Κώστας Γιαννίδης: Ο Σμυρνιός συνθέτης που «μάγευε» τις νότες.Ο Κώστας Γιαννίδης γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1903 . Το πραγματικό του όνομα ήταν Γιάννης Κωνσταντινίδης.Οι περισσότεροι τον ήξεραν με το ψευδώνυμό του, Κώστας Γιαννίδης και αν δεν ήξεραν ούτε αυτό, είχαν σίγουρα σιγοψιθυρίσει κάποιο τραγούδι του.Έχοντας γεννηθεί σε μια πόλη με 40 θέατρα, γνώρισε την μουσική σε πολύ μικρή ηλικία. Ο Τύπος της Σμύρνης υποστήριζε πολυ το ανέβασμα παραστάσεων και πλήθος μελοδραματικών θιάσων παρουσίαζε το είδος που κυριαρχεί στην πόλη, το μουσικό θέατρο και τις παραστάσεις όπερας και οπερέτας.
Έχοντας ανατραφεί σε ένα τέτοιο καλλιτεχνικό περιβάλλον, έρχεται σε επαφή πολύ περισσότερο με την όπερα παρά με συναυλίες συμφωνικής μουσικής, μουσικής δωματίου ή ατομικών ρεσιτάλ. Τα πρώτα του μαθήματα πιάνου και θεωρητικών τα πήρε το 1911, έχοντας ως δάσκαλο τον Δημοσθένη Μιλανάκη, ο οποίος τον εισήγαγε στην Δυτική μουσική και κυρίως στους Γάλλους συνθέτες. Η επίδραση αυτή, καθώς και το γεγονός ότι μελέτησε οικειοθελώς την λόγια Ευρωπαϊκή μουσική και γνώρισε από νωρίς το δημοτικό τραγούδι, αποδείχτηκαν επιρροές ιδιαίτερα ισχυρές για την μετέπειτα καλλιτεχνική πορεία του.Ο Κώστας Γιαννίδης παρουσίασε πολλά έργα, οπερέτες, περίπου 50, μουσικές κωμωδίες και πολλές επιθεωρήσεις. Παραμονές της Μικρασιατικής καταστροφής του 1922, με τη σύμφωνη γνώμη των οικονομικά κατεστραμμένων γονιών του, κατέφυγε στη Γερμανία, όπου για αρκετά χρόνια σπούδασε μουσική, αρχικά στη Δρέσδη και μετά στο Βερολίνο, στην Ανώτατη Μουσική Ακαδημία και στο Ωδείο Στερν. Το πρώτο διάστημα της παραμονής του σε γερμανικό έδαφος αναγκάζεται, για βιοποριστικούς λόγους, να παίζει πιάνο σε ζαχαροπλαστεία, καμπαρέ, θέατρα και κινηματογράφους, αναλαμβάνοντας τη μουσική συνοδεία διαφόρων ταινιών. Κάποια στιγμή αποφάσισε να ασχοληθεί και με τη ζωγραφική και τη σκιτσογραφία, επηρεασμένος από τις καρικατούρες του Τζορτζ Γκρος. Συνδέεται φιλικά με τον κύκλο των Ελλήνων σπουδαστών της Γερμανίας και κυρίως με τον νεαρό Νίκο Σκαλκώτα, που βρισκόταν επίσης στα πρώτα του καλλιτεχνικά βήματα. Ερχόμενος σε επαφή με μια υψηλού επιπέδου μουσική ζωή, είχε πλέον τη δυνατότητα να συναναστραφεί και να γνωρίσει από κοντά μεγάλες μουσικές προσωπικότητες, όπως ο Στραβίνσκι, ο Προκόφιεφ, ο Μπάρτοκ, ενώ συγχρόνως σπούδασε θεωρητικά, σύνθεση και διεύθυνση ορχήστρας με σημαντικούς δασκάλους, μεταξύ των οποίων ο Καρλ Έρενμπεργκ και ο Κουρτ Βάιλ. Η πρώτη του εμφάνιση ως συνθέτη, στο Θέατρο του Στράλσουντ της Βόρειας Γερμανίας, πραγματοποιήθηκε με την οπερέτα Το μικρόβιο της αγάπης το 1927, ενώ το φθινόπωρο του 1931 ήρθε στην Ελλάδα με σκοπό να συνοδέψει ελληνολάτρες φίλους του σε διακοπές τους στην Αστυπάλαια. Ο Γιάννης Κωνσταντινίδης ερωτεύεται την Ελλάδα σε αυτό το ταξίδι, το τοπίο ασκεί επάνω του ακαταμάχητη γοητεία και αποφασίζει να εγκατασταθεί μόνιμα στην Αθήνα.Το 1960 τιμήθηκε με το Α΄ Βραβείο του Φεστιβάλ Μεσογειακού Τραγουδιού της Βαρκελώνης με το εξαίρετο τραγούδι του «Ξύπνα αγάπη μου», που ερμήνευσε η Νάνα Μούσχουρη. Στον ελληνικό κινηματογράφο υπογράφει τη μουσική επένδυση σε επτά ταινίες, μεταξύ των οποίων Η προσφυγοπούλα, Οι Γερμανοί ξανάρχονται και Ο μεθύστακας. Για τα ελαφρά τραγούδια που έγιναν μεγάλες επιτυχίες στην εποχή του, υπέγραφε με το όνομα Κώστας Γιαννίδης.Σημαντικότερα από τα 100 περίπου τραγούδια του που είχαν σχεδόν όλα μεγάλη επιτυχία είναι τα: «Συγγνώμη σου ζητώ, συγχώρεσέ με», «Κάποιο μυστικό», «Καλό σου ταξίδι», «Θάρθω μια νύχτα με φεγγάρι», «Λίγα λουλούδια αν θέλεις στείλε μου», «Λες και ήταν χτες», «Σπιτάκι μου παλιό», «Σαν κι απόψε», «Ερι-Ερήνη», «Το τραγούδι της Μαρίνας», «Λες και δεν είν' αλήθεια», «Όταν γυρίζουν τα χελιδόνια», που υπήρξε και σπουδαία θεατρική παράσταση στο θέατρο Βέμπο, «Τα δικά σου τα μάτια», «Πάμε σαν άλλοτε», «Για σένα μονάχα», «Εκείνοι που δεν κλάψανε», "Πόσο λυπάμαι τα χρόνια που πήγαν χαμένα", «Βαρκαρόλα», "Κοιμήσου", "Όλο μου λες πως πια δε μ' αγαπάς", "Μη φύγεις", "Πέρσι τέτοιο καιρό", "Ας σταματήσουμε ως εδώ κ.α.Διετέλεσε Διευθυντής του τμήματος ελαφράς μουσικής του ΕΙΡ την περίοδο 1946-1952, καθώς και μουσικός διευθυντής στην ΥΕΝΕΔ την περίοδο 1952-1960.Ο Κώστας Γιαννίδης πέθανε 17 Ιανουαρίου 1984.
Έχοντας ανατραφεί σε ένα τέτοιο καλλιτεχνικό περιβάλλον, έρχεται σε επαφή πολύ περισσότερο με την όπερα παρά με συναυλίες συμφωνικής μουσικής, μουσικής δωματίου ή ατομικών ρεσιτάλ. Τα πρώτα του μαθήματα πιάνου και θεωρητικών τα πήρε το 1911, έχοντας ως δάσκαλο τον Δημοσθένη Μιλανάκη, ο οποίος τον εισήγαγε στην Δυτική μουσική και κυρίως στους Γάλλους συνθέτες. Η επίδραση αυτή, καθώς και το γεγονός ότι μελέτησε οικειοθελώς την λόγια Ευρωπαϊκή μουσική και γνώρισε από νωρίς το δημοτικό τραγούδι, αποδείχτηκαν επιρροές ιδιαίτερα ισχυρές για την μετέπειτα καλλιτεχνική πορεία του.Ο Κώστας Γιαννίδης παρουσίασε πολλά έργα, οπερέτες, περίπου 50, μουσικές κωμωδίες και πολλές επιθεωρήσεις. Παραμονές της Μικρασιατικής καταστροφής του 1922, με τη σύμφωνη γνώμη των οικονομικά κατεστραμμένων γονιών του, κατέφυγε στη Γερμανία, όπου για αρκετά χρόνια σπούδασε μουσική, αρχικά στη Δρέσδη και μετά στο Βερολίνο, στην Ανώτατη Μουσική Ακαδημία και στο Ωδείο Στερν. Το πρώτο διάστημα της παραμονής του σε γερμανικό έδαφος αναγκάζεται, για βιοποριστικούς λόγους, να παίζει πιάνο σε ζαχαροπλαστεία, καμπαρέ, θέατρα και κινηματογράφους, αναλαμβάνοντας τη μουσική συνοδεία διαφόρων ταινιών. Κάποια στιγμή αποφάσισε να ασχοληθεί και με τη ζωγραφική και τη σκιτσογραφία, επηρεασμένος από τις καρικατούρες του Τζορτζ Γκρος. Συνδέεται φιλικά με τον κύκλο των Ελλήνων σπουδαστών της Γερμανίας και κυρίως με τον νεαρό Νίκο Σκαλκώτα, που βρισκόταν επίσης στα πρώτα του καλλιτεχνικά βήματα. Ερχόμενος σε επαφή με μια υψηλού επιπέδου μουσική ζωή, είχε πλέον τη δυνατότητα να συναναστραφεί και να γνωρίσει από κοντά μεγάλες μουσικές προσωπικότητες, όπως ο Στραβίνσκι, ο Προκόφιεφ, ο Μπάρτοκ, ενώ συγχρόνως σπούδασε θεωρητικά, σύνθεση και διεύθυνση ορχήστρας με σημαντικούς δασκάλους, μεταξύ των οποίων ο Καρλ Έρενμπεργκ και ο Κουρτ Βάιλ. Η πρώτη του εμφάνιση ως συνθέτη, στο Θέατρο του Στράλσουντ της Βόρειας Γερμανίας, πραγματοποιήθηκε με την οπερέτα Το μικρόβιο της αγάπης το 1927, ενώ το φθινόπωρο του 1931 ήρθε στην Ελλάδα με σκοπό να συνοδέψει ελληνολάτρες φίλους του σε διακοπές τους στην Αστυπάλαια. Ο Γιάννης Κωνσταντινίδης ερωτεύεται την Ελλάδα σε αυτό το ταξίδι, το τοπίο ασκεί επάνω του ακαταμάχητη γοητεία και αποφασίζει να εγκατασταθεί μόνιμα στην Αθήνα.Το 1960 τιμήθηκε με το Α΄ Βραβείο του Φεστιβάλ Μεσογειακού Τραγουδιού της Βαρκελώνης με το εξαίρετο τραγούδι του «Ξύπνα αγάπη μου», που ερμήνευσε η Νάνα Μούσχουρη. Στον ελληνικό κινηματογράφο υπογράφει τη μουσική επένδυση σε επτά ταινίες, μεταξύ των οποίων Η προσφυγοπούλα, Οι Γερμανοί ξανάρχονται και Ο μεθύστακας. Για τα ελαφρά τραγούδια που έγιναν μεγάλες επιτυχίες στην εποχή του, υπέγραφε με το όνομα Κώστας Γιαννίδης.Σημαντικότερα από τα 100 περίπου τραγούδια του που είχαν σχεδόν όλα μεγάλη επιτυχία είναι τα: «Συγγνώμη σου ζητώ, συγχώρεσέ με», «Κάποιο μυστικό», «Καλό σου ταξίδι», «Θάρθω μια νύχτα με φεγγάρι», «Λίγα λουλούδια αν θέλεις στείλε μου», «Λες και ήταν χτες», «Σπιτάκι μου παλιό», «Σαν κι απόψε», «Ερι-Ερήνη», «Το τραγούδι της Μαρίνας», «Λες και δεν είν' αλήθεια», «Όταν γυρίζουν τα χελιδόνια», που υπήρξε και σπουδαία θεατρική παράσταση στο θέατρο Βέμπο, «Τα δικά σου τα μάτια», «Πάμε σαν άλλοτε», «Για σένα μονάχα», «Εκείνοι που δεν κλάψανε», "Πόσο λυπάμαι τα χρόνια που πήγαν χαμένα", «Βαρκαρόλα», "Κοιμήσου", "Όλο μου λες πως πια δε μ' αγαπάς", "Μη φύγεις", "Πέρσι τέτοιο καιρό", "Ας σταματήσουμε ως εδώ κ.α.Διετέλεσε Διευθυντής του τμήματος ελαφράς μουσικής του ΕΙΡ την περίοδο 1946-1952, καθώς και μουσικός διευθυντής στην ΥΕΝΕΔ την περίοδο 1952-1960.Ο Κώστας Γιαννίδης πέθανε 17 Ιανουαρίου 1984.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου