"Ο Άνθρωπος του τραίνου.Η πλοκή αυτής της ταινίας του Ντίνου Δημόπουλου είναι μια, ή καλύτερα δύο ιστορίες αγάπης. Μια πραγματικά συναρπαστική ταινία με πάμπολλες αρετές που μπορεί επαξίως να συναγωνιστεί αντίστοιχα ξένα νουάρ φιλμ και να τα βάλει με την πλάτη στον τοίχο.
Το σενάριο είναι του μετρ του αστυνομικού μυθιστορήματος στην Ελλάδα ,του Γιάννη Μαρή.
Οι ρυθμοι ειναι αργοι, το σεναριο του Μαρη δινει το απαραιτητο μυστηριο, οι επιρροες απο τους Βρετανους μετρ του κινηματογραφου (Ριντ, Λιν κ.α.) πιθανες αλλα η ταινια εχει μια δικη της ανθρωπια που ξεφευγει πολυ απο τα κραυγαλεα κλισε του ελληνικου σινεμα (την αντιστασιακη περιοδο ακουγεται η φραση «τωρα αγαπαω την ειρηνη») και στολιζεται με μια ενδιαφερουσα λιτοτητα και στο επιπεδο των ερμηνειων που ειναι πολυ καλες (Συνοδινου και Νικολινακος ξεχωριστες παρουσιες στοιχειωμενων απο το παρελθον ανθρωπων).
Mια ταινία που αξίζει να παρακολουθήσει κανείς. Πολύ καλές ερμηνείες από εξαιρετικούς ηθοποιούς, με έναν από τους πλέον αξιόλογους έλληνες σκηνοθέτες πίσω από την κάμερα. Εκπληκτική η Άννα Συνοδινού.
Πρώτο ακαταμάχητο, για μένα, αβαντάζ, είναι η ύπαρξη στην ταινία ενός πολύ αγαπημένου ηθοποιού, του Γιώργου Παππά, ο οποίος μάλιστα πέθανε αδόκητα, ακριβώς στις 3 Μαΐου του 1958 σε ηλικία μόλις 49 ετών.
Σε αυτό ας προστεθεί και η συμμετοχή ενός ακόμη γοητευτικού ηθοποιού, του Μιχάλη Νικολινάκου.
Η ατμοσφαιρα της ταινιας ειναι φορτισμενη και η κινηματογραφηση του Ναυπλιου θαυμασια.
Θαυμάσια τοπία και απο την Επίδαυρο εκείνης της εποχής, της
δεκαετίας του '50.
Με συγκίνησε εξαιρετικά αυτή η ταινία, κυρίως λόγω των αδήριτων ερμηνειών των «χρυσών» αυτών ηθοποιών...
Το σενάριο είναι του μετρ του αστυνομικού μυθιστορήματος στην Ελλάδα ,του Γιάννη Μαρή.
Οι ρυθμοι ειναι αργοι, το σεναριο του Μαρη δινει το απαραιτητο μυστηριο, οι επιρροες απο τους Βρετανους μετρ του κινηματογραφου (Ριντ, Λιν κ.α.) πιθανες αλλα η ταινια εχει μια δικη της ανθρωπια που ξεφευγει πολυ απο τα κραυγαλεα κλισε του ελληνικου σινεμα (την αντιστασιακη περιοδο ακουγεται η φραση «τωρα αγαπαω την ειρηνη») και στολιζεται με μια ενδιαφερουσα λιτοτητα και στο επιπεδο των ερμηνειων που ειναι πολυ καλες (Συνοδινου και Νικολινακος ξεχωριστες παρουσιες στοιχειωμενων απο το παρελθον ανθρωπων).
Mια ταινία που αξίζει να παρακολουθήσει κανείς. Πολύ καλές ερμηνείες από εξαιρετικούς ηθοποιούς, με έναν από τους πλέον αξιόλογους έλληνες σκηνοθέτες πίσω από την κάμερα. Εκπληκτική η Άννα Συνοδινού.
Πρώτο ακαταμάχητο, για μένα, αβαντάζ, είναι η ύπαρξη στην ταινία ενός πολύ αγαπημένου ηθοποιού, του Γιώργου Παππά, ο οποίος μάλιστα πέθανε αδόκητα, ακριβώς στις 3 Μαΐου του 1958 σε ηλικία μόλις 49 ετών.
Σε αυτό ας προστεθεί και η συμμετοχή ενός ακόμη γοητευτικού ηθοποιού, του Μιχάλη Νικολινάκου.
Η ατμοσφαιρα της ταινιας ειναι φορτισμενη και η κινηματογραφηση του Ναυπλιου θαυμασια.
Θαυμάσια τοπία και απο την Επίδαυρο εκείνης της εποχής, της
δεκαετίας του '50.
Με συγκίνησε εξαιρετικά αυτή η ταινία, κυρίως λόγω των αδήριτων ερμηνειών των «χρυσών» αυτών ηθοποιών...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου