Μέσα στο χάος που ήταν οι Sex Pistols, συχνά παραβλέπεται πόσο υπέροχο συγκρότημα είναι και τι υπέροχους δίσκους έκαναν. Οι Sex Pistols δεν είναι μια συνηθισμένη μπάντα. Η ιστορία τους είναι μεγάλη και περίπλοκη, και όχι χωρίς απώλειες. Χωρίς αυτά η δημοφιλής κουλτούρα τα τελευταία 30+ χρόνια θα ήταν πολύ, πολύ διαφορετική.
Για ένα συγκρότημα που (πραγματικά) κυκλοφόρησε μόνο ένα άλμπουμ και τέσσερα σινγκλ, γέννησε μια θάλασσα μιμητών. και το κάνουν μέχρι σήμερα. Καθόλου άσχημα για μια μπάντα που υποτίθεται ότι «δεν μπορούσε να παίξει». Οι Sex Pistols σίγουρα θα μπορούσαν να παίξουν. Aν ακούσετε το άγριο ακατέργαστο ροκ εν ρολ τους θα καταλάβετε.
Το 1972 οι φίλοι από το σχολείο Steve Jones και Paul Cook αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα συγκρότημα που αρχικά ονομαζόταν The Strand (αργότερα The Swankers), ενώ άλλοι φίλοι όπως ο Wally Nightingale, ο Jim Mackin, ο Stephen Hayes και ο Del Noones θα έρχονταν και θα έφευγαν τα επόμενα χρόνια. Ο Glen Matlock προσχώρησε αργότερα το 1974. Απογοητευμένος από τη φουσκωμένη progressive-rock και hippie μουσική σκηνή της εποχής, το νεοσύστατο συγκρότημα εμπνεύστηκε τη μουσική του από το mod και το rock n roll των The Who και των Small Faces της δεκαετίας του '60. Ωστόσο, μόνο το 1975 και η άφιξη του John Lydon (αργότερα ονομάστηκε John Rotten) το συγκρότημα ανέβηκε σε ένα εντελώς νέο επίπεδο και έγιναν οι Sex Pistols. Ο Steve Jones είχε εντοπίσει κάποιον που φαινόταν «λίγο διαφορετικός» στο κατάστημα ρούχων του Malcolm McLaren. Ο Bernie Rhodes, ένας από τους συνεργάτες του McLaren, εντόπισε τον ίδιο τύπο στην Kings Road του Λονδίνου. πλήρης με χακαρισμένα πράσινα μαλλιά και ένα σπιτικό μπλουζάκι «I HATE Pink Floyd». Ιεροσυλία εκείνη την εποχή.
Ο Malcolm McLaren – που είχε γίνει ο μάνατζερ του συγκροτήματος εκείνη τη στιγμή – έπεισε τον απρόθυμο και κυνικό John Lydon να κάνει οντισιόν στο μαγαζί του. Μιμούμενος το “Eighteen” του Άλις Κούπερ μπροστά σε ένα τζουκ μποξ, ο Lydon ξεκίνησε μια σειρά αυτοσαρκαστικών μορφασμών και χορών, ενώ οι άλλοι γελούσαν. Ωστόσο, κατά βάθος ήξεραν ότι είχαν βρει τον άνθρωπό τους, κάποιον που θα μπορούσε να βοηθήσει να εκφράσουν τις σκέψεις τους. Ο Lydon ήταν άτομο ανώτερης τάξης. Έμοιαζε και ακουγόταν σαν κανένας άλλος στη γη, και λόγω μιας παιδικής περιόδου μηνιγγίτιδας, είχε ένα βλέμμα που θα σκότωνε! Ο τέλειος front-man, εκτός από το ότι δεν μπορούσε να τραγουδήσει. Αλλά τι σημασία είχε αυτό, όταν είχε κάτι να πει… Οι Sex Pistols άρχισαν σύντομα να κάνουν πρόβες, με τον Lydon (που σύντομα θα ονομαστεί Rotten λόγω των σάπιων δοντιών του) να παρέχει τους στίχους και τους Matlock και/ Jones να γράφουν τη μουσική.
Έχοντας κάνει το ντεμπούτο τους ζωντανά μόλις τον Νοέμβριο του 1975, στις αρχές του 1976 το συγκρότημα άρχισε να παίζει πιο τακτικά ζωντανά. παίζοντας οπουδήποτε θα τους πήγαινε. Αυτή ήταν μια εποχή όπου το κούρεμα και τα ρούχα θα μπορούσαν να φέρουν σοβαρά προβλήματα.
Δεν πέρασε πολύς καιρός που ήρθαν στην προσοχή των δισκογραφικών εταιρειών. οι πάντα φιλόδοξοι Sex Pistols μαζί με τις επιχειρηματικές δεξιότητες του Malcolm McLaren (γνωστός και ως blagging) δεν είχαν καμία πρόθεση να υπογράψουν σε μια μικρή εταιρεία. Ήθελαν το μεγαλύτερο και καλύτερο. Η EMI κέρδισε τελικά τον πόλεμο. Το συγκρότημα υπέγραψε για 40.000 £ στις 8 Οκτωβρίου 1976. Μια πρόσφατη σύνθεση που έγραψε ο Rotten επρόκειτο να είναι το ντεμπούτο σινγκλ τους, «Anarchy in the UK»! Όπως η σκηνική του παρουσία, ο Rotten δεν φοβόταν να πει ή να κάνει τίποτα. Ήταν περισσότερο από χαρούμενος που έσπειρε τους σπόρους της δυσαρέσκειας. Το «Anarchy in the UK» κυκλοφόρησε τελικά στις 26 Νοεμβρίου 1976. προς μεγάλη αμηχανία του mainstream μουσικού Τύπου.
Τον Φεβρουάριο του 1977, o McLaren ανακοινώνει ότι ο Glen Matlock είχε αποχωρήσει από το συγκρότημα" επειδή "του άρεσαν οι Beatles".Ο Steve και ο Paul ήταν φίλοι για χρόνια και ο John είδε την ευκαιρία του να ισορροπήσει τα πράγματα φέρνοντας τον παλιό του φίλο John Simon Ritchie/Beverley, γνωστό και ως Sid Vicious. Ο Sid μάλλον ταίριαζε στην εικόνα της μπάντας καλύτερα από τον Matlock. Ο Sid ήταν ένας από τους πρώτους οπαδούς των Pistols. Αγαπούσε το συγκρότημα και ανυπομονούσε να γίνει μέλος. Παρόλο που πρακτικά δεν μπορεί να παίξει μπάσο.
Η A&M Records έγινε η νέα δισκογραφική των Pistols και το επόμενο σινγκλ τους ήταν το «God Save The Queen», ο εναλλακτικός Εθνικός Ύμνος του John Rotten. Για να ανακοινώσει τη συμφωνία της A&M, το συγκρότημα οργάνωσε μια παρωδία υπογραφής έξω από τα Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ. Ωστόσο, η μπάντα σύντομα βρέθηκε ξανά χωρίς δισκογραφική δουλειά. Μόνο δέκα μέρες αφότου υπέγραψαν στην A&M, οι Sex Pistols απολύθηκαν. Το επόμενο κυνήγι της δισκογραφικής εταιρείας τελείωσε με την υπογραφή τους στη Virgin Records του Richard Branson τον Μάιο του 1977.
Η κυκλοφορία του «God Save The Queen» προκάλεσε σοκ στη χώρα. Το συγκρότημα είχε επίσης μια τέλεια συνεργασία με τον Jamie Reid σε έργα τέχνης. Αυτή ήταν η Βρετανία του 1977 πολύ πριν η Diana, Fergie, Edward και άλλοι παρόμοιοι είχαν εκθέσει τη Μοναρχία για αυτό που ήταν. Κανείς δεν είχε μιλήσει ποτέ τόσο δημόσια για αυτούς. Το έθνος ήταν στα όπλα. Κυβερνητικά μέλη του κοινοβουλίου ζήτησαν ακόμη και να κρεμαστεί το συγκρότημα στην Πύλη των Προδοτών του Λονδίνου!
Το μοναδικό άλμπουμ του συγκροτήματος Never Mind the Bollocks, Here's the Sex Pistols (1977) - νούμερο ένα στο Ηνωμένο Βασίλειο - αποτελεί βασικό δίσκο της πανκ ροκ. Τον Ιανουάριο του 1978, στο τέλος της υπερβολικής και ταραχώδους περιοδείας τους στις ΗΠΑ, ο Rotten ανακοίνωσε τη διάλυση του συγκροτήματος. Τους επόμενους μήνες, τα τρία εναπομείναντα μέλη του συγκροτήματος ηχογράφησαν τραγούδια για την κινηματογραφική εκδοχή του McLaren της ιστορίας των Sex Pistols, The Great Rock 'n' Roll Swindle. Ο Vicious πέθανε από υπερβολική δόση ηρωίνης τον Φεβρουάριο του 1979, μετά τη σύλληψή του για την υποτιθέμενη δολοφονία της φίλης του, Nancy Spungen. Οι Rotten, Jones, Cook και Matlock επανενώθηκαν για μια εξαιρετικά επιτυχημένη περιοδεία συναυλιών το 1996. Περαιτέρω μεμονωμένες παραστάσεις και σύντομες περιοδείες ακολούθησαν την επόμενη δεκαετία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου