Ο Αντώνης Καλογιάννης, ο τραγουδιστής που ύμνησε με τη μεστή και βαθιά του φωνή την ελευθερία, τον έρωτα, την αγάπη, τη ζωή. Τα πρώτα του βήματα στο τραγούδι συνδέθηκαν στενά με τον Μίκη Θεοδωράκη και τον αγώνα κατά της Δικτατορίας του 1967-1974. Ανήκει στην κατηγορία των ανθρώπων εκείνων που η μοίρα τούς οδηγεί προς την εκπλήρωση
του σκοπού για τον οποίο γεννήθηκαν. Στην περίπτωση του Αντώνη Καλογιάννη, ο σκοπός δεν ήταν άλλος παρά να φτάσει η φωνή του στις καρδιές των ανθρώπων και να τις ζεστάνει.
Αντώνης Καλογιάννης – Τα ξεκίνημα της πορείας του στο τραγούδι
Ο Αντώνης Καλογιάννης γεννήθηκε στην Καισαριανή. Στην Καισαριανή της προσφυγιάς, του πόνου και του θανάτου, αλλά και της αγάπης, των ενωμένων ανθρώπων, της φιλίας, των μοσχοβολιστών λουλουδιών. Εκεί στο προσφυγικό σπίτι που αποτέλεσε την πατρική και μητρική του εστία το τραγούδι έγινε βίωμα. Μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον, όπου η μουσική ήταν από τα πρώτα γιατρικά των καημών. Υπήρχε πάντα μια κιθάρα και ένα τουμπερλέκι, και τα σμυρνέικα τραγούδια που έβγαιναν από τα χείλη του πατέρα και της μητέρας ήταν τα πρώτα του ακούσματα.
Ήταν μικρό παιδάκι ακόμα, όταν άρχισε να μαθαίνει την τέχνη του τσαγκάρη, φτιάχνοντας παπούτσια με τέχνη περισσή. Η δημιουργία υποδημάτων ήταν τα πρώτα του καλλιτεχνικά δημιουργήματα. Στο εργοστάσιο όπου δούλευε είχε συσταθεί μια χορωδία στην οποία συμμετείχε και ο ίδιος. Το ρεπερτόριό της περιλάμβανε τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη και άλλα. Κάποια μέρα, ενώ τραγουδούσαν, η υπέροχη φωνή του Αντώνη Καλογιάννη έφτασε μέχρι τα αφτιά του Θεοδωράκη, που έτυχε να περνάει εκείνη τη στιγμή απ’ έξω. Η τυχαία εκείνη συνάντηση ήταν δώρο και για τους δύο. Mαζί με τη Μαρία Φαραντούρη ταξίδεψαν τον Νοέμβριο του 1966 στη τότε Σοβιετική Ένωση, δίνοντας συναυλίες με εξαιρετική επιτυχία και τεράστια απήχηση στο κοινό.
Μετά την επιστροφή τους στην Ελλάδα και πριν ξεσπάσει η Δικτατορία των Συνταγματαρχών, τραγουδούσε με τη Μαρία Φαραντούρη και τη Μαρίζα Κωχ στο «Τζάκι». Σιγά σιγά η ζωή τον καλούσε να αφήσει το καλαπόδι και το αμόνι και να πιάσει το μικρόφωνο. Ο πιανίστας και συνθέτης, Γιάννης Διδίλης, του έδωσε δύο τραγούδια, τα οποία ηχογράφησαν στη Λύρα, ενώ σε δεύτερη εκτέλεση ερμήνευσε και τραγούδια του Σταύρου Ξαρχάκου.
/
Πηγή:act@artic.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου