Al Bowlly: Ο πρώτος Έλληνας ποπ-σταρ
Ο Albert Alick Bowlly ήταν ο διασημότερος τραγουδιστής της δεκαετίας του 1920 και του ‘30. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του έκανε πάνω από 1.000 δίσκους, οι οποίοι με δεδομένες τις πρωτόγονες τεχνικές ηχογράφησης εκείνων των χρόνων ήταν ένα εκπληκτικό αποτέλεσμα. Τον αποκαλούσαν διάσημο αισθηματικό τραγουδιστή της Ευρώπης, ή πρέσβη του τραγουδιού. Ο Al Bowlly ήταν ο πρώτος τραγουδιστής που χρησιμοποίησε μικρόφωνο και ενισχυτές για να προβάλει την προσωπικότητά του και ο Τύπος τον ονόμασε «ο κατακτητής Al Bowlly». Ήταν ο πρώτος δημοφιλής Βρετανός τραγουδιστής που έκανε σόλο βαριετέ εμφάνιση, ο πρώτος που προσκλήθηκε να κάνει σόλο εμφάνιση στο BBC, και ο πρώτος που προσκλήθηκε να δουλέψει στην Αμερική.
Πατέρας του ήταν ο Αλίκ Παυλής από τη Ρόδο ο οποίος μετανάστευσε στην Αυστραλία το 1892. Στο πλοίο γνώρισε την Λιβανέζα Αγιούμπ, την ερωτεύτηκε και στην Πέρθη, όπου αποβιβάστηκαν, παντρεύτηκαν.
Η Πέρθη ήταν τότε μια μικρή πόλη με μόλις 38.000 κατοίκους και λίγες ευκαιρίες επαγγελματικής πορείας. Το ζευγάρι εγκατέλειψε την Αυστραλία και πήγε στη Μοζαμβίκη. Τα χαρτιά του Παυλή ήταν στα ελληνικά και επειδή ο υπάλληλος στην Πέρθη δεν ήξερε να τα διαβάζει τον κατέγραψε ως Bowlly!
Το ζευγάρι απέκτησε τέσσερα παιδιά. Ο ‘Αλμπερτ που ήταν το τέταρτο, μεγάλωσε στο Γιοχάνεσμπουργκ.
Μέχρι πριν από μερικά χρόνια ελάχιστα ήταν γνωστά για την καταγωγή του και τον τρόπο που έζησε και για καιρό μετά την πρώτη προβολή της Λάμψης ήταν ένας μυστηριώδης «άγνωστος». Χρειάστηκε καιρός και εξαντλητική έρευνα από τον ορκισμένο οπαδό του Ray Pallett για να βγει μια αξιοπρεπής βιογραφία του και να καταγραφεί όλο το δισκογραφημένο έργο του. Δεν ήταν καθόλου εύκολο, οι άνθρωποι της γενιάς του είχαν πεθάνει και ήταν αδύνατο να υπάρχουν μαρτυρίες, οι εφημερίδες δεν πολυασχολούνταν μαζί του και το χειρότερο: στις συνεντεύξεις έλεγε πάντα ψέματα, δίνοντας κάθε φορά άλλη εκδοχή για το ίδιο γεγονός (είχε πει τέσσερις διαφορετικές ημερομηνίες γέννησης και κάθε φορά που τον ρωτούσαν έλεγε και διαφορετική ιστορία για το πώς γνώρισε τον Edgar Adeler –όλες φανταστικές).
Καθώς ο Albert μεγάλωνε δεν έδειχνε ενδιαφέρον για το σχολείο και το παράτησε στα 14 για να εκπαιδευτεί σαν κουρέας στο κουρείο του θείου του. Αυτό ήταν επίσης μία προσωρινή δουλειά καθώς το όνειρό του ήταν να γίνει διασκεδαστής. Έκανε μαθήματα φωνητικής και κιθάρας και σύντομα κατάφερε να βρει δουλειά παίζοντας κιθάρα, μπάντζο και γιουκαλίλι. Στην ηλικία των 22 χρόνων τού προσφέρθηκε δουλειά από τον αρχηγό συγκροτήματος, τον Edgar Adler. Εκείνες τις μέρες οι τραγουδιστές ήταν κανονικά μέλη μίας μεγάλης μπάντας «Big Band» και ο αρχηγός της μπάντας ήταν ο «σταρ». Συχνά ο τραγουδιστής δεν αναφερόταν καθόλου. Ο Albert προοριζόταν να τα αλλάξει όλα αυτά.
Το 1923 η μπάντα του Edgar Adler ξεκίνησε μία περιοδεία στη Ροδεσία, την ανατολική Αφρική, την Ινδία, και την εξωτική Σουραμπάγια, στην ανατολική Ιάβα. Όταν o Edgar Adler επέστρεψε ο Albert δεν έκανε το ίδιο. Για την ακρίβεια δεν επέστρεψε ποτέ ξανά στη Νότια Αφρική. Αντιθέτως δέχθηκε μία δουλειά με την ορχήστρα του Jimmy Lequine στην Καλκούτα και έκανε πάλι περιοδεία στην Άπω Ανατολή ως ο τραγουδιστής της μπάντας. Τελικά πήγε στο Βερολίνο όπου τραγούδησε με πολλές διάσημες μπάντες. Εκεί ξεκίνησε να φτιάχνει δίσκους που ενίσχυσαν τη φήμη του ως τραγουδιστή.
Κατά τη διάρκεια της σχετικά σύντομης καριέρας του, τη μαγική δεκαετία του ’30, (1927-1941), ηχογράφησε περισσότερους από 1.000 δίσκους.
Στην Ευρώπη τον αποκαλούσαν «πρεσβευτή του τραγουδιού».
Ο ‘Al Bowlly, μετά από ένα σωρό δουλειές – κουρέας, τζόκεϊ, κλπ- συνάντησε τον Edgar Adeler, τραγούδησε στη χορευτική του μπάντα και περιόδευσαν μαζί σε αφρικανικές και ασιατικές χώρες, Ροδεσία, Ινδία, Ινδονησία, κλπ. Κάποια στιγμή, άρχισε να παίρνει στα σοβαρά τη μουσική, διδάχτηκε πιάνο και συνεργάστηκε με μια φιλιππινέζικη μπάντα στο Surabayo. Αφού εργάστηκε ως μουσικός σε ξενοδοχεία στην Καλκούτα και τη Σιγκαπούρη, στην υπηρεσία του Jimmy Liquime, πήγε στην Ευρώπη και το 1927 έγραψε τον πρώτο του μουσικό δίσκο -ειρωνεία της τύχης;- στο Βερολίνο. Έτσι, έγινε γνωστός ακόμα και στην πατρίδα της τζαζ, τις ΗΠΑ. Έφτασε κάποτε και στο Λονδίνο και θα συνέχιζε τη λαμπερή του καριέρα, αν δεν τον εξολόθρευε η βόμβα του Χίτλερ.
Όταν μεσουρανούσε ήταν πιο γνωστός ακόμα και από τον Μπίγκ Κρόσμπι.
Πηγή: www.lifo.gr-neoskosmos.com-flash.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου