Στις 22 Οκτωβρίου του 1982 προβλήθηκε για πρώτη φορά στους κινηματογράφους της Αμερικής το φιλμ του Ted Kotcheff 'First Blood'...Η σκηνοθετική κορυφή του Τεντ Κότσεφ και η ταινία που ανέβασε ξανά την καριέρα του Σταλόνε.
Η πιο σκοτεινη και «ευαίσθητη» στα νοήματά της από όλα τα sequel που πυροδότησε. Είναι μια ταινία δράσης και επιβίωσης που τη ζεις ως το μεδούλι και δεν τη χορταίνεις, αν και η μαγεία της δεν σταματά κατά κανέναν τρόπο εκεί. Και αρχίζει μάλιστα όταν τελειώσεις με την περιπέτεια.
Εδώ ο Ράμπο είναι απομεινάρι πολέμου, ένας παρίας για το σύστημα που του έμαθε να πολεμά, και είδος προς εξόντωση. Ο Τεντ Κότσεφ δουλεύει καλά αυτό το στοιχείο για αρκετή ώρα, και στη συνέχεια μας παραδίδει μια καλοστημένη περιπέτεια στις αμερικανικές «ζούγκλες», όπου ο Ράμπο φαντάζει ως ανήμερο θηρίο ανάμεσα σε πολιτισμένα «τέρατα».
Βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Ντέιβιντ Μορέλ από το 1972 .
Ο σκηνοθέτης
Τεντ Κότσεφ προτείνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στον Σιλβέστερ Σταλόνε, ο οποίος δέχεται, με τον όρο να επεξεργαστεί το σενάριο μαζί με τον Κότσεφ. Ο Κότσεφ κρίνει θετικά τις σχετικές προτάσεις του Σταλόνε, οι οποίες όμως απομακρύνουν την ταινία από το μυθιστόρημα του Μορέλ. Στον Σταλόνε για παράδειγμα οφείλεται το ότι ο Ράμπο της ταινίας δε χρησιμοποιεί πυροβόλα όπλα τόσο όσο στο βιβλίο αλλά βασίζεται περισσότερο σε διάφορες τεχνικές που έμαθε στο Βιετνάμ. Επίσης ήταν ιδέα του Σταλόνε ο Ράμπο να είναι λιγομίλητος.
Μια άλλη διαφορά είναι ότι ο Ράμπο της ταινίας σκοτώνει πολύ λιγότερους ανθρώπους από ότι στο βιβλίο, όπου παρουσιάζεται σαν υπερβολικά αιμοβόρος κυνηγημένος. Το τέλος γυρίζεται αρχικά όπως το λέει το μυθιστόρημα, όπου ο συνταγματάρχης Τράουτμαν σκοτώνει τον Ράμπο.
πολλά πρωτοκλασάτα ονόματα υπογράφουν για τον πρωταγωνιστικό ρόλο και τα παρατούν τελικά. Θέλετε μερικά; Στιβ ΜακΚουίν, Πολ Νιούμαν, Κλιντ Ίστγουντ, Αλ Πατσίνο, Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Νικ Νόλτε, Τζον Τραβόλτα, ακόμα και ο Ντάστιν Χόφμαν!
Σχεδόν τέσσερις δεκαετίες μετά την πρώτη ταινία, ο Σιλβέστερ Σταλόνε επιστρέφει ως ένας από τους κορυφαίους ήρωες δράσης όλων των εποχών, ως Τζον Ράμπο στο Tambo:Last Blood που θα κυκλοφορήσει στους κινηματογράφους.
Η πιο σκοτεινη και «ευαίσθητη» στα νοήματά της από όλα τα sequel που πυροδότησε. Είναι μια ταινία δράσης και επιβίωσης που τη ζεις ως το μεδούλι και δεν τη χορταίνεις, αν και η μαγεία της δεν σταματά κατά κανέναν τρόπο εκεί. Και αρχίζει μάλιστα όταν τελειώσεις με την περιπέτεια.
Εδώ ο Ράμπο είναι απομεινάρι πολέμου, ένας παρίας για το σύστημα που του έμαθε να πολεμά, και είδος προς εξόντωση. Ο Τεντ Κότσεφ δουλεύει καλά αυτό το στοιχείο για αρκετή ώρα, και στη συνέχεια μας παραδίδει μια καλοστημένη περιπέτεια στις αμερικανικές «ζούγκλες», όπου ο Ράμπο φαντάζει ως ανήμερο θηρίο ανάμεσα σε πολιτισμένα «τέρατα».
Βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Ντέιβιντ Μορέλ από το 1972 .
Ο σκηνοθέτης
Τεντ Κότσεφ προτείνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στον Σιλβέστερ Σταλόνε, ο οποίος δέχεται, με τον όρο να επεξεργαστεί το σενάριο μαζί με τον Κότσεφ. Ο Κότσεφ κρίνει θετικά τις σχετικές προτάσεις του Σταλόνε, οι οποίες όμως απομακρύνουν την ταινία από το μυθιστόρημα του Μορέλ. Στον Σταλόνε για παράδειγμα οφείλεται το ότι ο Ράμπο της ταινίας δε χρησιμοποιεί πυροβόλα όπλα τόσο όσο στο βιβλίο αλλά βασίζεται περισσότερο σε διάφορες τεχνικές που έμαθε στο Βιετνάμ. Επίσης ήταν ιδέα του Σταλόνε ο Ράμπο να είναι λιγομίλητος.
Μια άλλη διαφορά είναι ότι ο Ράμπο της ταινίας σκοτώνει πολύ λιγότερους ανθρώπους από ότι στο βιβλίο, όπου παρουσιάζεται σαν υπερβολικά αιμοβόρος κυνηγημένος. Το τέλος γυρίζεται αρχικά όπως το λέει το μυθιστόρημα, όπου ο συνταγματάρχης Τράουτμαν σκοτώνει τον Ράμπο.
πολλά πρωτοκλασάτα ονόματα υπογράφουν για τον πρωταγωνιστικό ρόλο και τα παρατούν τελικά. Θέλετε μερικά; Στιβ ΜακΚουίν, Πολ Νιούμαν, Κλιντ Ίστγουντ, Αλ Πατσίνο, Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Νικ Νόλτε, Τζον Τραβόλτα, ακόμα και ο Ντάστιν Χόφμαν!
Σχεδόν τέσσερις δεκαετίες μετά την πρώτη ταινία, ο Σιλβέστερ Σταλόνε επιστρέφει ως ένας από τους κορυφαίους ήρωες δράσης όλων των εποχών, ως Τζον Ράμπο στο Tambo:Last Blood που θα κυκλοφορήσει στους κινηματογράφους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου