Το ASSAULT ON PRECINCT 13 από πολλούς θεωρείται ως η ταινία που έκανε ευρύτερα γνωστό τον John Carpenter και ουσιαστικά είναι η δεύτερη χρονικά πιο αξιόλογη σκηνοθετική του δουλειά μετά το DARK STAR του 1974.
Ο Καρπεντερ σε αυτην την ταινια προσαρμοζει την πλοκη του γουεστερν Ριο Μπραβο στο υφος ενος μοντερνου κλειστοφοβικου αστυνομικου θριλερ. Προκειται για την πρωτη του σημαντικη δημιουργια. Η μονη παραφωνια το ερασιτεχνικο παιξιμο των ηθοποιων το οποιο ομως δικαιολογειται σε μια ταινια γυρισμενη με φτωχα μεσα και μεσα σε ελαχιστο χρονο.
Το κλίμα κλειστοφοβίας και ολοένα αυξανόμενου πανικού είναι σχεδόν μοναδικό στα χρονικά του σινεμά, με μόνη ταινία που μου έρχεται στα γρήγορα στο μυαλό που να μπορεί να το συναγωνιστεί είναι το αξεπέραστο πρώτο έπος ζωντανών νεκρών του George Romero, το οποίο είναι και η κύρια επιρροή του Carpenter για το ASSAULT ON PRECINCT 13.
Ο πρωταγωνιστής είναι Αφροαμερικανός και οι αντίπαλοί του ένα καινοφανές διαφυλετικό μείγμα.
Η πλοκή είναι απέριττη και το πρώτο ημίωρο στήνει το σκηνικό:
Μια συμμορία κηρύσσει πόλεμο σε έναν αστυνομικό σταθμό που προσφέρει άσυλο σ' έναν ανθρωπο που σκότωσε ενα μέλος της. Δυο αστυνομικοί που έχουν απομείνει στον σταθμό την τελευταία μέρα της λειτουργίας του, προσπαθούν να σώσουν εαυτούς και να αντιμετωπίσουν την κατάσταση με τη βοήθεια μερικών φυλακισμένων.
Από τις πρώτες λοιπόν ταινίες του μεγάλου Τζον Κάρπεντερ, όπου πραγματικά έδειξε γιατί θα γινόταν ένας από τους καλύτερου σκηνοθέτες τρόμου και φαντασίας. Το σενάριο, η μουσική και η σκηνοθεσία είναι του ίδιου Κάρπεντερ.
Ένας συνδυασμός λοιπόν τρόμου και γουέστερν , χαμηλού προϋπολογισμού δουλεμένος με μεγάλο μεράκι και ακρίβεια, δείχνει πως ούτε τα έφε είναι απαραίτητα ούτε τα πολλά κλισέ (βλ. Χόλιγουντ) για να γυριστεί μια καλή ταινία τρόμου..
Ο Καρπεντερ σε αυτην την ταινια προσαρμοζει την πλοκη του γουεστερν Ριο Μπραβο στο υφος ενος μοντερνου κλειστοφοβικου αστυνομικου θριλερ. Προκειται για την πρωτη του σημαντικη δημιουργια. Η μονη παραφωνια το ερασιτεχνικο παιξιμο των ηθοποιων το οποιο ομως δικαιολογειται σε μια ταινια γυρισμενη με φτωχα μεσα και μεσα σε ελαχιστο χρονο.
Το κλίμα κλειστοφοβίας και ολοένα αυξανόμενου πανικού είναι σχεδόν μοναδικό στα χρονικά του σινεμά, με μόνη ταινία που μου έρχεται στα γρήγορα στο μυαλό που να μπορεί να το συναγωνιστεί είναι το αξεπέραστο πρώτο έπος ζωντανών νεκρών του George Romero, το οποίο είναι και η κύρια επιρροή του Carpenter για το ASSAULT ON PRECINCT 13.
Ο πρωταγωνιστής είναι Αφροαμερικανός και οι αντίπαλοί του ένα καινοφανές διαφυλετικό μείγμα.
Η πλοκή είναι απέριττη και το πρώτο ημίωρο στήνει το σκηνικό:
Μια συμμορία κηρύσσει πόλεμο σε έναν αστυνομικό σταθμό που προσφέρει άσυλο σ' έναν ανθρωπο που σκότωσε ενα μέλος της. Δυο αστυνομικοί που έχουν απομείνει στον σταθμό την τελευταία μέρα της λειτουργίας του, προσπαθούν να σώσουν εαυτούς και να αντιμετωπίσουν την κατάσταση με τη βοήθεια μερικών φυλακισμένων.
Από τις πρώτες λοιπόν ταινίες του μεγάλου Τζον Κάρπεντερ, όπου πραγματικά έδειξε γιατί θα γινόταν ένας από τους καλύτερου σκηνοθέτες τρόμου και φαντασίας. Το σενάριο, η μουσική και η σκηνοθεσία είναι του ίδιου Κάρπεντερ.
Ένας συνδυασμός λοιπόν τρόμου και γουέστερν , χαμηλού προϋπολογισμού δουλεμένος με μεγάλο μεράκι και ακρίβεια, δείχνει πως ούτε τα έφε είναι απαραίτητα ούτε τα πολλά κλισέ (βλ. Χόλιγουντ) για να γυριστεί μια καλή ταινία τρόμου..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου