Gandhi (1982)
Ο Richard Attenborough ξεκαθαρίζει από τους τίτλους της αρχής κιόλας,πως η απεικόνιση μιας τόσο γεμάτης και σημαντικής ζωής είναι εκ των προτέρων καταδικασμένη να είναι ελλιπής. Κι όμως,μέχρι τους τίτλους του τέλους η άποψη αυτή αποδεικνύεται υπέρ το δέον μετριοπαθής. Ο Attenborough κατορθώνει να κλείσει με εκπληκτική ακρίβεια σε ένα τριώρο έργο την ουσία των διδαχών και του έργου του Ινδού ηγέτη, χωρίς να καταφεύγει σε λαϊκισμους ή να δημιουργήσει μια μονόπλευρη αγιογραφία. Το σενάριο μοιράζει σωστά το χρόνο της ταινίας και φωτίζει ισοδύναμα την πολιτική πλευρά των αγώνων, αλλά και την προσωπικότητα του ατόμου που κρύβεται πίσω από αυτούς. Κι αν σε κάποια σημεία μοιάζει υπερβολικά «ακαδημαϊκό», είναι αλήθεια πως οι νεωτερισμοί δε θα εξυπηρετούσαν το σκοπό του φιλμ.
Φυσικά η μεγάλη δύναμη της ταινίας βρίσκεται στην ερμηνεία ζωής του Ben Kingsley. Είναι μία απο τις σπανιότατες φορές όπου ο ηθοποιός δεν υποδύεται απλώς ανατριχιαστικά το χαρακτήρα του, αλλά «γίνεται» ο χαρακτήρας του. Τα πάντα, από την εμφάνιση μέχρι την προφορά του Βρετανού ηθοποιού, προκαλούν το θαυμασμό.
Το εξαιρετικό είναι πως σε κανένα σημείο του φιλμ δεν έχει επέμβει η ψηφιακή τεχνολογία. Ακόμα και η σκηνή της κηδείας του Gandhi, εύκολη με τα σημερινά μέσα, γυρίστηκε με δεκάδες χιλιάδες αληθινούς κομπάρσους. Με αυτή την έννοια, το Gandhi είναι ένα από τα τελευταία πραγματικά έπη του παγκόσμιου κινηματογράφου.
Πηγή:Cine.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου