BROKEN LANCE(1954)
Πολύ δυνατό γουέστερν, από τα καλά της δεκαετίας του`50, που βγήκε κάπως νωρίς στις αίθουσες(1954), αλλά κατάφερε παρ` όλα αυτά με τα καινούργια στοιχεία που ενσωμάτωσε, όπως η σκληρότητα στους χαρακτήρες και τις σκηνές, να προετοιμάσει το κοινό για την επόμενη δεκαετία, που ήταν κατά πολύ διαφοροποιημένη. Ήταν μπροστά από την εποχή του το Broken Lance. Το γύρισε ο Edward Dmytryk, σε μια παραγωγή άψογη από τον υπεύθυνο για τις δυναμικές ταινίες της Twentieth Century-Fox(τον συναντάμε σε περιπέτειες και αστυνομικά), του Sol C. Siegel δηλαδή. Ο Philip Yordan έγραψε την ιστορία που αφηγείται η ταινία και ο Richard Murphy την έκανε σενάριο. Η μουσική είναι του Leigh Harline, το μοντάζ από την Dorothy Spencer(από τις ελάχιστες γυναικείες παρουσίες στο δωμάτιο του μοντάζ!), ενώ η φωτογραφία είναι του βετεράνου Joseph MacDonald. Η διάρκεια είναι 98 λεπτά. Ο Dmytryk ξεφεύγει από τα Χολιγουντιανά σκάνδαλα των διασημοτήτων και τις ρομαντικές κομεντί και επιλέγει ένα καλό καστ, όπου μεταξύ άλλων βρίσκουμε και τους Spencer Tracy(ένας δάσκαλος της υποκριτικής χωρίς αμφιβολία, που κερδίζει τον θεατή από τα πρώτα κιόλας πλάνα), Robert Wagner(σταθερή αξία σαν «κακός»), Jean Peters(μέτρια παρουσία), Richard Widmark(καλός και εδώ, όπως σε κάθε γουέστερν), Katy Jurado, E. G. Marshall και άλλους.
Η Durado πήρε τον ρόλο έπειτα από την άρνηση της μεγάλης πρωταγωνίστριας της εποχής Dolores del Río, παρ` όλα αυτά ήταν υποψήφια για Όσκαρ δεύτερου γυναικείου ρόλου. Το φιλμ κέρδισε Όσκαρ για την καλύτερη ιστορία, ενώ απέσπασε και την Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ταινίας. Όλα αυτά νομίζω ότι έχουν μια ιδιαίτερη βαρύτητα, καθώς όπως γνωρίζετε τα γουέστερν δεν έπαιρναν εύκολα υποψηφιότητες και βραβεία, ειδικά εκείνες τις δεκαετίες. Συνεπώς για να συγκέντρωσε τα βλέμματα της κριτικής επιτροπής, καταλαβαίνετε ότι θα είχε κάτι το ξεχωριστό από τα υπόλοιπα. Αυτό ήταν το σενάριο, αλλά και οι μορφές των Spencer Tracy, Richard Widmark, που μαζί με την Katy Jurado το σήκωσαν στις πλάτες τους και το έκαναν να περάσει στο πάνθεον με τις πολύ καλές ταινίες του είδους, στην προ – Ιταλικής ανάμιξης εποχή. Ο Ιρλανδικής καταγωγής ράντσερ(Spencer Tracy), προσπαθεί να αναθρέψει τους τρείς γιούς του, μεταφέροντας λίγο από το πνεύμα με το οποίο πέτυχε στη ζωή του, αλλά παρά την προσπάθεια του και του επιστάτη(Robert Wagner), που εν μέρει προσλαμβάνει και γι` αυτό τον σκοπό, αποτυγχάνει. Ο Richard Widmark είναι ένας από τους τρείς γιούς, ενώ η Katy Jurado η μητριά του(τα παιδιά είναι από τον πρώτο γάμο του γαιοκτήμονα). Γίνονται πολλά στην διάρκεια των 98 λεπτών του φιλμ και είναι όλα τοποθετημένα με μια λογική σειρά των καταστάσεων και των συνεπειών που θα αντιμετωπίσουν οι τρείς αλαζόνες νεαροί. Υπάρχουν στιγμές που βλέπεις αυτό που περιμένεις, αλλά ο τρόπος που το προσφέρει ο σκηνοθέτης, κάνει την διαφορά μεταξύ ενός μέτριου προς χλιαρού γουέστερν και ενός καλογυρισμένου. Είναι Cinemascope κι αυτό(όπως αρκετά που ήδη παρουσιάσαμε), ενώ βγήκε σε dvd πριν 6 χρόνια, με αρκετά extras είναι αλήθεια. Νομίζω όμως ότι αυτό που μετράει σε τέτοιες ταινίες, δεν είναι οι επιπλέον παροχές ενός πολυμορφικού δίσκου, αλλά το ίδιο το περιεχόμενο, που είναι γοητευτικότατο! Να το δείτε, ακόμη και αν δεν το βρείτε με Ελληνικούς υπότιτλους στην αγορά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου