Eνδιαφέρων συνθέτης είναι ο ακροατής και ένας τρόπος δημιουργίας είναι να ερεθίζεις το μυαλό του ακροατή, να του σκιαγραφείς ένα τοπίο αντί να του το υποδεικνύεις».Αυτά είναι τα λόγια του Διάσημου συνθέτη Brian Eno.Η τελευταία φορά που ακούσατε κάτι πολύ συγκεκριμένο για τον Μπράιαν Ινο και το σινεμά ήταν όταν στα credits του (σχετικώς υπερτιμημένου) «Me and Earl and the Dying Girl» είδατε το όνομά του να φιγουράρει στη σύνθεση πρωτότυπης μουσικής για ταινία, κάτι που ίσχυε μερικώς αφού ο 68χρονος σήμερα θρύλος ανέλαβε τη μουσική της ταινίας του Αλφόνσο Γκομέζ Ρεγιόν, συνδυάζοντας νέες αλλά και παλιότερες συνθέσεις προκειμένου να ολοκληρώσει το ηχητικό σύμπαν μιας τρυφερής ιστορίας φιλίας, έρωτα, ζωής και θανάτου - με αυτή τη σειρά.
Η σχέση, όμως του Μπράιαν Ινο με το σινεμά κρατάει ήδη από το 1978, όταν ο Ντέρεκ Τζάρμαν χρησιμοποιήσε στο «Jubilee» πρώτος μουσικό θεμα του βρετανού μουσικού, παραγωγού, πρωτοπόρου των ήχων και προσθέστε και ό,τι άλλο ταιριάζει στο θρύλο του, τότε «κλέβοντας» ιδανικά από το «Music for Films» που είχε κυκλοφορήσει την ίδια χρονιά - σηματοδοτώντας έκτοτε κάθε μουσική (ambient, πειραματική, πανκ, κλασικότροπή ή κλασική, ποπ, ηλεκτρονική, χορευτική...) του Μπραιαν Ινο ως κινηματογραφική, ανεξάρτητα αν χρησιμοποιείται εκ των υστέρων ή εν τη γενέσει της σε μια ταινία.Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του συγκροτήματος Roxy Music, ενώ θεωρείται εφευρέτης της μουσικής ambient. Συνεργάστηκε με καλλιτέχνες όπως οι Ντέιβιντ Μπάουι, Talking Heads και U2.Ο πατέρας του ήταν ταχυδρόμος και η μητέρα του μετανάστρια από το Βέλγιο.Ο ίδιος εξετέλεσε ταχυδρόμος για δύο Χριστούγεννα. Ομως το 1965, σε ηλικία 7 ετών, κατάλαβε τι θα ήθελε να κάνει: Να ασχοληθεί με τη μουσική. Η πρώτη ηχογράφησή του έγινε στην αρχή της δεκαετίας του '60: ήταν ο ήχος ενός στυλό που χτυπούσε μια μεταλλική λάμπα. Ο Ινο ηχογράφησε τον ήχο κανονικά και μετά τον επιμήκυνε. Είκοσι χρόνια αργότερα ο Ινο είπε: «Το κασετόφωνο είναι ακόμη το κυριότερο εργαλείο μου».θεωρείται εφευρέτης της μουσικής ambient. Τα προσωπικά του άλμπουμ, όλα ιδιοσυγκρασιακού χαρακτήρα και υψηλών απαιτήσεων, με το έκδηλο πάθος για καινοτομία, την ηχοχρωματική πρωτοτυπία, την αχαλίνωτη φαντασία και την εκφραστική δυναμική τους, συνιστούν έργα τουλάχιστον εφάμιλλα με εκείνα των εμβληματικών συνθετών (John Cage, Michael Nyman, Gavin Bryars κ.λπ.), των διάσημων συγκροτημάτων και των σόλο μουσικών με τους οποίους ο ίδιος έχει συνεργαστεί, σε εμβληματικά έργα, από το 1970 μέχρι σήμερα. Ακολουθούν μερικές αξιοσημείωτες συμμετοχές τραγουδιών, μουσικής και θεμάτων του Μπράιαν Ινο, λίγα από αυτά γραμμένα αποκλειστικά για το σινεμά
.
Η σχέση, όμως του Μπράιαν Ινο με το σινεμά κρατάει ήδη από το 1978, όταν ο Ντέρεκ Τζάρμαν χρησιμοποιήσε στο «Jubilee» πρώτος μουσικό θεμα του βρετανού μουσικού, παραγωγού, πρωτοπόρου των ήχων και προσθέστε και ό,τι άλλο ταιριάζει στο θρύλο του, τότε «κλέβοντας» ιδανικά από το «Music for Films» που είχε κυκλοφορήσει την ίδια χρονιά - σηματοδοτώντας έκτοτε κάθε μουσική (ambient, πειραματική, πανκ, κλασικότροπή ή κλασική, ποπ, ηλεκτρονική, χορευτική...) του Μπραιαν Ινο ως κινηματογραφική, ανεξάρτητα αν χρησιμοποιείται εκ των υστέρων ή εν τη γενέσει της σε μια ταινία.Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του συγκροτήματος Roxy Music, ενώ θεωρείται εφευρέτης της μουσικής ambient. Συνεργάστηκε με καλλιτέχνες όπως οι Ντέιβιντ Μπάουι, Talking Heads και U2.Ο πατέρας του ήταν ταχυδρόμος και η μητέρα του μετανάστρια από το Βέλγιο.Ο ίδιος εξετέλεσε ταχυδρόμος για δύο Χριστούγεννα. Ομως το 1965, σε ηλικία 7 ετών, κατάλαβε τι θα ήθελε να κάνει: Να ασχοληθεί με τη μουσική. Η πρώτη ηχογράφησή του έγινε στην αρχή της δεκαετίας του '60: ήταν ο ήχος ενός στυλό που χτυπούσε μια μεταλλική λάμπα. Ο Ινο ηχογράφησε τον ήχο κανονικά και μετά τον επιμήκυνε. Είκοσι χρόνια αργότερα ο Ινο είπε: «Το κασετόφωνο είναι ακόμη το κυριότερο εργαλείο μου».θεωρείται εφευρέτης της μουσικής ambient. Τα προσωπικά του άλμπουμ, όλα ιδιοσυγκρασιακού χαρακτήρα και υψηλών απαιτήσεων, με το έκδηλο πάθος για καινοτομία, την ηχοχρωματική πρωτοτυπία, την αχαλίνωτη φαντασία και την εκφραστική δυναμική τους, συνιστούν έργα τουλάχιστον εφάμιλλα με εκείνα των εμβληματικών συνθετών (John Cage, Michael Nyman, Gavin Bryars κ.λπ.), των διάσημων συγκροτημάτων και των σόλο μουσικών με τους οποίους ο ίδιος έχει συνεργαστεί, σε εμβληματικά έργα, από το 1970 μέχρι σήμερα. Ακολουθούν μερικές αξιοσημείωτες συμμετοχές τραγουδιών, μουσικής και θεμάτων του Μπράιαν Ινο, λίγα από αυτά γραμμένα αποκλειστικά για το σινεμά
«Deep Blue Day» από το «Apollo: Atmospheres and Soundtracks» του 1983 στο «Trainspotting» του Ντάνι Μπόιλ (1997)
«An Ending (Ascent)» από το «Apollo: Atmospheres and Soundtracks» του 1983 στο «Traffic» του Στίβεν Σόντερμπεργκ (2000)
«By this River» από το «Before and After Science» του 1977 στο «Δωμάτιο του Γιου μου» του Νάνι Μορέτι (2001)
«Triennale» από το «The Shutov Assembly» του 1992 στο «Blue» του Ντέρεκ Τζάρμαν (1993)
«Force Marker» από το «Heat» του Μάικλ Μαν (1995)
«The Big Ship» από το «Another Green World» του 1975 στο «The End of the Tour» του Τζέιμς Πόνσολντ (2016) και στο «Me and Earl and the Dying Girl» του Αλφόνσο Γκομέζ Ρεγιόν (2016)
«Lizard Point» από το «Ambient 4 / On Land» του 1982 στο «Shutter Island» του Μάρτιν Σκορσέζε (2010)
«Slow Water» από το «Music for Films» (1978) στο «Jubilee» του Ντέρεκ Τζάρμαν (1978)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου