Stanley Kramer: Οι αξιοσημείωτες ταινίες του περιλαμβάνουν The Defiant Ones, On the Beach, Inherit the Wind, Judgment at Nuremberg, Ship of Fools και Guess Who's Coming to Dinner. Το έργο του αναγνωρίστηκε με το τιμητικό Βραβείο Irving G. Thalberg το 1961 και κατά τη διάρκεια της καριέρας του έλαβε εννέα υποψηφιότητες για Όσκαρ.
Ο σκηνοθέτης Steven Spielberg τον περιέγραψε κάποτε ως «έναν από τους σπουδαίους σκηνοθέτες , όχι μόνο για την τέχνη και το πάθος που ανέβασε στην οθόνη, αλλά και για τον αντίκτυπο που είχε στη συνείδηση του κόσμου». Ο κριτικός κινηματογράφου David Thomson περιέγραψε τον Kramer ως «ήρωα της δεκαετίας του 1950» και «επιχειρηματικό παραγωγό», αλλά έγραψε επίσης για τις μεταγενέστερες ταινίες του ότι «ο εμπορικός, του πιο χαζού και μπερδεμένου είδους, έχει αποδυναμώσει όλα τα έργα του».
Από μικρή ηλικία, ο Kramer είχε δεσμούς με την κινηματογραφική βιομηχανία. Ο θείος του, Earl Kramer, εργάστηκε στη διανομή στη Universal Pictures και στη συνέχεια ως πράκτορας στο Hollywood. Η μητέρα του Kramer εργαζόταν επίσης σε θέση γραμματέα στην Paramount Pictures. Ο Kramer φοίτησε στο γυμνάσιο DeWitt Clinton στο Μπρονξ ,αποφοίτησε από το γυμνάσιο σε ηλικία 15 ετών και στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης όπου ήταν μέλος της αδελφότητας Pi Lambda Phi, απέκτησε πτυχίο στη διοίκηση επιχειρήσεων το 1933.Στο τελευταίο του έτος στο πανεπιστήμιο, του προσφέρθηκε πρακτική άσκηση επί πληρωμή στο τμήμα συγγραφής της 20th Century Fox. Ο Kramer ανέλαβε τη δουλειά αν και αρχικά είχε προγραμματίσει να σπουδάσει νομική σχολή.
Λίγο αργότερα, μετακόμισε στο Hollywood και εισήλθε στον κινηματογράφο, δουλεύοντας ως ερευνητής, μοντέρ και σεναριογράφος. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, υπηρέτησε στο Σώμα Σημάτων Στρατού, όπου γύρισε ταινίες εκπαίδευσης και προσανατολισμού. Μετά τον πόλεμο, ο Kramer βοήθησε στην ίδρυση της Screen Plays Inc., μιας ανεξάρτητης εταιρείας παραγωγής. Το 1948 κυκλοφόρησε η πρώτη της ταινία, So This Is New York (σε σκηνοθεσία Richard Fleischer). Η πρώτη επιτυχία του Kramer, Champion (σκηνοθεσία Mark Robson), ακολούθησε το 1949. Επίσης πυροδότησε την καριέρα του Kirk Douglas.
Ωστόσο, τα κέρδη στο Screen Plays δεν ήταν τα αναμενόμενα και το 1949 ο Kramer ίδρυσε τη δική του εταιρεία παραγωγής, η οποία εργαζόταν σε κοινοπραξίες με τα μεγάλα στούντιο, κυρίως με την Columbia. Την επόμενη χρονιά ξεκίνησε την κινηματογραφική καριέρα του Μάρλον Μπράντο με το The Men (σε σκηνοθεσία Fred Zinnemann), ένα δράμα που εξερευνούσε τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι ανάπηροι βετεράνοι πολέμου. Μεταξύ των επόμενων τίτλων του Kramer ως παραγωγού ήταν το Death of a Salesman (1951), μια προσαρμογή του θεατρικού έργου του Άρθουρ Μίλερ που έγινε γνωστή από τους κριτικούς. το κλασικό γουέστερν High Noon (1952), το οποίο κέρδισε επτά υποψηφιότητες για Όσκαρ, συμπεριλαμβανομένου ενός για την καλύτερη ταινία. και το σουρεαλιστικό φανταστικό 5,000 Fingers of Dr. T (1953), μια καλτ επιτυχία . Αξιοσημείωτα ήταν επίσης το The Wild One (1953), με τον Brando σε έναν από τους εμβληματικούς του ρόλους ως μοτοσυκλετιστή, και το The Caine Mutiny (1954), όπου πρωταγωνίστησε ο Humphrey Bogart στην αναμφισβήτητα τελευταία του εξαιρετική ερμηνεία. Και τα δύο δράματα είχαν κριτική και εμπορική επιτυχία.
Η εκτίμηση του Kramer για το ταλέντο αναγνώρισε όχι μόνο τους πρωταγωνιστές, αλλά συχνά έδωσε σε αυτούς τους ηθοποιούς που απορρίφθηκαν από τα συστήματα του Hollywood μερικές εκπληκτικές δουλειές. Το 1965, το "Ship of Fools", με πρωταγωνίστρια τη Vivien Leigh, έβαλε την άρρωστη ηθοποιό σε μια τελευταία υποψηφιότητα για Όσκαρ ταινία, ενώ η εξαιρετικά επιτυχημένη επίκαιρη κωμωδία "Guess Who's Coming to Dinner?" σηματοδότησε την τελευταία παράσταση του Spencer Tracy. Ο Tracy, του οποίου η κακή υγεία τον είχε κρατήσει μακριά από το Hollywood για αρκετά χρόνια, συμπρωταγωνίστησε με την Katharine Hepburn και τον Sidney Poitier στη μελέτη για τον διαφυλετικό ρομαντισμό. Η ταινία συγκέντρωσε πολλές υποψηφιότητες για Όσκαρ, συμπεριλαμβανομένου μιας νίκης για την κα Hepburn.
Συνολικά, οι 35 ταινίες του Stanley Kramer κέρδισαν συνολικά 85 υποψηφιότητες για Όσκαρ, με νίκες 15 βραβείων - κανένα από τα οποία δεν πήγε στον παραγωγό-σκηνοθέτη Kramer. Ενώ οι ταινίες του απέδωσαν αστέρια, αναγνώριση από τους κριτικούς και βραβεία σε προσωπικότητες όπως η Ava Gardner, ο Frank Sinatra, ο Robert Mitchum και η Marie Windsor, το ένα Όσκαρ του Kramer έλαβε εκτός συναγωνισμού: το 1961 Irving Thalberg Memorial Award για συνολική αριστεία. Οι επίκαιρες ταινίες του Kramer έτυχαν μεγάλης εκτίμησης και τιμήθηκαν συχνά εκτός των Ηνωμένων Πολιτειών, ιδιαίτερα στο International Film Circuit. Μεταξύ των πολλών βραβείων του, ο Kramer έλαβε 3 Βραβεία Βρετανικής Ακαδημίας, 2 από τα βραβεία David di Donatello της Ιταλίας, 3 Βραβεία Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου, βραβεία από το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Μόσχας και το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του San Luis Obispo και 2 Αμερικανικές Χρυσές Σφαίρες, μεταξύ των οποίων ένα ειδικό βραβείο για την καλλιτεχνική ακεραιότητα.
Ο Kramer, ο οποίος ξαναπαντρεύτηκε το 1966, αποσύρθηκε από τον κινηματογράφο το 1977 και εγκατέλειψε το Hollywood για να δημιουργήσει μια δεύτερη οικογένεια με τη σύζυγό του, την ηθοποιό Karen Sharpe στο Seattle της Ουάσιγκτον. Ο Kramer συνταξιοδοτήθηκε ενεργά, διδάσκοντας σε κολέγια της περιοχής, γράφοντας μια δημοφιλή τακτική στήλη για τους Seattle Times και φιλοξενώντας ραδιοφωνικές εκπομπές. Μετά την επιστροφή του στην Καλιφόρνια στα τέλη της δεκαετίας του 80, ο Kramer τιμήθηκε με το Βραβείο Lifetime Achievement του David O. Selznik του Σωματείου Παραγωγών της Αμερικής και το 1998 με μια ειδική διάκριση NAACP αναγνωρίζοντας την προσπάθειά του να τονίσει και να καταπολεμήσει τον ρατσισμό.
Ο Stanley υπέφερε για πολλά χρόνια από σοβαρό διαβήτη. Η σύζυγός του Karen, 35 ετών, φρόντιζε τον ίδιο και την ολοένα και εύθραυστη υγεία του. Τελικά, το 2000 μπήκε στο The Motion Picture and Television Fund Hospital στο Woodland Hills της Καλιφόρνια. Μετά από μια σύντομη μάχη με την πνευμονία, ο Stanley Earl Kramer πέθανε ειρηνικά στον ύπνο του στις 19 Φεβρουαρίου 2001.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου