DEAD RECKONING(1947) 14/4/2011
Συντάκτης corto
Κλασσικό φιλμ νουάρ, με πρωταγωνιστή τον ηθοποιό που απογείωσε και χαρακτήρισε το είδος αυτό. Χωρίς την μορφή του Μπόγκυ, όλα αυτά τα αστυνομικά με τις κοφτές ατάκες(τι διαλόγους του έγραφαν οι άνθρωποι!!!), την αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο, τις γροθιές και το φτηνό αλκοόλ, τα κυνηγητά στα σκοτεινά αδιέξοδα σοκάκια και τις μοιραίες γυναίκες, δεν θα είχαν την υπόσταση που απέκτησαν, ούτε φυσικά την αναγνώριση του κοινού. Ο Humphrey Bogart ήταν η κορυφαία προσωπικότητα στην ιστορία αυτού του κινηματογραφικού είδους και στο «Dead Reckoning» του 1947 καταθέτει τα διαπιστευτήρια του για ακόμη μια φορά. Μέσα στις 3-4 καλύτερες ερμηνείες του σε φιλμ νουάρ, η ταινία του John Cromwell έμεινε κλασσική και άφθαρτη στο πέρασμα του χρόνου. Ήταν η μοναδική ταινία του είδους αυτού που σκηνοθέτησε. Όλες οι υπόλοιπες κινήθηκαν σε διαφορετικά κινηματογραφικά μονοπάτια. Από τα θεατρικά του Broadway μέχρι ιστορικά, αισθηματικά και αστυνομικές τηλεοπτικές σειρές, η καριέρα του είχε λίγο απ` όλα. Η Columbia Pictures του ανέθεσε το σενάριο των Gerald Drayson Adams, Sidney Biddell, Steve Fisher και Oliver H.P. Garrett, κι αυτός το φιλμάρισε υποδειγματικά. Η μουσική είναι του Marlin Skiles, παραγωγή από τον Sidney Biddell, πολύ καλή φωτογραφία από τον Leo Tover, εξαιρετικό μοντάζ από τον Gene Havlick. Πλάι στον Bogart η Lizabeth Scott, ιδανική στο ρόλο της γυναίκας – παγίδας, με την απαραίτητη γοητεία και εκείνο το φοβισμένο βλέμμα που άλλοτε ενισχύει και άλλοτε διαλύει τις υποψίες… Πιστεύω ότι ήταν και το καλύτερο της πέρασμα μπροστά από την οθόνη, αφού στα υπόλοιπα απλά δεν έπεισε. Η ατμόσφαιρα που καλύπτει το φιλμ είναι πέρα για πέρα `40ς, αντιπροσωπευτική της ασπρόμαυρης αστυνομικής οπτικής της εποχής, με γρήγορα πλάνα και ρυθμό και κάποιες ελάχιστες στιγμές χαλάρωσης, όπου περιστρέφεται ένα ρομάντζο και ελαφρύνει τη φορτισμένη υπόθεση.
Όσο πιο πολλά μέτρα ταινίας κυλούν στη μηχανή προβολής, τόσο πιο περιπλέκονται τα πράγματα και αναιρούνται οι αρχικές υποψίες του θεατή. Οι ανατροπές είναι συνεχόμενες και αυτό προσθέτει γοητεία στο φιλμ. Ο Ριπ(Bogart) συνοδεύει τον φίλο του Τζώνυ(William Prince), σε ένα ταξίδι στην Ουάσινγκτον, όπου και οι δύο τους πρόκειται να παρασημοφορηθούν για την ανδρεία που επέδειξαν στις μάχες του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Ο Τζώνυ το σκάει από το τραίνο ξαφνικά και ο πρωταγωνιστής ρίχνεται στην αναζήτηση του συμπολεμιστή μου, με ελάχιστα στοιχεία στα χέρια. Ο δρόμος θα τον φέρει στο Gulf City, όπου θα τον βρει νεκρό και όλα τα στόματα κλειστά. Εκεί θα γνωρίσει την φιλενάδα του μακαρίτη(Lizabeth Scott) και θα μάθει το μυστικό που σκεπάζει αυτή την φυγή. Η ταινία βέβαια ξεκινάει απ` το τέλος και αρχίζει να ξετυλίγεται σαν μια αφήγηση του πρωταγωνιστή προς έναν στρατιωτικό ιερέα, απ` τον οποίο αναζητάει βοήθεια ενώ τον κυνηγούν μάλλον με άγριες διαθέσεις… Το καστ συμπληρώνουν οι πολύ καλοί Marvin Miller, Wallace Ford, Robert Scott και Morris Carnovsky στο ρόλο του αρχιμαφιόζου της πόλης. Αντί για συγκεκριμένη σκηνή ή ατάκα, σας προτείνω να είστε προσεκτικοί στην διάρκεια προβολής της ταινίας, γιατί είναι τόσες αυτές που ξεχωρίζουν, που θα ήταν κρίμα να διαφύγει κάποια της προσοχής σας! Οι φίλοι του είδους θα το έχετε δει σίγουρα παραπάνω από μια φορά, αλλά μια ακόμη δεν κάνει κακό!
Πηγή:cineoasis.wordpress
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου