Quincy Jones: Ο θρυλικό παραγωγός, το όνομα του οποίου έχει συνδεθεί με άλμπουμ-σταθμούς στην ιστορία της μουσικής και μεγαθήρια της jazz, της soul και της pop.
Αμερικανός μουσικός ερμηνευτής, παραγωγός, ενορχηστρωτής και συνθέτης του οποίου το έργο περιλαμβάνει σχεδόν όλες τις μορφές μουσικής. Ξεκίνησε τη μουσική του καριέρα από νεαρή ηλικία δουλεύοντας σε πολυάριθμα συγκροτήματα ως τρομπετίστας και ενορχηστρωτής και αργότερα πρόσθεσε στο ρεπερτόριό του σύνθεση μουσικής για κινηματογράφο και τηλεόραση.
Γεννήθηκε στο South Side του Σικάγο. Όταν ήταν δέκα ετών, μετακόμισε, με τον πατέρα και τη θετή του μητέρα, στο Bremerton της Ουάσιγκτον, ένα προάστιο τουSeattle. Ερωτεύτηκε για πρώτη φορά τη μουσική όταν ήταν στο δημοτικό σχολείο και δοκίμασε σχεδόν όλα τα όργανα της σχολικής του μπάντας πριν καταλήξει στην τρομπέτα. Ενώ μόλις ήταν στην εφηβεία του, ο Κουίνσι έγινε φίλος με έναν ντόπιο τραγουδιστή-πιανίστα, μόλις τρία χρόνια μεγαλύτερό του. Το όνομά του ήταν Ρέι Τσαρλς. Οι δύο νέοι σχημάτισαν ένα συγκρότημα, και παίζαν μουσική σε μικρά κλαμπ και γάμους
.Στα 18 του, ο νεαρός τρομπετίστας κέρδισε υποτροφία στο Berklee College of Music στη Βοστώνη, αλλά τα παράτησε απότομα όταν έλαβε πρόταση να συμμετέχει στην μπάντα του Lionel Hampton, παίζοντας πλάι στους Art Farmer και Clifford Brown , όπου ξεχώρισε με το παίξιμό του, και τρία χρόνια μετά επανέλαβε το ίδιο στην μπάντα του Ντίζι Γκιλέσπι.. Η θητεία με τον Hampton οδήγησε στη δουλειά ως ανεξάρτητος ενορχηστρωτής. Ο Jones εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη, όπου, σε όλη τη δεκαετία του 1950, έγραψε κομμάτια για τους Tommy Dorsey, Gene Krupa, Sarah Vaughan, Count Basie, Duke Ellington, Dinah Washington, Cannonball Adderley και τον παλιό του φίλο Ray Charles.
Το 1957, ο Quincy εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου σπούδασε σύνθεση με τη Nadia Boulanger και τον Olivier Messiaen και εργάστηκε ως μουσικός διευθυντής για τη Barclay Disques, τον γαλλικό διανομέα της Mercury Records. Ως μουσικός διευθυντής του τζαζ μιούζικαλ του Harold Arlen με τίτλο Free and Easy, ο Quincy Jones συνέχιζε να την ωραία πορεία που είχε ξεκινήσει. Μια ευρωπαϊκή περιοδεία έκλεισε στο Παρίσι τον Φεβρουάριο του 1960. Με μουσικούς από το σόου του Arlen, ο Jones δημιούργησε το δικό του μεγάλο συγκρότημα, με 18 καλλιτέχνες να συρρέουν. Οι ευρωπαϊκές και αμερικανικές συναυλίες απόκτησαν ενθουσιώδες κοινό και λαμπερές κριτικές, αλλά τα κέρδη από συναυλίες δεν μπορούσαν να υποστηρίξουν ένα συγκρότημα αυτού του μεγέθους και το συγκρότημα διαλύθηκε, αφήνοντας τον ηγέτη του βαθιά χρεωμένο.
Ως παραγωγός και ενορχηστρωτής, έχει συνεργαστεί με καλλιτέχνες όπως ο Frank Sinatra, ο Michael Jackson (στα άλμπουμ του Τζάκσον Off the Wall (1979), Thriller (1982) και Bad (1987), καθώς επίσης παραγωγός και διευθυντής ορχήστρας του φιλανθρωπικού τραγουδιού, το 1985, "We Are the World", το οποίο συγκέντρωσε κεφάλαια για τα θύματα του λιμού στην Αιθιοπία.), ο Paul Simon, η Aretha Franklin και αμέτρητοι άλλοι. Έχει επίσης κυκλοφορήσει άλμπουμ ως σόλο καλλιτέχνης. Το Body Heat του 1974 έφτασε στο Νο. 6 του Billboard 200, ακολουθούμενο από μια σειρά από επιπλέον άλμπουμ στο Top 20.
Το άλμπουμ του το 1981 με τίτλο The Dude έδωσε τις επιτυχίες "Ai No Corrida" (διασκευή ενός τραγουδιού του Chaz Jankel), "Just Once" και "One Hundred Ways", που τραγουδίστηκαν και τα δύο από τον James Ingram.
Ο Jones έχει κερδίσει 28 βραβεία GRAMMY, ισοφαρίζοντας τον με την Alison Krauss ως τον πιο βραβευμένο εν ζωή άτομο και τον δεύτερο υψηλότερο νικητή GRAMMY όλων των εποχών. Οι νίκες του περιλαμβάνουν τρία βραβεία παραγωγού της χρονιάς, βραβεία Non-Classical και δύο βραβεία για το άλμπουμ της χρονιάς και το τραγούδι της χρονιάς. Έχει προταθεί ρεκόρ 79 φορές από το 1961.
Μαζί με τον Bob Russell έγιναν οι πρώτοι αφροαμερικανοί που προτάθηκαν ποτέ για Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Τραγουδιού, για το "The Eyes of Love" από την ταινία Απαγόρευση (Banning). Ο Jones ήταν επίσης υποψήφιος για το Όσκαρ Καλύτερης Πρωτότυπης Μουσικής για τη δουλειά του στην ταινία του 1967 Εν Ψυχρώ (In Cold Blood).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου