Music & Movie History

 Κινηματογράφος και λογοτεχνία: μια αιώνια και απέραντη σχέση. Ο κινηματογράφος και η λογοτεχνία είναι δύο ξεχωριστά αλλά εξίσου εξαιρετικά έργα τέχνης. Για να το θέσω, με άλλα λόγια, μπορούμε να πούμε ότι η λογοτεχνία είναι μια τέχνη που αναπτύσσεται μέσω της γραφής ενώ ο κινηματογράφος ζωντανεύει αυτά τα γραπτά μέσω του ήχου, της μουσικής, των εικαστικών και των ηθοποιών.

Μαζί με τα λογοτεχνικά στοιχεία όπως η πλοκή, το σκηνικό, ο χαρακτηρισμός, η δομή και το θέμα, που συνθέτουν το κείμενο ή το σενάριο, υπάρχουν πολλές διαφορετικές τεχνικές ταινίας που χρησιμοποιούνται για την αφήγηση της ιστορίας ή της αφήγησης. Δίνεται προσοχή στον ήχο, τη μουσική, τον φωτισμό, τις γωνίες της κάμερας και το μοντάζ.

Οι ταινίες έχουν επηρεαστεί πολύ από τη λογοτεχνία. Οι διασκευές των κλασικών επιβεβαιώνουν το γεγονός ότι τα μυθιστορήματα έχουν εμπνεύσει ευρέως τους κινηματογραφιστές. Τα κλασικά προσφέρουν στον κινηματογράφο έτοιμο, προ-δοκιμασμένο υλικό, ιδιαίτερα επιτυχημένα κλασικά. Ο κινηματογράφος θεωρείται μια οπτική και ακουστική αφήγηση.

Η Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου είναι μια παγκόσμια αναγνωρισμένη γιορτή του βιβλίου και της λογοτεχνίας από την UNESCO και στο Raindance κάθε μέρα είναι μια γιορτή του κινηματογράφου . Ως εκ τούτου, είναι η τέλεια ευκαιρία για να κάνουμε έναν παραλληλισμό μεταξύ αυτών των δύο βαθιά αλληλένδετων μορφών τέχνης που συνεχίζουν να εμπνέουν η μία την άλλη και να ανοίγουν το κοινό τους σε έναν ατελείωτο φανταστικό κόσμο.

Ίσως να μην υπολογίζετε τον αριθμό των σπουδαίων ταινιών ή των πραγματικά κακών ταινιών που διασκευάστηκαν από βιβλία, από κλασικά λογοτεχνικά έργα όπως το Dangerous Liaisons (1782) του Choderlos de Laclos που διασκευάστηκε από τον Stephen Frears το 1988 ή  τα πουλιά (1952) της Daphné. du Maurier που διασκευάστηκε από τον Χίτσκοκ το 1963. Τα Όσκαρ δημιούργησαν ακόμη και ένα βραβείο Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου, δείχνοντας στοιχεία μιας ευρείας κινηματογραφικής παραγωγής βασισμένης στη λογοτεχνία.

Ωστόσο, η λογοτεχνία στην οθόνη δεν αφορά μόνο την προσαρμογή των υπαρχόντων βιβλίων. Ορισμένες ταινίες δημιουργούν το δικό τους λογοτεχνικό στυλ εστιάζοντας στη ζωή ενός διάσημου συγγραφέα ή υιοθετώντας συγκεκριμένες κινηματογραφικές φωτογραφίες, σκηνοθετικές οδηγίες, διαλόγους ή μοντάζ για να δημιουργήσουν μια λογοτεχνική ή ποιητική αισθητική.

Τα βιβλία είναι τόσο ιδιαίτερα γιατί μέσω των λέξεων, ένας συγγραφέας μπορεί να ζωγραφίσει οποιοδήποτε βασίλειο, πρόσωπο ή πράγμα στην ύπαρξη. Η αφήγηση ήταν η παραδοσιακή μέθοδος μετάδοσης της ιστορίας και των θρύλων από την αρχή, μέσω σχεδίων σε σπήλαια μέχρι την ανταλλαγή παραμυθιών γύρω από μια φωτιά σε ιερογλυφικά. Μόλις οι ιστορίες που μεταδόθηκαν από στόμα σε στόμα μεταγράφηκαν επίσημα, σύντομα έγιναν ένα από τα πιο πολύτιμα αγαθά που θα μπορούσε κανείς να έχει. Τα βιβλία είχαν πάντα την ευθύνη να μεταδίδουν πληροφορίες και ιδέες. Μαζί τους, τα ανθρώπινα όντα μπόρεσαν να μάθουν, να αναπτυχθούν και να δημιουργήσουν.

Στης ταινίες, που είναι δυνατές μόνο με την προσπάθεια αμέτρητων ανθρώπων και τμημάτων, η ιστορία διαρκεί μόνο μία ή δύο ώρες. Ακόμη και σε σειρές, εξακολουθεί να υπάρχει ένας συγκεκριμένος τύπος περιορισμού όσον αφορά το χρόνο. Όποτε οι ταινίες προσαρμόζονται από βιβλία, το πιο πιθανό είναι να απολαμβάνετε την ανάγνωση του βιβλίου περισσότερο από το να βλέπετε την ταινία. Αυτό συμβαίνει επειδή υπάρχουν περισσότερες λεπτομέρειες και πλαίσιο στα βιβλία. Δεν υπάρχει προϋπολογισμός ή post-production, παραγωγοί ή ηθοποιοί - υπάρχει μόνο ο συγγραφέας, η ιστορία και ο αναγνώστης. Η απομάκρυνση κανόνων και απόψεων οδηγεί στη δυνατότητα να ονειρεύεσαι και να δημιουργείς.

 Στην πραγματικότητα, όταν ο κινηματογράφος ταιριάζει με τη λογοτεχνία, οραματιζόμαστε, φανταζόμαστε και ονειρευόμαστε πολύ περισσότερα!