Το άλμπουμ των Pink Floyd το 1979, The Wall, ήταν και θα είναι από τα αριστουργήματα της ροκ και της σύγχρονης μουσικής γενικά. Είναι ομοιογενές ως θέμα και αναζητεί τη βαθιά έννοια της ύπαρξης, μέσα σε μια κοινωνία τόσο ημιτελή όσο και η ανθρώπινη φύση. Το 1982, ο γνωστός Εγγλέζος σκηνοθέτης Alan Parker συνεργάστηκε με τον frontman των Floyd, Roger Waters (που ανέλαβε το σενάριο), και δώσανε μια οπτική εκδοχή που, παρότι κάποιοι θέλουν να την αγνοούνε, είναι και η ίδια πολύ κοντά στο αριστούργημα. Δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου λόγια, δεν υπάρχει συμβατική αφήγηση και η όλη ουσία υφίσταται ως μια σειρά από εικόνες συνδεδεμένες ως προς μια φρενίτιδα. Τρία χρόνια μετά την κυκλοφορία του θρυλικού άλμπουμ “The Wall” των Pink Floyd, ο Alan Parker με τον πολιτικό σκιτσογράφο Gerald Scarfe δημιουργούν μια ροκ όπερα με τον ομώνυμο τίτλο. Το “The Wall” διηγείται τη ζωή ενός πετυχημένου ροκ σταρ, ο οποίος μετά τον θάνατο του πατέρα του και κάποιες οδυνηρές στιγμές κατά τη διάρκεια της ζωής του, δημιουργεί ένα μεταφορικό τείχος προκειμένου να παραδοθεί σ’ έναν τρόπο ζωής προστατευόμενος από τον κόσμο και τις όποιες συναισθηματικές καταστάσεις που τον περιτριγύριζαν.Το έργο συνυφαίνει τις αναμνήσεις και φαντασιώσεις του πρωταγωνιστή Πινκ, ενώ αυτός αναπολεί τα βιώματα και τις αγωνίες του κατά τη διάρκεια των διαλειμμάτων ανάμεσα στις μουσικές του εμφανίσεις.Τώρα πια εθισμένος στα ναρκωτικά, κι έχοντας σιχαθεί τη μουσική βιομηχανία, σιγά σιγά θα υψώσει ένα τείχος γύρω από τον εαυτό του για να προστατευτεί από τον έξω κόσμο. Δυστυχώς όμως, όσους τοίχους και να υψώσει κανείς, ποτέ δεν θα είναι τελείως προστατευμένος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου