Στην τρίτη ταινία της καριέρας τους (μετά τα «Μόνο Αίμα» και «Αριζόνα Τζούνιορ») οι αδελφοί Κοέν επιχειρούν ένα στιλάτο φόρο τιμής στην «hard-boiled» αστυνομική λογοτεχνία των Χάμετ και Τσάντλερ, αλλά και τα διάσημα, νιχιλιστικά φιλμ νουάρ της δεκαετίας του ‘30 – τότε που οι ήρωες είχαν βρώμικα χέρια, αλλά μπέσα, ενώ μοναδική τους αδυναμία ήταν τα ψεύτικα δάκρυα μίας femme fatale.
Υπέροχες ερμηνείες, σφιχτή σκηνοθεσία, κοφτοί διάλογοι, όπως αρμόζει σε όλους τους λιγομίλητους γκάνγκστερ, καλή φωτογραφία και γενικά πιστή ατμόσφαιρα. Ενα πολύ καλό σενάριο με απανωτές και πανέξυπνες ανατροπές, που κρατάνε αμείωτο το ενδιαφέρον ως το φινάλε. Οι αδερφοί Κοέν (ο Ιθαν συνυπογράφει το σενάριο) παραδίδουν ένα σπουδαίο γκανγκστερικό φιλμ και ταυτόχρονα μια ειρωνική θεώρηση στο συγκεκριμένο κινηματογραφικό είδος.
«Το πάνω είναι κάτω, το μαύρο είναι άσπρο και τίποτα δεν είναι ότι δείχνει». Δυο φίλοι αρχιμαφιόζοι που έχουν υπό τον έλεγχο τους μια ολόκληρη πόλη έρχονται αντιμέτωποι καθώς θα ερωτευτούν την ίδια γυναίκα. Σε μια κρίσιμη στιγμή, που η εξουσία τους απειλείται από έναν ιταλό μαφιόζο, θα πρέπει να βρουν τη δύναμη να χειριστούν την κατάσταση…
Πηγή: Κινηματογραφική Ομάδα του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων (Κ.Ο.Π.Ι.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου