Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Νίκος Νικολαίδης καυτηριάζει με τον δικό του τρόπο , εν έτη 1983 με την Γλυκιά Συμμορία την τότε εποχή η κάποια εποχή του παρελθόντος η του μέλλοντος.Η ταινία αποτέλεσε τον οιωνό, μιας νέας εποχής που θα είχε ως οδηγό έναν άσκοπο αμοραλισμό και μια σειρά από βαρετά καταναλωτικά πρότυπα.Η ταινία είναι μια μελέτη πάνω στο νέο πρόσωπο μίας αστικής κοινωνίας όπου όλοι παρακολουθούνται, ελέγχονται και λογοδοτούν για τις πράξεις τους. Είναι όμως και μια ιστορία χαράς και τρυφερής αγάπης. Μια μουσική θανάτου, μια αποθέωση χρωμάτων, γλυκιάς βίας και ονείρου.Η ταινία, παραγωγής αποτελεί το δεύτερο μέρος της τριλογίας ταινιών την οποία ο σκηνοθέτης ονόμασε «Τα χρόνια της χολέρας». Η τριλογία ξεκίνησε με την ταινία Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα (1979) και τελείωσε με το Ο χαμένος τα παίρνει όλα (2002), και αφορά τις τελευταίες δεκαετίες του εικοστού αιώνα. Η ομάδα ζει σε ένα σπίτι-σκηνικό με έντονες ροκ επιρροές από τη δεκαετία του 1950. Juke Box, κούκλες, μεγάλες χειροποίητες κινηματογραφικές αφίσες παντού. Το εικαστικό μέρος της ταινίας (Μαρί Λουίζ Βαρθολομαίου) είναι πολύ σημαντικό για την προώθηση της δράσης και, όπως σε όλες τις ταινίες του Νικολαϊδη, είναι εξαιρετικά φροντισμένο, πολύχρωμο, σκοτεινό και προκλητικό. Τέσσερα νεαρά άτομα ζουν σε μια μονοκατοικία-κοινόβιο και ζουν από μικροκλοπές. Η συμπεριφορά τους τραβάει την προσοχή του κράτους, το οποίο αρχίζει να τους παρακολουθεί. Παρακρατικοί ζώνουν το σπίτι τους, με επικεφαλής έναν σιωπηλό άντρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου