Δευτέρα 4 Μαρτίου 2019

Οι Sniff ‘N’ The Tears δικαίως θεωρούνται one hit wonders στην πατρίδα τους την Αγγλία, καθώς ποτέ δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν την θραυστική επιτυχία τους “Driver’s Seat” του 1979, αν και είχαν κυκλοφορήσει τέσσερα albums πριν διαλυθούν το 1984 και άλλα τρία μετά τον επανασχηματισμό τους το 1992, το πιο πρόσφατο μάλιστα album τους κυκλοφόρησε αθόρυβα μόλις το 2011. Βέβαια μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια, το line up του group σπανίως παρέμενε ίδιο από δίσκο σε δίσκο – με μόνο κοινό παρανομαστή τον αρχηγό του Paul Roberts, ο οποίος ακόμα και μετά την πρώτη διάλυσή τους στα μέσα των 80’s κυκλοφόρησε δύο προσωπικά albums. Ο λόγος για τον οποίο, οι Sniff ‘N’ The Tears δεν συνέχισαν τις επιτυχίες τους ήταν προφανώς ο ίδιος για τον οποίο οι Dire Straits για παράδειγμα, τις συνέχισαν και θριάμβευσαν εμπορικά, αλλά έχοντας αξιοποιήσει, οι τελευταίοι τα συγκριτικά εμπορικά πλεονεκτήματά τους.Βασικό μέλος του συγκροτήματος και το μόνο σταθερό σε όλες τις …μεταλλάξεις του είναι ο τραγουδιστής Paul Roberts που ζωγραφίζει κι όλα τα εξώφυλλα των δίσκων του συγκροτήματος.
Το συγκρότημα σχηματίστηκε το 1973 αλλά δεν κατάφερε να βρει δισκογραφική εταιρεία για να κυκλοφορήσει τα τραγούδια του κι έτσι ο Roberts μετακόμισε στη Γαλλία.
Τελικά το καταφέρνει αρκετά χρόνια αργότερα, όταν τον υπογράφει η Chiswick Records και οι Sniff’n’the Tears παίρνουν σάρκα κι οστά με σύνθεση Paul Roberts (τραγούδι, κιθάρα), Loz Netto (κιθάρες), Mick Dyche (κιθάρες), Chris Birkin (μπάσο), Alan Fealdman (πλήκτρα) και Luigi Salvoni (ντραμς) ηχογραφώντας το πρώτο και πολύ καλό άλμπουμ τους Fickle Heart (1979). Μετά το ντεμπούτο τους “Fickle Heart”, οι κυκλοφορίες του group ακούγονταν ως αναιμικά δευτερογενή αναμασήματα μίας ακαθόριστης αμερικανόπληκτης αισθητικής.Ακολούθησαν άλλα 7 άλμπουμ με τελευταίο το Random Elements(2017) αλλά κανένα δεν είχε την λάμψη του πρώτου και κυρίως τραγούδι επιπέδου Driver’s Seat. Το συγκρότημα την εποχή της μεγάλης επιτυχίας του εμφανίστηκε στη χώρα μας και συγκεκριμένα στο γήπεδο «Απόστολος Νικαλαϊδης».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

 Το 2022 έφυγε .Χρυσή  κινηματογραφική χρονιά δεν θα τη λέγαμε αλλά κάποια διαμαντάκια υπήρξαν. Ας τα δούμε αναλυτικά:  1) BLACK PHONE:  Μετ...