No Country for Old Men (2007):Ο
ι Αδελφοί Κοέν επιστρέφουν σε φόρμα μετά την εμπορική και καλλιτεχνική αποτυχία της Αβάσταχτης γοητείας (2003) και της Συμμορίας των πέντε (2004), με σταθερούς συνεργάτες τους πίσω αλλά όχι μπροστά από την κάμερα, μεταφέροντας πιστά στην οθόνη ένα μυθιστόρημα του συγγραφέα Κόρμακ Μακάρθι και κατορθώνοντας να το οικειοποιηθούν πλήρως.
Μείγμα βραδύκαυστου αστυνομικού θρίλερ και νεογουέστερν με αντισυμβατική αφηγηματική δόμηση και αναφορές στο σινεμά του Χίτσκοκ και του Πέκινπα, το Καμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους συνιστά στον πυρήνα του μια λιτή ελεγεία για την αθωότητα που χάνεται και ένα σχόλιο για την εγγενή βία των δυτικών κοινωνιών, που ανέρχεται στην επιφάνεια των μετανεωτερικών μητροπόλεων με τη μορφή μιας παράλογης, διάχυτης νοσηρότητας.
Δεν είναι καθόλου τυχαία η τοποθέτηση της πλοκής στο 1980, όταν η πρωτοφανής αύξηση της εγκληματικότητας στα αστικά κέντρα των ΗΠΑ – στον απόηχο της οικονομικής κρίσης, του Βιετνάμ και των κοινωνικών ταραχών του ‘70 – ήταν ακόμα καινούργιο φαινόμενο, ούτε ότι ο χαρακτήρας του Σερίφη, τελείως παρασκηνιακός ρόλος στα πρώτα δύο τρίτα του φιλμ, είναι τελικά αυτός που δίνει τον τίτλο της στην ταινία και τον τόνο στο πεσιμιστικό φινάλε.
Ο Anton Chigurh (Javier Bardem) είναι ένας από τους πιο αξιομνημόνευτους κινηματογραφικούς “κακούς” των τελευταίων ετών. Πίσω από το ψυχρό παρουσιαστικό του, το αστείο κούρεμά του, και την βραχνή φωνή του, κρύβεται (μάλλον δεν κρύβεται και τόσο πολύ!) ένα σχεδόν δαιμονικό κακοποιό πνεύμα. Δεν είναι απλά ένας επαγγελματίας δολοφόνος που κυνηγάει τον Llewely για να του πάρει πίσω τα λεφτά, είναι ο Θάνατος αυτοπροσώπως (κατά δήλωση του ίδιου του Ethan Coen), ή έστω ένας αυτόκλητος λειτουργός αντ’ αυτού. Ο Anton, ένας χαρακτήρας στερούμενος από ζωή, ακολουθώντας τους δικούς του κανόνες και κώδικες ηθικής, θα δολοφονήσει ή θα τρομοκρατήσει σαδιστικά όποιον βρεθεί στο διάβα του, και η παρουσία του, θα στοιχειώσει όχι μόνο αυτούς που καταδιώκει, αλλά και την ίδια την ταινία.
Ο Tommy Lee Jones φαντάζει η ιδανική επιλογή για να ενσαρκώσει το ρόλο του Ed Tom και ο Josh Brolin προσθέτει άλλη μια ακόμα έξοχη ερμηνεία μέσα στο 2007, μετά τα “Grindhouse” και “ American Gangster”. Μάλιστα έχει και μερικές από τις καλύτερες ατάκες της ταινίας, όπως στη σκηνή όπου ο Llewelyn αποχαιρετά τη γυναίκα του κυνηγημένος· “Δώσε χαιρετίσματα στη μητέρα μου”, “Μα, η μητέρα σου έχει πεθάνει” απαντά η γυναίκα του. “Καλά, τότε θα της τα δώσω εγώ”.
Πηγή:Concretereviews.Blogspot-Cine.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου