GOJIRA – ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ ΜΕ ΑΓΑΠΗ

GOJIRA – Ο ΙΑΠΩΝΙΚΟΣ ΤΡΟΜΟΣ

Θυμάστε τον ασπρόμαυρο τρόμο(και έγχρωμο), των Ιαπωνικών παραγωγών, με πρωταγωνιστές τον Γκοτζίλα και τα υπόλοιπα δημιουργήματα των στούντιο, που βλέπαμε στους κινηματογράφους των αρχών της δεκαετίας του 1970; Δε ξέρω για εσάς, αλλά προσωπικά τα έβλεπα συνήθως τα Σάββατα σε έναν κινηματογράφο του νησιού, αλλά και μετέπειτα στις τηλεοπτικές τους προβολές από την ΥΕΝΕΔ, χωρίς να με ενοχλεί ιδιαίτερα η γλώσσα που χρησιμοποιούσαν οι ηθοποιοί, ίσως γιατί το ενδιαφέρον μου ήταν στραμμένο αποκλειστικά και μόνον στα τέρατα που πολεμούσε το προϊστορικό αυτό πλάσμα, πολύ πριν φορέσει τα Αγγλικά κοστούμια και έρθει στο Χόλλυγουντ!

???????????????????

Ήταν μια υπό – κουλτούρα κινηματογραφική, με μεγάλη επιτυχία και εκτός Ιαπωνικών συνόρων, βασισμένη σε μικρά κουκλάκια που φιλμάριζαν οι συντελεστές και με έναν πρωτόγονο τρόπο κατάφερναν να σπείρουν τον πανικό, τον τρόμο και να προκαλέσουν τα ουρλιαχτά των θεατών στις σκοτεινές αίθουσες! Μικρά, απλά τεχνάσματα, που σήμερα μοιάζουν παρωχημένα και προκαλούν γέλια. Τότε όμως, ήταν ένα από τα σίγουρα χαρτιά για τους αιθουσάρχες σε όλη την Ελλάδα! Δεν υπήρχε περίπτωση να αποτύχει καμία τέτοια προβολή. Οι αίθουσες γέμιζαν ασφυχτικά, από μικρούς και μεγάλους πρόθυμους να αντιμετωπίσουν έστω και επί σκηνής, τον φοβερό και τρομερό Γκοτζίλα! Μουσικές έντασης, ήχοι από οβίδες και πυραύλους, από τα στρατιωτικά οχήματα προερχόμενοι, που απλά χάιδευαν το σκληρόπετσο τερατάκι! Στην ουσία δεν είχε κανένα είδους πρόβλημα με τους ανθρώπους, παρά την δική τους δυσπιστία, ενώ σε όλες του τις περιπέτειες υπεράσπισε την γη μας από τα διαστημικά και πανούργα πλάσματα, που επιχείρησαν να σπείρουν τον όλεθρο και την καταστροφή! Κάπως έτσι την έπαθε κι ο φουκαράς ο Κίνγκ Κόνγκ! Άντε τώρα να πιστέψεις τις αγαθές προθέσεις ενός τέρατος κάποιων εκατοντάδων μέτρων ύψους, που στο περπάτημα του και μόνον δημιουργεί σεισμούς και καταστρέφει πόλεις!

Οι παραγωγές εκείνες, ήταν μια απάντηση στα Αμερικάνικη sci fi φιλμ και στις cult ταινίες τρόμου των `50ς, που άφησαν εποχή και σήμερα όλα αυτά τα χαμηλού μπάτζετ φιλμ θεωρούνται κλασσικά και έχουν αμέτρητους φαν παγκοσμίως. Αν πάρουμε τα πράγματα χρονικά, θα βρούμε μπροστά μας τον πρώτο Γκοτζίλα το 1954, σε μια θρυλική πια παραγωγή των Taho Studios, που έκανε τρελά εισιτήρια στην Άπω Ανατολή και που βέβαια δεν ήταν δυνατόν να περιοριστεί σε ένα μόνο φιλμ, η παρουσία του δημιουργήματος αυτού. Έτσι ήρθαν τα sequels και γνωρίσαμε νέους αντιπάλους του φιλότιμου και συμπαθέστατου Γκοτζίλα. Η κυριότερη εκ των οποίων, ήταν εκείνη η μυστήρια γιγάντια χελώνα, η Γκάμερα! Άλλη ιδιάζουσα περίπτωση αυτή! Μετά ήρθαν το τρικέφαλο τέρας, ο διαστημικός, κακός κλώνος του Γκοντζίλα, το τέρας Μηδέν(αν και περίμενα περισσότερα νούμερα στην αρίθμηση, είχα τρομάξει εντούτοις αρκετά και με το …μηδέν!), ο Μέγκαχον, ο Μόθρα, ο Μέχαγκοτζίλα, ο Κίνγκ Κόνγκ(ω ναι!), αλλά και ο …γιός του! Ναι! Γνωρίσαμε και τον απόγονο του, που ίσως από τα τέκνα του(και εγγόνια του πρώτου Γκοτζίλα), να ταλαιπωρούμαστε τα τελευταία 20 χρόνια, κινηματογραφικά πάντα.