Hail to England.Η τρίτη και σημαντικότερη κυκλοφορία των Manowar ως τότε, το άλμπουμ της καθιέρωσης.Κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του 1984 και ηχογραφήθηκε σε διάστημα δώδεκα ημερών, το Νοέμβριο του 1983.Την ίδια χρονιά είχαν κυκλοφορήσει το “Into glory ride” και βρήκαν την έμπνευση να κυκλοφορήσουν έναν ακόμη κλασικό δίσκο κάνοντας κάτι που φαντάζει εξωγήινο στις μέρες μας. Με τραγούδια που είναι καταδικασμένα να μείνουν κλασικά, έχει το αγαπημένο μου τραγούδι από το σχήμα, το “Blood of my enemies” και μία σειρά άλλων τραγουδιών που δεν επιδέχονται αμφισβήτησης. Ο τίτλος του άλμπουμ είναι ένα αφιέρωμα στη χώρα που συναντήθηκαν τα μέλη του συγκροτήματος και σχημάτισαν το συγκρότημα και κυρίως το βρετανικό NWOBHM που είχε αναδειχθεί στις αρχές της δεκαετίας του 1980 . Το άλμπουμ έχει στην πραγματικότητα τη σημαία του Ηνωμένου Βασιλείου στο μπροστινό εξώφυλλο και όχι τη σημαία της Αγγλίας .Ένας δίσκος ΟΡΙΣΜΟ της λέξης ΕΠΟΥΣ. Ένας δίσκος που είναι μάλλον ο μοναδικός στην καριέρα τους που δεν περιέχει ούτε ένα “εμπορικό” κομμάτι.Τι ακριβώς να σχολιάσω; Το εισαγωγικό "Blood of my enemies", που πιστοποιεί ότι ο Eric Adams ήταν το πιο ξεχωριστό λαρύγγι του σκληρού ήχου; Το βαρύ σαν ιστορία "Each dawn I die", τον απόλυτο επικό ύμνο; Το απλούστατο, αλλά κατά έναν μαγικό τρόπο ασυναγώνιστο, "Kill with power", που σαρώνει ό,τι βρίσκει μπροστά του; Το "Hail to England" με το κολλητικό σαν ιό refrain του; Επίσης, το τραγούδι "Army of the Immortals" ήταν αφιερωμένο στους οπαδούς τους ανά τον κόσμο; Ή μήπως το πιο κλασικό κι απ’ τον Αισχύλο "Bridge of death", που για πολλούς αποτελεί την καλύτερη στιγμή των Γιάνκηδων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου