετεί την πιο διάσημη ταινία της σκηνοθετικής του καριέρας. Έχοντας δουλέψει μέχρι το 1941 σε μια ντουζίνα γουέστερν, εκείνη τη χρονιά ο Βάγκνερ θα γυρίσει δύο φιλμ τρόμου. Το πρώτο ήταν το Man Made Monster και το δεύτερο το The Wolf Man, με τον Λον Τσέινι να παίζει και στα δύο το "τέρας". 

Ο Λυκάνθρωπος εξελίσσεται στην Βρετανική ύπαιθρο, εκεί που υπάρχει χώρος για παλιές δοξασίες και δεισιδαιμονίες. Μετά την φωτεινή του έναρξη, ο Βάγκνερ βουτάει το φιλμ στο σκοτάδι και την ομίχλη και φτιάχνει μια εξαιρετική ατμόσφαιρα, στα όρια του παραμυθιού και του τρόμου.

Ο Λον Τσάνεϊ ο νεότερος. Ο Τσάνεϊ επανέλαβε τον ρόλο του λυκάνθρωπου στην ταινία Φρανκενστάιν Εναντίον Λυκανθρώπου, που βγήκε στους κινηματογράφους το 1943 και το 1948 στην ταινία Ο Άμποτ και ο Κοστέλο συναντούν το Τέρας του Φρανκενστάιν.

Το 2010 είχαμε το ριμέικ της θρυλικής αυτής ταινίας με πρωταγωνιστές τον μπενιτσιου ντελ Τόρο και τον Αντονι Χόπκινς.Η αρετή όμως της τελευταίας αυτής ταινίας που σκηνοθέτησε ο Τζο Τζόνσον δεν είναι τόσο η παρουσία του επαρκούς αλλά όχι εκρηκτικού Μπενίσιο ντελ Τόρο στον ρόλο του ηθοποιού που μετατρέπεται σε λυκάνθρωπο όσο η γενικότερη ατμόσφαιρα, που παραπέμπει αρκετά στο ύφος των ταινιών τρόμου της Ηammer.

Neneh Cherry, το πάλαι ποτέ icon της ποπ κουλτούρας.

Η μεγαλύτερη και διαχρονικότερη επιτυχία της Cherry είναι μέχρι και σήμερα το απίθανο ντουέτο με τον Youssou N'Dour.

Ήταν σχεδόν 15 ετών όταν αποφάσισε να ζήσει στο Λονδίνο της πανκ επανάστασης, βίωσε από πρώτο χέρι τις σεισμικές αλλαγές στην ευρύτερη ποπ κουλτούρα εκείνης της εποχής και κατόρθωσε να γίνει μία από τις κυρίαρχες δυνάμεις διαμόρφωσης της βρετανικής σκηνής στη δεκαετία του ’90.

Από την αρχή της καριέρα της ένας από τους πιο στενούς συνεργάτες της ήταν ο άντρας της Cameron McVey.
Μαζί έφτιαξαν και το «Manchild» με τη βοήθεια του Robert del Naja. Η Neneh έχει πει πολλά σπουδαία κομμάτια, αλλά κανένα δεν φτάνει την αισθητική και ηχητική τελειότητα του συγκεκριμένου τραγουδιού.


Είναι επισης γνώριμη μας απο την συνεργασία της με τον Youssou N Dour και το «7 Seconds» το 1994.


To   τελευταίο της άλμπουμ  με  τίτλο   Broken Politics, είναι σαφώς το πιο πολιτικό της άλμπουμ όπως φανερώνει και ο τίτλος του, αντανακλώντας τον προβληματισμό της για τον Τραμπ, το Brexit, αλλά και συνολικά για τη θύελλα πολιτικών και κοινωνικών εξελίξεων που σαρώνει τις σύγχρονες κοινωνίες.

Η Neneh Cherry πάντοτε αντιπροσώπευε μια άλλη γενιά των '80s, αρκετά μακριά από την πανκίλα και την νταρκίλα της εποχής. 

Ορέστης  Λάσκος,Ποιητής, θεατρικός συγγραφέας και σκηνοθέτης.Από τους πρώτους σκηνοθέτες του ελληνικού κινηματογράφου (σταθμός στην ιστορία του θεωρήθηκε η ταινία του Λάσκου Δάφνις και Χλόη, εμπνευσμένη από το ομότιτλο ειδύλλιο του Λόγγου - 1931) και σεναριογράφος.
 Γεννήθηκε το 1907 στην Ελευσίνα  και η οικογένεια του είχε στρατιωτική παράδοση.ο αδελφός του ήταν αξιωματικός του πολεμικού ναυτικού και υπήρξε ήρωας ττου β' παγκόσμιου πολέμου.

Ο Ορέστης Λάσκος φοίτησε αρχικά στην ιατρική σχολή αλλά γρήγορα εγκατέλειψε την σχολή για να μεταπηδήσει στην στρατιωτική σχολή Ευελπίδων η οποία ούτε και αυτή τον γοήτευσε και έτσι αφιερώθηκε στην μεγάλη του αγάπη,την ποίηση.

Το 1934 κυκλοφόρησε την πρώτη του ποιητική συλλογή ,"το φιλί της ζωής".

Σαράντα χρόνια κινηματογραφικής δημιουργίας λοιπόν, αλλά τουλάχιστον 51 ποιητικής, αφού ο Ορέστης Λάσκος δημοσιεύει από το 1923 (στο περιοδικό «Όρθρος», όπως μας πληροφορεί το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου) καταλήγοντας(;) με το βιβλίο του «Γυμνή Μούσα/ Νέα Ποιήματα/ Και η Σατιρική Τριλογία ‘Βρεκεκέξ-κοάξ-κοάξ’» που τυπώνεται το 1974.


Το 1928 εμφανίστηκε για πρώτη φορά στον κινηματογράφο σαν ηθοποιός, στην ταινία «Έρωτας και Κύματα». Το 1929 έγραψε το σενάριο για τρείς ταινίες της Dag Film, που σημείωσαν μεγάλη εμπορική επιτυχία, ενώ στις αρχές του 1930 εντάσσεται στο δυναμικό της νεοϊδρυθείσας Ολύμπια Φιλμ του Παναγιώτη Δαδήρα.

Υπήρξε από τους πρωτοπόρους του ελληνικού βωβού κινηματογράφου: γύρισε το 1931 μια από τις πρώτες αξιόλογες ταινίες στα χρονικά του ελληνικού κινηματογράφου, την Δάφνις και Χλόη, που χαρακτηρίστηκε πρωτοποριακή για τις γυμνές σκηνές και την ποιητικότητά της.


Καλώς ή κακώς, η τεράστια σε ποσότητα (55 ταινίες περίπου) κινηματογραφική παραγωγή του Ορέστη Λάσκου επισκιάζει το ποιητικό του έργο. Πολλές από τις ταινίες του είναι αδιάφορες, άλλες βλέπονται ακόμα, η "Δάφνις και Χλόη" θα μείνει στην ιστορία του κινηματογράφου.

Η κατοχή θα τον βρει ολοκληρωμένο θεατρανθρωπο,έτοιμο να πραγματοποιήσει τα όνειρα του.Ετσι εγκαταστάθηκε στον κινηματογράφο "Αλκαζάρ" και ξεκίνησε την εντυπωσιακή πορεία του.Οι παραστάσεις που πραγματοποίησε,το πρώτο κατοχικό καλοκαίρι , ξεπερνούν τα όρια μιας θεατρικής επιτυχίας.

Από τo θρυλικό «Δάφνις και Χλόη» (1931) και φθάνοντας στo «Διακοπές στην Κύπρο μας» του 1971, ενώ ενδιαμέσως γυρίζονται τα «Τύφλα Νάχη ο Μάρλον Μπράντο», «Μικροί και Μεγάλοι εν Δράσει», «Φουσκοθαλασσιές», «Ο Γεροντοκόρος» και δεκάδες άλλα. Καλές ταινίες του λεγόμενου «εμπορικού κινηματογράφου», που διασκεδάζουν και ψυχαγωγούν 2-3 γενιές Ελλήνων.


Ο Ορέστης Λάσκος έφυγε απο τη ζωή δτης 7 Σεπτεμβρίου του 1992 σε ηλικια 85 ετών.

Ο Νίκος Παπάζογλου θεωρείται ένας εργάτης της μουσικής που δεν έμεινε μόνο στον ρόλο του δημιουργού ή του ερμηνευτή.

Γεννήθηκε στις 20/3/1948 στη Θεσσαλονίκη και η πρώτη του συστηματική επαφή με τη μουσική ήταν μέσω συγκροτημάτων την περίοδο 1965-1970.

Σήμα κατατεθέν του ήταν το κόκκινο μαντίλι που φορούσε πάντα στον λαιμό.

Ξεκίνησε την καριέρα του τη δεκαετία του 1960, περνώντας από τους Olympians και τους Zealot.

«Fratelli», «Olympians», «Μακεδονομάχοι», ήταν η πορεία του Νίκου Παπάζογλου, μέχρι να φτάσει στη Γερμανία για να ηχογραφήσει ένα δοκιμαστικό, το οποίο δεν είχε ιδιαίτερη επιτυχία. Με τον φίλο του Μίμη, ως Fratelli Από τους «Μακεδονομάχους» στο στούντιο «Αγροτικόν» Ύστερα, γνώρισε τον Διονύση Σαββόπουλο ο οποίος τον είχε ξεχωρίσει στους «Μακεδονομάχους» που, εκείνη την εποχή, χάλαγαν κόσμο στη Θεσσαλονίκη.

Ο Νίκος Παπάζογλου και ο Νίκος Ξυδάκης δημιουργούν αυτό που έμελλε να αφήσει σφραγίδα στη νεοελληνική μουσική σκηνή, το δίσκο «Η εκδίκηση της Γυφτιάς» με την χαμογελαστή εικόνα του Νίκου σε πρώτο πλάνο. «Τρελλή κι αδέσποτη», «Κανείς εδώ δεν τραγουδά» και άλλα έντεκα κομμάτια που αγαπήθηκαν και τραγουδήθηκαν όσο λίγα…!

Εκτός από τον λυγμό στη φωνή του, ο Παπάζογλου είχε ακόμα δύο χαρακτηριστικά στοιχεία. Τα τζιν του πουκάμισα και το κόκκινο φουλάρι. Πουθενά δεν πήγαινε χωρίς αυτό το μαντίλι.

Πώς και γιατί, όμως, φορούσε ο Νίκος Παπάζογλου το μαντίλι αυτό; Ο ίδιος σε μια συνέντευξη ανέφερε:

«Άρχισα να το φορώ για τη μοτοσικλέτα, γιατί, ξέρεις, καρφώνονται μέλισσες στον λαιμό σου, ό,τι θέλεις. Και έμεινε. Άρχισε να με βοηθάει μετά στο τραγούδισμα πολύ, γιατί κρατάει τη θερμοκρασία του λαιμού σταθερή και είναι και ένα καταπληκτικό air - condition. Να σου πω πώς δουλεύει: Όταν κάνει πολλή ζέστη, γυρνάς τον κόμπο μπροστά, φεύγει η ζέστη και ανακουφίζεσαι. Όταν κρυώνεις, το γυρνάς πάλι και κλείνει. Και μετά αν κάνει πάρα πολλή ζέστη, το λύνεις και το αφήνεις έτσι και το έχεις έτοιμο για να σκουπιστείς, όποτε χρειάζεται.»Η αλήθεια όμως είναι άλλη.

Η μητέρα του κάθε πρωί πριν φύγει για το σχολείο, του έδινε ένα καθαρό λευκό μαντήλι. Ήταν υποχρεωτικό εκείνα τα χρόνια οι μαθητές να το κουβαλούν μαζί τους. Τα χρόνια πέρασαν και όταν η μητέρα του δεν ήταν εκεί για να του το δώσει, εκείνος διάλεξε ένα δικό του μαντήλι, το οποίο είτε το φορούσε στον λαιμό είτε το κουβαλούσε στην τσέπη. Ήταν το σήμα κατατεθέν του...

Ο Νίκος Παπάζογλου πέθανε σε ηλικία 63 ετών μετά την άνιση μάχη που έδωσε με τον καρκίνο.


Ο μεγάλος Νίκος Παπάζογλου, ο «ινδιάνος της ελληνικής μουσικής», ο Πους Πουλ, «έφυγε» συμπτωματικά λίγο μετά τον θάνατο του φίλου και συνεργάτη του Μανώλη Ρασούλη.

Ο θρυλικός πρωτομάστορας των ειδικών οπτικών εφέ και του στοπ μόσιον, ο πολυβραβευμένος Ρέι Χαριχάουζεν.Εβαλε την  σφραγίδα του σε μερικές από τις πιο διάσημες περιπέτειες του είδους όπως οι «Mighty Joe Young» (1949), «It Came From Beneath The Sea» (1955), «20 Million Miles to Earth» (1957), «Mysterious Island» (1961), «One Million Years BC» (1966), «The Valley Of Gwangi» (1969), τρεις ταινίες με τον Σεβάχ και το «Clash Of The Titans» (1981).

Ήταν ο άνθρωπος που κατασκεύασε κινηματογραφικά τέρατα σε μία εποχή που δεν χρησιμοποιούνταν τα ψηφιακά εφέ και οι σύγχρονοι υπολογιστές.

Σήμερα βλέπετε, «όλα» τα κάνουν με τους «υπολογιστές». Υπήρξε όμως μια εποχή που το κοινό άραζε στους κινηματογράφους, έβλεπε με το στόμα ανοιχτό τα εκάστοτε μυθικά πλάσματα (και τις ακόμα πιο μυθικές καταστροφές) και αναρωτιόταν: «Πώς τα κάνουν αυτά;», δίχως να βρίσκει, φυσικά, απάντηση.

Ο Ρέι Χαριχάουζεν ήταν ο πιο προικισμένος μάγος μιας εποχής που κλείνει οριστικά με τον θάνατο του, ο οποίος τον βρήκε μόλις χθες, σε ηλικία 92 ετών.


Γεννημένος στο Λος Αντζελες το 1920, ο Χαριχάουζεν επηρεάστηκε αφάνταστα από την ταινία «Κινγκ Κονγκ» (1933) και αρχικώς έφτιαφχνε μόνος ταινίες στο γκαράζ του σπιτιού του χρησιμοποιώντας την τεχνική του stop motion. Πολύ σύντομα έγινε στενός φίλος του συγγραφέα Ρέι Μπράντμπερι ο οποίος επίσης διέπρεψε στην λογοτεχνία φαντασίας.

Χάρηκα που αναγνωρίστηκα και είμαι ευχαριστημένος που επιτέλους το animation αναγνωρίζεται σήμερα ως ένα έντιμο επάγγελμα». - Δηλωσε Ο Ρέι Χαριχάουζεν λαμβάνοντας το τιμητικό Οσκαρ για την προσφορά του στον κινηματογράφο το 1992.

Αν θέλει κανείς να γράψει ολόκληρη την ιστορία του Ρέι Χαριχάουζεν θα χρειαζόταν σχεδόν όλο τον αιώνα από τη γέννηση του σινεμά, ακόμη έναν αιώνα - περίπου όσο έζησε πριν πεθάνει στα 92 του χρόνια και περίσσευμα κοσμικής φαντασίας, αφού όσες τεχνολογίες κι αν έκαναν το σινεμά να εξελιχθεί δημιουργώντας αθέατους κόσμους και πλάσματα πέρα από κάθε λογική, ήταν το δικό του μυαλό που πέρασε τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο εφικτό και το ανέφικτο...

Το Straw Dogs. του σκηνοθετη Sam Pekinpah αποτέλεσε μόνο την αρχή μιας αλυσίδας ταινιών που αντιμετώπισαν τη βία όχι ως μέσο, αλλά ως αυτοσκοπό.

Η original ταινία του 1971, σε σκηνοθεσία Σαμ Πέκινπα, είναι ένας μύθος από μόνη της, όχι μονάχα για τα προβλήματα που αντιμετώπισε με τη λογοκρισία (ειδικά στη Μεγάλη Βρετανία) ή την παρουσία του Ντάστιν Χόφμαν στον πρώτο ρόλο.


Tα «Αδέσποτα Σκυλιά» περιέχουν μερικές απο τις πιο τρομακτικές σκηνές βίας που γυρίστηκαν ποτε.

Η πλοκή της ταινίας πυροδοτείται από τις προστριβές του ζευγαριού και από την ένταση που αναπτύσσεται ανάμεσα στη γυναίκα και στους κατοίκους του χωριού, μερικούς από τους οποίους έχει προσλάβει ο Σάμνερ για να επιδιορθώσουν το σπίτι. Η γυναίκα του Σάμνερ προκαλεί με τις γυμνόστηθες εμφανίσεις της οδηγώντας στον βιασμό της από τους άντρες που δουλεύουν στο σπίτι.

Πρωτοπαίχτηκε το 1971, ίδιο έτος μαζί με Το κουρδιστό πορτοκάλι, το French Connection και τον Επιθεωρητή Κάλαχαν, και προκάλεσε θερμές διαμάχες περί της κλιμάκωσης της βίας στον κινηματογράφο.

Η επιλογή του Dustin Hoffman αποδείχθηκε ιδανική, αλλά πριν την αποδοχή του κοινού είναι πολύ αμφίβολο ότι η φιγούρα του Hoffman θα ανταποκρινόταν στη μορφή του Summer. Για έναν ηθοποιό που ανακαλύπτει τη σεξουαλικότητά του αφενός μέσα από το The Graduate και αφετέρου μέσα από το Tootsie, πώς γίνεται να του εμπιστεύεσαι έναν ρόλο που κλιμακώνεται για να φτάσει σ’ αυτόν ενός πρωτόγονου που τον κινούν σαν μαριονέτα μόνο τα σεξουαλικά ένστικτα.
Συμπρωταγωνίστρια του Dustin Hoffman ,η Susan George .

Θεωρείται μια από τις καλύτερες ταινίες του Πέκινπα.

Οι Blues Wire live με Guest τους θρυλικούς Vavoura Band του Τζώνυ Βαβούρα και του Γιάννη Δρολαπα την Παρασκευή 11 Οκτωβρίου στο Κύτταρο.
Ηπείρου 48& Αχαρνών.
Πόρτες:22.00 Εισιτήριο:10€.

Οι Rock n Roll Children, η μπάντα που μετουσίωσε την μεγάλη αγάπη της για τον αξέχαστο Ronnie James Dio σε μια συναυλία-θεσμο , το Rock n Dio το Σάββατο 19 Οκτωβρίου σε μια από της σπάνιες εμφανίσεις τους στο κύτταρο παρέα με τους Saints and Sinners , την κορυφαία Whitesnake Tribute Band της χώρας.

Σάββατο 19 Οκτωβρίου
Κύτταρο: Ηπείρου 48& Αχαρνών.
Πι

Από τις 18 έως τις 29 Σεπτεμβρίου 2019, η Αθήνα υποδέχεται το 25ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας, τη μεγαλύτερη κινηματογραφική γιορτή της πόλης.
Η Αθήνα υποδέχεται τη μεγαλύτερη κινηματογραφική γιορτή, στις αίθουσες: ΔΑΝΑΟΣ (1 & 2), ΙΝΤΕΑΛ (CINE IDEAL), Odeon Opera (1 & 2), ΑΣΤΟΡ, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών & Παλλάς. Το φετινό πλήρες πρόγραμμα του 25ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας θα ανακοινωθεί στη Συνέντευξη Τύπου του Φεστιβάλ, που θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου 2019, στον πολυχώρο του Συλλόγου «Οι Φίλοι της Μουσικής» στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.

Τον σκηνοθέτη Roger Donaldson πολλοί θα τον γνωρίζουν απο την ταινία Coctail το 1988 με τον ανερχόμενο τότες Tom Cruise στον πρωταγωνιστικό ρόλο μετά απο δύο χρόνια απ την τεράστια επιτυχία του εμ το TopGun του αδικοχαμένου σκηνοθέτη Tony Scott.

To σκηνοθετικό ντεμπούτο του  είναι στο Sleeping Dogs.Όπως επίσης είναι και το ντεμπούτο του ηθοποιού Sam Neil.Η ταινία γυρίστηκε στην Νεα Ζηλανδία, γενέτειρα των δυο καλλιτεχνών.

Ένα πολιτικό θρίλερ με στοιχεία  δράσης, ακολουθεί τον ηγετικό χαρακτήρα "Smith" (Neill), καθώς η Νέα Ζηλανδία βυθίζεται σε ένα αστυνομικό κράτος, καθώς η φασιστική κυβέρνηση θεσπίζει τον στρατιωτικό νόμο αφού οι βιομηχανικές διαμάχες ξεσηκώνουν  βία. Ο Σμιθ συλλαμβάνεται μεταξύ της  αστυνομίας και ενός αυξανόμενου κινήματος αντίστασης που γίνεται απρόθυμα.

Θεωρώ οτι είναι  μία από τις καλύτερες ταινίες της Νέας Ζηλανδίας όλων των εποχών, θεωρείται κλασική και ορόσημη στο νέο κύμα κινηματογράφου της χώρας και αντηχεί σε ολόκληρο τον πλανήτη καθώς ο κινηματογράφος  της Νέας Ζηλανδίας πηγαίνει από μικρές , μελοδραματικές, παράγωγες ταινίες στους σύγχρονους τροχούς που κάνουν τη χώρα τόσο γνωστή στον κλάδο σήμερα.

Η ταινία ήταν μια σημαντική επιτυχία με κριτικό και εμπορικό τρόπο και ξεκίνησε την καριέρα του Sam Neill, ο οποίος αργότερα έπαιξε σε πολλά διάσημα έργα όπως το  Jurassic Park, The Piano, Hunt for The Wilderpeople, και  Peaky Blinders.

Το να μεταφέρεις διάσημα (ή όχι) βιβλία στην μεγάλη οθόνη φυσικά και δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα .


«Waiting for the Barbarians».Το βιβλίο του J.M. Coetzee γράφτηκε το 1982 την περίοδο δηλαδή που ακόμη το απαρτχάιντ, η λευκή ρατσιστική υπεροχή, επικρατούσε ακόμη στη χώρα του. Η ιστορία του αναφέρεται στον τρόπο λειτουργίας της αποικιοκρατίας και πως μια αυτοκρατορία εκβαρβαρώνεται προσπαθώντας να αντιμετωπίσει τις αντιστάσεις των αποκαλούμενων «βαρβάρων».

Η σκηνοθεσία είναι του Ciro Guerra, ενώ στο cast βρίσκονται οι Johnny Depp, Robert Pattinson, Mark Rylance, Gana Bayarsaikhan, Greta Scacchi, David Dencik, Sam Reid, Harry Melling, Bill Milner, Gursed Dalkhsuren Tserendagva, Joseph Long και άλλοι.

Πηγή:Cineramen

Ultravox.Ένα Βρετανικό συγκρότημα που έγραψε ιστορία- τέλη ’70 με αρχές ’80.Το συγκρότημα, που σίγουρα πολλοί από τους αναγνώστες του Blog δεν θα έχουν καν ακούσει, δημιουργήθηκε το 1974 από τους Chris Cross, Warren Cann, Billy Currie, John Foxx και Stevie Shears.

Από το 1974 έως το 1979, τραγουδιστής ήταν ο JohnFox, που εγκατέλειψε το συγκρότημα για να ξεκινήσει  σόλο καριέρα και μετά την αποχώρησή του ανέλαβε ηγετικά καθήκοντα ο Midge Ure
σαν τραγουδιστής,και κιθαρίστας.

Το συγκρότημα υπέγραψε στην δισκογραφική εταιρεία  Island  Records το 1976. Η ομάδα δεν είχε ακόμη οριστικοποιήσει το όνομα της μπάντας τους, θέλοντας να κάνει μια καλή και διαρκή επιλογή. Τον Ιούλιο του 1976, ενώ δούλευαν στα τελευταία στάδια του ντεμπούτο άλμπουμ τους, η μπάντα συνέλαβε το όνομα Ultravox.  Τον Φεβρουάριο του 1977, κυκλοφόρησαν το ομώνυμο ντεμπούτο άλμπουμ τους, το Ultravox .Η παραγωγήέγινε  από τους Steve Lillywhite και Brian Eno.

Μουσικά, Οι Ultravox επηρεάστηκαν έντονα από συγκροτήματα όπως Οι   Roxy Music, New York Dolls, τον David Bowie και τους Kraftwerk.

Η πρώτη φορά που ο Midge Ure είχε την ευκαιρία να παίξει με τους Ultravox ήταν τον Απρίλιο του 1979 σε ένα στούντιο για πρόβες στο Elephant & Castle με τον Richard James Burgess να δουλεύει στο διπλανό στούντιο. Η χημεία ανάμεσά τους έδεσε και ένιωθαν ότι αυτό που έκαναν ήταν ριζοσπαστικό και καινούργιο: synthesizers, drum machines και ηλεκτρική κιθάρα, όλα μαζί, synth μπάσο και κανονικά τύμπανα μαζί – το οργανικό μαζί με το ηλεκτρονικό που δεν είχε ξαναγίνει στο παρελθόν. Ο Midge έμαθε πολλά από τον Billy, ένα μουσικό με κλασική παιδεία πιάνου και βιόλας. Ο Midge από την άλλη, έφερε στο σχήμα τις επιρροές που έρχονταν από το Βερολίνο και την Πράγα αλλά και από το γεγονός ότι ήταν ο σκοτσέζος που λάτρευε το «All Or Nothing» των Small Faces.

Το"Vienna" γράφτηκε τον Ιανουάριο του 1980.  Το τραγούδι διαθέτει ένα εντυπωσιακό πιάνο και ένα σόλο βιολιού στο μέσο του τραγουδιού.Το «Vienna» είναι μία απίθανη ελεγεία στον χαμένο έρωτα ή στο χαμένο shangri la. Εκεί που δεν μπορείς να επιστρέψεις.

Το «Dancing With Tears In My Eyes» περιλαμβάνεται στον έβδομο δίσκο των Ultravox, με τίτλο «Lament», που κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1984.Το σπουδαίο αυτό synthpop/νεορομαντικό post Punk τραγούδι δεν έχει καμία σχέση με το ομότιτλο κομμάτι που ερμήνευσε η Ruth Etting το 1930 και του οποίου οι στίχοι αναφέρονται σ’ έναν άντρα που χορεύει με δάκρυα στα μάτια «γιατί το κορίτσι στην αγκαλιά μου δεν είσαι εσύ».

Το τραγούδι των Ultravox μιλάει για την αγάπη και το φόβο και γράφτηκε από τους Midge Ure (τραγουδιστής των Ultravox), Chris Cross (μπασίστας), Warren Currie (drummer) και Billy Currie (βιολιστής και πιανίστας).

Το λυπητερό, από άποψη θεματολογίας, τραγούδι μιλάει για μία χαμένη αγάπη. Για κάποιο λόγο φαίνεται ότι το ζευγάρι χώρισε αλλά αποφασίζουν να περάσουν τη νύχτα μαζί και να πούνε αντίο… χορεύοντας.

Το 1987 εγκατέλειψε και ο Midge Ure για να ακολουθήσει σόλο καρριέρα και η ομάδα διαλύθηκε για λίγο. Μια νέα σύνθεση, υπό την ηγεσία του Currie, ιδρύθηκε το 1992, αλλά με περιορισμένη επιτυχία.
Σταθεροί παρέμειναν ο μπασίστας  Chris Cross και ο ντραμίστας Warren Cann.

Στη διάρκεια των σχεδόν σαραντατρίων  ετών που πέρασαν από τότε, το συγκρότημα διαλύθηκε, επανενώθηκε, άλλαξε συνθέσεις αρκετές φορές, με δώδεκα μουσικούς να αποτελούν αυτή τη στιγμή «πρώην» μέλη του, αλλά και δέκα άλμπουμ να «προσδιορίζουν» τον ήχο του.


Οι πρώτες κινήσεις του συγκροτήματος ήταν οι επανεκδόσεις των “Vienna” και “Rage in Eden” από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 και η περιοδεία που μετά τη Βρετανία επεκτάθηκε σε Γερμανία και Βέλγιο.

Γκάρι Μουρ. Εκανε  μία αξιοπρόσεκτη 'μοναχική' σταδιοδρομία, στο χώρο της μουσικής ψυχαγωγίας, αποκτώντας ένα "προσωπικό" μουσικό κοινό.

Αν και αριστερόχειρας έμαθε να παίζει κιθάρα με τον «ορθόδοξο» τρόπο, καταφέρνοντας να γίνει ένας από τους σημαντικότερους κιθαρίστες όλων των εποχών.

Η καριέρα του ξεκίνησε την δεκαετία του 1960. Ο ίδιος συνεργάστηκε με καλλιτέχνες ανάμεσα στους οποίους οι Φιλ Λίνοτ και Μπράιαν Ντάουνεϊ, από τα χρόνια του στο Γυμνάσιο, με αποτέλεσμα να γίνει μέλος δύο φορές στο ιρλανδικό συγκρότημα της ροκ Thin Lizzy.

Ξεχωριστή στιγμή με το συγκρότημα ήταν η σόλο εκτέλεση το 1974 στο κομμάτι “Still in Love With You”, από τον δίσκο “Nightlife”.Η σόλο καριέρα του ξεκίνησε με το άλμπουμ Grinding Stone που κυκλοφόρησε το 1973, ενώ ως μια από τις σημαντικότερες στιγμές του έχει καταγραφεί το Still Got the Blues του 1990. Συνολικά κυκλοφόρησε 20 άλμπουμ.

Πέθανε στην Ισπανία, όπου περνούσε τις διακοπές του.

Δεν ξερω αν υπαρχει κατι να πεις για να τον περιγραψεις τα παντα πανω στην μουσικη τον περιγραφουν ολα

αν σκεφτεις οτι δεν χρειαζοταν στιχους τραγουδουσε η κιθαρα του για αυτον

ειχα αναρωτηθει πολλες φορες αν ειχε γεννηθει με την κιθαρα που ηταν σαν μελος του σωματος του της ψυχης του

πανω απο ολα ομως ηταν κυριος με το καπα κεφαλαιο ενας καλιτεχνης που ακουγοταν μονο για την μουσικη του ενας σοβαρος και σεμνος ανθρωπος.

Βασισμένη στο ομότιτλο best seller του Ουμπέρτο Έκο, η συναρπαστική ταινία αφηγείται μια ιστορία θανάτου και ίντριγκας στην κλειστή κοινωνία ενός μοναστηριού του 13ου αιώνα.

Ο Ουμπέρτο Έκο είναι υπεύθυνος για μερικά από τα ομορφότερα ταξίδια του μυαλού. Τα ιστορικά του μυθιστορήματα, από το «Όνομα του Ρόδου» και το «Μπαουντολίνο», μέχρι το αγαπημένο «Εκκρεμές του Φουκώ», υπήρξαν μοναδικές πύλες στον χρόνο. Ενώ τα δοκίμια του, τα άρθρα του και οι μελέτες του, όπως «Η Σημειολογία στην Καθημερινή Ζωή», αποτέλεσαν σημεία αναφοράς για όποιον τα εμπιστεύθηκε και τα μελέτησε. Ο Έκο υπήρξε αναμφισβήτητα μία από τις σημαντικότερες μορφές του σύγχρονου πολιτισμού.

Σε ένα ιταλικό μοναστήρι των Βενεδικτίνων και, γύρω από την αναζήτηση ενός χειρογράφου του Αριστοτέλη, αναπτύσσεται η πλοκή του, με φόνους, άνομες σχέσεις μεταξύ μοναχών και το κυνήγι των αιρετικών εν έτει 1327. Βιβλίο και ταινία έκαναν αίσθηση, ενώ ξεχωρίζει ο Σλέιτερ.

Ο καταξιωμένος Γάλλος Σκηνοθέτης Jean-Jacques Annaud,  με την βοήθεια των σεναριογράφων του και ενός καταπληκτικού επιτελείου καλλιτεχνών και τεχνικών, αποδίδει με όσο το δυνατόν καλύτερο τρόπο είναι εφικτό αυτό να γίνει, την ατμόσφαιρα ενός πολυεπίπεδου, ζοφερού κειμένου και κινηματογραφεί ένα εκπληκτικό αστυνομικό θρίλερ με ιστορικές, θεολογικές και κοινωνιολογικές προεκτάσεις.

Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους είναι ο Σον Κόνερι ως ο φραγκισκανός μοναχός Ουίλιαμ του Μπάσκερβιλ, και ο Κρίστιαν Σλέιτερ ως ο μαθητευόμενος του, Άντσο της Μελκ.

Ο«Ατσίδας» είναι μια αγαπημένη παλιά Ελληνική ασπρόμαυρη ταινία της FINOS Film που άφησε εποχή, γυρίστηκε το 1962
Η ταινία θα μπορούσε και να λέγεται «Στρίβειν δια του αρραβωνος«, αλλά είναι μια υπέροχη κωμωδία με εξαιρετικό σενάριο.

Κινηματογραφική μεταφορά του θεατρικού έργου του Δημήτρη Ψαθά "Εξοχικόν κέντρον ο Έρως".Τα γυρίσματα της ταινίας πραγματοποιήθηκαν στην πόλη της Θεσσαλονίκης.

Οι ατάκες του Ντίνου Ηλιόπουλου: "Στρίβειν δια του αρραβώνος" και "Δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα", αφήσανε εποχή και αναπαράγονται μέχρι σήμερα.
Ο Ατσίδας είναι μια πολύ καλή κωμωδία. Ως σκηνοθέτης, ο Γιαννης Δαλιανίδης αν και δεν απέφυγε τις θεατρικές σκηνές, έχει πετύχει μια γοργή εναλλαγή πλάνων και σκηνών, που διασπά τη στατικότητα του θεατρικού στυλ.

Παίζουν επίσης Οι : Ζωή Λάσκαρη, Θανάσης Βέγγος, Στέφανος Στρατηγός,Παντελής Ζερβός και Τζιόλη Γαρμπή.

Με παραγωγό τον καταξιωμένο Guillermo del Toro το Antlers αναμένεται να απασχολήσει πολλούς φίλους του horror κινηματογράφου από το επόμενο έτος. Πρόκειται για ένα φιλμ τρόμου βασισμένο στην σύντομη ιστορία The Quiet Boy τουNick Antosca (Channel Zero) και σκηνοθετημένο από τον Scott Cooper(Black Mass).

To Antlers μας μεταφέρει σε μια μικρή πόλη του Oregon όπου μια δασκάλα (Keri Russell) και ο αδερφός της (Jesse Plemons) που είναι και ο σερίφης της πόλης, έρχονται σε επαφή με έναν μικρό μαθητή (Jeremy T. Thomas) ο οποίος κρύβει ένα σκοτεινό μυστικό με τρομακτικές συνέπειες για όλους.

Μαζί με τους προαναφερθέντες ηθοποιούς πρωταγωνιστούν επίσης οι Graham Greene, Scott Haze, Rory Cochrane και Amy Madigan. Το σενάριο είναι γραμμένο από τους Henry Chaisson και Nick Antosca με τροποποιήσεις από τον ίδιο τον Scott Cooper.

Το πρώτο teaser trailer που έχει δημοσιευθεί αφήνει πολλές υποσχέσεις. Τσεκάρετέ το παρακάτω. Κι αν κρίνουμε από τα ονόματα των συντελεστών, το Antlers πρέπει ήδη να θεωρείται μια από τις πιο πολυαναμενόμενες ταινίες τρόμου του επόμενου τους. Πηγή :Horrormovies

Βασισμένο σε παιδικό βιβλίο με τρομακτικές ιστορίες και με παραγωγό τον τεράστιο Guillermo del Toro το Scary Stories to Tell in the Dark (ελληνικός τίτλος: Σκοτεινές Ιστορίες στο Σκοτάδι) πρόκειται να απασχολήσει μεγάλο μέρος των φίλων του τρόμου τον φετινό Σεπτέμβρη. Το φιλμ κυκλοφορεί στις ελληνικές αίθουσες από την Feelgood Entertainment στις 19 Σεπτέμβρη 2019.
Περίληψη:

1968, στην Αμερική. Ο αέρας αλλαγής παντού. Μακριά από τις αναταραχές, βρίσκεται μια μικρή πόλη με το όνομα Mill Valley, που για χρόνια η σκιά της οικογένειας των Bellows στέκει αγέρωχη. Στην έπαυλη στο τέρμα της πόλης, η Sarah, ένα νεαρό κορίτσι με τρομακτικά μυστικά, μετέτρεψε την βασανισμένη της ζωή σε μια σειρά από τρομακτικές ιστορίες γραμμένες σε ένα βιβλίο που αδιαφορεί για τον χρόνο και θα γίνουν αληθινές όταν μια παρέα εφήβων ανακαλύψει το απόκοσμο σπίτι της Sarah.

Πρωταγωνιστούν οι Zoe Colletti, Michael Garza, Gabriel Rush, Austin Zajur, Natalie Ganzhorn, Austin Abrams, Dean Norris, Gil Bellows και Lorraine Toussaint. Αναμένουμε με ανυπομονησία…

Πηγή:Horrormovies

Isaac Hayes, μία από τις μεγάλες μορφές της soul (ιδιαίτερα της Memphis soul).

Ο απόλυτος, ο άρχοντας της αισθησιακής, μαύρης μουσικής, παίζει, συνθέτει, τραγουδάει, διασκευάζει (ηθοποιός επίσης, για τους νεότερους η φωνή του chef στο South Park). Τα κάνει όλα και συμφέρει. Και τα κάνει εξαιρετικά ή τουλάχιστον πολύ καλά. Αξίζει να κατεβάσει κανείς τη δισκογραφία του και να καθίσει ώρες ατελείωτες να ακούει Μουσική.

Είχε αρκετά επιτυχημένα σόουλ άλμπουμ όπως το Hot Buttered Soul (1969) και το Black Moses (1971).

Ήταν πολύ γνωστός για το μουσικό θέμα της ταινίας Shaft (1971). Για το Theme from Shaft, τιμήθηκε με το Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Τραγουδιού το 1972.


Ενα τραγούδι που είναι σπάνιο και άγνωστο του Isaac Hayes  ,στοο cd, Disco Connection, το οποίο κυκλοφόρησε το 1975, την ίδια χρονιά με το Chocolate Chip, ένα ορχηστρικό cd, που είναι αυτό που λέει ο τίτλος, DISCO.

Παράλληλα έγραψε μουσική και για τον κινηματογράφο με πιο γνωστό το επίτευγμα της μουσική για την ταινία Shaft για την οποία βραβεύτηκε και με Όσκαρ και με Γκράμι. Επιπλέον εμφανίστηκε σε αρκετές ταινίες όπως είναι το It Could Happen to You, το Ninth Street και το Reindeer Games ενώ τα τελεταία χρόνια δάνειζε την φωνή του στον Σεφ του South Park. Από το South Park απεχώρησε όταν το 2006 ακούστηκε σε ένα επεισόδιο μία ειρωνική αναφορά στην σαϊεντολογία της οποίας ήταν πιστός οπαδός. Ο Hayes ζούσε στο Memphis. Πέθανε στης 10 Αύγουστου του 2008.   Τα αίτια θανάτου δεν εγινανγ

αν και πολλοί λένε ότι έφυγε από εγκεφαλικό.

Αν και του άξιζε να δει λίγο περισσότερο πως μεγαλώνει το τελευταίο του παιδί. Του άξιζε να σβήσει άλλη μια τούρτα στις 20 Αυγούστου όταν και θα είχε γενέθλια. Τυχαία πριν λίγο καιρό, παρακολουθώντας φευγαλέα στην τηλεόραση το Blues Brothers 2000, χαμογέλασα βλέποντάς τον ακμαίο μεταξύ άλλων θρύλων. Λίγο πολύ όλοι γνωρίζουν ποιος ήταν. Αν όχι, οφείλουν.

"Ο Άνθρωπος του τραίνου.Η πλοκή αυτής της ταινίας του Ντίνου Δημόπουλου είναι μια, ή καλύτερα δύο ιστορίες αγάπης. Μια πραγματικά συναρπαστική ταινία με πάμπολλες αρετές που μπορεί επαξίως να συναγωνιστεί αντίστοιχα ξένα νουάρ φιλμ και να τα βάλει με την πλάτη στον τοίχο.

Το σενάριο είναι του μετρ του αστυνομικού μυθιστορήματος στην Ελλάδα ,του Γιάννη Μαρή.

Οι ρυθμοι ειναι αργοι, το σεναριο του Μαρη δινει το απαραιτητο μυστηριο, οι επιρροες απο τους Βρετανους μετρ του κινηματογραφου (Ριντ, Λιν κ.α.) πιθανες αλλα η ταινια εχει μια δικη της ανθρωπια που ξεφευγει πολυ απο τα κραυγαλεα κλισε του ελληνικου σινεμα (την αντιστασιακη περιοδο ακουγεται η φραση «τωρα αγαπαω την ειρηνη») και στολιζεται με μια ενδιαφερουσα λιτοτητα και στο επιπεδο των ερμηνειων που ειναι πολυ καλες (Συνοδινου και Νικολινακος ξεχωριστες παρουσιες στοιχειωμενων απο το παρελθον ανθρωπων).

Mια ταινία που αξίζει να παρακολουθήσει κανείς. Πολύ καλές ερμηνείες από εξαιρετικούς ηθοποιούς, με έναν από τους πλέον αξιόλογους έλληνες σκηνοθέτες πίσω από την κάμερα. Εκπληκτική η Άννα Συνοδινού.

Πρώτο ακαταμάχητο, για μένα, αβαντάζ, είναι η ύπαρξη στην ταινία ενός πολύ αγαπημένου ηθοποιού, του Γιώργου Παππά, ο οποίος μάλιστα πέθανε αδόκητα, ακριβώς στις 3 Μαΐου του 1958 σε ηλικία μόλις 49 ετών.

Σε αυτό ας προστεθεί και η συμμετοχή ενός ακόμη γοητευτικού ηθοποιού, του Μιχάλη Νικολινάκου.

Η ατμοσφαιρα της ταινιας ειναι φορτισμενη και η κινηματογραφηση του Ναυπλιου θαυμασια.
Θαυμάσια τοπία και  απο την Επίδαυρο εκείνης της εποχής, της
δεκαετίας του '50.

Με συγκίνησε εξαιρετικά αυτή η ταινία, κυρίως  λόγω των αδήριτων ερμηνειών των «χρυσών» αυτών ηθοποιών...