Ο αμερικανός ηθοποιός Γκρέγκορι Πεκ υπήρξε ένας από τους τελευταίους αστέρες της χρυσής εποχής του Χόλιγουντ. Προτάθηκε πέντε φορές για Όσκαρ και το κέρδισε μία φορά, το 1962, για τη συγκλονιστική του ερμηνεία στην ταινία του Ρόμπερτ Μάλιγκαν «Σκιές στη σιωπή» («To Kill a Mockingbird»).Ο Γκρέγκορι Πεκ γεννήθηκε στις 5 Απριλίου του 1916.
Μετά την ολοκλήρωση των γυμνασιακών του σπουδών συνέχισε στο Πανεπιστήμιο σπουδές στην Ιατρική τις οποίες και γρήγορα εγκατέλειψε για ν΄ αφιερωθεί στο θέατρο στις αρχές της δεκαετίας του 1940.Για την ερμηνεία του στον κινηματογραφικό πρωταγωνιστικό ρόλο ενός ηρωικού δικηγόρου του αμερικανικού Νότου, του 'Ατικους Φιντς, ο Γκρέγκορι Πεκ κέρδισε (το 1962) το βραβείο Οσκαρ του πρώτου αντρικού ρόλου.
Πρωταγωνιστική συμμετοχή είχε ο Πεκ στα "Κανόνια του Ναβαρόνε" - πολεμική ταινία που αφηγείται ένα σαμποτάζ των Συμμάχων σε ένα κατεχόμενο από τους Ναζί νησί του κεντρικού Αιγαίου.Σήμερα είναι εύκολο να ξεχάσει κανείς πόσο εντυπωσιακός υπήρξε στο μεγάλο πανί ο αξέχαστος Γκρέγκορι Πεκ, καθώς μας χωρίζουν αρκετές δεκαετίες από τις μεγάλες του ερμηνείες.
Πανύψηλος, γοητευτικός και με αθλητική κορμοστασιά, ο Πεκ ξεκίνησε τα βήματά του στο αμερικανικό σινεμά ως άλλος ένας νέος και ωραίος επίδοξος σταρ για να μετατραπεί σταδιακά σε μεγάλο πρωταγωνιστή απαιτητικών ρόλων.Μεγαλώνοντας μέσα στο αυστηρό καθολικό πλαίσιο, ήθελε από μικρός να γίνει ιερέας, αν και τον έστειλαν σε ηλικία 10 ετών να φοιτήσει σε στρατιωτική σχολή. Αργότερα επέστρεψε στο Γυμνάσιο, όπου αναμείχθηκε με το θέατρο και τον αθλητισμό, όντας μέλος τόσο του σχολικού θιάσου όσο και της ομάδας στίβου.Όντας αστέρι στον αθλητισμό, έγινε αμέσως δεκτός στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, αν και μέχρι τότε τον κέρδιζε ολοένα και πιο πολύ η υποκριτική. Στα φοιτητικά του χρόνια ανέβηκε πολλές φορές στο θεατρικό σανίδι, κάτι που τον ανάγκασε να παρατήσει την ιατρική και να πάρει τελικά πτυχίο στην αγγλική φιλολογία. Μέχρι το τέλος βέβαια των σπουδών του ήξερε πια ότι ήθελε να γίνει ηθοποιός, γι’ αυτό και μετακόμισε αμέσως στη Νέα Υόρκη ώστε να φοιτήσει σε δραματική σχολή.Ο Γκρέγκορι Πεκ εμφανίστηκε σε αρκετές θεατρικές παραγωγές, πριν από τους πρώτους κινηματογραφικούς ρόλους του στις ταινίες «Σπάστε τα δεσμό» («Days of Glory») του Ζακ Τουρνέρ και «Τα κλειδιά τού Παραδείσου» (The Keys of the Kingdom) του Τζον Στολ και οι δυο γυρισμένες το 1944.
Η ομορφιά, η χάρη και ο μετρημένος χαρακτήρας του συνέβαλαν, ώστε να ξεχωρίσει και να γίνει ένα από τα μεγαλύτερα ινδάλματα του κινηματογράφου. Διακρίθηκε για τις ερμηνείες του σε ταινίες, όπως «Νύχτα αγωνίας» («Spellbound», 1945) του Άλφρεντ Χίτσκοκ, «Μονομαχία στον ήλιο» («Duel in the Sun», 1946) του Κινγκ Βίντορ, «Θρύλοι του δάσους» («The Yearling», 1946) του Κλάρενς Μπράουν, «Συμφωνία κυρίων» (Gentleman’s Agreement, 1947) του Ηλία Καζάν και «Ατσαλένιοι αετοί» (Twelve Ο' Clock High, 1949) του Χένρι Κινγκ.
Όμως, η απεικόνιση τού κουρασμένου, κυνικού ήρωα της ταινίας «Μονομαχία την αυγή» («The Gunfighter», 1950) του Χένρι Κινγκ, τον καθιέρωσε ως έναν ηθοποιό με εξαιρετικές ικανότητες. Από το υπόλοιπο κινηματογραφικό του έργο αξίζει να αναφερθούν οι ταινίες: «Διακοπές στην Ρώμη» («Roman Holiday», 1953) του Γουίλιαμ Γουάιλερ, «Μομπι Ντικ» («Moby Dick», 1956) του Τζον Χιούστον, «Τα κανόνια του Ναβαρόνε» («The Guns of Navarone», 1961) του Τζέι Λι Τόμσον, «Η μέρα της εκδίκησης» («Behold a Pale Horse», 1964) του Φρεντ Τσίνεμαν, «Η προφητεία» («The Omen», 1976) του Ρίτσαρντ Ντόνερ, «Οι λύκοι τής θάλασσας» («The Sea Wolves», 1981) του Άντριου Μακ Λάγκλεν, «Ο γερο-Γκρίνγκο» («Old Gringo», 1989) του Λούις Πουέντσο και το «Ακρωτήρι του Φόβου» («Cape Fear»,1991) στην εκδοχή του Μάρτιν Σκορσέζε.Πέθανε στις 12 Ιουνίου του 2003 στο Λος Άντζελες από καρδιακό επεισόδιο μετά από βρογχοπνευμονία που είχε υποστεί.
Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου τον έχει κατατάξει δωδέκατο στη λίστα με τους 25 μεγαλύτερους σταρ όλων των εποχών.
Μετά την ολοκλήρωση των γυμνασιακών του σπουδών συνέχισε στο Πανεπιστήμιο σπουδές στην Ιατρική τις οποίες και γρήγορα εγκατέλειψε για ν΄ αφιερωθεί στο θέατρο στις αρχές της δεκαετίας του 1940.Για την ερμηνεία του στον κινηματογραφικό πρωταγωνιστικό ρόλο ενός ηρωικού δικηγόρου του αμερικανικού Νότου, του 'Ατικους Φιντς, ο Γκρέγκορι Πεκ κέρδισε (το 1962) το βραβείο Οσκαρ του πρώτου αντρικού ρόλου.
Πρωταγωνιστική συμμετοχή είχε ο Πεκ στα "Κανόνια του Ναβαρόνε" - πολεμική ταινία που αφηγείται ένα σαμποτάζ των Συμμάχων σε ένα κατεχόμενο από τους Ναζί νησί του κεντρικού Αιγαίου.Σήμερα είναι εύκολο να ξεχάσει κανείς πόσο εντυπωσιακός υπήρξε στο μεγάλο πανί ο αξέχαστος Γκρέγκορι Πεκ, καθώς μας χωρίζουν αρκετές δεκαετίες από τις μεγάλες του ερμηνείες.
Πανύψηλος, γοητευτικός και με αθλητική κορμοστασιά, ο Πεκ ξεκίνησε τα βήματά του στο αμερικανικό σινεμά ως άλλος ένας νέος και ωραίος επίδοξος σταρ για να μετατραπεί σταδιακά σε μεγάλο πρωταγωνιστή απαιτητικών ρόλων.Μεγαλώνοντας μέσα στο αυστηρό καθολικό πλαίσιο, ήθελε από μικρός να γίνει ιερέας, αν και τον έστειλαν σε ηλικία 10 ετών να φοιτήσει σε στρατιωτική σχολή. Αργότερα επέστρεψε στο Γυμνάσιο, όπου αναμείχθηκε με το θέατρο και τον αθλητισμό, όντας μέλος τόσο του σχολικού θιάσου όσο και της ομάδας στίβου.Όντας αστέρι στον αθλητισμό, έγινε αμέσως δεκτός στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, αν και μέχρι τότε τον κέρδιζε ολοένα και πιο πολύ η υποκριτική. Στα φοιτητικά του χρόνια ανέβηκε πολλές φορές στο θεατρικό σανίδι, κάτι που τον ανάγκασε να παρατήσει την ιατρική και να πάρει τελικά πτυχίο στην αγγλική φιλολογία. Μέχρι το τέλος βέβαια των σπουδών του ήξερε πια ότι ήθελε να γίνει ηθοποιός, γι’ αυτό και μετακόμισε αμέσως στη Νέα Υόρκη ώστε να φοιτήσει σε δραματική σχολή.Ο Γκρέγκορι Πεκ εμφανίστηκε σε αρκετές θεατρικές παραγωγές, πριν από τους πρώτους κινηματογραφικούς ρόλους του στις ταινίες «Σπάστε τα δεσμό» («Days of Glory») του Ζακ Τουρνέρ και «Τα κλειδιά τού Παραδείσου» (The Keys of the Kingdom) του Τζον Στολ και οι δυο γυρισμένες το 1944.
Η ομορφιά, η χάρη και ο μετρημένος χαρακτήρας του συνέβαλαν, ώστε να ξεχωρίσει και να γίνει ένα από τα μεγαλύτερα ινδάλματα του κινηματογράφου. Διακρίθηκε για τις ερμηνείες του σε ταινίες, όπως «Νύχτα αγωνίας» («Spellbound», 1945) του Άλφρεντ Χίτσκοκ, «Μονομαχία στον ήλιο» («Duel in the Sun», 1946) του Κινγκ Βίντορ, «Θρύλοι του δάσους» («The Yearling», 1946) του Κλάρενς Μπράουν, «Συμφωνία κυρίων» (Gentleman’s Agreement, 1947) του Ηλία Καζάν και «Ατσαλένιοι αετοί» (Twelve Ο' Clock High, 1949) του Χένρι Κινγκ.
Όμως, η απεικόνιση τού κουρασμένου, κυνικού ήρωα της ταινίας «Μονομαχία την αυγή» («The Gunfighter», 1950) του Χένρι Κινγκ, τον καθιέρωσε ως έναν ηθοποιό με εξαιρετικές ικανότητες. Από το υπόλοιπο κινηματογραφικό του έργο αξίζει να αναφερθούν οι ταινίες: «Διακοπές στην Ρώμη» («Roman Holiday», 1953) του Γουίλιαμ Γουάιλερ, «Μομπι Ντικ» («Moby Dick», 1956) του Τζον Χιούστον, «Τα κανόνια του Ναβαρόνε» («The Guns of Navarone», 1961) του Τζέι Λι Τόμσον, «Η μέρα της εκδίκησης» («Behold a Pale Horse», 1964) του Φρεντ Τσίνεμαν, «Η προφητεία» («The Omen», 1976) του Ρίτσαρντ Ντόνερ, «Οι λύκοι τής θάλασσας» («The Sea Wolves», 1981) του Άντριου Μακ Λάγκλεν, «Ο γερο-Γκρίνγκο» («Old Gringo», 1989) του Λούις Πουέντσο και το «Ακρωτήρι του Φόβου» («Cape Fear»,1991) στην εκδοχή του Μάρτιν Σκορσέζε.Πέθανε στις 12 Ιουνίου του 2003 στο Λος Άντζελες από καρδιακό επεισόδιο μετά από βρογχοπνευμονία που είχε υποστεί.
Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου τον έχει κατατάξει δωδέκατο στη λίστα με τους 25 μεγαλύτερους σταρ όλων των εποχών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου