L'amant(1992).Γυρισμένη στην πραγματικότητα στο Vietnam η ταινία μας τοποθετεί τοπικά στη Σαϊγκόν και χρονικά ακαθόριστα κάπου πάντως στην δεκαετία του ’30. Ο Jean-Jacques Annaud μας δίνει την δική του εκδοχή της Lolita χωρίς απ’ όσο ξέρω να είναι στις προθέσεις του. Δύσκολα όμως θα ξεφύγει από την σύγκριση.
Δεν βλέπω ερωτικές, αισθηματικές και ρομαντικές ταινίες. Πολύ σπάνια βλέπω γαλλικό κινηματογράφο. Οι λόγοι που είδα αυτή την ταινία ήταν συναισθηματικοί! Πήγαινα Γυμνάσιο όταν είχα ακούσει για αυτή την ταινία και με εξίταρε το γεγονός οτι μια (τότε) συνομίλική μου έπαιζε σε εμπορική εχμ... "τσόντα" (και ήμουν στα ντουζένια) Στην πραγματικότητα η πρωτοεμφανιζόμενη Τζέην Μαρτς ήταν 18, ημουν και καλο παιδακι βλεπετε και ουτε να το διανοηθω να νοικιασω τετοια ταινια απο το βιντεάδικο. Πρόσφατα όμως μού 'ρθε η νοσταλγική φλασιά και είπα να εκπληρώσω αυτό το εφηβικό απωθημένο. Άλλωστε σήμερα μπορώ να την αξιολογήσω και καλλιτεχνικά.
Όπως είπα δεν εχω εμπειρια απο τετοιες ταινίες και δεν μπορω να τη συγκρίνω, και τα συναισθήματα που ένιωσα ήταν λίγο πολύ πρωτόγνωρα. Αντικειμενικά δε νομίζω η ταινία να είναι κάτι παραπάνω απο ένα τραβηγμένο επεισόδιο απο κάποια ερωτική σειρά (όπως τα "Κόκκινα Παπούτσια" ή οι σειρές που γυρίζει το Playboy) αλλά σίγουρα ήταν σε διαφορετική κινηματογραφική γλώσσα που την έκανε πιο "σινεφίλ", όπως ποιητικές αφηγήσεις και μακρόσυρτα πλάνα χωρίς ομιλία.
Η φωτογραφία είναι αξιόλογη, αν αγνοήσουμε το γεγονός οτι είναι ταινία του 91. Ωραία τοπία, εικόνες, παρασκηνιακοί ήχοι, η φύση του Βιετνάμ με βροχές και βάλτους και πάρα πολλούς κομπάρσους. Σε κάποια σημεία νόμιζα οτι βλέπω ντοκυμαντέρ "Η ζωή στο Βιετνάμ στις αρχές του 20ου αιώνα". Δυστυχώς όμως η φωτογραφια δεν δειχνει πολλές ομορφιές. Ισα ισα μου προκάλεσε κατι μουντό, χωρίς πολύ φως.
Αυτό όμως που με ταξίδεψε ήταν ο συναισθηματικός κόσμος των (κατα τα άλλα μονοδιάστατων) πρωταγωνιστών.
Ένα νεαρό κορίτσι σε ηλικία 15μιση χρόνων γνωρίζει έναν πλούσιο κινέζο ηλικίας 33 ετών και συνάπτουν σχέση. Στην τρυφερή αυτή ηλικία το κορίτσι αρχίζει να ανακαλύπτει την σεξουαλικότητα του και την μοιράζεται αναίσχυντα με τον αρκετά μεγαλύτερό της άντρα. Ταυτόχρονα, δηλαδή εκτός από την σεξουαλικότητα, ανακαλύπτει και την ροπή της προς το χωρίς συναίσθημα σεξ. Έτσι για κάποιον χρόνο ο θεατής μπερδεύεται για το αν το κορίτσι πραγματικά ενδιαφέρεται για τον άντρα ή ερωτοτροπεί μαζί του σαν να το ‘χε επάγγελμα.
Ο σκηνοθέτης Ζαν Ζακ Ανό, το 1992 σκηνοθετεί «Τον Εραστή» διαλέγοντας την Τζέιν Μαρς και τον Τόνι Λιουνγκ Κα-Φάϊ. Η παραγωγή ξεκίνησε αρχικά το 1989, αλλά η κινηματογράφηση άρχισε δύο χρόνια αργότερα. Η πρώτη επίσκεψη του συνεργείου ήταν στο Βιετνάμ. Ήταν όμως τόσο κακές οι συνθήκες που απευθύνθηκε σε χώρες όπως η Μαλαισία, η Ταϊλάνδη και οι Φιλιππίνες.
Εκεί, τα πράγματα ήταν καλύτερα, αλλά δεν είχαν την ατμόσφαιρα που χρειαζόταν. O Ανό επιστρέφει πάλι στο Βιετνάμ και αρχίζει τα γυρίσματα αναφωνώντας πως μόνο σε τέτοια συντρίμμια αξίζει να χαθεί ένας τέτοιος έρωτας. Σύμφωνα με την Metro-Goldwyn-Mayer (MGM) είναι η πρώτη ταινία που γυρίζεται μετά την επανένωση της χώρας. Υπήρχε όμως ένας όρος. Όλες οι σεξουαλικές σκηνές έπρεπε να γυριστούν σε άλλο έδαφος. Έτσι, οι σκηνές στο δωμάτιο που παρακολουθούμε στην αγορά είναι ένας χώρος στην Λυών.
Πηγή:Tetrgwno.gr-Cine.gr-cinemaclub.gr
Υπέροχη ανάλυση!!
ΑπάντησηΔιαγραφή