Λαυρέντης Διανέλλος: Ο «πατέρας» του ελληνικού κινηματογράφου. Ήταν από τους πρώτους μαθητές
του Κάρολου Κουν – ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου. Έχει καθιερωθεί στη συνείδηση του κοινού ως «πατέρας».
Ερμήνευσε πολλές φορές αυτόν το ρόλο, με πιο γνωστές τις ταινίες «Μανταλένα» και «Το πιο λαμπρό αστέρι», όπου ενσάρκωσε τον πατέρα της Αλίκης Βουγιουκλάκη. Υπήρξε από τους πιο παραγωγικούς ηθοποιούς του ελληνικού κινηματογράφου, έχοντας λάβει μέρος σε 195 ταινίες μέχρι το 1973.Το όνειρο του Λαυρέντη Διανέλλου ήταν να γίνει σιδηροδρομικός και μάλιστα μηχανοδηγός. Ήταν η εποχή που οι σιδηρόδρομοι γοήτευαν τους ανθρώπους, ειδικά στην περιφέρεια.
Κανείς δεν τον ξεπέρασε ποτέ σε απόλυτο αριθμό κινηματογραφικών συμμετοχών (έστω κι αν τον ακολουθούν κατά πόδας οι Νάσος Κεδράκας και Γιώργος Βελέντζας), καθώς στα χρόνια της δράσης του ήταν ο απόλυτος βασιλιάς του ελληνικού σινεμά, παρά τους δεύτερους ρόλους που ενσάρκωσε μονίμως. Το θεατρικό του ντεμπούτο έγινε το 1936 στον «Πλούτο» του Αριστοφάνη. Χρειάστηκε να περάσουν 12 χρόνια για να κάνει την πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο.
Ήταν το 1948 στην ταινία «Οι Γερμανοί Ξανάρχονται». Έκτοτε τον κέρδισε ο κινηματογράφος και θεωρείται ένας από τους πιο παραγωγικούς ηθοποιούς, έχοντας λάβει μέρος σε 195 ταινίες. Στο θέατρο συνεργάστηκε αρχικά με τη Μαρίκα Κοτοπούλη, ενώ το 1947 έγινε μέλος του θιάσου του Βασίλη Λογοθετίδη. Από τα μέσα της δεκαετίας του ΄50 και για 20 ολόκληρα χρόνια συνεργάστηκε με τον Μίμη Φωτόπουλο. Παρόλο που στον κινηματογράφο ερμήνευε πάντα δεύτερους ρόλους, ήταν πολύ συμπαθής στο κοινό. Το πρόσωπό του μπορούσε με την ίδια ευκολία και πειστικότητα να εκφράσει τόσο τη λύπη όσο και τη χαρά, ανέφεραν οι κριτικοί.
Η απλότητα στο παίξιμό του έκανε τον κόσμο να τον θεωρεί «δικό του άνθρωπο». Πολλοί μάλιστα, λόγω της φυσικότητας στην ερμηνεία του, πίστευαν ότι ήταν αυτοδίδακτος. Πέθανε στις 16 Σεπτεμβρίου 1978 στο Σιατλ (Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής) και κηδεύτηκε στη Ραφήνα στις 19 Σεπτεμβρίου 1978.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου