Music & Movie History

Το 1949 έχουμε την ταινία "Μαύρη Μαγεία" (ο αρχικός τίτλος ήταν Καλιόστρο) με τον Όρσον Γουέλς στο ρόλο του Καλιόστρο.Ποιός ήταν ο Καλιόστρο,λοιπόν ο Αλεσάντρο Καλιόστρο,  ήταν το ψευδώνυμο του Ιταλού τυχοδιώκτη και μυστικιστή Τζουζέπε Μπάλσαμο. Στα 15 του είχε μπει σε μοναστήρι, από το οποίο αναγκάστηκε γρήγορα να φύγει λόγω κάποιων εγκληματικών πράξεών του. Εκμεταλλεύτηκε το ενδιαφέρον για την αλχημεία και τις απόκρυφες επιστήμες που επικρατούσε στην Ευρώπη εκείνη την εποχή και κατόρθωσε να αποκτήσει τεράστια φήμη.Ο Όρσον Γουέλς υπήρξε αναμφισβήτητα ένας από τους σημαντικότερους δημιουργούς στην ιστορία της Έβδομης Τέχνης. Ένας αυθεντικός καλλιτέχνης που σε ηλικία μόλις είκοσι έξι χρονών ολοκληρώνει την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, τον αριστουργηματικό «Πολίτη Κέιν» (Citizen Kane, 1941), επαναπροσδιορίζοντας ουσιαστικά την έννοια του Σινεμά.Η ταινία Black Magic (Cagliostro, 1949)   , η ιστορία του "Μάγου Καλιόστρο" βασίζεται στη νουβέλα του Αλεξάνδρου Δουμά πατρός "Memoirs of a Physician", η..."αφήγηση" του οποίου διατρέχει όλο το φιλμ.Τα σχέδια για το γύρισμα της ταινίας είχαν ξεκινήσει από το 1943, με πολλά ονόματα να παίζουν και για τη σκηνοθεσία αλλά και το καστ. Η σκηνοθεσία και η παραγωγή ήταν του Γκρέγκορυ Ράτοφ. Ανεπίσημα λέγεται ότι στη σκηνοθεσία πήρε μέρος και ο Γουέλς. Πατέρας και Υιός Δουμάς (ένας σχεδόν αγνώριστος Ρέιμοντ Μπαρ) συναντιούνται στην εναρκτήρια σεκάνς του φιλμ, συζητώντας για τα θέματα στα οποία εργάζονται τελευταία, γεγονός που οδηγεί τον πρεσβύτερο εκ των δύο να ξεδιπλώσει τις περιπέτειες του "Κόμη Καλιόστρο".
Πράγματι, το "Black Magic" μοιάζει με φιλμ του Γουέλς : οι φωτοσκιάσεις, οι ιλιγγιώδεις κινήσεις της κάμερας κι όλη αυτή η στροβιλιστική "αύρα" της Μοίρας που περιβάλλει τις ερμηνείες του Γουέλς στα φιλμ που έχει ο ίδιος σκηνοθετήσει, είναι παντού διάχυτες. Το φιλμ είναι δομημένο σαν ένα φλασμπάκ (με μια τουλάχιστον σεκάνς να παρουσιάζεται σαν φλασμπάκ μέσα σε... φλασμπάκ) και υπάρχουν κανα δυο σημεία όπου ο Καλιόστρο (κατά κόσμον Τζόζεφ Μπαλσάμο), στο ζενίθ της επιρροής που ασκεί στον απλό κόσμο, καυχιέται πως μπορεί να τους κάνει να πιστέψουν ό,τι θέλει αυτός - φέρνοντας στο νου τον παρόμοιο κομπασμό του στον Πολίτη Κέην : "οι άνθρωποι θα σκεφτούν ό,τι τους πω εγώ να σκεφτούν"! Η ταινία ταλαιπωρείται αρκετά από την γραφικότητα των διαλόγων, διαθέτει όμως μια ρυθμικότητα και μία ενέργεια που μάλλον δύσκολα θα έπαιρνε από άλλον σκηνοθέτη.