Το καλοκαίρι του 1975, οι άνθρωποι έπαψαν να κολυμπούν στη ανοιχτή θάλασσα. Ο λόγος δεν ήταν κάποια μόλυνση, αλλά ο τρόμος που επικράτησε σε όλο τον κόσμο, όταν προβλήθηκε στους κινηματογράφους η ταινία του Στίβεν Σπίλμπεργκ, «Τα Σαγόνια του Καρχαρία». Η ταινία έσπασε τα ταμεία και πέρασαν μήνες, μέχρι οι θεατές να τολμήσουν να μπουν άφοβα στη θάλασσα....Τα Σαγόνια του Καρχαρία άγγιξαν τα 100 εκατ. δολάρια εισπράξεων και έγιναν η πιο κερδοφόρα μέχρι τότε ταινία.Αν το «Ψυχώ» (1960) του Χίτσκοκ έκανε τους ανθρώπους να μη θέλουν να μπαίνουν στην μπανιέρα τους, το ίδιο θα έκαναν και τα «Σαγόνια του καρχαρία» 15 χρόνια αργότερα με τις παραλίες. «Μην μπαίνετε στο νερό», ακούγεται κάπου στο φιλμ και η θάλασσα στοιχειώθηκε αμετάκλητα!τα θρυλικά πια «Σαγόνια του καρχαρία», το φιλμ που ο 27χρονος Στίβεν Σπίλμπεργκ σκηνοθετούσε έχοντας μεγάλη αγωνία ότι θα καταλήξει στην παταγώδη αποτυχία που θα έβαζε τέρμα στην καριέρα του. Αυτό που συνέβη ήταν το ακριβώς αντίθετο. Η ταινία «Jaws» στάθηκε η απαρχή μιας σειράς blockbuster που καθόρισαν το σινεμά προηγούμενων δεκαετιών, δημιουργώντας νέα trends και πρότυπα.
«Τα σαγόνια του καρχαρία» ήταν ουσιαστικά η πρώτη μεγάλη -παγκόσμιου βεληνεκούς- επιτυχία του σπουδαίου κινηματογραφικού παραμυθά, που ακούει στο όνομα Στίβεν Σπίλμπεργκ.
Πρωταγωνιστούν οι Ρόι Σάιντερ, Ρίτσαρντ Ντρέιφους και Ρόμπερτ Σο.
Ο Πρόεδρος της Universal και πολλοί αιθουσάρχες που παρευρίσκονται στην προβολή δε μπορούν να πιστέψουν τι συμβαίνει μέσα στην αίθουσα… Ο κόσμος ουρλιάζει συνέχεια και ολόκληρες σειράς καθισμάτων τραντάζονται από τα τινάγματα έκπληξης!
Τα «Σαγόνια του Καρχαρία» κόστισαν 9.000.000 δολάρια. 1.800.000 ήταν το διαφημιστικό budget που έριξε στην αγορά η Universal. Στο πρώτο weekend, οι ουρές έκαναν κύκλους στα οικοδομικά τετράγωνα. Μέσα σε αυτές τις τρεις μέρες, το φιλμ εισέπραξε 7.000.000 δολάρια. Σε 78 μέρες, έγινε η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία στην ιστορία του αμερικανικού box-office. Είναι η πρώτη ταινία που έσπασε το φράγμα των 100.000.000 δολαρίων σε εισπράξεις στις ΗΠΑ. Έπεσε από την κορυφή δύο χρόνια αργότερα, από το «Star Wars».
Αυτές οι δύο ταινίες άλλαξαν την πορεία του αμερικανικού σινεμά, ολόκληρο το Χόλιγουντ και την πολιτική του marketing σε συνδυασμό με την Έβδομη Τέχνη.
Οι κριτικοί σχολίασαν ότι ο Σπίλμπεργκ δημιούργησε ένα θρίλερ αντάξιου του «μαιτρ» του είδους, Άλφρεντ Χίτσκοκ, ο οποίος συνήθως δεν έδειχνε το «κακό», αλλά άφηνε τον θεατή να το φανταστεί. Το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό. Η ιδέα του καρχαρία, σε συνδυασμό με την υποβλητική μουσική του συνθέτη Τζον Γουίλιαμς, τρομοκράτησε μικρούς και μεγάλους....
Ο προϋπολογισμός για την παραγωγή προέβλεπε ότι τα γυρίσματα θα έπρεπε να ολοκληρωθούν σε 55 μέρες, αλλά τελικά διήρκεσαν 159. Οι καθυστερήσεις κόστισαν 5 επιπλέον εκατομμύρια δολάρια. Λίγο έλειψε να κοστίσουν και τη δουλειά του Σπίλμπεργκ. Ο σκηνοθέτης παραδέχτηκε το λάθος του. Ήταν η απειρία του, εξαιτίας της οποίας δεν υπολόγισε πόσο δύσκολο θα ήταν το γύρισμα στον ωκεανό....
Μια από τις κλασικότερες και πιο τρομακτικές σκηνές της ταινίας είναι αυτή στην οποία από την τρύπα στον πάτο μιας βάρκας που έχει βουλιάξει, εμφανίζεται ένα αποκεφαλισμένο κεφάλι -κι αμέσως «πέφτει» το κλασικό ηχητικό της ταινίας. Αυτή είναι η σκηνή που έκανε εκατομμύρια αθώους και ανυποψίαστους θεατές να τιναχτούν από τις καρέκλες τους.
Κι όσο τρομακτική είναι η σκηνή, τόσο... παιδικό ήταν το γύρισμά της. Ο Σπίλμπεργκ δεν ήταν ευχαριστημένος από το γύρισμα που είχε ήδη ολοκληρωθεί, και όταν η ταινία πια στο στάδιο του μοντάζ θέλησε να ξαναγυρίσει κομμάτια της. Για να το πετύχει χρησιμοποίησε την οικιακή πισίνα της συνεργάτιδος του, Βέρνα Σιλντς, ένα ψεύτικο καραβάκι και μια γενναία ποσότητα από γάλα που ρίχτηκε στα νερά της πισίνας για να της δώσει ένα πιο φωτογενές, αληθοφανές χρώμα...
Οσοι βλέποντας την ταινία, δεν μπορούσαν μετά ούτε τα πόδια τους να βρέξουν στην θάλασσα, προφανώς θα απογοητευτούν μαθαίνοντας ότι ο καρχαρίας ήταν ψεύτικος, του είχαν μάλιστα δώσει το όνομα του δικηγόρου του Σπίλμπεργκ Μπρους Ράμερ.
Για την ακρίβεια, υπήρχαν τρεις ψεύτικοι -μηχανικοί- καρχαρίες που χρησιμοποιήθηκαν στα γυρίσματα (ο Μπρους ήταν ο κύριος), όμως ένα ακόμα πρόβλημα ήταν ότι ξεχαρβαλωνόταν όταν τον έριχναν στο νερό!
Τα «Σαγόνια του Καρχαρία» αποτελούν ένα κομμάτι της αμερικανικής πολιτιστικής κληρονομιάς, ένα σύμβολο της pop κουλτούρας, που ακόμη και σήμερα προκαλεί το δισταγμό στο μυαλό κάθε λουόμενου, ο οποίος πιάνει συχνά τον εαυτό του να κοιτάζει το βυθό κάτω από τα πόδια του.
«Τα σαγόνια του καρχαρία» ήταν ουσιαστικά η πρώτη μεγάλη -παγκόσμιου βεληνεκούς- επιτυχία του σπουδαίου κινηματογραφικού παραμυθά, που ακούει στο όνομα Στίβεν Σπίλμπεργκ.
Πρωταγωνιστούν οι Ρόι Σάιντερ, Ρίτσαρντ Ντρέιφους και Ρόμπερτ Σο.
Ο Πρόεδρος της Universal και πολλοί αιθουσάρχες που παρευρίσκονται στην προβολή δε μπορούν να πιστέψουν τι συμβαίνει μέσα στην αίθουσα… Ο κόσμος ουρλιάζει συνέχεια και ολόκληρες σειράς καθισμάτων τραντάζονται από τα τινάγματα έκπληξης!
Τα «Σαγόνια του Καρχαρία» κόστισαν 9.000.000 δολάρια. 1.800.000 ήταν το διαφημιστικό budget που έριξε στην αγορά η Universal. Στο πρώτο weekend, οι ουρές έκαναν κύκλους στα οικοδομικά τετράγωνα. Μέσα σε αυτές τις τρεις μέρες, το φιλμ εισέπραξε 7.000.000 δολάρια. Σε 78 μέρες, έγινε η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία στην ιστορία του αμερικανικού box-office. Είναι η πρώτη ταινία που έσπασε το φράγμα των 100.000.000 δολαρίων σε εισπράξεις στις ΗΠΑ. Έπεσε από την κορυφή δύο χρόνια αργότερα, από το «Star Wars».
Οι κριτικοί σχολίασαν ότι ο Σπίλμπεργκ δημιούργησε ένα θρίλερ αντάξιου του «μαιτρ» του είδους, Άλφρεντ Χίτσκοκ, ο οποίος συνήθως δεν έδειχνε το «κακό», αλλά άφηνε τον θεατή να το φανταστεί. Το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό. Η ιδέα του καρχαρία, σε συνδυασμό με την υποβλητική μουσική του συνθέτη Τζον Γουίλιαμς, τρομοκράτησε μικρούς και μεγάλους....
Ο προϋπολογισμός για την παραγωγή προέβλεπε ότι τα γυρίσματα θα έπρεπε να ολοκληρωθούν σε 55 μέρες, αλλά τελικά διήρκεσαν 159. Οι καθυστερήσεις κόστισαν 5 επιπλέον εκατομμύρια δολάρια. Λίγο έλειψε να κοστίσουν και τη δουλειά του Σπίλμπεργκ. Ο σκηνοθέτης παραδέχτηκε το λάθος του. Ήταν η απειρία του, εξαιτίας της οποίας δεν υπολόγισε πόσο δύσκολο θα ήταν το γύρισμα στον ωκεανό....
Μια από τις κλασικότερες και πιο τρομακτικές σκηνές της ταινίας είναι αυτή στην οποία από την τρύπα στον πάτο μιας βάρκας που έχει βουλιάξει, εμφανίζεται ένα αποκεφαλισμένο κεφάλι -κι αμέσως «πέφτει» το κλασικό ηχητικό της ταινίας. Αυτή είναι η σκηνή που έκανε εκατομμύρια αθώους και ανυποψίαστους θεατές να τιναχτούν από τις καρέκλες τους.
Κι όσο τρομακτική είναι η σκηνή, τόσο... παιδικό ήταν το γύρισμά της. Ο Σπίλμπεργκ δεν ήταν ευχαριστημένος από το γύρισμα που είχε ήδη ολοκληρωθεί, και όταν η ταινία πια στο στάδιο του μοντάζ θέλησε να ξαναγυρίσει κομμάτια της. Για να το πετύχει χρησιμοποίησε την οικιακή πισίνα της συνεργάτιδος του, Βέρνα Σιλντς, ένα ψεύτικο καραβάκι και μια γενναία ποσότητα από γάλα που ρίχτηκε στα νερά της πισίνας για να της δώσει ένα πιο φωτογενές, αληθοφανές χρώμα...
Οσοι βλέποντας την ταινία, δεν μπορούσαν μετά ούτε τα πόδια τους να βρέξουν στην θάλασσα, προφανώς θα απογοητευτούν μαθαίνοντας ότι ο καρχαρίας ήταν ψεύτικος, του είχαν μάλιστα δώσει το όνομα του δικηγόρου του Σπίλμπεργκ Μπρους Ράμερ.
Για την ακρίβεια, υπήρχαν τρεις ψεύτικοι -μηχανικοί- καρχαρίες που χρησιμοποιήθηκαν στα γυρίσματα (ο Μπρους ήταν ο κύριος), όμως ένα ακόμα πρόβλημα ήταν ότι ξεχαρβαλωνόταν όταν τον έριχναν στο νερό!
Τα «Σαγόνια του Καρχαρία» αποτελούν ένα κομμάτι της αμερικανικής πολιτιστικής κληρονομιάς, ένα σύμβολο της pop κουλτούρας, που ακόμη και σήμερα προκαλεί το δισταγμό στο μυαλό κάθε λουόμενου, ο οποίος πιάνει συχνά τον εαυτό του να κοιτάζει το βυθό κάτω από τα πόδια του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου