Η ταινία του Ζαν Ερμάν που έκανε σταρ τον Τσαρλς Μπρόνσον - εδώ στη μεγάλη του συνάντηση με τον Αλέν Ντελόν.
Γοητευτικά παλιομοδίτικο σήμερα, αλλά με την γοητεία του να παραμένει σχεδόν άθικτη, δεν είναι δύσκολο να δεις γιατί το «Αντίο Φίλε» υπήρξε μεγάλη επιτυχία κατά την έξοδό του στις αίθουσες το 1968. Με ένα σενάριο τόσο γεμάτο ανατροπές όσο χρειάζεται για να κρατά το ενδιαφέρον ως το τέλος, με δυο πρωταγωνιστές που από την αρχή ως το τέλος φλερτάρουν με την τυπολογία του ακαταμάχητου αντιήρωα, με δόσεις αγωνίας, δράσης συνδυάζοντας κλασικές γροθιές και high tech τεχνολογία συνδυάζει μια σειρά από στοιχεία σε ένα χορταστικό μείγμα.
Επιστρέφοντας από την Αλγερία, δυο Γάλλοι λεγεωνάριοι θα συναντηθούν στη Μασσαλία και θα πάρουν μέρος στη διάρρηξη του χρηματοκιβωτίου μιας μεγάλης εταιρίας. Όταν όμως το ανοίξουν θα διαπιστώσουν πως έχουν πέσει θύματα καλοστημένης πλεκτάνης.
Το 1968 ο Αλέν Ντελόν ήταν ήδη φτασμένος star. Οι πρωταγωνιστικοί του ρόλοι σε ταινίες μεγάλων Ευρωπαίων σκηνοθετών όπως τα «Ο Ρόκο και τ’ Αδέλφια του» (1960), «Έκλειψη» (1962) και «Γατόπαρδος» (1963), μαζί με την εμπορική (εκτός από καλλιτεχνική) απήχηση που είχαν γνωρίσει αυτές, του είχαν ανοίξει τον δρόμο για το Χόλιγουντ. Οι αγγλόφωνες ταινίες στις οποίες συμμετείχε, όμως, δεν σημείωναν την ίδια επιτυχία (η «Κίτρινη Ρολλς-Ρόυς» του 1965 ήταν η πρώτη εξ αυτών), με αποτέλεσμα να αναγκαστεί να γυρίσει στην πατρίδα του, συνεχίζοντας σχεδόν από εκεί που είχε σταματήσει. Το 1967 πρωταγωνιστεί στο «Ο Δολοφόνος με το Αγγελικό Πρόσωπο» σημειώνοντας μέγα θρίαμβο, με τούτο εδώ να αποτελεί ουσιαστικά τον διάδοχό του (οι σπονδυλωτές «Ιστορίες Μυστηρίου» που μεσολάβησαν δεν μπορούν να υπολογιστούν σαν «δικιά του» ταινία).
Ο Τσαρλς Μπρόνσον την ίδια εποχή αποτελούσε μία εντελώς διαφορετική περίπτωση. Πλησιάζοντας τα πενήντα χρόνια ζωής κι έπειτα από είκοσι χρόνια καριέρας την οποία είχε περάσει είτε ως πρωταγωνιστής σε Β-movies τού τύπου «Ο Γκάνγκστερ με το Μυστηριώδες Αυτόματο» (1958), είτε σαν δεύτερο (ή και τρίτο ακόμη) όνομα σε τεράστιες εισπρακτικές επιτυχίες όπως «Τα Δώδεκα Καθάρματα» (1967), δύσκολα θα μπορούσε να αλλάξει ουσιαστικά την κινηματογραφική του πορεία. Ο ίδιος δεν έβλεπε με θέρμη την προοπτική μιας «ευρωπαϊκής» καριέρας, η αποδοχή όμως της συμμετοχής στο «Αντίο Φίλε», απέβη απόλυτα καθοριστική για το μέλλον του. Ο Μπρόνσον έγινε αμέσως πρώτο όνομα στη Γηραιά Ήπειρο έπειτα από την κυκλοφορία τούτου (η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία στο γαλλικό box-office της χρονιάς εκείνης), γεγονός που του άνοιξε τον δρόμο της επιστροφής στα πάτρια εδάφη για ρόλους πρωταγωνιστή πια, με τον «Εκτελεστή της Νύχτας» (1974) να τον καθιερώνει ολοκληρωτικά στα πενήντα τρία του πλέον χρόνια.
Πηγη-Flix.gr-Athinorama.gr- Free Cinema.gr
Γοητευτικά παλιομοδίτικο σήμερα, αλλά με την γοητεία του να παραμένει σχεδόν άθικτη, δεν είναι δύσκολο να δεις γιατί το «Αντίο Φίλε» υπήρξε μεγάλη επιτυχία κατά την έξοδό του στις αίθουσες το 1968. Με ένα σενάριο τόσο γεμάτο ανατροπές όσο χρειάζεται για να κρατά το ενδιαφέρον ως το τέλος, με δυο πρωταγωνιστές που από την αρχή ως το τέλος φλερτάρουν με την τυπολογία του ακαταμάχητου αντιήρωα, με δόσεις αγωνίας, δράσης συνδυάζοντας κλασικές γροθιές και high tech τεχνολογία συνδυάζει μια σειρά από στοιχεία σε ένα χορταστικό μείγμα.
Επιστρέφοντας από την Αλγερία, δυο Γάλλοι λεγεωνάριοι θα συναντηθούν στη Μασσαλία και θα πάρουν μέρος στη διάρρηξη του χρηματοκιβωτίου μιας μεγάλης εταιρίας. Όταν όμως το ανοίξουν θα διαπιστώσουν πως έχουν πέσει θύματα καλοστημένης πλεκτάνης.
Το 1968 ο Αλέν Ντελόν ήταν ήδη φτασμένος star. Οι πρωταγωνιστικοί του ρόλοι σε ταινίες μεγάλων Ευρωπαίων σκηνοθετών όπως τα «Ο Ρόκο και τ’ Αδέλφια του» (1960), «Έκλειψη» (1962) και «Γατόπαρδος» (1963), μαζί με την εμπορική (εκτός από καλλιτεχνική) απήχηση που είχαν γνωρίσει αυτές, του είχαν ανοίξει τον δρόμο για το Χόλιγουντ. Οι αγγλόφωνες ταινίες στις οποίες συμμετείχε, όμως, δεν σημείωναν την ίδια επιτυχία (η «Κίτρινη Ρολλς-Ρόυς» του 1965 ήταν η πρώτη εξ αυτών), με αποτέλεσμα να αναγκαστεί να γυρίσει στην πατρίδα του, συνεχίζοντας σχεδόν από εκεί που είχε σταματήσει. Το 1967 πρωταγωνιστεί στο «Ο Δολοφόνος με το Αγγελικό Πρόσωπο» σημειώνοντας μέγα θρίαμβο, με τούτο εδώ να αποτελεί ουσιαστικά τον διάδοχό του (οι σπονδυλωτές «Ιστορίες Μυστηρίου» που μεσολάβησαν δεν μπορούν να υπολογιστούν σαν «δικιά του» ταινία).
Ο Τσαρλς Μπρόνσον την ίδια εποχή αποτελούσε μία εντελώς διαφορετική περίπτωση. Πλησιάζοντας τα πενήντα χρόνια ζωής κι έπειτα από είκοσι χρόνια καριέρας την οποία είχε περάσει είτε ως πρωταγωνιστής σε Β-movies τού τύπου «Ο Γκάνγκστερ με το Μυστηριώδες Αυτόματο» (1958), είτε σαν δεύτερο (ή και τρίτο ακόμη) όνομα σε τεράστιες εισπρακτικές επιτυχίες όπως «Τα Δώδεκα Καθάρματα» (1967), δύσκολα θα μπορούσε να αλλάξει ουσιαστικά την κινηματογραφική του πορεία. Ο ίδιος δεν έβλεπε με θέρμη την προοπτική μιας «ευρωπαϊκής» καριέρας, η αποδοχή όμως της συμμετοχής στο «Αντίο Φίλε», απέβη απόλυτα καθοριστική για το μέλλον του. Ο Μπρόνσον έγινε αμέσως πρώτο όνομα στη Γηραιά Ήπειρο έπειτα από την κυκλοφορία τούτου (η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία στο γαλλικό box-office της χρονιάς εκείνης), γεγονός που του άνοιξε τον δρόμο της επιστροφής στα πάτρια εδάφη για ρόλους πρωταγωνιστή πια, με τον «Εκτελεστή της Νύχτας» (1974) να τον καθιερώνει ολοκληρωτικά στα πενήντα τρία του πλέον χρόνια.
Πηγη-Flix.gr-Athinorama.gr- Free Cinema.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου