Τεράστιο κεφάλαιο στον Ελληνικό μας Κινηματογράφο. όλα τα είχε ομορφιά, γοητεία, ερμηνεία επάνω στο σανίδι αλλά και στην οθόνη, ο Αλέκος Αλεξανδράκης άφησε και αυτός όπως όλα τα άλλα ιερά τέρατα του ελληνικού κινηματογράφου ,το στίγμα του .Όπως είχε δηλώσει και σε μια συνέντευξη της η μεγάλη Ελένη Χαλκούση :Δεν υπάρχουν ποιά Ζεν πρεμιε στην Ελλάδα. Ο τελευταίος ήταν ο Αλεξανδράκης.
Γεννήθηκε στης 27 Νοεμβρίου 1928 από εύπορη οικογένεια, γιος δικηγόρου από τη Μάνη της Πελοποννήσου. Η παιδική του ηλικία ήταν γεμάτη με λογοτεχνία, αθλήματα ελίτ και εκπαίδευση κορυφαίας βαθμίδας, διαμορφώνοντας τις πνευματικές του κοσμοθεωρίες. Διέπρεψε στην ξιφασκία και στα 15 του έγινε μέλος της Εθνικής Ελλάδος.
Σε ηλικία δεκαέξι ετών, αποφάσισε να μπει στη Σχολή Δοκίμων, με την ελπίδα να γίνει Αξιωματικός του Ναυτικού. Εμπνεύστηκε βαθιά από μια θεατρική παράσταση του Κάρολου Κουν, που τον ενθάρρυνε να εγγραφεί στο Βασιλικό Θέατρο. Αργότερα σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Ο Δημήτρης Χορν ου ήταν στο Βασιλικό Θέατρο τότες, ήταν τόσο σίγουρος για το ταλέντο του Αλεξανδράκη, που είχε στοιχηματίσει για την επιτυχία του. Εδώ ξεκίνησε την αξιόλογη καριέρα του στις τέχνες του θεάματος.
Το 1943 ο σκηνοθέτης Γιώργος Τζαβέλλας ξεκίνησε να κάνει την πρώτη του ταινία με τον τίτλο Χειροκροτήματα. Για την ανάγκη των γυρισμάτων ήθελε άτομα να γεμίσουν την πλατεία ,περίοδος κατοχής τότες, αλλά δυστυχώς τα οικονομικά δεν επιτρέπαν την χρήση κομπάρσων. Έτσι μάζεψε διάφορους και μέσα σε αυτούς ήταν και ο τότες πιτσιρικάς ,Αλέκος Αλεξανδράκης ο οποίος ήθελε πάρα πολύ να δει πως γυρίζεται μια ταινία .Αυτή θα έλεγα ότι είναι η πρώτη επαφή με τον κινηματογράφο για τον Αλεξανδράκη.
Ο Αλεξανδράκης πρωταγωνίστησε σε περισσότερες από 75 ταινίες. Πρωταγωνίστησε σε ταινίες της Finos Films, του Φιλοποίμην Φίνου. Έκανε το ντεμπούτο του στην οθόνη το 1949 με την ταινία «Δύο Κόσμοι». Και αυτό ήταν μόνο η αρχή. Ο Αλέκος συνέχισε να πρωταγωνιστεί σε αμέτρητες ταινίες και έγινε διάσημος για την ακαταμάχητη γοητεία και τις εκπληκτικές υποκριτικές του ικανότητες.
Ποτέ δεν έβγαλε προς τα έξω την προσωπική ου ζωή. Στην ερωτική του ζωή, παντρεύτηκε τέσσερις φορές, οι οποίες δυστυχώς κατέληξαν σε διαζύγιο. Ωστόσο, παρέμεινε με την τελευταία του σύντροφο Νόνικα Γαληνέα για 21 χρόνια, αν και δεν παντρεύτηκαν ποτέ.
Εκτός από την υποκριτική στη σκηνή και στην οθόνη, ο Έλληνας ηθοποιός εντρυφούσε και στον κόσμο της κινηματογραφικής παραγωγής. Σκηνοθέτησε θεατρικά έργα, καθώς και ταινίες όπως ο «Θρίαμβος» (1960) με τον Καρύδη-Φουξ και το «Συνοικία το όνειρο» (1961), που βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Ο Αλεξανδράκης ήταν δηλωμένος αριστερός και γνωστός στις αρχές από τη δραστηριότητά του. Είχε πει ότι “ στην κατοχή ήμουν 12 χρόνων παιδί και τότε κυριαρχούσε το ΕΑΜ και η ΕΠΟΝ. Είχε συμμετάσχει στην πρώτη Μαραθώνια πορεία πίσω από τον Γρηγόρη Λαμπράκη και μετά τη δολοφονία του ειρηνιστή πολιτικού, συνυπέγραψε την Ιδρυτική Διακήρυξη της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη. Στην διάρκεια της δικτατορίας αντιμετώπισε πολλά προβλήματα.
Είχε μπει στη μαύρη λίστα. Μάλιστα, πολλοί θιασάρχες δέχονταν απειλές για να μην τον πάρουν στο θέατρό τους.
Ο Αλεξανδράκης άφησε πίσω του μια τεράστια κληρονομιά. Συνολικά, ο Αλέκος Αλεξανδράκης πρωταγωνίστησε σε περισσότερες από 75 ταινίες και υπήρξε δημοφιλής μορφή σε όλη την Ελλάδα την εποχή του. Έπαιξε σημαντικούς ρόλους στο θέατρο και άφησε ένα αξέχαστο στίγμα σε κάθε μέλος του κοινού.
Το 2001, ο τότε Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος του απένειμε τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος της Τιμής για την προσφορά του στις παραστατικές τέχνες στην Ελλάδα.
Ο Αλέκος Αλεξανδράκης έφυγε από τη ζωή το 2005 μετά από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου