Music & Movie History

 Ο βραβευμένος με Όσκαρ Fred Zinnemann σκηνοθετεί αυτό το συναρπαστικό πολιτικό θρίλερ βασισμένο στο μπεστ σέλερ μυθιστόρημα του Frederick Forsyth. Μια υπόγεια οργάνωση θέλει τον Γάλλο Πρόεδρο Στρατηγό Σαρλ ντε Γκωλ νεκρό και στρέφονται σε έναν αδίστακτο δολοφόνο γνωστό μόνο ως «Το Τσακάλι» για να πατήσει τη σκανδάλη. Η ένταση αυξάνεται καθώς οι μεθοδικές προετοιμασίες του επίδοξου δολοφόνου παραλληλίζονται με τις προσπάθειες της γαλλικής και της βρετανικής αστυνομίας να αποτρέψουν ένα γεγονός που θα ζαλίσει τον κόσμο. Ετοιμαστείτε για διεθνή ίντριγκα και ασταμάτητο σασπένς στην Ημέρα του Τσακαλιού.

Το «The Day of the Jackal» του Fred Zinnemann είναι μια συναρπαστική ταινία. Δεν ήμουν προετοιμασμένος για το πόσο καλό είναι πραγματικά: δεν είναι απλώς ένα κλασικό σασπένς, αλλά ένα όμορφα εκτελεσμένο παράδειγμα κινηματογραφικής δημιουργίας.  Το σενάριο συγκεντρώνει σχολαστικά μια απίστευτη σειρά υλικού και στη συνέχεια ο Zinnemann το χορογραφεί έτσι ώστε η ιστορία - όσο περίπλοκη κι αν είναι - να ξεδιπλώνεται σε σχεδόν παραστατική σκοτεινότητα.

Τα στούντιο της Universal αρχικά θέλησαν να καλέσουν έναν μεγάλο Αμερικανό ηθοποιό για τον ρόλο του  Τσακαλιού, με τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ και τον Τζακ Νίκολσον να έρχονται στην Ευρώπη για οντισιόν. Αν και η Universal επέλεξε τον Νίκολσον, ο Zinnemann εξασφάλισε τελικά μια συμφωνία με την παραγωγή που όριζε ότι θα έπαιρναν μόνο Ευρωπαίους ηθοποιούς. Στη συνέχεια, οι Βρετανοί ηθοποιοί David McCallum, Ian Richardson, και  Michael York εξετάστηκαν πριν ο Zinnemann  επιλέξει τον Edward Fox. Η Jacqueline Bisset προσφέρθηκε για τον ρόλο της Ντενίζ, αλλά τον απέρριψε  λόγω συγκρούσεων στον προγραμματισμό. Το «The Day of the Jackal» γυρίστηκε σε στούντιο και σε τοποθεσίες στη Γαλλία, τη Βρετανία, την Ιταλία και την Αυστρία.

Η Ημέρα του Τσακαλιού έλαβε θετικές κριτικές και κέρδισε το βραβείο BAFTA για το καλύτερο μοντάζ (Ralph Kemplen), πέντε επιπλέον υποψηφιότητες για βραβεία BAFTA, δύο υποψηφιότητες για Χρυσή Σφαίρα και μία υποψηφιότητα για Όσκαρ. Το Βρετανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου την κατέταξε στην 74η μεγαλύτερη βρετανική ταινία του 20ου αιώνα.