«Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ»(“WOMAN OF THE YEAR” – 1942)
Άλλη σκανδαλώδης ταινία, αλλά για διαφορετικό λόγο απ` ότι φαντάζεστε. Δεν προκαλεί για τις σκηνές της, αλλά για το δίδυμο των πρωταγωνιστών και για το σενάριο στο οποίο καλούνται να παίξουν. Οι θεατές κουνούσαν τα κεφάλια με νόημα, βγαίνοντας από τις αίθουσες προβολής, αλλά τα ταμεία γέμιζαν δολάρια! Ο George Stevens οδήγησε την Metro-Goldwyn-Mayer σε μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες των στούντιο της, με μια πολύ απλή ιδέα. Έτσι σχεδόν πάντοτε γίνονται τα αριστουργήματα. Κι εδώ έχουμε ένα ακόμη από αυτά. Είναι το “Woman of the Year” του 1942, με το πιο διάσημο ίσως παράνομο ζευγάρι του Χόλλυγουντ, Spencer Tracy και Katharine Hepburn, σε πολύ καλές ερμηνευτικές στιγμές.
Ξέρετε λοιπόν τον λόγο, για τον οποίο προκάλεσε το φιλμ του Stevens(μας έχει δώσει και το καταπληκτικό “The Giant” – «Ο Γίγας», με τον Τζέημς Ντήν). Αυτό που ίσως δεν γνωρίζετε – τουλάχιστον αν δεν έχετε δει την ταινία – είναι ότι οι πρωταγωνιστές υποδύονται στην ουσία ένα μέρος του θυελλώδους έρωτα τους, που κράτησε 20 ολόκληρα χρόνια και δεν τους έφερε ποτέ μέχρι τα σκαλιά της εκκλησίας, αφού ο ένας εξ αυτών(ο Tracy), ήταν ήδη παντρεμένος! Η φαεινή ιδέα, ανήκε στον συγγραφέα Garson Kanin, αλλά ο άνθρωπος δεν είχε κατά νου του τους συγκεκριμένους ηθοποιούς, όταν το έγραφε! Στην συνέχεια, ήρθε η σεναριακή ομάδα των Ring Lardner Jr., Michael Kanin και John Lee Mahin, συνεργάτες του σκηνοθέτη, το έπιασαν στα χέρια τους και πήρε γραμμή για τα στούντιο. Την παραγωγή επιμελήθηκε ο γνωστός μας παραγωγός, σεναριογράφος και σκηνοθέτης, Joseph L. Mankiewicz. Διάρκεια 114 λεπτά, όλα τους σε άσπρο μαύρο. Budget καθόλου ευκαταφρόνητο για τα δεδομένα του`42. 3 εκατομμύρια δολάρια! Βλέπετε, για να παίξουν σε ένα τέτοιο φιλμ οι Spencer Tracy και Katharine Hepburn, ζήτησαν κάτι παραπάνω.
Τι γίνεται λοιπόν εδώ. Δύο δημοσιογράφοι στην ίδια εφημερίδα. Ο ένας στο αθλητικό ρεπορτάζ και η άλλη στο πολιτικό. Μεγάλες διαφορές χωρίζουν τους δύο χαρακτήρες. Ο Tracy είναι αυτός που κριτικάρει τα ματς μπέιζμπωλ και φούτμπωλ, ενώ η Hepburn είναι μέλος της διπλωματικής ελίτ και των κοσμικών πάρτι. Κάποια στιγμή ο ένας θα γυαλίσει στον άλλον και δεν θα αργήσουν να παντρευτούν. Εκεί ξεκινούν τα προβλήματα όμως, αφού οι πολλές και καθημερινές ασχολίες της συζύγου, θα φέρουν σε δεύτερη μοίρα την από κοινού συμβίωση. Οι καταστάσεις είναι πολύ κωμικές και αν και δείχνουν πια κάπως ντεμοντέ σήμερα, κρατούν τον θεατή ευχάριστα και δίχως χασμουρητά στο ενδιάμεσο. Καλή δουλειά από τον Stevens, αλλιώτικη αρκετά από αυτά που έκανε από το`50 και μετά. Να πούμε ότι μέχρι το 1948 -`49, γύριζε ρομαντικές κομεντί. Έπειτα έπλευσε σε δραματικά νερά και με εξίσου μεγάλη επιτυχία. Άμα έχεις το ταλέντο, προσαρμόζεσαι και αναζητάς διαρκώς νέα πράγματα.
Να πούμε και ορισμένα πράγματα για τους υπόλοιπους συντελεστές. Franz Waxman μουσική επένδυση, Joseph Ruttenberg διεύθυνση φωτογραφίας, Frank Sullivan μοντάζ. Αρκετά διακριτικά έως σεμνά, κινήθηκαν όλοι. Στο καστ έχουμε και τους Fay Bainter, Reginald Owen, Minor Watson, Gladys Blake, Dan Tobin, Roscoe Karns, William Tannen, Ludwig Stössel όπως και τον απολαυστικότατο William Bendix, στον ρόλο του φίλου του Tracy, ιδιοκτήτη μπαρ και πρώην πυγμάχου. Η ταινία πήρε μόνο το Όσκαρ καλύτερου σεναρίου. Η Hepburn πάντως ήταν υποψήφια για Α γυναικείου. Από τις σκηνές που θα σας μείνουν, είναι εκείνη της υιοθεσίας του μικρού Ελληνόπουλου, όπου η Hepburn μιλάει μαζί του στη γλώσσα μας και είναι πάρα πολύ πειστική! Ταυτόχρονα, η όλη παρουσία της σκηνής στο έργο, με το ίδρυμα που δίνει παιδιά Ελλήνων μεταναστών για υιοθεσία, λόγω της οικονομικής κατάστασης τότε στην χώρα μας, είναι πάρα μα πάρα πολύ επίκαιρη…
Πηγή:Cineoasis.Wordpress
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου