Ένας πολύ αγαπημένος τραγουδιστής που “έντυσε” με τα τραγούδια του αξέχαστες ταινίες, ο Γιάννης Πουλόπουλος.Από μικρός είχε κλίση στο τραγούδι. Παρακινημένος από τους φίλους του που τον άκουγαν να τραγουδάει, αλλά και έχοντας ο ίδιος είχε μεγάλη πίστη στην φωνή του. Και φυσικά κατάφερε να αγγίξει την κορυφή με τα τραγουδια του!
Έτσι λοιπόν, πήγαινε στην εταιρεία COLUMBIA που γίνονταν εκείνη την περίοδο ακροάσεις και ζητούσε να τον ακούσουν αλλά κανείς δεν του έκλεινε ραντεβού.
Ο Γιάννης Πουλόπουλος όμως, παρά τις απορρίψεις που δεχόταν, επέμενε και γι’ αυτό συνέχιζε να ζητά ακρόαση σχεδόν καθημερινά.
Έτσι, κάποια μέρα, κανείς δεν ξέρει τους λόγους, αποφάσισαν να του δώσουν μια ακρόαση. Την επιτροπή ακροάσεων τότε στην εταιρεία αποτελούσαν μερικοί από τους σημαντικότερους έλληνες συνθέτες της εποχής όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Απόστολος Καλδάρας, ο Βασίλης Τσιτσάνης, ο Γιάννης Παπαϊωάννου κ.ά.
Ο Γιάννης Πουλόπουλος, 19 ετών τότε, διάλεξε δύο αρκετά τα τραγούδια: «Μάνα μου και Παναγιά» και το «Παράπονο» και μόλις τελείωσε, τον πλησίασε ο Μίκης Θεοδωράκης λέγοντας: «Αυτόν εγώ θα τον κάνω τραγουδιστή». Και τον πήρε «υπό την προστασία του».
ο δίσκος «Ο δρόμος» του Μίμη Πλέσσα και του Λευτέρη Παπαδόπουλου, με βασικό ερμηνευτή τον Γιάννη Πουλόπουλο, που κυκλοφόρησε το 1969, έχει κάνει τις περισσότερες πωλήσεις από όλους τους ελληνικούς δίσκους μακράς διαρκείας, ξεπερνώντας το 1 εκατομμύριο ήδη από την εποχή του βινυλίου.
Ο Γιάννης Πουλόπουλος υπήρξε ο πιο κινηματογραφικός τραγουδιστής, ίσως γιατί οφείλει τη διαχρονική αναγνωρισιμότητα του στον ελληνικό κινηματογράφο.Παρότι οι συμμετοχές του σε ταινίες δε ξεπερνούν τις είκοσι εν τούτοις αγαπήθηκε ένθερμα κι έγινε ο τραγουδιστής είδωλο την πενταετία 1965 – 1970.
Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του Γιάννη Πουλόπουλου είναι το έντονο προσωπικό ύφος που περνάει μέσα απ' όλα τα τραγούδια του. Η καθαρή φωνή του σε συνδυασμό με την ποιότητα των τραγουδιών του, τον βοήθησαν να καθιερωθεί πολύ γρήγορα.
Το 1963 ανέβηκε στο θέατρο «Κοτοπούλη-Rex» η θεατρική παράσταση «Η γειτονιά των αγγέλων» σε σενάριο και σκηνοθεσία του Ιάκωβου Καμπανέλλη και μουσική του Μίκη Θεοδωράκη. Η παράσταση έκανε μεγάλη επιτυχία, αλλά ακόμα μεγαλύτερη έκανε ο δίσκος που κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά.
Τα τραγούδια της παράστασης (και φυσικά του δίσκου), όλα σε στίχους του Καμπανέλη, ήταν ένα κι ένα: «και δόξα τω θεώ», «από το παράθυρό σου», «το ψωμί είναι στο τραπέζι», «στρώσε το στρώμα σου για δυο». Στον δίσκο, αυτά τα τραγούδια τα ερμήνευσε ο Γιάννης Πουλόπουλος στην πρώτη δισκογραφική του δουλειά, ενώ στην παράσταση τα ερμήνευαν ο Κούρκουλος και ο Βαγγέλης Σειληνός, που έκανε και την χορογραφία.
Είναι όμως η εποχή του "ΝΕΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ". Ο Γιάννης Πουλόπουλος το ακολουθεί. Γράφει και συνθέτει δικά του τραγούδια, όπως το "Θα 'θελα να 'χα" που γνωρίζει μεγάλη επιτυχία. Το 1966 έρχεται σε επαφή με τον Μίμη Πλέσσα. Μια συνεργασία που άφησε εποχή στο χώρο του Ελληνικού τραγουδιού. Αφορμή η ταινία μιούζικαλ "Οι Θαλασσιές οι Χάντρες" (1966). Ακολούθησαν βέβαια οι «Μια Κυρία Στα Μπουζούκια» (1967), «Γοργόνες και μάγκες» (1968), « Η Παριζιάνα» (1969), και άλλες, όπως «Κάτι κουρασμένα παλικάρια» (1969), «Ο ψεύτης» , «Η ωραία του κουρέα»...
Ο Γιάννης Πουλόπουλος θα μπορούσε από σήμερα να γίνει η επεξήγηση, ο ορισμός αυτών των δύο λέξεων στο πάντρεμα τους. Η όλη του πορεία αποπνέει μια αίσθηση ότι και φωνάρα υπήρξε και ειλικρινής ήταν/είναι. Ο Πουλόπουλος της φέρθηκε με σπουδαιότητα για όλη την διάρκεια που τραγουδούσε. Και κάποια στιγμή αποφάσισε ότι ήταν ο καιρός να την ηρεμήσει και να ηρεμήσει κι αυτός.
Έτσι λοιπόν, πήγαινε στην εταιρεία COLUMBIA που γίνονταν εκείνη την περίοδο ακροάσεις και ζητούσε να τον ακούσουν αλλά κανείς δεν του έκλεινε ραντεβού.
Ο Γιάννης Πουλόπουλος όμως, παρά τις απορρίψεις που δεχόταν, επέμενε και γι’ αυτό συνέχιζε να ζητά ακρόαση σχεδόν καθημερινά.
Έτσι, κάποια μέρα, κανείς δεν ξέρει τους λόγους, αποφάσισαν να του δώσουν μια ακρόαση. Την επιτροπή ακροάσεων τότε στην εταιρεία αποτελούσαν μερικοί από τους σημαντικότερους έλληνες συνθέτες της εποχής όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Απόστολος Καλδάρας, ο Βασίλης Τσιτσάνης, ο Γιάννης Παπαϊωάννου κ.ά.
Ο Γιάννης Πουλόπουλος, 19 ετών τότε, διάλεξε δύο αρκετά τα τραγούδια: «Μάνα μου και Παναγιά» και το «Παράπονο» και μόλις τελείωσε, τον πλησίασε ο Μίκης Θεοδωράκης λέγοντας: «Αυτόν εγώ θα τον κάνω τραγουδιστή». Και τον πήρε «υπό την προστασία του».
ο δίσκος «Ο δρόμος» του Μίμη Πλέσσα και του Λευτέρη Παπαδόπουλου, με βασικό ερμηνευτή τον Γιάννη Πουλόπουλο, που κυκλοφόρησε το 1969, έχει κάνει τις περισσότερες πωλήσεις από όλους τους ελληνικούς δίσκους μακράς διαρκείας, ξεπερνώντας το 1 εκατομμύριο ήδη από την εποχή του βινυλίου.
Ο Γιάννης Πουλόπουλος υπήρξε ο πιο κινηματογραφικός τραγουδιστής, ίσως γιατί οφείλει τη διαχρονική αναγνωρισιμότητα του στον ελληνικό κινηματογράφο.Παρότι οι συμμετοχές του σε ταινίες δε ξεπερνούν τις είκοσι εν τούτοις αγαπήθηκε ένθερμα κι έγινε ο τραγουδιστής είδωλο την πενταετία 1965 – 1970.
Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του Γιάννη Πουλόπουλου είναι το έντονο προσωπικό ύφος που περνάει μέσα απ' όλα τα τραγούδια του. Η καθαρή φωνή του σε συνδυασμό με την ποιότητα των τραγουδιών του, τον βοήθησαν να καθιερωθεί πολύ γρήγορα.
Το 1963 ανέβηκε στο θέατρο «Κοτοπούλη-Rex» η θεατρική παράσταση «Η γειτονιά των αγγέλων» σε σενάριο και σκηνοθεσία του Ιάκωβου Καμπανέλλη και μουσική του Μίκη Θεοδωράκη. Η παράσταση έκανε μεγάλη επιτυχία, αλλά ακόμα μεγαλύτερη έκανε ο δίσκος που κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά.
Τα τραγούδια της παράστασης (και φυσικά του δίσκου), όλα σε στίχους του Καμπανέλη, ήταν ένα κι ένα: «και δόξα τω θεώ», «από το παράθυρό σου», «το ψωμί είναι στο τραπέζι», «στρώσε το στρώμα σου για δυο». Στον δίσκο, αυτά τα τραγούδια τα ερμήνευσε ο Γιάννης Πουλόπουλος στην πρώτη δισκογραφική του δουλειά, ενώ στην παράσταση τα ερμήνευαν ο Κούρκουλος και ο Βαγγέλης Σειληνός, που έκανε και την χορογραφία.
Είναι όμως η εποχή του "ΝΕΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ". Ο Γιάννης Πουλόπουλος το ακολουθεί. Γράφει και συνθέτει δικά του τραγούδια, όπως το "Θα 'θελα να 'χα" που γνωρίζει μεγάλη επιτυχία. Το 1966 έρχεται σε επαφή με τον Μίμη Πλέσσα. Μια συνεργασία που άφησε εποχή στο χώρο του Ελληνικού τραγουδιού. Αφορμή η ταινία μιούζικαλ "Οι Θαλασσιές οι Χάντρες" (1966). Ακολούθησαν βέβαια οι «Μια Κυρία Στα Μπουζούκια» (1967), «Γοργόνες και μάγκες» (1968), « Η Παριζιάνα» (1969), και άλλες, όπως «Κάτι κουρασμένα παλικάρια» (1969), «Ο ψεύτης» , «Η ωραία του κουρέα»...
Ο Γιάννης Πουλόπουλος θα μπορούσε από σήμερα να γίνει η επεξήγηση, ο ορισμός αυτών των δύο λέξεων στο πάντρεμα τους. Η όλη του πορεία αποπνέει μια αίσθηση ότι και φωνάρα υπήρξε και ειλικρινής ήταν/είναι. Ο Πουλόπουλος της φέρθηκε με σπουδαιότητα για όλη την διάρκεια που τραγουδούσε. Και κάποια στιγμή αποφάσισε ότι ήταν ο καιρός να την ηρεμήσει και να ηρεμήσει κι αυτός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου