Στην πετυχημένη πολυετή  καριέρα του ως συνθέτης, στο Χόλυγουντ, ο Alan Silvestri έχει φτιάξει μια πρωτοποριακή καριέρα με τα συναρπαστικά και μελωδικά του αποτελέσματα, κερδίζοντας χειροκρότημα και κινηματογραφικά ακροατήρια του Χόλιγουντ σε όλο τον  κόσμο.


Είναι γνωστός για τις συχνές συνεργασίες του με τον Robert Zemeckis, συνθέτοντας  μεγάλες επιτυχημένες ταινίες του Zemeckis όπως η τριλογία Back to the Future, Who Framed Roger Rabbit, Cast Away και Forrest Gump. O Silvestri συνέθεσε επίσης τις ταινίες Captain America: The First Avenger, The Avengers, Avengers: Infinity War and Avengers: End.Αλλες  ταινίες του είναι σαφώς το  Predator και το  sequel Predator 2, The Abyss, The Quick and the Dead, Mac and Me, Mouse Hunt, Stuart Little, The Mummy Returns, Lilo & Stitch, Night at the Museum και τα seguel του, και το Ready Player One.

Γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη και μεγάλωσε στο Teaneck του Νιου Τζέρσεϋ, ο Silvestri ονειρεύτηκε πρώτα να γίνει κιθαρίστας τζαζ. Αφού πέρασε δύο χρόνια στη Σχολή Μουσικής Berklee στη Βοστώνη, ξεκίνησε το ταξίδι του  στο χώρο της μουσικής ως ντράμερ σε ένα συγκρότημα με το όνομα The Herb.Προσγειωμένος στο Χόλιγουντ στην ηλικία των 22 ετών, βρέθηκε να συνθέτει επιτυχώς μουσική για το "The Doberman Gang" του 1972 που καθιέρωσε τη θέση του στον κόσμο της σύνθεσης ταινιών.

Το Silvestri έχει λάβει δύο υποψηφιότητες για το βραβείο Όσκαρ, ένα για το Best Original Score του Forrest Gump (1994) και ένα για το Καλύτερο Αρχικό τραγούδι για το "Believe" στο Soundtrack του Polar Express.

Ταινία που έχει αποκτήσει πολλούς φίλους με το πέρασμα των χρόνων, το «An American Werewolf in London». Σημαντική εμπορική επιτυχία το 1981 και με πολύ καλά εφέ για την εποχή της, θωρήθηκε μια ιδιαίτερα πετυχημένη ταινία στο είδος της κωμωδίας τρομου.

From the director of Animal House... a different kind of animal. Ο Αμερικανός λυκάνθρωπος στο Λονδίνο είναι η ταινία που είχε στο μυαλό του ο John Landis για πάνω από δέκα χρόνια. Και ο John Landis κατάφερε και πήρε το ΟΚ από τους παραγωγούς το 1981 (μαζί με τα λεφτά του μπάτζετ) μετά τις επιτυχίες φυσικά του Τρελού θηριοτροφείου και των Blues Brothers. Μια ταινία που πολλοί χαρακτηρίζουν αρκετά κωμική για ταινία τρόμου και ταυτόχρονα αρκετά τρομακτική για κωμωδία. Μια μίξη που έφερε αποτέλεσμα και φυσικά μεγάλη επιτυχία.

 Τηνίδια χρονιά κυκλοφόρησαν και οι ταινίεςΤ ΤοΟυρλιαχτό και Wolfen με την ίδια θεματολογία και φάνηκε ότι ο μύθος του λυκανθρωπισμού θα έπαιρνε τα πάνω του. Κάτι που δεν συνέβη όμως μετά την αποτυχημένη Silver Bullet και τη μετριότατη κωμική Teen Wolf.

 Στην ταινία ξεχώρισαν τα, βραβευμένα με όσκαρ, εφέ μεταμόρφωσης του Ρικ Μπέικερ, τα οποία άλλαξαν το makeup στις ταινίες τρόμου την δεκαετία του 1980.


Το «An American Werewolf In London» συνδυάζει τρόμο, gore, λυκανθρωπία και κωμωδία με αριστοτεχνικό και απόλυτα ισορροπημένο τρόπο κερδίζοντας από την πρώτη στιγμή τη συμπάθεια του θεατή.

Ο Λάντις κάνει κάτι ολότελα διαφορετικό και σχεδόν μεγαλοφυές: ρίχνει (φαινομενικά) το κύ­ριο βάρος στον γνωστό, πεζό, ορθολογικά οργα­νωμένο κόσμο της καθημερινότητας, επιμένει σε όλες τις λεπτομέρειες του (χωρίς να τον γελοιο­ποιεί και να τον χλευάζει, όπως κάνουν συχνά οι ταινίες τρόμου) και ενδιαφέρεται έντονα για τις σχέσεις των ανθρώπων του , ο δεσμός που ανα­πτύσσεται ανάμεσα στον ήρωα και τη νοσοκόμα δίνεται με έξοχο τρόπο.



Και βέβαια να τονίσω οτι η καλύτερη σκηνή μεταμόρφωσης σε λυκάνθρωπο επί της μεγάλης οθόνης, είναι στη συγκεκριμένη ταινία . Ναι, έχουν περάσει τόσα πολλά χρόνια, αλλά η βραβευμένη με Όσκαρ δουλειά του Ρικ Μπέικερ στο μακιγιάζ παραμένει αξεπέραστη.


Είναι μια τόσο εμβληματική σκηνή που ο σκηνοθέτης φρόντισε να την επαναλάβει, σχεδόν με τα ίδια εφέ, στο βιντεοκλίπ του «Thriller» του Μάικλ Τζάκσον.

Για τους πιο παρατηρητικούς υπάρχει μια cameo εμφάνιση του σκηνοθέτη στη σεκάνς με το χάος που προκαλεί η έξοδος του λυκάνθρωπου από το cinema στους δρόμους τους Λονδίνου. Ο Landis είναι ο μουσάτος τύπος που πέφτει σε μια βιτρίνα ύστερα από χτύπημα αυτοκινήτου.


Την ταινία ακολούθησε μια συνέχεια με τίτλο Ένας Αμερικανός Λυκάνθρωπος στο Παρίσι το 1997.

Πάντως, είναι ο ορισμός του cult. Kαι, για την κατηγορία του, είναι αναμφίβολα classic και γεμάτο νεωτερισμούς-ό,τι ακριβώς ήταν και το Evil Dead της ίδια χρονιάς αλλά με μεγαλύτερο Budget.

Αν

ψάχνετε για εγχειρίδιο «τι να κάνετε αν σας δαγκώσει λυκάνθρωπος» σε συσκευασία horror-κωμωδίας δείτε το An American Werewolf in London και σταματήσετε να ουρλιάζετε άσκοπα σε κάθε πανσέληνο.

Ο πιο σπουδαίος «δημιουργός τεράτων». Δεν το κάνουν πια όπως παλιά. Η φράση αυτή θα μπορούσε να δείχνει μια απίστευτη νοσταλγία, αλλά στην περίπτωση του Ρικ Μπέικερ είναι απλά η αλήθεια.


Ο Ρικ Μπέικερ ξεκίνησε να φτιάχνει τεχνητά ανθρώπινα στην κουζίνα του σπιτιού του, πριν καταλήξει να εργαστεί ως βοηθός στο τμήμα ειδικών εφέ του «Εξορκιστή» του 1973, αργότερα στον πρώτο «Πόλεμο των Αστρων» και τελικά να κερδίσει το πρώτο του Οσκαρ για το «Αn American Werwolf in London» το 1981.

Δημιούργησε επίσης τον λυκάνθρωπο του Michael Jackson που μεταμορφώνεται στο μουσικό βίντεο του Thriller.Στη συνέχεια, ο Baker έχει προταθεί για Oscar   για το καλύτερο μακιγιάζ  δέκα φορές, κερδίζοντας επτά φορές, και τα δύο ρεκόρ στον τομέα του.

Ο Baker έπαιξε και σαν ηθοποιός ρόλους στον κινηματογράφο. Η πρώτη του ήταν  στο remake του King Kong το 1976 στο οποίο ήταν ο άνθρωπος πίσω απ' το κοστούμι του γιγαντιαίου γορίλα. Στο remake του 2005, είχε ένα μικρό ρολο ως πιλότος και πυροσβέστης (με τον σκηνοθέτη Πίτερ Τζάκσον) που κατέλυσε το Κονγκ. Έχει επίσης πραγματοποιήσει εμφανίσεις καμέο στην ταινία του John Landis Into the Night ,Οι άνδρες με τα μαύρα  1,2 και 3 και στο βίντεοκλιπ μουσικής του Michael Jackson Thriller ως ένα από τα Επίσης έπαιξε και έναν μικρό ρόλο στο The Wolfman του 2010, ριμέικ της κλασικής ταινίας του 1941 με τον lon Chaney jr.

Ο Ρικ Μπέικερ κατάφερε να κάνει το τέρας της τηλεοπτικής Πεντάμορφης και το Τέρας να μοιάζει ταυτόχρονα τρομακτικό και συμπαθητικό. Ρικ Μπέικερ κατάφερε να κάνει το τέρας της τηλεοπτικής Πεντάμορφης και το Τέρας να μοιάζει ταυτόχρονα τρομακτικό και συμπαθητικό.


Σε μια συνέντευξη του είχε δηλώσει:
«

Νομίζω ότι είναι καλή ώρα (για να αποσυρθώ). Είμαι 64 ετών και στη βιομηχανία επικρατεί μια τρέλα τώρα. Εμένα μου αρέσει τα πράγματα να γίνονται σωστά και αυτοί θέλουν να γίνονται φτηνά και γρήγορα» δήλωσε ο Μπέικερ. «Δεν είναι αυτό που θέλω να κάνω, επομένως αποφάσισα ότι έχει έρθει η ώρα να φύγω» είπε.

Το καλοκαίρι του 1987, οι Def Leppard, κυκλοφόρησαν το 4ο τους δίσκο «Hysteria» . Ένα άλμπουμ που άφησε εποχή και που ήταν 1ο στα charts κάθε χώρας. 

Το άλμπουμ ''Hysteria'' αποτελεί πάντως την πιο επιτυχημένη κυκλοφορία του συγκροτήματος από την αρχή της δισκογραφικής τους πορείας μέχρι σήμερα. Οι πωλήσεις του είχαν ξεπεράσει τα 30 εκατομμύρια αντίτυπα σε παγκόσμιο επίπεδο. Η ηχογράφησή του είχε διαρκέσει τρία χρόνια περίπου, ύστερα από διάφορες καθυστερήσεις.

Εγινε Νο1 στο Billboard 200 (Ηνωμένες Πολιτείες) και στο UK Albums Chart (Ηνωμένο Βασίλειο). Μέχρι το 2009 έγινε 12 φορές πλατινένιο στις ΗΠΑ, και έχει πουλήσει πάνω από 20 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως! Μεγάλες επιτυχίες από εκεί; Το Love Bites (Νο1 στις ΗΠΑ), το Pour Some Sugar on Me (Νο2), το Hysteria(Νο10), το Armageddon It(Νο3), το Animal(Νο19) και το Rocket(Νο12).




Ο ντράμερ του συγκροτήματος ,Rick Allen μετά από ένα σοβαρό τροχαίο ατύχημα με το αμάξι του, στις 31 Δεκεμβρίου του 1984, έχασε το αριστερό του χέρι. Ωστόσο αυτό όχι μόνο δεν τον ώθησε εκτός της μπάντας, αλλά και τα υπόλοιπα μέλη υποστήριξαν τον Rick στην απόφαση του να συνεχίσει.

Έτσι το Hysteria είναι το πρώτο άλμπουμ του μονόχειρα πλέον Rick Allen ο οποίος   σκέφτηκε τον τίτλο Hysteria για το άλμπουμ συσχετίζοντάς το με τις εμπειρίες του από το αυτοκινητιστικό ατύχημα που είχε και με την κάλυψη των μέσων ενημέρωσης που ακολούθησε.

Για περίπου 20 χρόνια η μουσική των Def Leppard προκαλούσε... υστερία στην υφήλιο με εκατομμύρια πωλήσεις, βραβεία και γεμάτα στάδια!

Άμα τα βάλεις κάτω, οι περισσότεροι σπουδαίοι Αμερικανοί δημιουργοί ξεκίνησαν την καριέρα τους με μια αγνή, ταπεινή ταινία είδους. Ως εξέχον μέλος αυτής της εκλεκτής συνομοταξίας, ο Ίστγουντ δεν αποτελεί εξαίρεση.

Στις 3 Οκτωβρίου του 1971 κυκλοφόρησε το φιλμ του Clint Eastwood "Η νύχτα της εκδικήσεως" ... Με τους Clint Eastwood, Jessica Walter, Donna Mills.


Πρόκειται για ερωτικό θρίλερ που εμφανώς ενέπνευσε τη μεταγενέστερη «Ολέθρια Σχέση», χωρίς όμως να ασπάζεται τον συντηρητισμό της τελευταίας.

Η υπόθεση είναι η εξής: Ένας δημοφιλής ραδιοφωνικός παραγωγός έχει μια εφήμερη σχέση με μια φανατική θαυμάστριά του, όταν όμως επιστρέφει στη μόνιμη σχέση του αυτή θα φτάσει στον εκβιασμό, ακόμη και στο έγκλημα για να τον εκδικηθεί.

Τα γυρίσματα γίναν  στο Monterey της Καλιφόρνιας το Σεπτέμβριο του 1970 και παρόλο που ήταν το ντεμπούτο του Eastwood ως σκηνοθέτης. O

σκηνοθέτης  Don Siegel βρισκόταν εκεί για να βοηθήσει και έπαιξε ενεργό ρόλο στην ταινία ως μπάρμαν. Συχνοί συνεργάτες του Siegel, όπως ο κινηματογραφιστής Bruce Surtees, ο συντάκτης Carl Pingitore, και ο συνθέτης Dee Barton, αποτελούσαν μέρος της κινηματογραφικής ομάδας .

Η ταινία ήταν μια  οικονομική επιτυχία, με την Jessica Walter να κερδίζει τον έπαινο για τον πρώτο σημαντικό ρόλο της ταινίας.

Από τις εμβληματικές ταινίες της δεκαετίας του ’70, το χρονικό μιας ανώδυνης εκδρομής που μετατρέπεται σε κόλαση και η κατάδυση του «πολιτισμένου» κόσμου στη σκοτεινή του πλευρά.Η συγκεκριμένη ταινία έχει ό, τι πρέπει να έχει ένα θρίλερ αγωνίας και πρωτόγνωρων σκηνών, για την εποχή, που σοκάρουν, που θέλει να σέβεται τον εαυτό του.


To Όταν ξέσπασε η βία (μια εύηχη, περιεκτική, αλλά εν τέλει safe μετάφραση, σε σχέση με το περιπαικτικά και προβοκατόρικα διφορούμενο Deliverance του original τίτλου, που μεταφράζεται ως «απολύτρωση») αποτελεί τρόπον τινά διαλεκτικό ξαδερφάκι του Straw Dogs, του Σαμ Πέκινπα, το οποίο γυρίστηκε την ακριβώς προηγούμενη χρονιά (1972 και 1971, αντίστοιχα). Μόνο που σε σύγκριση με τον Διόσκουρό του, δεν αντιμετωπίστηκε -όταν βγήκε στις αίθουσες- με την ίδια αυστηρότητα και γλύτωσε τη στηλίτευση, παρά το γεγονός ότι θα μπορούσε να προσελκύσει παρόμοιες κατηγορίες: τόσο για την ανόθευτη και προκλητική βία που απεικονίζει όσο για έναν εστέτ διαχωρισμό των ηρώων του ανάμεσα σε πολιτισμένους αστούς και βάρβαρους ορεσίβιους.

Στην ταινία, τέσσερις μεσοαστοί από την Ατλάντα, δύο με πείρα σε εξορμήσεις και δύο άπειροι, αναζητούν λίγη ελευθερία και μια βόλτα σε ένα χαμένο παράδεισο. Γυρισμένο σε καταπληκτικές τοποθεσίες το θρίλερ χαρακτηρίζεται από πρωτοποριακές σκηνές, αγωνία και εντυπωσιακές ερμηνείες. Το σενάριο είναι εμπνευσμένο από την πρώτη νουβέλα του αμερικανού ποιητή και διηγηματογράφου James Dickey, "Deliverance" (1970).

H ταινία ήταν το 1972 Υποψήφια για τρία Όσκαρ, στις Κατηγορίες: Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας και Μοντάζ, χωρίς όμως να καταφέρει τελικά να βραβευτεί. Αξίζει επίσης να σημειώσουμε ότι διευθυντής φωτογραφίας της ταινίας είναι ο θρυλικός, Βίλμος Ζίγκμοντ. Το φιλμ «Όταν Ξέσπασε η Βία» συγκαταλέγεται στις 100 καλύτερες αμερικανικές ταινίες όλων των εποχών.

Ταινίες που πλησιάζουν την προβληματική του Όταν ξέσπασε η βία είναι:Οι κεφαλοκυνηγοί του Γουώλτερ Χίλ, Αγκίρε, ,Φιτζγκαράλντο του Βέρνερ Χέρτζογκ,Χωρίς οίκτο του Ρίτσαρντ Πήρς,Στην καρδιά του χειμώνα της Ντέμπρα Γκράνικ.Πάση θυσία του Τζών Μακένζυ, Φάργκο των αδελφών Κοέν, Ένα απλό σχέδιο του Σάμ Ραϊμί.

Ο John Boorman (Point Blank, Ο Ραφτης του Παναμα, Ο Στρατηγος) σκηνοθετεί με αλλεπάλληλες εκρήξεις αλλά και εσωτερική ένταση μια ταινία που βασίζεται κατά κύριο λόγο στο δαιμόνιο στόρι της, που παρά τις αφέλειές του μα και το εκβιαστικό και αναποτελεσματικό του τελείωμα κατορθώνει να στήσει έναν κλειστοφοβικό μικρόκοσμο, μέσα στον οποίο κινούνται οι ήρωες. 

Το Deliverance βγήκε στην Αμερική (ήταν μια παραγωγή της Warner Bros) τον Ιούλιο του '72, ενώ τη σεζόν 1972-73 προβλήθηκε και στην Ελλάδα, με μεγάλη εμπορική επιτυχία.

Οι «άσχημες» του ελληνικού κινηματογράφου που γράψαν την δικιά τους ιστορία .

Ταϋγέτη Μπασούρη :
έγινε γνωστή μέσα από τους κωμικούς της ρόλους σε ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου. Τις περισσότερες φορές οι ρόλοι που ενσάρκωνε περιστρέφονταν γύρω από το ιδιαίτερο παρουσιαστικό της και είχαν έντονο το στοιχείο του αυτοσαρκασμού. Η ηθοποιός γνώριζε ότι δεν ήταν όμορφη, ωστόσο δήλωνε ότι είχε φωτογένεια. Σύμφωνα με τα λεγόμενα της, αυτός ήταν και ο λόγος που την προσέλαβαν στον κινηματογράφο. Συμμετείχε σε πολλές ταινίες του Θανάση Βέγγου, καθώς ο αξέχαστος κωμικός της έδειχνε ιδιαίτερη εμπιστοσύνη....Η πρώτη της εμφάνιση στο σινεμά θα είναι στην «Κάλπικη λίρα» το 1955, όταν κάνει απλώς μια περαστική στον δρόμο. Η περαστική τραβά ωστόσο τα βλέμματα των παραγωγών και την αμέσως επόμενη χρονιά θα κάνει τη γραμματέα, τη δεσποινίς Κοκκίνου, στον φοβερό «Ζηλιαρόγατο» (1956). Πλέον είναι μόνιμο μέλος της μεγάλης αυτής παρέας της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου με σταθερή παρουσία σε 3-4 φιλμ κάθε χρόνο.

Η «κωμικιά των κωμικών» Γεωργία Βασιλειάδου:
Εργάστηκε σε μεγάλα θεατρικά σχήματα της εποχής με τους Κυβέλη, Μαρίκα Κοτοπούλη, Δημήτρη Μυράτ ενώ αργότερα συνεργάστηκε με τον θίασο του Αιμίλιου Βεάκη. Έγραψε ιστορία με τις κινηματογραφικές επιτυχίες της όπως: «Το Στραβόξυλο» (1952), «Η ωραία των Αθηνών» (1954), «Η θεία από το Σικάγο» (1957),»Η κυρά μας η μαμή» (1958), «Ο θησαυρός του μακαρίτη» (1959), «Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο κοντός», και πολλές άλλες. Έλαβε μέρος στις τηλεοπτικές σειρές «Το παλιό το κατοστάρι» από την ΥΕΝΕΔ και στο «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται» από την ΕΡΤ.

Αθηνά Μερτύρη:

Η ηθοποιός Αθηνά Μερτύρη δημιούργησε μία σημαντική καριέρα στον κινηματογράφο σε δεύτερους βοηθητικούς ρόλους.Από την χρυσή εποχή του ελληνικού κινηματογράφου στη δεκαετία της βιντεοκασέτας που ήταν τα ’80’s μέχρι την επιτυχημένη ταινία του συγγραφικού διδύμου Ρέππα – Παπαθανασίου, “SAFE SEX”.
Δεν ήταν λίγες οι φορές που οι σκηνοθέτες επέλεγαν την ηθοποιό για τον ρόλο της γεροντοκόρης που προσπαθεί μετά μανίας να νυμφευτεί.
“Μην είδατε τον Παναή”, “Τύφλα να ΄χει ο Μάρλον Μπράντο”, “Ο Παπατρέχας” είναι κάποιες από τις ταινίες όπου η Αθηνά Μερτύρη έπαιξε στο πλευρό του Θανάση Βέγγου δημιουργώντας του “ερωτικούς μπελάδες”!Τη δεκαετία του ’80, που οι βιντεοκασέτες μεσουρανούσαν, η Μερτύρη συμμετείχε σε πολλές ταινίες. Όλοι γνώριζαν το πρόσωπο αλλά λίγοι το όνομα της. Αυτό όμως δεν στάθηκε εμπόδιο στην καριέρα της. Συνέχισε την επιτυχημένη πορεία της και διαχειρίστηκε την καριέρα της με τον τρόπο που εκείνη ήθελε....

Στην Κιν/φική Λέσχη Αγ.Παρασκευής θα προβληθεί η ταινία του Γερμανού σκηνοθέτη Φατίχ Ακίν "Μαζί ή τίποτα" την Τετάρτη 6 Νοέμβρη στις 8μμ στο Πέτρινο κτήριο, Πολιτιστικό/Αθλητικό Πάρκο "Στ.Κώτσης", Σπάρτης 1.
Η ταινία είναι μία ιστορία απώλειας και εκδίκησης στο πλαίσιο της αναβίωσης του ναζισμού στην Γερμανία και την υπόλοιπη Ευρώπη, που επεκτείνεται στην έρευνα γύρω από την δίκη δύο νεοναζί και τις διασυνδέσεις τους με την Χρυσή Αυγή.
Ο Φατίχ Ακίν επιστρέφει με ένα προκλητικό θρίλερ εκδίκησης με ηχηρό πολιτικό μήνυμα και κερδίζει τη Χρυσή Σφαίρα Ξενόγλωσσης Ταινίας. Η Νταϊάν Κρούγκερ στην πιο μεστή ερμηνεία της καριέρας της κερδίζει το Βραβείο Γυν.Ερμηνείας στο Φεστιβάλ Καννών.(flix)
Πρωταγωνιστούν: Ντάιαν Κρούγκερ, Ντένις Μοσκίτο, Γιοχάνες Κρις, Ούλριχ Τουκούρ
Διάρκεια: 106 λεπτά
Την ταινία θα παρουσιάσει ο Γραμματέας της Λέσχης Π.Παναγάκος και θα ακολουθήσει συζήτηση με το κοινό.
Είσοδος-εισφορά 3 ευρώ.

Ένας από τους πιο σημαντικούς metal δίσκους που κυκλοφόρησαν στα 80’s που φυσικά και είναι το δεύτερο μέρος του μεγαλειώδους ''Keeper of the seven keys'' το οποίο συμπληρώνει τριανταδύο χρόνια ζωής.Το τρίτο στούντιο άλμπουμ της Γερμανικήςμπάντας Helloween, κυκλοφόρησε το 1988. Το Άλμπουμ πωλήθηκε καλά, και η επιτυχία άνθισε σε όλη την Ευρώπη, την Ασία και ακόμη και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το άλμπουμ έγινε χρυσό στη Γερμανία και έφθασε στο Νο 108 στις ΗΠΑ.

Δύο singles κυκλοφόρησαν από το άλμπουμ, "Dr. Stein" και "I Want Out". Το "Δρ Stein" έχει ένα πολύαπίσστευτο  σόλο κιθαρίστικο απο τον ηγέτη και κιθαρίστα της μπάντας ,των Kai Hansen. Το "I Want Out" παραμένει το πιο γνωστό τραγούδι της μπάντας και έχει παιχτεί και απο άλλα  διάφορα metal συγκροτήματα  όπως οι Gamma Ray (Οι οποίοι ο Kai Hansen σχημάτισε μετά την αποχώρησή του από τους Helloween), Unisonic, HammerFall, LORD και Sonata Arctica.


'Αλλα κομμάτια του Άλμπουμ είναι τα εξής:

1.	"Invitation"
2.	"Eagle Fly Free"
3.	"You Always Walk Alone"
4.	"Rise and Fall"
5.	"Dr. Stein"
6.	"We Got the Right"

Side two 7. "March of Time"
8 "I Want Out" 9. "Keeper of the Seven Keys"

Το ''Keeper of the seven keys: Part II'' όπως και ο προκάτοχος του, είναι ο ορισμός αυτού που χαρακτηρίζουμε κλασικό άλμπουμ, έχει όλα τα στοιχεία αυτά που το κατατάσσουν στην συγκεκριμένη κατηγορία, πωλήσεις, υψηλότατες θέσεις στα charts, χιτάρες, επιδραστικότητα, refrain που μένουν αξέχαστα, μελωδίες που μένουν στο μυαλό για πάντα και την άνεση να απευθύνεται σχεδόν σε όλα τα ανοιχτά αυτιά.

Αυτό το σήμα κατατεθέν με το λιοντάρι που βρυχάται το έχετε δει σε εκατοντάδες τηλεοπτικές σειρές και κινηματογραφικές ταινίες.

Metro-Goldwyn-Mayer Inc. - MGM - είναι ένα υπερήφανο όνομα συνώνυμο της διασκέδασης. Το φημισμένο λιοντάρι της MGM, ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα λογότυπα στον κόσμο, έχει μεταδώσει τη μαγική ψυχαγωγία σε ακροατήρια παγκοσμίως για σχεδόν 75 χρόνια. Σήμερα, οι δραστηριότητες της εταιρείας αντιπροσωπεύουν ένα φάσμα προϊόντων ψυχαγωγίας.


Η MGM ιδρύθηκε το 1924 όταν ο επιχειρηματίας ψυχαγωγίας Marcus Loew ανέλαβε την διοίκηση  των Metro Pictures, της Goldwyn Pictures και της Louis B. Mayer Pictures και οι οποίες συγχωνέυθηκαν και έτσι δημιούργηθηκε η MGM.Η Metro-Goldwyn-Mayer ήταν μακράν το κυριότερο στούντιο του Χόλιγουντ, με τον μεγαλύτερο τζίρο από κάθε άλλο στούντιο.


Κατά τη διάρκεια της πλούσιας ιστορίας της, η MGM είχε συμβόλαιο με πόλλε διάσημες προσωπικότητες του Χόλυγουντ όπως οι Greta Garbo, John Gilbert, Lon Chaney, Norma Shearer, the Barrymores (Ethel, Lionel, and John), Joan Crawford, Jeanette MacDonald, Clark Gable, Jean Harlow, William Powell, Myrna Loy, Katharine Hepburn, Spencer Tracy, Judy Garland, Mickey Rooney, Elizabeth Taylor, Gene Kelly, και Greer Garson.


Η MGM  έγινε διάσημη κύριως  για τις παραγωγές «Ο Μάγος του Οζ», «Όσα παίρνει ο άνεμος», καθώς και για τις σειρές του «James Bond».


Το διάσημο λιοντάρι βεβαίως ,το οποίο είναι το σύμβολο της διάσημης εταιρείας να πούμε οτι  πρόκειται για αληθινή σκηνή και γυρίστηκε λίγο πριν τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ήταν επί σειρά ετών το σήμα – σφραγίδα της εταιρίας Metro Goldwyn – Mayer. Οι διαφημιστές της εποχής έδωσαν στον πρόεδρο της εταιρίας την ιδέα να υπάρχει ένα λιοντάρι που δηλώνει ηγετικότατο σήμα και υπερδύναμη.


Έτσι, μετά από συμφωνία, βρήκαν ένα λιοντάρι σε τσίρκο και με τη βοήθεια του εκπαιδευτή του γυρίστηκε η σκηνή. Αξίζει δε να σημειωθεί ότι χρειάστηκαν περίπου 8 ώρες για να έχουν το τελικό αποτέλεσμα.


Το στούντιο παρήγαγε μεγάλες επιτυχίες όπως το  (1932), David Copperfield (1935), The Good Earth (1937), The Women (1939), The Philadelphia Story (1940), Mrs. Miniver (1942), Gaslight (1944), and The Asphalt Jungle (1950).   Δημιούργησε δημοφιλείς σειρές όπως “Thin Man,” “Andy Hardy,” “Topper,” “Maisie,” “Dr. Kildare,” “Our Gang,” and “Lassie.” Άλλες ταινίες που παρήγαγε ήταν Οι εξής : Ziegfeld Girl (1941), Meet Me in St. Louis (1944), Till the Clouds Roll By (1946), Easter Parade (1948), On the Town (1949), Annie Get Your Gun (1950), Show Boat (1951), An American in Paris (1951), Singin’ in the Rain (1952), The Band Wagon (1953), Kiss Me Kate (1953), Silk Stockings (1957), and Gigi (1958).

Grand Hotel


Η μεγαλύτερη πάντως στιγμή της MGM αδιαμφισβήτητα είναι όταν ο χαρακτήρας του «Τζέιμς Μποντ» έκανε την εμφάνισή του στο προσκήνιο της κινηματογραφικής ιστορίας, για να δείξει στο φιλοθεάμον κοινό πόσο εστετίστικη και γεμάτη δυνατές συγκινήσεις μπορεί να είναι η ζωή, αλλά και για να σηματοδοτήσει την απαρχή ενός από τα πιο αναγνωρίσιμα brands παγκοσμίως, η αξία του οποίου φτάνει σήμερα τα πέντε δισ. δολάρια.

Το 1971, ανακοινώθηκε ότι η MGM επρόκειτο να συγχωνευθεί με την 20th CenturyFox, αλλά το σχέδιο δεν έγινε ποτέ καρποφόρο .


 Κατά τα επόμενα 39 χρόνια, το στούντιο αγοράστηκε και πωλήθηκε σε διάφορα σημεία έως ότου, στις 3 Νοεμβρίου 2010, η MGM κατέθεσε για πτώχευση του Κεφαλαίου 11.Το χρέος της εταιρίας, που έγινε διάσημη για τις παραγωγές «Ο Μάγος του Οζ», «Όσα παίρνει ο άνεμος», καθώς και για τις σειρές του «James Bond», ξεπέρναγε τα 4 δισεκατομμύρια ευρώ. Μετά από τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετώπισε το στούντιο που εδρεύει στο Μπέβερλι Χιλς και ιδρύθηκε το 1924, βγήκε από την προστασία πτώχευσης  και από τότε διανέμει τις ταινίες του από μεγαλύτερα στούντιο.

Η ψυχαγωγία που μας χάρισε το εκρηκτικό comedy horror φιλμ The Babysitter πριν από δύο χρόνια δεν ξεχνιέται εύκολα. Είναι λογικό λοιπόν αρκετοί από εμάς να αναμένουμε με ανυπομονησία τη συνέχεια την οποία έχει φροντίσει να μας φέρει το Netflix στο μελλοντικό πρόγραμμά του.

Ας δούμε τι έχει επιβεβαιωθεί μέχρι στιγμής για το The Babysitter 2. Κατ’ αρχή ο McG θα επιστρέψει στη σκηνοθεσία όπως και τα περισσότερα μέλη του αρχικού cast. Δυστυχώς δεν είναι ακόμα γνωστό αν θα επιστρέψει η μεγάλη πρωταγωνίστρια του πρώτο φιλμ, Samara Weaving την οποία απολαύσαμε πρόσφατα στο καταιγιστικό Ready or Not.



Στο σενάριο θα βρούμε τον Dan Lagana, έναν καινούριο σεναριογράφο ο οποίος έχει ασχοληθεί μόνο με λίγες τηλεοπτικές σειρές. Όσον αφορά το έτος κυκλοφορίας γνωρίζουμε ότι το νέο φιλμ θα προβληθεί κάπου μέσα στο 2020 αλλά χωρίς να είναι γνωστή η ακριβής ημερομηνία.

Η υπόθεση είναι σχετικά απλή. Ο νεαρός Cole αφού επιβίωσε από την επίθεση της σατανικής σέχτας που τον τρομοκράτησε στο σπίτι του στο αρχικό φιλμ, προσπαθεί να συνεχίσει τη ζωή του. Αλλά όταν τα μέλη της σέκτας επιστρέφουν μυστηριωδώς ο Cole πρέπει να εφεύρει νέους τρόπους για να αντιμετωπίσει τους διαβολικούς διώκτες του.

Αναμένουμε περισσότερα στο κοντινό μέλλον.

Πηγές: whats-on-netflix.com, imdb.com

Το "ΝΕΟ ΚΥΜΑ" δανείστηκε τ' όνομα του από τη Γαλλική "Nouvelle Vague", δηλαδή τη νέα γενιά σκηνοθετών του Γαλλικού σινεμά της εποχής γύρω στο '60. αναπτύχθηκε λίγο πριν από τα μέσα της δεκαετίας του 1960 και αποτελούσε μια προσπάθεια ανανέωσης του ελαφρού τραγουδιού. 

Το εγχείρημα που ξεκίνησε αρχικά σαν διαφημιστικό σλόγκαν της δισκογραφικής εταιρίας LYRA, έμελλε να φέρει φρέσκο αέρα στην ελληνική μουσική και να πλημμυρίσει τον ελληνικό κινηματογράφο με αρμονικές μελωδίες και αγαπημένα τραγούδια.



Δημιουργοί που χαρακτηρίστηκαν από ευγένεια, ήθος και μια μοναδική ευαισθησία, τραγουδιστές που η ερμηνεία τους έδινε μια άλλη εικόνα στο τραγούδι.Τα τραγούδια το Νέου Κύματος ήταν γεμάτα αθωότητα και αστεία στοιχεία Οι τραγουδιστές άγνωστοι στο ευρύ κοινό είχαν μόλις αποφοιτήσει ή ήταν φοιτητές ή απλά μουσικοί οι οποίοι προέρχονταν από παρέες που σύχναζουν εκεί.

Η ΚΑΙΤΗ ΧΩΜΑΤΑ μόλις είχε αφήσει τα θρανία του σχολείου. Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΩΓΡΑΦΟΣ ήταν ηθοποιός και στο θέατρο υπολόγιζε να μείνει. Ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΒΙΟΛΑΡΗΣ που είχε έρθει από την Κύπρο ήταν φοιτητής φιλολογίας.

Όπως καταλαβαίνετε τα παιδιά του "ΝΕΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ" δεν είχαν στο μυαλό τη λέξη καριέρα όταν ξεκινούσαν.

Κι όλοι τους - συνθέτες, στιχουργοί, ερμηνευτές - συναντήθηκαν κάτω απ' την ετικέτα μιας καινούργιας δισκογραφικής εταιρίας που είχε το ελληνικό όνομα "ΛΥΡΑ".

Στις αρχές της δεκαετίας του ‘60, ο σπουδαίος συνθέτης Γιάνης Σπανός  ήταν ένας από τους νέους τότε καλλιτέχνες που άλλαξε την μουσική στη χώρα, φέρνοντας μία… λυρική επανάσταση.


Ο Σπανός ζώντας για χρόνια στο Παρίσι και γράφοντας τραγούδια για αξιόλογους Γάλλους καλλιτέχνες, όπως η Ζυλιέτ Γκρεκό, ο Ρισάρ Αντονί κ.α., προσπάθησε να μεταφέρει αυτό το κλίμα και τον παριζιάνικο αέρα και στα ελληνικά μουσικά πράγματα.


Ο Γιάννης Σπανός μάλιστα είχε μιλήσει στην εκπομπή «Μηχανή του Χρόνου» εξηγώντας πόσο σημαντικό ήταν για εκείνον που ήταν μέρος αυτού του νέου μουσικού ρεύματος. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που κάθε νέο του τραγούδι πρώτα «κυκλοφορούσε» στις μπουάτ της Πλάκας και στη συνέχεια γινόταν δίσκος.

Πρώτο νεο-κυματικό τραγούδι το «Μια αγάπη για το καλοκαίρι», σε στίχους Γιώργου Παπαστεφάνου και ερμηνεία Καίτης Χωματά. Ανάδοχοι του Νέου Κύματος ήταν ο Γιάννης Σπανός στη μουσική, ο Γιώργος Παπαστεφάνου στους στίχους και ο Αλέκος Πατσιφάς (τότε διευθυντής της ΛΥΡΑ) στη δισκογραφία.


Βασικότεροι εκπρόσωποι του Νέου Κύματος ήταν οι Γιάννης Σπανός (συνθέτης), Λάκης Παππάς (συνθέτης - τραγουδιστής), Γιώργος Ζωγράφος (τραγουδιστής), Αρλέτα (στιχουργός, συνθέτης - τραγουδίστρια), Νότης Μαυρουδής (συνθέτης), Λίνος Κόκοτος, Νίκος Καλλίτσης, Καίτη Χωματά (τραγουδίστρια), Πόπη Αστεριάδη, Γιάννης Πουλόπουλος, Μιχάλης Βιολάρης, Ρένα Κουμιώτη, Κώστας Χατζής, Διονύσης Σαββόπουλος, Θανάσης Γκαϊφύλλιας (συνθέτης - στιχουργός - τραγουδιστής), κ.ά.


Εκτός από τον Γιάννη Σπανό, στο Νέο Κύμα χάρισαν τα τραγούδια τους  ο Βασίλης Κουμπής, ο Ανδρέας Πρέζας, ο Γιώργος Κριμιζάκης, ο Μάνος Λοΐζος, ο Λουκιανός Κηλαηδόνης και πολλοί άλλοι.


«Όλη αυτή η εποχή ήταν έντονη γενικώς. Δεν μπορείς να σταθείς σε κάτι συγκεκριμένο. Και μπορώ να θυμηθώ μόνο χαρές. Ήμουν πιτσιρίκα, ζούσα τη ζωή μου, έκανα αυτό που ήθελα, δεν πόνταρα ούτε στο πώς θα γεμίσω την τσέπη μου. Έκανα αυτό που αγαπούσα.» έλεγε η Καίτη Χωματά για τα χρόνια που ανέβηκε στο «Νέο Κύμα» και διέπρεψε στο ελληνικό τραγούδι.

ΤΟ ΝΕΟ ΚΥΜΑ

Δηλαδή τα όνειρα, ο ενθουσιασμός, το κέφι, το μεράκι μιας ομάδας νέων παιδιών, που φιλοδοξούσαν να εκφραστούν μέσα απ' το τραγούδι.Αξίζει να ακούσετε και παράλληλα να  ζήσετε ένα ταξίδι στη μαγική εκείνη εποχή, όταν μάλιστα πρόκειται για τέτοια σπουδαία τραγούδια.