Ο πρώτος τίτλος στη σειρά των τεσσάρων ταινιών με το γενικό τίτλο Blind Dead, υπήρξε η πιο ισορροπημένη σκηνοθετική προσπάθεια του Ossorio, που ήταν υπεύθυνος για μερικές από τις χειρότερες ταινίες της δεκαετίας του ’70. Γυρισμένη πριν το μεγάλο ξέσπασμα του ευρωπαϊκού gore, βαδίζει στα χνάρια των ταινιών του Romero, παρουσιάζει, ωστόσο, μεγάλες διαφοροποιήσεις, στην αισθητική και την ατμόσφαιρα.
Η ροή της ταινίας διανθίζεται από αρκετές γυμνές σκηνές, μιας και ο σκηνοθέτης εκμεταλλεύεται κάθε ευκαιρία για να δείξει τη γυναικεία σάρκα. Βασανισμός, βιασμός και μικρές δόσεις λεσβιακού ερωτισμού είναι στοιχεία που εμφανίζονται, περιοδικά, στην εξέλιξη του φιλμ, αλλά την παράσταση, αυτή τη φορά κλέβουν, οι ζωντανοί νεκροί, που έχουν τη μορφή σκελετωμένων μοναχών.
Ο ρυθμός είναι αργός, με τους αιμοδιψείς καλογέρους, να καλπάζουν, σε αργή κίνηση, πάνω στα άλογά τους, σε επαναλαμβανόμενες σεκάνς, συχνά, υπό τους ήχους γρηγοριανών ψαλμών. Η επιλογή των τοποθεσιών συγκαταλέγεται στα θετικά της ταινίας και τα μεσαιωνικά ερείπια προσδίδουν μια ιδιαίτερα γοτθική ambience, που υποβοηθά το αδύνατο σενάριο, καθώς ο τρόμος βασίζεται περισσότερο στην creepy αίσθηση, παρά σε τακτικές σοκ.
Το ενδιαφέρον κλείσιμο αφήνει τη λύση του μυστηρίου για τα sequel, έπειτα από αρκετές σεναριακές ανακολουθίες, που μέσα σ’ όλα, εξηγούν, την προέλευση των μοναχών και δίνουν λίγο χώρο, για διαλόγους σαπουνόπερας, στους χαρακτήρες, που παραμένουν στερεοτυπικοί, ως το τέλος.
Μια από τις κορωνίδες του κλασσικού Ισπανικού horror, που γνώρισε μεγάλη ακμή στα 70s, πριν γίνει, ξανά, δημοφιλές τα τελευταία χρόνια. Συνιστάται στους λάτρεις των ταινιών ζόμπι και εκείνους, που εκτιμούν ένα ‘bad movie, όταν το δουν.
Πηγή:myFILM.gr του Μιχάλη Κωνσταντέλλη το άρθρο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου