Τα τεχνάσματα που έχουν εφαρμόσει κατά καιρούς οι παραγωγοί κινηματογραφικών ταινιών για να προσελκύσουν το κοινό ξεπερνούν σε κάποιες περιπτώσεις κάθε φαντασία. Ηλεκτρικές κενώσεις και ασφαλιστήριο σε περίπτωση καρδιακής προσβολής Ο Αμερικανός σκηνοθέτης και παραγωγός Γουίλιαμ Καστλ, θεωρείται ο ο»βασιλιάς» αυτών των διαφημιστικών τρικ. Στην ταινία «Ο Μακάβριος Χορός», η τιμή του εισιτηρίου περιελάμβανε και ένα ασφαλιστικό συμβόλαιο της εταιρίας Λόιντ, αν κάποιος πάθαινε καρδιακή προσβολή, εξαιτίας του φόβου.... Στη σύγχρονη εποχή της παγκοσμιοποίησης και των κάθε λογής εμπορικών-ή-μη συγχωνεύσεων, όλοι μας σαφώς γνωρίζουμε ότι τα ηνία της κινηματογραφικής διασκέδασης, κρατιόνται από ελάχιστες μεγάλες εταιρίες που δε θα ήταν υπερβολή αν ισχυριζόμασταν, ότι σχεδόν μονοπωλούν το χώρο της 7ης τέχνης.
Τώρα λοιπόν, προσπαθήστε για λίγο να ξεχάσετε τη σύγχρονη πραγματικότητα, και να μεταφέρετε τη σκέψη σας στη δεκαετία του 60. Τότε, ένα τελείως διαφορετικό σκηνικό επικρατούσε. Αμέτρητοι σκηνοθέτες και ανεξάρτητες εταιρίες παραγωγής, κονταροχτυπιόντουσαν αλύπητα για μια θέση στο box-office.
Τα υπέρογκα ποσά που ξοδεύουν τα σύγχρονα στούντιο για να προβάλουν τις νέες τους ταινίες, ήταν κάτι το εξωπραγματικό εκέινη την εποχή. Νικητής στην κούρσα της προβολής, δεν ήταν αυτός που ξόδευε τα περισσότερα ( καθώς το ούτως-ή-άλλως πενιχρό budget ξοδευόταν στην ταινία ), αλλά αυτός που είχε περισσότερη φαντασία από τους ανταγωνιστές του.
Το όνομα που διακρίθηκε σε αυτόν τον άτυπο στίβο μάχης, ήταν αναμφισβήτητα αυτό του σκηνοθέτη William Castle. O φιλμικός όρος του ʽτεχνάσματοςʼ ( ή ελληνιστί ʽgimmickʼ ), έμελε να συνδεθεί άριχτα με το όνομα του.
Όντας μόλις 13, και παρακολουθώντας μια θεατρική παράσταση του ʽΔράκουλαʼ, με πρωταγωνιστή τον αθάνατο Bela Lugosi, συνειδητοποίησε ότι σκοπός της ζωής του ήταν να τρομάζει τους ανθρώπους. Εξ'ού και ο τίτλος της αυτοβιοβραφίας του : “ I want to scare the pants off America ! ”.
Θα ήταν αδικία να προβάλουμε τη φιγούρα του Castle, ως έναν ʽκακόʼ σκηνοθέτη , ή ως έναν εναλλακτικό Ed Wood. Σαφώς επίσης δεν θα τον χαρακτήριζε και η ονομασία του ʽκαιροσκόπουʼ ( στο στυλ του H.G. Lewis ), που εκμεταλεύτηκε τον κινηματογράφο του τρόμου για να βγάλει γρήγορα λίγα δολάρια. Ο Castle ήταν ένας σκηνοθέτης, οπωσδήποτε άνω του μετρίου, που προσπαθούσε να συνδιάσει το τερπνόν μετά του ωφελίμου. ʽΣύμφωνοι λοιπόν !ʼ έμοιζε να λέει. ʽΘα κάνω το κέφι μου, αλλά όχι χωρίς να βγάλω και λεφτάʼ !Στην ταινία «Το Κεντρί του Θανάτου», ο Καστλ καλωδίωσε ορισμένα καθίσματα στις αίθουσες που πρόβαλαν την ταινία, διοχετεύοντας ρεύμα χαμηλής τάσης στα πόδια των θεατών κάθε φορά που υπήρχε επιθετική σκηνή, γεγονός που τους έκανε να πετάγονται -κυριολεκτικά- από τα καθίσματα τους! Στο «Έγκλημα μετά τα Μεσάνυχτα», η προβολή σταματούσε λίγο πριν το τέλος, για να μπορέσουν να αποχωρήσουν οι «φοβιτσιάριδες»παίρνοντας πίσω το αντίτιμο του εισιτηρίου τους. Παράλληλα στους θεατές μοιράζονταν καρτελάκια που έγραφαν: «Η γωνία του δειλού».Όσοι τρόμαζαν, μπορούσαν να αποσυρθούν στη συγκεκριμένη γωνία, μέχρι τη λήξη της προβολής. Ταινίες με «άρωμα τριαντάφυλλο» Από τα πιο εξωφρενικά τεχνάσματα ήταν οι «μυρωδάτες ταινίες». Η παλαιότερη απόπειρα συνδυασμού κινηματογραφικής προβολής με οσμές αντίστοιχες με την εικόνα της ταινίας, έγινε στην Αμερική το 1906. Η ιδέα ανήκε στον θεατρικό παραγωγό και επιχειρηματία, Σάμουελ «Ρόξι» Ρόθαφελ και εφαρμόστηκε για πρώτη φορά σε μια άιθουσα στο Πόρτλαντ, που πρόβαλε ένα πρόγραμμα από το ετήσιο «Φεστιβάλ Ρόδων», της πόλης.... Λίγο πριν πεθάνει, εργάστηκε ως παραγωγός στον ʽΧορό των Βρυκολάκωνʼ ( ʽDance of the Vampiresʼ ) του Ρομάν Πολάνσκι, ενώ το 1974 γύρισε την τελευταία του ταινία με τίτλο ʽBugsʼ. Το σενάριο είχε να κάνει με τεράστιες μεταλαγμένες κατσαρίδες. Σε μια προσπάθεια αναβίωσης του τεχνάσματος ʽPerceptoʼ, ο Castle σκόπευε να εγκαταστήσει σε ορισμένες θέσεις σε κάθε κινηματογράφο, ειδικού μηχανισμούς, που θα δημιουργούσαν στο θεατή την ψευδαίσθηση, ότι κάτι περπατάει ανάμεσα στα πόδια του ! Το υπερβολικό όμως κόστος τοποθέτησης και παραγωγής τέτοιων συσκευών, τις κατέστησαν απλώς ιδέες στο ευφάνταστο μυαλό του δημιουργού τους.
Ο Castle κατάφερε να αποκτήσει πολλούς φανατικούς οπαδούς, και χάρη στις ταινίες του, και χάρη στα πρωτότυπα τεχνάσματά του ! Γνώρισε αρκετά μεγάλη επιτυχία, και για πολλά ακόμα χρόνια, οι σκελετοί, τα γυαλιά και τα χαρτονάκια, θα συνεχίσουν να ανταλάσονται μεταξύ των συλλεκτών, έναντι αδρών χρηματικών ποσών !
Τώρα λοιπόν, προσπαθήστε για λίγο να ξεχάσετε τη σύγχρονη πραγματικότητα, και να μεταφέρετε τη σκέψη σας στη δεκαετία του 60. Τότε, ένα τελείως διαφορετικό σκηνικό επικρατούσε. Αμέτρητοι σκηνοθέτες και ανεξάρτητες εταιρίες παραγωγής, κονταροχτυπιόντουσαν αλύπητα για μια θέση στο box-office.
Τα υπέρογκα ποσά που ξοδεύουν τα σύγχρονα στούντιο για να προβάλουν τις νέες τους ταινίες, ήταν κάτι το εξωπραγματικό εκέινη την εποχή. Νικητής στην κούρσα της προβολής, δεν ήταν αυτός που ξόδευε τα περισσότερα ( καθώς το ούτως-ή-άλλως πενιχρό budget ξοδευόταν στην ταινία ), αλλά αυτός που είχε περισσότερη φαντασία από τους ανταγωνιστές του.
Το όνομα που διακρίθηκε σε αυτόν τον άτυπο στίβο μάχης, ήταν αναμφισβήτητα αυτό του σκηνοθέτη William Castle. O φιλμικός όρος του ʽτεχνάσματοςʼ ( ή ελληνιστί ʽgimmickʼ ), έμελε να συνδεθεί άριχτα με το όνομα του.
Όντας μόλις 13, και παρακολουθώντας μια θεατρική παράσταση του ʽΔράκουλαʼ, με πρωταγωνιστή τον αθάνατο Bela Lugosi, συνειδητοποίησε ότι σκοπός της ζωής του ήταν να τρομάζει τους ανθρώπους. Εξ'ού και ο τίτλος της αυτοβιοβραφίας του : “ I want to scare the pants off America ! ”.
Θα ήταν αδικία να προβάλουμε τη φιγούρα του Castle, ως έναν ʽκακόʼ σκηνοθέτη , ή ως έναν εναλλακτικό Ed Wood. Σαφώς επίσης δεν θα τον χαρακτήριζε και η ονομασία του ʽκαιροσκόπουʼ ( στο στυλ του H.G. Lewis ), που εκμεταλεύτηκε τον κινηματογράφο του τρόμου για να βγάλει γρήγορα λίγα δολάρια. Ο Castle ήταν ένας σκηνοθέτης, οπωσδήποτε άνω του μετρίου, που προσπαθούσε να συνδιάσει το τερπνόν μετά του ωφελίμου. ʽΣύμφωνοι λοιπόν !ʼ έμοιζε να λέει. ʽΘα κάνω το κέφι μου, αλλά όχι χωρίς να βγάλω και λεφτάʼ !Στην ταινία «Το Κεντρί του Θανάτου», ο Καστλ καλωδίωσε ορισμένα καθίσματα στις αίθουσες που πρόβαλαν την ταινία, διοχετεύοντας ρεύμα χαμηλής τάσης στα πόδια των θεατών κάθε φορά που υπήρχε επιθετική σκηνή, γεγονός που τους έκανε να πετάγονται -κυριολεκτικά- από τα καθίσματα τους! Στο «Έγκλημα μετά τα Μεσάνυχτα», η προβολή σταματούσε λίγο πριν το τέλος, για να μπορέσουν να αποχωρήσουν οι «φοβιτσιάριδες»παίρνοντας πίσω το αντίτιμο του εισιτηρίου τους. Παράλληλα στους θεατές μοιράζονταν καρτελάκια που έγραφαν: «Η γωνία του δειλού».Όσοι τρόμαζαν, μπορούσαν να αποσυρθούν στη συγκεκριμένη γωνία, μέχρι τη λήξη της προβολής. Ταινίες με «άρωμα τριαντάφυλλο» Από τα πιο εξωφρενικά τεχνάσματα ήταν οι «μυρωδάτες ταινίες». Η παλαιότερη απόπειρα συνδυασμού κινηματογραφικής προβολής με οσμές αντίστοιχες με την εικόνα της ταινίας, έγινε στην Αμερική το 1906. Η ιδέα ανήκε στον θεατρικό παραγωγό και επιχειρηματία, Σάμουελ «Ρόξι» Ρόθαφελ και εφαρμόστηκε για πρώτη φορά σε μια άιθουσα στο Πόρτλαντ, που πρόβαλε ένα πρόγραμμα από το ετήσιο «Φεστιβάλ Ρόδων», της πόλης.... Λίγο πριν πεθάνει, εργάστηκε ως παραγωγός στον ʽΧορό των Βρυκολάκωνʼ ( ʽDance of the Vampiresʼ ) του Ρομάν Πολάνσκι, ενώ το 1974 γύρισε την τελευταία του ταινία με τίτλο ʽBugsʼ. Το σενάριο είχε να κάνει με τεράστιες μεταλαγμένες κατσαρίδες. Σε μια προσπάθεια αναβίωσης του τεχνάσματος ʽPerceptoʼ, ο Castle σκόπευε να εγκαταστήσει σε ορισμένες θέσεις σε κάθε κινηματογράφο, ειδικού μηχανισμούς, που θα δημιουργούσαν στο θεατή την ψευδαίσθηση, ότι κάτι περπατάει ανάμεσα στα πόδια του ! Το υπερβολικό όμως κόστος τοποθέτησης και παραγωγής τέτοιων συσκευών, τις κατέστησαν απλώς ιδέες στο ευφάνταστο μυαλό του δημιουργού τους.
Ο Castle κατάφερε να αποκτήσει πολλούς φανατικούς οπαδούς, και χάρη στις ταινίες του, και χάρη στα πρωτότυπα τεχνάσματά του ! Γνώρισε αρκετά μεγάλη επιτυχία, και για πολλά ακόμα χρόνια, οι σκελετοί, τα γυαλιά και τα χαρτονάκια, θα συνεχίσουν να ανταλάσονται μεταξύ των συλλεκτών, έναντι αδρών χρηματικών ποσών !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου