Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2020

 Sebastian - Cockney Rebel (1973) 

Ο Steve Harley που το πραγματικό του όνομα είναι Steve Nice, γεννήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου  του 1951 στο Deptford του νότιου Λονδίνου. Σε ηλικία 15 ετών και ενώ βρίσκονταν σε ανάρρωση από μία πάρα πολύ σοβαρή παιδική ασθένεια, άκουσε για πρώτη του φορά τον Bob Dylan και αποφάσισε να ακολουθήσει καριέρα τραγουδιστή/τραγουδοποιού. Εξελίχθηκε όμως σε έναν  κουλτουριάρη δημοσιογράφο για τον οποίο ο Hemingway σήμαινε πολλά περισσότερα πράγματα από τους Rolling Stones.


Ξαφνικά, έβαλε μία αγγελία ζητώντας μουσικούς και οι Cockney Rebel προέκυψαν από το πουθενά. Όλοι τους, επαγγελματίες μουσικοί που παραδόξως δεν είχε ακούσει ποτέ κανείς γι’ αυτούς, προσέφεραν στο κοινό ένα μουσικό στυλ που είχε λίγο απ’ όλα, αλλά παρ’ όλα αυτά δεν θύμιζε τίποτα από τα παλιά και ακουγόταν σαν κάτι εντελώς καινούργιο. Τα δύο καλύτερά τους albums έχουν έντονη θεατρικότητα  και τους κατατάσσουν στο "glam". Αν πούμε ότι οι Marc Bolan & David Bowie είναι "glam-Rock" και ο Elton John είναι "glam-Pop", τότε οι Cockney Rebel είναι "glam-variety-show".


Οι Cockney Rebel στην ουσία, δεν ήταν τίποτα άλλο παρά το όχημα του τραγουδοποιού Steve Harley ο οποίος υπήρξε αιφνιδιαστικός είτε με μία Ντυλανική μπαλάντα, είτε με ένα δεκάλεπτο επικό prog-Rock, είτε με ένα γρήγορο και σύντομο Rock, είτε με ένα τεμπέλικο και αργό τραγουδάκι. Όπως και να έχει το πράγμα, ήταν όντως αιφνιδιαστικός ότι και να έγραφε. Οι ενορχηστρώσεις του ηχούσαν παράξενα με όλα αυτά τα βιολιά και τα ακορντεόν που μπερδεύονταν με τα synthesizers, και τα στιχάκια του ήταν πάντα ασαφή και διφορούμενα.


 

Από το ιστορικό debut της Λονδρέζικης μπάντας, της οποίας ηγείτο ο χαρισματικός Steve Harley. To album ονομάζεται The Human Menagerie, και στο τέλος της πρώτης πλευράς έβρισκες αυτό το αριστούργημα. Το επέλεγα μανιωδώς και εμμονικώς στο τέλος ένδοξων μουσικών βραδιών με φίλους, έτσι για να μην ξεχνιόμαστε και να κλείνουμε με πόνο και κλάμα. Σταμάτησα αυτό το (όντως) 'ανώμαλο' συνήθειο, όταν οι Υπόγειοι σύντροφοί μου με έκαναν ανέκδοτο και με πήραν στο ψιλό...

 

πηγή:musicheaven-toypogeio.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

 Το 2022 έφυγε .Χρυσή  κινηματογραφική χρονιά δεν θα τη λέγαμε αλλά κάποια διαμαντάκια υπήρξαν. Ας τα δούμε αναλυτικά:  1) BLACK PHONE:  Μετ...