Το 1996 είναι η χρονιά που οι αδερφοί Κοέν μας έδωσαν μία απ’ τις καλύτερες ταινίες τους. Λίγο αστυνομικό θρίλερ, λίγο μαύρη κωμωδία και λίγο λοξό νουάρ το “Fargo” έμπλεξε τον άνθρωπο της ρουτίνας με τον άνθρωπο της βίας και άφησε το μίγμα να δουλέψει. Το αποτέλεσμα ήταν μία απολαυστική ιλαροτραγωδία, από ‘κείνες που συμβαίνουν μόνο στους αυθεντικούς κοενικούς ήρωες.
Το «Fargo» είχε κερδίσει τους επαίνους των κριτικών του κινηματογράφου και δύο Όσκαρ: το Όσκαρ καλύτερης γυναικείας ερμηνείας για την ερμηνεία της Francis McDormand και του καλύτερου πρωτότυπου σεναρίου. Είχε προταθεί και για πέντε ακόμα Όσκαρ, προεξάρχοντος αυτό της καλύτερης ταινίας. Δίκαια πήρε τα δύο Όσκαρ στις κατηγορίες αυτές. Η Frances McDormand είναι πολύ καλή στο ρόλο της, δίνοντας με απόλυτα πειστικό τρόπο το περίπλοκο προφίλ μιας γυναίκας ντετέκτιβ στην απομονωμένη και παγωμένη Βόρεια Ντακότα των Η.Π.Α.
O William Macy βρίσκεται σε ένα ρόλο που του ταιριάζει απόλυτα καθώς εύκολα υιοθετεί το στυλ του κατατρεγμένου που οι καταστάσεις τον "καταπίνουν".Η παρουσία των κακοποιών (Buscemi και Stormare) είναι πραγματικά απολαυστική. Πρόκειται για δύο διαφορετικές προσωπικότητες, χωρίς ιδιαίτερους ηθικούς φραγμούς, που οδηγούν τη συνεργασία τους στον γκρεμό και στο τέλος τους.
Το κλασικό πια φιλμ των αδερφών Κοέν μας μεταφέρει στα βάθη της αμερικάνικης επαρχίας, στην καρδιά του χειμώνα, εκεί όπου ο ανθρωπάκος μας ανοίγει την πόρτα του σε καταστάσεις τις οποίες αδυνατεί να ελέγξει. Φυσικά, τα πράγματα πηγαίνουν τελείως στραβά, οδηγώντας την πλοκή σε απρόβλεπτα, παράλογα μονοπάτια και σε ένα ντόμινο σκοτωμών που τινάζει στον αέρα τη ρουτίνα ενός χαρακτήρα, ο οποίος βρίσκεται στον αντίποδα του Τζέρι. Η Μαρτζ Γκάντερσον, αρχηγός του τοπικού αστυνομικού τμήματος και έγκυος στο πρώτο της παιδί, καλείται να ξετυλίξει το κουβάρι του παραλογισμού και να συνδέσει θύτες και θύματα που ελάχιστη σχέση έχουν μεταξύ τους...
Πηγή:in2lige.gr-Cinemanights.gr-Cine.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου