Αποτελεί μόνιμη διάσταση του πολιτιστικού μας βίου η κατακραυγή για την κακή ποιότητα των τηλεοπτικών προγραμμάτων, που συχνά θίγουν και το γούστο του τηλεθεατή και τη νοημοσύνη του. Εχει μάλιστα κατασκευαστεί και ειδική μειωτική λέξη για την τηλεόραση, το «χαζοκούτι». Αλλά δεν ξέρω πόσο γενική είναι αυτή η αποδοκιμασία, αφού υπέρτατος κριτής που καθορίζει τα προγράμματα είναι η θεαματικότητά τους και αυτή μετριέται πολύ προσεκτικά από τους διαφημιστές και τους διαφημιζομένους.
Σήμερα θα μιλήσω για μια πολύ ωραία εκπομπή της τότες δημόσιας τηλεόρασης την οποία σαν πολύ μικρός τότες θυμάμαι κάποιες εικόνες όταν προβαλλόταν άλλα με την σημερίνη άνεση του ίντερνετ και συγκεκριμένα του youtoube την παρακολούθησα ξανά και με πήγε σε πολλοί ωραία χρόνια νοσταλγίας του αξέχαστου ελληνικού κινηματογράφου μας.
Ίσως είναι η μοναδική εκπομπή στην 50χρονη ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης που κατάφερε να «φιλοξενήσει» σχεδόν όλους τους εν ζωή σπουδαίους και μεγάλους ηθοποιούς, τραγουδιστές, σκηνοθέτες, συνθέτες, θεατρικούς συγγραφείς και στιχουργούς που έβγαλε αυτός ο τόπος. Αν αρχίσουμε ν’ αναφέρουμε ονόματα, θα χρειαστούμε σχεδόν…όλες τις στήλες της φετινής σεζόν και πιθανώς ούτε κι αυτές να είναι αρκετές…
Ξεκίνησε το Σάββατο 4 Ιανουαρίου 1986 στις 21:45 στην ΕΡΤ-1 και σχεδόν αμέσως κατάφερε να κερδίσει ένα μεγάλο ποσοστό τηλεθεατών.
Παρουσιαστές ήτανε τρεις καλλιτέχνες από διαφορετικούς χώρους: Ο συνθέτης και μαέστρος Μίμης Πλέσσας, ο σκηνοθέτης Κώστας Φέρρης και ο αξέχαστος ηθοποιός Βασίλης Τσιβιλίκας.
Προγράμματα που ούτε στο όνειρό του δεν θα μπορούσε να έχει το σημερινό τηλεοπτικό τοπίο. Μια από τις καλύτερες σειρές του μουσικού μας φάσματος, στην 55 χρονη ιστορία της τηλεόρασης, στην Ελλάδα, ήταν και το »Καλλιτεχνικό Καφενείο»
Όλος ο σπουδαίος κόσμος του θεάματος Όλοι αυτοί οι μύθοι του πολιτισμού μας πέρασαν από αυτή την εκπομπή. Αφήνοντας πάνω της την αύρα και το μεγαλείο τους, τα ανεξίτηλα ίχνη .
Το τελευταίο επεισόδιο της υπέροχης εκπομπής έγινε στις 20 Ιουλίου 1988.
Σήμερα θα μιλήσω για μια πολύ ωραία εκπομπή της τότες δημόσιας τηλεόρασης την οποία σαν πολύ μικρός τότες θυμάμαι κάποιες εικόνες όταν προβαλλόταν άλλα με την σημερίνη άνεση του ίντερνετ και συγκεκριμένα του youtoube την παρακολούθησα ξανά και με πήγε σε πολλοί ωραία χρόνια νοσταλγίας του αξέχαστου ελληνικού κινηματογράφου μας.
Ίσως είναι η μοναδική εκπομπή στην 50χρονη ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης που κατάφερε να «φιλοξενήσει» σχεδόν όλους τους εν ζωή σπουδαίους και μεγάλους ηθοποιούς, τραγουδιστές, σκηνοθέτες, συνθέτες, θεατρικούς συγγραφείς και στιχουργούς που έβγαλε αυτός ο τόπος. Αν αρχίσουμε ν’ αναφέρουμε ονόματα, θα χρειαστούμε σχεδόν…όλες τις στήλες της φετινής σεζόν και πιθανώς ούτε κι αυτές να είναι αρκετές…
Ξεκίνησε το Σάββατο 4 Ιανουαρίου 1986 στις 21:45 στην ΕΡΤ-1 και σχεδόν αμέσως κατάφερε να κερδίσει ένα μεγάλο ποσοστό τηλεθεατών.
Παρουσιαστές ήτανε τρεις καλλιτέχνες από διαφορετικούς χώρους: Ο συνθέτης και μαέστρος Μίμης Πλέσσας, ο σκηνοθέτης Κώστας Φέρρης και ο αξέχαστος ηθοποιός Βασίλης Τσιβιλίκας.
Προγράμματα που ούτε στο όνειρό του δεν θα μπορούσε να έχει το σημερινό τηλεοπτικό τοπίο. Μια από τις καλύτερες σειρές του μουσικού μας φάσματος, στην 55 χρονη ιστορία της τηλεόρασης, στην Ελλάδα, ήταν και το »Καλλιτεχνικό Καφενείο»
Όλος ο σπουδαίος κόσμος του θεάματος Όλοι αυτοί οι μύθοι του πολιτισμού μας πέρασαν από αυτή την εκπομπή. Αφήνοντας πάνω της την αύρα και το μεγαλείο τους, τα ανεξίτηλα ίχνη .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου