Δεινόσαυροι, τι πραγματικά γνωρίζεται για αυτούς? Σίγουρα πολλά περισσότερα μετά τη προβολή αυτής της υπέροχης σειράς ταινιών, του Jurassic Park. Είναι ίσως η απόδειξη του ότι αν τα Special Effects χρησιμοποιηθούν σωστά από ένα άξιο σκηνοθέτη, όπως είναι ο Spielberg, το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό.
Το καστ της πρώτης ταινίας Jurassic Park, που το 1993 είχε σπάσει τα ταμεία στους κινηματογράφους
Ο Σπίλμπεργκ έχει φτιάξει μια περιπέτεια για όλη την οικογένεια που πετυχαίνει εκεί που πολλά μοντέρνα μπλοκμπάστερ αποτυγχάνουν: Στο πολύ βασικό επίπεδο των χαρακτήρων. Αν η σειρά ταινιών Jurassic Park δεν είχε να κάνει με δεινόσαυρους και ήταν απλά μια οποιαδήποτε ιστορία με αυτούς τους χαρακτήρες, τον δρ. Γκραντ, την δρ. Σάτλερ, την Λέξι και τον Τίμμυ, τον “ροκ σταρ” επιστήμονα Ίαν Μάλκολμ, και πάλι θα θέλαμε να τη δούμε.
Κοιτώντας πίσω στην ιστορία του εμπορικού σινεμά, έχει ενδιαφέρον να αναζητήσει κανείς τις σπάνιες εκείνες στιγμές που μας ταξίδεψαν κάπου που δεν είχαμε πάει ποτέ πριν. Στιγμές όπως η πρώτη πτήση του Σούπερμαν στη μεγάλη οθόνη, όταν πιστέψαμε πως ένας άντρας μπορεί να πετάξει. Στιγμές όπως οι bullet time χορογραφίες μάχης του Νίο. Στιγμές που σε έκαναν να κρατήσεις την ανάσα σου και να μη μπορείς παρά να σκεφτείς τα μπλοκμπάστερ πριν και μετά από αυτήν.
Το “Jurassic Park” έχει μια τέτοια στιγμή, και είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε μπροστά μας τον T-Rex. Η επιτυχία και το μέγεθος του φιλμ ήταν τέτοιο που έκανε κουλ οτιδήποτε είχε να κάνει με δεινόσαυρους, που έκανε το σκούξιμο του βελοσιράπτορα μυθικό ηχητικό σήμα πωρωτικού φόβου. Και ήταν ταυτόχρονα μια κορύφωση στην καριέρα του Σπίλμπεργκ, που μετά ‘ωρίμανσε’, ‘σοβαρεύτηκε’, σα να μην είχε πια μέσα του άλλο παραμύθι.
Η πικρή αλήθεια είναι ότι οι δύο ταινίες που ακολούθησαν, δηλαδή το «Χαμένος Κόσμος» (1997) και το «Jurassic Park ΙΙΙ» (2001), παρουσιάστηκαν κινηματογραφικά ισχνές και αφηγηματικά ξεθυμασμένες σε σχέση με την πρώτη ταινία, αποτελώντας στεγνά monster movies από τα οποία θυμάσαι μόνον τις κοφτές ανάσες των θηραμάτων/πρωταγωνιστών.
Η τέταρτη, τρισδιάστατη ταινία της σειράς, Jurassic World κάνει θαρραλέο restart, έχοντας νέους πρωταγωνιστές και σκηνοθέτη, οπτικά εφέ αιχμής και εικαστικό όραμα που ξεπερνάει τα όρια του είδους. Με τον Στίβεν Σπίλμπεργκ στο ρόλο του παραγωγού/επόπτη κι ένα θηριώδες budget.
Η πέμπτη ταινία ,το "Jurassic World: Fallen Kingdom" είναι μια άκρως απολαυστική ταινία με αρκετά μικρολαθάκια στους περισσότερους τομείς (καλλιτεχνικά αλλά και σεναριακά), κάτι που το καθιστά υποδεέστερο κατ`εμέ του προκατόχου του. Βλέπεται όμως ευχάριστα και έχει μεγάλες δυναμικές σε δράση και εφέ, κάτι που σίγουρα δεν θα απογοητεύσει τους fans της σειράς που περιμένουν να την ευχαριστηθούν στο σινεμά.
Το «Jurassic Park» ήταν ένα γεγονός διαρκείας. Οι εντυπώσεις της ταινίας ήταν πρωτόγνωρες στα ’90s και ο αντίκτυπος που άφησαν στο κοινό επαληθεύτηκε ύστερα από 25 χρόνια με το «Jurassic World».
Πρόκειται για μία σειρά ταινιών επιστημονικής φαντασίας που θα σε στοιχειώσε, θα σε μαγέψει και θα σε κάνει να θέλεις να επισκεφτείς ξανά και ξανά.
Πηγή: www.lifo.gr-cine.gr-oneman.gr-athinorama.gr-neolaia.gr
Το καστ της πρώτης ταινίας Jurassic Park, που το 1993 είχε σπάσει τα ταμεία στους κινηματογράφους
Ο Σπίλμπεργκ έχει φτιάξει μια περιπέτεια για όλη την οικογένεια που πετυχαίνει εκεί που πολλά μοντέρνα μπλοκμπάστερ αποτυγχάνουν: Στο πολύ βασικό επίπεδο των χαρακτήρων. Αν η σειρά ταινιών Jurassic Park δεν είχε να κάνει με δεινόσαυρους και ήταν απλά μια οποιαδήποτε ιστορία με αυτούς τους χαρακτήρες, τον δρ. Γκραντ, την δρ. Σάτλερ, την Λέξι και τον Τίμμυ, τον “ροκ σταρ” επιστήμονα Ίαν Μάλκολμ, και πάλι θα θέλαμε να τη δούμε.
Κοιτώντας πίσω στην ιστορία του εμπορικού σινεμά, έχει ενδιαφέρον να αναζητήσει κανείς τις σπάνιες εκείνες στιγμές που μας ταξίδεψαν κάπου που δεν είχαμε πάει ποτέ πριν. Στιγμές όπως η πρώτη πτήση του Σούπερμαν στη μεγάλη οθόνη, όταν πιστέψαμε πως ένας άντρας μπορεί να πετάξει. Στιγμές όπως οι bullet time χορογραφίες μάχης του Νίο. Στιγμές που σε έκαναν να κρατήσεις την ανάσα σου και να μη μπορείς παρά να σκεφτείς τα μπλοκμπάστερ πριν και μετά από αυτήν.
Το “Jurassic Park” έχει μια τέτοια στιγμή, και είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε μπροστά μας τον T-Rex. Η επιτυχία και το μέγεθος του φιλμ ήταν τέτοιο που έκανε κουλ οτιδήποτε είχε να κάνει με δεινόσαυρους, που έκανε το σκούξιμο του βελοσιράπτορα μυθικό ηχητικό σήμα πωρωτικού φόβου. Και ήταν ταυτόχρονα μια κορύφωση στην καριέρα του Σπίλμπεργκ, που μετά ‘ωρίμανσε’, ‘σοβαρεύτηκε’, σα να μην είχε πια μέσα του άλλο παραμύθι.
Η πικρή αλήθεια είναι ότι οι δύο ταινίες που ακολούθησαν, δηλαδή το «Χαμένος Κόσμος» (1997) και το «Jurassic Park ΙΙΙ» (2001), παρουσιάστηκαν κινηματογραφικά ισχνές και αφηγηματικά ξεθυμασμένες σε σχέση με την πρώτη ταινία, αποτελώντας στεγνά monster movies από τα οποία θυμάσαι μόνον τις κοφτές ανάσες των θηραμάτων/πρωταγωνιστών.
Η τέταρτη, τρισδιάστατη ταινία της σειράς, Jurassic World κάνει θαρραλέο restart, έχοντας νέους πρωταγωνιστές και σκηνοθέτη, οπτικά εφέ αιχμής και εικαστικό όραμα που ξεπερνάει τα όρια του είδους. Με τον Στίβεν Σπίλμπεργκ στο ρόλο του παραγωγού/επόπτη κι ένα θηριώδες budget.
Η πέμπτη ταινία ,το "Jurassic World: Fallen Kingdom" είναι μια άκρως απολαυστική ταινία με αρκετά μικρολαθάκια στους περισσότερους τομείς (καλλιτεχνικά αλλά και σεναριακά), κάτι που το καθιστά υποδεέστερο κατ`εμέ του προκατόχου του. Βλέπεται όμως ευχάριστα και έχει μεγάλες δυναμικές σε δράση και εφέ, κάτι που σίγουρα δεν θα απογοητεύσει τους fans της σειράς που περιμένουν να την ευχαριστηθούν στο σινεμά.
Το «Jurassic Park» ήταν ένα γεγονός διαρκείας. Οι εντυπώσεις της ταινίας ήταν πρωτόγνωρες στα ’90s και ο αντίκτυπος που άφησαν στο κοινό επαληθεύτηκε ύστερα από 25 χρόνια με το «Jurassic World».
Πρόκειται για μία σειρά ταινιών επιστημονικής φαντασίας που θα σε στοιχειώσε, θα σε μαγέψει και θα σε κάνει να θέλεις να επισκεφτείς ξανά και ξανά.
Πηγή: www.lifo.gr-cine.gr-oneman.gr-athinorama.gr-neolaia.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου