Γυμνό γεύμα: Ο Cronenberg δανείζεται εικόνες και στοιχεία από το ομώνυμο βιβλίο καθώς και συμβάντα από την πραγματική ζωή του Burroughs για να συνθέσει μια πρωτότυπη ιστορία. Το σενάριο δεν ακολουθεί μια γραμμική δομή αλλά βασίζεται πάνω σε λογικούς κύκλους. Τα γεγονότα που επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά στιγματίζουν τη σκέψη του πρωταγωνιστή ενώ ταυτόχρονα καθορίζουν το χαρακτήρα του. Οι παραισθήσεις του Bill διατρέχουν το έργο και συχνά η πραγματικότητα φαίνεται να καταρρέει υπό το βάρος των ναρκωτικών ουσιών. Χαρακτηριστική είναι η απεικόνιση των γραφομηχανών ως τέρατα εξωγήινης προέλευσης που απορροφούν τη δημιουργικότητα και ανεξαρτησία των συγγραφέων. Η noir αισθητική είναι διάχυτη σε όλη την ταινία , από την αγχώδη jazz μουσική στον υποτονικό χρωματισμό των εικόνων και στο κλασσικό αίσθημα της έλλειψης εμπιστοσύνης.
Ο Bill Lee είναι ένας εξολοθρευτής εντόμων που θα μπορούσε να γίνει ένας επιτυχημένος συγγραφέας αν δεν έκανε συνέχεια λάθος επιλογές στη ζωή του. Η λύση έρχεται όταν η γυναίκα του, του αποκαλύπτει πως κάνει χρήση μιας ναρκωτικής ουσίας η οποία προσδίδει στους χρήστες της μια αίσθηση χαράς και δημιουργικού ντελίριου. Ο πρωταγωνιστής εθισμένος στη νέα αυτή ουσία αποκόπτεται από την πραγματικότητα και αρχίζει να πράττει χωρίς λογική. Μέσα όμως στο χάος αυτό, καταφέρνει να βρει τη χαμένη του έμπνευση και έρχεται αντιμέτωπος με ένα μεγάλο δίλλημα: Θα σταματήσει τη χρήση των ναρκωτικών ουσιών για να επιστρέψει στην πραγματικότητα ή θα επιλέξει να τελειώσει το έργο του με τίμημα την ίδια του τη λογική;
πηγή
: Κ.Ο.Π.Ι. Μήτσης Αθανάσιος (Μέλος Κ.Ο.Π.Ι.), Σώτη Τριανταφύλλου: κριτική για το γυμνό γεύμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου