Πιθανώς τον Richard Burton να τον θυμούνται αρκετοί για την πολυτάραχη προσωπική του ζωή με την Elizabeth Taylor (την οποία παντρεύτηκε δύο φορές), θεωρούνταν ωστόσο ένας από τους μεγαλύτερους λαμπρούς Βρετανούς ηθοποιούς της περιόδου μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ο Burton γεννήθηκε το 1925 σε μια οικογένεια που μιλούσε ουαλικά στο Pontrhydyfen από την Edith Maude (Thomas) και τον Richard Walter Jenkins, ανθρακωρύχο. Το δωδέκατο από τα δεκατρία παιδιά, η μητέρα του πέθανε ενώ ήταν μικρό παιδί και ο πατέρας του εγκατέλειψε αργότερα την οικογένεια, αφήνοντάς τον να τον μεγαλώσει μια μεγαλύτερη αδερφή, η Cecilia. Φανατικός θαυμαστής του Σαίξπηρ, της ποίησης και της ανάγνωσης, είπε κάποτε «το σπίτι είναι εκεί που είναι τα βιβλία». Έλαβε υποτροφία στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης για να σπουδάσει υποκριτική και έκανε την πρώτη του εμφάνιση στη σκηνή το 1944.
Οι πρώτες του κινηματογραφικές εμφανίσεις ήταν σε βρετανικές ταινίες ρουτίνας όπως : The Last Days of Dolwyn (1949), Waterfront Women (1950) και Green Grow the Rushes (1951). Έπειτα άρχισε να εμφανίζεται σε ταινίες του Hollywood όπως Η Εξαδέλφη μου Ραχήλ (1952), Ο Χιτών (1953) και Ο Μέγας Αλέξανδρος (1956). Τα τέλη της δεκαετίας του 50 ήταν μια συναρπαστική και εφευρετική περίοδος στον κινηματογράφο του Ηνωμένου Βασιλείου, που συχνά αναφέρεται ως "Βρετανικό Νέο Κύμα", και ο Burton παρουσίασε μια συγκλονιστική ερμηνεία στο Look Back in Anger (1959). Εμφανίστηκε επίσης με μια πλειάδα διεθνών σταρ στο The Longest Day (1962), και στη συνέχεια στον αναμφισβήτητα τον πιο «διαβόητο» ρόλο του ως εκείνος του Marc Antony απέναντι από την Elizabeth Taylor στην εξαιρετικά ακριβή Κλεοπάτρα ( 1963). Αυτή ήταν, φυσικά, η ταινία που ξεκίνησε το φλογερό και παθιασμένο ειδύλλιό τους (συν δύο γάμους) και οι δυο τους εμφανίστηκαν σε πολλές παραγωγές τα επόμενα χρόνια, όπως The V.I.P.s (1963), The Sandpiper (1965), Who's Afraid of Virginia Woolf?(1966) και Η στριγγλα που έγινε αρνάκι (1967), καθώς και εισπρακτικές αποτυχίες όπως Οι Εραστές της Νύχτας (1967). Ο Μπάρτον τα κατάφερε καλύτερα όταν ήταν μόνος του δίνοντας ερμηνείες υψηλότερου διαμετρήματος, όπως εκείνες στο Μπέκετ (1964), την κινηματογραφική προσαρμογή του Τενεσί Ουίλιαμς, Η νύχτα της Ιγκουάνας (1964), το λαμπρό θρίλερ κατασκοπείας Ο Κατάσκοπος που Γύρισε απ' το Κρύο (1965) και την φοβερή πολεμική περιπέτεια ,μαζί με τον Clint Eastwood ,Όπου τολμούν οι αετοί (1968).
Η απήχηση του κοινού του άρχισε να μειώνεται κάπως από τα τέλη της δεκαετίας του 60 καθώς στράφηκαν σε νεότερους, πιο ανδρικούς άνδρες σταρ, ωστόσο ο Μπάρτον ήταν υπέροχος στο Η Άννα των χιλίων ημερών (1969) ως King Henry VIII, έκανε μια λογική εμφάνιση στο Raid on Rommel (1971), Άλλες ταινίες που έπαιξε ήταν : «Villain» (1971), Hammersmith Is Out (1972) , Bluebeard (1972) και The Assassination of Trotsky (1972).
Ο Richard Burton προτάθηκε για Όσκαρ επτά φορές, αλλά δεν τo κέρδισε ποτέ .Είναι ένα από τα λίγα γνωστά ονόματα του Hollywood των μέσων του 20ου αιώνα που δεν έχουν καν τιμητικό άγαλμα. Ήταν αποδέκτης των BAFTA, των Χρυσών Σφαιρών και των βραβείων Tony Καλύτερου Ηθοποιού. Ένας καλόπιστος ηγέτης του Hollywood . Οι συχνές εμφανίσεις του σε κουτσομπολίστικες στήλες μπορεί να τον εμπόδισαν να τον πάρουν στα σοβαρά ως ηθοποιό ή ίσως απλώς να σημάδεψε πολλούς σημαντικούς ανθρώπους. Πέθανε στις 5 Αυγούστου 1984 στο Celigny της Ελβετίας από εγκεφαλική αιμορραγία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου