Τσαρλς Λότον:
Ο αγγλικής καταγωγής ηθοποιός γεννήθηκε στο Γιόρκσιρ (01/07/1899). Γιος των ξενοδόχων Ελίζα Κόνλον και Ρόμπερτ Λότον.
Ο Λότον διδάχτηκε την υποκριτική στη Βασιλική Ακαδημία των Δραματικών Τεχνών του Λονδίνου κι εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο θεατρικό σανίδι το 1926. Υποδύθηκε μεγάλη γκάμα κλασικών και μοντέρνων ρόλων, αφήνοντας θετικές εντυπώσεις ερμηνεύοντας Σαίξπηρ στο Old Vic. Η φήμη του τον οδήγησε στο Χόλιγουντ, αλλά συνέχισε να εμφανίζεται σε μερικές από τις πιο αξιοσημείωτες βρετανικές παραγωγές της δεκαετίας του '30, σε συνεργασία με τον παραγωγό Αλεξάντερ Κόρντα.
Η πρώτη του επαγγελματική εμφάνιση στη σκηνή ήταν το 1926. Το 1927, πρωταγωνίστησε μαζί με τη μέλλουσα σύζυγό του, Έλσα Λάντσεστερ, με την οποία παρέμεινε ως το τέλος της ζωής τους. Δεν απέκτησαν, ωστόσο, παιδιά.
Μέσα σε διάστημα δέκα χρόνων, στη δεκαετία του ’30, ο ευτραφής Άγγλος σαρώνει όλους τους «αντιπάλους» του. Η γκάμα των ρόλων που παίζει είναι… απεριόριστη: Νέρων, Κoυασιμόδος, Ηρακλής Πουαρό, Κλαύδιος, κάπτερ Μπλάιθ,(«Ανταρσία στο Μπάουντι»), Ερρίκος Η’ (κερδίζει Οσκαρ). Αν δεν του άρεσε ο ρόλος, τον «μασούσε σαν μαστίχα» και τον «έφτυνε», χωρίς να νοιάζεται για τον σκηνοθέτη. Η σατανική συμπεριφορά του προκαλεί τα νεύρα των παραγωγών, αλλά το κοινό «ψηφίζει» Λότον.
Αξιοσημείωτη είναι επίσης η εμφάνισή του στην κωμωδία του 1935 «Ruggles of Red Gap». Το 1936 επέστρεψε στην Αγγλία, όπου ανέλαβε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία του Αλεξάντερ Κόρντα «Η Ζωή του Ρέμπραντ». Συνέχισε τη συνεργασία του με τον Κόρντα και το 1937, όταν ανέλαβε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στη μεταφορά του μυθιστορήματος του Ρόμπερτ Γκρέιβς I, «Claudius» σε σκηνοθεσία Τζόζεφ Φον Στέρνμπεργκ. Η ταινία όμως έμεινε ανολοκλήρωτη λόγω ατυχήματος που είχε η συμπρωταγωνίστριά του Μερλ Όμπερον. Την επόμενη χρονιά ο Λότον και ο Γερμανός παραγωγός ταινιών Έριχ Πόμερ ίδρυσαν την εταιρία παραγωγής «May flower Pictures» στην Αγγλία. Η εταιρία ανέλαβε την παραγωγή τριών ταινιών με πρωταγωνιστή τον ηθοποιό. Οι ταινίες ήταν οι: «Vessel of Wrath», 1938 βασισμένο σε μυθιστόρημα του Σόμερσετ Μομ, «St. Martin’s Lane» με τη Βίβιαν Λι και το Ρεξ Χάρισον και «Η Ταβέρνα της Τζαμάϊκα» σε σκηνοθεσία Άλφρεντ Χίτσκοκ.
Είναι χαρακτηριστικό ότι οι ταινίες της μισής 30χρονης καριέρας του βρέθηκαν στη λίστα του Top 10. Στη δεκαετία του ’50 ο «Αμερικανός» Λότον (έχει ήδη πάρει την υπηκοότητα) επιστρέφει στα πάτρια εδάφη και ασχολείται κυρίως με το θέατρο. Το Χόλιγουντ τον… ξεχνάει, αλλά εκείνος εξακολουθεί να διαπρέπει. Το 1960 παίζει στον αριστουργηματικό «Σπάρτακο» του Στάνλεϊ Κιούμπρικ και το 1962, τη χρονιά του τέλους, για τελευταία φορά εμφανίζεται στο φιλμ του Οτο Πρέμινγκερ «Θύελλα στην Ουάσιγκτον» («Advise and consent») παίζοντας τον ρόλο ενός γελοίου γερουσιαστή του Νότου. Κερδίζει μόνο 100.000 δολάρια για αμοιβή, οι κριτικοί τον υμνούν, αλλά στην απονομή των Οσκαρ δεν αναφέρουν καν το όνομά του. Αλλά εκείνος δεν τους… άκουσε γιατί ήδη ήταν μακριά από το… αγριεμένο πλήθος.
Στα τελευταία χρόνια της καριέρας του ασχολήθηκε και με τη σκηνοθεσία. Επτά χρόνια πριν από τον θάνατό του, ο Τσαρλς Λότον, μετά από παροτρύνσεις του παραγωγού του Πολ Γκρέγκορι, αποφασίζει να σκηνοθετήσει για πρώτη και μοναδική φορά στη ζωή του μια «μοιραία» ταινία. Είναι «Η νύχτα του κυνηγού» («The night of the hunter», 1955) που προκαλεί αμηχανία στους κριτικούς, δεν κόβει εισιτήρια στα στα ταμεία και τελικά εξαφανίζεται. Μετά από σαράντα τρία χρόνια η ταινία επανεμφανίζεται στο αθηναϊκό κοινό με φρέσκια κόπια. Ηδη όμως προ πολλού η αξία της αναγνωρίστηκε. Μοιάζει με κατάρα: σχεδόν πάντα τα έργα μεγάλων καλλιτεχνών επανεκτιμώνται μετά τον θάνατο των δημιουργών τους
. Ανέλαβε επίσης τη σκηνοθεσία των θεατρικών παραστάσεων Caine Mutiny Court Martial και Don Juan in Hell του Τζορτζ Μπέρναρντ Σω στο οποίο επίσης πρωταγωνίστησε.
Ο Λότον θεωρείται από κάποιους ηθοποιούς ως ένας από τους σημαντικότερους ερμηνευτές της γενιάς του. O σερ Ντάνιελ Ντέι-Λιούιες τον αναφέρει ως ίνδαλμά του, λέγοντας ότι «Ήταν πιθανότατα ο σημαντικότερος ηθοποιός κινηματογράφου αυτής της περιόδου. Είχε κάτι το ξεχωριστό. Ήταν ιδιαίτερα δοτικός ως ηθοποιός, έδινε τον εαυτό του σε αυτό που έκανε. Η ερμηνεία του ήταν καθηλωτική».
Επίσης, ο o Λότον έχει κάνει πάρα πολλές ηχογραφήσεις.Απεβίωσε στις 15 Δεκεμβρίου του 1962, σε ηλικία 63 ετών.
Πηγή:Tovima.gr-Wikipedia-Mikrofwno.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου