«Τζον Γουίλιαμς: o συνθέτης των Όσκαρ».
Ίσως ο σημαντικότερος εν ζωή συνθέτης του κινηματογράφου.Με 37 υποψηφιότητες και 5 κατακτήσεις βραβείων Όσκαρ, ο 83χρονος Τζον Γουίλιαμς θεωρείται από τους κορυφαίους συνθέτες των τελευταίων 45 χρόνων. Εχει συνδέσει το όνομά του με τις ταινίες του Στίβεν Σπίλμπεργκ («Εξωγήινος», «Οι κυνηγοί της χαμένης κιβωτού», «Τα σαγόνια του καρχαρία», «Η λίστα του Σίντλερ»), με τον «Πόλεμο των άστρων» του Τζορτζ Λούκας και πολλές άλλες.Η πρώτη επαφή του Τζον Γουίλιαμς με την κινηματογραφική μουσική πραγματοποιήθηκε στα μέσα της δεκαετίας του ’50, όταν άρχισε η σχέση του με την εταιρεία Twentieth Century Fox ως βοηθού στους ήδη καταξιωμένους Μπέρναρντ Χέρμαν, Αλφρεντ Νιούμαν και Φραντζ Γουάξμαν. Γεννημένος στο Κουίνς το 1932 της Νέας Υόρκης, ο Τζον ήταν το μικρότερο παιδί των Εσθερ και Τζόνι Γουίλιαμς. Ο πατέρας του ήταν τζαζ ντράμερ και αυτός που τον μύησε από μικρό στον κόσμο της μουσικής. Ο Τζον Γουίλιαμς στα επτά χρόνια του ήξερε ήδη να παίζει πιάνο, τρομπόνι, τρομπέτα και κλαρινέτο. Οι σπουδές του τα επόμενα χρόνια στα κολέγια UCLA και Juliard έδωσαν απλά τα απαραίτητα εφόδια σε έναν γεννημένο κινηματογραφικό συνθέτη όπως ήταν αυτός. Η δεύτερη δουλειά του στο Χόλιγουντ ήταν πιανίστας στην ορχήστρα της Columbia Pictures, μέλος της οποίας ήταν και ο πατέρας του. Εκτοτε από την πρώτη δουλειά του για την ταινία του Λου Πλέις «Daddy-0» ως σήμερα έχει εργαστεί σε περισσότερες από 100 ταινίες με σκηνοθέτες όπως ο Αλφρεντ Χίτσκοκ, ο Μπάρι Λέβινσον, ο Σίντνεϊ Πόλακ, ο Κλιντ Ιστγουντ, ο Ρόμπερτ Αλτμαν, ο Αλαν Πάκουλα, ο Ζαν-Ζακ Ανό, ο Μπράιαν ντε Πάλμα και φυσικά η τριάδα Σπίλμπεργκ – Στόουν – Λούκας.Ο Στήβεν Σπήλμπεργκ πάντα θυμάται τη μουσική του στους Αλήτες του Μαρκ Ραϊντελ, μια κλασική ταινία για την pop culture των 60s με τον Στηβ Μακ Κουιν. Ήταν άλλωστε η μουσική της ταινίας που του κέντρισε το ενδιαφέρον. «Νόμιζα ότι είχα να κάνω με κάποιον 80άρη κύριο, αξιοσέβαστο, που είχε στην πλάτη του δεκαετίες δουλειάς. Όταν είδα πόσο νέος ήταν έμεινα στήλη άλατος», θυμάται σε μια συνέντευξη του ενθυμούμενος για το πως πήρε το θάρρος να τον αναζητήσει για να του ζητήσει να συνεργαστούν για την πρώτη του ταινία, το Σουγκαρλαντ Εξπρες (1974), ταινία στην οποία ο Γουίλιαμς χρησιμοποιεί τις αρετές της τζαζ φυσαρμόνικας του βασιλιά του είδους, Τουτς Τίλεμανς. Ωστόσο το μεγάλο μπαμ θα συμβεί λίγα χρόνια μετά όταν με αφορμή τα Σαγόνια του Καρχαρία. Εκεί ο Γουίλιαμς θα συνθέσει ένα εξαίσιο μινιμάλ μουσικό θέμα πάνω σε δύο νότες, με το οποίο συνδέθηκε ο δολοφονικός καρχαρίας της ταινίας. Αποτελεί ίσως inside joke εδώ η έκπληξη του Σπήλμπεργκ όταν πρωτάκουσε στη διάρκεια των γυρισμάτων αυτό το θέμα θεωρώντας πως ο συνθέτης θα είχε ετοιμάσει ειδικά για τις τρομακτικές σκηνές του καρχαρία κάτι πιο συμφωνικό και κλασικό σε ήχο, που να τονίζει την υπαρξιακή διάσταση των σκηνών. Ωστόσο ο Γουίλιαμς δεν αστειευόταν όταν του παρουσίασε αυτό που χαρακτηρίζει το σύνολο της μουσικής διαδρομής του. Την ίδια εποχή θα συνθέσει και τη μουσική του Σούπερμαν, για την οποία ο πρωταγωνιστής της ταινίας Κρίστοφερ Ριβς έλεγε χαριτολογώντας ότι χωρίς αυτή τη μουσική οι πτήσεις του Σούπερμαν θα ήταν χαμηλές. Και εκεί που μπλέκει με τις ιστορίες του Καλ-Έλ και του Κλαρκ Κέντ να σου ξαφνικά το Star Wars, ο Χαν Σόλο, ο Λουκ Σκαϊγουοκερ, η πριγκίπισσα Λεία, οι Τζενταϊ και μια Αυτοκρατορία που αντεπιτίθεται. Αναμφισβήτητα η περίοδος 1975-1985 είναι η χρυσή εποχή Γουίλιαμς στον αμερικάνικο κινηματογράφο. Είναι η εποχή μάλιστα που οι μελωδίες του βρίσκονται και αρκετά ψηλά σε δημοφιλία πουλώντας σαν ζεστό ψωμί και δίνοντας το παρόν στα charts με τις επιτυχίες της εποχής. Μια εξέλιξη που οδήγησε την κινηματογραφική μουσική σε νέα μονοπάτια αγκαλιάζοντας την ιδιαίτερη παράδοση της συμφωνικής ορχήστρας, στοιχείο που διαθέτει εκ γενετής, χωρίς να απαρνείται την μεγάλη επιτυχία και τη δημοφιλία που επέφερε η χρυσή εποχή των σάουντρακ (1965-1975) μπλέκοντας στην ηχητική μπάντα των ταινιών τους ρυθμούς της αυθεντικής ροκ, τζαζ και ροκ εν ρολ μουσικής της εποχής. Αν το "Star Wars" και ο "Άρχοντας" είναι κινηματογραφικοί θεματοφύλακες κάθε εφήβου, το "Harry Potter" αποτελεί σίγουρα το απόλυτο franchise της παιδικής ηλικίας για την γενιά των γεννηθέντων στα early '90s και κάθε μετέπειτα γενιά. Παρόλο που ο Williams συμμετείχε μόνο στο soundtrack της πρώτης και τρίτης ταινίας, κοινή συνισταμένη όλης της οκταλογίας αποτελεί το πανέμορφο Hedwig's theme, ένα από τα σημαντικότερα του είδους του γιατί είναι πιθανότατα και το πρώτο που αποτυπώνεται στην ακουστική μας μνήμη. Δεν ξέρουμε αν ο Williams κράταγε μπαγκέτα ή ραβδί μπροστά από την συμφωνική ορχήστρα του Λονδίνου, αλλά σίγουρα κατάφερε να δέσει διαφορετικής αισθητικής συνθέσεις ("Voldemort", "Hogwarts" και "Quidditch" theme) με τρόπο τόσο μαγικό όσο οι ίδιες οι ταινίες.Jurassic Park
Μηχανή που δουλεύει δεν τη φτιάχνεις, και αυτή πρόκειται για την δωδέκατη συνεργασία Williams - Spielberg. Ντύνοντας την καλύτερη ιστορία δεινοσαύρων που έχει παιχτεί στο σινεμά με τους απαραίτητους ήχους για την απεικόνιση του δέους που θα ένιωθε κανείς μπροστά στο θέαμα του ιδιαίτερου αυτού πάρκου. Οι συνθέσεις του Williams -και ιδίως το κυρίως θέμα, που παίζεται με διαφορετικό τρόπο καθ’όλη τη διάρκεια της ταινίας- σε συνδυασμό με το βρεγμένο παιδικό μου βρακάκι εξαιτίας κάποιων ανιματρόνικ σαυροειδών, πρόκειται για μία από τις εντονότερες αναμνήσεις της παιδικής μου ηλικίας. Στο λινκ (του τίτλου βρε), ακούμε τις δύο καλύτερες στιγμές του OST, με το θέμα στο 4:30 να πρόκειται για την προσωπική αγαπημένη μου στιγμή στην καριέρα του μεγάλου συνθέτη. Schindler's List
Έβδομη και τελευταία στη λίστα η συμμετοχή του John Williams στην ταινία που κέρδισε επτά όσκαρ, συμπεριλαμβανομένου και Original Score. Ίσως η αρτιότερη ταινία που γυρίστηκε ποτέ για το ολοκαύτωμα, δεν θα μπορούσε να είναι τόσο ρεαλιστική χωρίς το χαρακτηριστικό βιολί του Εβραίου και πολωνικής καταγωγής Itzhak Perlman και την μαεστρία του ίδιου του Williams. Όλη η ενορχήστρωση είναι απόλυτα εναρμονισμένη με την θλίψη, την απελπισία, την απώλεια και τον αγωνιώδη τρόμο των στρατόπεδων συγκέντρωσης και σε έντονη αντίθεση με πολλές ταινίες του είδους, η μουσική καταφέρνει να μεταφέρει τον θεατή από την απλή συμπάθεια στην ταύτιση με τα θύματα του ολοκαυτώματος. Ένα από τα καλύτερα (αν όχι το καλύτερο) δραματικό soundtrack.
Εχει διατελέσει μαέστρος της Boston Pops Orchestra από το 1985 ως το 1993 ενώ παράλληλα συνεργάστηκε ως διευθυντής ορχήστρας με τις συμφωνικές ορχήστρες του Λονδίνου, του Σικάγου και του Ντένβερ μεταξύ άλλων. Εχει γράψει μουσική για δεκάδες τηλεταινίες, όπως επίσης έχει συνθέσει μουσική για ένα κοντσέρτο για βιολοντσέλο, η πρώτη παρουσίαση του οποίου έγινε με τον Γιο Γιο Μα το 1994 και με τη Συμφωνική Ορχήστρα της Βοστώνης, αλλά και κοντσέρτα για φλάουτο και βιολί, κλαρινέτο και τούμπα. Να σημειωθεί ότι έχει γράψει τη μουσική για τις τελετές των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 1984, του 1988 και του 1996.
Ίσως ο σημαντικότερος εν ζωή συνθέτης του κινηματογράφου.Με 37 υποψηφιότητες και 5 κατακτήσεις βραβείων Όσκαρ, ο 83χρονος Τζον Γουίλιαμς θεωρείται από τους κορυφαίους συνθέτες των τελευταίων 45 χρόνων. Εχει συνδέσει το όνομά του με τις ταινίες του Στίβεν Σπίλμπεργκ («Εξωγήινος», «Οι κυνηγοί της χαμένης κιβωτού», «Τα σαγόνια του καρχαρία», «Η λίστα του Σίντλερ»), με τον «Πόλεμο των άστρων» του Τζορτζ Λούκας και πολλές άλλες.Η πρώτη επαφή του Τζον Γουίλιαμς με την κινηματογραφική μουσική πραγματοποιήθηκε στα μέσα της δεκαετίας του ’50, όταν άρχισε η σχέση του με την εταιρεία Twentieth Century Fox ως βοηθού στους ήδη καταξιωμένους Μπέρναρντ Χέρμαν, Αλφρεντ Νιούμαν και Φραντζ Γουάξμαν. Γεννημένος στο Κουίνς το 1932 της Νέας Υόρκης, ο Τζον ήταν το μικρότερο παιδί των Εσθερ και Τζόνι Γουίλιαμς. Ο πατέρας του ήταν τζαζ ντράμερ και αυτός που τον μύησε από μικρό στον κόσμο της μουσικής. Ο Τζον Γουίλιαμς στα επτά χρόνια του ήξερε ήδη να παίζει πιάνο, τρομπόνι, τρομπέτα και κλαρινέτο. Οι σπουδές του τα επόμενα χρόνια στα κολέγια UCLA και Juliard έδωσαν απλά τα απαραίτητα εφόδια σε έναν γεννημένο κινηματογραφικό συνθέτη όπως ήταν αυτός. Η δεύτερη δουλειά του στο Χόλιγουντ ήταν πιανίστας στην ορχήστρα της Columbia Pictures, μέλος της οποίας ήταν και ο πατέρας του. Εκτοτε από την πρώτη δουλειά του για την ταινία του Λου Πλέις «Daddy-0» ως σήμερα έχει εργαστεί σε περισσότερες από 100 ταινίες με σκηνοθέτες όπως ο Αλφρεντ Χίτσκοκ, ο Μπάρι Λέβινσον, ο Σίντνεϊ Πόλακ, ο Κλιντ Ιστγουντ, ο Ρόμπερτ Αλτμαν, ο Αλαν Πάκουλα, ο Ζαν-Ζακ Ανό, ο Μπράιαν ντε Πάλμα και φυσικά η τριάδα Σπίλμπεργκ – Στόουν – Λούκας.Ο Στήβεν Σπήλμπεργκ πάντα θυμάται τη μουσική του στους Αλήτες του Μαρκ Ραϊντελ, μια κλασική ταινία για την pop culture των 60s με τον Στηβ Μακ Κουιν. Ήταν άλλωστε η μουσική της ταινίας που του κέντρισε το ενδιαφέρον. «Νόμιζα ότι είχα να κάνω με κάποιον 80άρη κύριο, αξιοσέβαστο, που είχε στην πλάτη του δεκαετίες δουλειάς. Όταν είδα πόσο νέος ήταν έμεινα στήλη άλατος», θυμάται σε μια συνέντευξη του ενθυμούμενος για το πως πήρε το θάρρος να τον αναζητήσει για να του ζητήσει να συνεργαστούν για την πρώτη του ταινία, το Σουγκαρλαντ Εξπρες (1974), ταινία στην οποία ο Γουίλιαμς χρησιμοποιεί τις αρετές της τζαζ φυσαρμόνικας του βασιλιά του είδους, Τουτς Τίλεμανς. Ωστόσο το μεγάλο μπαμ θα συμβεί λίγα χρόνια μετά όταν με αφορμή τα Σαγόνια του Καρχαρία. Εκεί ο Γουίλιαμς θα συνθέσει ένα εξαίσιο μινιμάλ μουσικό θέμα πάνω σε δύο νότες, με το οποίο συνδέθηκε ο δολοφονικός καρχαρίας της ταινίας. Αποτελεί ίσως inside joke εδώ η έκπληξη του Σπήλμπεργκ όταν πρωτάκουσε στη διάρκεια των γυρισμάτων αυτό το θέμα θεωρώντας πως ο συνθέτης θα είχε ετοιμάσει ειδικά για τις τρομακτικές σκηνές του καρχαρία κάτι πιο συμφωνικό και κλασικό σε ήχο, που να τονίζει την υπαρξιακή διάσταση των σκηνών. Ωστόσο ο Γουίλιαμς δεν αστειευόταν όταν του παρουσίασε αυτό που χαρακτηρίζει το σύνολο της μουσικής διαδρομής του. Την ίδια εποχή θα συνθέσει και τη μουσική του Σούπερμαν, για την οποία ο πρωταγωνιστής της ταινίας Κρίστοφερ Ριβς έλεγε χαριτολογώντας ότι χωρίς αυτή τη μουσική οι πτήσεις του Σούπερμαν θα ήταν χαμηλές. Και εκεί που μπλέκει με τις ιστορίες του Καλ-Έλ και του Κλαρκ Κέντ να σου ξαφνικά το Star Wars, ο Χαν Σόλο, ο Λουκ Σκαϊγουοκερ, η πριγκίπισσα Λεία, οι Τζενταϊ και μια Αυτοκρατορία που αντεπιτίθεται. Αναμφισβήτητα η περίοδος 1975-1985 είναι η χρυσή εποχή Γουίλιαμς στον αμερικάνικο κινηματογράφο. Είναι η εποχή μάλιστα που οι μελωδίες του βρίσκονται και αρκετά ψηλά σε δημοφιλία πουλώντας σαν ζεστό ψωμί και δίνοντας το παρόν στα charts με τις επιτυχίες της εποχής. Μια εξέλιξη που οδήγησε την κινηματογραφική μουσική σε νέα μονοπάτια αγκαλιάζοντας την ιδιαίτερη παράδοση της συμφωνικής ορχήστρας, στοιχείο που διαθέτει εκ γενετής, χωρίς να απαρνείται την μεγάλη επιτυχία και τη δημοφιλία που επέφερε η χρυσή εποχή των σάουντρακ (1965-1975) μπλέκοντας στην ηχητική μπάντα των ταινιών τους ρυθμούς της αυθεντικής ροκ, τζαζ και ροκ εν ρολ μουσικής της εποχής. Αν το "Star Wars" και ο "Άρχοντας" είναι κινηματογραφικοί θεματοφύλακες κάθε εφήβου, το "Harry Potter" αποτελεί σίγουρα το απόλυτο franchise της παιδικής ηλικίας για την γενιά των γεννηθέντων στα early '90s και κάθε μετέπειτα γενιά. Παρόλο που ο Williams συμμετείχε μόνο στο soundtrack της πρώτης και τρίτης ταινίας, κοινή συνισταμένη όλης της οκταλογίας αποτελεί το πανέμορφο Hedwig's theme, ένα από τα σημαντικότερα του είδους του γιατί είναι πιθανότατα και το πρώτο που αποτυπώνεται στην ακουστική μας μνήμη. Δεν ξέρουμε αν ο Williams κράταγε μπαγκέτα ή ραβδί μπροστά από την συμφωνική ορχήστρα του Λονδίνου, αλλά σίγουρα κατάφερε να δέσει διαφορετικής αισθητικής συνθέσεις ("Voldemort", "Hogwarts" και "Quidditch" theme) με τρόπο τόσο μαγικό όσο οι ίδιες οι ταινίες.Jurassic Park
Μηχανή που δουλεύει δεν τη φτιάχνεις, και αυτή πρόκειται για την δωδέκατη συνεργασία Williams - Spielberg. Ντύνοντας την καλύτερη ιστορία δεινοσαύρων που έχει παιχτεί στο σινεμά με τους απαραίτητους ήχους για την απεικόνιση του δέους που θα ένιωθε κανείς μπροστά στο θέαμα του ιδιαίτερου αυτού πάρκου. Οι συνθέσεις του Williams -και ιδίως το κυρίως θέμα, που παίζεται με διαφορετικό τρόπο καθ’όλη τη διάρκεια της ταινίας- σε συνδυασμό με το βρεγμένο παιδικό μου βρακάκι εξαιτίας κάποιων ανιματρόνικ σαυροειδών, πρόκειται για μία από τις εντονότερες αναμνήσεις της παιδικής μου ηλικίας. Στο λινκ (του τίτλου βρε), ακούμε τις δύο καλύτερες στιγμές του OST, με το θέμα στο 4:30 να πρόκειται για την προσωπική αγαπημένη μου στιγμή στην καριέρα του μεγάλου συνθέτη. Schindler's List
Έβδομη και τελευταία στη λίστα η συμμετοχή του John Williams στην ταινία που κέρδισε επτά όσκαρ, συμπεριλαμβανομένου και Original Score. Ίσως η αρτιότερη ταινία που γυρίστηκε ποτέ για το ολοκαύτωμα, δεν θα μπορούσε να είναι τόσο ρεαλιστική χωρίς το χαρακτηριστικό βιολί του Εβραίου και πολωνικής καταγωγής Itzhak Perlman και την μαεστρία του ίδιου του Williams. Όλη η ενορχήστρωση είναι απόλυτα εναρμονισμένη με την θλίψη, την απελπισία, την απώλεια και τον αγωνιώδη τρόμο των στρατόπεδων συγκέντρωσης και σε έντονη αντίθεση με πολλές ταινίες του είδους, η μουσική καταφέρνει να μεταφέρει τον θεατή από την απλή συμπάθεια στην ταύτιση με τα θύματα του ολοκαυτώματος. Ένα από τα καλύτερα (αν όχι το καλύτερο) δραματικό soundtrack.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου